장음표시 사용
231쪽
piam consentur m magistratur tapermittet, ut uxor alio in loco osciniam cs mercaturam longo tempore e r o exerceat. Num egs quidem hunc eoum non puto esse moraliter dabilem, cum talis vita repugnet bonis moribus. Aliud est, si rensemitat . ut ad breve tempus aliis in locis mercaturam exerceat, das iis aus die Gabrin driste ferum
,i edet. Nam tale exercitium mercatura non ac
quirit novum sinum domicilii. arg. d. l. s. l. 6. F. Pen. ad munici p.
46. Caeterun bsqire domicilio difficuIter aliquis agere potest; puto autem & hoc pmcedere posse, fi quis domicilio relieri, naviget vel iter
Iaciat, quaerens, quo se conserat atque ubi res suas constituat; nam hunc puto sine domicilio esse. verba sunt Iuliani, I. V. . . d. t. ad Municio cujusmodi Patresfamiliarum, nunc multos facit
Miletiristi satellitum intemperies & reIigiosus furor. Λqua &igni interdicii. deportati & pr
stripti. cum pro mortuis hahetantur. vere nusquam domicilium habere dicuntur, L 7. I. ult. de cap. min. l. 2. C. ad L DI de vi. Sed relegatos in his locis, in quos relegati sunt, interim necessarium habere domicilium. res loquitur, l. 22. g. s. ad Municio Tamen. quia non jus, sed usiimidii patrii duntaxat amittunt relegati, nihil vetat, quo minus cli dos nicilliun illic, unde arcentur, retinere possint, ut habetur in I. V. I. ult. d. quod tamen essest ri personalis citationis aut functionis habere non posse, cum illic versi
s. Sed est hoc in Iure Rom. constitutum. ut non modo qius dupIex habere possit domicilium. si ntroque loco sese instruxerit, sed etiam locus originis, In quo natus est, si re pater ibidem natus fuerit, illum habet subiectum r. s IHI. . Ad Mumel. Lρ. π seqq. C. de Municip. s originari Addit D. Matthaeus ae disp. 4. rh. fi vel si Pater il- sic, ubi filius est natus, domicilium habuit, quod. etsi in tactis legibus scriptum non sit, res tamen
ipsa facile persuadet. Nec contra docet Papinianus in L δ' F. Patris. tI. Li. ad Municip. Ait enim. Patris domicilium non adficere filium alterius Ioel incolam; quod est verum. Nam quia domicilium Pgtris ipfuin quoque temporarium est, id per se jus filii mutare non potest. D. Matthaeus idem juxta aIios, originem facit domicilii speclam, quod non convenit cum descripti me domicilii pridem data, nec cum usu Jurisperito-rimi, qui originem domicilio opponunt, L si g. r. ad Munia. ις. s.se. junci. s. Io d. ac sibi. Eitne
igitur origo, quartum Fori genus a domicilio. resita, re gella distin iuui 3 videtur ita, ratione juris Romani. Sunt tamen qui volunt, quod de
origine leges tradunt, ad munera tantum. R
rite sori subjectione pertinere, Mornac. ad 0eu.e Senat. G ddae.ad L ss. de F. S. Sicha rd. in I. a. C. de Dris i. Homin sententiae ego libens accederem, si per L Incola ap. F. ad Municip. liceret. Nimis enim videtur enorme, locum originis, postqua in domicilium alio translatum est, adhuc fori praebere causam: De provincia certe scribit planus in L so. de V. S. Provincirier accipiemaeos esse. qui in Provincia domicilium habenti nomeos, qui ex Provincia oriundi sunt: ct quae ratio, cur secus se res habeat in diversis municipiis
Textus Oinnesi de muneribns, quorum necessitas
utrobique,tam originis quam loco domicilii, immmbat, ut Μagistratus, Syndici. Tutores esse cogantur, accipi possunt. Eodem sensu G Yddaeus L L v. interpretatur. sed ratione verborum
parum subducta. ut videtur: Incola s his Magistratibus parere debet, ait Gaius, apud quos imcola est. illis, apud quos civis es: hactenus
Potes accipere de muneribus. At caetera; uecrantum municipali jurisdictioni in utroque municipi ubiectas es, verum etiam omnibusPublicis muneribus fungi debet: haec verba responsionem Gividaei nullo inodo serent. Mallem dice. re, non opponi hic domiellium & originem, sed incolatum & civitatem; potest aliquis esse civis. dc alibi incola, ut domicilium utrobique habeat, quo inihil hodieque frequentius, uno loco praecipue: altero, eleetione loci, sine lare fixo. Quod si omnino dicendum est, locum originis, oppositum domicilio. tribuere forum, non aIiter hoc intelligendum . quam si in originis loco reperia tur. Alioqui enim facultas cogendi cum in jus
vocatione non esset conjurina, quam semper asesse oportere,diximus alias, & inferius repetetur.
SITAE. de quo sic Imp. in L ult. C ubi in rem a P. Actor reisorum, e in rem,sive in personam Mactio, sequitur: sed σ in locis, in quibus re pro
pter quas contenditur, constituis sint, Iurumus, in rem actionem adversus possidentem moveri; iram Accursus,&plerique veterum in L L ult. e rebus soli tantum intellexere, res mobiles in Ioco. ubi reus domicilium habet, duntaxat petendas arbitrati; hac ratione potissimurn, quod
232쪽
mobilia personalis sequelae sint, nee ad locum situs se referre existimentur; quod saepe usu venire, non potest negari, ut alias a nobis observat uinest. Sed liete aliam potius rationem sequimur; quod in Foro stabiliendo maxime consideretur, an in promptu sit effectum dare citationi, in cogendis partibus ad obsequituri jurisdictionis: quae Levitas aeque locum habet in mobilibus, ubi detinentur, quam in immobilibus, ubi sitae sunt;
uatenus utraque, ubicunque res posse aestui . ad ominum vel creditorem revertito Tur, ut habetur in L vis. ver Ouid enim. C. Ac Pra eripi.love. temp. Idem firmatur ex LILJ deIudic. l. o. de R. Vind. in quibus de rebus mobilibus specialiter, in Ioeo rei sitae perendis agitur. 49. Videlicet, lioc semper tenendum. Domicilii sorum esse generale, quod in cunctis actionibus, adeoque etiam in actionibus in reni, obtinere, sciendum est, ut e di legibus constat. De petitione hereditatis veteres illi minus dubitarunt, quin tam in loco rerum sitarum, quam do.
miei iii sit instituenda, ut Aeeurs s Dd. Commadae l. un. aliique citati D. Matthaeo ae disp. q. th. 1τ. tradiderunt: dissentiente Donello,qui tantum in loco domicilii petendam hereditatem existi.
