장음표시 사용
161쪽
15o LIBER III. CAPUT II. l. 705.
37, 4I. p. 614ὶ utar, sesunt cochleis ad Praetentandum iter, et ut resiliant, ' vel retrahantur si periculum adest. Adde quod oculis quoque instructa sunt ista cornua; unde illud apud Athenae.
706. Me sine causa in gemma vir ille leonino vultu insignitus anguem dextra tenet. isFerunt enim, Μacrobius Scribit Satiam. I, 2οὶ, is serpentem acie acutissima et Pervigili natura esse, quod etiam nominis fictione monstratur, quod sit nuncupatus duo εὐυδερκειν, id est Didere eo . natus D. Drae'. Addere poterat alterum quoque Serpentis nomen oφιν ab οπτομαι deduci. Ita et Ilo
ratius Iat. I, 3, 27) aerpentia visum laudat, et Lucanus 4, II et inaOmnem eum appellat, aliique Phile L c. in somno eum fungis vique cernere singunt. Radiato praeterea serpentis capito Sol iterum, eoque visus ι 578ὶ denotari videtur. Visus enim aucto rem vel causam creat. de re pubI. 6. T. 7. B0. P. II 8. 13s, quin dominum etiam, Solem esse credebant mrap. 6). Unde Sol ipso apud Ovidium metam. I. 4. v. a 26. quocum conin D. I95ὶ Iue ego sunt, dixit, qui Iongum metior annum Omnia qui video, per quem videt omnia teuua. 707. Crucem, quae o ginistra figurae manu pendet, famosam U. lam esse ansatam, vix dubitari potest, quamquam in gemma, uti delineata est, ansa non apparet. Cmaius et Iablonskius I. 283
162쪽
phallum ea repraesentari arbitrabantur, quam opinionem nuper defendere conati sunt quidam inter Gallos ιn mon. muo. Napol. IV. o) vocalis in subsidium quibusdam monimentis tum in Italia, tum ei iam in Scandinavia repertis, quae tamen ad rem minime Perlinent et Praeter ansam nihil cum cruce illa commune habent. Ac merito Pamus freehereh. avr Da serat. et Do min. I. 29ὶ jam exploserat istam de Phollo opinionem; nec veterum interpretum Lipa. de cruce. I 67o. p. 33. 34. KDeheri ρ G. Cut. I 65ὶ qui quam enm tuetur. Quaenam enim, obsecro, huic figurae s cumpli allo similitudo Τ Magis approbanda illorum videtur sententia, qui sigrium hoc clavem Esse contendunt. Certe harum rerum peritissimus Zoega snum. Aeg. p. 36ὶ perversas de rebus Aegptiacis recentiorum opiniones Perstricturu3: ASic inquit octavem taliacam apertioniis et clausioniis, id est summi arbitrii, mox productionis, vitae, aquae, Solis, numinis, sacrum symbolum, neotericis Pro alio habitam invenio, quem in iisdem monimentis, quae sacro
ills Thau decorantur, sigura prorsus diversa pingi solitum ignorare videntur. Quodsi verum est hoc ceIeberrimi viri judicium, profecto i Iovis in amuleio nostro identidem pro custodiae agendae signo agnoscenda erit; quo etiam reliqua sere omnia hujus amuleii symbola respiciunt. Falsus sane Viscontius est, qui mμδ. Pi Gem. II. ρ. 146. 169ὶ doctum reprehensurus Danum, illud signum
neutiquam clavem, sed Phassum esse eo demonstrare Conatus est,
quod idem phallus a Veneri planetae tributus sit, ignarus scilicet
163쪽
hujus signi originis, quam e litera Φ Salmasio docento repeten dam esse supra J. 287ὶ diximus. 08. Inscripta verba interpretaturus Passerius LI. 254. n. 27ὶ Abra. aam ait ab imperito pro Abrasax insculptum esset Sed idem, quem imperitum singit, in altera amulati iacie, hoc nomen ipsum accurale exaraverati Quare Passerium potius suisse imperitum dixeris, qui e ceteris verbis decerplas litoras ΓΝCXΙΩΝ explicai,, wνομω, genre , generator. ' Atque CECEM , quod oe . . CE EMATA perperam legit, a M, tribuo deductum vocabulum esse, dicii l Quod quo pacto fieri potuerit qualisve in illis
verbis sententia taleat, uerno sane erit, qui divinet. Frustra etiam ad hunc interpretandum locum e Graeca lingua subsidia pellit. Reliqua enim, quae in gemina incisa sunt, verba Semi. licae linguae indolem sapiunt; et maxime tot literae Consonae Ai ne vocalibus junctae ad hanc nos ablegare videntur. Supra l. 438.68iὶ enim vidimus, veleres interpretes, licet plerumque in Hebraea verba, literis Graccis scripta, voCntes insererent, non nunquam tamen illas omisisse. Ac primum, quod fgurae ipsi intus assi
mam, fortia adiutor meuε. Ε reliquis quae in margine leguntur non nisi quaodam mihi aperia sunt; coiera explicare eo ininus ausim, quod Fabroitus, hoc amuleti exemplum edens, p. I 36ὶ ipso scripsit hin litoris imaginem circumplectentibus, tanquam longo gestamine nitritis et visum sugientibus vix aliud praeter Abra-
