장음표시 사용
231쪽
Quam ambiguae Plerumque imaginum sint interpretationes ab inscriptionibus destitulae probe vidit Ca Ins mem. de Pacad. I9. p. 24o. 24 IJ, et hBec quoque gemma v. Molinet. LI. tab. 29. n. ii. a. nonin. II. fab. 159ὶ testatur. Molinetus enim hac imagine Horum repraesentari arbitratus est, licet toto coelo differat ab
omnibus Hori imaginibus. Νeque Mont sauconius quidquam ad gemmam illustrandam afferre potuit. Geminata quidem facies Ianum, manuum vero desectus AegJptiorum judices Plutareh. de D. P. III in in memoriam revocant: Sed reliqua vix εinunt de iis hic cogitare. Et licet Horapollo haec I. et in reserat: -Phylacterion pingero volentes Aegyptii duo delineant hominum evita, alterumniariis intro prospiciens, alterum seminae foras, ita enim nullum daemonem invadere posse contendunt: quo modo, absque literis, duobus tantum capitibua sese Bb omni discrimine tuentur: non tamen in nostra gemma capita sola incisa sunt. Aliis igitur solvendum hoc aenigma relinquimua hoc tantum observantes, in eo,
232쪽
quod superiori loco f. I9Iὶ protulimus, moni nonio idem eou sit, nomen bicipiti quoque monstro adscripturn eSSe. Νisi omnia me saliunt, lotum hoc amuletum astrologicum est. Montlauconius, qui ex suo id In eo II. tab. I 66ὶ edidit, eo con tentorum nihil se inteIligere latetur. Μilii autem signis in priorigemmae facie observatis verba in Posteriori incisa haec esse vi dentur
Bonus eas admectua1 Spopondiati aciliatem. Ad Chaldaica haec verba observet lector vocem advectua Mir I gorum esse f. 333ὶ et voeabulo rim non vitam tantum, sed vires etiam et salutem denotari, quemadmodum in alio amuleto 0. 7 Io eandem vocem reddidi. Quae denique ad calcem adjectae sunt literae zΡX inverso quidem ordine Graecum espha tum termi. nant, eorum Butem Semus, Nisi exitum vel extrema iis denotare voluerit amuleti auctor, nobis est obscurus. Magis etiam incognitum habemus quod in adversa gemmae lacie litoris est inscriptum.
233쪽
222 LIBER III. CAPUT II. l. 758.
Ex signis autem, quae Praeler Iiteras Observantur, prunum in aliis quoque gemmis f. 334. 336ὶ obvium est, ci usque api- cibum octonarius quidem numerus continetur; quominus autem de gnosticorum ogdoade hic cogitemus similis figura , sex tantum apicibus insignita, illi in alia gemma v. Cayett. n. io ) addita, prolubet. Duod utrumque quum inter astrologica Signa compareat, illud quoque astrologicum esse iure colligitur. De secundo specie literae Κ praedito nilial habeo dicere. De tertio hac forma Sconspicuo supra f. I 27 in disseruimus et hoc quidem loco Mortem fortunae Malig. ad Manil. 3, 166. not. P. asto. Seldeni Θ. D. p. 15 37. Zornii bibl. ant. 864ὶ eo significari veri simile est. 0uae tum denique hoc o Iri Libram sorsan denotat. 59. Hujus gemmae cap. Θon. recherale. 124. u. 24. Miaeelz. P. I 6. Monoe. II. tab. 125ὶ supra si . ain jam memini de versuum directione disserens; conjecique posteriorem vocem, quia sinistrorsum scripta, Hebraeam esse, nempe 'a , dominus. Priori autem voce Graeca, Oωρανος, quid Significarat auetor, ambigitur. Quodsi Οὐ- suxor quis intelligcre voluerit, in antiquissimis quidem populorum
234쪽
doctrini A Sanctoninαμ. v. Euεeb. I, 7, IO. P. 36. Hero t. 1, I 3I. Strabo. L. II. p. 847. Diodor. 3, 55. eo . Meni. de Pacau. dea ina r. 36. P. II. et Orellium ad Sanchon. p. a I. n. 54ὶ praesidium habebit. Quoniam autem in nostrae gemmae adversa facie imago Hori
sive Harpocratis stantis, manuque cornu eoyiae tenentis recentius
prodit opus; alius inscriptionis sensus quaerendus esse videtur. Facilis quidem ost via, quam Sponius ba. I 28 ingressus est, haereticis Basilidianis hanc gemmam nil tribuens; an vero recta, Valde duhitamus. Νeque id quidem exploratum est Voluisse Ructorem Ουρανος scribere. Quamvis enim Orpisicus tha n. 3, 5ὶ coelum atodia nomine appellei, et Phurnutus, sive Curnutus de nat. deor. ab init.) doceat coelum a quibusdam vocari οὐρανον απο τουωρειν ut est in libro Oxsordensq; sunt tamen alii, qui vocem deducunt ab omω, quasi ὁρανος 3il, qui Videri possit; et certe plures Curnuti libri scripti Galei opusc. myth. p. 139ὶ habent απoet- ῶμμ. Qui huic etymo calqulum adjecerit, ei vox illa explicanda erit e doctrina, quam supra l. 47οὶ attigimus de sensu
vocis νοητος disserentes. Attamen verisimilius est, Graeculum ali. quem ad Horum in adversa gemmae facie spectasse, et a nomine 's oe derivasse 'ματος. Plures quidem apud Raspeum explicandae restant gemmarum inscriptiones: quoniam autem neque in aere, neque in ligno in.
