장음표시 사용
201쪽
llibus instructi, consideraverit, illico formicam agnoscet. Quae quidem etiamsi est parvula, neque in nostris regionibus, nisi ah agricolis et hortulanis, timenda I irg. Georg. I. I 85. Ovid. Mat. I. 685ὶ; aliis tamen vastationes inseri horrendas. A peregrinatoribus enim accepimus, in Africae oris formicas interdum omnia populari, quin etiam domus ab eis everti. Quid Τ quod iotam gentem, nomine G. rham, a formicis deletam esse scriptores quidam Arabes tradunt. Quumque noxia animalia antiquilas crede-hat averti insculpta in amuleio eorum essigie ipsa f. bi et in haud equidem repugnabo, si quila dixcrii ut averruncarentur sormicae hoc a mulctum inventum esse. UOrapollo quidem si, 49) ab Arigi pilis formicae imagine 'σιν significari tradit. Atque ex Pro
202쪽
tum esse; id quod Horatius Sat. i, i, 35ὶ confirmat: sed dies
non suis Ceret, si omnia quae ab Aristotele, Aeliano, Plinio, Epiphanio, aliis, de hoc animali tradu titur, referre vellemus. Inscriptiones quo breviores sint, co dissiciliores explicatu esse haud semel l. 648. 7 ii in observavi. Gesonius quidem in comm. de ingor. in Cyren. 1 F. P. II) ad hanc gemmam adnotavit: si ΘXI i. e. lae, uid emblema Christi. At vero inulli in aliis etiam gemmis hoc nomen legere sibi visi sunt, ubi neutiquam erat s l. 3 i. 49. 49o atque in numo quodam literae I XΘ Pro I ua Christus deua pariter Perperam sunt observatae Per. Harρ. P. 273). Equi. dem ingenuo lateor, neque lectionem illam, neque explicationem mihi Placere. Etenim si pro Graecis verba illa vir doctus hahe. hal minime retrorsum legenda erant, sed ΘXI. Ita etiam quae quinque sigiis constant, ulterius breviori nequibani; ei Christi nomina denique cum illius animalis effgie non hono conferri pote.
ni. Ution inna autem nemo fere quisquam erit qui hanc tribus tantum literis notatam inscriptionem ita explicet, ut nul lum rem neat dubium; ea tantum annotnre lubet quae paucis cognita esso
existimo. Erat enim TAClli nomen Proprium formicas cujusdaIta, qua cum SMlomon consabulatus esse perhibetur: id quod Bocharius hieroz. 4, 22. T. 2. ρ. 6ost) ex Iexico Arabico Alcamus
docet, ei mon suo vocis etiam eruere studet.
203쪽
102 LIBER III. CAPUT U. Φ. 735.
Εxscripsi hoc exemplar e lamina plumbea, quae in mu8eo Creuaeri nostri asservatur. De vi ac potestate literarum, quarum lamna pessima est, omnino incertus adhuc essem, nisi in aliud amuleium sorte incidi mom a Baronio ad a. I et O. n. Io) Primum
vit. In illo Baroniano praeler alia eadem sere, quae in lamina nostra leguntur. Atque in priori laminae facie inscripta verba
in examen VocaVimus. Longe autem difficiliora sunt intellectu in Posteriori facie exarata, quae compares velim cum verbis haculo inscriptis, quem manu tenet vir apud Baronium in gemma depictus. Inscriptionum enim, quas nunc subjungimus, prior BR.roniana, Posterior nostra est:
204쪽
Duae in utriusque inscriptionis sine post sIllabam AX leguntur, tutelarium numinum nomina esse facile intelligitur. In reliquis utraque inscriptio concinit, nisi quod in lamina nostra litora Λante syllabam ΑX omissa est. Ac Passeritis quidem, quum s II. abo. n. 3ὶ quid significent 736. verba illa apud Baronium quaereret, haec iidscripsit: ,, I PHO,
erseo deo Abraxaal In quibus quid magis mirer, licentiam logentis literasque pro lubitu mutantis, an Perversitatem vertentis, haud facile dixerim. Prudentior certe Monlsauconius o. 3 7 3) ab illoriam verborum interpretatione prorsus abstinuit. Cujus et ego Exemplum hecutu essem, nisi suspicio mihi incidisset verba illa Hebraea ESSesic forsan explicanda:
Sequuntur nomina dei tutelaris angustias sinituri; nimirum in Iamina IAΩ, in gemma ABPACAE. Quod vero in hac sequitur ΘΘV - , nisi pro ΘωυΘ quis id legere, vel, Hebraeis Iiteris Aurusillulis Mn nn, esscere, sive feri, signiferati vertore voluerit, equidem non intelligo. Omissa siri idem in Cro eri Iamolia est Ii iera Λ: sed ΘYAX pro 'rimn itidem infortunium tuum' si gnificat.
