장음표시 사용
61쪽
plores constabat, qui sa pro A ponerent inaitiaire ρ. 4i 7). At vero quominus in illa explicatione acquiescerem hoc obstabat, quod totidem φρα γις, quam φρασι, legerem. Cujus quidem vocabuliquum sensus nunc mutaretur, illi Prius apte jungere nullo modo
627. Labefactata igitur conjectura prima, et observata Prae8ertim variantis orthographiae ratione, sactum est, ut ad linguam adduce. rer Aegutiacam. In pluribus enim verbis, quae Memphitice una consona scribuntur, haec in Sahidica geminatur Didym. R. iob). Atque in gemmis nostris vox prior modo ΛΡSὶPI scribitur, modo ΛΡPΩPI, modo APPΩPPI: pariter atque verbum, regnare, quod EPOYPO Memphilico, DPPD autem Salsidice scribitur. Talis vocales omittendi consuetudo maxime in illis lingulis oblinuit, in quibus valde incerta earum Pronuntiatio erat, id quod de Hebraea me olim affirmaro Bild. u. Schri . II. i 28) memini, et de
Coptica hoc ipso in libro jam monui s . 428 . Sahidiciun igitur
verbum PPPO quum ab initio et in medio varias vocales admito teret, certe non semper EPPOPO pronuntiatum fuit, sed varie pro cujusque consuetudine. Quapropter nihil impedit, quo miruta quod in nostra inscriptione legitur APPΩPI pro imperativo modo, qui a verbi initio nota A denotatur, accipiamus. Quo posito, inscriptionem
62쪽
IN SCRIPTIONES AEGYPTIACAE. l. 627. 51
exponi posse censemus. Quae jam, modo Sussixum I non neglexeris, ad Verbum quidem sonant is rege mihi gaudium; sed significare etiam possunt fac me gaudere, vel is redde me hiam rem; maxime si Graecissasse cum Alexandrinis Coptitas ponamus. Ita enim illi verbo βασιλευειν utuntur, vertentes 'O-verb. 9, 6), nimirum et vit ite, ,, και βασιλευσητε εἰς τον u. Atque Coplitae ipsi eIocutionem ri in longum tomyua vivere' reddunt EP BAZI, quod ad verbum sonat facere dominum Uitae, idemque est ac si dominari' sive , ,r gere vitam dixeris. Sed in iis gemmis ne quis Ostendat, in quibus ηρασις Pro φρασε Iegitur, sciat Coplitas verbiis interdum sileram Σ addidiisso ut ea nomen
.tem redde me hilarem ita mentem nobis revocant non tantum plures Romanorum numos, quibus Hilaritas et Laelitia notatae Sunt O3tin. dial. 2. P. 76. Monoe. I. tab. 2o6); sed Iapidis etiam itulum Monat. aurei. thes. I. P. 26. n. 6. Massi. naua. Ver. P. 37O. n. θὶ in quo haec leguntur verba inscripta: is ac tum merito notum tibi Mercuri aolvi VT FAcIAA HILARE'. ε
63쪽
hoc loco gemmam inserere Placet, Veneria, Cupidinis et Dei ima ginibus insignitam v. Gori. 53I. Licet. p. 372. Montg. L. tab. II 6ὶ, quam primus edidit Apianus sis r. vet. p. 4II) et, quod mireris, adnotavit, insitam eam fuisse in Christi cruce, in monasterio m
fiscli adservata: Ainc quidem liculiquam opus excellit; sed ejus auctorem Petit t
64쪽
INSCRIPTIONES AEGYPTIACAE. Φ. 628. 53
pariter atque illum artificem, quem Herodoti locum in marmore exsculpsisse supra f. ao6ὶ memoravimus, Horatii hos versus c m. , 2, 33ὶ ante oculos habuisse:
Sive tu mavis Ericina RIDENA, Ouam roeus circumvolat et Curino, c t. Atque docum in comitatu Veneris suisse, non solum poetae docent Ovid. art. 2, 176ὶ; sed Amorum etiam imagines testantur, Persona sive larva alios ludificantium Auguεtin. gemm. I, I 27. CVL7. tab. 77. Montin. I. tab. Q 6). Essigies quum in Cassellanis gem. mis, tum in Pocokiana Veneris Marinae sunt, iisque similis aliasgura apud Capellum n. a 3ὶ conspicitur, cui Graeculus quidam
Latinum vocabulum cANRTA adscripsit. In Brunsvicensi denique gemma nemo quisquam Venerem agnoscet, nisi armatam intelli gere voluerit, cui in alia G ii inter. Dr. I. Tab. III. n. 23 inscriptio addita est: Αρηος νικηΘεπιος.
