Scripta historica Islandorum de rebus gestis veterum borealium, latine reddita et apparatu critico instructa curante Societate regia antiquariorum septentrionalium Historiae Hakonis Hakonidae, pars ultima

311쪽

gremum venire, neque oppidum, quod incolebat, ingredi quisquani injussu ejus potuerit. Λd hunc

conveniendum rex Olavus iter comparavit; cumque eo venisset, quo loco hi fluctus ruebant, extemplo cursum in eoA dirigi, terribilesque illos aquarum montea pertransiri jussit; qui, Seandia navibus coepti, extemplo Medati subsidebant. Boaldus comprehensus esti Cui eum rex veram religionem annuntiasset, illeque nomen Dei pe negaret, Suus vero deos profiteretur, duci ab rege juSSuS, ultima poena merito affectuA eSLDe rese OlawD. 52. Accidit eodem in territorio, cum reX in conventu aliquo religionem annuntiaret, ut vir aliquis potens et diSertus regi obloqueretur. Hunc rex comprehendi juSSit, et imperavit, ut SerpenSori ejus immitteretur. Ita faciunt; capiunt Serpentem, OSque hominis aperiunt: Sed SerpenS, restante homine, ab ore repulsus, nullo modo in fauces irrepere voluit. Τum rex candens serrum

sumi et serpenti alligari jussit, quo facto beStia,

calorem Sentiens, in os hominis irrepsit, et confestim in alvum penetravit, unde se exseruit avulsum hominis cor rostro tenenK. Qua re visa magnuS timor et perturbatio universo ethnicorum coetui injecta est

se reste inamo, homine L canibus Mace andum objurierite. 53. 2Estate quadam vir in Isiandiam venit, nomine GrimuS, Statura et robore insigni, qui aliquamdiu proreta regis Olavi fuerat. Vir quidam magnae auctoritatis, nomine I horkel Τrevit, in Borgarsiordo habitavi L Forte accidit in comitii S, magna Se constipante turba, ut Τhorkel

pedibu8 hominum conculcaretur, eamquου remGrimo imputaret. Quapropter magna in Grimum ira incenSus, virum quendam, nomine Si-

312쪽

gurdum, statura et viribuS excellentem, ad sevocatum ad insidias Grimo struendas perduxit, ut illatam sibi contumeliam ulcisceretur. Eodem vespere cum Grimi A cubitum iret, Sigurdus cum armis ad eum ingreNNUS, serro eum petere coepit. Ille se sortiter defendebat, et tamen ad extremum cecidit. Ob hoc facinus cognati Grimi Si- gurdum ex pro Scripto legum civilium reum pro- Scriptionis egerunt. Caedis damnatus eadem peAtate peregre abiit, autumnoque inSequenti in Norve-giam venit, ubi alienum Sibi comitique nomen indidit. Rex Olavus a mercatoribus certior sa-ctus, proretam Suum in Isiandia interfectum esse, gravi ira accensus, crudelem ab isto homine ultionem expetere Statuit; neque omnes fidem datam ita praestiterunt, ut rex celeriter expiscari verum non posset. Itaque rex hominem quaesiturus ad navem Se contulit, noxium luct celeritor indagatum vinciri catenis jussit. Paulo post indicto

conventu imperat, ut iste homo canibus dilac randus objiciatur. Cum magna hominum multitudo in conventum veniSSet, homo jubente rege

vestibus exutus, ut erat nudus, circumfusa adstantium corona, incursibus canum exposituS est.

