장음표시 사용
81쪽
undique exterminare conabantur, Statio Quadrato Proconsule. Sed furorem Paganorum vicit constantia Martyrum : ut enim narrat Eusebius L.4. cap. I s. ex Epist. Ecclesiae Smyrnensis de Martyrio S. Polycarpi, quantam animi constantiam in doloribus perferendis Fideles ostenderint, hisce verbis celebrat : Ob-
'Vincebant omnes, qui aderant, eum illas viderent, partim flagris ad vitimas usque venas σ arterias Iantalos s ade) ut eo oris membra penitas reeondita , π viscera ipsa conspectui paterent: partim Concharum , quae buccina dicuutur , testis a praeaeutis quibusdam hiemiis humi constratis superpositos, re omni suppliciorum ae tormento rum geuere excruciatos s bestis deuique , ut ab iisdem laniarentur, objectos. Et dum qui aderant horrore commoti &compatientes Iacrymas super illos continere non poterant, ab ipsis tormentorum vis nec e utatum nec lacrymas poterat extorquere. Aderat
enim Christus, qui interius eis loquebatur , cujus praesentia& voce fiebat, ut quamvis adhuc essent in corpore, ita gloriae sibi imminentis gaudio perfunderentur, ut ac si extra corpus
essent corporis aerumnas non sentirent.
IV. Praecipui veris c pergit Eusebius enituisse dicunt genero-AUsimum Germanicum , qui Diviva adjutus gratia mortis metum compori a natura iustum superavit. Nam cum Proconsul Oerbis eum flectere mellet, admonensque illum aetatis , orarra ut memor adoI
fcentiae fuae sibi ipsi parceret, ille nihil cunctatus, ultro tu fe attraxisse bestiam dieitur , propemodum eam adigens ae stimulaus, quis ab hoe impio injustoque seculo oeloeti s abscedeνet. Sed de hoc etiam dixi Tomo praecedente cap. s. de Martyrio S. Polycarpi qui sub eodem Marco Aurelio paulo post pastus fuit s. a. num. s. De hoc Germanico Martyrol. Rom. agit is. Januarii his verbis:
S ruae natalιs Beati Germauiei Iar ris , qui cum primaOα αtatis vovasate floreret , sub Marco Antonino π Lucio aretio per gratiam virtutis Dei metum corporea fragilitatis excladeur θονιὰ praeparatam sibi besiam damnatus is Iudice provioeasit, cujus deηti--us commiuatus , vero paui Domino Fefu Gristo, pro ipso moriora ,
V. Smyrnensium constantiam suo Martyrio non diu post eo navit S. Polycarpus illius Ecclesiae Episcopus, quod supra oco citato pro dignitate expendi. Quo exsaturata crudelitas viis fuit a Persecutione desistere , in Asia tamen s nam sequenti anno 167. S.Justinus Romae sanguinem pro Christo sudit, de quo infra loquar. Imo & in Asia Christiani sanguinis sitis non diu mansit sedata . Nam circa annum I o. S. Melito Sardensis in Lybia Episcopus Apologiam tuam pro Christianis Mareo Α -
82쪽
MARTYR Es sua M. AURELio. σγlio obtulit,conquerens, quod tunc in Asia publicis Magistratuum Urbium Edictist quod nunquam antea factum fuerat Christiani
inquirerentur ad necem : nec credens, ejus voluntate fieri, ut homines , qui nemini lae sito nem aut injuriam inferebant, die ac nocte tanquam rei traducerentur, ejus protectionem implorat.
