장음표시 사용
291쪽
280 LIBER III. CAPUT III. f. 806.
806. Iovem Sarapidem, manu Victoriolam tenentem, hujus geminae a'. capessi i 46. Montri tab. I 29. in Zornii bibl. ant. tab. ad p. 446 sigura denotari, tum calathus capiti impositus docet, tum monstrum triceps Fabretii 468ὶ, quod ex Macrobii Sat. I. et o loco et lucerna quadam antiqua optime illustravit Eckhelius IV. 3o. 31 . Ac nihil dubii de imaginis significatione remanere sinunt
nurni similes a doctissimo illo viro allati. Causam, cur addita ictoria sit, Curtiuius de nat. deor. 9. in Gal. OPuAc. P. II oin aperit, similem Jovis imaginem illustrans, quom manibus Victoriam tenere scribit Aut clarescat, vincero eum Omnia f. 799. 8Or , neque ipsum vinci posse. Magis dubia sunt verba illa inscripta,
quae Monisauconius j. 36αὶ legi posse negat. Equidem ΣYCI OCE III KTIITO C lego; et voce μντος locum intelligo ambulandi siligeo by Corale
292쪽
causa constructum ante porticuun Plin. misi. I, 6, 16. Vitruv. I, ii in qui et cryptoporticus Plin. 9, 36, 33 appellabatur. Slatum interdum hanc decoratam fuisse a Cicerone discimus, qui ad Atticum 1,8) scribit: -ΙIermae tui ientelici cum capitibus aeneis, de quibus ad me scripsisti, iam munc me admodum delectant: quare Velim, et eos, et agna et cetera, quae tibi ejus loci -- eSse videbuntur, quam plurima, quam Primumque mittas et maxime, . quae tibi gymnasii Aratique ridebuntur esse. Haec ille. Ouidni igitur a Bomonis Aegyptiori in deorum, quorum imaginect in amnulis gestabani Φ. 798. Plin. 2, 7, 5ὶ signa quoque in xystis posita esse credamus 3 Optimus hujus rei testis esse videtur Lucanus Phara. 8, 83i in versu, quo Aegyptum alloquitur: rima in templa tuam Romana accepimua Din. Xec non Prudentius, qui se. Symmach. 2, 87oin Sarapidis aliorum. que AegJpti deorum mentione facta addit: ma tu Nile deos eolia et tu Tibria ador . add. Arnob. L. 2. P. 9 I). Quae igitur numina, quum haud Patria, sed adventitia sive adscita Romae essent; xystum, in quo erant Posita, ἐπικτητον Vel inde B ppellatum esse Suspicor, quod quasi acquisiverint eum dii peregrini; vel translato hoc deorum peregrinorum epitheto ad porticum, in qua collocati erant. Sarapin certe, Macrobius f. I, 7ὶ et Valerius Μaximus si, 3, 3ὶ irrudunt , vix aegreque a Romanis esse admissum. Nec mirum quum apud ipsos Aegyptios recens ejus cultus fuerit Celaua ορ. orig.
293쪽
L. b. 11. 254 . Romae igitur geminum nostrnm Sculptam esse censeo; neque ullam persPicio causam, Ox qua gnOSticia eam a l. scripserint Mout sauconius et ZOrnius, quum ne rimul eli quidem Ioco hahisam fuisse ullo argu Dinnio probari possit. Sed erunt soriasse qui inscriptione praeter imui nomina propria ojus viri, qui hac gemina ad obSignandum risus sit, quidquam contineri negent. Duilius ego sacilis quidem concedo, suisse illa nomina eli,n propria, siquidem tam δεστου f. 8o8ὶ quom T G, ou scirendier. maran. Iron. Siebensera. e. Os. tab. hOV. P. I 8ὶ, Nomen nobis notum est, et hoc quidem celeberrimi scriptoris. Λl vero imagi.nem, inlatis supra conspieitur, minime a gemma cera impresseti f. et io. 677), sed ab ea ipsa mutuati sumus. Quo fit, ut si quis ad obsignandum ea uli vellet omnia inverterentur, vel ipsae etiam literae. Accedit quod qui sigilla possiderent in ebs nomina sua plerumque secundo casu inDidenda curabant.
294쪽
INSCRIPTIOXES GRAECAE. f. 807. 283
0uid in mente suerit Monisauconio, qui II. p. 36,) hanc ingeniana γ. Φ3. tab. I I9. ΘOn. miac. 297. n. llo. Baudelat. I. 3Ο9. tab. la. A. 3. Παν. 59o23 imaginem Fortunae adscriberet, equidem haud perspicio, nisi cornu copiae et globo sub pedibus in yrrorem forsan inductus fuerit. Reliqua enim Herculem aperte designant et globus ipse, quem pede Premit f. 5273, illum, quasi orbis universi victorem, denotat. Cornucopiae autem conjungendum curri inuri capite, quod sub clava conspicuum AL Et certe intrainur Winckelmanuum qui in allegor. f. 29I hoc symbolum Herculi additum explicare non Poluerit: magis etiam Viscontium mus. Piο-Clem. IV. ρ. III) sua ab illo mutuatum, nec clarius loculum. Ex Ovidio enim metam. 9, 81 -8 I) aliisque Diodor. 4, 35. Strabone L. Io. p. 523. Κλ. iab. 3I. P. 77. Ano m. in Galei uuae. p. 86. 87ὶ de victo AcheIoo, tauro, et accepto com
