장음표시 사용
261쪽
Adeo. non potest ulterius urgeri, ut edat titulum specibilem; sed Actor habet probandum, quo ipse jure sit her , I. ιι. C. h. t. Non potest igitur esse Hereditatis petitio, ubi Reus non possi- dei res ullas hereditarias; quanquam sunt, qui se potiori jure dicant heredes. Exemplum; Maritus heres 1criptus ab uxore, sciebat, cognatos uxoris contendere , testamentum esse nullum,
propter aliud testamentum antiquum, sed clau-1ula derogatoria muniti uia. Ipse possidebat res hereditarias omnes; & tamen vocabat cognatos in jus, petens se heredem declarari, d apios condemnari, ut sibi possessionem securam quietamque presbirent. Non rite suisse acliam, apparebat ; nec enim posses r in rem potest agere, praeterquam in negetoria servitutis, I. a. I. de Action. Desuisset expectare, dum cognati ipsum convenirent petitione hereditatis, ac interi in gaudere
conaminio possessionis, ut est juris; vel potuisset
illos compellare ex lege dis amari. ut actio nem suam instituerent, aut perpetuum silerent; quod in ultim sori venit, quasi ex LF. C. de ingemmanum. Cognati Rei, licet exceptionem inepti libelli haberent, uti maluerunt ReconVentione,qua ipsi contendebant, heredes e priore testamento declarari, & hereditatem sibi a marito, qui pro herede possidebat, restitui: quae tunc erat ipsa vereque dicta hereditatis petitio, quam & obtinuerunt; estque sinul id exemplum Hereditatis pctitionis per Reconventionem Dela'. Ita Observatum in Curia suprema, in causa Remeri Λutonii,contra Johannem aBaia M. D. cumseriis, au- te ferias natalitias t So. 6. In Senatus. Consulto ad orationem Traiani condito, quod est in I. go. g. 6. h. t. cautum est,
etes qui bona invasissent, cum scirent ad se non pertinere, etIam, i aure utem contestatam fecerint, quo minusposuerent, perinde condemnasidos,qιιώ-
Apossiderent. Ex quo fietum est, ut malae fidei
posse res . qui do,o possidere desierunt, teneantur directa hereditatis petitione ἔ quamquam in rei vindicatione, qui dolo possidere desit, utiliter teneatur, ut ad librisqu. videbimus: Achiones enim, quae ex ipsis legum verbis proficiscuntur, lias esse directas, oc quae per consequentiam ex iis deducuntur, has utiles esse, Pridem constat. Verum, quid si res hereditariae jam sint distraetae, nec amplius extent, idque satis liqueat, an tunc ei iam conveniri potest, qui dolo possidere desiit, ut hereditatem, id in res here- uitarias, restituat, ac an ita potest condemnari r
Posse oportet, si perinde eondemnandus sit ae fiadhuc possideret, ut ait SCtuin : imo qui dolo
possidere desiit, tenetur ad exhιbendum, etsi rei uita corruperit, ne haberis P, etsi vinum vel ου-um est derit, aut vas confregerit, vel fruges con- Iumpta sint. qui dolo secit, quo res minus extent, tenetur ad exhibendum. Ly. inpr.s s. t. D. Ad Exhibend. Idem in Hereditate juris est; Qui res hereditarias dolo malo possidere desiit, ei si res
non sint amplius in rerum natura, nihilominus re ne convenitur, dc condemnatur ad ipsas res hereditarias restituendas, ae Lao. g. 6. cILU. I. II. b. Er l. ιco. de R. J. quamvis hoc esse videatur Tων αουιάτων εραν, ectare impusibilia. Placet addere exemplum. l emina nobilis excesserat helee vivis, herede lbrore, degente in Artesia. Agnata demiustae, gnara, se non esse heredem,invaserat
hereditatem. Eadem petito Commissario Curiae, bona curavit describi. impensas fecit maxima'. ipsi bona, prae manibus quae erant, distraxit auctione publica. Supervenit Heres, convenit agnatam, petens, se heredem declaruri. illamque condemnari ad hereditatem in pristinum statum sibique restituendam, sine mentione ejus quod interest: id ita, ut petebatur, erat impossibile.
nec deerant, qui inepte .Ielum existimarent; Reatamen coi dem nata est , secundum conclutionem, quκ recta α juridica existimata est. ante serias V. S. I 6 7 9. in causa Anna Agrietis B. de Sirarisonberg, vidua de Hotevisie,contra AER.v
dus de S. Tu dices; Jurisprudentia est civilis doctrina . non est civile impossibilia imperare. Nempe res loquitur, sactum quod fieri non potest , res bivi in praestationem eius quod interest, qua de re diximus in Parte I. lib.I. tu. Luta. shqq. vel potius ad aestimationem petitoris, jurejurando in litem, quod in casu doli praestatur, de
7. Tenetur igitur & possesser, &qui dolo malo possidere desiit, adeoque si permultos ambulaverit possessio, omnes tenebuntur. I. V. M. S. in simh. t. Sed uno convento, an reliqui liberantur 3
Certe, si praesens posscstbr conventus res ipsas re stituerit, nihil adversus alterum supereti petendum. Si vero dominus ab illo rem non sit adeptus, nec id dubium, quin alter sit obnoxius judicio. Denique . si prius convenerit eum, qui dolo possidere desiit, ab eoque pretium cum eo. quod interest sua, non sit adeptus, nee ita est dubium . quin praesens posscsser adhuc teneatur.
Sed si vetus doli mali posses&r cum essectu conven
262쪽
ventus, solverit rei pretium ciuia eo quod interest, an tunc etiam praesens possessor adhuc conveniri potest 3 Ulpianus in . l. s. s. 'u. in sue h.
