Veritas religionis christianae et librorum quibus innititur contra atheos, polytheos, idolatras, mahometanos, & judaeos demonstrata per fr. Vincentium Ludovicum Gotti ... Tomus 1. 7 Veritas religionis christianæ contra atheos polytheos idololatras ma

371쪽

Ministri Ecclesiae , cum tanquam incendiarii puniri defectu probationum non possent, puniebantur quia Christiani, & quotquot ad eos pertinebant, trahebantur cum eis ad supplicium . Hinci ait Eusebius Imperiaii jussu quotquot illic era ut Dei cultores, acervatuta cum suis famulis alii gladio , flammis atii coufumti periere.

Tunc Diviva quadam alacritate, quae verbis explicari uou potes, conciti finiri simul ac Mulieres in ardentem rogum insiliisse dicuntur. Clios quoque iuuumerabiles vinctos π scaphis impositos Carniscestu profuπdum mare projecere .X. Eadem crudelitate, ut scribit Lactantius L. de Mort. Persec. cap. Is . , in reliquos de Nicomediae Populo agebatur. In omnibus Templis allidebant Iudices, qui omnes ad sacrificandum compellerent, & renuentes morti addicerent. Carceres hisce innocentibus adeo pleni erant, ut nullus vere criminosis superest et locus, & nova in dies pro eis torquendis N necandis excogitabantur supplicia: ac ne forte contingeret, ut erga aliquem Christianum sustitia non redderetur, ubique coram Judicibus disposita erant Altaria , ut sic prius contra Deum sacrilegi fierent, quam causam coram homine dicerent. Ex quo fit ut innumerabiles hac occasione Martyrologia nobis exhibeant Nicomediae passos , & inter caetera Romanum a. Octobris dicat:

Nicomediae Gueli Eleat berii Militis S' Maroris cum aliis innumeris , qui, cistm Diocletiavi Regia lucendio flagrasset, falso hujus eriminis accusati , jubente eodem favissimo Imperatore aceroatim necati sunt: quorum alii gladiis obtruueabantur, alii ignibus cremabautur,aIii tu mare praecipitabautur. Sed horum primus Eleutherius , cum diu cruciatus per singula tormeuta validior redderetar , Mar rium victoria fuae, ignibus velut aurum examinatus , complevit. S. Eleu

therium Militem facit Martyrol. Romanum , quia , inquit Baro nius ex Eusebio L. 8. cap. ., Persecutio a Militibus coepit. XI. Hoc tempore a Graecis collocatur Martyrium S. Euphrasiae , quae a Beato Anthimo servare Fidem & Virginitatem edocta , utramque extraordinario modo servaste dicitur . Ita enim in Menol. Basilii 19. Januarii dicunt: Santia Mar r Euphrasia Maximia uo Imperatore, ex Urbe Nicomedia fuit pari Ο' ge- eris re morum laude commendata . Comprebensa autem oe Idolis fr-cri care compulsa , eum id facere detrectaret, barbaro oe agrest δεο- Mibi violauda tradi ur: quae verita , ne Mi Cis i urretur , hujuscemodi artiricium excogitavit . Si me , inquit ad illum , dimiseris, dabo tibi pharmacum, quod si gesaveris , nec gladius nec aliquid quidpiam tibi nocebit, nec vulvas ivsigere poterit, sed ob hasiseusibus telisque incolamis θ' illaesas servaberis. Cui ille: Hoc equiis

372쪽

dem discere Cellem mihique persuaderi. Tum Euphrasia extentostatim collo: Percute , tuquit, gladio : ure poteris caput mrbi amputare. adhibita illius verbis se , gladio eam percussis caput is cervic/bus abscidit . Atque ita ab eo erepta est. Ita Graeci:

penes quos fides sit, haec enim S. Euphrasia Latinis est ignota . XII. inter eos , qui initio Persecutionis anno Io 3. passi sunt Nicomediae , enumerantur S. Georgius s inter Martyres quidem celeberrimus , sed cujus Acta nimia varietate etiam Antiquis suspecta fuere: ideoque anno 49 . a Gelasio in Concilio Romano rejecta fuere tanquam ab Haereticis vel Viris indoctis ac superstitiosis conficta . lux quo concludi videtur, quod caetera a Posterioribus elaborata velut ab impuro fonte prodeuntia eadem suspicione laborarent. Unde Ecclesia in Martyrol. Rom. 23. Aprilis &in Breviario ejus quidem ut Martyris Festum ac ossicium celebrat, sed in ejus gestis recensendis jure quidem merito sobria est. Locus & tempus ejus Martyrii nec etiam constant sBollandus tamen probabile censet , eum Nicomediae die Veneris a 3. Aprilis anni Io 3. initio Persecutionis fuisse pastum : a quo non di flentior.

