장음표시 사용
301쪽
pignore, re fide confirmata, Se ad Scandendum parasse; alterum longo in montem EniSum, eo tandem processisse, ut inde neque ad Scendere, neque deScendere, neque in utrani vis partem oculos Vertere ausus si L Hic stabat genibus contremiscens, animi haerens, metuenSque, ne eX eo loco delapsus ossa frangeret aut repentina morte interiret; in tali discrimine constitutus auxilium regis suorumque implorabat. Λlter, aliquanto inserius Stans cum vertigine correptunaltius adscendero non pomet, omnibus artubus contremuit, et tamen aegre saluti consuluiL Cum
rex animadvertisset, illi alteri neminem laturum opem esse jamjam in caSum vergenti, deposito pallio bombycino, panno Se circumcinxit, navique egreSSuS, ad Scensa rupe, miserum illum hominem manibus apprehendit, et conServavit, Subalarem, veluti puerum, ad naveS portanS. De reste olawO. 46. Dicere quoque convenit rem ad laudem insignem, quod rex OlavuS Saepe cum lorica natare, eamque Sub aqua exuere solitus esti Sub Signis pugnanS volantia gaesa et sagittas tam sinistra quam dextra interceptaου seque commode utraque manu remisiL Omnes agilitate et velocitate Superabat, in proeliis strenuitate et pugnandi impetu excellebat; nec, si orbem terrarum lustres, in terris septemtrionalibus invenietur quisquam, qui eum omni virtutum genere ac sortitudine sequi paret. NaviganS ventis Secundis, fortunae quodam beneficio, utebatur, et dicitur uno die cumum Saepe consecisse, quem alii duobus aut tribus diebus conscere solebant; multisque in rebus sortuna multo, quam alii, Secundiore usus eSLDe resto OMNO. 47. Neque praetermittendae videntur re quibus Deus omnipotens regi Olavo insignem
302쪽
gloriam pro suo labore et adSidua Sacrarum precum usurpatione his in terris coneemit, multisque miraculis illustrem reddidiL Interdum a eidit, cum rex Olavus in navibus excubaret, multis custodibus vigilias agentibuS, ut necopinantibus ex terra superveniret, navesque SuaS clam conscenderet. Custodes, eum in lecto celsae puppiS quiescere opinantes, mirabantur, Se discedentem non animadvertisSe, vigiliae cum sideactae sibi conscii; neque tamen eo minuS D mediterraneis descendentem viderunt, atque, etSi terra rore persusa eSNet, tamen nunquam ejus
vestigia nec inveniri nec conspici potuerunt, RednaveS Siccis pedibus conRcendebat. Accidit aliquando, ut duo amplissimi viri, Gudbraudus Dalensis et Τliorkel Dydril iter regis Specularentur, inito consilio, ut de itione ejus certiores fierent. Primo mane alicujus diei Τhorkel in
extremitate pontis sedens, iter regis obServabat. At rex omnino insperanti Subito Superveniens, ex ponte in aquas deturbatum curiositatis poenam dare jusSit, quo facto procumbet S natantem DX- cepit, et in pontem reposuit: nunc denique Scito, inquiens, an lacinia haecce maduerit. Dein ambo in navem exierunti Sed propter amicitiam et amorem, quo rex Τhorkelem proSequebatur, ipsο-que vehementer sagitante, ut indicaret Sibi, cur tam occulte ac Solus adeo Saepe e navibus egre deretur: nocte quadam rex, pedes Τhorkelis Contrectans, eum Secum tacite ire jussiti Egressi in terram veniunt ad silvam aliquam, quae prope a navibus erat. Cum iu silvam veniSSent, rex infit: tu apud hanc urborem consiStΘ, meque ΒΕ- Specta haud longe progressurum brevique rediturum; Verum cave, ne longius ipSe progrediari S. His dietis rex in locum aliquem silvae, arboribus Vacuum, progremm eSL Tum visum vidit, quod
303쪽
multis post hiemibus testatus est, cum regi Haraldo Sigurdi filio rem narravit, hoc testimonium veris dictis proserenS, regem Olavum Deo supplicantem SupinaΝ manus ad coelum tetendisse; tum splendidum lumen precanti assulsisse, aciem oculorum intuentis Sui praestringens. Mox duo se homines vidisse, Spicndidis vestibus ornatos, manus capiti regiS Superimponentes, egiSSO S Deo gratias, quod tale sibi visum oblatum fuisset.