t. tantum ait, veteri possessore prius convento, non liberari praesentem; de casu quo solvit, expresse non loquitur, ik videtur bonae fidei contrarium, idem bis peti ex eadem causa, LII. de R. I. Sed Papinianus in Lys. g.I. de Solutiov. eundem casuiri tractans clare docet, si quidem is, qui dolo possidere desiit, antea prasiterit, eum revι
nihilprodessepossessori. Ratio est ca . quod cum
uterque teneatur, si dominus rem sit 1 iactus,
idem pretium quoque habeat, quod ideo rursus Petere non potest, ut cist in L XX. de V. S. Si tamen prudenter consulant vetus S praesens pos-1estor . illo convento, hic se adjungere, vel ollerre potest liti, ut communi periculo una petitionis instantia defungantur, quod facere possimi, s. s. U. I A Q. F. t. Plura in hanc rem habet Cuj, clusi tus N. Done L ty. Comment. c. 12. Proinde si vetus posses r conventus litem solus exceperit, petitor hereditatis ex ipsius dolo causam lucri habebit: quanquam aliter se res habet in Actione quod nactus causa. Nain illic, si alius metum secerit, alius rem possideat, eo qui possidere desiit. ad solvendum quadruplum adacto, polletior liberatur, L iis in pr. juncta l. q. s. ult. D. 0uod met. caul Cur tam varie ' Λctio quod metus causa, non est in rem, ted in personam, ab initio in simplum, ex contumacia in quadruplum ejus, quod interest ratione metus illati, quo semel praestito, cessat fundamentum ejus actionis: non aeque sorte cessabit in res vindicatione, qua
dominus, cui res extorta. adhuc contra posses
rem uti posse videtur, arg.d aeli. Aliud. quam supra dictum est, docet Ci acnis juris esse, quando Λ-etori eleelio agendi adversus hunc aut illum datur; Tunc enim electo uno, scitum est, alterum Iiberari, d. cap. 2s. Verum in hac specie non datur alternativa petitio, sed utrique teneri dicuntur, ut deinOnstratum est.
8. Si quis sine dolo, sed culpa possidere deserit, eum quoque teneri, Paulus ait in L N. g. pen. de R. V. ad Ulimat ionem scilicet, silvo cessionis benescio, L D. de R. V. quod intelligendum, si post litem contestatam evenerit, aut post condemnationem, l. v. juncta l. ap. g. I. Deqq. eoaerit. nec enim ante litem contestatam, bonae fidei possessori culpae nomine, dum re sita se credit abuti, quicquinun imputari potest, L U. g. ιι. h. qua de re ad tu. de R. V. rursus agendiun crit. 9. Diximus, et imi eos, qui se liti obtulerunt, Hereditatis petitione teneri, idque verum est, etsi non soli ide. int, d. l. s. g. b. h. t. sed hoc limitatur, nisi e Menti mis proλιι senibus post
ostendere, actorem ab initio litis seire, eum noupossidere, quippe so modo non es deceptur. Magisque et , ut tune nihil egisse videantur Actor oc Keus, quando litem conicitati sunt, scientes, rem exitum habere non posse. Quid autem, si, cum verum posse storem ego convenire vellem, alius se
liti obtulerit & possidere dixerit, an non condomitabitur, eo quod sciverim, illum non pollidere 3Imo coydemnabitur omnimodo, utpote qui intervenerit pro altero eumque defendendum susceperit, L 27. juncta l. ις. ciun ljequ. de Rei vita. qitae ad usiun hujus rei sorensum recte intelligendum
pertinet observatio. Io. Heredem, lite pendente, nihil alienare, vel res hereditarias minuere posse, imo nec antequam lis inchoetur, si modo controversia erit, Divum Pium rescripsisse, refert Ulpianus in l. s. h. Controversia vero sine coiitestatione litis, inchoatur in jus vocatione, libelli datione, prius adhuc de nunciatione, quin & comminatione litis movenda aut protestatione,l. 7. de Duf. te sam. Cautione tamen interposita, permitti potest ali cnatio, vel diminutio, aut causa cognita, Propter ne cellitaten vel evidentem utilitatem: Aut etiam sine causae cognitione, si possessor pro omni quavi tate hereditatis satisdet, d. s. II. Hactentis de persenis. Sequitur de rebus, quas hic universae hereditatis respectu conliderabi inus: de parte, vel de rebus lingulis adseqv. tu.
visuri Diximus, hereditatem hic primo quidem jus hereditarium, quod sine ullo corpore juris intellectum habet, sisnificare, L .fr. h. de
in res universas a destincto relictas, cuiusmodi - λcunque futurae sint, non modo corpora hereditaria, l. s. in pr. h. t. sed etiam jura oc actiones, ut ante dicti ina, quatenus faciunt partem universitatis: non respectu obligationis, nec cum iis qualitatibus, quae ex post facto e natura obligationis oriuntur, ut est duplum in L. Aquilia, Lao.y. 4. Se vitutes et itan praediorum excipiuntur, quia non 'habent secultatem, ut earum nomine quicquam restituatur, L N. I. ult. personales servitutus, quia morte sunt extinctae, non venire in petitionem, eadem illarum natura satis indicat. Imo res defuncto pignori datae, & quod amplius est, commodatae, depositaeve, in hoc judicium veniunt: de pignoratis non est mirum, quia datur in reli
263쪽
r6o LIB. U. TIT. III. actio de illis,adversus quemlibet possessorem; sed
de reliquis non datur actio. nec augent patrina nihilia; attamen quia periculum carum ad hereisdem Pertinet, interest ejus, res habere, quo repetenti domino eas restituere possit, ad quod defunctus tenebatur, ae l. s. in pri Heroditatis igitur pei itio est aliquid retis initar, quod ejectum non modo pisces omnis generis, sed etia in minutias oc quisquilias attrahit, rete tamen est unis a me totum; Hereditatis petitio, liceat uti loci Iaria comparatione,) quaslibet res omnisque generis praestationes comprehendit. ipsa tamen actio in rem est & inanet unis armis ; quod ad priorem quaestionem, an sit actio mixta, rese
Ia. Porro non modo res hereditariae, ut a defuncto relictae sunt, petuntur, sed etiam accessi nes& quaelibet augmenta, quae deinde hereditati accesset unt, L ao. I.I. minio ex ipla hereditate, non quae extrinsecus personae possessoris accedunt, d. f.I. N.un etsi praestationes personales non minus in petitionem, quam resipila hereditariae veniant, debent illae tamen praestationes ex ipsis rebus proficisti, ut sunt pretia rerum ex hereditate distracta ruin, & pecuniae a debitoribus hereditariis exactae, I. u. g. IS. h. Nam si possessor emerit servuin hereditariis pecuniis sua causa. velli ex pecuniis hereditariis emerit alias res non necessarias, hae non veniunt in petitionem, sed ipse pretia tum restituenda sunt: quemadmodum α. ii pretia in locum rerum succedant, si tamen venditio non necessaria fuerit, ipsae res sunt restituendae, d. l. 20. g. 1.2.I. Io.I3. Inter accessiones inprimis reputantur Frmctus, de quibus,& eorum differentiis, alias actui Hele loci summa distinctio est inter bonae & malae fidei possetarem, & de hoc quidem primo videndum. Qui malam fidem habent, tenentur
ad omnes fructus restituendos, non modo quos perceperunt, sed etiam quos percipere debuerunt, ct neglexerunt, L U. s. q. h. t. non tamen in usuras pecuniae, quam non attigerunt, La. g. lin.
