장음표시 사용
81쪽
Meo num. Aeg. 144 D inspicere licet. Sed eo tamen conducit illorum monimentorum comparatio, ut de tempore, quo gemma incisa fuerit, conjici possit. Exemplar mutuati a Passerto III. p. 172ὶ sumus, qui P. I 74ὶ gemmam inter illas reserendam esse ceuSet, sequae monstrosos imaginiam nodos sicin et verborum nihil significantium vortices habeant. Νihilominus virum sedentem sacerdotem esse Aegyptium assirmat, quam is Prorsus nudum nemo talem sane viderit Schmidi de 3acer d. Aeg. ρ. 3I). At vero quotidie advertimus quam lubrica sit omnis imaginum explicatio ab iis prosecta, qui verba adscripta nequirant intelligere. Osirtirentin hic repraesentari inscriptio, qui e in extrema gemmae oro Iegitur, nos dubitare non sinit. Verba haec Aegyptiaca, ideo tu a Passerio pro nihil significatilibus hahila, ita sunt interpretanda:
IXE pro Memphitico IXI Sahidicam dialectum prodit.
TIIΡ sonat omnia et casus litera Ν praefixa notatur.
MONO, l. Νotissima quidem vox ΝOYl est, eo autem lucobscuratur, quod Graeci extremo charactere carentes l. 588) ex suis literis ΘΙ f. 595ὶ sublituerunt; literaeque Μ, quae casum in libris. Copticis notat, vocalem O addiderunt. Sed idem jam 63s iu voce ΝOBOXOY observavimus, causamque tu saciliori pronuntiatione latere arbitrati sumus. Simplex enim consona pronuntiari Diuitiam by Cc oste
82쪽
71 INSCRIPTIONES AEGYPTIACAE. l. 641.
nequit nisi vel ab initio, ut in nolissimo illo Abnudi, vel in fine, ut in gemmis nostris, vocalis illi addatur. Νe vero de Osiride quisquam dubitet, capiti ejus monogramma, quod vocant, Primas nominis literas OYCI complectens, impositum est. Νeque imago ipsa refragatur. Aegyptiis enim Osiris idem atque Bacchus erat Herodot. 2, 42 et I 44. Dis r. 4. I 47. Plutarch. p. 362. 364. Dio Casa. Io, II. P. 6o7. EDδeb. 1, 6, 9. P. 27. Theodoret. c. Graec. T. 3. P. 76O. 77 I. Macrob. Saturn. I, 8. Auson. migr. 29. Seguis. numi p. 157 . Quare Pignorius mensa D. P. II) observat: sigerit autem Osiris hastam si hi cum Libero Patre communem, et Paulo Post j. 23ὶ isse Fenti sine quo Osiridem in tabula Isiaca nusquam videas, suit Bacchi cinctus. Quocum concinit illud
- - - nunquam latis quaealtus Dyiria Plenaque gomniferi ηERPENA Peregrina Meneri. Aegyptii enim pariter atque in gemma n tra observatur, teSte Horapolline I, I) βασιλι γκον χρυσουν ποιουπιες Θεοις περιωθεα Πν. mxime autem medendi Potestatem serpente significari constat,
sive a Μose erectus J. 493ὶ, sive Aesculapio vel Hygeae tributus Montg. 3πρL L. tab. 683, sive additus sit Osiridi f. 646), vel Serapidi Zornii bibI. antiqv. p. 7obὶ sive cuilibet alii deo anh. II.
