장음표시 사용
271쪽
jam pridem vexarunt verba ei inscripta viros doctos: quos inter Salmissius Graeca sola interpretatus est, reliqua Aegyptia R e8Se cons. Φ. 726ὶ arbitratus. Bellei mannus III. i7ὶ non nysi, quae in medio Ieguntur, explicuit; in reliquis dubius haesit. Passerius II. et 64. n. 87) vocem BAPBA , ilium Patris I vertit, et XOΛ-λΝOYBα decani nomen corruptum esse PutaVit. Νeque ego Certior in omnibus interpres ero. Quae quidem Serpentis, quod eornu copiae esse Passerius maluit, capiti radiato adscripta sunt superiori jam loco l. 56i -qu.) D, P mP, HSol aeternua, interpretari placuit. Quae vero ab utroque serpentis latere leguntur
272쪽
VOX XOA XwYBlΣ tam ex Aeoptiaco, quam ex Hebraeo sermone explicari Possunt. In utroque enim prima Vox significat Ego Φ. 372) quae admodum frequens in gemmis Rav. n. 553.5 4. 566) Iegitur: XOΛ autem, Aegyptiis maturi Foramen sonat, Hehrais omne, Universum. Sed plura sunt quibus ad hanc limguam praeserendam adducar. Primum enim nimia variarum in uno eodeinque mollimento linguarum cumulatio haud verisimilis esse videtur. Insunt certe in inscriptione haud dubie Graeca quae mox Proseremus. Pariter Hebraea quaedam in iis quae per orbem scripta sunt detegere mihi visus sum: unde Prosecto mirum foret, si tertio etiam sermone usus eS8et Buctor. Alterum idque gravissimum argumentum ex alia inscriptione accedit, in
qua Aegyptiacum ΘΟ f. 6ao), Hebraeo ,2 apprime respondet. uamvis igitur docilissimo Belle anno ILL 17ὶ concedere haud
dubitem, legendum esse , κ; in eo tamen quod nomen Clinu- his vertit apiritua bonus, ut Aensum magis accomodaret ad Mematam, quem loco Solis aeterni intelligere sibi visus erat, ah eo me dissentire supra f. 565ὶ iam lassus sum.. Hebraea enim Vor-ha illa cum nomine Chnubis conjuncta idem exprimunt. quod tam
numero prolatum esse legimus, uno numine omnia comprehendi Plures ejusdem generis gemmas serpentis imagine insignitas fuisse ex Raspei libro n. 568 aeqv.ὶ constat: unde magna milii suspicio ovtur, decipi quoquo se Passos esse bonos ecclesiae Patres, qui
273쪽
262 LIBER III. CΛΡVT III. l. 701.
illud σειώσειDia perperam pro Μessiae nomine accipientes, gnosticia vitio verterent, quod Christum Serpentis imagine pinxissent. 702. Eorum quae nunc sequuntur maximam jam Partem interpre. tati sumus. Refert autem videre quo pacto literae dispositae sint. Sic enim in gemma incisas eas videmus:
Obscuram inscriptionem reddunt literae IITO, quae inter γιγαπιο et ρηπτα interpositae sunt, et quae super eas collocatae conspiciuntur ΟΝ : undo Salinasius p. 57οὶ Iias post litoram II inserendas esse censuit, ut legeretur ποντο quod uecipiendum Pro πα-o, et sententia emet is gantum omnium eversor. Neque est quod hanc explanationem improbemus. ΙΙaud enim raro observavimus O Pο- sitam pro A Crenti mi . 349. Schoro. charta Panr. P. 9Oὶ. Et quod attinet ad literas superpositas, quidni in gemmis a scalptoribus errores emendatos esse putemus, quum in Iapidum etiam titulis et in numis menda pari modo correcta videamus. Ita enim
apud Arininium L.42 lapis est depictus in quo sculptor, quum perperam BERENTI incidisset, super impersectas has voces exaravit XEME. In Graeca V. Bartol. Φαb. 9o et mni uc. V. tab.
41ὶ inscriptione legitur BAION EIICTII IXXOC, sed secundam
Vocem corrigens auctor super eam posuit syllabam LM. In Latina Monoe. LI. tab. I94ὶ nomen proprium quidem exstat SECVΝ-DIVS, sed superne additas videmus literas NM. In numo denique
274쪽
argenteo nomini ΑΛΕΣΝΛPOY super literas m impositum videmus A Mum M cardi p. ii). Si quis vero contenderit, delendas esse hinas literas IIT quibus impositae sint OΝ, ut hisce illae coririgerentur; non minus clara Sententia erit γιροπιων o Geminatam enim O vicem gerere etου ω, maxime apud Aegraiios,
qui Sahidica dialecto usi sint, st. 429) haud ignoramuS.