235쪽
224 LIBER III. CAPUT II. f. 760.
Cisae, sed tantum descriptae, et, literae quod pejus est, interidum Perperam ab eo exscriptae sunt, semper sere dubii in iis haeremus. Attamen quasdam Semitica lingua conceptas nostris hic adiungere placet, quas ille tanquam quae insolubilia essent aenigmata, nobiis proposuit, sive Graecae eum literae, sive linguaram ignoratio, sive, quod veri est similius, Varians orthographia, quae a Masoret harum pronuntiatione omnino recedit f. 3943, quo minus verba intelligeret impediverit. Inter ea igitur amulata, quae vulgarem Prae se serunt imBginem, quam Abraxan appel-
in ora ΒΑΡΡΑΩΘ. Haud dubius equidem haec interpretor: vnn , quod proprio sonat Diua visus, sed ex linguae indole vertendum ost permitiens sive, ut Ciceronis verbis utar Adeus, omnia Providens et animadvertens. Quumque in imagine illa Solem latere saepius s=. 697ὶ monuerim, conserri etiam verba Possunt, quae Sol ipse f. 7o6ὶ apud Ovidium edixit is ille ego Sum , - - omnia qui video. 761. Apud eundem scriptorem n. 476ὶ gemmae legitur inscriptio, addita eidem imagini, quam Ahraxan vocant, cui 3ubjectus est ac rabaeua in aerpentiδ, caudam Uraniis, gyro, coli altis. Verba Chaldaica haec
236쪽
ri, et Solem mundum regere l. 256. 695 constat. PIuralem vocis 'n numerum terminationem etiam semininam admittere, et ALCut PQ , m R, RINκ, ita etiam rimn scribi Buxtorsius lex. Chald.
1 et 48ὶ docuit. In alio amuleto n. 471 scriptum in area esse Baspeus tradit 762. ΦΗΛΕΛΟ, quod Chaldaico sonat cole eum; deinde in mari ne ΕΝΕΒ tau ΑΛΩ I ΜαΑΗΛ: ubi Raspeus ichich niuat beread Eneb, Icto Adonai Michael. Atque huic viro iste interpretandi modus proprius fuisso videturi Prima tantum vox obscura est, quam, si solam vidissem, temere omnino IN legebam. Quo. niain autem uvae notio cum illis nominibus non cohaerci; dixerit sorsan aIiquis vertendum I v raso conjunge. At vero ne Sic quidem sententia Placere Potest. Quare
' κ' ari urat bra' interi retem et dominum Mehaelem vertendum esse conjicio. Quum enim supra 0. 746ὶ demonstraverim, Michaelem Judaeis suisse Mercurium; illo idem angelus omnino dici potuit isinterpres sive propheta et dominus. Accedit quod Mercurii Planetae nomen simili voce VI offertur cons. Gegenium
in Iesaiam p. 342 ), eique Micliaelis quoque nomen in gemmis adscribitur . 3oet . Alius etiam gemmae, quam Raspeus n. 613. 614ὶ descripsit, 763.
237쪽
omuia verba Hebraea esso videntur, sic me quidem interprete 1 genda :
Ex imagine nihil colligere licet, quippe qua tres figuras magicas conlineri Raspeus reserat, accuratius ipsas non describens. Quae vero tria illa nomina satis nota praecedunt ΙΑΙΑ ex Judaeorum superstitione explicari possunt. Isti enim, quum Scribunt MA', Sin. gulis literis totidem verba intelligi volunt, nempe: ram mm η BO t. abbr. ρ. tot in quae sonant: Iehova deus noεter Iehor a unus sest).764. Observatu digna haec gemma aρ. C l. VI. tab. 21. n. est Propter cumulatam Aegyptiorum, Chaldaeorum, Graecorum et
238쪽
Judaeorum in ea superstitionem. Etenim imagini respondet nomen Michaelis in aversa gemmae facie incisum, quem angelum ex Chaldaeorum doctrina Μercurio planctae praepositum fuisse supra f. 3oet. 76αὶ docui. Atqui Anubis Aegyptiorum, qui in adversa depictus est, idem suit, qui Graecorum Hermes Romanorumque Mercurius Plutares. de Isid. 3II. Servius ad Aen. VNI. D. 698). Lucianus enim de gaeris e. 34. T. III. p. 78ὶ Ain Aegyptum si veneris scribit si praeclarum illum Mercurium facie ca. Dina videbis. Quo sactum est, ut ex duabus, et Anubidis, et Mercurii, imaginibus una a recentioribus componeretur mager. I. tab. 97. Mega num. Aeg. p. I 38) pariterque ex duobus etiam nominibus unum illud Hermanubidis Plutarch. 375ὶ, fictum esset ε. 49 et Michaelis autem angeli nomine eundem fuisse appellatum non solum aliae gemmae testantur, quae sedentem Mercia. rium repraesentant adscripto nomino: MICHΑΕΙ Gorlaeua n. 435. Chi t. n. 85. Mont --. tab. 159. GOrii inser. Et rur. I. tab. 3); sed Judaeorum etiam amuleta, ex quibus quaedam superiori loco
Circumdat imaginem Itieris admodum depravatis exarata haec 765.