XIII. Ne tamen de S. Georgii Actis meum Lectorem prorsus jejunum dimittam , referam quae de illo Graeci in Menol. Basilii habent die a 3. Aprilis, nimirum Georgius Coristi Martyr fuit

imperante Diocletia uo ex Regioue Cappadociae , illuseri genere , ac

diguitate comes . Persecutione autem adversus Gripia uos excitata ,

eum illi diebus sugulis mactarentur , ipse coram Dravuo tu trepide fe Asiens, eum redarguit. Idcirco basili tu ventre pereusfus, er rotae acutis undique ferreis circumsepta cuspidibus alligatus , supervὰ exsolutus fuit: de ude tu frusta dissectus , interim incolumis evasit

atque insperatὸ Imperatorem conveniens, multos ad Christi Fidem amplectendam induxit. Post Bae Oariis tormeutis iterum excruciatus , RIagentio sigMDn aliquod exposcente , Virum quendam , qui longe antea mortuus fuerat ad vitam revocavit: ande similiter plures Corso nomeu dederunt, inter quos fuit quidam nomiNe GIIcertur , cuIus mortuum bovem Sauctus Georgius vitae resiluerat, qui etiam

capite plexus es . Ipsi autem Saveso Georgio , cum Idola precibus subvertisset, gladio caput amputatum fuit. Ita Graeci, quae Lectoris judicio relinquo discutienda. De Glycerio agit Martyrol. ROm. II. Decembris, quem pastum Nicomediae & Presbyterum facit: an vero idem sit, an ille de quo supra , dubito . XIV. Acta vero a Gelasio conficta , teste Baronio in Notis ad diem 23. Aprilis, multa portentosa mendaciis referta & Martyre indigna , quae non ad sietatem legentes sed ad Infide

373쪽

litatem potius adducerent, haec continebant: suspectum S. Georgii contubernium Viduae, artem dolosam ejusdem ad perdendos

Gentiles , innumera praeterea tormenta, quibus nec mori potuit, ut praeter equuleoS ungulas crates ferreas ignitas rotamque mucronibus undique praefixam , calceosque armatos clavis , quae& in aliis leguntur Aciis, etiam arcam ferream clavorum cu

spidibus intus ad feriendum aptatam , praecipitium , contusiones malleis ferreis iteratas, columnam ingentis ponderis super eum possitam , ingentisque molis saxum super caput revolutum , fer reum ignitum stratum , liquens plumbum super effusum , quadraginta ignitos clavos , quibus est confossus , meum bovem candentem , demersionem in puteum ingentis ponderis saxo ad collum alligato, quibus nec quidem occidi potuisse tradunt .

Ad haec insuper fingitur ibi Dat innus quidam Imperator, qui Persis dominetur, & septuaginta quinque Regibus imperet, sub

quo Georgius passus sit, aliaque multa, quae potius fabulae, qu m vera historia Martyris videntur. XV. Sed quod maxime movit Gelasium ad ea tanquam ab Ha: reticis consarcinata rejicienda, fui ste puto conflictum illum quem narrant Georgii cum Athanasio Mago . Ibi enim impius auctor alludit ad Georgium Arianum Episcopum invasorem Sedis Alexandrinae , & S. Athanasiii ejus Sed is Episcopi audacissimum Persecutorem . Porro S. Athanasium ab Arianis esse appellatum Magum, Acta Tyrii Conciliabuli satis docent: apud

Gentiles etiam hanc de eo sparsam fuisse calumniam, constat ex Ammiano Marcellino Lib. Is .: verum hunc Georgium Arianum Episcopum, defuncto Constantio Imperatore occisum esse ob ejus scelera Alexandriae, & relatum a suis inter Martyres, liquet, testante id etiam eodem Marcellino L. a 2.: ex quibus apparet, totam illam fabulam fuisse Arianorum Commentum.

