장음표시 사용
141쪽
130 LIBER III. CΛΡVT ll. t. 688.
Lunae eam offerret Aelian. F. A. 4, Io). Sed verbis inscriptis attonitus examinatis ex iis omnia alia exire videbam. Duam tamen conjecturam Proserre ViX ausus eram, uisi sententiam quRIem ex verbis erueram, iam cum imaginibus, quam cum Moni. sauconii opinione, gemmam remedio contra elephantiasin suisse adhibitam existimaniis, amice conspirare vidissem. Atque etiam ' Orphicus simoent. de Ivid. D. II) hunc morbum gemmis Anuari Posse, assii maverat. Et Si qua terra illi malo obnoxia, prosecto Aegyptus on erat, cui Plurima amulcia Originem debere so Penu
inero f. 53. 34u. 588ὶ monuimus. De mulli8 eo morbo PPr Aegyptum laborantibus digni sunt ii ii consulantur Plinius 26, i, I)Marcellas Empiricus se. 19. L p. 13o arnekrosius sin ta I horn. repertor. XII . 274) et Cuperus de eleph. in Salongi . thea. nov. III. 2o73. Addistur eis Alpinus, qui in hiat. A g. natur. I. 77ὶ malum hoc nomen invenisse demonStrat Da crabsitudine Pedum, quippe qui similes fiant magnorum elephantorum. Ac Parilom pedum in Aegypto morbum descripserat olim Theve nolitis suo ageau Levant. I 665. P. I. c. 8o. ρ. II 8 . Manethon tamen voteleam. I, 53ὶ nomen morbo inditum fuisse a colore contendit, ii ii idem sit atque elephantorum.
689. Ex litoris unica tantum B inversa dubia esse Pole8 . Sed pluribus exemplis f. i93. 58o. 616. 68οὶ edoctus B eam lego. Νec profecto Mont sauconius sic eam legisset, nisi in gemma ipsa Bvidisset. Inscriptionis igitur vel ha ita distinguere placet, ut Ile-
142쪽
hraea inde incant, quibus versionem nil verbum quidem faciam subjungimus:
caloris ex arbore meliorem Paris n.
Vocem 'ru a Uri deduxi m. 69, 4). Ad voeein BOK observes velim tradonte Alpino sp. 77ὶ hodie lite vitiliginom in elephantiasini, Arahibus in Aegypto Bach appellari. In D ς verborum quidam Insus animadvertitur. Namque inm elephantus, quam mortius illo, quem a calore originem trahere quidam ferunt, flius ciatoria dici potuit. Arbor, quam depascit elephantus, cum Cori Poro humano, quod R. Norho Correptum est, comparatur. Hor. Pondum hunc morbum et Romanis visum fuisse ex sepulcrali tu trito Murutor. 1298 fh polet, quo auctor elephantiarin imprecatur ei, qui sepulcrum violaverit.
143쪽
690. Edidit hoc amuletum Fabreitus p. 536ὶ, ejus autem significalionem ne verbo quidem attigit. Ipse eliam Mont sauconius d nuo II. tab. i 44) id proferens, nihil in eo se intelligere Proses.sus est. Neque alium quemquam interpretem hoc longo temporiis spati a Praeterlapso gemma invenit. Cuius inscriptiones posthac allaturus nunc quidem imagines pro virili parte explicandas mihi sumst. Gemma enim haes ea est, ex qua fguram, quae in aIiis innumerabilibus comparet, et a plurimis Abraxas vocatur, me Per partes descripturum esse s . 589ὶ promisi, ut tandem quid tot symbolis conjunctis significare voluerint veteres, hodie intelli.
144쪽
geretur. Praetermissis igitur iis, quae in genere de monstrosis ejusmodi figuris, et in specie do Taciti opinione, is Aegyptios animalia essigiesque eo Ositaa venerari, l. 49 diximus, unum adducere praestat Porphyrium, qui abstin. 4, 9. P. 322 et v.