Τum regem adiens aulicorum quidam: audi, domine, inquit, hunc virum talem habere vitae exitum, haud oportet; melius convenit, ut eum in caesi locum restituas, neque enim hunc sortitudine illo inferiorem arbitror. Cui rex: ut hac re deterrendi sunt alii, ne aulicos meos inter- sciant. Aulicus, cum intelligeret, verba Sua apud regem nihil valere, epiScopum adienS, rem ei indicat. EpiscopuS eum conseStim ad regem remisit, orans, ut homini culpam condonaret. Rex

respondit: haud episcopus hominem, Solo incedentem, certiuS quam ego perSpicere poteSt; quin vestibus illico exuendus eSt. Tota concis un-

313쪽

dique circumstabati Mox canes soluti; hic autem vir tam lucidos acresque Oculos ad vereum eos intendit, ut eum invadere non auderenti Tum rex robuStimimum suum canem Vigium bis terve ad se vocatum manu pulpavit, mordereque hominem jussiti Is tandem hortante rege, vehementer incitatuR, una vice procurrenS, ventrem hominis dentibus laceravit, Seque confestim ad regem recepi L Homo, accepto vulnere, exilii et coronam circumstantium transiliens exanimis

decidit. Quo audito episcopus regem vehementer increpuit, usque eo donec pudibus episcopi ad

que hoc crudeli lacinore graviter deliquisse judicavit. Cujus rei magnam rex poenitentiam egi Lm rem Cudrodo ac fratribus. 54. Hoc tempore Gudrodus, filius Eiri hi Blodaxae, in Νοrvegiam venit; is ex piratica advectus, in Vihiam, regni partem Orientalem, appulit; idem regem Tryggvium, consilio fratris,

regis Haraldi, et dolo matris malevolenti mimae, insidiis circumvenerat. Magnum habuit copiarum numerum et classem Sexaginta navium; tentabat, vellentne principes, qui Vikiae praeerant, Se pro rege agnoReere, an ad eam mallent conditionem deScendere, ut Secum proelio decertarent. Ibi id temporis imperium obtinebant duo fratres, quorum facta antea mentio, Hyrningus ac Τho geir. Hi prudenter responderunt, dicent S, se potiuS eum regem Sumturos, sed convenire in rebus tanti momenti, tribus interjectis diebus indici conventum, ut frequenti concilio regium nomen ei daretur. Qua re probata Gudrodus in conventum adsuit, magna ibidem praesente frequentia hominum. Hyrningus tum praefiidem gerebat colonorum. Qui cum ad conventum equo veheretur, subita res intervenit; ex equo, quo

314쪽

vehebatur decidit, et extemplo mortuus est; cujus lanuS magno cum luctu compositum, dο-mumque deportatum esti Fratrem quoque tanta cepit tristitia, ut de hoc casu vix posset mentionem injicere; is tum Gudrodum in conventu sic est allocutus: haud dubie audivisti, domine, repentinum illum casum, qui hoc loco interi enit, amissum Datriη mei; jam ego omnesque nostri magno in luctu Sumus; quapropter Oro, domine, ut funeris ejus honorifice faciendi veniam cou-cedas. Quem vero tibi decrevimus honorem, te convivio apud noS inter jocos et gaudia inter-eSSe volumus, atque Sic exspectare, dum alium conventum edicamuS, in quo honori tuo satisfacere Studebimus. Gudrodus, cui dicta Τhorgeiris bene placerent, probata re, ad convivium proficiscitur, quod magna cum laetitia celebratum esLAccidit aliqua nocte, ut ItyrninguS, quaSi redi-Vivus, eo magnis cum copiis adveniret; is triclinium subjecto igne incendit, Gudrodum omnesque suos in tectis concremavit; egredi conantes celeriter interfecti. Quo audito, rex Olavus sactum eorum magnopere laudavit, eisque ingentes

gratias egitim reste Olmo ac T re. 55. Accidit aliquando, cum rex Olavus Serpente longo vectus litora praenavigaret, ipseque ad clavum sederet, ut aliquis, in rupe

quadam stans, praenavigantes inclamaret, Orni S,

ut rex locum sibi in nave concedere haud dedignaretur. Rex hoc audito navem eo applicuit, ubi stabat vir; quo facto illo navem conscenditi Hic se magnopere jactavit insolentiorem, evenatiorem Se praebuit), regiosque multis contumeliosis verbis incessit, magnam laetitiam vultu praeserens. Idem aspectu erat pulcher, barba rubra;