Audisse dulcem cantum, suavemque Odorem luminis illius comitem, animadvertisse; duobus vero aut tribus noctis horis elapSis, lumen evanuisse, quo facto accedentem regem Se ad naveS redire jussime. Hanc rem ne cui quoad viveret, enuntiaret, Vetuit rex, ni fecisset, mortem minatus; quod ille, utpote regi amicissimuS, praestitit. Sed multis post mortem regis Olavi hiemibus Τhorkel, tum petate provectus, hanc rem regi Haraldo narravit; qui rex Thorkelem veritatis amantissimum judicaviLDe reste Olavo. 48. Dicunt aliquo tempore ita accidisse,
cum rex Olavus a miSSa regi ESsus in Solio con-Sedisfiet, suique Sedes suaS occupassent, ut B conspectu eorum Subito ablatus Sit, circumsidentium, ubi esSet, interrogante altero alterum, eum scirent, quinimo inter omnes constaret, Dum eX aula non egreSSum. Quorum audito Sermone,
episcopus: dicere vobis pOSSum, inquit, quo eum loco Stare videam; in media aula stans colloquitur cum aliquo, quem videre vobis non fas esL Λυque pοSt paullo regem in sede Sua Sedentem conspiciunt. Quibus rebus animadve is, crediderunt, eum angelum esSe, de caelo misSum, caelestibus naturis, quam hominibus, Similiorem.
Sic vir quidem illustris, Gudbrandus Dalensis, eum regem dubitabilem, ipsis incolisὶ apparentem,
304쪽
C. 48. HISTORIA DLAVI TRYGGVII PILIr. 293
appellavit; dubitare enim se, utrum vero Similius exiStimaret, ceterisne regibus terrenis hujus mundi Similis esset, an esset angeluS a Deo miSSuS, humana carne ab hominibus celatus, ut multis gentibus nomen domini Jesu Christi praedicaret. Rex Olavus Τryggvii filius quinquΘ terras harumque incolas ad christianismum perduxisse dicitur. Verum exspectari non poterat, incolas probitate morum et plena fiducia Deo obedientes fore;
erat enim temporis breve Spatium, populuS Vero, ingenio asper, in ethnicismo inveteraverat, majorumque Suorum religionem abjicere gravabatur; accedebat magna Sacrorum doctorum paucitaS, qui, Si qui eSSent, quod magno in conte nitu incolarum erant, propter ignorantiam et inscientiam lingvae Danicae minus audaces eranti Haec terrarum, quas christianismo addixit, nomina Sunt:
Grpentandia. Ceterum permulta loca ad religionem chrifitianam Solum nometi adtulerunt, et in reliquum allatura suissent, nisi alius ad eam corroborandam et populum Subigendum acceSSiSSet, nempe vir ejuSdem nominis, olavus Haraldi filius, qui ad christianam religionem confirmandam vireri haudquaquam minoreS, tempus multo longiuS
habui L Sed propterea quod res esset multi laboris, temporisque spatium breve ad Oves ovili Dei omnipotentis colligendas, divinum opus quaSi
imperfectum restare videbatur. Nam montana territoria regibus Norvegicis, quae orae maritimae imperabant, subjecta non fuere; reges enim Uplandiei, qui singuli Sin provinciis praesuerunt, regi
Suionum paruerunt, quorum pauci christianam religionem amplexi sunt. Per omnia territoria remotiora montesque SpatioSiores totius Norve-giae, item in vallium recessibus et ultimis promontoriis, idola clam colebantur a multis, qui
305쪽
cum ea domi intra parietes habere non auderent, Silvas, rupeS, lacus religiose colebant. Anno pGSt mortuum regem Olavum Τryggvii filium decimo quinto accidit, ut rex Olavus Haraldi silius in Uplanda prosectus, quinque reguli S uno autumno in potestatem redactis, Uplanda christiana redderet magnamque idolorum multitudinem dis-fringereti Sic existimandum est, landamentum religionis christianae labore regis Olavi prioris positum, parietes ab Olavo posteriore exstructos; hortum ab Olavo Tryggvii filio circumseptum,
