장음표시 사용
71쪽
4 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
alictisus momenti sine eius autoritate regebatur. Hoc autem non
solum in Provinciis liburbicariis Italiae, ubi nullus crat Metropoli tanus, sed in Sicilia ipsa locum habuisse colligimus cxi Leone Epithola olim . nunc i6 ad Episcopos Sicilia ubi cos alloquitur his verbis diuam culpam nullomodo potuistis incidere, si unde
usi erationem honori accipitis, inde legem tonus observantia semeretis
Idemque confirmatur cx Gregorio primo lib. s. Ep. 3. ad Rectorem Siciliae de Lilibetano Clcro petente licentiam a Romano Pontifice, ut sibi Episcopum ligeret. Itaque istarum Provinciarum non modo Patriarcha fuit summus intifex , sed de Patriarcilicam au
toritalcm peculiari quadam ratione xercuit. Nam Pacinarch. ecceteri solos ordinabant Metropolitanos, ceteros ver Episcopos a Metropolitanis, saltem x suo consensu ordinari sinebant. At
ver Ronianus Pontifex in Provinciis suburbicariis omnium Epis coporum ordinaticiae sibi vindicabat, S: nullas in iis partes Metropolitanis relinquebat. Sed cum iniuscuiusque civitatibus nisa populit aliquem legerant, referebatur ad Romanum Pontificcm, qui uri ordinandum Romam accersebat, ut se ordinaretur, vel aliquem ad ejus ordinationem delegabat. At in aliis Provinciis minime suburbica iis jus ordinationum Pontificem Romanum habuisse probari non potcst. Imo constat non tantum Episcopos omnes a Metropolitanis, sed N Metropolitanos i bs ab Episcopi cu usque Provincia fuisto orditiatos rgo extra CO , troversiam csscdcbet, Romanum Pontificem in solis Provinciis suburbicariis primum ac praecipuum Patriarctiorum ius habuis . Quod vero pcchat ad alterum ius Patriarcharum , convocandi scilicet Concilii Dioe ccsani, non reperictu Romanum Pontificciri jxire Patriarchatus ex toto occidente Synodum convocasse. Et liquando numerosas Synodos imo dc generales convocavit, secit id non Patriarchatus, sed Primatus ure mautoritate, ideo non potest dici Patriarchanam in totum occidentenae habuisso. Nihilominus tamen succcssu temporis Romanus Pontifex Patriarcliatus sui limites, quantum potuit, cxtendit Hac primo Illyricum ditioni suae ps r Vicarios adiicere conatus cst i deinde ver non modo
totam Izaliam, sed de Gallias atque Hispaniam Patriarchatus sui limitibus comprehondi voluit. Hic autom valde miror nonnullos est , qui licet fateanturin
manum Pontificci non habuiste ius Metropolitanorum in toto occidente rdinandorum, contendant tamen cum futile totius occu
72쪽
dentis Patriarcham. Cum etaim Patriarchae autoritas 5 Jurisdictio in eo praecipue iure consistat, statim atque illud Pontifici Romano in totum Occidentem non competi ille fatentur, necesse cst ut agnoscant cum non fuisse proprie totius Occidentis Patriarcham. Quod si nihil aliud olim quam Romanum Pontificem fuisse inter occidentis Episcopos primum ac praecipuum, atque hac de causa certam quamdam in totum Occidentem superinspectionem liabuisse, non video cur istud luris intra Occidentem coercere velint quod de in ipsum Oricntem habebat. Nam vi Primatus sui Romarius Pontifex non solium Occidentalium, scd δ Orientalium c clesiarum certam quandam curam habere deber, atque invigilare ut ubique Canones observentur,fidesque illibata custodiatur quod jus si Patriarchicum dixeris, necesse cli ut dicas Romanum Pontificem non Occidentis modo, sed de totius orbis Patriarcham fuisse. At quoniam adversarii nonnulla proserim testimonia, quibus suadere contendunt Dioecesim Romani Pontificis iuste totum Occiqdentem , breviter ca nobis percurrenda sunt, quam parum ro. bocis habeant ostendendum. Primum argumentum petunt ex Epistola Synodica Concilii Arelatensis primi ad Sylvestrum in qua Synodi atros dicunt ipsum
majores tenere Diaeresis ergo, inquiunt, Occidentis Dioecesses en bat, non autem unam tantuna, ut nos arbi ramur,Dioecesim Romae coeteris omnibus minorem.