Νomen quidem Osiridis in gemma nostra ab OY incipit: sed 642. ista scribendi ratio eo defendi potest, quod jam a veteribus hoc Diuitigod by GOrale
83쪽
nomen Vario scriptum csso Iegimus. Fortasse ille, quem Sanehoniallion saρ. Maeb. I, 7. p. 39ὶ ait tres literas invenisse, Isiris idem atque Osiris erat. Certe Hellanicus Lesbius ap. Plutarch. p. 364) se audivisse testatur a sacerdotibus illud nomen Pronuntiatum esse Totris. Iam vero in tortia dialoclo saepenumero YPro ΟΥ usurpatur Georg. yraef. p. 66): riuo sit ut vicissim posito OY pro Y illam nominis pronuntiationem cum scriptione in gemma nostra Convenire videamus. Eadem de causa doctissimum Boeckhiuin Ghlaem einer Aeg. Urk. I 82I. P. 32ὶ non Inorari debebat, quod Pro μειωνγι mensis nomine scriptum reperiret φαρ-MυΘι. Quod reliquum ost O ρη casu recto in Graeca etiam in
643. Aegyptiaca denique nostra inscriptione quis non videt eandem sere son leni iam contineri quae in Graeco oraculo εὶς Ζευς, εἱς --δης, εἱς 'Iμος, εστι Σεραπις laici, et quam Variis Verbis, variis- quo deinde in monimentis repetitam legimus s=. 597 . Serapinenim et Osirin unum eundemque suisse, id quoque veteres sibi
Te Serapim Nilus, Mer his veneratur Osirim in hymno ad Solem cauit. Qui idem Sol in oraculo quidem Serapis, ab aliis Plutarch. p. 372. Theodoret. Gr c. G. III. P. 76o. Macrob. Saturn. I, 2I. med. Gur. Lyd. die Solis 4. P. 42ὶ Vocatur
Osiris. Ita Papinius Statius t Theb. L. L. f.):
84쪽
- - - - δeu te maeum Titana voeari
Gentia Achaemeniae ritu, aeu praeatat inirin Frugiferum, seu Peraei gub rupibus αntri Indignata aequi torquentem cornua Mithram. - Νec in occi to est inquit Macrobius tum. I. c. et I) Minis Solem esse, qui illem scriptor Paulo anto c. et o f) Surama et Solis unam et individuam naturam esse s dixerat. Intellectu omnino dissiciliora sunt quae in gemmae superficie 644. leguntur. Quae quum ante me ZOega num. Aeg. P. II7. n. Io3ὶ ex corrupto Graecorum sermone interpretari studuerit; liane viri doctissimi explicationem, quoniam ejus liber paucis ad manus erit, praemittendam duxi. Qua perlecta quilibet videbit illum pro ax. bitrio neglectaque omni scripturae ratione legisse. Mn enim a primo, sed ab altero versu incipiens, quae scripta in eo exstant mutatis interdum et omissis litoris sic explicat:
Jamque ad finem primi versus prosiliens et inde ad initium, prorsus perturbato Verborum ordine, pergit:
Quae quidem neque ipso Latine vertere Potuit sed ut intelligeretiatur, sentcntiam tantum hisce verbis circumscribere: -Gloria lurinisaius id de salvis corpore atque anima, seque ad Onatae PAPe-