ab Olavo sancto laetis arboribus ornatum et auctum fuisse. Olav Sanctus, qui non Suae Solum, Sed et omnium, quorum curam gerebat, neceSSitati proSpexit, inSuper, Sanctam mortem obienR, Nanguinem Suum pro Salute totius populi sui prosu-dit: quem in caelestis regni gloria cum omnipotenti Deo versari, multa ab eo edita miracula etiam nunc testantur; quem omneη Νοrvegi propraeNide suo Salutisque et misericordiae apud Deum hominesque deprecatore habenti Hic vero Olavus Trygoti filius, postquam regnum ingenti illo proelio, quod in Serpente longo commisit, vi
ut, cujus Sanctitatis Sit, terreni homines pro certo non intelligant; non quidem apparet, quibuS p digiis et miraculis valeat: misSum a Deo, nemo dubitati Quem cum Deus ceteris regibus illustriorem, et omni rerum Salutarium genere a mirandum reddiderit: ideo nobis omnibuη est necemarium, ut nomen domini Jesu Christi pro hoc homine, cui tantam potentiam et excellentiam concessit, ita laudemus, uti Deum ob regem Olavum Sanctum celebramuS.
De Semponte Dum 49. Rex Olavus quarto imperii sui anno navem quae valde celebris et praeclara evasit
306쪽
fabricandam curavit; haec intra Ladas, ad receS- sum maris intra Ladhamros, juxta ipsum Sinum aedificata est. Hoc loco est lacuna quaedam depreSSior, caespite veStita, ab omni tuta violentia tempestatum, Sive a sinu interiori, sive exteriori coorientium. Longitudo carinae, Solo incumbentis, ulnarum quatuor et septuaginta, mensura intervalli inter proram puppimque non inita. AEdificata nave,
rex magnum hominum numerum ad eam Spectandam invitaviti Spectatae magnitudinem et pulchritudinem omneR, qui advenissent, collaudabant, nullam ei parem unquam in Norvegia sactam eme navem declarantes. Rex, audienS navem ab omnibus vehementer collaudari, magnopere delectatus est. Sed, aliquot interjectis diebus, trium ingentium ictuum in navi reperta vestigia Sunt; qui ictus ingenti securi lignaria lateri navis fuerant inflicti. Quo cognito reX,
gravi ira incenMus, de auctore facti severe inquirere coepit. Nemine confitente, rex ictus lateri inlatos Rpectatum accedens, magna cum ira pronuntiavit: ei, qui bonii neni, qui navi tanta vulnera inflixit, meque damno et contumelia an secit, interseeerit, Selibram auri dabo. Post paulo praesectus sabrum, qui navem aedificaverat, arti S-que fabrilis peritissimus erat, regem adiit, et ad Secretum colloquium Sevocatum ita allocutus est: noli, domine, hanc ob rem tam graviter et periculose de aliis Statuere, egomet enim vulnerandae
navi S auctor Sum; me, qua tibi placuerit, poena affice. Rex: cur aut qua inductus ratione hoc secisti Ille: quia fabrica navis imperfecta mihi videbatur et existimo, Si latera navis humiliora redduntur, commodiora fore; nimis enim alta videbantur; quibus humilioribus, pulchriorem navis speciem praebebiti Cui vitio si mederi me velis, hanc ego navem pulcherrimam et omnibus rebus
307쪽
Ornati Mimam praestabo. Quod cum approbasset reX, laber aggressus, navem, uti regi pollicitus erat, resecit, magnaque arte ornavit ac limavit; quo facto, regi, Se rem quantum potuerit accu- SSe, Significans: jam accede, domine, et op , inquit, inspice. Precibus ejuS adductus rex Spectatum accessit, magnaque u eius laetitia, opere collaudato insigni eum praemio ornavit. Dein