164쪽
153 INSCRIPTIONES SEMITICAE. l. 708.
in legi posse. Operam igitur Iuderet, qui omnia illa interpre. tari vellet, in quibus nurn verae literarum figurae sibi traditae fuit minime habeat compertum. Certe L illa Latina, quae sub pedi. hus Murae conspicitur, et litera I geminata, quae hanc sequitur, illam suspicionem augere debent. Νihilo tamen minus verborum CEC EXIEM, f. I 6ὶ Iocito ceria est. Cetera tacere quam inCertuproferre inalim. Sit licet interpretatio mea non omnibus num ris absoluta, id tamen ex ea elucet, Fabretium profecto errasse, qui θλ. 53οὶ siex omni 'Basilidianorum improbita amuletum hoc conssatum esse, affirmaverit
In antica hujus geminae, quam Raspeus n. 443. 4443 descri- 709. Psit, monstrum illud, quod pro Solis symbolo habemus l. 324. 46O. I66. 589. 697. 7οπι comparet: in postica nutem literae, quas exscripsimus, leguntur. Voculibus repetitis inscriptionem interru-
165쪽
ptam es palei: quibus praetermissis Hebraea, si quid video, haec
Adonat Ia dux esto mihi antistes
Diiodsi verum vidi excidit ex septem vocalibus Jod, neque absque cAusa hoc omi Mum esse orbitror. Quum enim supra f. et 84 ILiora dod, quae medium in septem Vocalibus tenet locum, Solem denotari docuom, illam vocalem addere non attinebat, quoniam monstrum istud pro Sole ipso jam substitutum erat. Ac sano inferiori loco alia afferam excinpla omissae ex septem vocalibus unius, ex causa milii quidem admodum probabili l. 753).-- Huic montinetuo aliud ob pariter in eo repetitas vocales addendum esse duxi. In Magnete hoc incisum esse Raspeias n. 537. 538ὶ refert quidem, Aed ectypon, quod dolemus, non dedit, hisce tantum Veri his id descrihens: si In priori facie insculptus est angelus vel genius, miles capite Donis radiato, dextra sceptrum tenens. Ex adverso του Sabaoth Τ) Indes stat capite asinino, laeva tenensamuletum quatuor stellis insignitum. In posteriori autem facie quinque lii versus sunt incripti siniistrorsum Iegendi:
166쪽
Duas literas non nisi septem illas vocales esse Palet Φ. 2Io sequ. quibus planetae, Sive coeli, una cum lyrae sonis f. 26οὶ, deum
quasi hymno celebrantes, gignificantur. Repelitarum autem voca- Iium numerus crescens et ab acutissimo sono ad gravissimum descendens Concentum quendam exprimere videtur et 56ὶ, nisi alia sorte et superstitiosa crescenti numero a monade A usque adaeptem sa causa subsuerit. Quo autem jure Raspetis militem illum capite leonino insigni-ium Sabaoth nominare potuerit equidem non perspicio. Uui Si altorum, cui asininum CBPut est, sic appellasset, Praesidium certo habuisset in Epiphanti tuum. 26, io. p. 9i in verbis: is Quod ad Sabaoth allinet, hunc a/ini quidam unosticorum , alii porci figura, constare censent Sed ad hujus gemmae imaginem illustrandam praestat asscrro testimonium Origenis, qui c. Cela. L. 6. P. 29 I in se Ophianis, ait, isMichaelem pingi leonina facio, Onoelem asinina quos angelos ipsos in Raspei gomnia arbitramur depictos esse. Nomen Onoel, nisi Anael f. 715ὶ intelligendus sit, du
hus linguis tribuendum et ex Graeco vocabulo ονος atque Hebraeo ,κ compositum esse videtur: sed eidem aliud praeterea nomen suisso inde apparet, quod CcIsus eundem Onoelem, Thayhα-oth, Origenes Thartaraoth appellavit: quorum nominum hoc ab Origene proditum magis imagini respondet, quam illud. Licetonim Spencerus αd Orig. y. 7s, haec nomina nusquam apud linerosium scriptores legi, similiaque videri moneat amnum illis
167쪽