An hac Apologia aliquid Melito cou secutus fuerit, incertum est. Si quid tamen obtinuit quietis & pacis, hanc parum durasse
sequentia demonstrabunt. VI. In Asia enim circa illa tempora durum sustinuerunt agonem S. Victor Miles una cum Corona quam Graeci Stephanidem vocant). Hunc Martyrol. Rom. I 4. Maii ita describit. In Θria Sanctorum Victoris , π Corona sub Antonino Imyerato re: ex quibus Victor a Sebasiatio Pudice variis 9 borrendis affectus es eruciatibus, quem Corova uxor e usdam Militis, cum caepisset Beatum praedicare ob Mar rii consantiam , vidit duas coronas de Caelo lapsas , unam Victori, alteram sibi missam : cumque hoc audiestibus cunctis tesareisr , ipsa quidem inter arbores scissa , miror viro decollatus es . Graeci vero in Menol. Basilii die Ii. Novembris ajunt: Savfias Vitror Antonino Imperatore oe Sebasiano Italiae Duce claruit. Comprebensus veris, Chrisumque durare compulsus, cum nulla ratione ad id induet posset, luxatis digitorum articulis, in fornacem projicitur: delude Iethali pharmaco . quod sibiis Mago porrectum fuerat, exbausto , nulloque prorsus damno assi
sus, Magum ad Gbrisum convertit : eratis demum oculis, capite plectitur . Ea res iuspectantem Sastram Stepbavidem movit , ut fummam Sancti felicitatem efferret ac praedicaret. xuamobrem compreheUa , atque ad duas palmas, quae in unum cou orxae fuerant, alligata , praci sis repente vinculis , iv duas partes scinditur. Ita Graeci,
qui aliqua addunt, alIqua tacent. Solum dum dicunt, SS. Martyres sub Sebastiano Italiae dudice fuisse passos, videntur indicare eorum Martyrium in Italia peractum fuisse s quod tamen esset falsum, cum etiam Graeca Acta eos Damasci passos asserant:& licet alii velint, eos fuisse pastos Alexandriae , aut Lycopoli in Thebaide, communius tamen in Asia crediturs qua autem
in Urbe tanquam non certum Omittitur.
Id autem quod de S. Coroua seu Stephanide dicitur , quod fuerit inter arbores Icissa , indicat speciale supplicii genus , quod
ut notat Baronius in Notis ad I 4. Januarii Plutarchus vocat Diosphendonem, cum duarum arborum incurvatis cacuminibus
alligatum hominis corpus ad pedes, eisque subito dimissis , per medium dissecaretur. Ab Aureliano Imperatore idipsum mortis genus esse adhibitum adversus Militem, qui violaverat thorum I a ho-
83쪽
hospitis, auctor est Flavius Vopiscus in Aureliano dicens : Solus
denique omnium militem , qui adulterium cum hospitis uxore eommiserat, ita punivit, ut duarum arborum capita inflecteret, quas
ad pedes militis deligaret, easdemque subitis dimitteret , ut seu siue utrimque penderet. Hoc supplicio S. Corona, graech Stephanides, assecta fuit: quis ad tantam barbariem non exhorreat e VII. Alterius similiter Militis Hermiae nomine Comanis in Cappadocia insigne extitit Martyrium , quod exhibet Martyrol. Rom. die si . Maii, & eadem die Menolog. Basilii ita describit:
Hermias Cbrisi mr ν fuit ex Urbe Comanis , imperavie Ant Nino vitam militarem agens , jamque uetate provectus canosque capi Ios habens. Ob Gripi autem Confessionem captus , Seba yiano Ducisistitur, ab eoque compellitur Idolis saeri are . Sed ci m id faeere recusaret, in maxillis lapidibus contunditur 3 deinde detracta totius waltus pelle , de tes eidem evelluntur . IMox in ardentem fornacem injectus, indeque sine noxa egressus, jubetur venenatis cibis vesci . Sed ei)m bos quoque eitra damuum sumsifer, ad Chrisi Fidem eo π- Uertit eam qui illos praeparaverat gMagum , 9 eapite plexum ad eoronam mar rii praemisit. Ipse autem succisis totius corporis nervis in ardevtem lebetem immittitur, ex quo cism incolumis evasisset , esti s oeulis , capite inversos pensus, laudem decollatus fuit. VIII. Ad haec Marci Aurelii tempora resertur etiam Martyrium S. Publii Athenarum Episcopi, cum S. Dionysius, qui Ecclesiam Corinthi anno ι o. regebat, dicat apud Eusebium L. q. cap. II., in Persecutionibus antea excitatis Publium Martyrium obiisse, & eo tempore Ecclesiam a Fide quam amplexa erat propemodum excidisse, sed in eam gelo Quadrati ejus suc- .cessoris restitutam . raua iure Dionysius in negligevtiam uetuit Albeniensium , quippe qui u Fide propemodum descivisevi, ex quo Publius ipsorum Episcopus in Perseeutio vibus tuuc temporis excitaris Maro iam subierit. Memiuis etiam in adrati, qui pus Mur rium Publii Episcopus Atheniensium est consitutus, ejusque laboreo' indorid Cives denuis in Ecclesiam conoenisse , redivivum Fidei ardorem tu illis reparatum esse testatur. Ita Eusebius citatus
loquens de Epistola S. Dionysii ad Athenienses scripta . Dubitari tamen jure posse censeo , Publium non sub Marco Aurelio , sed ante passium fuisse: nam Dionysius dicit, eum passiim is
Perfecuti ovibus tauc temporis excit.ὶ .s, quae indicant Persecuti Ones remotas. Unde S. Hieronymus L. de Script . Eccles in Qtia-drato cap. 39. Publii Martyrium videtur ponere sub Hadriano, quem sequitur P. Ruinari praefat. in Act. Mart. g. 3. pag. 39.