Multo major obscuritas eorum est, quae a dextra serpenti Sparte interpretanda Supersunt. Pro ultima I substituendam esse
literam Ρ superiori jam loco l. 57οὶ monui, quo etiam de voce Φ. ΓΗΣ plures attuli conjecturas: quod quidem Domen adeo illis temporibus familiare hominibus fuisse videtur, ut in Pere. grinis etiam linguis, veluti in Hehraea vel Chaldaica, integrum retineretur. Ex reliquis, quamvis omnem sententiam Perspicere mihi nondum licuerit, P ΡΕΙ tamen gigant 'Mn) vertendum esse conjeci. Quoniam autem istos immines, et maxime Iudaeos, saepe verbis Iudere f. 484. 647. 722ὶ animadverti, RAna etiam sanando verti potest. A sanando enim ipse Haρhael angelus nomon invenit. Quod si statueris; illud BAP BA, quod sequitur, Hebraobs literis κ substitutis, vertere poteris sanan ) flium Denit, vel Diva venit.
275쪽
794. Insculptam esse hanc inscriptionem Gruterus ao47, οὶ reterioin annulo alectorio Doricae antiquae vellem clarius loculus PA- . Set); sed interpretari eam ne aggressus quidem est. Duo mBgis enim npertae extremae sunt voces, eo obscuriores videntur quaUPrimam sequuntur quatuor. Neque Primam intelliget, nisi is, qui corruptae orthographiae et Iiterarum imperfectarum rationem
habuerit. Posita enim sunt EI pro I et I pro II; et, quae extrema Λ esse videtur, ea A*ha est l. I93. I98-etoo. 7813. Undo haud dubio quintus casus intelligendus vocabuli Προντοπλη-οῦς, gigantum Percu or, Ιicet vox sic composita perinde atque illud f. 789ὶ γιροκτοικηκτα a lexicis absit. Moo , quod proxime Sequitur, non magis in eis reperies. Quia autem epitheton est gignu- tum PercuMoris, eodem id sensu accipio, quo supra f. a 74 du- monstravi infima aetate Γαρο significationem fortia habuisse. Id quod Isidorus etym. 9, 4, 3 i. T. III. p. 434ὶ ae lue ac Papiδ' confirmant, cujus haec sunt verba: siBarones Graeci: dicti, quod sint fortes in laboribus 705. Quo sacilius nunc in reliquis conjiciendi negotium sit, Prius
276쪽
χοπιος, quae ad verbuIn expressa haec sunt: remove eum, qui cim ea atomachum est, morbum a patiente. Eidem igitur morbo remedio hoc erat amuletum, cui illud, quod supra t. 783ὶ inseruimus. In eo quod proximo illa verba antecedit OPHO facile agnoscitur
instrumentum, quo fieri morbi sanationem credebant. Domρ enim intelliget quicunque corruptae orthographiae, quam ab initio Observavi, meminerit. Convenit Praeterea Vocis sensus cum descriptione, quam Gruterus dederat. Duo quae nunc restant verba ΨΗΛ. COPI. breviata osse videntur. Primum φελιον intelligo; ita enim, et v ελλιον, et φάλλιον scripta haec Vox reperitur. Quam licet inmiliam vel torquem plerumque vertant; viri doeti tamen
Mem. de tacad. u. p. 463ὶ ex Aeliano v. Midam demonstrarunt
non nunquam amuleti genus ea denotari. Utro autem sensu ip λι ρ acceperis cum οριι ρ id conjungendum erit: unde COPI esse videtur σωρ ειν, ut Voriendum torque vel amulato) una cum mo. nili. Sed haud invitus palmam cedam ei, qui meliorem afferat interpretationem. Ipse enim, quum nomen possessoris Proprium desiderarem, primum de Hello via Soria cogitaveram, quippe quod utrumque nomen Proprium esse l.