3eb. 3, 2, 4. P. 933, Postquam contenderat, divinum numen non hominem solum permeare, sed omnia Prope animantia, ita pergit: ,,Aegyptii ad deorum fabricam omne animal una cum ho
mine adsumserunt: in qua et pecudum et hominis, et avium item et hominis corpora commiscuere. Singulae enim apud ipsos deorum statuae vel usque ad collam humariam vectem praeserunt, faciem vero, Vel avia, vel leonis, vel alius animalis, impositam habent: vel e contrario capiti humano subjoctum alterius animalis corpus praemonstrant. Ex quibus videlicet signigeant haec ex deoruin sententia habere inter sese societatem: nobisque cognata tam mansueta quain agrestia animalia non sine divina quadam volunt alc esse. Verane sit an salsa haec hujus philosophi expli. Calio, nunc non discutimus, hoC tamen pro comperto habentes haud sine causa, nec Aino recondito aliquo et altiori sensu Aegyptios singendis istis figuriis tantopere a natura recessisse. Contra
quidem Lactantius sinat. 2, 13. ρ. 147 se Aegyptios ait oportenti- sicas animalium figuras coluisse, quibusdam prodigiis inductos, quorum nuciores mali daemonea suerint αώ. q. 49 et Tertuli. aunation et, 8 f. . At vero Christianis doctoribus id vitii inhaesimo
videtur, ut de omnibus, qrii alia sequerentur fAcra, . inhumane
145쪽
et inique judicandum sibi sumerciit. Aequius certo Maximus Ty rius judicium filias. 3 f) hisce verbis tulit: -Λuimus modo deum proponat sibit sive momoriam rius Graecis ars Phidiae, sive Ao g3 pilis animalium cullus, sive aliis si uvius, sive ignis aliis re praesentet. Intelligant modo quem colunt cong. f. Il). Ex recentioribus Camillus Leonardus Picti illius, quem Abra
lius enim libui sui vocul lupid. locis ite hac imagine agit, ac Priori quidem L. 3. c. 6. P. 49) hisco verbis: si Ili meo daspides
figura est habens caput galli, corpus totum usque ad crura hominis thorace tectum, sinistra tenens clypeum, dextra vero nu- gellum, et crurum locum ac Pedum duae viperae supplent; quae partes figurae si bene considerantur, lapidis vii lutem iudicant. Obscura sunt extrema haec verba: sed Paulo clarius postea j. I 8 veran) scribit: is Hominis imago in daspide habentis scutum in si nistra et in dextra idolum, vel aliquid bellicosum, et loco pedum sint 1 merae, et Ioco capitis hominis sit cvut galli, sive leonia, et cum thorace. Hic lapis sic Aculptus virtutem contra inimicos, nc victorem gestantem reddit, et Od venena valel. Sanguinem quoque stringit a quocunque loco sunt. - - Atque haec omnia, quantumvis absurda, repelita leguntur in libro qui inscriptus est:
Veiorum sophorum sigilla ρ. I 8. nomine Thaletis . Quod inrcrium fore isti scribunt, qui eiusmodi amuIeium, copii e galli gallinacei insignitum, gestaret, hoc originem traxisso videtur a sabu . Diuiti Z COOst
146쪽
135 IXSCRIPTIOXES SEMlTICAM. 6 691.
la de gemina Hectoria, quam in ventriculis galliun eorum inveri tam in certaminibus invicios reddere gestantes Vulgus credebat Plin. 37, Io, I 4. P. 787. Diuor. etvm. I 6, 13, 8. T. 4. P. 277). Duoniam autem nulla horum scriptorum penes uos eSi auClo. 692. rilas; missis eorum commentis satius erit in singulas illius imaginis paries paulo diligentius inquirere. Primum quum obvium sit galli caput, reminiscamur, non solum ab AogvPliis volucrum capita in deorum symbolis esse habita f. 487ὶ sed Zoroasi rem etiam in Persicorum rituum commoniario deum quasi accipitris capite insignitum descripsisse, atque in Osianis quoque doctrina, qu lem Eusebius I, 7, io. p. 42) nobis tradit, idem legi. In nini Io- iis autem galli gallinacei capite significari vigilantiam conjici. mus; maxime in gemma nostra, in qua omnia sero ad tutelam designandam convenire videntur. Gallinaceus animal Solare orat Proclus de mag. ρ. 277 vel Soli sacrum sim . ymb. Pythag. et Iambl. in ei. vita p. 7o et I 24ὶ eundemquo vigilantissimum nuntiave Solis reditum Pausanias I, 26, 5ὶ observat. Ac vel ante Solis orium illum canere, neque unquam Solem orion lem illum sollere alii Lucian. Gau. 3. L T. 6. p. 294. Aelian. nai. animal. 4, 29ὶ animadvertunt. Unde Plutarchus Prra. Orac. P. 4ooὶ docet isqui gallum, in manu Apollinis insidentem pinxit, matutinum voluit tempus significare et Solis orium appetentem. Uiin occasione oblata interpretis notetur error, qui Aesculapium pro Apolline subsuluit, adeoque Thomasino sucum fecit, ut in doctis.