85쪽
74 LIBER III. CAPUT I. f. 644.
rimentum, ad quemcunque laborem subeundum Paratum Prositvitur. Hactenus igitur Pythonissa νua non fuit J' - - At vero ea Prosecto Opus est, ut intelligatur, quorsum verba, quae nobis deo
dii, spectent 7 qua de causa in gemma incisa suerint 7 et quid Ari ri, si modo VAPBΗXae idem nomen esse credamus, quid, imquam, illi, quem Ilorum seniorem fuisse Plutarchus p. 3II L)tradit, cum initiato, ejusque corpore et anima, et Cum experimento commune suerit 3 Scilicet ille quoque Vir, cujus auctoritas Ceteroquin est gravissima, in lectus inveterata esse videtur opinione, qua omnia quae sint dissicilia gnosticis esse adscribenda Censeret. Profecto enim non ideo quo alio inductus errore istam Proserre interpretationcm potuerit. Equidem nihil unquam nec de Senioris nec de junioris Hori mysteriis, quibus homines initiali fuerint, me legere memini. Quare miror doctos Gollingenses in illa inter. Pretatione acquievisse, quin ipsam eum Bibl. der alten Liter. VII. 67. 68ὶ approbasse. Magis etiam miror doctissimum illum Danum, qui scriptis suis de rebus Aegyptiacis iuniopcru meritus rest, ut jure cognomen Aegyptiaci sibi vindicare potuisset, Graeacae inscriptioni interpretandae ingratam operam impendisse, Aegyptiacam, quae in extrema geminae ora legitur, ullo silentio praeteriiMe. 645. De illa autem inscriptione, quam Zoega Perperam lectam P ius etiam explicavit, meam si quis sententiam requisiverit, utique
Graeco - barbaram eam, et ex utraque lingua compositam Psse,
86쪽
haud cunctatus respondeo. Priora enim verba nequidquam Grae cae linguae ope explicare tentabis, facilius si Copticam consulueris, quamvis ne Sic quidem vocabula intellacturus sis, nisi ad incommodam Coptica Graecis litoris reddendi rationem f. 588 rvispexeris. Quae quo Clarius puteant, non AoIum UuIgarem orthois graphiam Copticis verbis apponamus, sed ab iis etiam Graeca distinguentes, haec minori charactere explicemus, Latinam deuique versionem non nisi ad verbum factam adjiciamus; satius esse Putantes male Latine loqui, quam proprium verborum tam Ben- Sum , quam struCturBm, tacere. Explicamus igitur:
tentatione divina, serNa me potenter aianum.
De vocalium permulatione mullis hic disserere non attinet, quandoquidem usitatissimam non solum Coptitis f. 4et ), sed Graecis etiam ipsis, eam fuisse ex pluribus hujus libri locis satis constat. Singula lamen verba dubiis, quae aliis quidem moveri Potorunt,
I. Pro hae voco in nostra inseriptions legi APB non magis mirum est, quam scriptum videre ΕΛTA I pro ΕPΤΩΒ in ri. p. Sa). Consene etiam licet, quae de literis A et T supra l. 4etq)
87쪽
monui, et quae Sturatus sm ii 7ὶ de Alexandrina dialecio, A prosa substituente, obsero a it. I5. Posteriorem characterem Graeca litora X redditum esse, non ex solo illius in Graeco alphabeto desectu explanari debet:
quandoquidem Coplitae ipsi illas litoras commutarunt f. 4293. Extrema I notissimum sussixum est f. 638ὶ.ΕΤΕ2ΝΕ, participium ab ΕΖΝΕ, velle derivandum. Extremam Ε ob sequentem vocalem olidi Croetius sp. 16) docuit. OY Ι vel OYZII unum idemque est Itosai. P. II 3ὶ, in quo ab initio O pro OY, ex vulgari quidem Sonorum Φ. 213. 36,. I96ὶ permulatione positum, unde etiam illud Gmu Pro iniri.