mat, II. Comm. c. II. haud sne textu: nam Ul-Pianus querelam inofficiosi, quae est hereditatis petitio, agi oportere in ea provincia, qua scriptili eredes domicilium habent, scripsit in L 2'.I. ult. β. de Din. resam. Nec aliter Impp. in I. un. C. tibi de Heredit. controversiam hereditatis esse terminandam alunt, ubi domicilium habet, qui con enitur, vel ubi res hereditariae sitae sunt si ibi degit.Separant autem a petitione hereditatis missionem in possessionem bonorum hereditario. rum, quam esse petendam alunt, ubi res sunt: luod non est mirum, cum missionem in possese
Ionem rerum, aliter nullo modo, quam illic
ubi res sunt, fieri posse, manifestum ut, L un. C. tibi depog. Qui autem textus petitionem ipsam hereditatis. in loco rerum sitarum fieri posse doceat. nullus adhuc mihi oblatus est: ut non inmere sine lege sit adfirmandum, quod nec ratione necessaria potest obtineri: quando alia est ratio singularis rei vindicationis , qua manum quasi rei controversae imponimust . s Is de R. Vini & piris petitionis,qua nos heredes petimus declarari; ut deinde missio in possessionem bonorum in loco rei sitae subsequatur, disi. Idcirco
nec mirum est actionein e testamento,uel in rem,
pro legatis & filei coinmissis, inoveri illic, ubi . TIT. Lres legatae sunt, III. F. de Ddie. I. un. C. ubi de eicomm. etiam ubi hereditas, vel major pars hereditatis est; aut alioqui in loco domici Iii, Lso. in pri s s. ult. eod. sicut aliae res singulares petuntur. De ipsius Hereditatis univerta persecutione . quamdiu textus non proseruntur, sustineamus adsensum: Nam sola ratio, quod res petitae sunt in potestate Judicum rei sitae, nequaquam susticit ad sorum, sine lege, stabiliendum; dissentiente cum aliis D. A. Matthaeo d. Hup. q.
o. Summa igitur haec esto; Domicilium in
omnibus rebus vi actionibus praebet Forum, L r. π a. de Reb. aucI9vi posM. Res illa praeterea in actionibus in rem lingularibus. d. l. uti. C. ubi in rem. quo semii Actio in rem dicitur esse ex praesentiposse one. l. a . g. 2. h. t. non excluso domiis cilio , quod satis includitur verbis LIS. pr. de D- die. Si per in rem actionem petetur legatum,
ETIAM ibi peti debet, ubi res es; vox E 1 IAM
implicat alium agendi modum, ut in L L um partieulae SED EI . nili cum H Ottomanno 3. obin
Ierv. 7. Properi legere malis Iolai: vel quod ego
mallem, dari. Id sane concinnius sore, non negem: sed nimia emendationum juris prodeat seges. si talibus indulgendum putemus. Suffieit ad hoc quaesitum; verba. etiam tibi res est, non exis eludere domicilium; sicut in d. l. ult. verba, sed F quo res constituta es. eandem conjunctionem supponunt. Latius haec deducta vide apud ML
sen b. ad h. t. xh. 22. Sunt, qui locum Rei litae non
aliter tribuere sorum velint, quam Jὶ reus illic reperiatur, quod putat Sichardus in L est. C. ubi
in rem actio. idque Vult ejus ad i. t. d. tit. C. n. 2o. s l. un. C. ubi de Hered. n. V. probat quoad hereditatis petitionem, ex verbis d. l. un. Pec stibi, ubi res hereditaria sint, Agit. Λt haec quidem verbatomicilium requirunt; qua de re dictum. Verius est sine dubio, cum in Rein actio Praesentispossessionis esse dicitur. & cum textus antea laudati simpliciter ubi res Istae, vel consistula sunt, danti actionein, id eo modo, A rous ibidem Dei deprehendatur, non posse limitari. Quin de rebus soli diserte contrarium & πραγματικῶς inculcatur, in L a. C. ubi in rem actio; Si dominus possessionis, id est, qui uo nomine possidet. abiit, eum, qui est in postestione conveniri,certo dierumnatio a judice de tendo, ut vel ipse in loca, in quibusprmdium situm est, perveniens, vel Procuratorem mittens. actoris intentiones exeipiat; quod si non facit, actor in possessionem mittitur, quaestio
233쪽
ne principali resert ara: quia sci licet, jure civili
absens nemo condemnatur, quod hodie sectis esse. diximus ad tit. Si quis caution. in Iliac Ap. Haec methodus in rebus soli praescripta, cum inmobilibus hac parte sit eadem ratio, nihil obstat, quo minus etiam teneat, si quando de re mobili. I)nte eo qui suo nomine possidet, agatur ad-Verius eum, qui est in possessione, i. s. st . de R. Vinae Eaque ratio placuit his diebus in Arrestoreali, quo Creditor rem debitoris Arregio adfi- Eiens, actionem quam habet, perionalem, ad insatin Rem actionis redigit, debitoremque cogit, ut ubi res mobilis, aut elio in pecunia Arresto praeclusa est, eo veniat seque defendat, aut rem pecunia nive Creditori addici patiatur; qua de re ad .rit. de in tu vis. latius actum, & mox adhuc aliquid collocabitur. Haec ego de Foro domicilii reique sitae alterne conjuncto, moribus hodiernis eodem modo putem obtinere, quemadmodum jure Caesaris praescriptum est; ut inaxime in Rem agatur, ubi res silia est, possit tamen omnino etiam, ubi Reus habitat; ac ita de usu temporum Gudelin. 4. de Dre novus cap. 2. I. De mixtis actionibus, excepta hereditatis petitione, quae partim in Rem, partim in personam esse dicuntur, quo sensu, viae ad tit. IV. de Actiou. n. ra. non sunt textus speciales, ubi lint instituendae; Ideoque id ex earum proprietate
colligunt Interpretes. cum partim imitentur naturain personali uin, partim tu rem actiones, illas
ct apud domicilium, oc apud rem illam esse movendas, ita quemadmodum de Actioni hus in Rem dictum est, tradente Matthaeo ae disp. 4. rh. 1'. a quibus nihil in summa quod discrepet, habemus; Nisi quod Actio finium regundorum,
non videtur alibi, quam apud fines agri controversi. posse definiri; nec etiam Famili .e emiscundae , conlinuntque dividundo facile secus. Proinde sie est statuendum : Posse quidem illas actiones utroque loco, domicilii situsque, tuove: ri; verum, si faciendae lini adjudiciationes manuisque diviso regenda sit, partes ad judicem loci remittendas esse, res ipsa loquitur: adeoque magis est, ut hae actiones ad locum sinis pertineant, vehementius quam in Rem actiones ipse, quia vindicatio facilius alio in loco; repetitio, in- qtiam, & exhibitio sacilius,quain divino partiumque diversaeuin adsignatio, fieri ac administrari
sa. De possessione dictuin est antea, si missio in possessionein pedi ada fit, non posse eam aliter
fieri, nec proinde peti, quam ubi res sita est; neque per rerum naturam alia ratio poteit iniri, ita. g. . de Reb. auc ori jud. possid. l. I. 27. D.