147쪽
136 LIBER III. CAPUT II. f. 692.
Aima de donariis commentatione sp. 218. sive in Graevii thesauro XII. 866ὶ, Graecis Plutarchi verbis neglectis, incaule Aegeula. pio tribueret, quae cle Apolline erant dicta. Praeterna gallinaceo idem liuod Soli nomen Graecum oliin fuisse videtur. Νeque erat quod dubitaret Gesnerus in commentar. Gotting. III. 69ὶ Solem dici Potuimo υλε ορα, quum hoc nomen gallus gallinaceus jam occupasset. Pluribus quidem Homeri versibus demonstrat ab an tiquisaimis inde temporibus Solem ηλεκτορα potius oppellatum sui
se. Sed minime recordatus vir doctissimus erat, antiquissimia tem Poribus Graccos vocali II prorsus caruisse. Gallinacei autem in ameselis symbolo aliam quoque causam interdum subsuisse credi
bile est. Homines enim superstitiosi Philostri in vita solionii 4, I. i. P. t 73. Maedi c. meroes. OP. LI. p. 529ὶ sibi Persuaserant galli cantu spectra vel malos daemonas arceri et dissipari; quos jure ridet Lucianus sphiloim. T. 7. p. 264 . - . Atque Iines Sunt quae de illo symbolo ego quidem sentio. Sed dissimulare nolim, a Begero I. 86ὶ interpretationem a mea Prorsus diVersam, magi quo piam, esse adlatain. Etenim sicaput gallinaceum, inquit is et
stro armatum et radiata christa ornatum, quidni significare poterit viritua aancti merita, quibus et de Peccatis monemur et ad sanctiorem vitam illustramur 3 Ηaec ille. Habes nune e quibus eligi S. 693. Serpcntibus, in quos monstri crura desinunt, prudentiam ni
gnificari Bellormannus quidem I. I4ὶ arbitratur. Et certo ipsam
148쪽
sapientiae deam legimus serpentum suisse refugiuili ac tutelam Virigit. Aen. 2, 225. Hrgim tr. 2, I 3. P. Munck. 377. Plutareh. de D. P. 381). Unde additum ei anguem in permultis monimentis vi- domus Donii λδer. p. 22. Paractr. tab. 99. Husa. lucem. I. 63. mo. HO-Clem. IV. tab. 6. Murat. inscr. p. 52. Ostin. dial.
