장음표시 사용
321쪽
310 LIBER III. CAPUT UI. l. 830.
esse artifex voluisset, in medio en in collocasset. Iam vero in lo. cum vacuum restituenda Videtur Ν, rit exeat μερμενιών, Pro ιαρ-
μνων, quod genus uecipitris esse Aelianus snat. an. Ia,4 f) do. cet. Quamvis enim Schneiderus, Aeliani interpres, s 3. 376ὶ Anomen μεριινων Se non intelligere iamus sit; IIesychius tamen ei Phavorinus vocem in lori voluntur et Plinius io, 8ὶ is Triorchem principatum in auguriis habere ' docet. Unde ita cile eo adducor, ut aves hoc loco intelligam, ex quibus omen ca perent; quas, ut in bonam Partem dirigere velit, Iao in amuleio implorari videtur. Xamque credebant haud fortuitum esso accipi. trum volatum. Cujus rei testis est Ammianus Marcellinus L. ai. ρ. I93ὶ Scribens: se Auguria et auspicia non volucrum arbitrio su tura nescientium colliguntur nec eniin hoc vel insipietis qui quam diceret aed solatua avium dirigit deua. Νe quis vero os sendat in geminata litera X, monemus, hujus silerae geminalio. nem haud insoIitam esse s Velcher VII. inigr. Gr. Praef. ρ. 39ὶ, praesertim in iis, quae dialectum AegvPliacam produnt Stura. illa, Quam quidem meam interpretationem alii si rejicere et Io. Co ωρ ινων intelligere maluerint ιιορμο ιυν su Xeh. h. v. Θanh. ad Callini. y. 174. 17 IJ; per mo quidem licehit; sed vidental, nomajorem etiam vim literis scripsis intulisse jure accusentur. 831. Omnino explicatu dissiciliora sunt vorba inscripta in adverso geminae sacie. Audiantur igitur qui ante nos eis interpretandis
322쪽
PIM sic vertit: Abrasax omnia eiena; et magis etiam ridicule nil
osse ac matrem ' Didem Assensum ei praebet Chissetius, Kir. cherum laudans quasi docti imum interpretem, licet qua ratione sententia illa ex verbis inscriptis elici posset, non inagis intellexerit, quam Κircherus ipse, et quicunque hujus interpretationi accesserit. Ista autem si qua absurdior excogitari potuit, a Pas. Serio eam accepimus, qui II. et bet. n. i4ὶ CICIPIM legii ΣlrYΝΕΣ, vertitque iaculum, ut sententia, sit: Abrufax iaculo defendesdam vero litera Μ in sine inscriptionis omnem interpretationem a Graecis verbis petitam respuit . 564). Ad alias igitur linguas confugiendum esse patet. Ac profecto in Hebraeam incidissem et τ m legissem, quod δεδρlendor Potentium, Ῥhaema coeleatas moventium Caateia. 27o7ὶ significet, nisi de ipsa lingua, cujus ope explicari Verba debeant, dubilans, Aegyptiacam consuluisSem, qua eadem verba sic distincla OICI PEM exalta indigenam significarent. Propria enim est secundae dialecto mutatio literae I in Ε. Quam quidem inistri relationem si quis praetulerit, ambiguum tamen vocis indigena Sensum esse videbit, quippe quis et
homo Aegyptius, et Nilus fluvius, qui utique Aeg Plo peculiariter tribuitur, intelligi poterit. Sed prior sensus mihi quidem magis arriderei, quia in Judaeorum scriptis s. 7bi) similis sere sententia is Exaltat populum auum legitur.