rex navem omni pigmentorum genere coloratam auro argentoque ornavit; prora navis capite draconis erat conspicua; bini et quinquageni remilatera occupabanti Τum navi nomen inditum
lingva ΝοGegica, et si mr hinnitivi appellata; lingua vero latina Loristus draco sive Serpens
vocatur. Hanc navem ipSe rex gubernavit, SO-cios navales, qui ea veherentur, constituit, delectiS e toto regno viris robore valentissimis et tractandorum armorum peritia ceterOS NOrvegos excellentibus. His rebus magnam gloriam rex consecutus est, qui talem fabricandam navem curasseL Jamque omnes se animadvertere putabant, navem nunc esSe inulto pulchriorem magisque conspicuae magnitudiniS; eumque modum in caedendo laber servaverat, ut ictus neque nimis alte impremi, neque nimium Suspensi essent; ea dexteritate ictus temperaverati Nemo vir annis minor viginti, nemo sexaginta major in hac navi versaretur; nulli eandem ingrederentur homines meticulosi aut ignavi, neque sere cuiquam locus in ea concedebatur, nisi qui tu aliqua re ceteros homines excelleret; cujus rei teStimonia, ubi describentur reS a rege Olavo Sui Sque geStae, proponentur.
De habitu rems olavL50. Rex Olavus I ryggvii filius magna
erat statura, decori servantissimuS, niveis rectiS-que capillis, albis superciliis, facie lucida, quoviS
308쪽
homine formosior, oeulisque pulcherrimis; et testati Sunt, qui rem prope cognitam habuerunt, non extitisse duos viros variarum artium peritia et morum elegantia inter se similiores, quam regem
Olavum Τryggvii filium et Halionem Adalsieinis
alumnum, quorum hic virium magnitudine illo praestantior fuit, neque tam ex aequalibus qui Squam erat, qui par Olavo existimaretur. Rex Olavus
primus omnium Νoo egorum religionem christianam observabat; is, antequam hanc religionem amplexus eSSet, proSpera fortuna GuS est, poStea vero multo prosperiore; multis enim praeditus erat virtutibus, quaS a vi divina potius, quam ab humana amplitudine, prosectas esse, facile intelligi potuit.
Nam sicubi conventum intra regni fines edixerat, virique potentiores, verba advemus eum facturi, convenerant, quo loco multas disertas orationes audire erat, quamvis magna cum eloquentia verba coloni sacerent, semper tamen plus regis valuit oratio, quippe qui convenienter cum veritato loqueretur; et tamen homineου multi A modis erant
adiiciendi, magnisque beneficiis devinciendi, antequam introduci religio posseti Rex Olavus filium darnsheggi Yriensis adsectatus fuerat. Idem
quarto imperii anno comitia octo provinciarum Frostae in Τhrandhelmo habui L Magna hue multitudo hominum et proceres summae auctoritatiSconvenerunt; aderat dariiskeggius Vriensis, Styr-
sis ex Gotardato, multique eorum cognati; hic Ormus in matrimonio habuit Gudrunam, si iam Bergilioris, Sororem ASgoti ex Selvogo, quorum mater erat Τhurida, soror Τhorod di Olvosensis. Hi omnes in comitiis stabant, rege Olavo veram eis religionem commendante. Qui cum disertam Orationem habuisset, Jarnskeggius respondit, dicem : nisi imperare ista destiteris, te eadem, quae
309쪽
