장음표시 사용
321쪽
cepit, omniaque, quae inter regem Sustinent matrentque et Sigvaldium convenerant, approbavit; qtiae iterum repetere opus non esti Post haec Sigvaldius in Norvegiam prosectuS, regem Olavum I ryggvii filiuni iii Optandis convenit, cum eo paulo ante seStum jolense perveni SSet; a quo egregie exceptuS, sestum jolenSO apud eum transegit. Sigvaldius dynasta regio lavo mandata Suio-uunt regiS, cognominis HuS, eXpοSuit, petenS, ut Sibi, priuSquam di ScessisSet, conSilium Suum aperiret. Post festum Jolense Sigvaldius se ad abeundum paravit; tum rex Olavus Sigvaldium dynastam regi Suionum renuntiare jubet, Se Sine dubio, uti in mandatis postulassent, in Brennoas, quibusr gnum Suum terminaretur, venturum. His acti NSigvaldius dynasta in Daniam reversus, regir ginaeque renuntiat, regem Olavum Tryggviislium dicta die in locum, quem constitui Ssent, adfuturum; quam ob rem illi dynastae Sigvaldio
pacem patriamque conceSSerunt. De reste olano. 59. Hoc quoque commemorare VolumUS, quinque illis annis, quibus rex Olavus Norvegiae praefuerit, regnum tanta Omnium bonarum rerum felicitate, tam terrae seracitate, quam caeli Serenitate, beneficio Dei omnipotentis floruisse, ut pari felicitate nunquam, neque antea, neque poSt, florueri L Cui rei id signo erat, quod reX Sancto illo sesto, dominica palmarum, a miSSa regrediens hominem quendam vidit ante aedem Sacram consistentem, ingentem fascem herbae, quam Angelicam vocamus, humero gBStantem. Rex manum porrexit, hunc seStivum fructum, qui tantae laetitiae ac maturitatis eSSe videretur, probaturus. Vir, qui onuS portabat, Sarcina deposita, regi unum Angelicae caulem dedit, quem rex in aedem Symposiacam, ubi aulici convivio excipie-
322쪽
bantur, intulit. In solio residens, partem cauli Sangelicae praeSectam reginae mi Sit, qua accepta, ea Sic locuta est; domine, inquit, memoria teneo, milii insanti donum esse datum in primae dentilionis monumentum, quas pecunias rex Suein, Dater meus, quando postulare voluisSPm, cum USuris Solveret. Jam peto a te, domine, ut haSpecunias, meridiem versus in Dan iam profici- ScenS, exigaS; poteS quoque intelligere, domine, quantas in Vitidiandia posserssiones umiserim,
quarum repOScendarum nemo ad hoc tempus neque potestatem habuit, neque audaciam; quarum rerum turpisSimam jacturam saepe numero deplorare Soleo. Rex, cui haec refi mugnam
sollicitudinem injiceret, quid faciendum eSSet, animo perpendere coepi LDe reste Oliano. 60. AEState proxime insequenti rex Olavus,
teSSera evocationis nuntia per totum regnum dimisSa, magnum contraxit copiarum numerum; quae cum conveni Ssent, centum et quadraginta naveS
rex habuit, multis tum comitatus principibus et viris eximiae sortitudinis; Τhorgeir et Ityrningus,
assines ejuS, magnam manum ducebant. Jam rex et regina prosectionem e regno compararunt Ut exercitus paratus erat, rex, cursu meridiem versus Secundum litora directo, elassem ad iu-
Sulam, quae Mostria appellatur, appulit. Eodem rex Olavus primum appulerat ex Anglia prosectuS, ibique primam pedem Sacram exstruendam curaverat; jamque ad eandem insulani cum universa classe appulit. Erat in hac insula vir quidam Senex, idemque caecus; is ibidem rem sa- miliarem ac possessiones habuit, rerum suturarum valde providus. Classe ad insulam conSi- Stente, reX aliquot Suorum Secum egredi in terram juSSiL. Λccedunt ad aedes SeniS. Cui iu-
323쪽
terroganti, quinam adessent, unde advenissent, quidve vellent, princepS comitatus respondit,