Eit autein malae fidei possessor, qui Divit, hereditatem ad se non pertinere. ut est in relatione Traiani, sive denuntiatum ei sit, vel secus, i. v. g. es habeturque e iam pro inala fide scientia stipem eniens, etsi ab initio bona sidus adsuerit. l. v. g. s. sed error jui is ab hac nota immunis est, ae l. V.. g. K. quod utrumque disserentiam ab usucapione conssiluit, ut in loco vidimus ad tu. Inst. de Usu-
Imo nihil est secus. Et a ii. 3i. pr. de Usue. jam respondisii pris ad Insiit. de Usii cap. post. 9. Uuod
vero L3a. b. I. de Usuc. attinet, aistinguo e vel is, qui injure errat, putat Iubesse titulumjustum,cum
tamen sit infusui, hic pro bonae Melpossessore
habet uri tam tu hercitatis petitione, d. l. 23. si. 6. quam tu usucapione, arg. . a. Inst. de utile ip.υcipurat, subesso titulum in jum. cum Iubsit justus, shre tiane nullum esse potes dubium, quin posidear
mala side, d. l. 3a. I. quod nec in hereditatis M.titione aliter obtinebit, arg. d. 23. β. 6.
Nobis Fufficit, eum, qui errat innocenter in jure, fructus pse lucrari, usucapere non posse, quod diferis ren es extra controversiam. d. i. 3I. in pri &l. 3a. f. I. de qualitate malae fidei non valde contendam magisqueprobiberi u capionem ob de ectum tituli, quam ob malam Fidem. palipos m. N. ADDIT. Initio Seholium suIprius . non debebat ab suistore in Praelin. ad InstitutaIupprimi. Sententiam ejus dedimus Iupra ad Instit. ad tit. de usucap. β. S.
pnaelest Deinde scholium praesens in possisnι-bus non erat adjectum talibus verbis, qualibur
subjicit hie Ailior. per quaesensus scholis mei tur-
butur,s ita ab sus ore estus ium aliquod in responsione quaeriι um Verba quibus tum in Posit. U.sb lium illud adjeceram. ita δε habebant. Bonas ta fidem habere videtur di is, qui in jure erravit, I. V. g. o. hic quod secus eli in usucapione, L It. L M. s. t. de u c.Si igitur verba eponam uvatet, Amtorem in responsioneplane mutasse statum controversiae, adeoque sude nobis susticit &c. hoe pacto omnemgratiam amittere.
Caeterum, quia per litis contestationem posis ktar fit certior, hereditatem ad se non pertinere. si causa perverse deprehendatur, ab eo tempore motae controversiae, id est a traditione libelli, mala fides inchoatur, M. 7. d. l. V. quae non pugna
re videbimus. Haec de praedone, sive de malae fidei possessbre, qui in hac actione proiniscue a cipiuntur. d. l. ao. g. Les d. l. V. M.t quanquam alias praedo a malae fidei pos tare discrepat, quod ille titulo caret, L l. ET M. h. r. hic saepe titulo instris his est. sciat eum, qui sciens emit rem alienam . malae fidei possctarem esse, nec tamen appellari praedonem , ex usucapionis do strina constat. verum titulus heredis, qui hic unicus
est, nain pro posse re titulus, est non titulus, reis negatio tituli. d. ιLὶ venire debet e testatiaento. vel
264쪽
vel ab intestato : dc quando quis neutro jure se tum hune titulum evertat; sic otiosum erit, quod intelligit esse heredem, necessario nullum habet in anus ait, in f sed etsi as A. 7. post litem titulum, atque ita non potest heic oste malae fidei contestatam omnes incipere malae fidei possesso- . possessor, quin idem recte Praedo appelletur. res esse, omniumque conditionem parem, S pro I 4. De bonae fidei posscsseribus censitit Sena- praedonibu , teneri; quodque Patilius in i l. illud.
tus, eos esse condemnandos usque eo duntaxat, η'.pr. Petitori Oinnia restituenda esse post liqua locupletiores ex ea re facti e sent, ae Lao. g. 6. tein contestatam, quae habiturus esset, si tempore quod tam de rebus ipsis. I. aa. h. t. quam de sit, litis contestatae res esset restituta. Aingamus,
ctibus accipiendum esse, docetur in d. l. a M. ιι posse orem tempora litis contest. fuisse locuple- eaqtie in re notabilis est proprietas hujus Actio- tiorem, rei vero judieas ae lapsium facultatibus enis, prae singulari vindicatione. Nam quia rei vin- secundum ae l. . isius lucri nulla habebitur radicatio datur in corpus ipsiura rei petendae, quod tio. Fatendum omnino , aut vitium scripturae designanduin est, L es de R. V. de sciatibus, qui esse in d. l. m. aut Paulo vel Triboniano in relatio- evidenter non iunt pars rei, non aliter, quam ut ne hujus sententiae somnun. Obre Pse, ait Done Judex eorum ex ossicio rationem habeat, agi pot- lus N. Comm. δή. Ita D. Willan Dach. , nimis est, . a. s p. Inst. de sis. Dd. sed si uehis ab here- promptus, ut quod res est dicere liceat, ejiciendis ditatis sposses Ibre percepti, augent ipsam heredi- duabus sacris anchoris, quae sunt emendatio Letatem, ejusque partem constituunt, non modo clionis Florentinae, & Conseiso Antonitae. Si fructus, inquam, ipsi. sed etiam lucrum inde su- maxime sententia d. l. 3K. serret eam consequen- perstes; quod in locum ipsoruni corporum succe- tiana, quae ab illo nectitur in versiculo Imgadit, d. l. 22. h. r. Hereditas est creatura capax omni- mus σα tamen essent diversae Quaestiones. Fo-um reriim, &augmenta di diminutiones recipi- ret enim in legibus oppositis Reguli, ikeius limiens, ut tamen eadem maneat, ejusdemque natu- talio. Regula; post litem contes. fructus perrae semper intelligatur, d. g. r. 1 s.f. Quae res in cepti stat restituendi. Limitatio; nisi ante singularum rerum petitionibus longe aliter se sententiam, cum necdum constarer, an est iu
habet: Etenim si quis pro pecunia mea deposita flus posse or , fine dolo desieris es locupletior.
