장음표시 사용
291쪽
sacto multi cubitum iverunt. Tum rex senem illum confabulandi gratia advocari juSSit, Scamnoque ante lectum regium insidentem multis de rebus interrogavit, illo ad Singula bene ac scienter respondente. Qui cum jam diu multas res retulisset et ad multa bene reSpondi SSet, regem eo major incessit Sermonis ejus audiendi cupiditas, adeo ut in multam noctem vigilaret, multis de rebus rogitans. Tandem episcopus regem verbo monuit, ut cum eo colloqui desineret; sed reX una narratione relata aliam desiderabat. Procedente nocte rex Somno oppreMuS eSt, pDStque paulo expergefactus, an advena Vigilaret, quae-Sivit; nullo reddito responSo, cuStodes eum in-veStigare jussit, at non inventuS est. Tum rex surrexit; advocatis pincernis et coquiS, quaerit, ecqui S vir ignotus ad eos, in convivio apparando Occupatos, Venerit. Cui princeps coquorum: nuper ad nos venit, domine, vir aliquis, qui mihi, earnes delicatiores tibi apparanti: cur tales tantque macraS carnes, inquit, menSae regiae intimisque regis amicis apparatis Τ Hic ego hortari, ut carnes pinguiores magisque convenienteS, Si saeuitas ei esset, curareti Tum ille: age, Sequere mel monstrabo tibi carnes pingves et delicatas, mensae regiae convenientes. Inde me ducit ad
domum aliquam, duoque latera bubula satis pingvia ostendit; haec ego tibi in cibum coxi, dominet Hic rex, si audes diabolicas esse intelligenS, coquo: has carneS aufer, inquit, et in mare projice, ne quis inde veScatur; quas Si quiS gu-Staverit, cito morietur. Quid vero putatis, quinam hic diabolus suerit, advena iste 8 Nescimus, inquiunt, qui sit. Rex: hunc diabolum opinor vultum Odinis assumsisse. Itaque carnes, jubente rege, ablatae, et in mare projectae Sunt. Advena
292쪽
vero, quani ViS multis promontorii locis jussu regis conqui Situs, repertus non est. De reste Olavo re 'vindo Mida. 40. Hac eadem nocte, rege et epiScopo sacra celebrantibus, dum missae cantabantur, accidit, ut vir supra memoratus, nomine Eyvindus Κelda, idem ille, qui, cum incantatores concremati sunt, incendium effugerat, ad promontorium appellereti dam cum quinque navibus ab alto advectus, claSSem prope a villa Ogvaldsnesia in statione constituit. Idem jam magnopere numero
copiarum, maXime tamen peritis artium magicarum considebat, quorum magnum num strum Re-
cum habuit, etsi ipse Scientia magica eos omnes superabat. Jam adoriri regem Olavunt, et cum omnibus suis interficero cogitati Sed evenit hic, quod psalmistia dicit, ut ejus malitia in ipsius caput recideret, quemque ipSe laqueum tetenderat, eodem caperetur. Nam cum, navibus in insulam egreSSi, ad templum, quod id temporis rex et episcopus universaque concio christiana frequentabat, escenderent, vi Sa Sacra pede, Εyvindus suique omnes oculis capti sunt; quo sacto ultro citroque per insulam oberrabant. Rex, tribus mis- Sis celebratis, templo egressus, cum homineStam mire incedentes couSpicaretur, misit qui explorarent, qui homineS ESSent, quaeque cauSuesset talis incessuS. MisSi profecti eos conveniunt; quaerunt, qui Sint et quam ob rem sic incedanti illi cum timore aperiunt, qui Sint, quid Sibi velint, quantoque spectaculo suissent. Quare nuntiata, re X eOS congregari et in custodiam dari jussiti Postero vero die rex Olavus hos omnes vinctos ex navibus in Mopulum, ab regione promontorii in septemtriones verSa Situm, qua laetum Κarmense terminatur, deportari, eoque
loco ad unum securi percuti jussit; ibidemque
293쪽
inde ad hunc usque diem is locus Sisaeti her Scopulus veneficorum) nominatur. Quarto inde die rex utrumque tumulum effringi jussit; reperta
in majori Ossa humana, in minori vacca. EX qua re omnibuS luculenter apparuit, Senem illum quaedam vera dixisse; atque inde intellectum est, eum et regem et alios diabolica astutia decipere voluisse, cum regem prima nocte, et quo tempore res divina peragebatur, Somno prohibuisset, quo minus prohibiti somno vigilare poSSent; idem fraudem Sic compοSuerat, ne pOSSet epi- Scopus Solenne illud sestum, qua mos serebat dignitate, celebrare; atque ita totius humani generis hostis fraudulentos doli laqueos praeparaverat, ut animos primum, dein corpora perdereti Verum haec Omnia, uti par erat, ad ipSius contumeliam Et ignominiam verSa Sunt; et quo magis vereutia ejus apparebat, eo magis ab univcreo coetu christianorum conculcatus et ignominia an sectus est.
