Palaeographia critica auctore Vlrico Friderico Kopp Hasso Casselano. Pars prima quarta De difficultate interpretandi ea quae aut vitiose vel subobscure aut alienis a sermone literis sunt scripta. Volumen alterum

251쪽

240 LIBER III. CΛPUT II. l. 776.

mobilitatem ab implacabilium potentiarum facultate adeptum esse et virginali zona accinctum M Haec igitur illa Martiani fontana est Virgo; neque urigine neque origine eripienda ei Virginitas erit. Sic Medea sv. Valer. Flaee. 6. 449. ibiqu. vir. d.) Virginitate tremenda ad instar Hecates appellatur. 777. Sed nolim diissimulare, limo fatear nec 'e est, Contra meisam vocis interpretationem argumentum ex ipsa gemmae imagine assumi posse. Quid enim gladio, quo monstrum armatum e8se Videmus, cum sonte illo commune intercedere dicamus 8 In alia quidem gemma, quam infra Φ. 789) Proseremus, ensem etiam in locum stagelli, quod in Solis imaginibus magis usitatum est, substitutum videbimus: sed cum armala manu additum et γιρον--ρηκτα nomen Omnino Convenit. Inimicorum enim internecionem ensis indicare videtur. Hactenus igitur a me propositam interpretationem quum dubiam ipse agnoscerem de aliis linguis praeter Graecam cogitandum esse arbitratus sum. Atque hoc agens in verbum incidi, quod in Semitica lingua pariter atque in Coptica est notum, idemque sere significat, quod in Composito illo γιγαν- 2Oρηκτα Graecum verbum ρεσσειν. Chaldaicum enim 'ris si frange. re quoque sonat; et Copticum, quod BPBΡ, ω ΡωὶΡ, et VOP ΗΕΡ scribitur, cadere et proiicere Gramm. p. 76). Illius igitur verbi 'ris participium idom erit quod ρηκτα. Quae novissima inscriptionis explicatio si magis placet, utere ea, lector, mecuit .

252쪽

risCRIPTIONES GRAECAE. A. 778.

Inscriptione a Gra ECGF.

Graecae in amuletis inscriptioncs saepenumero adeo sunt OhsCu- 778.rae, ut ex ipsis Philologis multos audierim pertinaciter negantes verba esse Graeca, quae huic tamen linguae absque omni dubio tribuenda erant. Neque enim viri illi ullam contulerant operam ad comparandam sibi cognitionem tot tantarumque mutationum, tuas sermo in plebis praesertim et peregrinorum ore utique subiit. Qui quuin fieri non potuisse sibi persVaderent, ut tantopere lingua corrumperetur; omnino opus erat in priori huius libri volu mine illius rei exempla asscrre perspicua, quibus nitente Perlectis jam neminem eorum flare arbitror, qui veriora non edoctus sit. Quantumvis autem dixeris, barbaro dicendi et perverso scribendi genere tenebris circumfusas illas inscriptiones esse; aliam tamen eamque graviorem cR ISRIn, cur verba, quibus Constant nondum sint intcssceta in eo latere persVasuIn habeo, quod a plurimis monimenta hujus generis interpretaturis rerum cognitio abfuerit: qua deficiente fieri non potuit, quiu si etiam, qui non nullorum verborum sensum divinaverint, rebus ipsis, ad quas illa spectare possint, ignoratis oleum et operam Perderent, adeo ut laboris mox impatientes omnes illas gemmas, quasi explicari nullo modo pos.sent, procul abjicerent. Ego vero majori patientia munitus atque

253쪽

. . . ' . -

retro laedem serre reVeritus, quamvis Plure restarent inscriptio. ues, quae labores meos frustraverint, et in iis ipsis, quas inieLligere videbar, me saepe lapsum verisimile esset; nullus tamen haesitavi de tentaminibus meis cum lectoribus communicandis. Conjiciendo enim do ambiguorum verborum sensu si uspiam Iocus est, profecto ad illa aenigmata solvenda conjecturos, modo Passerianis non sint similes, adhibere crat libet est ii itum. Atque me lius cerio de literis meritus videbitur qui criticorum reprehensioni, vel castigandi etiam libidini, sese exponere non veritus, omniB, quae explicare vel saltim divinare Poluit, in lucem profert, quam, qui obscura quae sunt ne aggressus quidem, aliorum tantum Iabores Praestolatur, ut errores forte Commi Mos reprehendendi occasiono capta illis doctior etiam osse videatur. Sed aequiores judices Praefuturos esse spero meis Graccarum, quae nunC Aequuntur, inscriptionum interpretationibus, vel verborum explicando rum potius conatibus, quos Prosccio in lucem non protulissem, si me doctiores hoc suscipiendo negotium pariem in illo disciplianarum genere hucusque derelictam explere voluisseni.