ille alios, alii illum deridere; in multos verba

315쪽

petulantia vario modo laetavi L Interrogantibus eis, ecquid rerum memoria dignarum et multo ante gestarum referre haberet, multaS Se res scire ostendit: nihil enim interrogabilis, inquit, quod explicare non poSSim. Hoc regi retulerunt, dicentes: hic vir, domine, multas res memorabiles referre habet; dein eum ad regem deducunt. Interrogatus a rege, quid referre haberet: domine, inquit, haec terra, quam nunc praenavigamus, Olini a gigantibus quibusdam inhabitata suit Sed sorte accidit, ut gigantes isti casu nescio quo repentina morte perirent, ita ut duae omnino seminae Superstites essenti Deinde factum est, domine, ut viri, humana natura praediti, ex Orientalibus orbiκ partibus Oriundi, hanc terram incolere inciperent; quos, domine, ingentes illae seminae magno opere inseStarunt, et multis modis vexarunt. Τum id consilii ceperunt homines, domine, ut hancce rubram barbam auxilii ergo invocarent; atque ego extemplo malleum depromsi e sinu meo, illaSque ad necem percussi. Quibus dictis a prora retro per navem tranSiliit, Seque e puppi in Omnium conspectu ejecit. Et ipse rex hoc eventum clare vidit, ut se in mare praecipitavit et oculis adstantium Subduxit Τum

rex Olavus: en audaciam diaboli, qui palam in

conRpectum n0Strum venire Sustinueriti

Particina de sistantissius. 56. Rege Olavo in Nomodalis ad boream

versante duos regios aulicos cupido incessisse dicitur cognoscendi, an verum eSSet, eDS pagos grassationibus gigantum majorem in modum infestari. Itaque hi nocte aliqua clam e nave regia egressi, cum diutius in tenebris processissent, tandem ignem ardentem prospicientes eo festinarunL Propius ignem progressi vident in antro quodam accenSum ardere, multosque

316쪽

adsidere gigantes, inter se confabulantes. Tum

unus, quem ceterorum praeSidem eSSe putarunt, infit: no nostis, regem Olavum huc adveni SSe, eo consilio, ut noS posseSSionibus noStris expellat y Illi se scire lassi: vae illi, inquiunt, a

quo Miulta illata mala pertulimus. Τum praeses eorum: igitur dicite, quid inter vos negotii inter-CeSSerit. Unus eorum excepit: domicilium in

Gotardalo habui haud procul ab Ladis, amicitia

Halioni dynastae junctus, qui milii eximia munera dedit. Qui eum regno Suo immerito spoliatus suisset, lite in ejus locum successit. Accidit aliquo die, inquit, cum regii satellites ludum

prope ab oppido exercerent, ut, clamores et ululatus eorum serre pOSse deSperanS, hisque OmnibuS vehementer offenSus, me globo ludentium immiscuerim, ita ut conspici a nemine pOS-

Sem ; hic comprehensum . aliquem fracto brachio dimisi; postero die crus alterius fregi; tertio die rex ad ludum accessit; ad sui et ego, aliquem

eorum laedere cupiens. In medio eorum confiistens

unum ex eis apprehendi, at ille me inclemeu-tius complectens, latera mea brachiiΑ arcte inelusit, haud graviores milii dolores allaturis, si ex candenti ferro facta suissent. Cum ille me vehementiuS premere coepisset, propeque eSSet, ut impetum ejus Sustinere non pOSSem, tum aegre ex manibuS HuS elapsus, inde valde adustus aufugi, et in hunc locum invitus me contuli. Τum alius gigas: hoc de me referre habeo, quod Speciem pulchrae seminae adSumsi, cornuque mulso plenum manu tenui, quod regi veSpere quodam convivium obeunti propinare Statueram. Itaque, convivis multo vino inebriatis, ad abacum con-Stiti, splendide vestita. Tum rex manum ad me porrexit; ego accedens cornu ci dedi, quod ille Sublatum in caput meum et adversam faciem in-

