장음표시 사용
131쪽
120 LIBER III. CAPUT II. Φ. 679.
meris victoriarum fuisse auctum inio Grais. Ia, 4 I. p. 692. Reim.)numerumque illum in numis et Iapidibus annotatum C I. LII. tab. 68. mo. IV. 72. VII. 4oi. 4oa. VIII. 34Iὶ, utpote in numis Augusti Gr D. thea. V. 62. 63) Caesaris dictatoris siniciei num. tab. m. n. ii in Sexti Pompeji Magni filii socco eum Mediobarbi p. 33. Ag tin. p. 34. 59. Beger. thra. II. 574. Salenp. LI. 482. Θαnh. II. 184. Mua. Farnea. I. I. IVinckelm. Grach. d. Atinat II. 779. VachIeri arch. num. ρ. 9 I) inscriptis IMI'. ITER. et iii Sullae de nique denariis, in quibus omnibus Ilieris perscriptum II ERUM
est. Faciamus igitur in gemma nostra Victoriae fuisse adscriptum nerum, nonne omnes gemmae sensum illico copissent 7 At vero ti, quod in ea Iegitur, idem est, modo pro Graecis literis He.hraeas reponas. Videtur itaque hoc opus a Iudaeo in hono rem Romani cilicujus imperatoris esse elaboratum. 580. Imago in hac gemma, a Pocoheo L tab. 65 edita, sacerdotis es8o videtur, cujus caput Loto vel Perseae soliis ornatum.
132쪽
INSCRIPTIONES SEMITICAE. l. 680. 121
Inscriptio duabus Partibus constat, quarum alteram ABΛΑΝ ΛΘΛΝΛΛΕΛ facile intelligos, modo memineris literam B et hac forma Ε vel A obviam esse f. 198. 58o. 6 6. 689), literamque Alinea transversa saepissime carere. Latet enim in illis literis lari mula solemnis, de qua st. 58o. aeqv.) pluribus disserui. Dissicilior reliquorum verborum X PAMMAXM ΕΙ est explanatio. Quare
nostri moris memores in aliis gemmis Verha similia couquisivimus; in quibus gemma etium ea est, quam Capellus n. aoὶ male exscripsit, Et Monisauconius stab. I 47ὶ aequo vitiosam repetiit. Correctam igitur ex lapide ipso, quem Cassellis vidi, inscriptionem eum reliquis, quas reperire licuit, exhibeo:
Omnino extremum in primo exempIari characterem L debere Ilegi supra l. i96. i97. i 98) demonstravi; atque in sequentibus EI ab I non ilifferre, etiam l. 395ὶ moniti. Deinde hene notandaliteraruin Κ et X in iisdem verbis permutatio est. Jam vero primae curae nobi8 esse dehet, ut exploremus cubnam linguae verba illa sint tribuenda. Atque duo sunt quibus ad Semiticam adducamur. Unum quod observamus Alpha, ab initio modo praepositum, modo omissum, quapropter N eMe vide-
133쪽
122 LIBER III. CAPUT II. t. 681.
tur, quo Prima suturi denotetur. Deinde ratio verbum posterius scribendi modo hieris XAMAPI, modo XMAPI opinionem excitat ilIud plene, hoc omissa vocali, Semitico more scriptum esse l. 438. 7o83. Semitica autem si verba illa credamus, Eorum radices sint necesse est XPM et XMP, quas ipsas apud desajam 27, et in conjunctas mel tam legimus. Sed sensum amuletis neuti
quam aptum praeberent Voces illae, si cum interpretibus eas vertere vellemus plantatio vineae I Xequo adeo certa Graecarum ii ierarum potestas est, quandoquidem literam X pro I, n et p, Κ autem Pro p. I. a et I USurydias Oso l. 44η vidimus. Sacerdo iis quidem imagine scro eo adducebar, ut lectum Verterem sa- risculum. At vero non in omnibus eadem est imago: et observata illa literarum X et K Permutatione voces quaerere Praesin-hat, quae similem in Semiticis quoque ad millerent. In Chaldae. orum maxime dialecto tales obViae surit, in quibus I. p et ri alternant. Ita sonat abδcondere, 'rap obtegere et allinare, retra imgumentum, ligamen, quin etiarn amuletum. Accedit, quod quaecunque tegendi habent notionem verba, eadem et strotegere significant, uti l . uri, sive Nar, Ud ot Arabicum Gaachi. Ligare autem et ligamen usitata Veteribus Vocabula erant, qui hiis amuleta denotarent f. I i. aeqv. 139 f. II 6 . Duo sit ut ' pari ter atque et ' ri pro amuleto accipere liceat. Iii primo igitur exemplo inscriptionem sic explanandam esse conjicio, Praesertim
134쪽
In ea, quae sequitur, illuit A sive κ, ab initio positum, nisi ex conjugatione Aphel id esse malueris, pro primae 1uturi nota ha heri potest. In iis deniquo inscriptionibus, in quibus M geminatur, conjugatio aucta, instar sormae MN, Y π, latere videtur. Quumque IIchracum verbum consecrandi etiam sensum tinis beat, in gemma nostra integram inscriptionem vertere fortassis licet: Pater ad nos accede, con3ccra amuletiam meum. Uune certe interpretatio, quanticunque eam seceris, praeserenda lihi
tulit, qui in gemma ἄκρα ιιιια κραμμα κα/ιαρι Iegit, quamvis harum literarum extrema ad formulam, quae sequitur, σες εγπεν f. I76ὶ Pertineat, et magis etiam inepte vertit: δimplicia, mixta, incurio ta 1 At vero geminata illa vox κραμμα Maiatia eum admonere de . hehat, non . Graecam linguam, sed ex Semilicis dialectis aliquam odeundam, atque ex harum genio imp imp ligando ligare vertendum potius esse.