323쪽
312 LIBER III. CΛPUT III. l. 832.
832. Sol Priapus sive frugifer f. 58 et. 6o6ὶ in hac gemma v. PLgnor. tab. 3. n. I. Rircher. Oediρ. II. 2. ρ. 464. Eiuad. arithmolog. P. 2Oo. Gori. n. 3II. Chi t. n. 26. Monifaue. tab. 163ὶ repraesentari videtur et baculiis forsan diversus ejus status f. 77 et . De serpente in gyruin coaeto supra J. 7o I. 7oaὶ disseruimus, nec dubitamus eo aequahilem ac semper rodeuntem Solis cursum denotari. Dissicilius inscriptionem explicueris. Primus Κircherus, qui malo MNΗΣ ΙΛ Iegerat, verba tuterpretatus est: Recordare Do
Qua in vorsione acquievit Chissetius p. 74). Monisauconius ne attigit quidem inscriptionem. Passerius II. et I9. n. 58ὶ omnes literas pro sigIis habuit. Κircherus deinde sese corrigens in arithm. et Oo) Iegere maluit ΜΝΗΣΙΗΛ, ut angelua hic eεset ubertatis. Equidem frequentissimae memor permutationis literarum II et EI, et haud ignarus, praesertim in Aegypto H positum esse uhi di phthongus EI scribi debebat f. 394. Stura. p. isto f), intelligo umi
στεια, quod recentiores quidem uxoria petitionem vertunt; Hesy-
324쪽
chius autem, cui in nostris monimentis explicandis Semper sevemajorem quam illis fulem habemus, donum nuptiale: eo enim Do ipse luc offerri videtur, quippe quo nomine Sol appellaretur Φ. 4633, qui Priapi specie conveniens sponsae donum forsan ha
Reperia haec gemma est in regione Almeidae atque edita in 833. libro apud nos rarissimo Bibliothem univerari de la μο*graphiarapanola comρueεια ρον Don Christot at nodriguer Υ que de ordende au Magestad publica D. Blas Antonio Maarre r Ferri: au bibliothecario m Or. Dρrrasa in Mah. 1738 fol. Proteg. fol. XIJ, quippo quem ne in Gottingensi quidem et Dresdensi neque in aliis copia librorum ditissimis bibliothecis, sed sola in Hasniensi repererim. Atque de gemmae hujus inscriptione consultus D. Juan Iriarte vernacula lingua p. xII. vers. haec scripsit: APor in interpretaeion, y sentido de las Palabras escuIpidas en est a Pim ira, es facit reconocor, quo este es un Amuleto, o Talismana nutar, con que Ia superaticion Gentilica, o Ia execrabie Secta de Ioa Gnosiieos Basilidianoa r Priscillaniataa pretendia prefier-varso de lodo mal. Quod quidem in gnosticos odium Pium et
325쪽
314 LIBER III. CAPUT III. f. 833.
iustum esse quo magis ostenderet ille mira quidem ignorantia ad Sanchoniallionis interpretem Philonem confugit, qui aρ. Euseb.
amar. I, 7, IO. P. 363 Scripsit γε raetαι τις μουν, καχοτιιεως se . πιος; quo porro in loco confundens gravi su ne errore Voleres Phoenices cum mulio recentioribus gnosticis, ci ιστον ita gemma nostra nomen Proprium esse contendit et mala si de articulum τον, qui illam vocem in inscriptione praecedit, omittens, Iegit et Oν γε-σm 'F φιμον tiη re αακησις, vertitque o Deum tibi IIvpsistum, ne me offendas dam vero eruditorum neminem fugit, non potuisset Omor Pro nomine Proprio accipi, siquidem Sancho uiathonis no. mina Phoenicia a Philone Graece reddita sunt. Istius igitur interpretationis quam ipsius inscriptionis major est obscuritas: ac solam, quae morari aliquem posset, dissicultatem iste ne alligit quidem. Quartus enim illo casuS, τον γεον, Verbum nliquod Po8cit, quod abest. Sed in Graecis inscriptionibus talis ellipsis saepe est obvia, et verbum supplendum Vel τιms, vel druxutiis, vel aliud simile sv. Boa. p. 626-657. MOnff. επρI. I. P. 19o. ωanni ima r. Vll. 3. P. III). Nec Solum in marmoribus; sed etiam in gemmis et numis inscriptiones obscurae essent, nisi illius ellipseos ra.