De reste Olavo. 41. Rex Olavus tertio imperii sui anno ingentem et eximiam navem, qualem priorem illam parique arti scio, aedificandam curavit; quae navis Serpens Brevis est appellata. Ea autem consuetudo in boreali Halogia obtinere dicitur, ut
incolae capturae multum Studeant, et serarum et piscium et cetorum; quae reS et multorum, tympauperum, quam colonorum, inopiam Sublevat, et ad opes parandas multum conducit. Die quodam, laeta tempestate, Hauhus ac Sigurdus Ha-rehum allocuti dicuntur, jucundum esse praedicantes, tam serena tranquillitate piscatum exire. Iareho lubenter annuente, ingentem actuariam deducunt, hanc cum aliquot Suorum conscendunt,
Hauho et Sigurdo comitatioribus. Cum longius ab
294쪽
litore provecti essent, Hauhus ac Sigurdus cum
SutS, remiS Strenue incumbentes, Cursum meridiem versus secundum litora direxerunt, neque prius itinere destiterunt, quam in Thrandii ei-muin pervenirent. Rex, qui advenientes benigne accepit, Statim Harehum ad amplectendam Sanctam fidem adhortari incepit, cui negotio multos dies impendit, intelligens, quantum in tantae auctoritatis viro suturum momenti esset, Si in rectam viam perductuη suisset. At ille se inexorabilem praebuit. Tunc ei rex amplam poteStatem Suamque insuper amicitiam est pollicitus, dicens, haec parvi esse pretii, si cum praemiis in altera vita perpetuo fruendis compararentur; Obtulit ei duas praefecturas, quas administraret, Si diis abnegatis Christo fidem haberet et baptismum admitteret. Hanc autem Νorvegi praefecturam appellant, ex qua educi in expeditionem possint naves viris armiSque plene instructae duodecim, quarum Singulas Sexaginta aut septuaginta milites occupent, uti tum consuetudo serebati Recusavit illico Harchus. Porro quaerente rege, au trium praefecturarum poteStatem habere vellet, etiam negavit. Tandem quaerenti, an quatuor, annuiti Qua re laetatus rex, eum cum Hau kο et Sigurdo omnibusque sociis admittere baptismum jussit, neque tum quidem quicquain advereati sunt. Hoc tertio anno imperii regis Olavi lactum. Post haec Harehus domum redii L Monuit eum rex, ne cui in regionibus borealibus res, quae intervenisSent, eloqueretur; qua in re ille dicto audiens fuit, proSperaque usus navigatione domum reveniti Paulo post Harchus Εyvindum lcinnrivam per dolos comprehensum ad regem Olavum deduxi LCui rex statim divinam religionem indesinenter annuntiare coepit, omnem curam adhibens, ut eum a cultu deorum revocareL Qui cum Summa per-
295쪽
284 HisTORIA OLAVI TRYGGVII FILII. U. 1. tinacia adversaretur, rex eum blandis verbiS permovere conatus eSt, Si errore abstitisset, terrestrem dignitatem niagnumque honorem Offerens. Atque tandem res eo deducta est, ut rex et poteStatem quinque praefecturarum offerret, si chri-Stianae religioni nomen dare vellet. Verum ille obstinate negabaL Τum rex pelvim igni plenam ventri ejus imponi jussit. Τactum ardore interrogavit rex, an chriStianam religionem amplecti vellet. Nolo, inquit, Sed tamen Oro, ut, quae dicturus sum, audiatis animumque diligenter adtendatis. Rex: dic ea, quae tibi placeant, nos dicenti aures praebebimus. Eyvindus infit: pater meus et mater, longo tempore legitimo connubio juncti, nullam prolem procreaVerunt, Cumque ConSeneScerent magnopere angebantur, Si sorte nullo herede relicto moriendum eis eSReLItaque ad Finnos magna cum pecunia prosecti, ab his petierunt, at arte magica aliquem sibi heredem conciliarent. Τum Finni principem spirituum aera incolentium invocarunt; aer enim aeque
