장음표시 사용
311쪽
300 LIBER M. CAPUT III. Φ. 822.
editum est. Μorumentum ipsum adhuc in museo Cassedano a servatur, et aquilam repraeSeniat unguibus serpentem Prementem,
simili fere ratione qua Virgilius Aen. II, 7 Iet), Homerum II. Ia, et oi) imitatus, draconem, Canit, Fert aquila implicuitque Pedes, atque unguibus harait:
Sauciua at acmena sinuo3a volumina' versat Adrectiδque horret aquamia et sibilat ore
Verum non Poctae solum Horat. L. 4. Od. 4, II. Ovid. met. 4, 713. Ocer. divin. I, 47, Gaudian. beli. Gild. 467. Phile de anι- mai. Prostr. I, 8. p. II in inimicitias aquilas inter et serpentes memorant; sed rerum etiam naturalium Scriptores Plin. IO, 4. i. P. I49. Plutarch. de in Did. p. 537. Aelion. natura tin. 2, 26ὶ eariam sociunt mentionem. Quid Z quod inter omina relatam esse aquilam ad Volantem et Serpentem unguibus transfixum ferentem Timoleonis vitae scriptor Plutarch. p. 24S f) docet. Quare non miramur translatum illud ad artis opora argumentum frequenter eme Oltavium Boi ard. II. 84. Montg. V. tab. 96. M. A. V. N. ant. e l. 4 I. Beg r. I. 428. Greemueta in num. fab. n. 28. Dorcili. Sicula II. tab. 3. f. Goliati Sicil. tab. 35. n. 8. IVincti . catal. p. 557. n. 17 I. Mus. Flor. II. 24. C I. VI. tab. Io4. Syanh. I. 379x Atque ex iis etiam inimicitiis factum esse milii Persuadeo, ut aquila aenea serpentum morsus arceri Superstitiosi crederent homines
312쪽
De prima hujus symboli origine haud quidem constat: sed 823. operae pretium erit in ejus ab antiquissimo tempore vestigia in prirere. JOSepho quidem santiqv. 12, 4, io. Oper. I. 6o6ὶ si fidem habeamus, Arius Lacedaemoniorum rex sigillo ad obsignandum usus est, in quo incisus αετος δρακοντος ἐπειλνγι ιενος. In nurnis deinde Macedonicis Amyntae et Philippi regum eadem Ohsematur imago sIVade aes. num. tab. s . Atque Alexandrum M. in itine. ribus Hephaestionis pyram quadrilateram erigendam, in eaque irruler alia aquilas extensis alis et capitibus deorsum inclinatis, infra autem serpentes vultu ad aquilas converso e gendos curasse Diodorus si7, tibin tradit. Neque evanuisse postea hoe symbolum docet labula ab Augusto in templo Caesaris patris Posila, ocujus ut Plinii verbis 3b, I, io) ular, isadmiratio suit puberem filium
seni Partri similem ease . - supervolante aquila draconem complexa.
Iam vero quid significare veteres hac imagine voluerint ex 824. inscriptione gemmae nostrae forsan cognoscere licebit. Quam etsi Montlauconius II. R. 3 63 legi posse negat; nihilominus Graecam, ac sic explicandam esse Censemus:
Literam enim , saePe pro Ol positam fuisse s f. 413. 429ὶ com5lat. Et quamquam verbi forma σβεν ω vel smy μι usitatior sui ;
313쪽
ex tempore ejus suturo σθεσω tamen patet, suisse olim et formam σβεω, cujus oplativi secunda persona hic Iegitur. Quae in altera gemmae facie sunt incisa harbara ulique esse videntur, literarunι-que ductus in hac minus sunt profundi, quam in illa; adeo, ut ab eodem auctore utramque inscriptionem proscctam esse dubitare liceat. Verborum sensum minime assequor, ne linguam quidem divino, cujus oti e Sint explicanda. Vox υχρι Graeca quidem est, sed aeque Hebraea '' κ. Dissicultatem auget quod in Primi, secundi, et extremi versus fine mutila est inscriptio eademque in aliis gemmis ori. meherch. ρ. 98. n. I 2. Παν. n. I 485ὶ magis etiam corrupta: quare hanc quidem in medio relinquere praesit. terii. Sed ad illam in antica parte inscriptionem nurnum Julii Cacsaris addiinus, iii quo simile esse videtur symbolum:
Iejo FDr. 1, 6. o. a. P. sto) docentibus non minus inter elephantos et dracones, quam inter hos et aquilas inimicitiae observatae sunt. Ac melius sono nuino illi consulueris si nostrae inscriptionis ratione habita eo significari statuas Caesarem perniciosa opprimentem, quam si ad veterum interpretum commentum ve-