Vcrtim nemo non deprehendit quam parum recte procedat a gumentum, quis enim ferret istud ratiocinium Pontifex Romanus majores Occidentis Dioecesses tenet , ergo omnes tenet Deli
de vero Dicecoseos nomen hic strictesnon sumitur pro Imperii Dio cessibus, sed poti is pro singulis iis Provinciis quas Romanus Pontifex regebat , ut sensus sit, tu qui maioribus praees Occidentis Ecclesiis,cceteris Paschae dic per litteras significabis. Secundo, idem adducunt, Sancti apilli simonium ex Disola Io. in qua Romanum psopum vocat, occidentalium Coryphaeum . idest Occidentalis Ecclesiae Principem. Sed nihilo magis iste, locus ad propositum pertinet nam si per vocem illam Occidentalis Ecclesiae Principem intelligant eum qui inter Occidentales primus est, ct honore coeteros antccellit, quod proprie per nomen ta ρυσαῖ designatur, hoc sensu Romanum Pontificem, tunc Occidentalis Ecclesiae Principem fuisse quis dubitet Verum si per Principem Occidentis eum intelligant, qui torum
73쪽
1 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
Occidentem regit Exarchatus, seu quod idem olim fuit, Patria eliatus ure, Romanum Pontificem hoc sensu Principem fuisse inficior, idque Basilium existimasse nego. Osui . enim appellat,hoc in loco Romanum Episcopum non in laudem, sed potius invituperium , Occidentalituri fastum incusens ain autem , inquit, is Dra permanserit, quase nobis auxilium ab Oeclientalium superbia sessu aderit ' qui ex talem neque norunt neque dicere seu inent, verum falsis opinionibus praepeέit illa nune faciunt qua in Marcella patrarunt. Nempe cum iis qui veritatem is annuntiant contendentes, haeresim autem per seipse sabilientes. Ego an volebam ad eorum autesignanum ναορυ αῖον scribere. De Patriarchia S Jurisdictione Romani Pontificis ne quidem cogitat Basillius. Sed cum vocat
κολυφαῖεν Ceterorum, quia inter coeteros ejusdem sententiae eminebat, quod recte reddidit interpres per vocem Antesignanum. Tertio proferunt Augustinum qui lib. I. contr. Iul. c. q. Vocat Innocentium Ecclesiae Occidentalis Praesidentem. Sed nihil inde aliud concludi potest quam Pontificem Romanum inter Occidentis Episcopos primum esse iam Africani nullam Iurisdictionem Patriarchicam Pontificis Romani in Provinciam suam agnoscebant, ut colligere est ex gestis in causa Apiarii de quibus alibi. Domum objiciunt Hieronymum qui in lib. adversus Vigilantium,
scribit quid facient orientis Eeelesia, quid Egnti es Sedis Apostolicae
his , inquilint, verbis trium Patriarchamum distinritis limites habemus. Orientis Ecclesiae Antiocheni Patriarcha saerae ditioni subdita sunt, vel potius rata sunt illius ditio. Si tamen tres Diarces Asianam, cuticam Thracicam exeveris. Enpti nitimaque αἰ si parent Alexanἀrino Patriarcha maecumque supersunt Ecclesia de Occidentales,sunt Sedis Aposolica Romanumque Episcopum ut Patriarcham
Respondeo Hieronimum distinctos Patriarchatuum limites hoc loco minim tradidis , nec quidquam hic scriptiste unde possint
colligi Tres praecipuas orbis Dioecesses nominat, ut illarum autoritate impugnatam a Vigilantio disciplinam defendat. At quam late pateant istae, nullatenus dicit. Adversarii vero illarum limites ita assignant, Ut omnem argumenti sui vim infringant, nam si Ecclesiarimi Orientis nomine una tantiim intelligitur Dioecesis, exceptis aliis albus, cur non pariter sedis ροsolle nomine intelligatur sola
Dioecesis Sed Apostolicae peculiaris seu Vicariatus Romae
74쪽
Denique Sirinondus Patriarcharum Romani Pontificis per totum Occidentem porrigi probat Graecorum recentiorum testimonio Aconfession , qui ad Canonem sextum Nicaenim ultris agnoscunt totum Occidentem ad Patriarcharum Romani Pontificis pertinere, ut Zonaras qui ad hunc Canonem haec habet Alaxandrinum,igitur,
