장음표시 사용
321쪽
- Dum cinodis, eger, 'Utam famamque tuere S
Sapientia haee simplex popularis , i tamquam media, & ab omni , assectatione. alie
na, Damasippi & Catii praeceptis opponi
tur a poeta Venusino. Iudicium, etiam tam ii scriptoris in eo elucet , maxime , quod quum 'G-ulorum sectas putidas:& inanis gloriolae plenas commemoraturus postea es, set, , hominis Romani primo ineuitam .&robustam disciplinam , gerris omnibus tantisper sepositis, describere voluerit: quae 'sine ulla morum institutione aut accuratis praeceptionibus, in actione sola consisteret. quemadmodum. olim & Lacedaemoniorum . Nam Romani magnifice admodum. ne dicam arroganter, de ciVium suorum virtute senserunt, exteris omnibus fere contemtis. Quinctiliani. testimonium afferre placet ex libro ' ra. Instit. Orat. capite a. Quantum inquit, Graeci praeceptis malent, tantum Romani quod es mayus exemplis. Etiam Flo. ridus ' quidam, vetus poeta, in Catalectis,
Romanorum virtutem υπερβολIU ita i existulit e Sperne mores transmari s . mille habent offisurias.
322쪽
L A T r N A. CAPUT II. Ist. Cme Romam per orbem nemo vivit reissius Quippe 'malim unum Catonem , quam ire.
Ceterum, ad lenem illam & mitem animi purgationem de qua sermo nobis institutus est, ea certe spectant: Alter, ubi, dicto. citius, curata sopori Membra dedit , vegetus praescripta ad mmi nia furgit.
His tamen ad melius. poterit transcurrere, quondam ἰ in nis diem sesum veniens adduxeris anmus, Seu recreare uolet tenuatum corpus e ubique Accedent anni, tractari mollius aetas 'Imbecilla volet
Sic autem de se ipso bonus iste Osellus Q Ao mihi seu longum post tempus is ero h pra ,
. rve operum vacuo gratus conviva per imbrem
Vicinus Γ bene eras , non piscibus urbe , pe-' titis, 3 Sed pusio atque haedo. tum pensilis uva smcundas
323쪽
a: LIBER DE SATYRA- Ac venerata Ceres ut culmo surgeret alto ,
Explicuit vino contractae seria stontis. In quibus verbis ea suavitas, is Latinae dictionis nitor, eae Veneres insunt , ut qui non sentiat neque animadvertat, nihil prosecto sentiat, atque, ad haec studia nostra ineptissimus haberi debeat. Ofellus hoc sermone rigorem nimium &-Stoic rum 'prorsus aspernatur, qui homini humanitatem quodammodo eripere conabantur. Sapientem, contra, δc frugi patrem familias prae se seri , qui nec voluptate, inter diceret, ut Stoici ; neque nimiam concederet, 'vit eo tempore Epicurei: praeterea' stum illum refugeret quem tantopere in ple
risque falsi nominis philosophis urbani &
elegantes homines riserunt semper, cordati &graves reprehenderunt. Sane Plato ipse hu
jusmodi sophistas libro de Republica sexto
est ad societatem & convictum hominum ineptos, duros insuper & agrestes: His autem opponit urbanos & horarum omnium philosophos , quos comiter appellat&-. Hi scilicet noverunt modum ,& Gratiis litaverunt. Talem fuisse Osellum, ipsa res docet. Quapropter . HoratiuS. Osel-
324쪽
oselli verbis loquitur eodem pacto quo Socratis verbis divinus Plato. Primo igitur loco ponitur a poeta. Sequuntur duae sectae philosophorum, quarum una hispida & strigosa, nimio rigore, alia mollis ac di luta , remissione nimia