Ut in posses legat. Quod ii de possessione ex Interdicio agatui, tam in loco domicilii quam rei sitae agi posse, tradunt plerique, D. Matthaeo teste ac adstipulante, ae disp. q. th. s. dissentiente
Cuiacio Ls. Observ. c. s. ix Uult O in I. un. C. ubi de Hereae num. U. qui tantum in loco domicilii volunt agi posse. Hos contra Donellus d. cap. II. tantum ubi res sta est, agendi ex interdicto copiam concedit. De loco rei sitae agitur in L vn.
C. ubi de poss cujus verba haec sunt; Ubi aut vis faeta dicitur, aut momentariapossessio post aura es: ibi loci judicem adversus eum, qui posses-flonem turbavit, convoriit judicare. Verum sic
locus rei sitae solus praeberet Forum, si juris esset. ut si reus ibi non reperiatur, sed in diversa provincia degat, citari posset per Edictum, ut judicium procederet. Λsi hoc fieri, non patitur l. a. C. de Interic ubi; Praeses provinciae in eum, qui ejusdem provincia non es, nec ex Interdicto po-
res cognoscere. Ergo non recte dicitur, sorum ex interdicto esse locum rei sitae duntaxat, sed do- intellium est addendum: Nisi quis sorte putet, distinguendum esse inter species intentionum. quae in judiciis possetariis vertuntur. Si quis
facto turbetur,res clara necessariumque dictu est, reparandum esse hoc turbamentum apud rem in i pii, loco: vis eti uia facta, per quam res Occu pata tenetur, non potest aliter quam rei evacua
tione & restitutione dejecti expediri; cui accedit, quod vis facta species delieti est, quam extra
provinciam, ubi res accidit, vetat tinper. cognomsci ac animadverti. Nov. 6. e. r. In his igitur speciebus agendum videtur in loco rei sitae. Aliter se res habet in actione adipiscendae possessionis, quam nullum turbationis factum praecessit.& quod personalem habet intentionem, I I. s. de Interae Denique, dc actionem in id quod interest, ratione turbatae possessionis, ex interdicto dari mere personalem, nec in rem conceptam, probatur ex l. r. T LI. g. ia. g. de Viarm. Uidendum igitur, an non ho modo con cludere liceat; Praesidem provinciae non posse in diversae hominem provinciae, actione mere personali cognoscere, ne quidem ex Interdicto quod tamen ad in Rem paresque actiones non
G E s T A M esse diximus, eamque Vel e contra
234쪽
LIB. V. TIT. Lctu. vel ax delicto ad inita. Rem sam commodius de contractu delictoque praedicamus; quam alii, contractum generaliter, etiam pro delicio intelligentes, Fori caulam appellant. quia sic
contractibus etiam negotia, de quibus quali contrahitur. ut cli negotiorum gestio, administratio tutelae, indebiti tolutio, comprehendi non est dubium, L .f. o. h. t. Senator, qui in Pr
vincia negotia gessit, ibi quoque judicium sit bire
debet. l. 1. C. tibi de ration. agi deb. Hoc quoque άetro κοινὴ repetatur, domicilium esse Foricausam genenalem; adeoque eum, qui cera o loco MuIraxit, tam ubi domicilium hiabet . quam tibi contraxit, posse conveniri. l. s. g. l. G ult. h. t. Hoc etiam antehac observatum; Non eum esse locum contractus semper, ubi negotium inter partes celebratum, sed ad quem contrahentes
respexerunt, in quo uisolveret, se obligavit debitor, est in L 2ι. de O. ET A. Quid autem id est, quod in s. s. h. t. habetur, eum, qui insulam Capuae fleri certo tempore stipulatus ellaeo finito. OVOC PNOVE LOCO, agere posse in id quod interes. eou-
stat y Verbum quocunque civiliter accipiendum, non tantiun Capuae, ad quam partes respexerunt,
sed etiam ubicunque stipulatio facta fuerit, atque apud domicilium. Verum de Dote scriptu in est
in L θ. h. t. eam exigendam esse duntaxat apud mariti domicilium, non ubi instrumentum dotale conscriptum est. Nec enim id genus conιractus, utram eum Detim spectariosorteat, in quo ins mentum dotisfactum es,quam eum,in cujus domicilium s ipsa mulier per conditionem matrimonii
erra re silura. Hinc orta videtur eorum sententia,
quam refert D. Matthaeus ae disp. q. th. aa. mulierem nuptam per matrimonium ita in domicilium mariti transire, ut ex contractu ante habito, ubi contraxit, conveniri non possit. Non est
quidem nihil argumenti in d. l. s. sed ratio Iurisconsulit pertinet ad contractum dotis, in quo celebrando partes se totas ad locum habendi matrimonii, non ad eum, in quo tunc erant una, se retulerunt. Unde non sequitur, mulierem, quae alium contractum. antequam nuberet, iniit, non cum suo marito. sed cum extraneo. ad eum se
vandum ibi nullo modo teneri. Haee igitur est exceptio, non personae mulieris, sed causae dotis. Cui accedit ea, quamlupra babuimus, exceptio, de actione personali ad petendum legatum, quae in loco domicilii, vel ubi res sita est, vel tibi lae- reditas aut major ejus pars est, instituitur. ut ex ceptionem hanc a regula Contractus ponunt Interpp. D. M lith. d. viis. η. tb. G. Wise acti. ad h. t. ιλ ιδ. post alios. Sed pi oprie loquendo.
non videtur haec esse exceptio ab hac regula, quα est de caula Fori & loco coiitractus, cum ad regu iam non pertineat; nec enim contractus in stamento, ubi legatum relictum est, celebratur.
L aD. de V. S. nisi ad hereditatis aditionem. quae
pro quasi-contractu habetur. hanc exceptionem referre placeat.