Episcopum iis qui in AEgypto, Dria, Pentapolistit praesidere uber
Antiochenum , subrectis Mi Praυinciis nimir. Carlubria , Cilicia utrique, Mesopommiae M alios Episcopos suis quemque regionibus praeesse quemadmodum es Ecclesiae Romana Antistes ut Geidentales Provincias regeret, mor obtinuit. Adiungit huic Balsamonem S alios Graecos recentiores qui fatentur Patriarchatum
Romanum cxtendi per totum Occidelitem Unde Thessalonicori sem, Corinthium, Nicopolitanum , Atheniensem, Patrensem Metropolitanos amicecos Romani Pontificis avulsos, Si sed Comstantinopolitana subjectos esse constat, tum ex notitia Graecorum, tum ex Romanorum Pontificum Epistolis, Hadriani scilicet, ita Colai, qui Provincias istas tanquam suas repetunt. Confirmat istud Sirmondus ex veteri Hieronymi dicto qui in Epistola ad Marcum, haec ait, Haereticum me cum Occidente, haereticum me cum Ernis, hoe ficum Damas Petroque condemnent. Supponens tam occidentem Da masi Dioecesim fuisse quam AEgyptum Petri. Ucrum haec oninino levia sunt, nam prim Graecorum istorum recentiorum autoritatem majoris non facio, imo minoris quam ipsius Sirmondi testimonium illi enim de rebus istis loquuntur ex praejudicatis opinionibus veterumque disciplinam ex ea quae sua aetate vigebat, metiri solent. Cumque eo tempore quo haec scrib bant,Romani Pontificis Dioecesis ad multas Occidentis Provincias esset pro ressa non examinarunt utrum Synodi Nicoenae temporheosdem habuisset limites. Imo totum illi Occidentem ultro concesserunt,ut facilius illum ab Oriente arcerent suum tantummo-d curantes S de alieno nihil solliciti. Ad ejusdem aevi disciplinam portinet quod Pontifices Romani Maccdoniam S Graeciam tibi avulsas queruntur, quia scilicet, ut observavimus, aliquam in haec loca autoritatem sibi vindicarunt Pontifices, diu Diceeesim suam istuc cxtendere conati erant Thessalonicensi Episcopo vices
Quod spectat ad Hieronymi locum, nihil prorsus ad rem pertinet nec enim ibi a it de Dioecesibus, sed de fide AEgyptiis Me sidentis Quippe cum Hieronimus in Syria degcns a nonnullisia
75쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
cusaretur, ut fidem suam in tuto collocet,cum in Oriente de Religione dissensiones forent;Occidentis autem & AEgypti Episcopi unum sentirent, visum est illi fidem suam utriusque testimonio rectam ostendere. Nominat autem Petrum Alexandrinxima Damasum, quoniam tu isto totus Occidens, cum illo EDpti Dioecesis tutegra de ac communione jungebantur, non quod iste Occi 'dentis totius ille AEgypti Patriarcha foret Eadcin de causa The dosius Ecclesias tradi iussit iis qui cum Damaso, Petro S aliis quos in lege sua nominae,communicarent, quia scilicet cum illi fidem Nicaenam aperte profiterentur, necesse crat eos qui. cum illis
communicabant dessentiebant, eamdem fidem profiteri, cum ergo omnes Occidentales cum Damas communicarent, atque ut in-.quit Optatus, commercio formatarum , in na communioni societate concordarent, non secus ac AEgypti Ecclesia cum Petro Alexandrino, merito Hieronymus ad Occidentis N AEgypti fidem cognoscendam Petri ac Damasi fidem in medium producit. Atque haec de Patiarchatus Romani limitibus, nunc de aliis agendum est. Secundus inter Patriarchas locus olim Alexandrino Episcopo concessus est.Cur autem Antiochenum praecesserit, haud facile estdicere: hic valde desudant, qui Patriarchicam dignitatem a Petri fundatione repetunt,nam Alexandrinam Ecclesiam a Petro fundatam non fuisse icertum est. Rectilis illi inco quidem judicio loquuntur, qui secundum locum Alexandrino Praesuli concessum essὰ scribunt, coquod Alexandria foret secunda orbis civitas, quanquam id non ita ita quido demonstrari potest. Huic Patriarchae Concilii Nicaeni Canone 6 jus in Libyam, AEgyptum Pentapolim ex antiqua consuetudine vindicatur.