205쪽
194 LIBER III. CAPUT II. f. 737.
Ad hujus gemmae ectvpon, quod a Passerto I. tab. a 38) mu-luati sumus, illo haec II. p. 169) adnotavit: si Aenigma potiusquam symbolum continet in hac gemina Sphinx, nunquam magis ambigua, et vel imi Oedit o inauPerabilis, cujus nodum nemo sane, nisi qui ligavit dissolvet - - et Paulo Post ρ. apo) is quia vero haec ipsa gemma in postica Parte Consueto magorum symbo- Io, dracone, et literia instructa est; Pul O inter amulcia censendam esse: quod ubi admittamus, hujus griphi solutio a scientia antiquaria minime l) cxspectanda est; sed ejus intolligentia cum illis periit, qui ex ingenio inanem hanc et in tum artem confluxerunt. Sed facile perspicitur, cur Passerius istam adlectarit pie- talem, qui ne Serpentis quidem in orbem coacti significationem cognitam haberet, nedum verba intelligeret inscripta. Equidem quamvis neque Oedipus Aim, nequo nadgus, neque illius gemmae auClor, sensum tamen quum imaginis, lum verborum adscri- Piorum, assecutus esse mihi videor.
206쪽
195IXSCRIPTIOXEA SEMITICAE. L 738.
Misso igitur Passerio audiamus virum illo Ionge doctiorem 738. Tychsenium Gollingonsem, qui Bibl. d. ait. Literat. VII. et 3. xj
Suspicatus est, Aerrore ejus, qui gemmam delineasset, nec rotam pedi Spliingis subjectam agnovisset, pro illa calcariam substitutam esse: neque enim Lunam ct stellam, neqtie Mercurii virgam ad inferos sed ad superos spectare. Verum enimvero, quod Paceianti viri dictum sit, verbis, quae inscripta sunt, non intellectis, aeque periculosum est, corrigero Vollo imagines quam literas. Prosecto cali ariam esse, quam videmus, minime rotam, et alia gemma in Mus. Hor. II. tab. 94. n. et , in qua itidem calvaria ante pedes Sphingis pieta est, et inscriptio in nostra docet. Me moriae etiam lapsu negasse Vir doctissimus videtur tam Lunam quam Mercurii virgam spectare posse ad inseros. Sed praestat ante omnia exponere verba iis adscripta, quae sic lego:
maesta rip n na rec*iet animam uim irum mortui, qui calvaria denotatur. Quae sequuntur ΙΩΙΩ, nisi ni 'fat vertenda sint, ex Semitica lingua explicare nequeo. Belle anni iri interpretanda hac inscriptione Iaho
res praetereundos esse duximus, quippe qui LII. io in ne literaqquidem bene legerit: licet earum nulla dubia videri possit, Prae. ter R Lalinam, qua lamen figura Graeeis sileris inserta plerumque B donotari haud ignoramus i=. I98. 28. 72έ.