4. Sed contractus ita Forum tribuit, si conintratinns in eodem loco reperiatur. L L s. in priquod convenit requisito communi inde ab initio collocato, nullam esse Fori cautim, nisi cum facultate cogendi coniunctam; qualis non est ex historia contractus, si vel Reus ibi non inveniatur, vel bona duntaxat lita non habeat, in quae missio fieri possit, quando reus se in loco contractus non sistit. Etenim hanc missionein in posse si siOilein pati debere Reum, si contractus ratione
-jus Doe. dc ex hac ratione ; quod tacite se ad defendendam in eo loco causam Obligasse videatur. ad quod proinde eum cogi posse consentaneum est, si facultas adlit personam aut bona Contre ctandi. Verum an haec Obligatio non est tam emiscax. ut magistratus loci, i ii quo degit, teneatur ad remittendum Reum. in locum celebrati contractus' Nulla c: uisa videtur, ob id quod interest cati sun que pecuniariam. eiusmodi motum ciere violentum: Nam si veterisus in jus vocatio de domo. in eadem civitate non placuerit, quia domus tutissimum cuique refugium sit et si in jus vocatio rite fieret olim invitis Reis. l. tΙ. de inius Doc. LIV. de R. I. quanto minus rationis habet, Reum in causis pecuniariis ex alia civitate in aliam petere remittendum; quod tantum in gravioribus delictis jure ei vili receptum est . I. ult.
de accusat. I. R de sed. Reor. Auth. qua in pro- Obstia. C ubi de crimis. vi σport. Ratiunculas aliquot contrarias diluit D. wissentach. L th. II. ad h. tit. Major erat ratio dubitandi. an Magistratus domicilii requisitus a Judice loci contra eius, perinittere, vel jubere non deheat. Reum injus vocari in locum ubi contraxit; sed ne hoc quidem moris aut juris esse, probavimus ad tinde in Jus voe. ubi de citatione reqvi toria : quanquam in eodem imperio inter diversas jurisdictiones legem serre nihil vetaret. sorte etiam expediret, ut hoc modo ratione contractus Fortim expeditius redderetur, quod tamen nusquam ita
235쪽
sancitum nobis innotuit, nec quicquam ex jure civili hac de re compertum et Lues. Sed quod diximus, locum contraeliis non eum esse duntaxat, ubi quis contradi in perfecit, sed etiam, ad quem contrahentes respexerunt, adineo verum ei ut hoc etiam ultimum multo minus obnoxium lit exceptionibus. Indistincte enim adlirinare licet, eum, qui certo loco Iuturum se promisit. ihi conveniendum esse, d. l. ιν. s. a. l. r. s t. t. . de eo, quos certo loco. Sed locus in quo, notabilem reeipit limitationem; ut, si quis ab ad.
Nena mercalore aliquid emerite aut vendiderit ei,
quem scir. inae coni sim profecturum, non oporteat eum illic defendi, vel bona possuleri; duri mum eum est. quotquot locis quis navigans, vel Der faciem deiurus es, tot locis se dejendi. Verum causa sori tum demum nascitur, ubi quis cum eo contraxit. qui constiterit alicubi, tuberna, peringula, horreo, armario, vel ossicina conductis. d. l. s. s. a. Quoitur, an eadem limitatio accommodanda sit his, qui, cum eo Nodo contraxistent.
quo dixit Ulpianus in L f. a. pollea in eodem loco non commorantes neque moram facturi, sed iter facientes, frater navis aute aut ex nave vehi initore t. ntisper egressi, dum locum antiqui contractus transeunt, an, inquam,
ibi raptim in jus vocali listere sese atque defendere debeant, quod aequitatis ratio plane abnuit, I . Matth. d. disp. 4. th. a nec tamen hoc line aliquo temperamento. Si enim id quod diximus usque adeo velis extendere, ut nemo nili qui tabernam, horreum, aut Ossicinam conduxit, in jus vocari possit, illic labi contraxit, nimis in arctum eadem haec facultas redigeretur, magisque est, ut conveniri possit, si venerit in eundem locum morant aliquam facturus, pisi nihil conduxerit.
66. Postremo ad seruin ratione contractus referri potest, quod qui alicujus collegii aut corporis opificum vel negotiatorum est, si quaeratur de rebus ad opificium illud aut negotiationem Pertinentibus, non tantum apud judicem Dr/inarium, sed oc apud specialem ejus Collegii judicem conveniri possit, cult. C. de Druies. dummodo eis jurisdictio data sit ab his, qui jus dandi
habent, qua actum de re ad rit. de Iurisdict. D. Matthae. d. disp. q. th. 27.s7. Hactenus de Contractu. Alterum ex regesta soririn. constituere diximus, locum DR
LICTI admissi, sub eadem limitatione, quam in
tione contractus obtinere vidimus; ii Reus ibi PAR a II. reperiatur, l. 7. g. pen. de Accusat. ubi negatur. dominum rc vocare posse serviani maleficii reum in suam provinciam, sed illic, ubi deliquerit, eIIedefendendum. Idem in I. 2S. g. gem de I arn. Famosos latrones in his locis, ubi grassati sunt.
furca figendos, additurque ratio; ut G connectu
deterreavitir alii ab iisdemfacinoribus, sDiat io sit cognatis es adsuibus interemplorum. eouem loco faenia reddita, in quo Diraues homicilis feoi FIent. Quae rationes eniciunt, ut ii Reus alibi do prehensus sit, ad locum delicii perpetrati sit remittendus, Nov. Iq. c.F. Unde occupatur Objectio, contra hanc Fori causain, quod locus delicti nihil habeat praecipui, cum regula sit, ubicunque reus invenitur, delicta puniri posse, Lι. C. ubi de Crim. ubi commi a,vel inchoat Gunt, vel ubi reperiuntur,ait textus. Non est animus discrepare a sententia Recentiorum, quae statuit Reum puniri, ubicunque reperiatur, et ii delictis in alieno Imporis committis, telle D. Matthaeo L disp. 4. th. 2L F seqq. D. Wissen b. ad h. t. th. s. I homalius tamen noster movet scri ipulum,led non explicat.
An haec adsertis conveniat Jurisprudentiae Romanainti quidem communiter a Doctoribus ad . martir.proster i.I.C. ubi de Crim. eleganter di uirit Mesu. D. Zie eler. DicasLCones. Iς. 6. 36. & seqq.