Harum Provinciarum nomine comprehendunttia cae omnes Pro
inciae quas in Dioecesi AEgypti superius enumeravimus, quae Praefecto Augustali parebant. Latius hunc postea Patriarchatus sui limites extendisse nullibi lcgimus, immo constat cum nihil quidquam in Africam occidentalem iuris habuisse, nec corum quae in ea perebantur, fuisse participem Somnicvit igitur illi qui totam Africam, prout tertia μbis pars est, Patriarchatu Alexandrino attribuunt Tertium Patriarchatus honorem sortitus est Antiochenus Epis copus, cujq Patriarchia oriuntis Dioecesi finitur , nec nim unquam, ut fingunt nonnulli, vel in universam Asiam, vel in caetcras
Diperbi Di cesses, Asianam scilicet, Pontic unis . Thraci id us
76쪽
Patriarchi cui obtinuit. Id quippe expreti vetatur in Concilio Constantinopolitano S Da cccseon Asiae, Ponti S Thraciae curatularum Episcopis committitur. Nec unquam leges, Antiochen a Episcopum jus Patriarchicum in eas Diceccses usurpasic, aut cum Constantinopolitano Episcopo illas invadente tanquam pro suis diamicasse. De caeteris autem Asia magna partibus haud di ilicile est demonstrare Antiochenum Episcopum nullum sibi jus in illas vindicasse. Nam verbi gratia, Frumentius licet Tyrius Indorum quos ad fidem converterat Episcopus,non ab Antiocheno, sed ab Athanasio Alexandrino ordinatus cst , ut tcstis cst Rust. lib. Io. . . Idem Rustinus lib. i. c. 6. narrat Moysen Saracenorum Episcopum ordinatum fuisse ab Episcopis orthodoxis AEgypti quoniam deductus Alexandriam pastiis non erat se a Lucio Ariano Episcopo Alexandriae ordinari. Qui mos Asiaticorum persevcravit ad Justiniani tempora iubi ciciami Indi Episcopum ab Alexandrino
Praesule petiere, ut reser Elinacin hist Sarac lib. I. c. I2.
His tribus Patriarchis duo poste juncti fuere, Constantinopolitanus scilicet Sc Hierosolymitanus, de quorum institutione 5 jurisdictione paulo latius disserendum cst. Bizantinus Episcopus Heracleens primum Episcopo suffragabatur, ut ait Gelas Epist. 1. At postquam illa urbs a Constantino secunda orbis urbs facta cst ejusque nomine donata, altius se extollere coepit ejus Antistes, ac propriae Metropoleos jugum cxcutere, in tantum ut in Concilio Constantinopolitano primus cilaonoris post Romanum locus concederetur c. 3. Constantinopolitanus habeat priores honoris partes αιεσβεια τῆς si post Romanum a se pum, eo quodsi nova Roma Sed circa Canonem istum multa quaeri solent, quae nobis currentibus moram faciunt. Primo liujus γνηmomi; CVocatur in dubium a Baronio dc aliis, qui Canonem hunc commentitium S suppositum esse arbitrantur his rationibus moti . i.