135쪽
682. Hujus gemmae v. Molinet. tab. 3o. n. I et 6. Montinaue. II. tab. II 2 in adversa lacte vir capite radialo laeva flagellum lenem Persectam Praebet Solis imaginem. In circuitu lego Graecis literiis scriptum COYMMΘ. Aversa non nisi hoc inscriptum nomen habet XEPOqBI, quod Hebraeis literis substitulis est et i , Cherub meua. At priorem inscriptionem, quae quam Plurimum negotii interpretibus iacit, Monisauconius sy. 56IJ se non intelligere fatetur. Audacior quam sanior Molineius pro lileris BC sub stituens Κ, ei ab M incipiens, Iegit ΜΑΡΚΟΥ, ut nolneri extorqueret haeresiarchael Νonne admodum absurda ista de haereticis Semper repellia sunt somnia Τ683. Primum equidem Graecam esse inscriptionem conjiciens ΣΟΥ, Δ σOtia, Veriebam gerara, quo facto celeris Contineri nomen proprium arbitrabar. Inspeclis autem similibus inscriptionibus, in quibus idem Semper nomen proprium vix inesse Poterni, et Observata in aversa lacie nominis Mooυβ flexione; ad Semitica in lin. guom me converti. Quumque ' π non minus, qunm avia, Verbum
136쪽
INSCRIPTIONES MUTICAE. l. 683. 125
Hebraeum sit, et is vigilare, cuatodire, ε'Dare sonet; idem esse vidi, quod in ameselorum inscriptionibus alia conceptis lingua νυλασσειν, διανυλασσε . Rervare, conae are l. 34o. 548ὶ Iegitur. Atque ipsi veteres Iudaicorum librorum interpretes Hebraeum Graeco συλασσειν reddiderunt, Reliqua est litera Θ, quae τιν nitebraeo respondet, nec aliter explicari Poteu, quam ut mον, si pro verbo id accipiamus, secundam singularis esse, Si Vem Pronomine, in statu constructo is , conjungendum cum Cherubidicamus. Sed verbum omnino Praeserendum est, et omnem dubitationem eximit alius gemmae haec inscriptio COYΜΑΡΘΑ ΦΗΛΙΞ MPAEAC, quam Raspe n. 5o63 vertit sumartha Felix
Abraxas, quod nihili est. Melius igitur m CP prima Vox legenda erit, in qua extrema in Graecis Α, pro Eamea posita, jam
non sinit de nomine cogitare, sed ut Secundam praesentis Personam agnoscamus facit, quam custodi vertere licet, Si praesens pro imperativo positum esse s Gram. Mamm. maj. ρ. 797ὶ sintvismus, vel utinam custodias, si ad Arabicae linguae usum respiciamus Ποδenmuli. inaf. ad fund. L Amb. p. 329 . Νomine proprio Felix amuleii possessor denotatur, quod quamquam quarto CB8u poSitum esse debebat, ex linguae lamen ratione inflecti non potuit. Abraxas igitur ille est, . qui Felicem ut custodire velit imploratur.
In tertio quodam amuleto v. Chil'. n. 3IJ Iegitur illud scriptum
quidem COYMAPTA, sed inscriptionis aucior respexerit forsan graeh lene, quod in Hebraea litera inest.
137쪽
126 LIBER III. CAPUT II. f. 684.
684. Jam vero quum ab antiquissimis inde temporibus Genea. 3, an Cherub custodis munere fungi traderetur, opinio facile homi. num animos cepit, nomini illi nunquam non adjunctam illius officii significationem esse s Od. 2I, sto). Etenim guum Cuique homini tutelarem genium s=. 459ὶ non solum Graeci et Romani maiori v. iast. et 1. Platon. Theog. T. a. B0. P. I9 3Nu. Plia. tareh. de genio Socrat. P. I 8, i 59 I. Amul. de deo Mer. ρ. III. Senec. miatola I 2. Cengoris. c. 3. Virga. Aen. I, 95. Servitia ad 6, 743. Horat. Niat. 2, 2, I 87. Boi ard IV. tab. I Montri L tab. 2Οo. Io I) esse putarunt; sed Judaoi etiam Od. 23, 2 O. m. 34, 8 et 9i, ii) ipsique Christiani Matth. 18, io. D. ad Hebr. I, 14. Hieron. in Iea . 66. et in m. ad Eustoch. Tertuli. de anima , 7 . Hinc in nostra inscriptione illud additum sussixum mi Cherub intelligitur.