254쪽

IΝSCRIPTIONES GRAECAE. l. 779. 243

Documentum negligentiae aequo animo vix ferendae praebuit 779. Ilaspeus stab. 8, n. 353) hoc edens amesetum. Variationes enim, quae inter suam inscriptionum lectionem et literas in tabula conspicuas intercedunt, haud curans, ne adnotavit quidem, cui fides adhibenda sit, utrum chi legenti, an sileris in ectypo, quod ipse publicaverat, inscriptis. In Graecis certe erravit ipse inserendo Ayllabam σα, quae neutiquam adest, neque adesse Potest. Legi

didit verba vertens: MDOnne ια pace Oia benediction pOur tout te monile a ceux qui Ie portent Namque ejusmodi amuletorum

auctores fingebant gestantes reddi per illa gratiosos f. 494. 726. 74I . Neque ΛOTAt pro chria accipio, sed malim i- αι pro

αει) legere et date aemρer vertere. Ἀνθρωπους omnino Iegendum,

255쪽

244 LIBER III. CAPUT III. Φ. 779.

siquidem in extremo verbi charactere I ligmatis quadrati C reli. quiae deprehenduntur. Sententia igitur est: AApud omnes homi. nes conciliato gratiam gestantibus sintellige amuleium). Quae in. teriori loco scripta erant adeo detrita sunt, ut ne Brtifex quidem, qui gemmam ipsam inspexit, literas distinguere Potuerit, quare satius duxi, solis lincolis Iocum indicare quo incisae erant, ne. quo dc illarum Potentia hariolando tempus terere. 780. Inscriptio in altera gemmae facie eo est obscrva tu digna, quod notissimae formulae Ablanathanatha extremam partem complectitur, videlicet ΑΝ ΒΛ, quam igitur non semper retrorsum legendam esse s f. 586ὶ dixi, et contineri ea preces ritu, mκn Suspi-

Catus sum. In iis autem quae sequuntur legendis iterum incertos

nos reddidit Raspeus legens O. 32. n. 3,3) Λ AMA ubi in ectypo

suo aperto scriptum est MPmΛI. Quodsi illius lectio vera est, de formula illa supra l. 68οὶ disseruimus; sin minus, extrema inscriptionis verba neutiquam intelligo, quamvis Abrahami invocatio in ejusmodi monimentis haud mira esset 0. 4943. Praeterea inter radios scriptum Baspeus ammat ΞΛΛΘΥΡΗ, ubi tamen literarum nulla apparet, atque ob spatii angustiam vix adesse ulla potest. In antica Harpocrates quidem sagello et digito ad os admoto denotari videtur; scd reliqua Isidcm potius prodere dixeris, quae dea ipsa interdum digito ad os admoto picta reperitur Cuper. Har'. p. 25 . Notatu praeterea digna sunt et globus l. 6i4ὶ capiti impositus figurae, et naVis Aegyptiorum arum

256쪽

INSCRIPTIONES GRMCM. f. 780. 245

linea f. 649. 77o , cujus structura simplicissima et hic observatur, et in mentem revocat illud Lucani 4, i 36):

Conseritur bibula Memyhitis cymba ρνyro. Qui a laeva in Ioto senilentis figurae conspicitur profecto sacerdos est a genibus suppleX et Personnius: quos sacerdotes saepe a doctis etiam viris, Iarvis, quibus tecti sunt, non agnitis, cum diis ipsis confusos esse vidimus; quod ne hic fiat minus est Perieulon, siquidem haud facile sore arbitror, qui deos genibus Procumbenies depictos fuisse sibi persuadeant. Quae a dextra comparet in rugo cynocephali est, de quo supra s,. 648. seqv. 7I6. 724. . De SCR-rabaeo quoque in utraque gemmae lacie comparente f. 27. 667. 3equ.ὶ jam egimus. Reliqua aliis explicanda relinquimus; hoc solum addentes Solis et Lunae figuras superiori Ioeo ad scarabaeum digitum intendentium a prisca certe Aegyptiorum pingendi arte

saerae hanc gemmam a Capelli artisice p. i57) delineatam 78l

8e, supra sq. 2o9ὶ monui; quapropter eam accuratius ex aut grapho muset CasseIIani hic describendam curavi. In adversa ejus

257쪽

246 LIBER IIL CAPUT III. f. 781.

facio Chnubidis linago, nomen in aversa est. Cui quum hoc Io co longius immorari non attineat f. 483 aeqv. de reliquis literis ΛΙΩCΛΙΟΝ videamus. Quae ut intelligamus recordemur oportet primum figuram Λ persaepe vice sungi του ἀλ- f. I93. 298. 2ωὶ; porro u cum O frequenter Permutari f. 429. 431. 78I. 794); denique litoram P propter duriorem literae I pronuntiationem non tamquain excidisse, ut non solum scriberetur ὀλιον Pro διρον H est e de C. Annio Gmbro p. 49ὶ sed M etiam pro ἐγώ. Haud igitur dubitamus inscriptionem ita exponere quasi scriptum sit ' ως ωr-ν Μουνις. Dui vero nihilominins do perversa hac scribendi ratione dubitant, erunt autem inter philologos Plures, hos adire iubeo Tumesortium sitiner. Amat. 1718. II. p. a et I) opud quem

a Graecis seriplum invenient O αιος σκολορος Pro ὁ ωγιος moλογος.