ac terra impuris spiritibus plenus est. Hic daemon aliquem impurum Spiritum huic obscuro car-Ceri, quo nomine uteruS matris meae appellari
merito potest, immisit; atque idem ille spiritus
ego Sum, qui hoc modo conceptus, sub humana specie apparui et in lucem sum editus, et haereditateni a patre et matre relictam amplοSque honores accepi. Idcirco autem me sacro sonteluStrari nefas est, quod homo non sum. Ilis dictis exspiravit. Post haec rex Olavus magna claSSe comparata Septemtrionem versus in Halogiam proficisci Statuit, comitatus done episcopo et Hareho. Quibus rebuS per certos nuntios cognitis Τhorer, manu adve us regem collecta, eonfligere cum eo statui L Congrediuntur; fit vehemenS proelium; cadunt complureS I horeri-
296쪽
C. 41. HISTORIA OLAVI TRYGGVII FILII. 285anorum, naves milite nudantur. Τhorer, complures Suorum cadere, quosdam sugere animadvertens, navi ad terram appulSa lagae Se mandavit, insequente rege. Ut litus attigerat Τhorer, relictis navibus, in terram excurrit. Quo
viso unus e regiis sagittam in eum emiSit, quae interscapillo infixa in cava corporis penetravit, ut homo collaberetur: eodem autem momento ex corpore ejus ingens cervus vehementi impetu
prosiluit. Quod conspicatus regius canis, Vigius,
procurrens Cervum magna Saevitia peraequitur. His animadversis rebus rex Olavus, SuON CurSupraevertens, longe in terram eXcurrit, praecurrontes seras subsecutus. Videt canem cervumque congredientes vehementi conflictu inter Se certare ; caniS mordendo, cervuS arietando pugnabat. Is tandem certamini suis, ut ambo caderenL SupervenienS reX cervum multis vulneribus necatum invenit; canis grave vulnus Sub armo acceperati
Rex suis advenientibus cadaver cervi Ostendit, quod tum eXaruerat, summa levitate, pellis instar instatae. Canem ad navem deportatum panno obvolverunt; quem rex deinde ad Finnum illum,
quem quondam convenerant, mi Sit, roganS ut cu-nem sanareL Quod et factum est; nam Finnus ille canem paucis mensibus Sanavit, Sanatumque ad regem remisit. Post haec rex Olavus Halogis veram religionem annuntiavit, quaque per Halogiam iter saceret, multi homineS sunt bapti- Eati. Quae omnia territoria curae Harehi commisit; ipSe vero magna auctus gloria in Τhrand- heimum rediit. Hae vero relationes, quas modo attulimus, de talibus monStriS ac miraculis quanquam haud immerito incredibiles videri possunt, tamen Omnes norunt, diabolum et miseros illos homines, qui Deum reprobent, Semper omnipotenti Deo adversari. Diabolus autem, omni dolorum
297쪽
et insidiarum genere fraudes Exercens, impurisAuo Spiritu cum peSSimis rebus adversus Dei cultores concitato, oculis eorum omnibusque eorporis sensibus occaecatis, multis modis eos deludit ac seducit. Has vero res et eventa, quae narravimus, re vera ita accidisse, haudquaquam pro certo affirmandum esse existimamuS: Sed,