p. 169); atque huic animali ab ipsis etiam Christianis sapientiam tribui Matth. ro, 26. Diphan. haer. 37, 8. P. 274) constat. Nuhilo minus Hiam serpentum significationem in nostra gemma esse conjicere licet. Ex veterum enim opinione istud animal custodia officio fungebatur Pausan. Io, 6, 3. OEOdor. I. P. m. 23. Cum nut. in Gal. Uusc. c. 2O. P. I 86. Hesych. ν. οἰκo Oνὶ, atque Macrobio Satum. I, sto) et Festo D. draconesin tradentibus Aaedium, adnorum, et thesaurorum custodia serpentibus demandata erat. Quapropter ipsi Tutelinae deae anguem comitem esse s mi ard. V 8. Monoe. i. tab. 2o3ὶ videmus; et draconem quum velleris Rurei, tum mesorum aureorum custodem fuisse legimus. Pruvium quidem crura illa contemplatili similia in mentem veniant necesse. est Titanum Vel gigantum inacar. v. Ch . p. 37. Liee. ti gemm. P. II 3. N P. tis. I9, 2o, et 26. G L LI. 324. 325. 489C I. LII. 98. IV. 3o. Mus. Hor. L. 57, 7. II. 35. Schlichtegri in St M. L. tab. 23. II. n. Io Io8. qui gigantes cum Titanibus coim fusi a multis deinde sunt scriptoribus. At Vero quo minu5 momstrum illud cum gigantibus confundamus, aliae gemmae Prolii-hent, in quibus illi ipsi, gladio armato, adscriptum legimus γ
149쪽
'νrooηκ ζα, quo itidem sententiam meam, Inonstrosa ista figura
denotari Solem, magis etiam stabiliri infra demonstrabo. Sol quiadem ipso Titan saepe vocatur ωρh. in hymn. 77, 3. Albrie. II. Munck. ρ. 3 6. Pa'. Stat. Theb. I, 7 7. Ovid. mef. I, II 8. δεδt. I, 6I7ὶ et certe πιτων φαε-- apud Manethonem I, 148ὶ perperam a Gronovio vertitur Titan 'iter: sed hoc nomen Sol tan. tum invenit, quia ipse Tilanum e genere erat, et hoc cognomine olim quasi honorifico appellabatur. Νotanda praeterea in gemma nostra sunt illius serpentis, qui loco dextri cruris est, bina cornua. Namque Herodotus 2, 74) ocirca Thebas inquit Asunt sacri serpentes nihil Omnino hominibus noxii, Pusillo corpore bi.
nia praediti cornibus e summo capite enalis. Iidem fortassis erant
quos Heliogabali Lamprid. c. 28) adhuc temporibus Aegyptii agatho emones nuncupabant s=. 487).694. Flagellum, quod dextra tenet monstrum, imperii et regiminis signum quum in hominibus fuisse, tum in diis, animadverti mus. Inter muta apud Romanos signa Vegetius de re mil. 3, 5. f.) refert sessagellum, quo belli dux more harbarico quae si i vivit significet. Quibus verbis Suidas Iracem afferre videtur, Indos memorans in bello flagellis uti in harum loco. Tacei quidem Lipsius de milit. nom. L. a. dies. 12ὶ de illo imperatoriae poteAiatis SJm-holo. Xon autem AoIum in Byzantinis numis Bandur. u. ρ. 57η Boni sacius dux quadrigis vectus manu flagellum tenens Pingitur; sed triumphantibus etiam imperatoribus Romanis institutum erat,
150쪽
ut suspenderentur e curru nota et flagellum; quibus tamen s m-holis Zonaras sannal. VII, et t. p. 353) omnino aliam significatio nem tributi. Aegyptii quidem, qui deos navigiis vectos repraesentare sole. 695.
bant f. 238. Io7. 6o9, 649ὶ, regimen signisicabant naviis gubernR-cula. Confirmat hoc Jamblichus 7, 2. P. IIIJ scribens is ubi in
symbolis deus tanquam navis rector est, id ostendit potestatem mundi gubernatricem. Sicut Eniin gubernator navis adstat clavo, eodem modo et Sol mundi totius temonem regii. Graecorum a tem et Romanorum ilius currum agontibus, opus omnino erat sta.
gellis. Quare ea et ab aliis manu teneri observamus, veluti a Marte . Luna, Aurora, Victoria, maxime autem Soli hoc symbolum tributum esse videmus, qui si flagello Stridulo quatuor tem- Porum Dgit currum. Atque hunc ex Orphei hymno 7, 19 l cum imitatus est Prudentius se. Symach. L. I. t1. 344ὶ hisce verisibus: Hoc aidua currum rapidasque agitare quadrigas lGmmenti, et radios capitia et verbera dextraeia Ab eodem etiam symbolo argumentum petit Macrobius demonstraturus Assyriorum Iovem Bal in Solemque unum eundemque esse. Quod tam ex sacrorum ritu, quam ex habitu dignosci turn. I, 23) ait; is namque simulacrum aureum specie imberbi in stare, dextra elevata cum fagro in aurigas modum. Ilinc Pliani et , 6. init.) Solem coeli rectorem et principalo naturae regi.