Gmnuleri locum Autor non riderit,ejus summam explicationis loco subiungo. Ouod jure Romano non alibi de crimine cognosi aut accusario pera ei potuerit, quam in probincia, in qua delictum fuit commissum, probat neglervs per clara verba l. 7. g. ult. de accus item legis ult. eod. l. I. C. ad. l. Iul. dea divit. item ex Codicis Theodoliani titulo de accus ejusque l. io. α 16 quos textussimula DAsa interpretatione aliorum vindieat. His Ders seuppositis asserit. verba d. Li. C. ubi de crimin. vel ubi reperiuntur, qui rei esse perhibentur criminis, exegetice deo uriare, quod de loco commisi detieti ibi dictum es, nan, ut opponantur loco commissi cria minis Vorum ahquoujepararum innuant, sed ut
one uri, nec revocare domum, si in Ioco uelicti commissi reperiatur. Atque ita verba illa intelligenda esse: perfici debere quaesione ubi reperiuntur,qui rei esse perhibentur criminis ibi commissi Pro aijuvanda hae Iententia adducit insuper l. 3. Pr. is. de re milis. Huic vero sevientia Ziegleri jam non Fus est, ut quicquam addamus, cum evidentumma fit, in tantum, ut Ainor ipse etiam citra inlpe-
236쪽
mιm negleri locum senserit, verba d. legis I. magis exegetica es si quam disjunctiva. Non contigit videre hunc D. Liegleri locum,
nec tamen ego dillimulein, Optare irae textus clariores, quibus id evincatur, quod vult communis sententia, quam est copia. Nam praeter quod parum abest, quin particula vel in d. l. un. magis exegetica quam disjunetiva videatur, alii textus τα ubi reperiuntur, de terminis ejusdem, in qua delichim est commissum, provinciae, nec ultra,
videntur accipere; quicunque in aliqua culpa seu crimine fuit deprehensus, intra provinciam, inqvafacinus perpetravit,publicis legibus Iubiiciarunt. . ubisnat.PeIClaris. In LM. D. de custos. sexhib. N. Cujuscunque est provinciae homo, qui excusoria producitur,cognoscere debet is, qui ei Provincia praeest,in quaProvincia riuum Idem in II. EN s. de ine. Praef. l. I. C. ubi quis de cum vel cohort. ibi; Intra Provinciam. At hi sunt textus ad hanc rem pertinentes. E quibus aliud nihil eolligendum datur, quam quod, in quacunque PrΟ-
vineia delictum sit assinissum. Reus ibi deprehen- sus. undecunque sit oriundus, judicari atque puniri possit: sed ut de maleficiis, in alia provincia ominissis, alius Praeses aut Judex cognoscat. inure Caesarum non reperio. Magis igitur est, ut eorum opinione flandum sit, qui Reum talem ad
iudicem loci, in quo delictum est admissum, censent remittendum, quam communem esse, testatur Farinae. pari. l.Prax. crim. lib. P. tit. l. quaest. 7.
n. Is Rem ita se ex ratione juris civilis habere, non est dubitandum, stippo filo unius Impexit vinculo communi, quo diversae provinciae ad universam publici juris observantiam connectuntur: Sed hodie diffusa in diversas innumerasque civitates sibi mutuo non subjectas Europa, necessitas obligandi iudices ad remissiones communicandas nulla viget, estque res illa meri arbitrii, ac hum nitatis: Quanquam raro sit, ut amici Principes populique liberi hoc ossicium reqla ait negent,
1unt tamen quandoque causae, ut ad commode
- fieri non pollit; quin etiam fieri potest, ut Magi uratus locorum, in quibus delicta perpetrata
sunt, Reos accipere nolint: ut memini ante aliquot annos faetum, de homine mensuriano,
qui in hac Provincia degent, morsibus conse emtiae adsiduis coactus, semet ipsum homicidii in
Patria perpetrati reum detulerat. Amerasurienses, offerente Curia nostra, hominem transmittere parata, detrectarunt: atque ita heic si1pplicio adsetius est. Nam quia generis inmani sui opere interest, delicta non manere impunita, postquam remissionum necessitas faciendarum & accipiendarum cessavit, ac in urbanitatis consuetudinem abiit, ut satis constat dc testatur Gail. lib. l. depac. pubi c. ιε. n. D. non immerito receptum est, ut crimina non judicata, Mbicunque delinquentes inveniantur, meritis suppliciis coerceantur, ut auctoritatibus atque exemplis probat Sandius lib. ι. tu. . des. ε38. Ex his non est dissicile judicatu, quid juris sit de Foro, si delictuin aliquod in confinio duarum civitatum, in alia sit inchoatum, inaliaco suminatum; in una mandatum, in altera perpetratum sit. Nam si deprehensio tribuat jus Fori, licet delictum alibi si factum, absque necessitate remissionis, nihil est dubii, quin ejusmodi dubiis
casibus praeventioni sit locus, id est, primae prehensioni; quam in gravioribus criminibus fac
re praeventionem, potius qualia citationem, induisbia res est, quia talium rei criminnm non citanis
di. scit rapiendi, custodiendi & exhibendi sunt.
arae. tit. D. N C. de custoae s exhib. reor. Atque ita Supremam Frisiae Curiam, memini rescripsisse olim Senatui Academiae Franeheranae, cum ei lis adversus oppidanos Magistratus esset, de Gladiatoriae artis magistro, qui alituri graviter vulneraverat, eaque causa a Procuratore Fiscali Academiae primo citatus, a Magistratu erat utrique jurisdictioni subjectus, deinde prehensus erat. Se
natu repetente Reum quasi a se praeventum, oppidanis negantibus, Curia rescripsit, Draventis
nem in criminalibus fieri, per prehensionem: etsi dissentiente D. Matthaeo L p. h.3η. nisi ille delevioribus delictis sit accipiendus. Quin etiam ex ratione juris civilis, quo neminem Magistratum de criminibus alibi admissis judicare posse, pr bavimus, in ejusmodi casibus ambiguis pnaeventioni esse locum , recte probat D. Matthaeus L
DE FORO INCOMPETENTE. QUOD DICITUR.
LIX. v I i. Causae fori incompetentis. I. Privilegium jure civili pro Clarissimis. L T. Promi. serabilibus personis, ubi, an virgines sub viduabus, minorei iub pupilus. sprodisi sub inisonis comprehendantur. L XI. De morbosis, debilibus csc. hac Parte. L XII. Item palm
237쪽
DE FORO INCOMPETENTE, QUOD DICITVR. 733
peribus. LXIII. quid de his, quicut sua miserabiles facti sunt. LXIV. An s quate. nur hoe jus cedipossit. LXV. An privilegiati contra se invicem priviletur fluis uti pes lat.