Valentinianorum nominibus; ego tamen expli Bri ea P Se cenMO. a ni enim Portam vel ianitorem denotat, et Trip Chaldaeorum lin gua aainum. I e septem autem daemonibus qui totidem portis praepositi essent, Celsus illo loco sp. 29οὶ egerat. Alterum nomen Thaphaolli Surieli magis convenit, quem taurum esse uterque scriptor trudii. Suriel enim Hebraeam mihi esse videtur, nec doctissimi Rossit sententiae accedere Possum etym. ρ. 2I3ὶ Suriel et Ouri l idem nomen esse contendentis. Diversa enim ea omnino suisse, aliis edocemur nominentis Cayl. VI. tab. 21ὶ in quibus utrumque nomen concurrit. Thaphaolli autem nomen
ut fingerent ansam praebuisse Pentateuchi locum set 4, 8 di nemnerediderim. Gorius ad hanc gemmam, in praelatione ad inseriptiones Etruriae tab. I a. n. 3ὶ editam, p. 74ὶ Aliteras GraeCRA eMe, ob8erent, sed incognitas, Basilidianis similes. nec te illud quidem, sed
168쪽
peculiares gnosticis suisse literas omnino negamus l. 194ὶ. Neque ex imagine, neque ex literis Patet, quibus hoc timuletum auctoribus adscribendum sit. In orbe enim scripta CEC E EX ei
multa, decrevi nihil. Νotatu tamen digna literae Rho haec forma P est, quam quolibet alio loco II legissem. Serpen is in gyrum
adacti symbolum salis quidem novimus f. 28. 234. 267. 664. 7OI. seqv.ὶ sed verbum in medio inscriptum coria vallono explicare nequimus. Dissicultas eo augetur, quod quatuor tantum literis in scriptio constat f. 648 , numerusque nimius Vocum est, qude omnes ex literis illis erui possint f. 347ὶ, istas, sinistrorSum scriptas, dextrorsum equidem ZBIE lego. Minor enim secundae li. terae h forma eo minus aliquem morari potest, quod Lia pariter hac minori forma H in eadem gemma oliKeruntur, et non b Solum, sed alias etiam litoras minutas f. i93) majoribriς intermixtas fuisse LM'. Se Der. mari. p. i543 mRxime Byzuntinorum tem-POribus, notissima res est. Ex multis, quae in montem Venerunt , verbis Chaldaicum hoc verisimilius visum est ' Ω, nil verihum quidem vertendum circumda cum, crat sane Protogendi nOtio ii St.
169쪽
158 LIBER III. CAPUT II. l. 712.
Imaginem haec gemma Capeu. n. 193. Montin fab. II a) Prae-het serpentis erecti cum capite leonis, septem l. yoIὶ radiis cincto. Lilerao inscriptae hae sunt XX VBI EXE BILBI EXUΘ. La. tinam L inter literas Graecas semper sero ali literae loco positam esse supra f. i98ὶ jam monui ico . l. 723 . Sed opportune hic soccurrit alia gemma ex eodem museo Cay. I 8 I. Per ram ciMOnff. II a. tranaacri ta) in qua inscriptio iisdem fere verbis ΝABIC BIΕΝVΘ terminatur, quae Hebraea esse nullus dubito: sic
nimirum legenda: π)va ram ut sensus sit: Chnubis ligatus Pre. eibus. ΠQt m. 22, ub) veteres interpretes omnDA Vertunt clamor, precess. rust autem non clamare AOIum, sed etiam cantare significat , et lay δεδcinare. Quare si quis hoe Ioco pro precibus Vertere maluerit incantationibus per me licebit. Certe Salmasius sann.
170쪽
elimael. 568 si illas vidisset gemmas, in sua quoque licet mutila legere non dubitasset ΝAABIC BI.rΥΘ. De tribus SSS in medio collocatis supra f. 337ὶ diximus. Primus edidit hanc gemmam Pignorius n. a), repetierunt 713. eain Gortae n. 36iὶ Κircherus II. a. 462) Chiisse lius 3 o) Mont-sauconius stab. 149) Ebermayerus n. 438ὶ et sine literis Niodockius
de adorat. ad P. 2o6. dd.) Averum iaciem inserere hu persedeo, quoniam nullam habet inscriptionem, Sed solam leonis imaginem, septem additis stellis cum Luna crescente. In adversa autem, oculis Ieclorum subjecta, voces adscriptas interpreta udi negotium
Passerius II. 26o. n. 6οὶ suscipiens has inde effinxit literas I Al12 IAΩ, nihilque praeterea addidit. Ita et Reuschius ad Merim er. P. 2 I) literas, quas corruptos e8se assirmat, legi debere assemai CABAΩΘ ΘΕOCl Tanta equidem licentia neutiquam usus Hebraea lumen verba e literis elici Posse arbitror. Quibus