res aliaS comparaverit, non possiim eum cogere, Haec mihi non videntur inter se pugilare; sit ili' ut ullam earuna rerum mihi tradat. l. 6. C. de R. V. cum aliis juris articulis convenirent; videndum quia pretium non succedit in locum rei, ut in he- foret. Sed aut ego nihil video, aut simplexi ex reditate coii modissime fieri, probatum est, ac ele- his locis do strina colligitur huiusmodi; Post liganter a Juliano ad natur: Licet res, quae in he- tem contestatam omnes incipiunt esse malae fidei reditate fuerant, apud heredem non sint, tamen posse reso desimini lucrari fructiis. Hic ataicii-Fretium earum, LOC UPLETEM eum vel se. lus est initium malae fidei certistiinium: sed idem pius Μ U TATA SP ΕCIVaciendo*erinde ob- non potest esse tempus, quo spectatur, utrum figar. acsi corpora ipsa in eadem specie man Uenti possessor sit locupletior, vel non; quia potest ac
I. ιg. in . D. quod met. ea . Hactenus igitur haec solet fieri, ut deinceps hereditas novis emolu- differentia constat; fruetiis & lucrum ex here- mentis augeatur; quae non debent ejus commodo, ditate redactum, sunt pars ipsius hereditatis, ipsa- sed petitoris cedere. Expectanduin igitur icin-que hereditatis petitione comprehendi possunt. piis rei judicandae ; quicquid interea lucri acccs-
Rei singularis in judicium deducta pars non sunt, serit, id petitori prodesse, sciendum est; si quid
nec eadem actione recte petuntur; Mautein lu- decesierit, jus ejus non minuetur; qilia mala fidei
crum e stucribus redactum, &fiiperstes omnino, possesseri mora haec prodesse non debet, λιγῆ. in rci Vindicatione peti nequeat, ad librum seqv. s. a. de R. I. & sufficit, semel pervenisse ad here- videnduin. dem, ut de Aectione quod metus causa. pridem inis. Sequitur Quaestio, quam verbis WissenM- telleximus. Et iam ad tit. de condictione tritiae hii nostri proponam. Sed quod tempus es Οι- earia videbimus, in aestit natione facienda, litis ctandum, ut bona fidei pine or dicatur locuple- contestatae S rei judicandae tempora non essetior factus, s eo nomine teneatur Z An tempus puncta temporum, sed terminos, quo usque se litis contestata' non, sed rei judicatae, L sa δε- reserat aestimatio; sectas ac aliis visuiu cst. Tlio-mino. βε. g. pen. D. d. t. de Heredit. petit. me masius tamen, modo dictam aeque ussu vult iant τι ponsum Pauli ita comTaratum est, ut Penelo- nomiam.
265쪽
Me mircim. Est enim alter textus Pauli, ester Ulpiani. 0uod Pero conciliationem sutoris attinet, vesio an ea dubium tolliat. Si enim malae
Adri posse ser Oniuei fructus restituit, nonsaltem
eos, ιluurum ratione locupletior factus est. s bonae
fidei pessus pos litem conrestatam incipit malae ei Iosses Vr se, non potest dici, quod bona fidei
pom for restituar jaltem illasfrumis, quorum re Deectu tempore rei judicatae locupletior est. Aliter
Bona Perba, quam ut Paulum s inpianum tam facite ponamus in Pandectis esse contrarios Ar=umenium Thomasii occupatum est eo, quod δε-
xmius, continuationem temporis ad usque rem
judicandam, facere ad onerandum, non ad alti-vaudum m .posse forem. Struvii responsioprior eoiuei sit cum nostra ; Psseriori qua vult. ni. .
possessorem, qui post litem contes. fuit, s rursus
desiit esse locupletior, hactenus non teneri, ratione Thomasii urgetur. U apud Struv. d. Ex. tb. N. ADDIT Haec nunc quidem minus habent dubii: P primis cum ex adducto loco Tissenbauit pateat. Paulum, scruti accipiatur, nonsolam Ulpiano, sed s sibi contradicere. At tum quidem istam
perspicuam doctrinae Autoris declarationem divinare non poteram, cum in polisionibus, quibus
a. t etiam erat is ad scholium, hac haltem Icripta
forent. Tempus, an sit locupletior , spectandum est, cum res judicatur, L M. f. p. h. sed b. ut an m. fidei possetar , hoc ab initio dc omnino tempore litis conteibatae spectatur, Lass. g. 7. o. quos textus desperatae conciliationis habet D
videbatur, quod modo diximus, malam fidem per litis contemtionem acquiri, ex L l. V. g. 7.s L ψο. in pr. h. t. eomparatum cuine , quod a
Juliano scriptum est in L γ. g. vlt. de Usuris. Bonae mei emptor . quod ad percipiendos fructus, intelligi debet, qiιamdiu fundus evictus non fuerit. id est, usque ad exitum judicii: nam per sententiam rein evinci, neque prius, dubium non est.
Hanc quoque irreconciliabilem esse dissicultatem, adsentitur Leonardo Lessio D. Wissent,ach. ad tit. de R. g. v. s. sed me nondum poenitet reis sponsionis, quam in politione Ita ad h. t. dedimus; Julianum magis de facto, quaar de jure percipiendi seu stiis. loqui: Bonae fidei possessor
conventus opponit se, disceptatur; quamdiu sub judice lis pendet, non est malae fidei convictus; potest fieri, ut absolvatur, & tum bonae fidei manebit. Interim ergo fructus percipit, si condemnetur, restituendos ; si absolvatur; pleno jure retinendos. Proinde quamdiu tandus evictus non .suerit, pro bonae fidei possessore habendus est. verbis ae L N. I. ult. tamdiu acquiret, quamdiu evi tus non fuerit. Illud facilius expedit D.
