장음표시 사용
261쪽
dere sibi visus sit; omnia tamen gemmae exempla e primo Pignorii exscripta sunt, quo sit ut Penes hunc sola sit nuctoritas. Sed lac etiam pedes ab Ω obesse, ex hoc tarneu charaetere C, non
terea nimis arbitrarie Bellerinannus in Iocum verborum gnosticis admodum familiarium, discutig et λογος, substituit minus usitata εξ σια et δαρος, quibus Varias dei virtutes significarint. Min ho. mines illi inhaerebant potius verbia semel receptis, quibus quasi nominibus propriis utebantur, quaeque mutare religio eis erat. 785. Equidem corruptae orthographiae tribuens inscriptionis obscv ritatem n pratiis intelligo. Saepissime enim vidimus literas O et saesse Permutatas f. 429. 431. 78 . 79θὶ, maxime ab Aegyptiis Graece scribentibus, quippe qui Secundum pluralis numeri casum es.serebant Georg. iro . m. Ioh. P. 4 Iain et quartum Singula. ris ΩΝ Sturα. ia 3). Aut igitur ομων, immo δημον, ud Crurn mori. stri reserendum; aut ad sciviliastam ad II. aρ. GaI. ad Iambl. P. et I 8ὶ recurrendum est, a quo Op-ν dicitur ὁ δοκων παντων tr
que haec confirmantur ei iam alia gemma infra l. 789) producenda, in qua simili imagini adscriptum legimus raramo κτα. Schosiastae igitur verba in hoc monimentum magis quadrare arbitror, quam quae Pherecydes V. Maeb. I, 7, io. ρ. 4Iὶ et OrigeneS eonem GD. L. 6. p. 3O4ὶ de deo Ophiones habent.
262쪽
INSCRIPTIOMS GRAECAE. f. 786. 251
ckelman n, qui in alia inscriptum esse ΛOITOC reseri. Atque mirus quoque virorum doctorum est in explicanda imagine
263쪽
252 LIBER III. CAPUT III. f. 786.
dissensus. Chiilletius quidem commentatione a. 166 et ed.ὶ gemmas illas Socratis imagine coelatas esse contendit. Macarius v. misp. 36ὶ suo more omnia, quae non intelligit, gnosticis tribuens, varias , ait, ac dissiciles illas eorum esse nugas. - - Cuperi in Harpocr. p. I 8) omnibus et singulis in hac imagine Solem designa ri vult. - . Sestoltus GHiar. eines Stetna dea Meda illen - Cabineta αu Berlin, woratis die Bauptlugendo einea Land horrn Nommatesit. Conin Act. eriad. I 717. p. 471ὶ imaginem optimi principia ejusmodi gemma repraesentari, - - Uachterus auteIn Mire. BGrOl. Gnt. II. P. 342. Act. erud. I 727. p. 46oὶ Pessimi tyranni eondem esse contendit. . . Pierius in hierogl. L. 4. c. 27. P. 43ὶ quum 1orte vidisset in harum geminarum aliqua Latinis literis incisum esse FAB. illico virtutes Fabii Cunctatoris hae imaμine celebratas Se Sihi Persuasit. - - Augustinias p. 78 ad genim. 2o3ὶ similem
gemmam amulctum esse ait contra maleficia et deliriones adhibi. tum, singulaque ejus symbola interpretari conatiir. - - Εher.
mayerus capita deor. p. I 86ὶ imagine in daspide exsculpia stab. II. n. 39 et), in qua triplici capiti humano adjunctum est caput arietis, signisicari putat se et regis, et Purpuratorum, et Civium
illis subditorum curam gerere deum. --- Atque haec iterum documento sunt, quantopere sit dissidendum interpretationibus eo
rum, qui solo se ingenio duci patiantur. Sed ad gemmam supra Propositam ut redeamus, ejusmodi id lagines, neque ac Panthea signa, ad Graecos Romanosque ex Aegyptiorum symbolis male
264쪽
intellectis et imitalione corruptis pervenisse haud sine causa suspicamur. Nam a germano veri et pulchri in picturis sensu jam ante Christum natum Romanos descivisso, testis est Vitruvius Ioeo supra J. 49) allato. Quo scilicet factum est, ut mirabilium et Pori tentorum avidi, atque ad omne superstitionum genus ProcliVes simul ac magis Aegyptus innotesceret inde assumerent quaecunque sensibus blandirentur. Similem autem imaginem, qualem gemmBnostra habet, Horatii jam temporibus a Romanis circumlatam fuisse, ex versibus, a quibus isse pulcherrimam ad Pisones epistolam incipit, haud temere colligas. Siquidem ipsius imaginis perisecta descriptio hisce continetur:
Humano castite cervicem Pictor equinam Iungere si Delia, et varias .nducere PlumaS, Undique collatia membris, Cet. Certe majorem haec nostra conjectura spetiem veri habet, quam
altera, qua poetae lusum originem imagini dedisse fingas. Hoc