685. Hanc gemmao inscriptionem Iosephus Maligerus suusc. 569. 572ὶ Hebraeis literis κ .a A .m rim num πν riri redditam si interpretatur: is Fuga I Princesta dei, maledictoa dei, et bene enobia tu, Oboecro te; in aeternum tu benedictus. Quam quidem interpretationem, quum mediam in inscriptione syllabam AB vir
138쪽
docius prorsus praeterierit, salsam esse vel inde colligitur quod pervulgatam formulam A Φ. I 8o aequ.) ne agnovit quidem, sed verba in sine per si glas explicare conatus est. Ovem refutaturus Salmasius de ann. elimact. I72ὶ se prave descri-
quae sequuntur. Debuit esse ABPACAE IAsa. Ipsa inscriptio to.
ia est Aegyptiaca non Iudaica, ut frustra se torserit vir ille summus in emendo sensu quasi ex Hebraicis verbis. - - Sed licet tacite demus errasse Scaligerum; Salmasium tamen non magis verum perspexisse PersVasum habemus. Duo enim jure qui gemmam ipsam nunquam vidit assirmare Potuit perperam eam esse descriptam Τ Νonne eadem verba, quae Abrasa.c Ias emendanda esse censuit, in alia etiam gemina l. 7o8ὶ comparent; in qua Praeterea nomen Abraxas omnibus perscriptum literis est Num sorio et illa eodem prorsus errore perperam descripta suerint 3 Quod deniquo addit, totam inscriptionem Aegyptiaca lingua esse conceptam, nihili est, neque tantum virum decebat nullis argumentis allatis, ex sua ipsum auctoritate aliam alius sententiam perstringere. Quodsi inscriptionem haud intellexerat, qua quaeso ratione, Contendere. Poterat, Verba Esse Λegyptiaca 7 Sin sen. Sum RS5eCulus erat, quare interpretis ossicio lanctus non est y Sed sormnia illa Ablanath, quam non esse Aegyptiacam omnes jam compertum habent, manifesti eum erroris conrincit. Νihilo tamen minus Chissielius p. 6Iὶ qui in gemmarum inscriptionibus,
139쪽
128 LIBER III. CAPUT II. f. 685.
prorsus nihil vidit temere Salmasium secutus in Scaligerum in vellitur.
686. Missa igitur formula illa, de qua Plura jam verba feci, priorem inscriptionis particulam Semiticam quoquo esse ex alio uinu leto f. 7o8ὶ colligo, in quo ABPACAPEt legitur, quamvis nullum ex reliquis verbis Copticae linguae auxilio explicari possit. Quod enim in illius amuleii vocabulo diphthongus ΕΙ . 395), in Do strae antem inscriptionis eadem voce litera H f. 4 et 3. 43i in pro IIegitur, hoc rei peritorum nemo jam mirabitur: quapropter uiro que loco Hebraeum Iod iis notatum, verbaque sic distinguenda
ait mry previ mri Fortia adjutor metia abigena calamitato. Non enim tantum maledicendi notionem verbum m habuisse, sed otiam abigendi Schullensius, ad Arabicam dialectum recurrens, mihi quidem persuasit. Jod autem additum mere paragogicum Gesen. p. maj. p. II9ὶ Vel eX quadam scriptori pronuntiationo peculiari natum esse Videtur.
140쪽
IXSCRIPTIONES SEMITI E. f. 687. 12s
-Vix dubitari potest inquit Ironilauconius Suppl. II. P. et Ia 687ctu tab. IJ. n. 5ὶ ohanc gemmam destinatam fuisse curando morbo, qui elephas et elephantiaria appellabatur. Ne vero verba inseripia, in quibus praecipue omnis gemmBrum explanctito Verititur, intacta reliquisse videretur, nomina ea esse υ. 213) contendit potestatum coelestium a Basilidianis lὶ omnia excogitato. de hoc sciret vir ille celeberrimus nobis nec Prodidit, nec Pr dero sane potuit. O terque qualemve beatum interpretem, sitii in ejusmodi interpretationibus acquiescero, verbaque a se haud intellecta nomina esse propria Albi Persuadere Poluerit, ficiam visne unum quidem sando audierit vel Iegendo nuquam Cognoverit. Equidem, imaginem eontemplatus, elephantum oleastro Sum. o ut veneno sorio devorato occurreret Plin. 8, 28, 4i in videre mihi visus eram, vel elephantum ramum ablaturum, ut novae