207쪽
Iam vero imagines qui inspexerit mortuum videbit, ciuem pede premit Θhinx, qua quasi suturae sortis incerta ratio vel aenigma denotatur l. I et 8 . Lunti antem, superiori IOCO collo min, re .ceptaculum animarum dicebatur. Lma. Moic. yboioL 3, 14. mo. hiat. Chr. ante Conδt. 3, 49, 3. ρ. 862ὶ. Νamque Oinfra eam, ut verbis Ciceronis mn. Sem. Macrob. I. I7ὶ utar, Anihil est nisi mortale et caducum, practer animos seonis. Tertuli. de anima c., 4ὶ munere deorum hominum generi datos Macrob. aomn. Sem. 1, 14. Mart. OP. L. 2. ρ. 39ὶ: Supra Lunam sunt aeterna omnia. Unde Macrobius I. iij si atque ideo ' inquit is inter Lunam terraS-que locum mortis et inscrorum vocari, ipsamque Lunam vitae esse mortisque confinium, et animas inde iri terram suenies mori, inde au aumra meantes in vitam reverti, non immerito existimatum est. Plutarchus autem de facie in orbe Lunae i. p. 944 Annimae naturam ait isad Lunam dosicere λειπειν εm etην Σεληνον) ,' el paulo Post ,,in Lunam resolci animas sicut cadavera in terram. Quoniam enim e sempiternis illis ignibus, secundum Ciceronem, qui Platonem Tina. x. Βω. ρ. 18) secutus rei, maxime e Luna seo . f. 67oὶ animas descendere in corpus humanum
credebant; mox etiam retro, unde egressae ement, sese recipero
docebant Petho in Orae. ab init. p. 8I J. Animae enim, ut Servius ad 4, 65M inquit, originem δuam Petunt. Caduceum denique, quem Sphingi additum non solum in nostra, sed in alia etiam gemma Mu3. Hor. II. tab. 94. n. 6ὶ vid
208쪽
197 INSCRIPTIO ES SEMITICAM. f. 740.
mus, omnino ad inferos etiam spectare Mercurii munus docet suac ob. Saturn. I, I9 in quo sunctus, quemadmodum Virgilius, IIo. merum Odyaa. 24 init.ὶ imitatus, Aen. 4, 242 canit,
Tum virgam cuit. Hac animas ille evocat oreo Pallentis; alias sub Tartara friatia mittit.
Pariter Appuleius smet. ii. P. Oudend. 7 7 Iὶ, ubi Λegyptiorum Λnu-hidem sive Mercurium f. 6ioὶ Sumrum commeatorem et Inferum appellat, haec ob Aeschyli Choeph. 163ὶ illo μερον ε
τ- ανου Ψε και κατω habere videtur. Ex hoc autem ossicio umbras
Plutoni deducendi, cujus uberiorem mentionem Lucianus diat umor. 24, I et mori. 5, I. T. II. ρ. 83. I 4o) facit, Mercurius cognomina invenit tum it οπομπου Diou. I, 96. Cornut. c. 16. Gal. P. 266 , tum et auιου των thvχων Diog. Laert. L. 8. in Pythag. P. rv. 586ὶ, tum Areetii cor'. in/er. Gr. p. 488 . Quin in lapidum etiam illulis diis inferis ni numeratur Hist. de Parad. dea Maer. III. ρ. 3 a 3 ed. et). Non erat igitur quod ea de re dubitaret Tych- senili, Duplex sane Mercurii ossicium scriptores aeque declara. vunt Orρh. M n. 56. Hesron. c. I 4o. Burm. p. 662. Claudian. rvt. Proge γ. I, 89. Mart. ωρ. L. a. p. 32ὶ atque operibus suis ortifices Pausan. 8, 22, 3. S 'Pulcr. Namn. v. GraeD. XLI. I 35. tab. , et 8. Bartol. ant. 3ν. tab. II. Mus. Hor. I. tab. 7Ο. n. 6. Pro-Clem. IV. tab. 34. V. tab. I 8. Capitolin. 4, u 53. Ubi nunc, quaeso, iri gemma nostra magici illi characterest ubi impia illa avs 7 Contra haec nempe quod declamaret Passertiis, ignorantia
209쪽
198 LIBER III. CADU II. l. 740.
magis quam vera ejus pietas in causa fuit. Atque hoc tramitosaepe istum deprehendi: nec satis mirari Gollingenses unquam polui, qui restit. de libr. nov. f c. 6. n. 3. p. 3i I) librum ejus cultissimum uua appellarenti 741. Ex iis, quae in antica hujus gemmae iv. Moli/iat. tαb. 3o. n. 37. Monoe. II. tab. I 4I. Bati lat. utia. dea D mg. tab. 2O. n. 2 iuscripta sunt nillil intelligo practer nomen in Hypeo exaratum Iao, cujus litera extrema brachio tegitur. In postica nomisti Adonai et Abrasa.τ dilucide apparent, in quibus literae E forma notatu digna est. Ex iis quae sequuntur priores etiam literae ΛΑ- ElX clarae sunt; magis obscurae Posteriores, adeo ut Molinetus
pro eis γ. iu 3 si legerit. 0uoniam autem silera mo saepe ca. pilo aperto, tum P, tum V, obvia est f. I93); equidem duas postremas PI lego, et vertendam emo conjicio hane inscriptionem ad verbum quidem