ΕΙΛ l. Ioa. io . ii 9. 158. 3oo. 743ὶ Bst. Trium angelorum nomina Caylus agnovit, postremas aulem literas deux lettrea, donion ne demeti pa a Ie sena) haud explicavit. Neque hoc miramur, quum earum explicatio semper dubia remaneat. Si enim Graea
239쪽
228 LIBER III. CAPUT II. l. 765.
cum id esse verbum, quod ex μαω ita contractum haud semeI legitur, conjeceris; vertendum id erit celebro. Sin Hebraeum quae rere praetuleris erit in eo. Addimus tertiam conjecturam, qua duabus iliis Graecis Itieris denotatum sortassis fuerit illud nuci, cui mirum effectum adscribebant cabbalistae ineuehunt ars cabb. III 7. edit. p. 77 D.). Est autem id compositum ex Primorum quinque Gen eos versuum extremis literiis, quarum sonus idem est atque protractum illud μ. Et eo libentius illo usi esse videntur, quo certius quatuor angelorum nominibus quatuor respondent, et V, quod in eo vel ster eum Sonat, quater repetitum nil eorum singulum pertinere Potest.
766. Cum hac gemma conferre juvat aliam a IIaspeo n. 53 et in sic descriptam: Miles capite Leonis radiato. In orhe circumscriptum est ΑΒΛΑΝΑΘΑΝΑΛBA; infra tribus versibus:
dam vero miles ille ipse est Michael altissimus. Supra enim f. 7io didicimus, Leonina eum lacte depictum fuisse.
767. Eadem angelorum nomina; quae in Cayli f. 764ὶ gemma leguntur pulchrioribus literis: OVΡΙΗΛ, COVPIΗΛ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΙ
ΗΛ inscripta in gemma sunt, quam Wilde enim. tab. 31. n. II 6ὶ aeri incidendam curavit. Imago autem alia est. Licet enim inst ei adscriptum sit, figura tamen homo repraesentatur in
240쪽
crocodilo stans capite accipitris insignitus, Pene erecto, dextra crucem pendentem f. 7o7, sinistra sceptrum tenens. Praeter alia astrologica signa, quae eum circumdant, duae eliam aves conspiciuntur et superne globus alatus . 67o . Accipitris in Aegypto cultum Herodotus a, 6Iὶ, et Diodorus si, 87ὶ testati sunt;
et quamquam non solum Cnepli capite accipi iris l. 487ὶ, sed secundum etiam Lunae lumen symbolo hominiis accipitris vultum praesereniis smaeb. 3, 4, 12. P. II 6ὶ repraesentabatur; malim tamen in Wildcanae gemmae imagine Osirin agnoscere, qui non SO-lum volucris illius capite Plutares. 37iὶ sed erecto etiam Pene Pingebatur Id. et Cayl. VI. tab. I. n. O. Solem quoque Recipitre delectari Porphyrius v. Maebium 3, 2, 4. P. 94 scribit, et m-λιος ipse dicitur Iablans . panth. I, II 8ὶ. Νeque Solein igno. ramus eundem atque Osiridem rege f. 465. 643. 6613. Crocodilum calcat in Wildeana gemma eodem sere modo, quo Anubis in marmore a Cupero Harp. i46ὶ et Grutero si o73, 7ὶ allato, et aeri aliis in libris Boi ard. P. VI. Monifaue. II. tab. I 28. M. A. V. N. ant. e l. 9 I. Mem. de tacad. LII. tab. 2. ad p. 187
Iri aversa ei dem gemmae facie harbara inscriptio, recentiori 768. sorsitan manu exarata legitur, cujus sensus, nisi ad depravatam scribendi rationem respicere liceat, nullus prorsus elici poterit. Literae enim forma et ordine exaratae sunt, quemadmodum in P0gina, quae sequitur, Videhis.