LXVI. An mi rabiles privilegio suo renunciare possint. LX VII. De Privile eis Eori militaris. LXV III. De Privilegio Fori Academici ex Auth. Habita. C. Ne Fil. pro Patre; 'Ldericum id tantum concessi e Studiosis peregrinis; deincep1 esse productum. L XIX. Fri-dericum nullas exemisse Professores, quam Iutis fise sacrarum Legum, EF ratio, quare P Id etiam esse productum ad omnes. L X X. De primo Studiosiorum priviletis. ne propter diversae Provinciae delicta detineantur aut vexentur, G dsiensi hujus articuli. LXXI. Alterum privilegium; ne coram fudice ordinario. sed coram Magistrissuis conveniantur; cujus tamen in singulis causis detur illis electis ue facultas renunciandi. LXXII. Tres hujus sententia limitationes. LXXIII. LXXIV. Privile tum Acad. Frane eranae. LXXV. An Privi. legio Acad. gaudeant Studiosi de eneres. LXXVI. Privilegium Clericorum jure Cirili scinonico exponitur. LXXV II. suadam communia privilegiatorum. LXXVIII. D- competentia Fori ob denegatam D Etiam. LXXIX. Incompetentia Fora ex aliis causis
remissive. 59. vae hadtenus de Foro Competente di- quales sunt ciariss i estin disti. qui in civilibus
et.i sunt. ea quid Forum Incompetens sit. habebant privilegium, quod in urDe duntaxat ut ita loqui liceat, ultro intelligendum praebent. Pud Praesectam Praetorio. vel Praesechim urbi, vel Usum autem habet ea res potissimum natione Magistrum ossiciorum conveniri possent, i. t. a. t domicilii. quamvis re in contrachi locum habe- C. ubi Senat. vel Clari Plus habent exemtionis re queat, etiam resperet Rei sitae, si res habeat fa- Illustres, etiam in causis criminalibus, de quibuscultatem . ut alibi tractari atque decidi possit. tantum in consistorio Principis accusari pollunt. Domicilium eme vel generale totius Reipubl. d. LI. Apr. s I. un. M. Sen. Haec res hodie. vel speciale ratione certi municipii, diximus δει- mutata passim Reipubl. serma. non habet usum. pra. Sunt causae, per quas aliquis diversae quo- verum cuilibet Imperio suus hac parie mos &que Reipubl. Foro lubjicitur, sunt etiam, quibus ratio servatur. in suo municipio sinere se non cogitur, aut non 6o. Majorem usum habet in Foris hodie, quod potest: nos de illis promiscue agemus, atque in pupillis, viduabus, caeterisque personis MISER Α- singulis usum illum, ubi res seret, observabimus. BILIBUS, datum est privilegium, ut .idversirio In universum Causas, qui hus Fori incompetentia suos evocare possint aa comitatum principis, ipsae fiat legitima, ad septein redurimus in poss. si evocari non possint. I. um C. quanae Imp. inter h. t. quae sunt hae: I. Privilegium. a. Prorogatio. Pup. vid. Quod de comitatu Principis Consilia 3. Connexio rer n. 4. Diversitas jurisdicti tutio memorat, hodie de supreinis Curiis intemnum. s. Reconventio. 6. Denegata Iustitia. pretamur. ' Sed de personis major e It dubit, . Arremura. Privilegium in positione 46. ad h. r. tio. an extensone in recipiant. Pupillos a pube- duplex esse diximus, personarum, vel rerum: sed ribus, qui sub Curatoribus agunt. differre, notum quod ad res attinet, superius paulo secus institui- ct ad rit. de Statu Hom. dishun est Notum mus, ut ad regulam competentiae pleraque re- etiam nec semel die in . ea quae a lege speciali ferri possint, nisi quod causae fiscales civiles, a- pendent, non recipere extensionein: 1ed tapud Procuratorem Caesaris, etsi reus alibi domi- men hoc privilegium ad initiores annis XXV. cilium habeat, agendae sunt, Escult. π t. t. C. produci. indubitati fori nostri observantia re Ubi eaus si H. Privilegia personarum heic in- ceptum est, etsi metores de eo non conventia telligenda sim t. non singulorum hominum, quae ant, ut demonstrat Sandius I. I. tu. l. def. r. proprie alioqui sunt privilegia, sed ordinum, Quod de viduabus habetur in I. un. plerique,
' Apud nos forum personarum miserabilium, est in supremo Iudicio Aulico, Carpta nori tis. art. s. num. .st . Nam in Iudicio Imperii Aulico & amerali lex m. c. quanae Imperator intre pupist. Fel FidMas. non obtinet, teste .ail. l. ι. OV. r. n 1 . & ad alia judicia subalterna eadem referri nequit. Unde nee ad C. tias Provinetales, nee ad Regimina, a quibus ad Iudicium Saxoniae Auli cum appellari potest, reus a perissona miserabili vocabitur: vid. Mench. ad O. P. S. tu. r. I ιε. Berget. GL de nexu Iuruisse , quo ritieri re submis coaetine ἔ- cb. II.
238쪽
de virginibus etiam intelligunt, per L a a. de v. S. tilbi: viduam non selum eam, quae aliquando nupta fuisset, sed eam quoque mulierem, qua virum non habuisset, appellari . Dbeo ait. Quam tamen significationem etymologiae magis quam usili hominum convenire, s. iis ii anifestiun est: Ideoque displicet Sotomajori Part.
S. Contri C. V. n. ιε. &Covarruviae Prael. quaest.
rum ad minores, eod. loco. Etiam in notis MM. ad Stat. lib. I. tit. I. notatum a D. Saehina
ruperio, sic olim Curiae visum esse, puellam sui juris apud judicem domicilii conventam , non posse Iori declinationem opponere, in calua Iliti Grater eontra Jacob sin es a7. Octobr. ιs . Si rationem, cur viduae gaudeant hoc privilegio, scilicet quod aesensore careant i c negligantur, adspicias, haud absiliae sorsan distingui posset inter virgines florentis aetatis & vetulas; quando pri res, haud facile defensoribus carere deprehenduntur, &posteriores neglectui magis quam ipsae viditae, sunt expositae. Praesente tamen praxi vix est, ut haec distinctio valeat, sed virgines etiam locupletes, quibus non solent deesse Patroni, hoc beneficio gaudent, ut a Curia nostra iudicatum refert D. Nauta decis Alsie. No. in causa Johaunae
a Sic ama, eontra Petrum Sibrandi. quemadmodum nec inter viduas pauperes aut locupletes distinguit lex , neque dii linguenduin esse, recte putant Inte p. D. Matth. d. di p. q. tb. S. Meliore jure vidua Dus aequari possunt mulieres nuptae, quarum viri sunt captivi, vel exsules, aut ultra decennium absentes, ut notat ex Cancorio Part. a. ResoL C. a. n. S. πρHa. Ι . Sachma not. adae tit. 3. Ridemque, viduabus & puellis inli neste viventibus id privilegium esse negandum, recte censet, quod re de caeteris privilegiatis intelligendum, docet Guil. a. ob. I S. n. S. D. Mattia.