mercatores esse ex propinqua continente, mer-cDS promercales Secum portantes. Τum colonus: quid nobis referre potestis de classe regia aut evocatione copiarum ejus 8 Dicunt, claΝSem ad insulam Atare. Hic senex, graviter ΝuSpiranS, in haec erupit: heu, laeu, grave damnum discessu regis nostri incidet nobis, quippe qui ita quatuor res multo meliores ac praefitantioreS, quam quae antea hac in terra suerint, amissuri SimuR; et dolendum est, inquit, si infortunio nostro accidet, ut lias Omnes res perdamus. IS, qui principem
mercatorum gerebat, Senem BllocutuS: quaenam,
inquit, Sunt quatuor illast res, ceteris rebus tanto praestantiores, ut cum hiS nullae, neque nunc, Neque antea, comparari possint 8 Huic colonus: primo loco numero regem noStrum Olavum, omnium regum excellentissimum, cujus Similis ex eo genere nemo inde a tempore Ηaraldi Pulchrico mi, Omnium Sapientissiniorum virorum judicio, hanc in terram venit; nemo enim rem publicam tam gloriose tamque salutariter administravit. Quem si sorte amiserimus, quamdiu vivemuS, ea non utemur fortuna, ut ejus similem adipiScamur. Secundam numero reginam Τhyriam, cui omnes unum testimonium serunt, nullam unquam seminam
omnifaria bonitate et prudentia ei parem in
Norvegiam venisSe. Τertia res est navis ejus, Serpens longus, de quo omnes idem loquuntur, navem Di parem nunquam fuisse aedificatam. Quarta res est canis ejus, Uigius appellatus, qui in Suo genere ceteris canibus melior et robustior esLJam vereor, ut ea nobis adspiret fortuna, ut reStam egregias nostra in terra habere nobis liceat; SaepiuS enim uSu venit, ut, quo quaeque reS majorem habeat admirabilitatem, eo celerius amit-
324쪽
C. 60. HISTORIA OLAVI TRYGGVII PILu. 313tatur. Quibus auditis rex Olavus Suos compellavit: jam ad naves descendamus t Iis autem egredientibus, cum in limine consi Sterent, caecus ille vir: omnibus, cum SeneSeere caeperint, accidit, inquit, ut non solum visu corporali desciant, sed etiam caligo ac tenebrae mentis serendae nobis subeundaeque Sint. Nam nescii, me modo cum ipso rege collocutum; quod si non ignoraSSem, tanta garrulitate haud usus suissem. Post haec rex ad naves descendit, et Orientem versuR terram praetervectus, in locum conStitutum, quo loco prisci reges convenire Solebant, pervenit. Quem in Iocum cum Suionum rex nondum advenisset, hujus adventum rex Olavus duas hebdomades exspectavit, Sed frustra, fraudum et in-Sidiarum, quae Sibi struerentur, ignarit S. Itaque curSum Suum pertendit et pernavigato freto Orano in Vindlandiam pervenit. In Vindlandia multos EX amiciS suis convenit, a quibus magno honoro acceptus eSt; ibidem magnam partem aestatiS COnsumsit; hic ad eum venit Astrida, filia regis Burigleivi, uxor Sigvaldii dynastae, soror Cariae i. e. Geiraei Sapientis, quam rex OlavuS in matrimonio habuerat; hic etiam Dixinem, de quo
antea facta mentio eSt, convenit. QuamviS RU-tem rex in Vindlandia a multis honorifice exciperetur, tamen exercitus ejuS magna domum redeundi cupiditate flagrabati Rex Ohivus regem Burigleivum in Vindlandia conveniens, ab eo possessiones dotaleS I hyriae postulavit. Qua in re cum ab Astrida, regis Buriglei vi filia, adjuvaretur, ipseque esset regi Olavo amicissimus, quod filiae ejus matrimonio junctus in Vindlaudia
suerat verSatus: rex Burigleivus has poSSessiones pecunia numerata redemit, quam pecuniam ad naves regi A Olavi deportandam curavit. Ibidem rex Olavus diu commoratus eSL
325쪽
De filiis uakonis dynastin. 61. Filii Hahonis dynastae, Et rihus et Suein,
cum propter caedem patris sui, tum etiam quod eis in patria sua manere non licuisset, magna in regem Olavum invidia et odio accensi dicuntur; regenique Olavum non regno Solum, Sed etiam vita spoliare cupiverunt. Itaque, ut primum Sigvaldius e Suecia in Norvegiam prosectuS erat, Datres, Eirihus ac Suelit, Olavum regem Sui O-
num conVenerunt, et cum eo una consilia inierunt.