84쪽
. S. Iumni Genus Gesa ct Marorium.
o A tur , quippe qui non sanguine solum, quod ipsi cum aliis commune est, sed etiam verbis & scriptis Veritati Religionis
Christianae testimonium perhibuit, eamque contra Gentilium Judaeorum & Haereticorum calumnias strenue vindicavit, adeo ut Gentilium furorem saltem ad tempus mitigarit, ut dicetur. Propterea Tertullianus L. adversus Valentinianos cap. s. Iaudans Viros fauctitate Er praesa utid insignas, qui ante ipsum contra Haereticos decertarant, primo loco recenset Pusinum FbiIOD'buis ct Marorem'. & Eusebius L. . hist. cap. I I. EEdem, inquit , sempestate prae eaeteris omnibus florebat Pusinus, sub habitu Philosopbi Verbum Dei praedicavi , π feriptis volumiuibus pro Fide uostra propneuaus: & cap. I 6. affert Tatiani verba, Justinum
virum o mutum admiratioue dignissimum proclamantis : quod ejus opera clare demonstrant .
II. Genus G Patriam sitam prodit Justinus ipse in titulo Apologiae secundar, 1 eu verius primae: nimirum θ upinus Prisci Baccbii , Elamia quae vova Civitas es Saria Palaestina ortus: quae Eusebius L. . cap. i a. exponit sic: Iustinus Prisci Alius, Bacobii nepos , ortu ud's Flavia Neapoli, Urbe Griae Palaestina . Quibus apparet , Priscum fuisse Iustini patrem, Bacchium , avum , Noapolim Syriae Pal.estiuae Urbem patriam, Flaviam disclam a Flavio Vespasiano , a quo in Coloniam Romanorum fuerat creata . Urbs haec in provincia Samariae sita erat , celebris in Scripturis sub nomine Siebes seu Sicar olim Josepho teste L. II. Antiquit. cap. 8. Samariae Metropolis tempore Alexandri Magni , prope fontem Jacon & Templum Schismaticum Gari imitta. Vocabatur ante Mabartha seu Mamortha , teste Plinio sa Recentioribus autem P rapios seu Napolieta dicitur : ex quibus collieitur, alienum a vero non fui ille S. Epiphanium , quando haeres. 6. de S. Justino dixit : ex Samaritis in Chrisum eredidit. Ηιe euiis yasinus Samarita erat flevere, Patria nempe non Religione . III. Parentibus Gentilibus natus , in Graecorum Ritibus educatus fuit: sic enim ipse initio Orationis ad Graecos, Ne
exis/wοιο , inquit, Graeci, nulla me cum ratione , aul nullo cum
judicio a vobis Ritibus defeeus. In Dialogo autem cum Try
85쪽
phone pag. My. refert, primo Stoicae Philosophiae se dedisse, in qua cum nihil de Deo audiret, ad Peripateticam , deinde ad Pythagoricam, tandem ad Platonicam defecisse. In hac cum farpε audiret loqui de notionibus & ideis incorporeis, sperans, se illico perspecturum Deum , valde delectabatur. Quod ut facilius assequeretur, elegit solitudine prolixius uti, & homi uum
consortia vitare. Itaque locum quendam Mari proximum elegit, ubi cum quadam die circa littus Maris solus ambularet, O Cur rit ei vetulus quidam Senex aspectu minime contemnendus, cum quo multa locutus, & ab eo Christianae Religionis Verit tem edoctus fuit, eumque post amplius non vidit. Quare cinquit Iustinus revolaeus ipse mecum disputationem illius, hane ipsam solam comperi esse eertam atque utilem Foilosophiam. Et ita Christianam Religionem amplexus est. Alteram conversionis suae causam affert ipse in Apologia r. fuisse constantiam Martyrum, quos cum videret nullis tormentis nec morte ipsa a Fide Christiana dimoveri posse, intulit, eos in vera Religione esse . Ita enim apud Eusebium L. . cap. 8. ait: Nam er ego qui Platonis
doctrivam amplexus faeram , ei m Chrisianos calumniis appeti audia Tem , eosque adversus mortem ct catera, quae formidabilia babentur, fortes atque intrepidos viderem s sic apud me reputabam , Aeri νοπposse, ut iidem vitiis ac ooluptatibus dediti essui. aeuis enim voluptatibus deditus aut intemperans , ct hamauis earnibus vesci pro de-lietis habens, mortem ipsam possit libeuter amplecti, quae fuas ipsi cupiditates ereptura fit Ae non potius omnibms modis contendat, ut in
hac vita perpetuo degat, ac Magistratus ipsos lateat; nedum se ipsum neeaudum uoν3 prodat ae deferat ὶ En intrepida Martyrum in obeunda etiam sponte morte constantia Iustino Philosopho a gumentum fuit, Religionem Christianam esse veram.