Hahonem dynastam, Sors manebiti Rex, cum eis se multo copiarum numero inferiorem eme animadverteret, Simulans Se eis adsensurum, locutus est; haud mearum virium eSt, opibus veStris, quibus tantum praevaletis, adversari, et rege dignius mihi videtur, augere sacrificia, quam minuere, cui etiam rei nos operam dabimus. Haec rex blando sermone proferens, gravem animo iram conceperati Jam dimima concione, praesecti et potentes coloni, una trecenti et Sexaginta viri, Μceriam in I hratidhelmo se contulerunt; hoc loco sanum erat principale, ibidemque Sacrificia instituerentur. Rex, cujuS adventuS BOd meXSpectabatur, primum quidem a comitiis domum Me contulit, inde vero in sinum interiorem pros tuS eηt, unam tantum navem, Serpentem longum, omni biis rebus instructissimum, ducens. Duo cum veniret rex, coloni sacrificium, quo hominea immolarentur, apparaverant, regemque, ut rituS SuOS appprobaret, cogere Statueranti Aderat magna hominum multitudo. Ut rex eo
venit, oravit, ut sibi sanum ingredi remque divinam, ah eig administrandam, contemplari licereti Data venia ingreditur, ingentem Securim militarem manu tenens, sacrificulo ipgorum comitatuS. Cum intrassent, sacrificulus regi Rigni sicavit, quo quisque deorum loco conStitutus esset. Thor, qui summa religione colebatur, in media aede collocauis erati Rex Olavuu ad genua sedentia Thoris accedens, Sublatam securim in caput ejus, Secundum aurem, incuSMit, ut pronus in Solum collaberetur. Hoc facto egreditur rex; interea vero
dum exiret, Jarnshemius soris juxta sanum in medio regiorum intersicitur. Tunc Olavus: jam
sacrificiorum amplificandorum memoreS Simus, ju- VeneS, neu ServOS neque Senes nullius pretii immolemus: quiu uxores VeStras aut vi S au-
310쪽
ctoritate insignes rapite, atquo diis offertet Sed interfecto JarnSkeggio coloni vehementer pertu bati, nunc demum intelligebant, se regi neque
felicitate rerum gerendarum, neque Strenuitate pareS QSse. Quoti tum rex ita est allocutus: jam meculii comentiatis, vomue meae tutelae et
amicitiae permittatis; credite in Deum, qui lacit, ut sol justos injustosque collustret, qui bon
malosque pluvia recreat; credite in unum Deum, patrem et silium et spiritum Ranctum. Quae eum rex locutus suisset, tantuN Omnium pectora metus occupavit, ut contra dicere auderet nemo; gravi enim se calamitate perculsos existimabant, veroque Rimile dueebant, nisi se potestati regis Rubjecissent, lare, ut plures homines amitterenti Itaque utile consilium ceperunt, Deum auctore rege prosemi. Quo facto episcopus et Macerdot viros septingentos et viginti, praeter seminas puero ue, baptizarunti Sic ea contumelia, qua regem uiscere cogitarant, ipsis magnae saluti suit. Itaque universi pace reconciliata digressi sunt, unum Deum collaudantes. Interfecto Jarnskeggio, postquam rex amplaS illas nuptias cum rctgina Τhyria contraxerat, Gudmnae JarnKkeggii filiae,
quae caeNo patre grave vulnuη Se accepisSe exi- Stimaret, repudium renuntiavi Lm rege OlaCO et Noaddo. 51. Vir erat nomine Boaldus, in Molda-6ordo habitans, sacrificiis impenSe dedituS, auctoritate multum valenS, qui nequo amplecti religionem christianam, neque landiη avitiK excedere vellet; idem, magian peritisSimufi, artem diabolicam exercebati Ita tres anni exierant, ut homo iste magicae artis peritus adversus regem fines suos intrare conantem duos ingentes co citasset fluctus decumanos, idque tanta cum infit vehementia, ut neque rex Suique in ejus con-