장음표시 사용
341쪽
330 LIBER III. CAPUT III. 845.
Quibus omnibus consideralis et perpensis vellem equidem verbo tuo ΝΗIEIC signiscatum esset natabis: sed neque ν ξεις, neque νευσεις, hic legitur. Quare unicis haec remanet conjectura, νηιεις Propter aspere Pronuntiatam literam I valere nataa. Atque haud semel pro suturo tempore praesens positum esse viri docti observaruul ad Thucyd. 2, 44. T. 2. B0. P. 4263.
846. Ediderat Gortae 418. 4 I9ὶ hoc Onγchis ectvpon, idemque Chimetius ΤΟ) et Μοntlauconius II. tab. ii 9ὶ libris suis inserum runt. Equidem exemplum a Chimetio mutuatus sum, tum quod magis distinctum apud eum appareret, tum quod non a Gorta eo id petitum, sed ex gemina ipsa, quam apud Rubenium ex8tBre ρ. Ia) ait, exscriptum esset. Prodiit deinde monimentum simile Diuili od by Corale
342쪽
in aere incisum, quod ipsum vidi et summa cura in lignum in. cidi, quemadmodum hic est subjectum:
Cujus inonimenti licet rudior flabrica sit quam gemmae; dilucide tamen apparet, eandem imaginem eandemque sententiam utroqne contineri. Super haec similis exstat inscriptio, sed magis etiam corrupia in auro sap. C. Morgenstern. de numiam. Basilii; et LV. Francke Erlaeuter. der Goldmiinre dea mauiua 1824ὶ quod quidem qui ediderunt numisma appellant: sed quo iure equidem non video. Ansa enim addita Morgenat. I, I9) amuleium Pr dit, neque eum numismate illi quidquam est commune, nisi quod rotundum est utrumque. Accedit quod minime cusum, sed susum apparet, ita quidem ut torno opus fuerit ad illud Persicien. dum Momenat. II. 8). Qui profecto nullus ritimos fabricandi erat modus. Quare quamVis minus Latino, attamen recestio, nomine meu - numi hoc monimentum appellare malim. Poeterilis iis, quae omnino alia continent, eam in Pseudo-nuino inscriptionem,
343쪽
332 LIBER III. CAPUT lII. f. 846.
quam nostrae similem diximus, ab imperito adeo depravatam esse videmus, ut omnia ad liquidum perducere frustra laboraverimus. Attamen Operno pretium fuerit, hanc etiam deinde consuluisse. 847. Incisa in illis mouimentis imagine capiat repraesentari videtur Gorgonis: neque est, cur hoc neget Morgeristernius s . a. ρ. 8 . In gemina enim quadam pulcherrima, Medusam repraesenta i- te apud Amuatis. I. 72ὶ, caput exstat, ex quo decem exeunt
serpentes: quem eundem serpentum numerum ex Capile exeun
tium videre licet in pseudo - numo. Ac prosecto inter imagines nullum est discrimen, nisi quod Graecae et Romanae artis imi. tatio rudi Byzantinoram temporibus artifici parum successit. Permultae quidem exstant in museis gemmae eodem insigritiae capite 'raeter Augustin. D. Montg. I. rab. 85. 86. Mus. Flor. I. tab. 32.33. Piere. gr. Sortiana tab. 96. 97. ωοδ h. fab. 63. 65. Itav. tab. Io et n. 8883 - 9o38. IVinchesm. catal. R. 34 I. GOrii inscrinriar. I. tab. I 2, 6ὶ, quod seriori tempore imitatione non optima exprimebatur Cayl. V. tab. 6O. p. 169 . Duas quidem gemmas Aiamulelorum in usum caelatos esse sta iucris, Praesidium habebis in Luciani verbis Philopat. 8. T. 9. P. 245), qui od quaestionem siquaenam sit Gorgonis utilitas, et quam ob rem suum Pallas pectus capite illius muniaiω respondet: si uasi terribili quodam Spe inculo malisque averruncandis B plo. Duin terret etiam hostes col. Sed in auro illo, quod utique Christianus homo adoptavit, istum per Medusae caput Satanam significare voluisse equidem persVR.
344쪽
sum habeo. Quare nec Miinteri, viri Praestantissimi, sententiam Ant. Abh. p. 192. 193) amplecti Possum, qui in gemmae nostrae imagine Ophiticam Og adem, nempe Sophiam cum septem filiis,
agnoscere sibi visus est. Νam Vereor 8ane ut inscripta verba cumlinc explicatione unquam conCiliari possint, ut iaceam numerum vnriare serpentum: qui enim in gemma septem, in reliquis monumentis sunt decem. Sed praetermisso hoc monstro ad literas inscriptas, quod ca- 848. Put est, iranseamus. Ac sano bene nobis evenit, ut Varin ejus. dem inonimenti exempla nacti, comparatione instituta Supplere aliud ox alio et criticorum corrigendi lubidinem CoerCere possimus. Forma literarum iu gemina et nerΡ magis sane n perta et dilucida est, quam rudis illa in auro, in quo Prac8erlim Character II notandus, siquidem eo, sicut in Aliis etiam scriptis obser-Vavimus f. 193. I98. 2o3ὶ non vocalis solum H denotatur, sed Metiam et Ni Quapropter sacile ignoscendum erat Morgonsternio in ingeniosa sua hujus inscriptionis interpretatione literam Μ nullo in Ioco Agnoscenti. Impedimento praeterea luit viro egregio, quod hanc inscriptionem, ignoratis reIiquis exemplis, cum diversiS dun.