Quod Anatolius a Leone per Epistolam 16.exagitatus, nequaquam se autoritate alicujus Canonis aConstantinopolitano Concilio constituti, defenderit. Σ. Quod Episcopi Concilii Constantinopolitanici seu potius . in Epistola sua ad Damasum definitionis huius non meminerunt. 3. Quod Timotheum Alexandrinum, in cujus praejudicium Decretum istud latum fuerat, id tulisse non sit probabi, ne. . Quod superiori Canoni, in quo Diocccses distinguntur,con intrarius csth videatur.
Verum hae rationes levissimae sunt, nec quemquam movere dc
77쪽
ι DE ANTIQUA ECCLESIAE DIs CIPLINA
bent, cum aliunde Canonis huius ν, σι ni gravissimis testimoniis fulciatur. Primo enim Canonem hunc a Concilio isto editum lcste sunt Socrates S Soromenus, ille lib. c. s. hic lib. 7. c. Dc:nde in Concilio Chalcedonensi, tum Can. 28. tum scis. 16 col. si a. hic Canon adducitur. Atque ipse Lucentius edis Apostolicae legatus agnoscit hunc Canonem centum quinquaginta Patrum essh, queritii enim col. 8o9 quod i 8. Constitutionibus Ospositis, 2 O qui tu Inedicis Canombus non habeπιur mentionem tantum eris*noscuntur. Non negat hanc fuisse Patrum iso definitionem, sed italius Concilii sanctiones in suo codice minime reperiri tostatur. Similiter S. Loo Ep. s. ad Anatolium, SI Ep. 13. ad Pulcheriam queritur Concilii Nicaeni sanctionibus alias ante o. aut o annos a
quibusdam Episcopis editas praeferri .Quod de alio quam de Concilii Constantinopolitani Canone 3 intelligi non potest. Praeterca licet propter tunc coeteros ejusdem Concilii Canones minime receperit Ecclesia Romana, ut constat ex iam citatis locis itemque cx Greg. lib. 6. Ep. i. micolao I. cla s. p. g. cos tamen suppositos csse numquam dixit, scd Miso Patribus conditos agnovit, ut constare potest ex locis modo citatis Demum in collectione Dionysii Exigui, caeterisque omnibus Canonium collectionibus reperiuntur Adrationes allatas rcspondere facillimum est. Ad primam Hipsemet S. Leone Anatolium Concilii Constantinopolitani Canone honorem suum defendisse constat, ut jam a nobis animadversum cst.
Ad secundam respondeo secundi seu potius tertii Constantinopolitani Concilii Episcopos Canones a se conditos non numerare: scd rationem reddere Pontifici, tum sua fidei, tum tiam administrationis Ecclesiarum ordinationis scilicet Nectarii Salaviani unde ne verbum quidem dicunt de Maximi Cynici eorumque qui ab ipso ordinati fuerant, depositione , de qua tamen
Ad tertiam respondeo forte Alexandrinum intercessisse, intercessionis ejus nullam ess mcmoriam forsan tiam non intercessite, vel quia ita aequum csse judicabat, vel quia obstitit Imperator, vel quia non magnum sibi praeiudicium hoc Canone fieri existimavit. Unde nec in Concilio Chalcedonensi ipsum, aut Antiochenum Praesulem intercessisse legimus. Forsan etiam hic Ca- non ante adventum AEgyptiorum editus cst in primo Concilio Constantinopolitano, cujus Praeses erat Meletius.
78쪽
Ad ultimai respondeo hunc Canonem priori non osse contrarium, quia secundum tant ii honoris locum Constantinopolitano tribuit Episcopo, servatis singularum Dioeceseo privilegiis, quae nullatenus laeciit hic Canon. Nec enim Episcopo Constantinopolitano his tribuit in Asianam aut Pouticam Dioecesim, quod nobis deinceps probandum cst.