IV. Christianus igitur Justinus factus , quanta dicendi libertate & contemtu mortis coeperit in Ethnicam Superstitionem invehi, ejus scripta evidenter demonstrant. A pologia a. pag. F4. Ethnicos arguens, quod Christianos ex solo Christiani nomine ad supplicia traherent, ait: Ex nomine ipso eertὸ neque ιaur cuiquam neque parua recte debetur 3 nis quid ves per .irimem veI per pravitatem factum esse ab eo probari potes . Ac mos qui m ex eis ,
qui jacra vesyra colunt, aceu satos omnes non prius poeuri quam rei pe rogantur, citissde uosris autem Christianis nomen ipsum tanquam crimisis comperti argumeuιum arripitis , est m quidem nomivis causa delatores potius mulctare deberetis ..... Et contra si quis ex eis, qui ivtre reos relatus est , se voce Christianum esse neget, eam absolvitis, tauquam nihil tu eo , quod delicti uomiae reprehendatis, habente .
86쪽
At ipse e eontra contemnens omnia Apolog. I. pag. s I. ait: Ut Cissianus invenirer, me ct motis omnibus optasse , ct omni conteusione duertasse profiteor. In quo animo adeo iurii perstitit, ut in Dialogo cum Tryphone pag. 349. dicat: nisi, ut vero loquar , nemiuem prorsus veriturus, quamvis ὰ vesigio in partes is vobis diseeν- par. Et in exemplum affert, se nec Popularium suorum Samaritanorum rationem habuisse, sed scripto Caesarem compellasse, clina vidit eos in errorem seductos Simoni Gentis suae Mago parere , eumque Deum esse fateri. V. Quamvis S. Iustinus relicta Palaestina, in qua Mundonatus εc Christo renatus iuit, Romam se contulerit, ibique sedem fixerit , ubi etiam gloriose Martyrium consummavit saltamen non to Ilitur, quin alias etiam Regiones Veritatis effundendae Zelo percurrerit. Eum enim in Asia fuisse constat ex Dialogo, quem Ephesi habuit cum TryphoneJudaeo. In AEgypto etiams In Cohortat. ad Graecos pag. 34. dicit, se fuisse Alexandriae , σ vestigia domuncularum singulis o. Interpretibus assignatarum apud Pharam adhue reliqua vidisse. Cum is quoque in Campania fuisse, & ibi Basilicam ingentem uno fabrefactam saxo, ubi oracula Sybilla, Cumana dicta, Majorum traditione ediderat, se conspexisse, ibidem pag. 3 s. amrmat. Stabile tamen ac fixum domicilium habuit Romae, ubi sub Philosophi habitu Verbum Dei ad se accedentibus praedicabat, &scriptis voluminibus pro Fide nostra propugnabat, ut ait Eusebins L. 4.