314쪽
303 INSCRIPTIONES GRAECAE. h. 824.
Iis confugere, quo elephanium Poenorum lingua ea arem nypel. latum esse clocetur artian. in I ero c. 2. P. III. Se . ad Aen. I, 286. Laur. Lyd. menae Al. 63. p. 256. Constantin. Manaεε.
p. 37 f). Hoc enim interpretatione admissa uullae erunt serpentis partes in imagine ab elephanio calcaii. Quae denique ab Ago stino diat. 2. ρ. 9οὶ profertur explanatio is clephanios effodere e terra Serpentes ea vix approbari poterit, quippe quoe ex Sola Graecarum vocum ἐλεφας et ἐχαρος permutatione videatur nata esse. A cerviis enim omni serpenti inimicis Phile I 6, 4. p. stoi illud fieri Plinius 8, 32 tradit; de elephantis autem non memi. ni idem me legere. Alii ex victoria Caesaris Africana numum explicare maluerunt, quia serpentibus et elephantis Africa abundat secund. Manu. 4, 665. 667). Sed quure seram alteram altera opprimat rationem non attulerunt. MAgis etiam refragantur alii numi, qui minime Caesaris Sunt, ut Augusti tu hel. VI. Iὶ ei Traiani Salen . nου. themur. III. I 63), eodem s3mbolo ornati; quin harbari eliam Hispaniae numi eo insigniti Vel quo tab. II. n. 3. 3arra Polygr. GP. Proleς. p. V. Dera. Salemr. i 66 . Duae quum ita sint, mihi quidem magis arridet ea hujus imaginis inter. Pretatio, qua generalem quBndam sententiam illa contineri exi
315쪽
304 LIBER III. CAPUT UL f. 825.
825. In permultis libris Pignor. tab. 4. n. a. Hirehcri Oed . II. I. ρ. 462. Guδd. arithmes. ρ. I99. osset. n. 4o. Montinaue. tab. II 8. Gori. 378. 379. Germayer. 449. et adtinerata tantum Parct GP. G-Per. in Παγ. P. 9ὶ hujus gemmae eclypon exstat. Adversa ejus facies Harpocratem sive Horum repraesentat toto insidentem, quae nasci e leone videtur, infra quem tridentis species comparet. Luna ab Ilori tergo conspicitur, et ante eum stella, in capite Leonis posita, quam caniculam ut esse credam ex rationibus jam
l. I98. 6o4. 64οὶ allatis adducor. Nec dubito, quin transiliis So. lis per Leonem l. 6o6. 647. 817), quod inundatae Aegypti est
tempus, hac imagine repraesentetur. Pingebant enim Zodiaci si-gua quasi portarent Solem: unde Macrobius in mn. M. I, I 8 Taurum gestare Solem scribit. Tridentis autem species vel ad Νilum reserenda est l. 6o8), vel ad triplicem Solis statum l. 77i . Horiam semper sere cum loto conjunctum, quin etiam totum loto