295쪽
284 LIBER III. CAPUT III. l. 807.
nu copiae labella satis conflat, et permultis imaginibus eam olim celebratam fuisse legimus Pavaan. 3, I 8, I9. 6, 19, 9. PhiloStrat. p. 839). 0uumque inter illos vera luctatio intercesserit, haud mi. rum ad Palaestras illud relatum esse sumbolum, Verba inscripta
qui verterunt is magna fortuna Mati. Immo vertere PotuiMent, ne dicam dehebant, subscribendi Iota adminiculo magnae fortunae μεti. Sed uiro modo verba verteris; inscriptio ipsa, tum ii. terarum sigurae, tum intervalla inter singula verba relicta, aliam omnino labricam produnt, quam ea est, ex qua Plurima amuleia prodierunt. 808. Hercules sane in palaestris colebatur Pausan. 4, 32, I. Curnut.
Altera para eirci cuε Ode Rub Hercule tiata est;
sed Iapidum etiam tituli sciandiar. marm. anon. II. 57. P. Iob aliaque monimenta C l. I. fab. 88ὶ ejus in illis locis auctoritatem confirmant. Quapropter quam stolam Viscontius mus. GPDtol. V. p. 2 3O. tab. 363 in palaestra quadam positam Hermen Ap. pelial , eandem equidem pro Hermeracle potius habeo Pausan. et, io ij. Ceterum Συστος viri etiam nomen suit Reinea. 95I .f. Boaii nom. subterr. p. 396). Sive igitur xysti Iocus, sive Xystus vir sit, ad quem inscriptio spectet; magna prosecto felicitas Praedicari poterat ejus, a cujus partibus staret Hercules vel custos, vel
296쪽
Literarum formas, quas apud Capellum n. I7 i) et Monifau. 869. contum II. tab. t 73 corruptas esse videram, gemma illa ipsa
Camellis inspecta, restitui. Imagine autem Smm repraesentari omnes persuasum habebunt, qui eandem figuram in aliis tam gem. mis GOrI. I. n. II. 24. 37. Aia at in . I. I 2I. me Ver. v. deor. n. 398. genim. n. 47. IVinckelm. Denkm. d. Mnat. I. et I. i. MontgI. tab. 2o4 quam numis ostis. dialog. a. p. 44. Me tab. I9.28. 37. 38. II. 52. II. 62. 63. ti m. I. tab. 3O. n. 4. Smiain. p. 63. Tri tan. III. II 4. Beger. theaaur. II. 698. 73i. 734. Mont- faue. L. tab. 2Ob. Moul. relig. Rom. p. 25. Mem. de Pacad. 32.
p. 262. Bandiari I. 47. 257. 267ὶ et in marmoribus Boiasard. IV. 13o et Monoe. I. tab. 2O4. Beger. vicia. ant. 84. Mus. Chiaram. tab. sto. HO-ciem. IV. tab. 8ὶ consideraverint, ipso saepo Spei
297쪽
Domine adscripto. Unde CaIlum miror, qui VI. p. et 7 in montinenlo, quod tab. 86ὶ ediderat, non agnoverit. Atque solis etiam literis sine ulla imagine Spem in gemmis Ficor. gemni.
tab. I. n. II. tab. 2. n. I 5ὶ invocatam videmus. Eo autem minus
ratio reperiri potest, qua adduci potuerit Passerius, ut II. 277. n. 165) inter magicas gemmam nostram referret: qui idem perperam Primum verbum αηα-ων et alterum D 7ρα legenS, P ius etiam hoc σημ&αν I. α αδιαν) in rudentiam inlcrpretatur, ut totum sit: Spra temere non amarena et prudenter occultata I Attamen literae praeter unam, quae ante Penultimam Coli cata eSt, Sunt Perspicuae. Illius aulein forma medium tenet in. er K. et quam eandem, nisi in Iapide apud Cpylum VI. tab. 39. n. 3ὶ videre nunquam mihi conligit. Uuoniam autem in isto lapido lectio admodum inceria est, neque alia causa, cur ad literae formam linea infra sit addita, excogitari potest, quam ut Kexarare voluisse artificem dicamus; equidem adjulus praeterea fiententia, quae in nostra inseriptione latet, omnino K Iegendum esse Censeo. Duale enim quaeso epithelon Smi magis convenit, quam quod legimus ἀμντων ακμ, non advectabilium dearum)εumma vel extrema. Confirmat hanc lectionem Diogenis responsum v. Stobaeum 3. io9.i P. I 79ὶ, qui interrogatus των πα-τα eos θιον AKPOTATON, dixit ,, ΕΛΗΙΣ. In honis enim omnibus, quae a conspectu sunt remota, Spes eminet oi Aquibus reliqua desunt, Thales inquit, Ahaec admi, quam κοινοτατον PMP
298쪽
assirmat Plutareh. ami. εαρ. P. II 33. Umle Hesiodus Oper. 96 se Spem solani canit Adolii sub labris mansisse neque cum ceteris diis foras evolasse cons. Ovid. ex Pont. 1, 6, 293. Videri autem eam non posse declarat dissertis verbis apostolus sad Hom. 8, eto:
nmς βλεπομενη Ουα εστιν ελπις. - - Qua eadem de causa, ni sallor, Spem ubique sere ampla veste, ' quam dextra paesulum saltem allevat, tectam videmus. Dignam Praeterea eam, quae mo. alimentis celebraretur, et Cicero sensit Me leg. et, ii in ita scribens: Aquoniam exspectatione rerum honarum erigitur animus, recte a Calatino Spes consecrata rat.