317쪽

cuSsit. Τalem quae nos intercedebant negotia exitum habuerunt. Τum tertius gigas infit: ego, speciem pulchrae seminae mentitus, sero veSpere cubiculum regis intravi; Redebat rex, nudiri pedibus, lineis seminalibus crura revinctus, epiScopon dextra adsidente. Ille me, prope Stantem animadvertens, lenire Sibi pedis pruritum jussit; quare ad pedes ejus in Scabello, et ante et post

coenam, confiedi. Dein rex cubitum ivit, quem ego comitata, pedum eiam tum fricavi. Cum vero interea episcopus, ite inque reX, Obdormivissent, artibus diabolicis regem perdere conata sum. At ille expergefactuου, librum aliquem in caput meum incuSSit, ut cranium oblideretur, quo facto inde aufugi, ab eo Semper tempore caput incline gestans. Atque tum rex epiScopum Somno excitavit, rogavitque, ut animum adverteret incolumisne esset adventu hujus daemonis, qui

tam aperte cubiculum eorum intraSSet, an non.

EpiScopus, regi morem gerenS, in pede ejus scedam reperit maculam Veneno plenum, quam epi Scopus ex viva carne exsecari jussit; quod vulnus adhibita medicina postea coaluit. Quibus rebus visiS et auditis, regii tacite reversi, navem

Omnibu S Somno Oppremis conscenderunL- Sequenti mane regi haec retulerunt: is ea ustraeSSe adseruit, Veritatemque dictorum argumentis adstruxit: caveatis autem, inquit, ne saepius ita noctu evagemini, est enim minus tutum, rerumunm inanium causa solos proficisci. Post haec episcopuS ac rex Omnes istos tractuS, cor Secratam aquam circumferenteS, Obierunt, incolaSque,

quorum multi gravi fuerant incommodo affecti, a dolis diabolicis liberarunt. De reste ODND.

57. Regi Olavo et Τhyriae reginae filius eximie pulcher fuisse dicitur, qui in baptismo

318쪽

Haraldi nomine insignitus atque e X patre matris denominatus suit; is regi ac reginae carissimus erat, civ Sque Spem animis laeti concipiebant, lare, ut patri in imperio succederet, Prat enim populo acceptissimus. Sed vix unum annum vixerat, cum ex hac mortali vita in aeternam gloriam translatuS est.

De resto Molae ac restina Sistri . 58. Jam de rebus, quae quinto anno imperii regis Olavi in Dania acciderunt, reserendum. id temporis rex Sue in Sigridam Facinorosam in matrimonio habebaL Hi aliquando sermonem inter

Se habuisse, reginaque, multis praesentibus amiciue eorum, locuta esse dicitur: quousque, domine, inquit, quam accepisti contumeliam ulcisci supersedebis 8 uex: quaenam, quaeso, domina, ista contumelia est, quam inultam patior 8 Regina: ignominis magnoque dedecori tibi fuit, quod ne dignus quidem habitus, neque ejus pretii aestimatus suiSti, cujuS auctoritas consuleretur, quando I hyria soror tua Olavo regi Norvegiae nupsit, quam rem ab eo tempore tacitus tulisti; sed ipSa se in matrimonium collocavit, auctoritatem secula nutritii sui, tua venia non expetita, illeque nuptiaK cum ea celebravit. Hic rex Suein: quam nani ego ea re contumeliam

accepi nonne Olavus Τryggvii filius aliis omnibus

regibus praestantior est num regi praestantiori Elocare sororem potuissem, et si ipse conciliator nuptiarum suisSem 8 immo, etsi totum meum regnum florentissimo statu vigeret, satis splendide locata est. Regina Sigrida reposuit: equidem haud nego, regem Olavum ceteriS regibus eSSepraestantiorem, tuamque sororem Satis quidem bene locatam PSSe: verum quoniam reX appellaris, considerare debes, quanta te assecerint contumelia, cum ipSe Sibi tuam Sororem desponderit, te dignitatemque tuam parvi faciens. Rox