277쪽
Operae pretium me facturum esse arbitratus sum si ad arche typum correctam recuderem hano gemmam. Misere enim de ri
mala apud Capellum n. 22) inscriptio est, ii R Hl ne numeru8 qui. dein literarum in singulis versibus sit servatus. Νegligenter omissa quoque in nomine Sarapis litora A, additaque in Alexandri nomino nota nihil prorsus significans. Gemmam enim ipsam, ininusco Ca sellano servatam, vidi. Sed opus artificem certe non optiomuin prodii. Figura enim sedens, quam Cum nitis, Supra . 6 II. 78οὶ exhibitis, conseras velim, informem tollit manum, cujus distili tingitibus sunt simillimi, quamvis pulchriorem figurae formam
npud Copollum imitali Monisai conitis lah. i53 oi Zornius bibl.ans. ad '. 3i3 fatio inseri) sint. Ille Isidem repraesentari p. 36et)arbitratus est loti insidentem flori. cui cynocephalus . 648. 7 6 eerio fidona socero videtur: sed in posticae inscriptione adusque
278쪽
nomen Ahraxus nihil intelligi scribit. Et sane Prorsus Obscurn ver-ha sunt illa: unde a facilioribus incipiamus in antica inscriptis, postquam de Sarapide iis memoralo quaedam PraemiSerimus. Nomen quidem non Servia sed Sarapis scribitur, quae vera 797, ejus et genuina Aegyptiorum orthographia est Schοw. charta ρα-ρD: P. b4. Stura. P. I 73, Unde eandem a Juliario quoque imperatore, Maerobio, et nitis usurpalam suisse videmus, et si Graeci pariter ut quo Romani varia ei inconstanti ratione id nomen Scri. Pscrunt Falconer. inacr. athl. io6. Te IVater ad Iabl. Uuac. I. et 85ὶ adeo ut in gemma quadam sap. Torremuz. cI. I 6. n. b) a. λαπος legatur. Dei hujus, qui tutelaris Alexandriae erat istilian. P. II. OP. P. 433ὶ, cullum maximum Praesertim in Aegypto fuisse non solum scriptores votores tradunt Varro det. Lat. L. 4. P. 37. Tacit. Mat. 4, 8 i. Macrob. Salum. I , 2o. et Plur. Dc. Paugam Cons. L mann in Genii mus. phia. P. 4 9. aeqv. et P. E. Mulier de vita aεcet. p. 66); sed varia oliam monim M iesiantur, tum geminae a nobis aliisquo editae, tum mimi Mem. de tacad. Io. p. 496 aeqv.ὶ maxime in Aegypto cusi Mega de mon. Aeg. h. 78. 83. 86. IO8. III. Def. Ecthel. 4. p. 293, tum Inpidum tituli, tu quibus legimus Graece quidem --ωερολω Σαγαπιδι TOurne.
279쪽
2M LIBER III. CAPUT III. Φ. 707.
ροπιδος supra l. 726ὶ mentionem secimus. Quae omnia qui legerit sane intelliget cur Clemens ad gent. p. 31ὶ Sarapin appellaverit mrὐοδωuom, et Porphyri v. Euδeb. 4, 12, 22 et 23. P. I 74.17 I. Theodoret. disp. 3. O. m. p. 776ὶ is Principem eum dixerit improborum daemonum, qui ab eo cohiberentur U. l. 6 I9J. Plures enim Plutonem eundem esse affirmabant Plutarch. de D. 36i. Tacit. hiat. 4, 84. f.). Quapropter verbum in gemma quadam, capiti Sarapidis adscriptum, Mum t , quod Monisam conius diar. Ital. 3563 ΛAMOXOC Iegit, Gorius autem inser. Dr. I. p. 63), qui gemmae ipsius eclypon stab. 8. n. 3ὶ exhibuit,
Abraxeam inscriptionem nobis incognitam appellat, equidem Potius Mus oris interpretari malim. 708. Quibus cognitis iam aperta est causa cur toties in gemmis, Potissimum in amuletis, hoc compareat numen. Origenes enim eomtra Cela. L. I. P. et b8 se legisse refert in Numenii Pythagorici scruptis se Sarapin pari, em esse substantiae omnium, quae in rerum natura sint, quum animalium, tum plantarum, ut videretur nona Matuariis solum Deus sieri κατασκευαγα- Θεορὶ, verum etiam n magis, veneficia, et daemonum incantatoribus. Accedit quod Sarapis diis servatoribua adnumerabatur scister. Harp. P. II 83,
cujus rei multa exempla Protulit Monisauconius II. p. 299). Quibus addimus lapidis titulum v. Gruter. 85, 8ὶ dedicatum is Deo invicto Serapi aeri a tori. Sunt etiam gemmae, in quibus ejus imagini verba adscripta legimus tum ΣΩΤΗΡ inasp. n. I 438), tum
280쪽
INSCRIPTIO S GRAECAE. L 798. 269
ΕΛΙΙΙΣ n. 146i , tum νυλασε l. 548 tum dux λασσε, ut in hac sy. Cayeu. n. 193. Montinaue. tab. II 3): Atque hoc idem verbum in alia γρ. Sponium et Monifaucon. tab. i59ὶ integrae Sarapidis figurae est additum. Permultae praeterea
reperiuntur gemmae omni inscriptione destitutae et solo illius crupite ornatae, quas annulis inclusas veteres circumferebant Monis III. tab. I 3I, et Beger. I. 152. III. I 22. Pignor. me a Diaca P. 3. Cau3eus I, 1 .et 6, 7r GOH. ann. III. I93. misset. Io6. Io9. Muδ. Corton. tab. 66. C I. LII. I 4. II. WiId. gemm. I 8. 2οὶ quod caput conjunctum interdum cum Isidis est capite Auguatin. genim. Ι, I. II, tab. 4. Rav. tab. 24. GOH. gemm. 466. mi' ita): ut numos taceam Beger. LII. P. I 84. Pignor. p. 8 I. Spanh. I. 264. 689.