Μeum gemmae exemplar ex Passerit libro tab. I et 3 deprom. 811. si. In museo Florentino II. tab. 2 3. n. vi Iherae P caput inferiori
299쪽
288 LIBER III. CAPUT III. l. 8ll.
loco apertum est, ita ut Itanc Potius figuram P, exhibeat. Du. hia igitur quum Iectio sit, major etiam Obscuritas accedat necesse est, ex ambiguae quoque interpretationis symbolis, quibus illae adscriptae sunt literae. Ac multo incertiores de vera literarum sorina reddimur periectis iis, quae viri docti ad hanc gemmam annotarunt. Passerius, qui ipse inscriptionem nostram cum P ex.
hibuit, nihilominus p. 16oὶ ΥΓΙΑ Iegit, additque is vocem nihili esse, vel nihil cum typo commune Iiahere. Winchelmannus ineatal. p. 226) SITA idem verbum perperam lectum explicare non potuit, imaginemque ad Plinii 29, 3, i et in anguinum p. a et Iin retulit. Christi Lit. u. Mnat. p. 285ὶ denique intelligi vuIt VITA.812. Quodsi in Passeriano exemplari, quod dedimus, literarum
formae accurate delinealae et legendae vρια EMent, neminem ambitramur soro, qui eas sine ulla dubitatione interpretetur. Eisi enim Suidas Y ρινὶ ὀνομα πολεως explicat, et Hesychius in Boeotia eam sitam esse dicit, immo duae hujus nominis sunt civitates Stephan. de urb. 682ὶ, altera in Apulia Guel. L 14 i. Cellar. I. 884. 9oet , altera in Messapia Beger. I. 32o. Ital. iuuat r. P. I 3Ivi; urbis tamen nomen in gemma res sane rara esset, quarum Solum Antiochiae s . 293 Lὶ occurrit mihi. Νeque 1 ια, .quod nomen Phavorinus A locum Prope aulam ' interpretatur, huc Pertinere videtur, quum Symbola in gemma expressa ad eum referri nequeant. Quibus si serpentes soli continerentur, nomen quidem Aegyptiacum, quod Horappollo Prodit, ire protritu esset Ουραιον
300쪽
289 INSCRIPTIOXES GRAECM. l. 812.
NOsai etym. Ibo. Iabl. Uusc. I. I9Iὶ plurali hic munero inflexum Ουραιυ, Πια: Illaruan vocalium enim Permutationem frequontis- Simam eme, nemo ignorat. Sed reliqua refragantur. Quod idem dicendum, si ad Ουριον ευον sorte respexeris, tit taceam Pluralem numerum, qui in gemma legeretur, huic interpretationi adversa. ri. Sed pracstat ante omnia imagines con8ideraru Singulas.
Ac primum quidem, quod summo loco positum videmus, ovum 813 Principium generationis Plutarch. Vmp. a , 3. a. 636 ei mundi
sumbolum ex antiquisSimorum Populorum coris usu suisSe nemo
Indis ei iam Creuaer. Vmb. I. ρ. 588ὶ ovo legimus, gemmae nOStrcte parum afferunt lucem, siquidem in ea conjuneli cum ovo seiri petito8 sunt. Et quamvis OrpΙsicos audire volueris, qui Ovum illud a serpente genitum esse somniarunt Iablon3k. Panth. I. 42. Creur. III. 3o3); hic tamen non unus, sed hini adsunt Serpentes, qui ovum quidem Vel offerunt, vel appetunt, simili Prorsus Ino. do, quo eadem res in lapide quodam sepulcrali sapua Fabreti. p. 28 2) repraesentatur. Quos serpentes quamvis Itonlsauconius II. p. 27 o) bonum princistium, ut Vocant, et malum, qui de ovo decertent, interpretari voluerit; hRec tamen explanatio stare non potvint observato hoc ex Herculanis eruto monimcnto Ant. Her .