Ita ex Baronio, qui addit se vidisse alia S. Georgii Acia , sed quae sincera sint, judicari non posse . XVI. Verum quidquid sit de veritate Actorum , certum est quod meo argumento susticit S. Georgium fuisse Martyremia quidem insignem, quem Reges in militari conflictu Patronum

invocare solitos , ac eundem propitium expertos esse, ostendunt

ea , quae de Nicephoro Imper. scribit Cedrenus in Compend. histor. , & quae Paulus Diaconus de Gest. Longobard. L. 6. cap. s. tradit de Chuniperto Rege, qui ob ingentem ejus patrocinio invocato de hostibus partam victoriam, Basilicam & Monasterium in honorem ejusdem Martyris erexerunt. Romana ipsa Ecclesia

ad expugnandos Fidei hostes hvuc praecipue Martyrem invocare

374쪽

D io CLETIANI PERSECUTIo . 3ssconsuevisse, testatur Ordo Rom. de Divin. Ossi c., R in Sacrament. S. Gregorii adest Festum S. Georgii cum praefatione propria , imo ut colligitur ex Lib. I I. Epist. 73., temporibus ejusdem S. Gregorii erat Ecclesia S. Georgii reparatione indigens , dcconsequenter anno sor. satis antiqua, quae paulo post ejus Mamtyrium credi potest in ejus honorem erecta. Hoc ex dictis colligat Lector, & ex aliis, quae in Martyrologiis leguntur, tot Nicomediae hoc anno 3o3. , & sequentibus, Martyrio coronatos fuisse , ut vix numerari possint: haec tamen initia fuere, ut vide

q. X III. Publicantar Libri eontra Christianos.

I. Odem tempore, quo Nicomediae Ecclesiae solo aequaban-II tur, Sc gladio feriebantur Christiani, non defuere ibidem, qui Religionis Christianae Veritatem calamo etiam aggredi tentarint. Lactantius, qui tunc temporis Nicomediae in Bithynia Oratorias Litteras docebat, lib. s. Inst. cap. a. hoc refert, & duos fuisse dicit ἡ quo tamen nomine vocarentur, non indicat. Unus ex eis Philosophiae Magistrum se ostentabat, Philophi tamen

nec vitam nec mores gerebat: moderationem , frugalitatem , paupertatem publice commendabat: Verum inquit Lactantius ita vit suus , uι contineutiae Magister nou minas avaritia qudm tib dine arderet , in victu tam sumtuosus ut is schola virtutis assertor , par oviae paupertatisque laudator, in Palatio pejiss caenaret quam domi: tamen vistia sua capillis er pallio quod maximum est vel mentum ) divitiis praetegebat, quar ut augeret, ad amicitias jud.- eum miro ambiιu penetrabaι , eosque Hi repentὸ auctoritate falsi sa- minis obligabat, nou mora ut eorum sententias venderet ἡ .erismetiam ut con es suos, quos adibus agrisque pellebat, is suo repete do hde poteutia νetardaret . Hie ver3 qui suas disputatioves moribus defruebat , vel mares suos disputationibus arguebat , ipse adversusse gravis censor er a e u fatυν gererimus eodem ipso tempore, quo justus Populus uefariὸ lacerabatur, tues Libνos evomuit contra Religiovem nomesque Chr siauum , professus aute omνia , milosophi ossisium esse , erroribus hominum subvenire atque illos ad seram .iam revocare, ides ad eu tus Deorum , quorum numive ac majestate c αι ille doeebat olundus guber veιαν, nee pati, homines imνeriιοι qsorumdam fraudibus

375쪽

π etiam ut obsinatione deposta corporis eruciameuta devitent , nee saevas membrorum lacerationes frustra perpeti velint. Ut autem appareret I cujus rei gratia opus illud elaborasset, effusus est in Prine pum laudes, quorum pietas re providentia ut quiram ipse dicebat)eum in caeteris rebus humauis , tum praecipuὰ in defendendis Deorum Religionibus elaruisset. . . . Ubi autem Religionis ejus , coutra quam perorabat, infrmare voluiι rationem , ineptus vanus ridicuius apparuit, quia gravis ille confultor utilitatis alienae , uou modὸ