hus in eodem pseudO-nuino conciliandam esse putaret, quamvis illum Omnino per se sive solam constare poSSe et gemma et nereum monimentum, cum ea nunc collata, haud dubie doceant. Sed
saepe jam monui f. 444ὶ quantopere intersit interpretis monimenta ejusdem generis plura conflarre.
345쪽
334 LIBER III. CAPUT III. f. 849.
849. Juo autem facilius tria ilia inscriptionis exempla inter se comparari possint, ea iam repetam, ita ut in Primo versu gemmae inscriptionem, in secundo aeris, in tertio Buri repraesentem, lacunos punctis denotans; in quarto denique integram inscriptio. nis lectionem ante oculos Ponam, videlicet ex omnium collatione persectam. Transversas in gemma Iineas, quamvis eaedem in teiradrachmis regum Parthiae pro A reperiantur EMMI. Priam. ρ. 98. n. 9 , quum dubiae tamen sint Significationis, in primo ver
M βρυχασε κω ος αρνιον κvtioυ et κυμασεὶ.dum vero omnes, qui tria illa exempla inter se contulerint COH-Cedant necesse est, unam eander que, quantumvis OhSCuram, Se1 lentiam iis conlineri. In aureo enim exemplo licet corruptior ista
346쪽
inscriptio appareat pluribus tamen locis reliquorum exemplorum ope ei subveniri Potest. Primum enim vocabulum, modo vera tertiae silerae forma nobis exhibita sit, nihilominus Dσυρα explicamus, quandoquidem υσσερα dulcioris soni causa substitui potve rit : pariter enim Καλισσω in marmore scirρ. inacr. Gr. p. 456. n. 429ὶ legitur. In secunda Voce ιιελανι imperfectam esse Iil eram N patet; sed non magis perfectam Μ supra ι. et o I) ostendimus. Quae vero Bubstituta sunt Pro opις non capio, nisi Oις ejus loco scriptum esse dixeris, quo tamen Posito litera I, quae sequitur,
otiosa esset. Pro ηari σε in exemplo Pseudo-numi, quo uSO Sum,
egi ΗΛαο . Sed videant, quibus aurum ipsum inspicere licet, num extremae duae literae forsan CE Iegi possint. Character, qui sequitur, Prorsus est obscurus et ex conjectura tantum pro Λ acceptus; neque de litera P habeo quod dicam. Sed proximam vocem ΛΗΟΝ legendam esse milii quidem est Persuasum. Prima ejus litera quum apud Chisnetium, tum Apud Gorlaeum, ancipi lis est sigurae, quippe quae medium teneat inter Λ et A. Se. cundam autem Κ, vim habere του II, qui ignorant discere poterunt ex eis, quae Superiori Ioco f.' sto 3ὶ demonstravi. In voce 'ρυχασε s llaba prima ex dulciori pronuntione mutata est in O v. ω enim Pro B usurpatum esse nemo ignorat. Figuram 8 docliquidem interpretes ignotam dicunt. Ego vero eandem pro X habeo. Posso enim hanc sileram in a transire, similis forma edocet pro Latina X posita soderici dias. ρ. 33o . Hoc igitur pa-
347쪽
lo ουρυχης Substitulum est Pro illo δρπασε, quod in reliquis ex. Omplis legitur. Dissicilior collatio extremi verbi κυπιγροι est cum κc ιασε vel xi μου in Bere ei in gerrima. Sed Ialet in isto fortasse κομιαεται Vol κοι οπεται. Atque Variis hisce Iectionibus non obsian illius hoc certe eIucet, illorum trium mor imentorum auctores unam Indemque rem voluisse notaro. Sententiam denique ipsamox verbis barbare compositis elicere hoc profecto allioris est indaginis. 35U. Primus Monisauconius, qui non nisi geminam viderat, isti scriptionem non sacilem explicatu esse II. p. 375) ait si et haec tantum expisCari Posse, Serpentem ut leonem fremuisse et ut agnum milem esse. Accepit igitur ὁς pro ως. Aller inscriptionis in acroo monimenio interpres, qui gemmam tunc ignorabat, W. I II inckius sin libro: Senrichr. der Korinth. an den sost. Paulua p. i95 litera Λ non agnita pro ea semper Et substituens inscriptionem sic explanari posse arbitratus est: , , Ποὶσμυαuὀη μελάνη
νος κίνε σε - - luno Vernacula lingua ita reddit: δε ει intithet die actit arae atarrginnige Schlange: rebar ne dita Here Golt. DerLsime bralet iridis dich. Imre Gost dea Lammes rege dich. 85l. Cujus interprolationis haud quidem approbandae acrior tamen, quam decebat, exstitit censor d. V. FranckeuS, qui, quBmvis uirumque monimentum ante oculos hBboret, et tertium insuper iri auro insculptum, nihilo tamen minus temere et pro nubi