319쪽

308 Disaeonia OLAVI TRYGGVII FILII. c. 58. contra: at vero injuriam istam et contumeliam, nunc adeo conSummatam, aequo animo serendam

existimo; quod et Optime convenerit, cum et rex Olavus potentia admodum valeat, neque ego meis opibuS adverSus eum uti, aut hanc ulcisci contumeliam possim. Sigrida locuta est: at tu

ideo diu eris parvi pretii rex, quod ipse talis

esse vis; quod Si rex eNSe velles, quales majores tui fuerunt, hoc nullo modo serres dedecuS ac contumeliam. Et pro certo tibi confirmo, si animi adeo pusilli Esese vis, ut non audeas talia ulcisci, nae me tecum divortium facturam, nec ullo pacto hoc loco mansuram Hic rex Suein: Quandoquidem rex Olavus potentia et opibus tantum valet, quanani tandem ratione hoc ego ulciscar Nigrida: dolis circumventum Superato, et ita ad extremum Superabis eum. Rex: itaque con Silium edoce, quaenam Sit ineunda ratio, ut Superari posSit. Sigrida: primum nuntios in Vindlandiam mittito ad Sigvaldium dynaStam, quem totius regni Danici exulem secisti; hunc ad te invitato, ea propOSita conditione, ut, Si poSSeSSiones et provincias a majoribus suis obtentas recuperare velit, tecum ingratiam redeat. Deinde cum eo paciscitor, ut Iegationem tuo nomine Suscipiat in Norvegiam, atque ita pro facinore adversus te commisso Satisfaciat; sed hoc negotium cum comitate agere

memento. Jam legati ad Sigvaldium cum regiis

mandatis prosici Scuntur, eaque coram eo exponunti DynaSta, magna usuS celeritate, ad regem

proficiscitur; illique ambo unacum regina de communi negotio inter se tractant. Hic rex Sigvaldio: Si recipere possesSiones tuas cupis, legat noStro nomine cum veris tesseris in Sueciam et Norvegiam prosciscitor ad regem Olavum Sue

cum, indeque ad regem Olavum Τryggvii silium,

320쪽

ut aestate proxime insequenti Omnes una in Bren-nois congrediamur; quo necessarii negotii causa proficiscendum sibi esse, rex Suionum simuleti Tum Nigrida: rex Olavus, gnatus meus, in Νοr-Vegiam ad cognominem Suum mittat, ut se in promovendo divino negotio adjuvet, quo facilius religio christiana in regnum suum introduci possit; et certo scio, Si hoc agatur, cum, Omnibus rebus posthabitis, ad annuntiandum Dei nomen iter Suscepturum, tumque eum in aliquas insidias pellicere sacile poterimus. Si vero rex Olavus Tryggvii filius e Norvegia prosectus, pernavigato freto Orano, te non prohibente, iter Suum quocunque velit perSequetur, nullam voluntatis tuae SuSpicionem animo concipere poteriti Sed hae re lacillime, rex Sustin, Ostendere poteris imbecillitatem tuam, si eum tuto ac libere redire patiaris. Haec regis regii aeque mandata ac cipit, profecturum Se pollicetur, iter comparat, in Sueciam proficiscitur. Eirihus, filius Hahonis dynastae, et Suein, frater ejus, qui tum in Sueciam venerant, nuntium de itinere Sigvaldii accipiunt, cum quo magnae eis inimicitiae intercedebant; ex quo in Issorungavogo conflixerant. Itaque de itinere Sigvaldii certiores sacti, mittunt ad eum, ut in congreSSum eorum veniat. Quod factu optimum ratus Sigvaldius, nulla interposita mora, eos convenit et comiter Salutat. Quaerentibus, quo iter haberet, respondit: jam in vestra Si tum eSi potestate, credo, quo iter facturus sim; dein fratribus omnem causam itineris Sui exponit. Τum Etrihus: si verum est, quod dicis, tu omnesque comites tui tuto, quo velitis, prosiciscamini

licebi L Itaque Sigvaldius iter perSequitur, donec Olavum Suionum regem Convenit, cui mandata regis Meinis ac Nigridis reginae exponit. Olavus Suionum rex Sigvaldium liberaliter ex-