quid oppuguaret, sed etiam quid loqueretur nesciebat. Haec aliaque Lactantius de hoc inepto & insano adulatore potius quam Philosopho, qui ut gratiam Principum aucuparetur , eodem quo isti tempore Religionem Christianam gladio persequebantur, eam scriptis invadere conatus est: sed pro merito contemtus , gratiam , quam sperabat adeptus non est, & gloria, quam captavit , in culpam & derisionem ei conversa est . II. Esto autem , ut dixi, nomen hujus Scriptoris Philosophi

indicare Lactantius non curaverit, putant tamen plures cum Baronio ad ann. 3o a. num .sI., & illum fuisse Porphyrium famosum Christianorum hostem , quem Patres, & praecipue S. Augustinus pluribus in locis, impugnarunt. Fertur fuisse patria Tyrus, natione Iudaeus, & aliquando Christianus, postea tamen desertor & Apostata factus , vel Gentilis vel Gentilium adulator. Ejus a Christo discessionis causa fuit ejus arrogantia& superbia. Cum enim a quibusdam Christianis de quodam errore reprehensus di isset, hoc ferre non valens vir tumens , Christo terga vertit & Christianos scriptis lacessere coepit. Propterea illum increpat S. August. L. Io. de Civit. Dei cap. 28. Ser m. a I. alias r43. de tempore cap. 7. & alibi saepe , & Socrates L. 3.hist. cap. a 3. , illum comparans Apostatae Juliano ait: Num vieris .lli Juliano idem eoutigisse videtur quod Forporio . Etenim isto

est in apud Caesaream Palaestuae is quibusdam Chrisianis .erberatus fuisset, iram comprimere non valeus , pra uimio furore Chrisianam Religiovem deferuit: π odio illorum , is quibus casus fuerat, im- pnifus, Libros maledicentissimos adversus nomen Corsianum composuit.

III. Cceterum non omne simul PorphyrIus virus effudit, sed primum tres illos Libros quorum Laciantius meminit, dum estet Nicomediar, ut ipse testis fuit, quibus alios postea elaboratos addim dit usque ad quindecim . Adjecillet & alios, nisi Constantius exterruisset, a quo in exilium pulsus est . Talem ergo Religio Christiana habuit in Porphyrio Philosopho adversarium ; hominem Apostatam ac livore obcaec tum Christianorum eversioni con

376쪽

Dioc LETIANI PERSECUTIO . glomeratis mendaciis unice studentem ultra, alia quae doctrinae suae contraria moribus profitebatur, ut ex Lactantio dixi. IV. Nunc qualis fuerit alter, qui Christianos scriptis aggressus est, videamus. Sic ergo Lactantius prosequitur: Alius

eandem materiam mordacius scripsit , qui erat tune ἡ numero Pudi- eum , O qui aurbor in primis facievdae Perfecutionis fati s quo feei re non contentus, etiam scriptis eos quos afflixerat infe utus es seomposuit enim libellos duos, non contra Chrsianos, ne inimicὸ infectari viideretur , sed ad Gbrisianos, ut humane Er benignὰ confu-Iere putaretur s iv quibus ita falsitatem Scripturae Sacrae arguere eovatuι es , tauquam sibi esset tota eoutraria : nam quaedam Capita , quae repugnare sibi videbautur , exposuiι, adeb multa adeo intimaeuumerans , ut aliquaodo ex eadem disciplina fuisse sideatur . Σιοι

si fuit, quis eum D emosheves poterit ab impietate defendere qui X ligioni cui fuera3 assensus , 9 Fidei eujus nomen induerat, ροSacramenti quod acceperat, proditor factus es' nisi fortὰ easu in

manu ejus Divinae Litterae inciderunt. 2uae igitur temeritas erat id

audere dissoloe e , quod illi nemo luterpretatus es e Benὰ, quod auxuihil didicit aut nihiι luteuexit. U. Sed cum Scriptor iste praecipue Petrum , PauIum, caeterosque Discipulos , tanquam fallaciae seminatores , 8c simul aseserat eos fuisse rudes indoctos, dc quosdam eorum piscatorio artificio secisse quaestum s illum eap. a. ita Lactantius redarguit: se fuit ergo ab his flueodi Ooluntas oe assutia quoniam rudes fuerunt. Aut quis possi indoctus apta inter fe Ο cohaerentia gere, eam milinophorum doctissimi Plato O' Arso eles s Epicurus σZenon ipsi sibi repugnantia ρο eontraria dixerint me es enim