348쪽
INSCRIPTIO S GRAECAE. l. 851. 337
lino, neque omnino curans literarum ductus, in libello supra
f. 846ὶ adcitalo p. VIIJ ita legendum esse contendit:
ἀρνίον κειλ-.' adjecta hac versione: Gleb dich g amen Schwamzer, Oder du intrat jetat die in den Statib gem fine Schlangeaern iand wie ein LGwe brullen, una beuge dich re te ein Linmquae ne Germanice quidem dicta hene cohaerenti Reprehendendus certe est iste interpres, qui priorem interpretem despiciens, gloriabundus et suae interpretandi arti nimium considens ex obscuara inscriptione sensum eruisse ut videretur, literas ScriptBs Pen
gerit, refragante non RIterutro, Sed quod majus est, utroque inscriptionis exemplo, tam gemmae, quam metalli. Tania licentia concessa nemo non e barbaris ejusmodi inscriptionibus nullo qui dem negotio vel ipsius Demosthenis orationum aliqua membra ex torquero poterit. Quodsi Verbis, quae Franckeus in contemtum antecessoris sui wer alch nur au hemen mei vernacula lingua addit, talem denotare voluit interpretem, qui literas Scriptas susque deque haberi posse putet; sane quam istum interpretem malim nullum. Causam suam defendendam suscepit quidem Binckius, sud 85 2. reliquis monimentis domum visis priorem ita mutavit sententiam, ut natblati 1828. n. 6o. 63. P. 238, 242ὶ legeret: -υε υἱ-νη μελανομενηος ἔφης ηλήεσε, pro ἐλε Πονὶ κύριε Θεός. 1ε- δρε-
349쪽
terpretationi poetice factae dissido J. 645): sed praetermissis reli.
quiis, quibus meam interpretationem omnino repugnare PDStea Videbimus, hoc tantum ut moneam necesse est, Primum Pertinaciter illum semper sigiam Κ voce κυριος interpretari, licet in gemmu iam viderit notissimum signum literae additum . quo και BPerite donoratur; deinde signa indicandis verbis breviatis adhibita, et Praucta, quae omnia videre vir ille sibi visus est, me quidem non vidisse. Praetereo quoquo Morgensterniurn, quippe qui in commentationibus suis neque gemmam neque aereum monimentum interpretatus sit, sed inscriptiones lanium in aureo, quibus omnino aliam sententiam subdidit, nec vidit, nostram inscriptionem illis quoque contineri. Hujus quidem inscriptionis Posteriorem Portem meliuS quam priorem intelligere mihi videor. Trium, quae ibi commemoruntur, unimalium nomina sponte quidem in mentem revocant Clit. maerae tres Parios mm. R. 6, I 8 I. LIesiod. theog. 3 2 3. Apollo. dor. II. Lucret. I, 9o3. Ibgin. H. ; sed noster illam tangere minime videtur. Addidit tamen suum cuique animali Verbum ' prium , quorum tertium valdo vexavit illos tulerpretes, variantis scilicet orthographiae omnes igna s. Horum unumquodque quiR
350쪽
339iΝSCRIPTIONES GRAECAE. 6 853.
svllaba in terminatur, Aecundum autem θρυχασε secunda suturi
in I a Μοχυομαι esse videtur; jure colligitur, iii reliquis ver his, quae eodem syllaba terminantur, eandem temporis PerSonam quaerendam esse. Atque, quod scrPonti nil ditur, solam aliquid dubii hahoro potest. Verum Homerus de serpente sinuato utitur verbo ἐλισσουαι, et Actiataris 8, 33ὶ verbo συνειλειν et rinde Vel εχις', vel, quod magis arridet, εἰλοσν in illo laici e conjicio. Terminatur inscriptio in gemma quidem Verbis se deriis κυ--ο: in noris autem monimento ος αρνος κυμωσε legitur. Formam
ἀρνος Post ea, quae lexica dant, me jam defendere non opus est. Vel Romanis eam non ignotam fuisse antiquissima Νumae lex Geu. 4, 3), et Festus Praeterea, docent. Verhum autem nil hoc animal adseriplum molestum antecessoribus meis suit; nequo ex inierpretandi negotio illi sese expedire potuerunt, nisi mutatis li-ieris scriptis, id quoil perlemere factum cMe censeo. Νisi enim ignorassent saepenumero Y pro OI olim scriptum esse s . 43 3. 429.