65쪽
629. Nullius fere momenti, sunt, quae viri docti tu eius aiano i gemm. ant. III. n. 5. mnis L. tαb. 99. n. 4) hujus gemmae explicandae causa disseruerunt. Masscius enim O. Iiὶ verbum in medio positum ΤΡΙ' PA vult esse a ri χας et φωυ, Vel R χωρω, Capillos tergo, abstergo Beliquas literas, contra gemmae suae
Rit, siesse s additque Asortassis φοβερομιιαμ explicari potest Merribilis adspectus. Haec ille: Monisauconius autem ρ. 165ὶ obser vat: si x illa νιμφαρα nec non inscriptio gemmae ambitum occu Pans , accedunt omnino Ad formam inscriptionum , quas in gemmis Abraicia dictis frequentissime vidernus. Sed utinam reliqua
66쪽
tam plana essent, quam Vox illa ab horum interpretum neutro intellecta.
Quamvis enim in Iericis DuStra quaeratur τρι*αρας Vox ia- 630. anen honae notae esse videtur, quippe composita e πρις et ψαρα. Quoipatet omnia ex interpretatione vocabuli ψαρος Pendere; sed Parum proficies, si illa Graecae linguae lorica, quae sola ad marius esse Solent, Consulueris. Quoniam enim reliqua inscriptionis verba abundo Produnt Aegyptium ejus auctorem suisse, vel certe Graecum in Aegypto habitantem; ex talis etiam mente vox illa ex Plicanda est. Jam vero Alexandrini Voce ναρος utebantur, ut ,, mortem, Palidum, Pollentem' significarent. Testos Dohis sunt Lxx interpretes, qui Ezech. 6, 7) Ηobraca trix Am Graeco veriunt και οἱ V APDI εξεπορε to. Fidenter igitur At τριχ usu me uni rod. di teris is Te pollens; Venerem habebis ipsam quemadmodum antiquissimis temporibus describitur. Hisce Onim verbis Orpheus in hymn. , 4, b. p. 25οὶ eam ulloquitur: Και κρατεεις TPI DN ιιοιρων, γεννας δε et u rrumu
Ac si quis Isidem intelligere maluerit, hanc quoque tr*lici 63l. potestate Pollentem habebit, quandoquidem de se ipsa saρ. simici. mel. II. p. 762. Oud.) haec praedicat: o Geli luminosa cui mina, maris salubrici flamina, inferorum deplorata silentia nuti bus meis dimenso Hujus autem cum Venere cognationem tibe-
67쪽
rius demonstraverunt Aelian hist. ari. Io, 27 et Appulejus l. e. p. 7,9). Νeque hoc miramur, vium illa myrtonyma appella. retur et isomnia in se inesso ipsa diceret cons. f. I973. Quo sa
ctum est ut Isidis nomine Luna quoque nuncuparetur Diodor. 1, II et 25. Plutarch. p. 372. Euseb. III, 4. f. II. R. LII. Dis μει. Io, I. p. 6o7. Theodor. Gr. G. III. p. 76οὶ eademque bubulis cornibus insignita pingeretur Herodot. 2, 4 I. Diodori I, II. Amlian. Io, 27ὶ vestibusque denique induta esset varie eoia oratias . 187. Amutu. p. 7θ8). Cujus rei causam aperire videtur Plu. tarctius o. 382ὶ ita disserens: si Amicula Isidis variae sunt tincturae: nam vis ejus Veraatur circa materiam in omnia mutabilem, omnium capacem rerum, Iucis, inquam, tenebrarum, diei, noctis, ignis, aquae, vitae, mortis, principii, sinis. Quo sit, ut illa vox σαρος vulgari etiam notiorio varii in inscriptione nostra accipi possit. Sed spectare quoque poterit varietas haec ad triplicem Lunae mulationem. Duumque Lunam, sivo Dianam, non aliam esse quam Hecateii putarent Plutarch. de Orac. def. p. 416 f. Cur nut. 34. αρ. Gia. P. 23 I), hujus quoque triformis species huc reserenda esse videtur. Aperte enim Appulejus met. Il. p. 7 I4ὶ Isidem appellat is nocturnis ululatibus horrendam Proseripinam triformi sacie larvales impetus comprimentem. Quinetiam Hecaten Veneremque unam eandemque fuisse ex eo colligitur, quod, quam Diodorus I, 96 L.) Hecaten tenebrosam dicit Iablongk. panth. I, 22. Misc. Lψδ. nov. 6. P. 883, eandem He-