Facilius intelliguntur Graeca, quantumvis Vitioso sint scripta. Sosius vocis βασανι sensus est dubius. Salis quidem intelligitur m σαναρ voluisso inscriptionis auctorem. Ita enim pro OI etiam 1 re. Perilur Hesych. I. I 45. n. 8. LI. 36. v. ικετηd, neque orat quod miraretur Galeus sad Iambl. ρ. 2o6ὶ πινουσα se legere Pro κοινουσα ἰNamque et υχος Pro τοιχος observare poterat, et se conia id genus alia. Sed duplex illius verbi significatio lectorem inorari pot-Mli Γασανος κυριου enim tum istentatio divina' vortere licet, tum ,, tormentum domini Posterius si admiseris vel praetulariis morbus forsan denotatur, quem regium Plinius seto, I 2, 43. 26, 12, 76: et 3o, II, 28), appellat, et πιγε ἔνην νουσον Herodotus 3,
mitialem et divinum, a Graecis autem liραν νοσον nunCu Palum
88쪽
esse. Νeque Silentio hic Praetereundum, receptum luisse a CO-ptilis Graecum vocabulum βασαι oe. In eorum enim Precthus Iegi iur: t OH ΝΙΒΑΣ ΟΣ pro tolerare eruciatus ooz. lex. P. I 38). Uude non mirum in nostro monimento perperam id inflexum
lritae sunt permulationes f. 398. 596 . Magis molesta mihi vox ΗΝΟΥΣ fuit. Quoniam autem pracsertim Aegyptios OY pro saposuisse constabat Schοw. P. 9 I. Stura. ρ. 43ὶ, neque ignotum erat AI etiam in II transire Slura. ii 8. Monitin diar. Ital. ρ. 419 Lὶ
conjeci ali ιυς intelligendum esse. In voce a oon. Duili Correxi, quum eandem scribendi rationem Bpud Philoxenum reperissein. DOCent doniquo Aegyptiacae illius in extrema ora inscriptioni8 Verba, quae haud dubitis interpretatus sum, Osirin eodem pollere facultate, qua Aesculapius Pollebat, quapropter illum non solum Cum hoc conferri Tacit. hist. IV, 84. Fabrie. bibl. Gr. XIII. 7 a. 73), sed in eo etiam cum Baccho, qui item σ-ηρ in numis Beger. I. 48Iὶ appellatur, conVenire, quod hunc quoque medicum suisse perhibeant Patigari. IO, 33, 5. Plutarch. Vni P. II, 1. P. 647). Quae quidem omnia lucem asserre videntur verbis illis cum Osiridis ima. gine, quae in altera gemmae saCio apparet, Conjunctis ri σου m-ον et ad morbum regium, modo Doανος κυριου de eo sit intelligendus, spectare possunt. Praeterea si quid est in mea huius inscriptionis explanatione approbandum, hoc prosecto esse videbitur, me nec versus turbasse, nec literis vim intulisse, sed
89쪽
78 LIBER III. CΛΡVT I. l. 646.
omnia, quae insolentia videri possunt, ex scribendi ratione har haris usitata eripli Me.
Non sOIum cum Graecis, sed cum uehracis via ChaIdalias etiam verbis, Coptica mixta suisse haec gemina sv. Pomk. I. tob. 6οὶ docere videtur. Solis imago elara est, neque dubitari de addito illius nomine Aegyptiaco ΦPII potest, nisi quis lusisse hac voce Judaeos credere maluerit, qui quum Solem ab Aegyptiis nuncupari nomine audirent, crins idem esset sonus, qui Hebraei vocabuli md fugifer , eo libentius hac voce usi essent, quo certius Solem esse frugiferum nemo ignoraret. Fec clarius frugifer depingi Sol in Aegypto poterat, quam transiens per Signum Leonis f. 6o6. 64οὶ sive, ut in nostrae gemmae imagine, Leoni insistens. Reliqua verba, nisi statuamus corruptam in eis latere
formulam illam I8o) ΛΑΝΑΘΑ ΛΒΛ ita exponenda esse mihi videntur: Diuitiam by COOste
90쪽
Ouum enim mei litera a Graecis pronuntiari non posset, ideoque omitteretur Φ. 439. 44 i. ,66. I92ὶ Auα Ilic pro rim legimus, quo lidem ab Epiplianio ιιια l. 566) ei Latinis litoris a Beda Hamaseriplum fuisse f. 283ὶ vidimus. Duo brevior sit inscriptio, eo dissicilius ejus explicandi nego- 648lium csse, ex dubiis facile colligitur, tiliae semper sere remanebunt, nisi externi quid accedat, quod majorem adserat certilii. dinem . 4443. Ita in hac gernina, quam Fabi citus 3. 533 vulgavit ipse quidem inscriptum in postica AMOΡΩ, ii iasi Graecumr Pi υι-urιων, intactum α fato vertit. Duum vero inscriptionem non magis, Mam imaginem, cum similitius in aliis gemmis cx- flatilibus contulisSel; verum sensum eruere vix Potorat. Namque