316쪽
305 IXSCRIPTIOXES GRAECAE. Φ. 825.
circumdatum videmus in hac gemma, quam Ca3lus III. tab. 7 n. 6ὶ nobiscum communicavit :Planta autem haec qualis fuerit Creueterus I. 5o8ὶ docuit, cui 826. omnino addendi sunt Alpinus in hiat. nat. Aeg. II. 49 et 7 3 3equ. Schmiduus s de plant. Aeg. aesar. in Scr. aoc. Lat. Tubing. 177O. u. p. 3 et Parisiensis academiae Socii hiatOD. 3. P. II O seqv. . Quaedam de ea Iablotishius νυμ. I. Ia7ὶ attulerat, neglecto tamen nomine Biar, quo Iotus ab indigenis appellatur Alpin. 76.823. Solis quidem essgiem Alpin. p. 78ὶ repraesentari sibi per. vagerunt: Sed nunc etiam, ut serunt, Planta Sole occidonio sub
317쪽
306 LIBER III. C ΛΡVT III. f. 826.
aqua occultatur, sosque clauditur; quae eadem Sole oriente ruria Sus B peritur et super aquam assurgit Irin. et Theophiri ab Alpino p. bo. laudat0. Quum igitur plura haberet, quae ad SOIem re .serrentur, ideoque Soli sacra crederetur ometer. I. 284ὶ; haud mirum videri potest, Horum in gemmis reperiri loto insidentem. Horus enim ex Graecorum opinione Apollo, sive Sol ipse erat Herodot. 2. I 44 et 156. Diodor. I, 2 I L. PorP r. v. Euseb. I, 7, IO. 13. 198. Macrob. Sstum. I, 2I. Ωιρeri Imr Ocr. P. I, 6, sto, 33, 41ὶ.827. Quum vero Solis per annuum cursum non eaedem Sint Tires f. bo6. Io7. 771. 77 a); CreuZerus noster I. 276. 293. II. II7ὶ do. cuit quidem, Horo repraesentari Solem illum igneum maximeque potentem: sed caute haec viri doctissimi sontentia accipienda est, quippe quae nisi discrimine habito stare non Possit. Quamvis enim absit, ut de mythiis disputare velim, in quibus explicandis jam veteres videam dubios atque incertos, et B deo Confusos ut mirucuisse Videantur quadrata rotundis: Borus tamen Iolo insidens Plerumque puer pingitur, quin etiam in Isidis gremio infans, admodum parvus et Iactens f. 5453. Atque haec quidem antiquis. sima de Horo in Aegypto ipsa reperia monimenta produnt. Scriptorcs vero Pro suo quisque ingenio et ac late diversas etiam asse. runt opiniones. Macrobius, quem laudat CreuZerus I. 2763, scriptor quidem est seculi quarti et antiquissimis placitis aetate multo Posterior, nec tamen milii contrarius, id quod haec ipsius
318쪽
i, I 8ὶ verba docent: -Hae autem aetatum diversitates ad Solem roseruntur, ut parvulus videatur hiemali solstitio, qualem Aegyptii proserunt ex adrio die certa; quod tunc brevissimo die veluti parvus et insana videatur: exinde autem - . adipiscitur vires cet. Quo quidem scriptore antiquiorem, Plutarchum, si cor Aulero Pla. Duerit, haec eum docere videbis Iaide P. 3bbὶ: is neque putant Aegyptii Solem infantem recens natum e toto exstitisse: sed aio ortum Solia pingunt: idemque alio loco de Pyth. orae. P. 4OOJoab Aeg) ptiis orientem Solem exprimi testatur ,,Picto Pureuis, qui loto insideat.' Minime igitur omnibus Hori imaginibus maximam Solis vim denotari statuere licet. Sed ut hic sensus exeat notantiqua accedat necesse est, voluti Leonis, Zodiaci signi l. 6o6.82b), vel ut leonino capite Horus ipse pracditus sit J. 736ὶ. Horum autem et Harpocratem et Solem pro uno eodeinque 828. numine habitos fuisse st. 28. 524. 526. 566. 8o3. 838 praeter scri-Ρtores modo l. 8a6ὶ Iaudatos declarare etiam videtur ameselum a Bocano hierom. L. 4. p. 49 editum et a Cupero ρ. II 6ὶ repetitum , quod auro circumdatum esse Eckhelius chois de pior. graυ. o. 6οὶ vidit. Illi enim inscripta sunt verba: αγας Γρος Απολλων