enim posito neque Variatarum inscriptionum ratio, neque nStrOIO-gica Signa addita explicari poterunt. Inscriptionem gemmne n Sirae Passerius LI. p. 268. n. IOS) neglecta literarum sorma ΠPO- ΣΕΥXII lectam vertit Precatio, ulterius hanc vocem non illustrans. Itibo quidem denotari a Graecis nola H f. 19o nos minime sugit; sed prorsus diversus ab ea est primus inscriptioniis cli rasiler, qui astrologicus potius esse videtur. Animadvertitur enim et Veneris signum una cum stella imagini additum, quae omnia
265쪽
ad astrologicas aries spectant. Iis igitur praetermissis inscriptionem ipsam non nisi sex literis CEYCON constare arbitror. Et hsane observata tam magna inscriptionum in eiusmodi geminis varietate verisimile sit omnibus Contineri nomina Propria, Vel artu ificum, vel eorum qui gemmis, annulo inclusis, usi sint. Quae conjectura tam facilis si non emet, vox σευσον a GNas omnino stellevorti posset. Ita etiam Synesius in hymno 4. p. 339. f. σευε δε
787. In adversa hujins gemmae facie, quam exhibendam non Curavimus, insculptus est serpens capite Ieonino, idemque collocatus sive inter Serapidem et Ilorum, ut Molinetus si'. I 26 in vult, sive Isidem inter et Serapin, ut mihi videtur: una cum septem VO libus f. et Io). Quae in circuitu manca legitur inscriptio a nemine adhuc est intellecta. In aversa autem quam dedimus gemmao sa-
266쪽
κυκλον του ηχειου. MOnlsauconius quidem II. p. 37 et) imperfectam esse inscriptionem arbitratur, quum verbum desideretur, quod sententiam Bbsolvat, post verba sequi c clum Solis. Sed quamvis inferiori loco mutilus sit lapis, inscriptionem tamen in legram esse, duae illae quibus desinit, literae docent, quippe in extremi versus medio positae. Illud quidem O ante τον πιο χον BliquBntia. luin obscuritatiis inscriptioni affert, nec tamen prorsus inaudita est elocutio. Similis enim apud Thucydidem set, 4o. Bψοnt. II. p. 6i reperitur; et quamvis in nostra inscriptione non τοδε, ut apud illum praecedat, illud o tamen ulterioris illustrationis cauAa insertum esse Patet, Pari sere ratione, quemadmodum quod dico vel id rat Latine usurpatur. Quare haud dubius equidem verto: Conatitue uterum illius mulieris h in Proprium locum, in cyelum nimirum Solis. Sed majorem scrupulum mihi movit illud et ς λι-
ια. Νamque ut hanc Attici sermonis sormam sane rariorem Conis donemus, Cerie nomen quoddam mulieris proprium desidero. Atque hoc Dina esse potest, Hebraeum rura, seminae nomen notissimum; quod quum flecti non posset, secundum Cissum nrti. eulo denotasse hujus inscriptionis auctorem dixerim, quam in Judaeae cujusdam gratiam exaraiam fuisse ex ipso illo nomine colligi possit. Minimo vero certam hanc conjecturam ipse habeo. Quomodocunque autem illud δεινα acceperis, sententicte tamen 788. Persectam cognitionem non habebis nisi in astrologicis artihus veru
267쪽
satus fueris. Septem nimirum planetae quum suam quisque Sor. tem sκληροτὶ sive locum binos ) obtineat, δαμων absolute, ut Salmasti de ann. climact. p. I 28ὶ verba laudem is Solis est locus sive κληρος. Hic tamen δαιμονος nomine honus intelligendus. Ad So. Iem igitur veteres ostrologi, non autem sicut Romani ad Lunam, parturientibus respiciendum esse docebant; ex illa, Puto, Prisco. rum hominum, maxime Aegyptiorum, sententia, Solem omnia
isin signis Aegyptiorum hieroglyphicis multorem praegnantem signi. sicari Solis cyclo una cum stella et ipso Solis disco hi partito: ἐπυον quidem apud eum legitur, sed Pro εγκυον ex Pra a, ut opinor, Pronuntiatione scriptum; similiter enim in Aeliani nut. an. II, 46ὶ libris scriptis legitur επονων Pro εκ των leonin. f. 429. 43i . Adeundus quoque Censorinus est, qui de die nat. 8. 43 quo tempore, inquit, is partus concipitur, MI in aliquo signo
sit necesse est et in aliqua ei Particula, quem locum conceρtio. nis proprie appellant. Et Pseudo- Hermes sab init. rν ς ιατροιιαλὶμοπικηd seri dejectione seminis humani docet siex septem stellis radii implicantur in unoquoque hominis membro - - horum igitur si quis male positus fuerit in gatu aut nativitate, in membro ei cognato laesio oritur. Hanc stellarum in corporis membra vim sive impulsum recentiores barbam nomino insuentiam nomina.