meudaciorum Natura , ω cobarere non pes t. Deinde ostendens ,

inter Apostolorum dicta summam ein cohaerentiam, ait: Iii

rum autem traditio , quia vera est, quadrat undique ae tota sibi eon

sentit s re ideo persuadet, quia eonsant, ratione suffulta es s nos enim quaesus π eommodi graιis Religionem sam commenti Dur, quippe qui o prae ιis γ re ipsa eam vitam fecuti sunt, qua ct vo Iuptatibus caret, oe' omnia quae babentur in bonisspernit, re qui vos tantum pro Fide mortem subierint, sed etiam morituros esse feo'

scierint ρο praedixerist, ct postea universos, qui eorum disciplinum fecuti esseut, acerba π nefanda passuros. Ita validis eum perstrin git Lactantius. Verum non solos Apostolos, sed Christum ipsum impostor iste infamare conatur 3 sequitur enim: Ipsum autem oripum

affirmamiς, o Pudaeis fugatum, collecta noningentorum hominum ma

377쪽

seu despiciens irridet, dicens : Ruir tantae auctoritati audeat repuis gnare Credamus hoc plane . Nam forta e illi boe in somnis Apolla aliquis vantiaoit. Tot fameν latrones perierunt re quotidiὸ pereunt: utique multos re ipse damnastis quis eorum post Crucemfuam, non diacam Deus , sed homo appellatur est ρ Verum tu forsitan ex eo erediis disti , quia Oos bomicidam Martem consecrastis ut Deum, quod certὰxου fecissetis , s illum Areopagita tu crucem fusulissent. Prosequitur deinde Lactantius , ostendens ex multis & praecipue ex Prophetarum oraculis, Christo convenire ea , quae nemini hominum convenire possunt, quae, ne molestus evadam , dimittam . VI. Superest determinare, quis fuerit iste alter Scriptor , qui adversus Christianos calamum acuit. Fuisse Hieroclem Baronius citato loco num. s8. autumat. Hic Iudex erat, qui eo tempore Praefecturam Augustalem exercebat Alexandriae, ut tradit Epiphauius haeres.68.: hic contra Christianos Libros scripsit, quos titulo Veritatis Amatoris velut fucato melle linivit Is unus fuit ex praecipuis Consiliariis, qui Diocletianum ad persequendos Christianos incitavit, ac simul eos scriptis aggressus est : quem Eusebius speciali opere confutavit , ac praecipue quoad ea quae de A pollonio Tyaneo Mago dicit, quem comparare conatur, imo Christo praeponere contendit . Ita eodem tempore conspirabant Christi hostes A ad eripiendam Christianis vitam corporis & ad delendam ab eorum mentibus veritatem. At de utroque hoc couatu Christus in suis Fidelibus triumphavit.

. . . -

I. TT Actenus de Gestis Nicomediae post Decretum de perse-AA quendis Christianis actum est: modo de ejusdem publicatione ac executione in aliis Imperii partibus sermo erit. Diocletianus ergo Edictum praefatum ad Maximianum Herculium& ad Constantium , ut ipsi pro parte sua illud exequerentur, transmisit. Et singulare quidem S contra morem ac spiti tum Diocletiani, quod rem hanc absque eorum conlilio decrevitiat: sed Galerii serocia ac praeceps animus contra Christianos has sermalitates & dilationes pati nequiverat. Herculius tamen etsi nou consultus , acceptis Diocletiani litteris , ac videnS statum t in id quod suo genio crudeli & barbaro maxime consenta neum erat, libenter obiecundavit, easque omnimodae executioni