tionem haberemus. Ita in gemma quadam sap. Nav. n. 2o56) nil nisi Ε TIIX exaratum est: ita in muno anh. II. p. 273ὶ tonium ΙO4 ΛΙ ΑΦΡΟΛΙΤΗΝ legitur. Sponte igitur in gemmae
326쪽
INSCRIPTIONES GRAE E. l. 833. 315
l. 726 I Deum, qui tibi est aviarimus, invoco, salve imploro ut mihi sit tutelae, vel tit te impediat in ne me injuria assicias. Xominem entin foro arbitror, qui in geminata Σ vocis υψισσιος ostendat Com. inacr. Gr. Berol. p. a I. 42. IVAM Vll. migr. Gr. Praef. p. 38 , de qua voce, si tanti est, consulere Iicet Spartheimium ad Callini. ρ. 4 et . Operae autem pretium erit cum illa inscripti ne hanc in sepulcrali monimento Mua. PA-Gem. III. ρ. i 29ὶ
exaratam comparare: Προς λων σοι μηδεν ἀκρωτηριωσης ἐνθαδες quamvis minus ambigua haec sit sententia. Erunt enim qui in gemma nostra inscriptioncm Sic intelligere malint: Mη με, etον
i o gemma illa eximenda et nviduae Piaeque recordationis causaeain caelatam esse Ataluendum erit. Sed illam, quam primam Protuli, explanationem praeforo, tum Propter Verborum seriem et ordinem, tum quia ἀδικειν Θεον vix quisquam dixerit. Adversa hujus gemmae on. recherch. p. x 24. n. 27. Otisd. 834. miac. σω. ant. P. I 6. Mons Duc. II. tab. I 2 5. n. a 4ὶ lacios Hari Pocratem sive Horum exhibet, insidentem toto, quae desinit in
327쪽
316 LIBER III. CAPUT III. f. 834.
c Put asininum, idque inversum. Amuleti loco suisse hanc gemmam minime Pro certo et explorato haberi potest. Licet enim inter Pythagorae praecepta hoc quoque exstet: si deorum imagines in annulis ne circumseras O al. e. Iulian. p. 3ooὶ; Plinius tamen de Romanis et , 7, IJ scribit: is ternia famulantur sacris .ic digilia deos gestant, quocum alius locus comparandus, ubi 33, 3ὶ isjam vero inquit sietiam Παrmocratem statuasque Aegyptiorum
Huminum in digitis viri quoque portare incipiunt f. 8o6 . Quo
Quas quo jure Basilidianis Pignorius mens. I. P. I 7ὶ tribuere
Potuerit equidem nequaquam perspicere valeo. Νuin fortasse Valentinianorum δυναμις, cujus tamen nomen ορος apud Epipha. nium thaer. 3I. II. p. 177. II. p. I 8 I. I 82ὶ Scribitur, opinio-mem illam pepererit Z Νeque ad amulcta gemmas illas referendas esse, nisi hunc earum usum verba inscripta dilucido declarent, persuadere milii POMum; praesertim quum in Numis etiam ejusdem dei imago compareat Mega de num. Aeg. i56 et tab. I 3 fmkhel. IV. 33. Agoatin. dial. III. ρ. 99 . Quamvis haud negaverim aptam amuletis efficiendiis huius numinis imaginem fuisse,
328쪽
quia Harpocrates sive Horas, quae nomina unum idemque numen significant Cuper. 3-6. 25. 159. EckMI. IV. 33. Iablanast. panth. I. 2I2. πιδα LΦ8. nov. X. 3οὶ, non solum diis servatoribus adnuis moratur Artemidor. v. CVer. II 8); sed a matre etiam hic Edoctus medicis artibus de hominibus hene meritus suisse dicitur l. 8 et o). Quodsi uno saltem verbo in gemma nostra inciso amu- letum proderetur, lubenter imaginem Oνησιμνον, et utilitatem, et alinum serentem t=. Aelian. natura animes. II, 3Iὶ ex ambiguo vocis sensu dixerim.