Wissent,achius, quod malae fidei possessor fieri
dicitur a lite contestata. E. modo citaris, s Lyr. s. ult. de legat. r. imo a mota controversia, La g. 7. b. t. rursus a tempore scientiae. l. ai. g. r. si ψΙ. g. t. de aequin rem dona. Tu dic; malae fidei possessor est, statim ac scit, rem a se POL sessam esse alienam: ergo sine etiMn a tempore litis eontestatae, imo stati in a mota controversa; quia tum certior est factus ; nec aliter extat in o. g. lo. s l. U. g. 7. h. t. quaruin rerum pugna vix in meciem aliqua se prodit. II. Secundum seu stus, impenserum habenda ratio, de quibus hic prima nobis agendi occasio datur. Has in jure triplices repertinus, nece sarias, utiles, voluptuarias. I. 1. de Impeus in rei dotales. Necessariae sunt, sine quibus res nec esse potest, ct quibus non factis, res aut peritura, vel deterior futura sit, L N. de V. S. ut aggeres sacere. aedificia fulcire, ocissinitia, Lias ultu. 2. I. aer. de Impens Impensae utiles sunt, per qlias res melior re fructuosior est facta, ut in hortis pastinatio. in agris stercoratio, in domo adjecti diaeta, fenestrae, aliaque commodioris hasitationis callia facta, ae L 7'. I.s. 4. vlt. s L 1. d. t. de Impensidat. Voluptuariae habentur, quae mecie in duntaxat ornant, non etiam augent seu sum. ut sunt viridaria, aquae salientes, picturae, tectoria, di id genus alia, L .s Lι eoae tit. de Impens in tenus autem impensae a Possessoribus serventur, haud facilis quaestio decilionis est. nos hoc loco. quod leges de Hereditatis petitione suggerunt, collocabimus. eaque deinde cum rei vindicati ne comparabimus; ex qua collatione speramus. aliquid lucis huic intricatae materiae adfluxurum.18. Quando possessor ad fructus restituendoqcompellitur, habet primo deductionem impensarum . quae fiunt fructuum quaerendorum, cogendorum, conservandorumque gratia, idque tam in malae. quam in bonae fidei possessoribus. etsi fructuum nihil inde, sine culpa sua. perce Perit, tamen uterque repetit impensas, LI . s. ult.
266쪽
s t. siqv. b. De reliquis, non fructuum gratia, faelis impensis, plus crat dubii respectu malae λdei posivilotis; sed praevaluit benignior sentcntia, quod in praedonis etiam persona rationem impen1arum haberi optirteat, utilium & neces lariarum; idque Oiscio judicis, etsi non opponatur exceptio doli, continetur; hoc salteiri discrimine, quod bonae fidei possessor indistinete impensas deducat, licet res non extet, in quam ea S secit ised malae fidei possessor non aliter, quam si res sit melior, LIS. t. idque exemplo Tutoris & Curatoris, in quibus non eventus, sed propositi fit aestimatio, illustratur. Quid autem de voluptu riis hirpentis 3 Has etiam a bonae fidei pollest,ribus servari, non a praedonibus, diserte scriptum est in LIR. g. r. h. t. ubi malis possessoribus conceditur licentia tollendi voluptuarios sumptus, quatenus sine rei detrimento tolli possent, ae LM.
in fine. 19. Hae positiones nihil adhuc habent diiseuutatis, nec animus est iliis opponere, quae de lingularibus judiciis aliter in diversis legibus scripta
reperiuntur: sumus enim persuasi, cum hereditatis possessore liberalius agi, quam cum posse ribus rerum singularium. I. In eo, quod ille d ducere potest viiles impensas, si bonae fidei, indistinete; quod in rei vindicatione possidenti non aliter indulgetur. quam si res sit anelior. 2. Quod posses lor hereditatis. si bonus et , impe fas quoque voluptuarias deducit; quas possessor rei lingularis duntaxat tollere potest. 3. Mulae fidei posssessior utiles etiam imPensas deducere potest, si res sit melior. In rebus lingularibus nihil aliud, earum respectu, quam tollendi facultatem habet, quemadmodum ad tu. de Rei Vindieat probabimus, ct hic visum est praesumendum. Latio harum differentiarum, nescio an aliis. qui leges diversimode loquentes perplexe admodum interpretantur. explicata. haec esse videtur: quod judicium universale, quale est Hereditatis
Petitio, largiores praestationes manumque liberaliorem , quam singularium rerum Penecutio. recipit ac admittit.
I. οὐ sensu possessor partis. aut rei singularis,hereditatis petitione ex asse teneatur. II. Non posse peti partem hereditatis , ejusque partis designationem , uno libello. III. quando cohares in utero est quota part interim petenda sit , ubi do lectione . an
ΝIhil autem interest, utrum aliquis ex asse Ii
res institutus, totam hereditatem, an ex Parte heres institutus, eam partem petat. Nam ct hoc casu eadem obiervantur, qtue in totius hereditatis petitione diximus, ut huc, paucis mutatis,
transferamus, quod Imperator in I. LInst. de Fideicommiss. Heredit. scribit. Quod juris est in toto, quod ad totum, idem juris oscin parte, quod ad eam partem. Eaque sitnilitudo longius procedit , quam alioqui ratio serre videretur. Nam sicut ab eo, qui totam hereditatem possidet, tota petitur, sic ab eo, qui partem tenet. pars duntaxat petenda videbatur. Sed contrarium placuit, ut 1icet Reus unam rem possideat, qui tamen heres est ex asse . totam hereditatem ab illo vindicare debeat; quod ut παράδοξον sit, non tamen est παραλογω. Nain hereditatis petitio bimembris est . ut initio praeced. tituli diximus; primo petit Adtor, ut Heres declaretur, ex asse. vel ex PARs II.
parte qua jus ipsi est; Secundo loco, ut possessor
res a se detentas sibi restituat, totas, si Petitor ex asse sit heres, aut pro parte . qua ipstinet heres est. Nec aliter petitio institui potust, quam ut Actor eam non metiatur ex eo. quod possessor oecupavit, jed ex suo jure . ut habetur in l. r. g. r.
h. t. quo secundum hanc proportionem restitutio singularum rerum fiat. Ponamus esse, qui rem
unam hereditariam possidet re retinet, eo quod se heredem esse dicat: cum ego sim heres ex asse. Ago hunc in modum. Peto me heredem ex asse declarari . eainque rem ad heredit atrinpertinentem mihi totam restitui. Si pro semisse si in heres. petam, me pro semisse heredem declarari. dimidiamque partem illius rei hereditariae mihi restitui, ac ita in caeteris. . Ex hac obseristione, variorum casuum decisiones dependent
elegantes. de quibus videsis l. t. s. a. I seqq. h. notatuque sunt digni casus in I. I. 4. Mi ad. I i cir-
267쪽
r64 LIB. V. , TIT. IV. SI PARS
circuitum vitandum Ordo adlionum naturalis controhitur oc in unum reducitur, quod in foros, i ius uiu venit ollas. Vid. Sand. 3. a. 27.