Iidem Sueinem quoque regem Danorum Convenerant. Qui omnes, cognito, regem Olavum
Τryggvii filium magno cum exercitu in Vind-landiani pervenisΝe, ingenti metu perterriti, quod eis impugnatu dissicilis videretur, magnas copiaScogunt; deinque reges ac dynasiae, conciliis inter Se habitis, eam rationem instituerunt, ut Sigvaldius dynasta iterum ad regem Olavum prosectuS, tentaret, an eum invicto exercitui eorum objicere et in insidias, quas ei Struxerant, pellicere poSSet. Locus insidiarum erat insula Suoldra, quo Sig- valdius regem Olavum paucis stipatum navibus pelliceret. Rex Suein regi Olavo crimini dedit, quod sororem suam Se invito duxisset, deinde, quod provinciam Suam tributariam, regnum Nor-Vegiae, quam Haraldus pater suus Fathoniam Suam appellarat, occupasset. Sic Sigvaldius dynaSina:
ad verbum: insulam aecipitrum s. salconum, conser. Fornm.
l. 119-20, 11. 26. eum duo sequentes versus In mr. Vita Magnἱ hora; eap. 17. str. 10. et Fornm. 6. 44, ad Parrhesiam SIe- vati reserantur, pro Sigvaldi Drι legendum puto Sighuair a dia, Sigvatus poeta. In textu est Har, quod secundum Hvr. et mmm. l. e. pro abbreviatione nomInia Haraida aecipio 3 neque
326쪽
Olavus Suionuiti rex eam belli causam praetendebat, quod Olavus ΝΟ egiae rex matrem ipsius contumelia assecisSEt, quod nuptiaS cum ea condictas animi levitate dissolvisset, ipsamque manica Sua percuSSiSSet, Se magnae ignominiae ultionem ab eo expetendam habere testatus. HujuS
quoque belli Sigrida praecipua lax erat. Filii
uakonis, Eirihus ac Suein, satis inimiciliarum, quarum memoreS eSSent, ab rege Olavo Se perpessoS existimabanti Quintus belli coryphaeus erat Sigvaldius dynasta, Da noruni regi SubjectuS. Jam rumor in Vindlandiani perfertur, Vero BSSe similius, insidiaS regi Olavo reversuro ejuSque Xercitui lactas esse; quem rumorem alii a uirmabant, alii negabant et vanum esse contendebant. Rex Olavus hunc rumorem excedere Omnem sidem judicans, parum eo movebatur. Jam Sig- valdius in Vindlandiam prosectus, regem Olavum convenit. Inter quos colloquio instituto, reXOlavus interrogat, ecquam veri speciem habeat, insidias aliquas sibi strui bellumque adverSus Sesieri. Sigvaldius dynasta haec, quae narrata ei SSint, vana et salsa eSSe tefitatus, veritatem a Sedictorum jurejurando confirmat. Cujus verbis rex Olavus fidem habuit. Ideo Deus omnipotens eorum temporibus accidere passuS est, ut rex Olavus, a maligno et mendaci Spiritu seductus et deceptus, regno suo invitus et dolis hostium circumventuK privaretur, no terrestri Suo regno diutius imperaret, cum nou minuS vir cceleSitS, quam terrestris videri possiti Haec in Sigvaldium dynastam scripta sunt: Non proferam nomen rem propius tangam:
327쪽
perduellioni)HuS, qui regem Sueinem