modum excedebat . . De quarum altera, nempe de Stoicorum, in Satyris illis agit Η ratius in quibus Damasippi & Davi pers
nas loquentes introducit: de altera vero, Epicureorum , in Satyra 4. libri a. ubi Catium oblique irridet. . Sed, ut ad propositum redeamus, purgationis sive expiationis modus alter ille est
quem tribuunt Socrati; vocare autem possumus cum Heinsio ὁμοέων ἐφ' oμοια ' a
similibus ad smilia. Hujusmodi purgatio lenitatis plurimum atque urbanitatis in se continebat. Vitiis enim tollendis, quod vitio affine ac simillimum est, interdum commendabat. Socrates, Verbi causis, ut noxium amorem ac turpem ex animis adolescentium evelleret , se quoque amatorem profitebatur. Hoc vero minus animadverterunt docti quidam viri: propterea infandum crimen παλματίας homini optimo imposuerunt. In Convivio Xenophontis parens
325쪽
ille philosophiae lenonem se ipse appellat. Eodem pacto, si quem voluptati nimium
deditum vidisset, continuo Veram voluptatem indicabat : si quem ad rem plus aequo attentum, Veras solidasque divitias miris laudibus efferebat; ut ex Platonis Dialogis manifestum. Suavissima profecto corrigendi ratio haec est; quae scilicet invitos non trahit, sed Volentes atque illectos ducit r non exstirpat vitia cum vitiosorum dolore, sed eluit cum quadam jucunditate. Tertiam purgandi viam secuti sunt Stoici, e regione Socraticae oppositam . . Hi enim ut maxima Vitia ex animis hominum eradicent , ne minima quidem inesse patiuntur . Disputant enim atque concludunt, peccata omnia paria esse et adulterium puta vel homicidium a contumelia vel men
dacio qua peccata sunt nihil differre.
Immo , ut peccandi materiam omnem &somitem auserant, affectiones quoque ipsas malas esse docent, ac propterea longe abjiciendas t inducunt porro celebrem illam, quam recto rationis usui, animique tranquillitati necessariam omnino esse contendunt. Verum sapientiores & humaniores philosophi, quomodo sit , utendum assem. bus
326쪽
bus , & qua potissimum rationo ad habi tum virtutis perducendi sint , ' pulchre . demonstrant : non enim . frustra hos motus , has propensiones animorum hominibus indidit ipsa natura. Quos philosophos imitari placuit Horatio: Stoicorum autem puris gationem Persius probavit. Erat enim severis moribus & austeris , quos ex disciplina Cornuti Stoicae sectae philosophi adolescens hauserat. Neque solum scribenda Satyra hanc
rationem καθαρτω- adamavit Venusinus poeta , verum etiam in alio scriptionis genere. Libellus de Poetica hunc modum servat ;quem libellum oscitantes homines perperam inscripserunt Artem. quum censura sit potiusquam ars: sive , ut Graeci melius dicunt,
ου ἔλεγχος et non enim κα- θεσιν , seu
ponendis praeceptis , Verum κατ' αρσιν, seu vitiis tollendis & removendis, futurum poetam instituit. Quemadmodum fit in secumdo Alcibiade Platonis, ubi non tam- osteninditur quid requiratur ad recte precandum, quam 4mprobarum & noxiarum precationum exempla asseruntur: quod Satyrici maxime proprium est . Ita se institutum cura parentis a teneris unguiculis, Horatius satetur Satyra g. libri r.