2. Pnttere nivi ndum, partem hereditati v tun-, qti. in pro indiviso peti poste ; si quis distincturi
velit h. bcre partem , Familia: ci ciscund e ogere dcbLt, L 1 . ua: n limiti autum in Foris noliris actionum conjunctio frequens et t. hae tamen, ut quis primo sule heredum pro parte declarari, deinde partem adsignari certum pel .it, eodem libello itis silui non possunt; quia inoli bene conveniunt, &consutionem portum, quae ollicium
orbitri rostulat, a. ι.ε. Quid si Primus ec Secundus Hereditatem postideant, Tertius & Quartus stipitii pro semisse heredes se dieant; an 1 ei lius ri in um, Quartus Secundum convenire, sitasque a singulis partes petere possimi, quo deinde non sit opus familia erciscunda λ Non possunt. Vcrum Tertius a primo α secundo partem dimidiam, Quartiis ab iisdem sitam partem exigere debet: quia Primus dc Secundus pro indivisi, Pollident, non hujus aut illius, sed utriusque pamrem, fr. g. r. h. t. Denique, ii postes lor puriem
hereditotis defendere, partem vero cedet e velit, potest uti commodo sito, L S. h. t.
3. Partem incertam aliquando peti posse, docet Ulpianus in L s. s. vlt. ut, si defuneius reliquerit fratris stium, vi alii fratris filii destincti relique i int uxores praegnantes, si tum primus exitus uteri nolit expectare, is partem petere potest incertam. Tu dices, cui bono, cum nihil auferre queat 3 usus erit, si negetur heres esse Primus , ut posthi imis natis, in promptu sit divisio.
Pote: tamen etiam, dum ut crus expectatur, cinheres petere ceriam parteria; sed quotam 3 potest, aut possiunt, imus, duo, tres, quali lor, quinque nasci. Placuit medietas, ut quali tribus nascituris, Pars quarta petatur, L I. h. inu Exemplum ter- seminorum memoratur his verbis; Sedis tri-pentinos Senatores cineios vidimus Horatios. UISSEN BACHIUS noster ad h. tu. n. vlt. haec verba in gravi mendo cubant, ait, non uno urgumento. Sunt, qui ita emendent: Sed strigeminos servatores cuncti vidimus Horatior. Sunt qui: ta trigeminos Senatores Ouintilios via dimus. Denique alii; Sed G trigeminos Senatores Cincios vidimus. Plane Horatios librarioram incuria ii repsisse , Historiae Romanae fides
satis superque probat; Ha Antis ille. Budaei istamen emendationum alioqui sacilis, nihil in his verbi, deIiderat, nisi quod Florentinus liber pridem edocuit; cum Budaei tempore, vulgata haberet tres gcmiuos, pro ter vel tregeminos, ut
Florentiae et i, it eui cunctos pro cincZos. Scilicet. liodie Florentina sola vulgata est. De Ho-rotiis nihil mutat Budaeus, ulli credat, alios fuisse, quam proprix natores Romani Imperii, tergeminos fratres, de quibus Livius lib. primo. Sed ultiplus vitii latere credunt; cincti epitheton maledonvenit Senatoribus, ait ex Cujacio Gothoste-dus ad h. l. Prosecto si quid in re historica lanationis adferri potest libris nostris, erit quod
bis ita videtur: In a. l. s. loquitur ut de re notissima Paulus; Cum retuli stet exempla peregrina, Peloponesi, si typti, ex auctoribus non ovibvri domesticum ac seri exemplum, rei vulgo, inquum, notae, Horatiorum. Sic instituit; Re de rebus externis, solis credamus peregrinis 1criptoribus, ii ii vidimus Romani, tregemisos Mnatores Senatorii ordinis ix stirpis, ut Budatus accipit,) cinctos, armatos, Horatios. Cineti enim,
qui in prociu tu pugnandi sunt; Plinius tib. 7. Vi. ad f. buut in capris, fletit in literis.
plures cultu pagano: quos cinctos s armatos invenies. Ita Gothosredi objectio remota est, ut ncc Cinciis e tenebris opus sit productis. Nam quod Senatores in castris militandi cau1a saepe reperti sint ita accinisti, nemo duin probem, eXPectit, scilicet viros Senatoriae stirpis, qualesiuisse Horatios, dubium non esse puto; s quid
tamen mutandum esset, qui pro Senatores malunt servatores; iis minus valde res ger, etsi magis est, ut non sit. Quam rein Horatii sint expungendi, quod D. Wilsunbaeli. ex historia Romana dicit ese necessarium dictu ; ego nihil Video, quam To vidimus: quod de Paulo cum suis coaetaneis intelligi non poste, palam est. Mihi plane Paulus externis populis oppotuisse videtur Romanos; de quibus, ipse Romanus, in priina persona loqui potuit non inconcinne. Locum de stiperfixtatione, quem attingit Paulus in ae Lyct quem Budaeus sicie prolequitur, nos Medicis Ie-
268쪽
LIB. V. TIT. V. DE POSSESSORIA HEREDITATIS PETITIONE. rsue
De Possetaria Hereditatis petitione.
suid sit. stio sensu Possessoria Hereditarii Petitis non sis fudicium Possessorium . sed petita
1 Te Hereditatis petitio datur Bonorum Pof nis, M detentionem rei adipiscendam. retinen Assiri, id est H. eredi Praetori'. a. erfils eun- d un, vel recuperandam, ut Parte I tu. de Action. idem. V eo fetu cum este tu, quo positio civilis, de re sidiis.prxced. demonstrati ina est. Hi nequa adlluc actuin est, i. a. h. Quam varie Posso Dcile judicari potest, sitne Posse ebria Hereditati. isonis vocabulum accipiatur, non eii hic locus Petilio, de qua in hoc titulo, Iudicium Pelliori edisserendi; sed duas significationes alibi traditas una, an Pometari iuri : Etsi enim vox Possessoria oportet hic adnotetrius. Unam, qua vocatur de- Dcii praejudicium, tamen 'uando monetur, Pot tentio rei corporalis. cum animo sibi aut aliis eam scilbri uindici non a Possessione, quae est detenti habendi. quemadmodum de ea tradiavimus in unde judicia possessoria censentur; verum a dis Part. I. Lib. a. tit. r. n. M. Alteram, qua signifi- stilione, quae est successisuris Praetorii, quae est eat successonein Praetoriam in universa defuncti jus in re. & Plenum acquisitioniseffectum tribuit. hona; quomodo de illa fuit actuin in Parte L. iacile eXistimatur, Possessoriam Hereditatis Peti Lib.I. tit. r. n. mo. Et hoc sensu nihil revera dis- tionem non facere judicium Possetari uin, sed crepat ab Hereditate; tantum quod Hereditas est Vere id esse Petitorium, tribuens Actori jus ple- Iuris Ciuilli; Bonorum possessio Iuris Praetorii num Rique Persectum. Nam plane ita est, ut Caiasuecessio, pro illis, qui lege XII tabularum sue- jus scribit in L r. h. t. per hanc Hereditatis peti rant Oini in Respectu primae lignitie itionis, Ju- xiβVςm, ιμ tundem consequitur bonorumpos M. diei a dividuntur in Petitorias Possessoria. Pe- quantum superioribus civilibus actionibus herestitoria . quae dantur ex Iure in Re ad restitutio- consequi potest. Haec est summa Tituli; Proin nem, aut ex Obligatione, ad dationem vel factum. de qHα ad Praecedentem dicta profligavimus, hele. Possessoria sunt, quibus agitur ex jure possessio- απο κοινῆ repetenda intelliguntur. T i T. VI.