dolis circumvenit Rex Olavus Meniam domum rede di suis concedit. 62. Dicitur rex Olavus fremitum ac murmurationem Suorum animadvertens, indignantium, quod diutius quam libuisset in Vindlandia morarentur, frequens concilium indixisse, in quo Sic verba fecit: scio, inquit, eorum in meo exercitu magnum numerum PSSe, qui instanti aestate domo profecti, relictis possessioni hus, uxoribus, liberis, cognatis et patria, his omnibus inquamin post tergum relictis me Secuti Sunt. Quam ob rem danda vobis venia est, si tam diutinam hoc loco commorationem moleste seratis. Hanc ob causam omnibius, qui cupiant, Veniam domum in patriam revertendi concedere volumus; eis vero, qui me comitari velint, multo majorem gratiam habeo, quam sic facientibus, etsi postea accidat, re praestabo. Quae cum dixisset rex, milites ei ingentes gratias pro venia data egerunt. Tum vir quidam aetate provectus in concilio surrexit, Et Sic verba secit: eum praesectum nobis regem habemus, qui aliorum regum dissimilis est, naturaque dispari, cujus similis haud facile invenietur; qui cum e regno Suo excesserit, fieri potest, ut in aliquod periculum incidati Verum etSi pro Sua clementia veniam Suis revertendi concedat, tamen nobis haud convenit, tum excellentem principem deserere; multo magis noS decet, pro eo pugnare, eique fidelem operam navare, quoad poteStaS eSt, pulchraque praeStare ministeriorum Onficia; ne sic accidat, ut ob neglecta in dominum
328쪽
C. 62. HISTORIA OLAVI TRYGGVII FILII. BI nostrum Osficia eo privemur, noSque poStea nunquam fructum ex eo capiamus. Ad haec ejus dicta pauci responsa reddiderunti Insequenti luce orta, rex aulicique Somno experrecti animadvertunt, copias expeditionales diSSipatas eSNe, ple-rOSquo militum caStra reliquisse, velisque sublatis abscedere, non amplius undecim navibus remanentibus. Neque tamen rex Olavus ad navigandum paratuS erat, Red adlluc aliquamdiu moratuS esti Interea reges diutius apud collectum exercitum haesisse dicuntur; milites impatientiores fieri, diuturnioris morae jam pertaesi; quin multi desperare, regem Olavum in ingeniem illum exercitum incasurum, et tamen incertum putare, quem eventum, antequam reS ad finem eSSet perducta, conflictus habiturus esset. Ιline milites, desidendi taedio jam capti, cum aliqua die claSSem Nor-vegorum magna ferri celeritate ConSpicarentur, ingenti sunt laetitia assecti. Rex autem Olavus iter tardius comparavit; et Astrida multas celoces Vendicas dedit, regemque ab oriente proficiscentem comitata eSt, persuasum habenS, regio lavo insidias paratum iri, Si per regnum Danorum proficiSceretur. Tum Sigvaldius septemtrionem versus in Shaneyam prosectus erat. Rex Olavus ex Jonisborga arcu Jomensi, proficiscenS, naveS habuit Septuaginta unam. Sic Haldor non- christianus: Rex a meridie prosectus est eum navibus Septuaginta et una
eximius ille dux classis gladium in proelio rubefecit): cum dynasta ureum pelagi in cursum incitasset ad Shanienses
conveniendOS. Eo auctore pax inter viros rupta est .