cap. I. , oc S. Hieronymus L. de Script. Eccles. cap. 23. , ubi
Libros ab ipso conscriptos recenset; quod facit etiam Photius
VI. . Verum cum & verbo & scripto quendam Philosophum
Cynicum nomine Crescentem continuo redargueret, & de doctrina &. moribus eum increparet, ab isto coram Impera ore M. Aurelio accu satus , Martyrio tandem coronatus fuit. Hoc omnes prae laudati Patres concorditer asserunt, & Justinus ipse sibi fore praedixerat Apolog. r. pag.46. dicens: Et ego igitur ex- p ecto , ut ab aliquo eorum , qui uomive funt Philosopbi , insidiis apis petar. , re Iiguo tingar, veι ab ipso etiam Crestente mil opho π Philocomm , hoe est strepitus popularis s insolentis arrogautia maiore . ivdignas namque es, qui Philosopbus er sapietitia amator dico r.s propterea qaud publicὰ de rebus quas ignoraι , .ideliceν
quod Cbrisius, athei morsiisque flua Deo re impii sui, o Τιτομοι- Crescentis hujus vanitatem & sordidos mores describi vTatianus ipse .c tuuc dum ni Discipulus ti verus Catholicus in Onat.contra Graecos, quae extat inter Sd ustiui opera pag. 16.,
87쪽
N ex Tatiano refert Eusebius L. 4. cap. IS. dicens: Crescens quiadem, qui in arbe Roma nidulumfusum erat, foedis puerorum amoribus , avaritiae super omnes mortales deditus fuit. Etiqui alios hortabatur , sit mortem contemnerent, ipse tantoperὰ eam formidabat, ut Pusivo tanquam gravissimum malum mortem comminaverit, eis quod ille Veritatem praedicans , nilosophos belluones π dee Ioresco uvinceret. Et haec quidem yupino causa Marorii fuit. VII. Contra Justinus quod verbo & scripto docuerat opere comprobavit. Scripserat ipse Apolog. a. pag. 3. : verὰ Hi er Philinopbi fiant, eos Iolam veritatem in preίio fabere M colere debere, ratio dictat s Veterum opivionibus, si pravae sivi, iussere detrectantes. Iolism , ut eos qui it juste quidquam egerivi aut satuerint sequamur, fana ratio suades s verum etiam m9dis omuibus prae sua quoque ipsius anima veri simatorem quemque , Qed si mors ivleutetur , quae justa suot dicat e ' faciat, eligere oporret. Quare audiens, se ad Judicem & ad mortem pro veritate Vocari, adivit intrepidus, sciens, quod occidere quidem pote rat , at nocere non poterat, ut in eadem Apologia ipse docuerat. Vt II. Comprehensi ergo ut ferunt Acta apud Baroni umad annum Is s. num. a. , & Ruinari Justinus , & qui cum illo erant, addubi sunt ad Romae Praesidem , Rusticum nomine . Quibus ante Tribunal constitutis, Rusticus Praeses dixit Justino : Age, esto Diis ipsis obediens, o Imperatoris Edictis : & respondente Justino : Nemo anquam reprehendi aut condemvari poterit , qui Salvatoris nostri Pesu Chrsi praeceptis obedierit. Tunc interrogante Rustico, cujus eruditionis ac disciplinae esset, respondit Justinus , se omnia disciplinarum genera addiscere conatum esse, sed postremo Christianae disciplinae adhaesisse. Tum Rusticus miserrimum ipsum appellans, quaesivit , quale esset Christianum dogma. Cui Justinus: Rectum, inquit, dogma, quod Chriseiani bomines eum pietate fervamus , hoc est, ut Deum
uvum exi timemus Factorem atque Creatorem omnium , qua video cur , quaeque corporeis ociuis non cernuntur s ετ vominum Fefumorsum Dei Filium confitemur olim is Prophetis praenuntiatum , qui oe bumavi gexeris Pudex vienturus es occ. . Ab his digressus Rusticus, a Justino quaesivit, quo in loco Christiani convenirent : sed cum responderet Iustinus , Christianum convenire quo vellet aut posset s nam Christianorum Deus loco non circumscribitur. Sed, cum invisibilis sit, Caelum ac terram implet, atque ubique 4 Fidelibus adoratur ejus gloria collaudatur. Et urgente Praese cto , quem in locnm congregaret Discipulos suos, Justinus respondit: Ego propὸ somum Martini cujusdam , ad balaeum cogo
88쪽
MARTYR Es sus M. AURELIO. 73mento Timiotiuum seu Timothinum in Baiaeniss mansi. Veni a tem in urbem Romam fecundo et neque alium quempiam locum, nisi quem dixi, cognosco .'se est quis ad me venire voluit , communicavi eum ilιo Veritatis dolirivam. Ergo Christianus es tu et inquit Rusticus : atJustinus et maximὰ , Christavus ego sum .