minoribus antea metium est, ad eos pupillare privilegium extendi, etiam de prodigis, qui sub Cimratoribus agunt, aeque adfirmandum sit. Enimvero a pupillis procedere ad minores, extenso minime inverecunda est; sed ut ad majores prindiros, quibus ob nequitiam sualia bonis interdi-chim est, id eiu favor producatur, nec verba legis, nec natio serum: etsi contra scribat & judicatum reserat D. Sachina ad L tu. S. lib. I. Staturi in causa Philippi se Tungerem contra Petrum Ste Iivgωcrata'. Januar. t is rationem addens, cumire, ait, quantum ad Privilegium fori attinet,
pro miserabiti persona habendus fit. Scire velim, qim lex aut ratio sic jubeat. Nam si ad minores aegre, nec, ut audivimus, sine contradicti ne , sacha si extensio, quod ibi sit eadein ratio, cum plerumque de pupillis dicta ad minores proferantur, ut vidimus ad Iust. suo. allem sic. TeI non. v. q. in M. haec similitudo in prodigis manifesto cessat; cum. quia nomen pupillorum, quod est in L un. nihil habet commune cum prodigo, riuri quod in minore locum habeat aetatis mi 1eis ratio; quae in prodigo non potest esse, nili respe-fhi nequitiae: Nam si ex prodigentia in miserabilem paupertatis vel debilitatis stat tura redactuasit, tiun ex alio Capite hoc beneficium adiectare potest, ut mox videbimu . Hoc satis constat,m minoribus aut pupillis, non habendos esse liae ros sub Patrum cura, ratione bonorum advenistiti oriun, agentes; ne quidem emancipatos, quia miserabiles non sunt, quibus Pater superest defensor & Patronus, ut in Curia nostra saepe ludi tum refert D. Nauta decis ras. Quod si pater quidem superstes . veriun is Tuteis aut Curae non sit admotus, & pupillus in alterius sit Cuna, magis est, ut a communi pupillaris aetatis bene. cio non laret excludendus.
6i. Post pupillos & viduas, datur privilegium
personis diuturno morbo fatigatis; quae verba non omnes morbo adsectos, sed durabili, ac ut leges aliquando loquuntur, perpetuo morbo laborantes significant, quales sunt tabes, nodosia podagra, Calculus renturi aut vesicae, similesquo chronici morbi, quos vocant Medici. Λn lues etiam vene a huc pertineat, memini quaesitum:
Et siquidem contagione innocenti colice a sit, non est dubium; si flagitiosa intemperie contracta, merito dusites; Et tamen si quis eo malo adstidius, lecto aut curationis necessitate subaetus sit, non potest non inter iniserabiles haberi personas. Sed quos hoc malum non prohibet in medio versari, ossiciisque tralatitiis fungi, eos sub morbo sitigatis minime comprehendemus. Subjicit Lex debiles, sub quibus paralyticos, epi-lepticos, hemiosos, claudos, sed graviter lingulos in suo genere, ut ad promiscua vitae olficia sit inpeditare nequeant, item caecos, mutos, surdos dc similes, quos iniquum sit σωιλλεθ- -iς οδρῶς, ut Greci. intelligemus. 62. Postremo clausula generalis adjicitur, alliaque Drruva injuria miserabiles ; quales sine
omni dubio sunt egeni, & pauperes. Illi, qui nihil habent, quos ab aliis Iustentari Oportet, hi. qui
239쪽
qui param hetbent, Hebunque duriter exercere
coguntur. Ita enim differtuit pauper & egenus, ut probavimus ad tu. de Procurat. num. 7. Sic Ovidius Hecalem vocat pauperem , Dum vero
Nempe quod alter egens, altera pauper erat. Pauper oc modicus conveniunt,ut in L U. F. U. de eugat. Tut. Atqui hoc privilegium habet rationem, quod miserabiles itineribus sumptibusque non uni fatigandi, nec Opibus potenti rum opprimendi; ad quod beneficium sumit Paupertas, etiamti egestas absit, promerendum. Plerumque tamen qui hoc beneficium adsectant, jus miserabilium, quo a iportulis liberentur. ρο- tunt, quod vulgo Jus pro Deo, non nimis revere ter, appellant. 63. Sed verba Constantini in L I. un. fortuna injuria miserabiles, indicare videntur, eos qui
culpa flagitiove suo miseri sunt faeti, hujus ta beneficio non esse impertiendos; quales, quos supra morbi Gallici reos demonstravimus, quive nepotinis sumptibus se cum uxoribus liberisque ad egestatem perduxerunt. Est tamen commi niter receptum, nec his privilegium miserabile de nefandum, modo in eadem culpae exercitione adhuc non deprehendantur: quemadmodum de vidua inhoneste vivente, deque virgine, ab his, qui viduale privilegium ad eas extendunt, contra
sutun uptorem agente, communiter adsi
matur. Sed paupertate aliave milhi ia premente, non distinguitur, quod ad hujus legis usum attinet, quibus causis conciliata ut: ut Curiae quoque nostrae visum scio , in causa cujusdam mercatoris Harlingant, qui bonis exhaustus, contra veteres socios apud Curiam ex hoc privilegio adiurus, exceptionem patiebatur, quod sua culpa rebus prosperis evolutus esset; a Curia tamen, non habita ratione hujus exceptionis, ad usum
privilegii admissus esL64. Sed an personae miserabiles suum jus cedere possunt aliis 3 non est intelligenda quaestio de hoc privilegio 1bIO, veriun ut accessione juris alterius. Nam ut pupillus, vidua, pauper, aliis non miseris faciant privilegii sui copiam, non habet speciem usus. Sed pone; mulieri debentur centiun ex mutuo, hos cedit alii cum mandato in rem suam. Quaeritur, an cessionarius
debitorem prima inst. nita ud Supremum juditem vocare possit. Distinguendum videtur, actione dire sta, an utili experiatur: Si illa, cum agat ex mandato nomine cedentis, nihil haerundum
est, quin eodem jure possit uti, quo ipse per se
mandator agens uteretur; Sed utili .ictione, ciun haec fiat ex titulo proprietatis, emptionis, donationis, aut simili, sine mentione mandati, covientaneum est, huic beneficio non esse locum, arg.