378쪽

DIOCLETIANI PERsECUTIO . a s 3 In Italia & Africa tradi praecepit. De Constantio vero qui Gallias administrabat, quid egerit infra dicetur. II. Edictum de Ecclesiarum demolitione circa Festum Pa-sehatis in fine Martii & initio Aprilis, Eusebio teste L. 8. cap. 2 . , in IEgysito Sc Palaestina publicatum fuit, imo alicubi ut Anti ehiae A Cyri ipsa Christi Passionis die executioni mandatum , quae fuit 16. Aprilis , ut asserit Theodoritus L. hist. cap. 38. . In totius Africae Coloniis ac Urbibus amxum , singulisque Principibus & Magistratibus intimatum, imo Cirthae in Numidia die I9. Maii executioni demandatum fuit: & quamvis Tibari in Proconsulari Provincia solum s. Iunii assi xum fuerit, Magistratus tamen , odio quo adversus Christianos serebantur incitati, etiam ante a m xionem in eorum Urbibus opere illud exequebantur. Vi ergo praefati Edicti tenebantur Iudices Ecclesias demoliri, ac insuper e manibus Episcoporum ac Presbyterorum sacros Codices eripere eosque igni tradere: ita ut nec Iudices ipsi sine suo exitio possent quemquam dimittere, nisi eum prius ad tradendos de facto sacros Codices obligassent, ut refert S. August. in Collat. 3. diei cap. Is . . Nec contenti erant Ecclesias demoliri , sed & Cathedras Episcopales & Ecclesiae portas extrahebant & comburebant, hoc enim Edictum praecipiebat. Hi ne Magistratus ipsi Ecclesias adeuntes Episcopos aliosque Ministros ad tradendas Sacras Scripturas sub poena mortis adigebant, ac simul bona omnia ad Ecclesias pertinentia praecipue sacros Calices, lampades , candelabra , & si quae erant alia vasa aurea

veI argentea vel aerea vestesque sacras asportabant f quae tanto rigore eXigebant, ut poena mortis ea occultantibus immineret : quod si in aliqua etiam privata domo sacri Codices reperti fuissent, domus illa quasi locus conventus esset , flammis trade

batur a

stris , tum inferioribus tum Diaconis & Presbyteris, tum e X Episcopis aliqui, pluris temporalis vitae quam aeternae jacturam facientes, sacros Codices tradidere s hi a traditis Scripturis Traditores vulgo nuncupati fuere. Cujus criminis multos et fi innocentes insimulare Donatistae consueverant, imo ex hoc crimine falso imputato Caeciliano δι aliis oecasionem suae schismaticae ab Ecelesia Catholica secessionis sumsere. De hoc Donatistae inter caeteros accusarunt Fundanum in Africa Episcopum. Fer tur , qdod cum Magistratus ignem ad sacros Codices comburendos accendi jussisset, Coelum antea serenum illico nubibus co

pertum ingentem mixtam grandine pluviam effudit, qua ignis

379쪽

extinctus fuit, & variae in tota Regione depraedationes secutae fuere in vindictam sacrilegii, quod adversus Divinos Libros attentabatur. Lugendum laxitatis exemplum reliquisse traduntur Paulus Cir thensis Episcopus & multi ejusdem Urbis Ecclesiastici, qui sacros Codices Persecutoribus tradidere, ut Acta Minutii Felicis is . Maii anni Io 3. fidem faciunt, quae apud S. August.

L. 3. contra Cresconium leguntur cap. 29.

IV. Alii tamen & quidem multo plures supplicia Κ mortem pati, quam Divina prodere maluerunt , & non soli Ecclesiarum Praesules ac Ministri, sed &. Laici patres- familias aliqui: inter Episcopos claruit S. Felix Tibarensis Antistes, qui a iMagistratu ejusdem Urbis sexta Junii comprehensus, & Carthaginem ad

Proconsulem ductus , inde Romam ad Praefectum Praetorio traducius , tandem ad Maximianum Herculium remissus, Venosae in Apulia 3 o. Augusti Martyrio coronatus fuit , de quo inferius dicam. Imo in aliquibus adeo excrevit ardor Sc Zelus, ut Christianae prudentiae . regulas excessisse judicatum fuerit. Hi enim nec capti nec quaesiti, sponte Persecutoribus se praesentabant tidicebant, se habere quidem penes se sacros Codices , sed nunquam illos fore tradituros. Hoc tamen Mensurio tunc Carthaginensi Episcopo probatum non fuit unde habetur apud S. Augustinum Collat. 3. diei cap. II. Eos qui se offerreut perseeutrouibus nou compreoeusi, ultro diceretit, se habere Scripturas , quas

nos traderent , a quibus Boc uemo quα sierat , displiculife Mensuris, ct ab eis Bosorandis eum probibuisse Corsiavos. E' contra autem ibidem habetur, quod Secundus Tigit anus ad Mensurium scripsit: quod qui comprebeosii π Scripturas sanctos tradere uolentes

eosque bouoraudos pro Mur rii fui merito commendauit et laudans eos non tradidisse Scripturas faudias, illius , Mulieris exemplo , quae exploratores in yericho , io quibus figurarentur duo Tesamenta Vetus 9 Novum , tradere Persecutor bus uoluit. Quibus apparet