uarpocratra sit s. sis propitius inoc) gratanti. Vox enim ευῖλατος singulari numero prolata prohibere videtur, quo minus ire5 illos
συνναους και συμβωμους intelligam , sed unum eundemque diversis
nominibus appellatum illa declarat. In aliis naonimentis on. re-
319쪽
istin idem deus capite radiato comparet, quod itidem ad Sesem spectat. Duidam etiam lapis dedicatus est BOXO I EO PUEROPHOSPHORO Gruter. 88, i 3. mu lat. I. 277), Pro quo Sei-
vertus inseri nom. in Dacia P. 8οὶ perperam scripsit AUni deo umro Phosporo. Hunc quidem Baudetolius pro Lare habet: sed videant alii, num deus iste puer lucem frena pro Horo potius habendus sit. 829. Neo- Platonici doctrinam illam uberius explanare conati sunt. Quos inter damblichus 7, 2. p. IIo. III) respondens ad ea, quae A. bo et) ex Porphyrii epistola retuli, o lutum, inquit, si intellige
omnia corporea et materialia. - - Sod deus totius naturae et geώnerationis potestatumque elementarium omnium causa his omni-hus superior est, et universa in Se complectitur est enim Iiis praestantior, immatretatis, incoryOreua, δuper naturam, ingenitus, indivisus, tolus a se ipso et in se ipso absconditu' et quoniam in se con Iectitur omnia, seque ipse cum Omnibus mundi partibus communicat conssi 487ὶ ex iis eluxit: quoniam vero omnibus supereminet, et solus Super alia expanditur; Per hoc ostenditur, quod sit separatus, sublimis et per so longe explicatus super mundanas potestatos et elementa. Consirmat haec etiam sequens symbolum; quod enim auper Istum deus sedeat seonin Mur. 8a θὶ, hoc obscure significat ejus eminentiam et Potentiam, quae ne tangat quidem lutum: etiam PraeSidentiam cjus intellectualem deno-
320쪽
tat, et plane empyriam: omnia enim in Ioto circularia cons. Al. Pin. 77. 79. sunt, tum folia, tum si uetus, cui sola menti soperatio ut quae circulariter moveaturin respondet, Per eadom videlicet et eodem pacto, ordine, ratione, Se Semper geren8. Deus autem ipse Per se solus sedet expansus super hoc imperium et operationem, Venerabilis, sanctus, in se ipso penitus quiescens, quod quidem aedendo significatur. - - Quae quantumvis longe nobis videantur repetita, sussciunt tamen, ut ex eis opiniones com eantur, quae temporibus illiis, quibus amuletorum usus maximus vigebat, Animos hominum occupaverant. Manilissio quoquo ex verbis illis apparet, Iamblichum tritam Harpocratis sive Hori, toto insidoniis, imaginem ante oculos habuisse. Sed inscriptiones in utraque gemmae facie quid significent 830. nunc rideamus. Alteram Κircherus Oedip. II. 2. 463. Arith- mesog. P. I99), cui temere accedit neuschius sau merem emi eap.
deor. p. 223ὶ, Sic interpretatur: Principium Do omnia fecunditatiε - - neque ullam hujus versionis rationem subjecit, nec, si qn id
video, subjicere potuit. Haud meliora sunt quae Passorius II. 261. n. 69) ad hanc inscriptionem adnotat. , , raso enim ipsi rat εἰρκαιος l. υρχαιος , primitivus' et μερμεν- deducit ab ἐρμηνευς, interprest At vero missis his, quum ἄρχε O pro ιδὶ Dω, dominare O DO, unusquisque intellecturus sit, explicatu dissicilius vo. cabulum mρ Mννω aggrediamur. Cujus literas qui alientius in gemma aspexerit videbit a sine abesse unam. Si enim sὶ ultimam