Concilii Constantinopolitani Canone meram tantum honoris praerogativam Constantinopolitano Episcopo concessam esse, non autem, ut quidam arbitrantur, in Thracicam , Ponticam, Asianam Dioecesses autoritatem, verba ipsa Canonis aperte demonstrant: ita enim se habet. Conjuntinopoliωnus Episcopus habeat ορε σεεια τη τιμὴ , hoe est privilegia honoris pos Romanum. Quis autem non videat haec verba nihil aliud sonare quam meram honoris praerogativam, quemadmodum S in Nicaeno Concili et κολου ια ηοτμη: quae Hierosolymitano tribuitur Episcopo, nihil aliud est Mam honoris privilegium quis, inquam, somniet hujusmodi verbis Constantinopolitano Antistiti tribu Iurisdictionem in tres Dioecesses , de quibus nulla ibi fit menti, Nonne hoc est affingere Concili sententiam, quae ex ejus verbis exsculpi minime potest Quid quod Concilium diserte significat se nolitisse quidquam Constantinopolitano Episcopo concedere in Dioeceses Asianam Ponticam. Nam Canone praecedenti, in quo limites istarum Dioeceseon assignantur, nulla conceditur in eas potestas ulli externo Episcopo, imo tota illarum administratio Episcopis suis tribuitur, S di-ierte Vctatur, ne non vocati Episcopi ad alienas ire se accedant ordinationis, vel alicujus Ecclesiasticae administrationis gratia, quae prohibitio generalis est, S aeque Constantinopolitanum Episcopum Thracicae Dioecescos Exarchum complectitur, ac Ephesinum Asianae, aut Caesareensem Ponticae. Confirmat studuc Theodosi statim post Concilium lata, qua jubet Imperator Ecclesias Pontia Asiae tradi, non iis qui Nectatio, sed qui nonnullis harum
Provinciarum Episcopis communicarent.
Caeterum tiam Constantinopolitano Episcopo nulla omni tali iurisdictio Patriarchica tribuatur Canone Concilii Constantinopolitani in Dioeceses Asianam S Ponticam , imo nec ulla ibi mentio fiat ejus in Thraciam Iurisdictionis verisimile tamen est eum tum. hujus postremae Diocceseos Patriarcham fuisses, idque iuris a Constantini temporibus obtinuisse Notum corte est quanta tum temporis derit Constantinopolitani piscopi ianitas, ad quem Ale
79쪽
- DE ANTIQD ECCLESIAE DISCIPLINA
xander Alexandrinus litteras de Ario scripsit, cujus communionem ipse Arius adeo cxpetiit, cujus sedem Eusebius, Eudoxiustam avide arripuere, hic relicta Antiochia Patriarchali sede, ille ver Nicomedicta quae Metropolitica stri cujus cnique tanta fuit tunc temnoris dignita dc autoritas. Itaque verisimile omni nisvidetur Constantinopolim a Conflantini temporibus sicut crato titis civilis, etiam Ecclesiasticae Dioeces eos in Thracia caput fuisse. Confirmant id quaecumque 1 Concilii Nicaeni temporibus, in variis Conciliis gcsta sunt, in quibus videmus Episcopi Constantinopolitani semper primas fuisse partes confirmat otiam subsequens Episcoporum Constantinopolitanorum in Thraciam potestas quam nullo repugnante habuerunt, δί de qua cum nemine contenderunt
Itaque vix dubito quin Bizantinus Episcopus a temporibus Coi stantini Dioecescos Thracicae fiterit Exarchus. Postquam vero hanc dignitatem adeptus cst cximium inter reliquos honorem ambiit, quem sibi Canone tertio Concilii Coia- stantinopolitani deferri curavit, nec his contentus occasione honoris sibi concessi in vicinas Asiae S Ponti Dioecesses aliquid juris sibi arrogare ivpit, casque demum Imperatorum autoritate fretus penitus invasit, suoque Patriarchatui adjecit, sed quibus id gradiabus fecerit, exponenduna est. Primum igitur haud ita muli post Concilium Constantinop lasanuna,Constantinopolitani Episcopi variarum se Dioeces con ordinationibus immiscuerunt, idque nonnumquam ultro concedentibus Metropolitis, nonnunquam etiam invitis.