IX. Tunc conversus Rusticus ad Iustini socios dixit: maritoni : an 8c tu Christianus es e Cui Chariton : Christianas ego sum , Deo adjuvaute . Idem a Charitavo muliere quaesivit, quae fit quoquo Deo dante Christianam esse respondit. Tune Eselpiso dixit tΤu vero quisnam es t qui ait: Serous quidὰm Caesaris sum : sed Cbristianus a Christo ipso libertate douatus . re illius bene elo atque gratia , ejusdem spei , cujus π isti funi, quos vides , particeps factus. Post haec Praefectus quaesivit ab Hierace: an & ipse Christi nus esset: cui Hierax , certὰ, inquit, Corisianus er ego sum: eundem enim Deum colo atque adoro . An, subdidit Praefectus , Christianos vos fecit Justinus ρ Ego, inquit Hierax, re fui π ero Christavus. Stans autem 3c Pursu dixit: ego quoque sum Christianus. Et quisnam, inquit Praefectus, te docuit e respondit ille: A Farentibus bovam hane Confessionem ego accepi. Post hunc Eve pistus dixit: Et ego Pupini quidὰm sermones magna cum voluptate audiebam , fed 4 Parentibus tamen ipse Christianus esse didiei . Tunc Praefectus: dc ubinam Parentes tui sunt λ Iu Cappadocia , inquit Euelpistus. Quaesivit Priefectus Sc ab Hierace, ubinam Gentium essent ejus Parentes. Cui respondit Hierax: Verus Pater noster Chrissus es, oe' Mater Fides, qua tu ipsum credimus eterreni vero Parentes mei mortui funi, caterum ego ab Iconio Fh
gia abstratius veni. Quaesivit Praesectus a Liberiano: quidnam es ipse diceret, num dc Christianus esset, atque in Deos impius. Et ego , inquit, Christianus sum : colo enim er adoro solum Deum
X. Tunc Praesectus ad Justinum conversus dixit: Audi tu , qui eloquens esse diceris , & putas te veram disciplinam tenere: si a capite per totum corpus flagellis caesus fueris, persuasum ne habes, fore ut in Coelum ascendas e CuiJustinus: Spero, inquit, me Babiturum quod Babent qui Christi dogmata servaverint, si haei a qua dicis perpessus fuero . Scio enim omnibus qui se vixersut
Divinam gratiam confervari, quoad totus mundus consummetur .
Tunc Praefectus: ergo futurum opinaris , ut in Coelum ascendas, mercedem aliquam recepturus ' Non opisor, inquit Justinus , sed Icio , ct hoc tam certum habeo , at sibit dubitem . Tunc Rusticus ait: Veniamus ad id quod propositum est, & nos urget. Convenite simul, & uno eodemque animo Diis sacrificate. Ad Tom. VI. Κ haec
89쪽
haec Iustinus: Nemo , inquit, qui recte sentiat, pietatem de ferit,
ut tu errorem atque impietatem delatatur. Tunc Rusticus : nisi ius. sis nostris parere volueritis, cruciatus sine talla misericordia patiemini . Justinus autem : axime nos in votis Babemus, pν opter Dominum nostrum Iesum Chrisum erueiatus perpeti , ae salvari. me enim no bis salutem ct Mucium conciliabit ante ejusdem Domini ct Serviatoris nostri terribile illud Tribunal, cui totus Mundus
Divino jussu assi et . Idem & reliqui omnes Martyres dixerunt,
hoc addentes: Fae cito quod vis . nos enim Chrisiani sumus, re Idolis που facri eamus . XI. Haec audiens Praefectus talem sententiam pronuntiavit :Ωui Diis saeri care , ct Imperatoris Edicto parere noluerunt, flagello caesi , ad capitalem poenam abducantur , quemadmodum Leges praecipiunt . Itaque Sancti Martyres Deum collaudantes, ad
consuetum locum perducti, post verbera securi percussi sunt,& in Salvatoris Confessione Martyrium consummarunt. Post haec quidem Fideles clam illorum corpora sustulerunt, & in loco idoneo illa condiderunt. Haec Acta ab omnibus ut sincera reputata. De anno , quo S Justinus passus suit sub Marco Aurelio, varii inter se Auctores sunt. Eius mortem ad annum ITO. protrahit Papebrochius . Ad annum r6s. antevertit Baronius . Alii ad ann. 167. reserunt, Marci Aurelii sextum , ut in Chron, eo Alexandrino : cui favere videtur Eusebius L. . cap. 16., Justini mortem Martyrio S. Polycarpi proxime conjungens his ver his : iisdem temporibus oe Pupinus &c. S. Polycarpus autem anno praecedente I 66. passiis fuerat. XII. De S. Justini Martyrio memoriam colunt ra. Aprilis Latini, nullam tamen mentionem faciunt Sociorum : sic enim in Martyrologio Romano legitur : In qua etiam Persecutionet Marci Antonini Veri, & Lucii Aurelii a Romae pu=us est Vir
mirabilis Pusinus milosopbus , qui cum secundum Librum pro Religiovis nosrae deseusFoue praefatis Imperatoribus porrexisset, eamque ibidem dispuιaudo frenuὰ propus fet, Crescentis Cynici , cujus
vitam ET mores nefarios redarguerat, iusidiis accusatus, quod Cori-siouus esset , remutierationem vitae Melis Marorii munus accepit.