I. o. l. ιθ. de R. I. Quid, si miserabilis habeat cessionein a non miserabili, an ille beneficium ex sua periona habebit ' Ita videtur, idque sic judicatum esse a Curia Suprema, testatur D.
los; η. Jul. ιcto. Nec est dubium, si utilia stione
suo nomine sit usus; secus, ut videtur, si directi. vi mandat i, nomine cedentis expertus fuisset.
pillus, aliave miserabilis persona, cum alia si mile privilegium habente concurrit, per conunune dietum ; Privilegiatus contra aeque privile imium jure suo non utitur. arg. I. u. g. vlt. L. de Minor. L 3. in pri de Excus Tut. in quibus ita demum privilegiatus, adversus alium privilegio Inlinitum diis suum exercet, si validiori privilegio sit instructus. Ideoque paria mutuo concursu exinaniuntur, ut auctoritate multa probat Mi dius L ι. tit. l. def. a. idque in Curia nostra, licetoli in secus judicatum esse, reserat D. Bouricius de . AI c. cap. I . recentior praxis Observati Quid autem si diversi miserabiles inter se concurram, estne aliquod inter illos discrimen λ Vidua viduam, pupillus pupillum non potest vincere, sed an vidua pupillum minoreinve non potest 'Tentari posset, eos, qui nominatiin in lege comprehensi sunt, non habere differentiam inter se; Verum eos vincere tales, quos per consequentiam admittimus; ut pupillus minorem, vidua virginem trahat, non viceversi. Sed magis est, ut, quando receptum est, sub pupillis minores, sub viduabus virgines intelligi, id eadem juris praerogativa fieri intelligatur. Viduam sane, quae par jus cum pupillo habet, non posse vocare minorem e loco suo, Supremae Curiat placuisse. testatur D. Saehina loe. cit. in causa Tr n Beems contra A. Cornelis eum foci 4. DI. 16 4. Sed militem. etsi privilegio fori munitum. a vidua tamen ad Curiam vocari posse, placet & judiciatum est, eodem Senatore teste, in causa Aris S eris contra Matthiam a Mude F. Mart. ισια Quod ad Studiosos, qui sinite militari privilegium habent, produci posse, non sacile dicierim: cum, quia plerumque minores illi sunt annis XXV. tum quia proxime accedunt ad savorem misera-
240쪽
hilium, arg. Auth. Habita. C. M.A. pro Patr.
verb. suis enim non misereaturi Peregrinatio
quoque studiosbruio, in qua causa plerique ver santur, ordinaria fora nullo modo permittit; atque ita apud nos servatur ; ne studiosi ullo praetextu inviti evocemur.
66. Quaeritur,an miserabiles huic suo Privilecto renunciare possint. Negant Dd. citati a M.ulli reo ae disp. q. tb.M.et ri Gail. δ. OU. l. v. q. Sed D. Matthaeus Vult ejuna sequitur negantem, illis justam negandi caulam fuisse. Certe, si re- nuneiandi cum essectu capaces sint, ut non esse pupillos atque minores constat. nihil obstare videtur, qtio minus huic beneficio, in quo merus
favor eorum vertitur, renunciare queant, idque non tantum expressi, consensu, verum etiam tacite , litem contestando cum adversariis, aut apud
inferiorem judicem ipsi agentes ,aut apud Supremum, quando vocantur. Cumque tacita illa submissio vim renunciationis indubitatam habeat, eadein argumentum praebet, ab iisdem posse fieri expressim renunciationem, quae disputatur ab his, qui tacitam illam negare non possunt. Cum autem minores Privilegiatos negamus esse renunciandi capaces, id eo pertinet. quod in integrum restitutione semper eam eludere possunt: Num quo minus in savorem suum renunciare
rueant, nulla ratio dubitandi esse potest. Verumaepe fit, ut personae miserationis privilegio donarae, prorogent Iurisdictionem,hoe est, submittant se judici ordinario, aut Supremae Curiae pri-' ma ins antia; an hoc pro renunciatione sussiciat' Haud diserim sitripliciteticum, quia submissiones
illae more Notariorum, ne consultis quidem partibus adjiciuntur, tum quia renunciatio debet esse expressa, ut constet, renunciantem bene scivisse.
quid hoc esset, cui renunciavit, maxime si juris imperiti lint, cum quibus res agitur, ut sere sunt qui miserabilium numero habentur. Duod si requisita renunciationis valide faciendae adhibeantur, nihil est causae, cur miserabiles etiam prorogando jurisdictionem Vrivilegio suo discedere non possint. Gail d. obfl. n. q. 6'. Tertius ordo Privilegiatorum ratione Fori, est Militum, qui arma belli traistant. Hi tam in criminalibus, quam civilibus, subjecti sunt magisteriaporesari, id est, apud magistrum duntaxat militum conveniri possitnt, L . C. de Drisaeonin. d. Et quidem de civili jurisdictione satis
conveniunt Dd. sed in criminibus obtinet distin. clio, inter militaria, ut est desertio, armorum ab-TIT. I. iectio, 6ριψα πισες olim dicebantur, fuga, Ie
communia delicta, quae sunt homicidium, adulterium, furtum, fili uiri.& id genus alia. In militaribus delictis, omnes contentiunt. milites apud inagistros suos, nec alibi esse conveniendos, Ly. de cusor reor. LI. de Re misit. Sed in communi delicto multi putanti milites etiam recte coram
illis judicibus, apud quos tale maleficium contra .ctum est, conveniri re judicari, ac ita praeventioni esse loeum. Hanc distinctionem sequuntur
Donellus r7. comm. c. ast. Sandius L l. tu. r. def. q.
D. Mattia. d. Di p. q. tb. ψo. eamque in usu nostro habemus adliduo. Negligunt eam, aut rejiciunt, Cujacius in parat. C. de o f. Mag. mic Vulte l. ians C. de Drita. n. r . Wissenbach. ad h. t. iv. Zo. Textus Juris oportet nos determinent. Pro distinctione citantur L a. Τ. de M misit. inpri ubi
nihil quidem est, quam distinctio in delicta propria militum re communia, divertaque ea perfe- .cutione constare . At in L sequ. habetur, militem desertore in a Praeside ad ducem suum esse mittendum , nisi quid gravius in ejusdem Praesidia
provincia commiserit; tune enim ibi plectendum. ubi facinus admiserit: Ideoque tum non est remittendus, quod argumenti fatis est, eum 'miliis tem a Praeside posse puniri. In l. t. C. ad L. Corn. de Suari de homicidio non occidendi animo admissb. Praeses secundum disciplinam militarem
fert sententiam. In Νου. I. c. a. Iustinianus vetat, nullum sori privilegium prodesse cuiquam. in criminibus violentiae. α quae hinc oriuntur. item seditionis.& tributorum exactionibus, ipsis in ilitibusaerovinciarum judicibus subjectis in I.I. Haec dubitare non patiuntur, quin verissimum sit, milites ex sententia Juris Romani, in Communibus delictis commune Forum, si ab ordinariis judicibus deprehendantur. etiam sortiri.
ΛD AUTH. HABITA. C. NE FILIUS PRO PATRE.
68. Militibus recte suceqnturiantur Studiosi, quibus Fori privilegium dedit Friderieus I in p., in
Authent. Habita. C. Ne Fic pro patre. his verbis. in pr. Omnibus qui studiorum causia peregrinantur scholaribus, s maxime divinarum atque humanarum legum Professoribui, hoc nos pietatis beneficium indulgemus. Hac occasione quaesitum fuit, an veru in si ex eo. Studiosis eligere posse forum, aut Privileelatum, ara ordina rium. elacet summain nostrae referre sententiae.& objectiones obiter Occupare. Personae, Qui