De Fideicommissi Heredit. petit.
quid sit Fideicommissaria Hereditatis Petitio. agere possit Hereditatis Petitione. SIcut Possessoria Pthreditatis Petitio nihil habet singulare, nisi quod Heredi Praetorio, qui R
norum Posse iser dictus est, datur; ita haec quoque Fideicoinmissaria Petitio recipit eadem, quae Cia vilis, de qua modo absolvimus, I. a. h. t. Datur enim Heredi fideicommissario, cui ex fideicoininis restituta est Hereditas, adueritis eosdem. &cum eodem esse tu, quo de Civili Petitione dictum est Iuperius. Non datur adversus fiduciarium, qui ad hereditatem restituendam tenetur; nam modus illiun cogendi, praetcriptus est in Senatusconsulto Trebelliano, quod expositum est
ad tit. Inst. de Fideicommiss. Heredit. Competit igitur adversus tertium Hereditatis Possessorem,s quomodo Fideicommissarii ', qui nan es Heres.
I uli. g. r. h. t. Enimvero Fiduciarius manet Heres, & Fideicoinmissarius qualitatem Heredis non consequitur, ut e dictis ad praecei tu. jampridem constit. Unde igitur causa petendi H reditatem, quod nemo fac u potest, quam qui e Testamento, vel ab intestato est Heres Responsum stiggerit Ulpianus; ex Senatusco utio, ex quo Aetiones transeunt, quod est vetus Trebellianuin, ut ex his, quae ad memoratum titulum sunt exposita , constat. Naan illud Senatuscon fultuin vi legis indubitata, non modo acti mea singularum rerum; sed i piasn maxime universa-lein Hereditatis Petitionem Fidei coinitiissirio praestat. d. l.
269쪽
I. Vindicationis e mologia, rιtur antiquus s significatis juridica. II. Definitios natura hujus Actionis per articulos eaplicatur. III. Contra quem detur, G quia iuriss possessor
absis, aut si praesens netet se possidere. I P . Teneri s eum, qui ps litem contestatam Possessionem adeptus es. V. An etiam, si post Lit. Cont. po sidere desierit, s reum, an possideatidicere cogi. V I. De rebus, quapossunt vindicari; liberi an possint, non res pecunia nostra emptae; nisi quod de rebus dotalibus pecunia uxoris emptis dubium es. VII. quicquid dare Iisperest, etiam peti posse. VIII. De fructibus restituendis sumntiatim. IX. Item da Iucro e fructibus supersite. X. De impensis e fructibus deducendis, ubi de sensti L. 65. h. t.
s d erentia hujus actionis ab here .sit .petitione, quod ad imperi s. XI. Secunda Disterentia. XII. Tertia disrentia. XIII. Exitus hujus judicii pro natura actionum arbitrariarum, s explicatio l. 68. h. t. XIV. Possessorem damnarum, non posse negare resilutionem
propterjus pignoris, aut alisi quod in Re ab ipso restituenda sit constitutum. Ρ'st Hereditatis petitionem, quae est universale Judicium, tequitur in Rem actio lingularis , quae Rei Vindicatio dicitur. l. l. pr. b. Vindico, quasi vim dico, proprie significat ulciscor re punio. Ita Vindicatum in noxios, Sallustius; Judex vindicare delictum dicitur, in l. t. de Obseq. Parent. Vindicta Majestatis publica, nati deInjur. s alibidis . Pecuniariis causis proprium est jur dico, cum oppositione ad vim dico. inde latius producta vindicationis vox, non lan- . tiun ad ultionem privatam, quae per vim sit; sed ad Ginnia, quae manu dc quali per vim adini nistrantur ; qualis est etiam petitio rei nostrae ab alio possessae, & quam veluti per vim ct manum, exercitam fuisse, docet in orat.pro Mur. Cicero, ubi mrmulam petitionis Rei suae refert hanc fuisse; Fundur, qui est in agro, qui Sabinus Vocatur . eum ego ex Jure Ouiritium meum esse oo.
Inde ego te ex Jure manu consertum voco. Reis
spondebat posse r : Unde Tu me Dre manu
confertum vocasti, inde ego te revoco. Sequebatur contertio manuum in itum & reditum, ac imasinaria pugna; atque haec petitio manualis, dicta 1 ait Vindicatio ι de qua plura Gellius lib. 2s. c. Io.& nos in lib. I. Dur . c. q. n. I. eoque pertinet Ennianum illud: Non ex jure manu consertum,
sed nive ferro. Haec vindicatio, qua res quasi
manu inies ta petebatur, ita specialiter de rebus singularidus, quae designari posIunt, ut est in I K. h. t. usumatur. Univcrsitas. quae sine corpore iuris intellectum habet, ut re res incorporales, vindicari non possiuit, L16. b. sicut in toto hoc tit. Rei Vindicationis, de talibus non agitur, lud tantum de corporalibus, quae manu teneri dc vindicias recipere queanti Sunt enim Vindiciae, quando
litigatur de ea re aptis Praetorem, cujus incertum
est, quis debeat esse P esor, ut ait Ascon. in tert. Verris. Possessio autein non nisi corporalium rerum est. II. in pr. de Acquir. psi Deinde processiun est ultra, ut omnes in rein actiones appellatae sint vindicationes, g. N. Inst. de Action. Las de Action. Unde Rubrica, fliemisus vindicetur. . Item, vindicare per in rem actionem, jus non esse alicui resciendi, l. s. g. pen. de Rivis. Verum enim vero in hoc titulo, & quoties non Vindicatio simpliciter, sed Rei Vindicatio effertur, petitio rerum singularium S corporalium signifie tur , ut univer hujus capitis tractu videmus observari. De hac nos jam dicturi, a definiti
a. Rei Vindicatio, est Actio in Rem. qua dominus rei singularis ab alio possessae petit, se dominum ejus declarari, eamque i a quolibetpossessiore cum omni causa, resistet. Hanc definitionem per partes probabimus. Aetionem in Retri esse, jam demonstratum est; Addi poterat, quod specialis in Reni sit,ut habetur in t .ss. .fit. licitumque Specialis, respeetii Amonis in Rem generaliter dies . quae datur ex omni Jure in Re: culta
modi sunt Hereditas, de qua hora intelleximus; Jus dominio Proxiinum de quo in fili. hujus di urationis: cx Servitus, de qua in libro VII.&VIII;& Pignus vel hypotheca, de quibus vindicatio usurpatur in L ff. s. tu Vindicatione. de Pignor. V catur cliam specialis, quia competit ad decies persequendus, id est ad singula corpora, LFδ. de V. o.