Hinc factum est, ut Papebrochius contendat, duos fuisse Justi nossvnum Justinum Philosophum & Martyrem Romae celebrem,& hunc Crescentis insidiis veneno nec alum s alterum vero paulo post suum Romam e Graecia adventum a Rustico Urbs PI aesecta tentum, qui cum aliis Martyrium subiit: & de hoc , non de primo Acta praelaudata esse accipienda. Tum quia , in
quit eruditus Auctor, Justinus, de quo praelata Acta, Rustico
90쪽
MARTYR Es sua M. AURELIO . 7s Praesecto ignotus erat, cum ab eo inquirat, in e Unam eruditionis ac discipliva gevere versaretur. Tum quia in praelatis Actis nihil legitur de libellis Imperatori oblatis, nec de disputationibus contra Philosophos , nec de . Crescentis Cynici machinati nibus . Quibus addi potest , quod in Menolog. Basilii die s. Junii duplicis Justini separatim commemoratio fit: unius Philosophi, libelli Imperatori oblati Auctoris pro Christiana Religione Scriptoris , qui insidiis Crescentis milosophi petitus , ab eo interfectus est: alterius vero qui cum Sociis ab Urbis Romae Praefecto comprehensus post interrogationes ab eo ipsi factas, ut in Actis supra relatis , una cum Sociis capite plexus est. -
XII l. Communis tamen sententia est , unum fuisse Justinum Martyrem , & hunc Philosophum, & de isto Acta praelaudata
esse intelligenda. Ita sensere Veteres omnes. Tatianus ejusdem Iustini Discipulus apud Eusebium L. 4. hist. cap. 1 f., Irenaeus L. I. contra Haereses cap. II. modo I 8., Tertullianus L. adver. Valentinianos cap. s. , Epiphanius haeresi 46. , Hieronymus L. de Script. Eccles cap. a 3. : qui omnes dicunt, Iustinum Ma tyrio obiisse , sanguinem fudisse, accusatum a Crescente Philo sopho , quod esset Christianus , non vero ab eo fuisse furtim v neno necatum. Confirmat Photius Biblioth. Cod. Ias. dicens de Justino : Romae autem commoratus sermonibar ibidem ac vita pariter ut habitu Philosophum egit: itaque eam esset fervienti pietatis amore ae sudio lucensus, Crefeentem quemdam ex iis, qui Θοiei vocitantur, adversarium habuit , eum ipsi tum vitae ae Religioni ejus obnitentem : is quo tandem insidiosὰ aeeusatas, ita st toto ipsius vitae instituto dignum erat , insidias isas pertulis. mrorii namque isti ausa captata , Blevdidὰ latoque animo pro Chrso morrem appe
Xl V. Nec obsunt quae in contrarium allata sunt. Primo nam etsi Romanum Martyrologium taceat Socios habuisse in Martyrio S. Iustinum , dicit tamen eum Crescentis invidia accusatum Martyrem obiisse Romae, & quidem Justinum Philosophum, qui librum Imperatoribus pro Christiana Religione obtulerat,& hic est de quo prae laudata Acta loquuntur . Non enim secundo Obest, quod Rusticus eum interrogarit: cujus eruditionis & discisciplinarum esset. Haec enim est juris formula, ut Iudex accusatum , quamvis sibi alias notissimum, de nomine patria conditione ac professione interroget. Imo se bene nosse illum esset stinum, qui Romae dudum commorabatur docendo, dum ab eo iterato petiit, ubi congregaret Discipulos suos: dum ab aliis , qui coram ipso adstabant , quaesivit, a quo conversi essent, an