cum diabolus plenus sit fraudulentiae et malitiae, ea pro visis habenda ducimus. Matrimonium rmis Buriettrivi. 42. Burigleivus, Vindlandiae rex, nuptias Τhyriae, sororis Sustinis, Daniae regis, petisse dicitur; quam conditionem propter amnitatem et neceSSitudinem, quae jam antea inter eos intercesserat, facile a rege impetravit, pactaque ei regia silia est. Erat rex Burigleivus paganae religioni deditus atque senex; his autem pactiSThyria praesens non intererat. Interea Buriglei-vus dote Τhyriae aucius in Vindlandiam rediit; rex Suein eodem paulo post filiam mitteret. His cognitis rebus Τhyria, se mori malle teStata, potius quam contractis cum ethnico rege nuptiis receptam a Se religionem christianam violare,
complures hiemes in praediis suis se continebati Quo loco cum res diutius mansisset, Gunnilda, slia regis Burigleivi, moleste serenS, praedia,
quae sibi sponsalitia dedisset Suein, a Thyria
teneri, Saepius hac de re coram rege queSta est. Rex Burigleivus, sua condition male contentus, crebro nuntium ad filiam Gunnildam misit, ut a rege Suetue peteret, ut I hyriam Sororem
Suam, uti pollicitus suisset, in Vindlandiam mittereti Rex Suein, precibus Gunnildae adductus, hoc fecit; missis ad Τhyriam nuntiis Rignificat, Se
eonvenire eam velle. Quae cuin adveniSSet, navi instructa viriSquo conductis eam in Vindlandiam
misiti Ut ad regem Burigleivum venit, ille ma-
298쪽
gno instructo convivio nuptias cum ea celebraviti Dicunt autem, quoad in potestate regis Burig-leivi fuerit, eam cibo potiaque abstinuisSe; sic undecim dies transisse; die duodecimo ab rege
dimissam. Ruphus Sacerdos, regis eam deducentis mentionem faciens, antequam revertisset, ita locutum memorat: jam video, Vestram amplitudinem moriendi potius conditionem, quam imperii mecuni consortionem eligere malle; itaque te, datis comitibus ac navibus, dimittam. illa, domum in Falstriam revecta, ibi se aliquamdiu continuiti Inde legatos in Νοrvegiam ad Akium,
nutritium Suum, misit, ut Suo nomine cum rege
Olavo Τryggvii silio ageret, ut tutelam sibi contra adversarios rex praestaret: hoc enim loco morari non audeo, inquit, verita regem Sueinem,
fratrem meum, qui me iterum in Vindlandiam ablegare statuit. Missi ad Akium delati, rem sibi mandatam exponunt. Ille extemplo regem adit, quibus dissicultatibus ea prematur, ostendit;
orat, ut aliquo modo ei subveniat, ne Saepius accidat, ut in tantum discrimen adducatur: et Scio, eam potius malle viro chrifitiano nubere. Rex ad haec liberaliter respondit, rerum ejuS conditionem sibi curae suturam ostendens. Λkius ei praesentis illius auxilii Opus esse significat, ne ad connubium cum ethnico rege ineundum cogatur. Rex itaque Se venturum ad eam, verba ejus auditurum, quamque amice, ubi conveniessent, Se mutuo exciperent, animadversurum pollicitus, e vestigio naveS instrui, Omniaque ad eam prosectionem magna cura adornari jubet; viros elegantissimos ejusdem itineris comites deligit; et, ubi paratus erat, Solvit. Quo constituerat delatus, cum comitatu escendiL Liberaliter excipitur; ipsa regina Obviam ei progreditur, et eum in celsa sede collocat; ipsa adsidens Sermonem
299쪽
288 MisTonIA OLAVI TRYGGVII FILII. C. 42-43. eum eo Serere, negotiumque Muum agere incipiti Hic rex quaeSivit, an se tutorem omniumque rerum Suarum curatorem Optaret, Ot utrum pote- Statem secum Consociare, an res SuaS alius curae