270쪽
7 9. Io. F. 1. de Legat. I. quemadmodum praediximus.
QVA DOMINUS. Oportet dominum esse, eui detur haec actio,vel Jure Civili, vel Praetorio.
I. 22. inpr. h. t. In rem aetiones ita proditae sunt
jure civili ut quis dominiums 3ιm vindicet. habetur in I. 4. Inst. de Amon. Quod est concisum loquendi genus hoc sensit,ut quis e ure dominii rem suam vindicet. ne quis putet, dominium peti, aut intentione comprehendi. Nam qui in rem agit, non ait, sibi dari oportere; dare enim est dominium trans serre; Qui vero dicit, se dominum esse, non potest peiere, ut dominium sibi praestetur, sed hoc ait, possessionem tibi esse restituendam. s.fle itaque. tψ. I. de Action.
REI SINGULARIS. Id aliquoties di mimest, materiam hujus adlionis esse res singillares &specises. tam mobiles seque moventes, quam immobiles, d. l. I. go ι. modo designari queant, IK h. neque tamen res singulae tantum recte vin dicantur, sed etiam quae multis capitibus aut corporibus, una tamen appellatione continentur, ut grex, armentum, equitium, L ι. f. ult. ET E.
Ieqq. Nihil etiam vetat. partem incertam rei certae peti, non modo si pars pro indiviso sit, ut
designare nequeas, tua pars quae sit, verum etiams plane nesciat Actor, dimidiam, tertiam, plus an minus petere debeat, si justam habeat isuorantiae causam, ut exemplum est in L 71 F. t. h. t. AB
ALIO POSSESSAE. Aliter enim termini habiles hujus a filonis non sunt: Duplex scilicet effectus est dominii, ut alias didium, libera admini-sratio, quatenus ipse dominus rem habet in potestate; ct Vindicatio, si ab alio possideatur,s ejus reipossessionem casu amiserit. est in g. q. I. de
PETIT se dominum ejus declarari ; hoc est, quod modo ex ae Ius. de Action. habuimus, Ut dominium suum vindicet. item in Me s. t.
eoitit. Si Titius remisam esse intendax, in rem actio est. Si fundum vindicem meum esse, Lesa. de Confus Pius in libello suo non opus est exprimat, quam se dominum esse, Rem suam esse, addito ut plurimum ex Jure quiritium.
ut supra ex Cicerone probatum, quod tamen non fuisse necessarium, patet ex d. l. ι. g. a. h. t. in
verbis, ni orte addita causa, ex lege quiritium. Judicantur etiam a Cicerone superi tua ; Cum
hoc, inquit Ieri belli me posset. Fundus Sabinus
meus est, imo metu, deinde judicium, noluernui: Verholius agendum putarunt. Non opus igitur
fuit, in Rei visilicatione causam dominii speeialem exprimere, quemadmodum id factu necesse erat in sudiciis per natibus; qua de re adiit. desidendo. n.is iocus agendi obiter suit. Ultima
verba, eantque sibi a quolibet possessore restitui, finem & exitum hujus Adlionis lignifieant,& sitnul Obje flumintentionis quod est qui ibet possessior; contra quam in peribitalibus, ubi solus debitor
ejusque heres. qui ex obligatione tenentur, conveniri possitnt, ut alias dictum & mox amplius dicetur. Possessor autem restitutionem facere debet, etialia pretio, quod sorte solverit, non recepto, L U. C. Ae R. V. l. 2. C. de Furt. ad quod etiam mensularios, quibus saepe res alienae pignori dantur, teneri, tape judicatum est a Curia Suprema. noininatim L ιε. Septemb. 191. in caula Ad seM-rum Collegii Texiorum Leovardiensis, cujus Praeses argentum faetum ejus collegii, mala fide pignori dederat, in rem suam, contra Nicolaum Lenuich, mensularium Tranquerensem. Rursus in causa Chrblinae Georgii contra I acum Va ιder Hellen, mensiliaritim Leo ardiensem, die 2.3ιιι 16So. Idem judicatum aliquoties contra MVo hiarimen arimn Leo arsae nitimum tu referias natalitias ιμo. non obstante privilegio,
quod habebant mensularii a Civitatibus, ne ad
restituendum . nisi a dominis rerum ante emptionem admoniti, icneantur. Nam ejusmodi privilegium, quod iura civium tollit, merito non nisi a Summa potestate, quae ius habeat dominii eminentis, proficisci posse, judicatum est. Damnati sunt et talia in impenias litis possessores, si justam habuiment cauliam existimandi, res esse surtivas, alioqui compensatis impensis.
3. In hac igitur definitione continentur, I. Per.' Hae vero probatio dominii di meillima est,cum non sumetat, iustum tituIum aequisitionis, & bonam fidem
probare, nisi quoque constet, eum, a quo actor rem consecutus est, ejus fuisse Dominum. Quapropter, ob probandi hane dissicultatem, Dominii rei vindicationem eum actione Publiciana eumulare, & res suas, ex Dominio, vel quasi, vindicare solent, Brunnem. ad ι. r. J. d. uia. in rem are Schil r. ad J Ex. s. eb. . j. Gail. i. r. Obc. a. n. In Saxonia tamen haec probatio, ratione immobilium, multum adiuvatur
per traditiones judiciales, eum is, qui de praedio investitus est, tertiag claus ober Qui in bat, Do
minus esse praesumtione duris cet.Ieatur. a. Dec. H. Fiae supr. P. L 'Ia1.