runt; atquo illi opinioni adscribimus, quod in gemma nostra OptP-tur mulieris uteri in idoneo loco positio, quae optima censebatur
268쪽
lΝSCRIPTIONES GRAECAE. f. 788. 257
in cyclo Solis, cujus sors Agathodaemon esset; sivo Macrobio do cente et v, quae eadem Luna s=. 293).KDesier. II. a. p. 46i Gori. n. 364. Chuset. 34. Monoe. tab. ibo. Merm et . n. 444ὶ respiciunt omnia ei imago, et verba inscripta. ille gladium vibrans pro galli capite hic leonino est insistititus. Viruinque enim animal Pugna X, uirumquc, et gallus gallinaceus f. 69 et , et leo sq. 7o4. 7i63, 3olare est. Inde Horatius gigantuin internecionem descripturus Od. et, i9, 233 poetice leonis imagitae Pariter ac gemmae nostrae auctor usus est. Quod nul in Solom inscriptione ipsa denotari dixi l. 693), in eo praesidium Opi. Dionis habeo vulgaris. Ita Macrobius Satum. I , 2οὶ refert AM-lem a gigantibus poenas debitas vi pestiferi caloris exegisse.
ruVetoot πια n vero suo sensu ita detorserit, ut is ipsius divinitalis Contemplum exinde elicere studeret, gnostieoaque diceret segistori-
269쪽
258 LIBER IU. CAPUT III. q. 789.
tum instar coelum ipsum conscendere voluisse i Gigantes autem, quorum eversor sive fractor hic Pictus est, Macrobius inquit siquid aliud suisse credendum est, quam hominum quandam impiam gentem, deos negantem Τεμ Atque alii etiam hac in re cum illo scriptore concinunt Callim. Iavacr. Palia. 8. Horat. Od. 2, I9, 22. 3, 4, 43. Ovid. mei. ' I, II 2. δεδι. I, 36. Cic. de aencet. 2). Titanes Orphico hymn. 36) erant γα ς τε πια ουρανου αγλαα τεκνα, et simili modo Iudaei finxerunt ex concubitu f. io4 filiorum dei cum siliabus hominum natos geneδ. 6, 4. 6. 7 , quorum malitia tanta fuerit , ut deum poenituerit homines creBsse et creata omnia delere voluerit f. 13a . Atque Aegyptiis, aeque ac Graecis, innotuisse gigantes terra Prognatos et a deo tandem deletos Diodo rus si, 26. 3, 69. 4, II et 2Iὶ auctor est. Plures Praeterea gemismae sunt obviae, quibus gigantes a diis devicti repraesentantur Gori. 489. Nav. tab. I9. n. 986. tab. 2O. n. 99 I. tab. 26. n. LUI3. Mua. Flor. I. tab. 57, 7. II. tab. 3b, 2, 3. Licet. gemm. P. II 3. minche . catal. P. bo et Schlichtcgroia. alii)., M. Quod ad verba attinet inscripta in gemmarum una Macarius
αρ. Mi t. p. 17. 23ὶ legerat ΓΙΓΑΝΤΟΛΕΤΟΡ, gigantum
perditor, rihi obscrves velim apertam Iiterarum O et sὶ confusio. nem. Iu alia Fund uben dea Orienta. V . Io7ὶ scriptum exstat
quod γιγαντομωκια legi quidem vult RasPeus: sed haec vox nihili est. Quae M litora esse videtur, ea II Potius est f. sto3ὶ et Pen-
270쪽
250 INSCRIPTIOXES GRAECAE. f. 790.
ultima, quae lineae erectae formam habet, legenda Τ Palaeogr. crit. I. II 6ὶ, ut exeat γιγαντορηκτα. Eandem idem Raspeus inscri. Plionem adco corruptam deinceps exhibet, ut omnem medelam videatur respuere. Sic in diversis apud eum gemmis legitur n. 568
verba nemo prosccto intelligeret, nisi jam cognita incorrupta imscriptione. Praeterea Baudolotio sutilit. dea vorag. II. tab. sto debemus gemmam, quam hic subjicere placet: in qua literarum, quae Vocabulum γιγαντοι κτα Aequuntur, Sensum assequi non Potui. Notandae tamen in hujus gemmae an Lm O hac sorma o si. 193. 38 a. 784ὶ et in postica C pro Gamma, licet vulgare Γ etiam compareat. De voce Arra illico Τ. 19 i) pI
in monebo. Observanda et serpentis imago, conserendaque sunt quae de Opsori, qui omnibuo Praestet gigantibuε f. 78Iὶ obserivavi. Est denique νιν --οντι δα Minervae cognomen rnut.