Namque illo asini capite inverso quid significare voluerit aru 836.ctor omnino dubitari potest. Iudaeos quidem, Tacitus hiat. I, 4. Creveteri comment. Herodot. I. 272ὶ ait, asinum, quo monstrante sitim depuli ment, penetrali sacrasse scons genes. 36, 2M; quocum Petronius fragm. 3IJ, modo vera sit lectio eilli, Apion v. δε--ρh. II, 4j IJ et Plutarchus VNOε. 4, I. ρ. 67οὶ consentiunt, etsi haec traditio ab ambiguo vocis muri sensu originem traxi8Sevidetur. Sed Christianos etiam in marmoribus et vitris Buonam rusti p. 7 I. 72 asini imaginem, addito interdum ipso animalis nomine, effinxisse novimus l. 59οὶ eosque a Romanis, quod caput asini sacrassent, accusatos esse cap. Minue. Felis. IX, 4) Ie mus; gnosticos similiter Epiphanius thaerea. 26, io. p. 9 i) ait deum Sabaoth asini sgura repraeseni asso Φ. 7io , unde opinor factum, ut Tertulliano apolog. e. 16. Θ. V. 46ὶ teste Christianorum deus υνοκometre diceretur, siquidem Celsus etiam sv. Origen. L. 6. p. 29 in
329쪽
septimum inter daemones, a Chri8tianis cullos, asini faciem ha here assirmat. Sed neque haec nil nostram gemanam illustrandam 4 faciunt, nequo aselli apud Columcllam X. v. 344. p. 765ὶ caput ullam ei Iucem assert. Namque inversum Vel dejectum in gem ma conspicitur; ct Hori sive Harpocratis imago ad Aegyptiorum
837. Iain vero e Plutarcho de Laid. p. 363ὶ et Aeliano constat, quam odiosum illud animal Aegyptiis fuerit, quare apud Appule-jum metam. L. II. OP. I. Oudend. p. 765ὶ Isis Lucio, in asinum transmutato, Praecipit: ,,Pessimae mihique detestabilia jamdudumbe ae istius corio te protinus exue. Causam hujus odii aperire videtur Aelianus lv. A. io, et 8ὶ Typhoni gratum fuisse s scribens Ahoc iumentum. Quae quum ita sint conjectura reperire milii vi sus sum, inverso illo asini capite Typhonem repraesentari victum. Eodem enim modo in hac gemma PMεer. II. 26ὶ:
330쪽
Herculis caput, et in alia caput Meleagri Monifaue. I. tab. 98. n. 3), uirumque in apri capiat desinens, utriusque de apro victo. riam Diodor. 4, 22. Ovid. met. 9, 29 et 3 signiticant. Typhonis vero Potestatem evertisse Horum Herodotus a, I 44ὶ olim ah Aegyptiis acceperat. Νec silentio nobis Praetereundae sunt Placentae, ab iiisdem, sesta quaedam celebrantibus, coqui solitae. In iis enim, reserente Plutarcho de Did. 362 insigne apparebata/ini vincti. Quod reliquum est, quoniam eodem teste quidam erant qui traderent, Typhoni duos fuisse filios, Hierosolimum otIudaeum; nexus aliquis inter Typhonem et ea, quae de Iudaeis, atque de Judaico etiam illo asini cultu dicuntur, elucere videtur. Quibus omnibus adde, si placet, quae disseruerunt Schmid-tius de δαcer d. Aem p. 2833 et Creueterus servib. I. 318. 32I et 32 et .
Inscriptionis Prima verba ἐπυρον και ανεικε; ον plana esse VL 838
dentur, neque Sponius ρ. i 29 dubitavit fortem et invincibilem
ea vertere. Sed magis ambigua trium in medio exstantium sit rarum Diu , quas ille silentio praetermisit, explanatio est. Priora enim Si quarto casu posita esse flatueris, Verbum activum ea poscent, quod tres illae literae suppeditare non poterunt. Sin neutrius generis το ἐπυρον κω ανικητον eme dixeris, ριρον quidem cum illis iungere et vertere poteris: quod forte et inausterabile Di.debatur nunc projectum sive Pr tratum. Νeque esset adeo quod miraremur inauperabilem dici, qui nihilominus prosternatur. Ipse enim Osiris, etsi omnia ejus membra a Typhone dilaniata, inui.