Martyrii non esse sese ollarre Persecutori, sed a Persecutore quaesitum constanter ei denegare, si petat aliquid contra fidem. V. i Non obstante tamen generati ac severo Edicto de omni-hus ubique Ecclasiis diruendis se aliquae etiam in Provinciis , in quibus furebat Persecutio, aliquo saltem tempore perstiter . Heracleae in Thracia apertae usque ad ultimam anni diem permanserunt f postea tamen sigi l latae, dein discoopertae, partim dirrutae, & tandem cum suis Codicibus concrematae fuerunt. In Galatia quamvis Theotecnes Praeses apertus Christianorum hostis Edictum de Ecclesiis demoliendis & Altaribus ubique pro

380쪽

. DIOCLETIANI PERSECUTIO . 3σs

mulgasset, aliquae tamen Ancyrae solum clausae erant circa me sem Maii, & una quindecim ab Urbe leucis distana aperta de libera Christianis permansit: & S. Gregorius Nymenus reseri, cim ea finem seculi 4. extasse adhuc Neocassiareae Ponti Ecclesiam illam , quam S. Gregorius ibi Episcopus erexerat. Unde Baronius

ad ann. a s. num. 3. asserere non timet, quod Ecclesia illa inter miracula erecta, sicut nullo terraemotus impetu potuit labefactari , quamvis tota Civitas funditus propemodum perii stet: ita majori miraculo, cunctis Ecclesiis Diocletiani Edicto dirutis, illa integra ac illibata permansit. Theodoritus tamen L. s. hist.

cap. 39. dicit, quod Diocletianus cunctas in Orbe Romano Ecetiis fas destruxit: vierum exactis postea novem anuis, eadem iterum florere coeperuut , multisque majorem , quam antea θIevdorem atque

amplitudinem adeptae sunt. Caeterum hoc non tollit , quia in tot Regionibus aliquae lichi paucae remanserint . VI. Quoad Sacrorum Codicum traditionem fiteri Oportet, ingentem fuisse eorum numerum ex quocumque statu , qui metu tormentorum perterriti , eos tradiderunt, dicti propterea Trad rores . Sed prope infinitus fuit illorum , qui nulla concussi formidine , ne Codices sacros proderent, lubenti animo mortem ex

ceperunt, quorum una die, nempe a. Januarii, Romae memoria celebratur his verbis in Martyrol. : Roma commemorotio plurim rum Santiorum Maroram , quin reto Diυcletiani Imperatoris Edicto , quo tradi fucri Godices jubebautur , potis s corpora carni cibus, quam Saucta dare canibus malucrunt. Si ergo una die plurimi R mae potius mori, quam sacros Codices tradere voluerunt, quot

aliis tempori hiis N partibus Orbis idem fuisse credendum est i Ex Actis , S. Agapis intoniae & l renes constar, The statonicae Feminas Christianas insciis eorum parentibus & aliis sacros C dices ab ston disse, paratas mori potius quam eos prodere: im ciui Persecutorum instantias super hoc evitarent, in desertos mo tes nemine conscio aufugisse, ubi solum Coelum eis pro tecto

erat, & Dei providentia alebantur. Sed de S S. Agape istonia & Ire ne in serius dicam . .

VII. Quod vero spectat ad Martyres in hac Persecutione

supra numerum coronatos , eorumque alacritatem in subeundis etiam atrocioribus tormentis, aliqua dicam inferius , dum celebri Ora quorundam Martyria exponam. Nunc in generali l quendo videndus est Eusebius L. 8. hist. cap. 9. & L. a. de Vita Constantini cap. 3 a. , ubi prius Imperator ille ait : Licuit tauc , licuit , iνquam , videre , quavia eum libertate venerabiles Dei culi res ob cousiuuam crudelitatem gravissimas quotidie coxtumelias tot