68쪽
INSCRIPTIOXES AEGYPTIACAE. Φ. 631. 57
Vchius et Phavorinus V. σκοτιαὶ Venerem Aegyptiorum tenebrosam vocant. Sed nullus hae in re modus esset vel sinis, si in eo mythologorum Iabyrintho ulterius progredi vellemus. Minervam sane Satticam quum eandem esse atque Isidem putarent f. I93. Plutarch. P. 354 , iIli pariter pallium triplici distinctum colore tri-huerunt A ric. c. 8. int. mythol. Lat. 2. P. 3ix . Terit ut autem vox quum haud dubie sit Graeca, quae reliqua vorba in orbem Scripta sunt ejusdem linguae ope explicare primum conabar: sed Parum prospere succedebat Iabor et mox videbam reliqua ess Coptica, inscriptionemque ex utraque lingua compositam f. 182 . A voce igitur τοι ψώρα incipiens et infra pergens sic lego
O 1 De me gaudere. Prima voce et extremiis jam explicatis de reliquis nunc disputandum erit; quas inter quum ΦΩΚ omnibus nota sit ad EIO transeo. O nimirum Salii dice esse significat et Et primam praesentis personam denotat, quare hanz voculam l. 596ὶ aum verti, conjiciens a Graeco homine pro I Iiteram P intrusain esse, qua quidem Copi ilao carent. Sed parum refert, si quis Graecum iditu intelligere maluerit sensu quippo manente eodem.
69쪽
3 ΑΤΕ a toxicis quidem abest; fragmen iis iamen evangelii doliatinis Georg. P. 29o et 4bb) hujus vocabuli sonsus nobis it
ΚPIM. Istud intellectu dissicillimum milii quidem erat neque adhuc scio au verum viderim. Κ pariter atque X pro articulo usurpatur, et Plut fere, plorare Aonni. Duumque extrema I verbis saepe otiosa addatur f. 429. 617. 64o), nostrum PIΜ pro illo PIMI accipi potest. Quod quidem verbum quia articulus Prael . sitias est, in nomen transire l. 6o9 , ideoque plorabundum verti Posse conjeci. Sed de omni hujus gemmae interpretatione libenter linguao peritioribus aurem praebebo, modo meliorem Bdserant ejus explanationem. Gemmam nostrae similem descripsit Raspei n. 6 ia); sed adeo corruptam exhibuit inscriptionem, ut ei immorari nequaquam operae pretium duxerim. 633. In priori hujus montinenti facie, quod numum medaturi Sponius j. iob) dicit, quamvis oblanga ejus forma similior sit gem. Inae, Hermae stelam vir doctus ognovit. Aures enim pro alis ab
70쪽
artifice perperam pietas emo, vel alarum figuram adco detritam, ut Pro auribus ea accipi potuerit, illo suspicatus est. Quodsi aurium vera sit figura, equidem Hermani in repraesentari arbitra. rer. o Xamque Ilermae Stesam, truneo simillimam, ut verbis J, venalis 8, 53ὶ uiar, ab Aegyptiacis sabellis sensim originem iraxisse haud semel mihi visum est. Λegyptiorum corio Anubin altero hrachio breviorum fuisse traditur Plutarch. de D. P. 359. Emιeb. 3, 2, 3. 13. 9Iὶ. Xec desunt monimenta, quae id ipsum testentur, quihusque haec forsan gemma ap. Gori. 394. Γλι fet. Iet. Gyer. 53. Monoe. II. tab. i54 adnu. meranda est, nisi quis Personatum SaCerdolem in ea regnoscor maluerit. Pausanias quidem I, 24, 3. IV, 33, 4M Mercurios mutilos a primis Athoniensibus cullos suisse tradit: nee lamen inveniationem iis tribuit. Omitto Plutarchi in tr. de republ. Wr. '. 797 f. hac de re opinionem, et absurdam apud Laurentium Lydum idemenrib. c. I 2. P. 24οὶ quadraiae Mercurialis stelae explanationem. Verborum in altera gemmae lacie inscriptorum explicationem 634.