327쪽
. Dixere huid, se forte jocinus, hoc mihi iuris
. Cum venia dabis insuevit pater , optimus
. in . fugerem , exemplis vitiorum quaeque no
. Quum me horta etur , parce , frugaliter , atque
Viverem uti contis,us eo quod mi ipse pa- rupem. Nonne vides , Albi ut male vivo flius,
utque, Barus inops P magnum documentum ne patriam rem. Perdere quis velit. a turpi meretricis amore
. cuum deterreret, Sectani dissimilis si . Ne sequerer moechas , concessa quum Venere utἰ Possem, Deprensi non bella est fama Trebonρ , Et paullo post:. - Avidos vicinum funus ut aegros, . Exanimat , mortisque metis sebi parcere cogit Ino roneros animos aliena opprobria saepe
328쪽
. Diximus deinde in definitione Satyrae: In qua vitia humana , ignorantia , errores, tum quae ex his caussis oriri solent, perfringuntur . Hae res nimirum sunt materia Satyricis proposita . Primum quidem vitia; non quaelibet , sed humana : sunt autem hujusmodi quaecumque humanis opponuntur virtutibus . ea enim vituperantur in homine . Quod si aliquod sit vitium ferinum , quale vitium Aristoteles vocavit, non videtur idoneum Satyrae argumentum esse posse . Hoc a. contrario satis manifestum est . Ut enim divina virtus proprie non laudatur, sed honore afficitur, si philosophum audimus ; eodem pacto seritatem non vituperamus, sed abominamur, ut ne verba quidem de illa fieri coram nobis aequo. animo patiamur . Nam ferini mores non sunt in homine ab habitu, sed praeter illum: in bellua vero non sunt praeter rationem , . siquidem ratio locum in bellua non habet: iccirco non vituperantur. Μulto minus rideri feritas, vel urbane traduci potest . Risus enim laeta quaedam est ac sesti-- Va Vituperatio: iccirco res horribiles risum excitare.. nullo modo possunt. Talia sunt
scelera ν-, eorum scilicet qui
329쪽
humana carne Vescuntur. Propterea Iuve
nalis in Satyra decimaquinta, seu quisquis
est auctor ejus poematis, hoc scelere accurate describendo , contra Satyrae leges vehementer peccavit. Ridiculum autem ut in Comoedia veteri primas tenuit, sic in Romana Satyrar quod & Lucilius, 3c Horatius exemplo suo confirmaverunt. CAPUT III.
Ignorantiae duplex genus. Poena , qua parn es, SatFrae materia esse non potes . -- surdorum exempla. Reprebensionem sevia rum, propriam esse Sat M. Persus , tamquam φιλααθολος, ab Heiasio notatus. Diiscendi ratio varia in SatFra. Vitia occulte ac per ambages a Sa ricis perfriagi . Orationis Auratae plura genera. Potentium metus SatFricae licentiae modum imponit . Lucanus quam callide Neronem irriserit.
PEROAM Us in explicanda Romanae
Satyrae definitione. Diximus , vitia , μgnorationem, atque errores, item ea quae ex vitiis , ignoratione , atque erroribus nascuntur , Satyrae proposita esse ad perfringendum, tam quam
330쪽
quam uberrimam leporum & ridiculorum materiam. Hic prosecto campus est Satyricorum. Lucilius in Satyris olim suis , quarum pauca tantum fragmenta hodie supersunt, sere totus fuit in malis Grammaticis & Poetis irridendis ac divexandis. Alter etiam Satyrarum liber Q. Horatii adversus ineptas philosophorum opiniones coninscriptus est. Nec adeo, malorum poetarum ineptis carminibus parcit : Verum urbane admodum & facete illa traducit: sicuti Lucilius Accium, Ennium, & reliquos eorum temporum, in opere longo interdum do
mitantes , neque ad amussim exactos, tetigerat . Duplex porro est ignoratio: κατseu una, ut eam vocavit Aristoteles: κατ αποφατιιν altera. Prior, illa est quae
opinione veri, falsum tuetur et posterior , quae principia ipsa ignorat; neque iccirco in hominem eruditum cadit, sed indocti vulgi propria est. Ignorationem primi generis plerumque Satyrici exagitant; quod solebant & poetae Comoediae veteris apud
Graecos et alterius generis, perquam raro .
Nihilominus eam alicubi attingit Aristophanes: nam hujusmodi & ἁμο ι inisducitur ab eo in scenam Strepsiades quidam ἀ