Ηasce in Iaspide incisas inseriptiones Sponius in miae. erud.

258쪽

247 INSCRIPTIONES GRAECAE. L 782.

t. p. 297. n. I 3ὶ edidit. Similes in magnete exaratas Molineius ex Inmeo canonicorum regularium S. Gen Vesae stab. 29. ρ. 127. n. 7 et 8ὶ publicaverat, sed mancas ideoque perperam lectas. Utrasque repetiit Ilonisauconius II. tab. I 64). Quae quum Ab omnibus intelligantur, pauca tantum adnotare Placet. Ac primum

O BIA, pro quo OVEBIA olim legebatur, nomen proprium

esse, λειβως viri V. Grater.) et Ουμβια seminae f. 374. Beger. I. I, 7. MontfLLI. tab. I 37 . Praeterea observari volim in voce δυναμις literam I Pro diphthongo ΕΙ positam esse, et versa vice EI pro 'I in nomine Παυλεινα, quod in lapidum etiam titulis Aringh. II. 123. f. Flectro d 453ὶ iisdem literis scriptum comparet. Fotanda praeterea litera Φ, quae crucis formam habet f. i93. 9 . De nomine, quod Sanctum appellatur, supra sit. 7et 6ὶ di

seruimus. Ouaenam autem sint dexterae illae polesiales allio loco l. a 41ὶ docui, quippe quae thra εις iisque oppositae αρι- εροι a Theodoto appellati sint. Eadem vocis δεξιος in auspiciis ah antiquissimo tempore apud Graecos Homer. n. IO, 274. I 2, 239.

3, 821ὶ significatio erat: et si Horapollini siles adhibenda set, ), Aegrptii quando mulier in sarilem seminam peperisset laurum

sinistrorsum spectantem, si vero marem eundem dextrorsum Verisum pingebant. Duod reliquum est non multa sunt hujuS generis monimenta, ex quibus amuleti usus tBm DPerto eluceat, quam ex hoc et ex eo, quod sequitur.

259쪽

248 LIBER III. CAPUT III. l. 783.

783. Omnes in gemmis inscriptiones si tam opertae quam haec os Sent, Prosecto non opus erat carum causa ungues rodere Atque verum amuletum hoc esse, quod Iloliuetus stab. 3o. n. II et ist et Μontsauconius II. tab. IIoὶ ediderunt, non inscriptio sola, sed imago oliam et Jaspis, cui incisa est, testantur. Stomacho enim utramque remedio esSe, Veteres Bibi per8vaserant. Unde Marcelatus Empiricus c. ao. p. 147 haec profert: isAd stomachi dolorem remedium physicum: in Iapide Iavide exsculpe draconem radiatum, ut habeat Septem radios et claude auro et utere in collo. Sed plura hae de re ad gemmam, quae Sequitur, Observata leges. I e δ.tem radiis quaedam supra s=. 7o4ὶ attuli. Pariter manifex tum amuleti usum extrema inscriptionis, quam Moiit sauconius

cius L iiDr -moi de mea peinea, moi qui porte scette pierro Sen, et extremum hoe pro nomine proprio acceperit, vereor ne salsus

260쪽

sit. Geona enim sive amuleium ipsum in illo σιν Iatet modo id te vertamus Q. Butiman n. gr. 29. Obs. l. P. ut. 6Oὶ. Gemmae hujus in permultis libris Pignor. mmiat. D. atici. 784. tab. 4. n. 7. KDeh. Oedip. II. 2. ρ. 46 a. n. 14. Chisset. 6 i. MontgII. tab. I 46. Gori. II. n. 4o4. Eberna re. n. 44o) editae adversam laciem solam delineari, quia in aversa ob vitium lapidis nil nisi αδινὶACAS 1egilui'. De cujus nominis ratione quum supra f. 452. aeqv. iam disseruerim, figuramque ipsam alio loco l. 69o ae . ii herius illustraverim; ad inscriptionem illico transire Iicet. Quam Bellermannus II. p. 29. et de acarab. P. I93 interpretaturus literas sigias esse sibi persuasit, quibus singillis totidem verba inciperent. Prima autem non pro sa, sed pro Sigmate Itinato accepta, inseri

Sed plura obi,tant, quo minus hanc explicationem probare possimus. Illa enim litera haud dubium Q est; et quamvis vir M. ctus in quibusdam exemplis sguram literae C similiorem deprehen