329쪽
Cum naves regis Olavi per exieriora serebantur, classis principum in portu ad ancoras stabat; ipsique principes in insula constituti classem
praenavigantem conspicabantur. De na myasione rmis Olavi. 63. Eo die aer Sole splendente Serenus erat; itaque principes et cohortes, in insula deambulantes, naves, quae praetervehebantur, minoren contemplabantur. Cum multae naves praeterlatae erant, navem magnam et pulchram conspicati, hunc haud dubio Serpentem longum esSe di Xerunt, et ''descendamus ad naveSV exclamabant.
His Eirihus dynasta: adhuc exSpectemuS, inquit, plures illi, quam Serpentem longum, naves ingentes habent. Hanc navem, quae insignis erat magnitudinis, Styrkar de Gimsis possidebat. Majorem, nil didit Etrihus, atque splendidiorem speciem vobis praebebit Serpens longus. Mox aliam vident navem bene Ornatam et praefixis capitibus Superbientem. Τum rex Suein: hic haud dubie procedit Serpens ille longus; jam caveamVS, ne nimis tardemus. Huic Eirihus dynasta: non bio
aliqua lectἰonis varietate. Oeeurrit Fornm. 2. 297.αὶ sic nune construere visum, cum ou s. Oun, docente Edda sit pars gladii, et moriae de noxa, Pernicie, capi possit, ita enimona moris' erit Proelium. ut ratione non prorsus absim ἰli tomumori , pernicies pellae, apud Κormalium. b) I. e. navem, sensus est: cum d3nasta nave Prosectus esset ad eonven;endos Shanienses,
quod in prosa praecedenti sic exprimitur: Sigvaldi nar pia Drιnnnor ia Muney. Ceterum phrasis. Iarl kr iri Iagar hun
fundar dynasta postulavit a nave, ut conveniret v. adiret, ne
330쪽
C. 63. HISTORIR OLAVI TRYRGVII PILII. 319 credo, Serpens longus est; navium enim majorum, quarum magnum habent numerum, adhuc paucae Sunt praetervectae. Hanc navem aliquis
regi cognatus, vir potens et eximius, possidebati Parvo poSt intervallo, cum magnam praeterlabinavem Viderent, exclamante rege Sueine, ibi haud dubie Serpentem longum procedere, Eiri-kuS dynasta excepit: magna quidem haec atque
Ornata navi S est; majorOm Vero, magisque DXimiam speciem dabit Serpens longuS, quem reXOlavus ducit. Hanc altera navis, magna et Ornata, Statim SubSecuta eSt; quaS naves Datres,
Hyrii ingus ac I horgeir, ducebant. Aliquanto
post intercedente intervallo, magna Ornainque navis cum velo caeruleiri virgis distincto, eis quae praenavigarant multo major, in conspectum venit; hic dromo erat, nullis capitibus praefixis. Hic rex Suein Surrexit, SubridenΝque: metuit rex
Olavus, inquit, qui non audeat capita praeferre, Serpentis longi insignia; eamuS atque eum invadamus i Cui Etrihus dynasta: haud ista navis regem Olavum vehit; hanc navem, quippe mihi saepius conspectam, novi; posSidet eam Er- lingus NMalgi filius Iadarensis; praeStat utique, hac praetervecta navi, qua tantae sortitudinis viri vehuntur, in pugnam procedere; atque ipsi experiemur, si cum rege Olavo Τryggvii filio congressi fuerimus, Satius nobis eSSe, vacuum locum esse in acie ejus, quam ut in hunc e drο- monem incidamus. Hic Olavus Suionum rex: absit, ut magnitudine navium deterreamur, quominus cum rege Olavo proelio congrediamur; nam si hoc loco cum invicto exercitu haeremus, illo cursu publico per DXteriora navigante, Pammerebimus ignominiam et dedecus, quae fama per omnes terras divulgabuntur. Cui Εirihus