permittere velleti Cui illa: regem tam celebrem et eximium, quam tu es, minime recuso. Hoc igitur negotium tractant, donec eo perducta res esset, ut I layria, auctore Ahio nutritio Suo, Seipsa regi Olavo desponderet. Itaque convivium amplificatum, nuptiaeque eorum magno cum honore celebratae. Eo die, quo celebratae sunt epulae nuptiales, rex Solio insidens, cui principeS ac proceres ab utroque latere adsidebant,
mulso, vino aliisque deliciis hilares, Τhorarinem Nevulvi filium, insignis prudentiae virum, eo mittit, quo loco matronae Symposium agitabant. Qui
reginam accedens, inclinato corpore eam Veneratus: ave, domina inquit, me meus dominus huc misit ad te, Scire cupiens, utrum veStrae amplitudini splendidaequo vitae eligi conveniat, donum lecti genialis an sponsalis. Cui regina: dominus
meus Secum ipse reputet utrum me deceat magis, aut eligi mihi malit. Sciat autem me novem
noctes cum rege in regio toro accubasse. Itaque rex, Si regium torum cum eo novPm nocteS
sociassem, intelligeret quid sacturus esseti Cujus responsis auditis Τhorarin, inclinato corpore eam valere juSsit. Ad regem reverSuS, reSponSarenuntiat. Rex, cui responsa ejus bene probarentur, eXtemplo eximium pallium splendido ornatu instructum ei remisiti luo celebrato convivio rex, comitante Τhyria regina, magna eum
laetitia in regnum Suum reverSuA ESL, Fb acta deorum si mi cra.
43. Animadverterat rex Olavus, ΤhrandoS, qui secuti eum fuerant, deos, in primis Freyum, magna adhuc religione colere. Quam religionem
300쪽
C. 43-45. HISTORIA OLAVI TRYGGvix vitii 1. 289 eum rex vehementer reprehenderet, illique obloquerentur, re quasi in disceptationem adducta, duae illae quas habebant naves ingenti inter se
aemulatione remis certare coeperunt, utriSque remigium Summa virium contentione urgentibus.
Rex ad terram prior appulSus, extemplo ad delubrum se convertit, ubi diffractis deorum simulacris, Freyum Secum portanS, Obviam Suis reversus est; obviam venientium in conSpectu I lirandorum Freyum niinutim diffregi L Illi ad sanitatem
redeunteS, prisca religione abjecta, regi dicto audientes pacem cum eo secerunt metri mni rinis Dan ran restis. 44. His cognitis rebus, rex Suein aegerrime tulit, hoc injussu Suo factum. Mortua paulo post regina Gunnilda, uxore Sustinis regis, ex qua duos susceperat filios, Haraldum et Knutunt, in matrimonium duxit Sigridam FacinoroSam, quam Εtrihus Victoriosus antea in matrimonio habuerat, matrem Olavi Sueci. Hanc sibi antea rex Olavus Τryggvii filius deSponderat, Sed, quod ethnica erat, neque eliristianam voluit religionem admittere, pacta sponsalia resciderat. Eandem rex OlavuS, qui ejus cauSa ad ethnicismum relabi nollet, manica Eva percusSerati De reste GaUO. 45. Dignum memoria et relatione videtur, quod in insula, Brimangria dicta, altus est mons, difficillimo adscensu, Smaicia rhom a Nomegis appellatus. In hunc montem enisus OlavuS rex, clypeum Suum in summa rupe defixit; qui mons
ceteros multum Supereminere, paeneque Super ipSum mare prominere videtur. Ferunt, duos aulicos regis gravi inter Se contentione certuSSe,
uter utro eniti agilius aut altius adscendere in montem posset; dato tandem in magnam pecuniam