Primum Patriarchicae in alias Dioeccses urisdictionis exemphim adduci potest judicium Nectari in causa Bagadii S Agapii Boiatrensis Episcopi sed istud cxemplum nullatenus cst ad propositum:
nam controversiae istius iudicium non tith Nectarius Patriarchico aure, sed in Concilio Constantinopolitano sententiam dixit, cui aderant Theophiliis Alcxandrinus, Flavianus Antiochenus, Palladius Caesarca S alii Episcopi omnium Dioecescon, quibus illa confirmata est: ceteris quidem Episcopis praefuit Nectarius, quia
primum inter eos honoris locum Concilii Constantinopolitanica non obtinuerat sed inde concludi non potest aliquid cum iuris in orientalam Dioeccsim habuisse. Concilii istius Constantinopolitani
acta extant tom. 2. Conc. col. IIs2. Secundum exemplum repetitur crifacto Nectarii, qui Gerontium olim Ambrosii Diaconum ab Helladio Caesareensi Nicomediae Episcopum ordinatum deponere licet frustra
80쪽
tentavit, ut narrat OZ lib. . . . Verum haec ipsi narratio aperte demonstrat Metropolitanos Diceces eos Ponti ab Episcon Caesareens non a Constantinopolitano ordinatos hi istes quandoquidem hic Gerontius ab Helladio fuerat ordinatus. Nec cst quod dicant contra Canones ordinationem hanc ab eo facta in fuiste, nec enim id c objecit Sozomentis Nectarius autem Geronti Sacerdotium adimere conatus cst ad preces Ambrosii, cujus Diaconus fuerat G rontius. At Patriarchica in cum dignitate non si usus, alioquin
in cius locum alium ordinasset Episcopum, cumque de Episcopatu . invitis etiam Nicomediensibus, deturbasset, ut postea a Chrylost mo per vim factum cst. Hic enim Ecclesiastica disciplinae studiosissiimus cum audisset Asiae finitimarumque Provimiarumque celsas ab indienis sacerdotibus gubernari se alios quidem donis, alios gratia corruptos sacerdoti et endere , Ephesum perrexit. Ac tredecim Episcopis depossis, partim in Lycia, partim in Phruta, psrtim in ipsa Natalios ineonim locumsubsiluit Ephesia, autem Ecclesia cujus Episcopus tunc forte mortem obierat, Heraclidem praefecit, virum origine oprium . . . . sed , Gerontium Nicomediensi celes expulit. Haec refert Sota loco supra citato lib. 8 hist. c. 6.
Rem diligentius narrat Palladius in Dialogo de vita Chrysosto-ini, scribit enim Antonium ab Eusebio Valentinopolitano accusatum uisi e in Concilio, libellumque criminum ab eo prolatum cui praefixum erat Clarysostomi qui Concilio aderat, nomen. Inter alia objiciebat ei, quod pro lege ac decreto haberet ordinationes Epis
evorum vendere pro modo redituum. Conatus cst primum Chrysostomus utrimaque conciliare. At cum Eusebius nollet ab accusatio
ne desistere, obtestareturque Ioannem ut de hac causa judicium ferrctri facinus negante Antonino judicium perfici non potuit missi tamen in Asiam Episcopi ut de crimine Antonini fieret in quisitim, sed ante illorum adventum testes auro corrupti Paulo post Antonino mortuo continuo ex Asia partim a ciem civitatis Db mnae, partim ab Episcopis Decretum ad Ioannem venit. Omnibus paυendo cum juramento orantibus ut periclitanti Ecclesiae opem ferret. Oramus , quiebant, venerationem tuam ut desienda es formam
aliquam Ephesina imponas Ecclesia Diui sim aflicta in Arianis
insantibus , inde, is cupiditati avaritiaeque sudentibus Permulti enim insidiantur ut lupi aves Sacerdotalem sedem pecuniis rapere
esinantes. Ad horum itaque Episcoporum preces in Asiam venii: