장음표시 사용
281쪽
ut cui e linguae proprium est; Belgis vocatur annos, praetulerit. hie Emphyleusin nullo modo Erf-pacit, ' a. I. I. L t. G de Iuri empistent. aequirit, d. l. a. cujus rei uiuiti vidimus insignein . AB EO EXERCENDUM. Exerci- superioribus anuis in Fritia, cum pretia mercetium emphItetit eos inic tendere uebet. ut res me- de,que agrorum, tempore primi α iecundi bellilior fiat, idque definitioni a multis interitur, nee Anglicani intermedio. notabiliter crevillent. potest negari. hoc fine Emphyteules ab initio plerique Rectores Eecletarum re pastores, suis fuisse constitutas, ut agri steriles ac deserit a do- colonis, qui longissimo tempore mercedem ipsi
minis in perpetuum colendi fruendique perinit- eorumque antecesibi es ibi vetant aequabileto, ob lerentur. ut meliores fierent, eoque pertinent nunciaverant agros, ni majores darent pensiones:
modica pensio, longum i cmpus, ct jus dominio hi pnae scriptionem S aequalitatem pentionis per
proximum, quod nemo facile modico in rem 1u- immeinoriale tempus opponebant; sed quia lixam alteri concedit, nisi spes meliorationis id cui teli., eorum contractibus, seu consulto sive er compenset. Non est tamen . quod deessentia rore juris . conductionis titulus inveniebatur. hujus contraeliis id esse dicatur . utcumque Jus omnes frequenter condemn risunt. Λlioqui si ti- emphyleuticum simpliciter melioratio appelle- istius ille conductionis in monumentis contratur, in L ult. C. de afur. Emph. Sed quo minus lo- etuum non extitisset, aequabilis uniformis pen-cationi eonductioni moturi meliorandi accede- sio longi temporis . ad arguendam oc acquiren-ra possit, nihil impedimento est ; ideoque ad dain Emphyleusin illec iura fuisset, ut Sandius
specificam emphyleuseos differentiam referri probat d. LI. tit. 1. def. to. versic. Sane F de titulo. non debere, palam est, ut redie demonstrat San- quem in hanc rem videsis etiam atque etiam dius 3. 6. Io. vers opponunt Biliani. Exemplum 9. In definitione, QUAMDIU: Spe stat dura- emphyleuseos, quod siue mentione melioratio- tionem Emphyleui eos, quae in hoc comparatanis, & line nomine emphyleuseos agnitum a Cu- est, ut quamdiu pentio solvitur,jus ejus continueria nostra Suprema, refert Nauta noster, esto hu- tur, d. f.I. l. a. C. de tis rer. prir'. nec tamen hoc
iusmodi; Curatores pauperum Bois'rardienses, ita dixeris ad essentiam requiri, ut Einphyleusis habebant aliquot jugera agri in praedio Sirxma- nunquam ad tempus constitui possit, tametsi praeis spud Arum. Eoriim usu in perpetuum con 'ter solitum re negotii consuetudinem, temporiseesserant possessoribus praedii Sirxmani, pro ve fil- accedat conditio, ut di sanae noster probat d. defgali duorum ducatonum Walde modica penso- v. Ouia a Sax. Quin nec perpetuitas ita Emphyne. annuorum immutabili, sub lege commissi, telisi naturalis est. iit locatio conductio in perpesti solverent, absque ulla trecessitate renunciatio- tuum facta cum Emphyteufi coineidat. Con. ni, Deiendae, id est ipso jure. Nomen contra- trariuin docet Ictus in I. i. g. F. D. Exerci a Leius non erat expressum , nee meliorandi facta Vbi conductio tam ad tempus, quam in perpet
inentio, tamen habitu ell pro Empbyteusi. Nau- uiri fieri dicitur; quae tamen idcirco non fit Evi. ta decisi. No. My in sin. phyleusis, ut Sandius quoque notat d. Def. in fine. S. Ad exercitium quoque pertinet id quod quae- io. Definitio subjicit. PENSIONEM: aliterritur; on solum exercitium, perlongum, aut Canonem, aut vectigal, ut in hoc tit. appellatur.
longissimum tempus continuatum, sit caiisa juris Ex instituto Emphyleuse . quod sere ad meli
Emphyleutici acquirendi λ Quod adfirmandui N. rationis finem comparatum et t. satis apparet. quatenus omne jus 3 . Vel 4O. annorum Praestris modicam plerumque pensionem . sicut est, esseptione potest acquiri, LI. C. de Praesicripi. Io. ann. Obere; cui accedit ratio periculi. quod Emphy- modo adsit fundamentale requisitum omnis prae- tuuta fert, de quovis damno, praeter uili vertum s criptionis, etiam ejus, quae longissimi temporis rei interitum, L l. d. tit. C. de Dr. Em . quam dieitur, ut possessor animumsibipotius. quam al- rem secus in locatione conductione se habere. teriposidendi, prae se serat. l. a. C. eod. Proinde si notum est. Nec tamen hanc differentiam ex iis quis titulum conductionis per tempus utcunque esse . quae semper lociuia habeant. existi inandum
longi ssimum, quin per quinquaginta vel P mplius est, si quidem pro meritis circumstantiarum fieri
' Saxonibus: Erb3iris,stbtinMGuti quo nomine Emphyleusis distingui solet a simpliei censu, vis ritum sciat effun3ii A. Meae 3 ins nitie. v. e. II. Constit. v. ubi in dubio fundos pro censiticis magic habendos csse, quam pro Emphyte uti eis, constituitur. Veteri tamen Iure Germanico, inter sex nis, Sutet Ze3ins Sutex, non fuisse differentiam, docent Beyerus dc Thomasius ad h. t
282쪽
potest, tit locatio conductio minorem quam Em-pbyieuiis mercedem recipiat. quemadmodum vel ex ulu nostrae 1' vinciae consi .it. Rarus habemus Emphyteiises agrorum . qui sero locationibus conductionibus exercentur, ut tamen dOmus agris impositae Dequenter ad colonos pertineant . quarum pretia domini finita locatione solvere coguntur. quae in praesenti vilitate agrorum sapisu horuin pretia adaequant. Quorum ut evitent solutionem, non gravantur domini veteres colonos exigua inercede retinere, ut Emphytenseos liberae pensio facile su perior sit. Interiin ex liis verbis. quamdiupen nem, tequitur, non licere domino vectigal augcre . quandoquidem hoc semper uniforme centetur, cui Priri ἀ-Va conventio perpetuum jus praescripsit se stabili-Vit. d. g. rt. & d. l. r. Sandius in dicta Decisione versic quia a tempore. Vox pensionis etiam requirit, ut moneamus, Emphyleutam in eo a conductore discrepare, quod hic ob insignein sterilitatem aliamve sortuitam causam, mercedis remissionem impetrare possit. quam Emphyleutis Permitti, ratio non patitur. quia d. uiuiumParticulare, quod citra totum rei interitum accidit, Emphyleuta seri, d. l. t. C. h. quod procul omni dubio ad sterilitatis ineommodum est reserendum. Nec obstat l. s. g. 4. F. Loc. ubi de re- nullione sterilitatis cauia cum agatur, haec Verba sequuntur; idem N in vectigalis damnor nam haec verba ad ultimum praecede et is periodi membrum pertinent. Nec enim ibi de remissione ex necessitate facienda; sed de revocanda remissione facta, comparatio instituitur. In hypothesi
fit equidem, ut durius aliquando habeatur, emphyleutam ad solvendum vectigal condemnar quando casus fatales eum omni agrorum cultu Prohibuerunt : qua de re cuin in Senatu Supremae Curiae inter partes praenobiles ageretur, me mini serio disceptatum Emphyteusis erat agm-
in pallistrium, unde cespites eis adivntur in n. nibus F riliae. qui auno ibra. U I, 3. in sellati erant ab liostibus Groningam oblidentibuς α Stenovi. cum tenentibus. ita ut agri penitus inculti jacuis.sent: Vectig.dia tamen istorum annorum ab emphyleutis petebantur. Condemnari debebant. ct condemnati itini. verum aegre, non paucis exustimantibus, apices juris in liypothesi non temper.
neque tum urgondos este videri.
II. sequitur in definitione. SOLVET. Ad
hoc ultimum verbum reserri possunt modi finiendi Emphyt culin, qui sunt, I. Si Emphytmia,toto triennio non solverit vectigal. LI C. h. t. In locatione conductione biennium praefixum est. Is . de Iic. Emphyleuiis quo juris validioris . eo durabilior est. In Eceseliae tamen savorem, placuit etiam biennium in ipsa Emphy tevli ιth.quirem. C. de S. S. AH. ex Nov. 7. c. I. s. a. Nov. δ2Φ.
c. g. Sic autem lex est; cessatioue triennali misphyleuia jure δειo cadit. d. l. a. C. nec aliud ad jus commissuquam Adominus eum expellere voluerit, requiritur, in ae L 2. Nec videtur admittenda.
quam Wissenbachius habet ad h. t. exceptio, ni neget Enishbleuta, jussuum esse commissum. Haud
facile enim, qui non id obtendat. invenietur Emphyleuta reliquator; Atqui tum causae cognitio. ne, sententiaque opus est. ' ait Uir Cl. quali non eadem opus fit in omni nullitatis querela, ubi de facto disceptatur. Nec tamen deest usus nullitatis, in eo, quod cum Empluteuta cadat jure suo vi legis ipsa, triennio elapso, moram nullo modo purgare potest, per dia. ut&. l. a. C. denudiatr. quod tamen aliter jure Canonico iaEmphyleusi Ecclesiastica placuit, c.Potuit. X. Locati. Quin ex eadem ratione dicendum etsi dominus post triennitim fine protestatione vectigal a cepit , eum nihilominus Emphneutam expellere non prohiberi, cum . quod ipso jure commissimi est, ex post facto sine valida eausa restitui neque-' Non est quod sine ratione hoe a wisse achio additum existimet Autor; multi enim JCti olim defende.
runt, ipsb jure Emphyleusin, non expectara judicis sentent ia ob canonem suo tempore non solutum,amitis
trarium tamen rectius asseritur a Wisi bactio,ideiruiuo etiam Legislatori nostro placuit d. c. ex qua apparet, causam hane privationis emphyleuseos, Ordinario apud nos Processu esse tractandam verb. Dij uulsein Proeessus ordinarius und oti enit utrer Se ten2,&c. ut & qualitas praedii Emphyleutici probetur, & em. phyleutae exeeptiones suas allegare permittatur. Unde ne quidem Dominus Emphyleuseos qui simu l Dominus Jurisdictionis est, absque Processu Ordinario Emphyleutam expellere potest Carpr. ά .a.qui εc d fra. moner, privation is poenam cessare, si Cm Phyleuta iustM non tactae solutionis causas reddideritie. g.si ad versus Dominum duectum, tanqu1m debitorem suun , compensationis beneficio uti potuetit.
283쪽
at. Quid autem. qui pecuniam sibi debitam recepit, an ille jus tibi quaelitii in hoc ipso vinittet)Contrarium satis clare scriptum est in Nov. 7o. ea. ubi: Damus licentiam, qua debentur pro praecedente tempore, exigere: G ejicere eum,quiper biennium
non intulerit. quod promissum es de Emphyleusi
Nec quid D. Wisseiibach. ex daea. in divertum collegerit argumenti, indicat ipse, vel perspici potest. Tutius igitur est, sequi dissentientes ab illo,
non quod numero majore, sed ratione meliore nitantur. Caeterum, quod de licentia expellendi Emphyleutas, ii dominu, velit, habetur in L l. a. non est dubium . quin de legitimo tramite viaque iuris accipiendum sit, ut in toto jure singulis non
conceditur, quod tumultus occasionem praebere posset. Carpta P. a. conrnIδ. des s.
II. Opus est, reliquos addere modos Emphyleusin finienta Secundus igitur modus est, si Emphyleuta ius suum ejusve partem titulo venditionis, ignaro domino. in alium transtulerit, ' LI. C. h. t. Si alio quam venditionis titulo transtulerit Emphyleusin, nulla comini sit poena reperitur in LLI. sicut olim vectigales agros legari, donari, permutari, pignorari. in solutum dari, domino mconsulto, licuisse constat. l. 7ι. g. de leg. r. ιπών. uti de Pign. aEL L 23.A V. S nec deest ratio,cur venditionis titulus marii ne lit prohibitu'. Duplex enim jus debetur domino in casu translationis. Primo, quinquagesima pars pretii, . quod pro consensu domino jebetur. vulgo Gudemium. Secundosatur domino jus πρέι uris Muci sive praelationis ante alios omnes iuris Emphyleutici licitatores e quibus privilegiis non nisi in emptione venditione locum esse inanifestum est. Tertio 1initur hoc jus. fi Emphyleuta non praestiterit πο- chaspublicarum functisuum, i. e. pro tumore elinquentiae Triboniati . si tributa sundi, perinde
ac pensionem, publico non solverit,d. l. 2. Numquid etiam certi temporis solutioni tributorum, A mininisso ex hae causa. definitum habemus Nihil apparet. Ergone & huic cessationi triennium videtur esse praescriptitui 3 Dic potius, ubi
Fiscus ipsum praedium hac causa aggreditur, cedere commissum hoc vel quando monitus insta ter Emphyleuta, procax morae deprehensus est. Postremo amittitur Emphyleusis, male utendo,
ac rem saciendo deteriorem,quo nihil magis Emphyleutae ossicio, ae hujus instituti, quod ad meliorationem spectat. scopo contrarium esse potest.
Auth. qui rem &. Nov. 1 . e. I. arg. l. d. in . C. Loc.
I3. Emphyleusi finita, si quidem absque culea, praestandas ei esse meliorationes. i. e. impensas quibus res melior facta est, vult ratio, & ar d. l. a. at si per culpam jure suo cadat, amittit parIter meliorationes, sine distinctione, fueritne ad eas obligatus ex lege contradidis, nec ne. Textus enim indistincte loquitur. Nov. 7o. e. I. ubi sic habetur: Non valentem de emponematis actionem aliquam movere,ubi de finita per culpam Emphyleusi locutus erat. Vulgo tamen ex hono et aequo receptum est, ut meliorationes, quas supra legem contractus secit, ei concedantur, qua de re vide Sandium l. a. tit. 6 def. 1. Λliter D. Missen-
Si Dominus voluntatem suam de revocanda emphyteusii propter cessationem triennalem non declaraverit, heredes ejus non posse emphyteu- tam expellere. statuunt CarpZovius pari. 2. Const.
II. def. s. s Berlichius praes. Conci. P. a. ηε. n. Idem est, si Em Phyleuta cessator sit mortuus, heredes ejus emphyleusii propter moram defuncti non possunt privari; Berlich. ibid. n. r . idque a pragmaticis Scriptoribus unanimiter utrumque receptum esse, tellantur: Etsi . cum jus hoe sit ex
' Haee poena apud nos haud faeile obtinebit, cum enim ea locum non habeat, nisi . alienario traditi ne, & quidem jure Saxonum iudiciali, plene fuerit consummata, CarpEov. P. a. C. 33. d. V. - es ε haee aurem resignatio dominii imprimis, quando dominus diremis eum Iurisdictione investirus est. ipso ignorante & invito, vix possit fieri, ante traditionem judicialem imperfecta adhue alienatio,
Laudemii quantitas apud nos non ubique eadem, ac haud raro vigesima, imo & quandoque dees-
Franah. δε L-δε- α υ n. s. sqq. Ab illius autem praestaticine Jure nostis liberantur descendentos, utpura prima investitura comprehensi. Coη ι.ει sitis. Di ille ten. Carriov. . . def. ar. Richi. Dee. D. m. . - reliqui omnes, ut collarerat . it. heredes extranei, legatarii Ze donatarii, non aeque. d. Vos. I. Satin uber. β. Etlcte. Struv. S t. J-. OF. M. ιI. th. εν. v. t. e. def. ιν Fas. sedulo tamen hie ad lingulorum locorum consuetiainem respiciendum esse, idem monet daes ar. , Menel
284쪽
s I AGER VECTIGALIS. ID EST. EMPHYRPET. Ni
lege contractus, in diversam partem disputari ita consultus e Drentia in causa Revisionis respon- posset. Illi hoc ut poenam potitas legalein & rem di XII. Iun. HRS. Quin etiam pensiones s raeteri-naere personalis aitectionis considerant. Myn- tas annorum XXIX. peti posse, quia praescriptio sing. Centur. obfI.s . n. a suis M. pensonum annuarinia longislimi temporis, e Si quis per totos XXL annos non solverit ca- uenda non sit una, quasi juris uniserit; sed a sinnonem. li titulum tamen non mutaverit, cum gulis annis est ducenda, ut tot sint praescriptiones. emphyleuta maneat, nec animum dominii prae quot sunt anni. ' l. 7. f. ult. C. de Procr.Zo. an se serat, ejus quoque praescribendi initium facere Giail. a. obf. I. a pr. indistincte. econtractu. an non potest, ideoque manet tamen canoni in sutu- testamento lit. Mun sing. cim. a. obf. s. ac ita iurum solvendo subjectus , ut probat welen c. dicti Causa respOI funus. ad h. idub sin. Fachinaeus 8. Controυ. Gn. AC
De Ususcii , & quemadmodum quis utatur fruatur.
I. Continuatio σ remissis. II. quo Imseu UDUr. Para dominii dicatur,qu sitius praedicati. III. Sententia quod his legato Dudo Wis r. continctur, ab aliquot obvectionibus liberatur. IV. indi usu ructum consituendi plenius expositi. V. De in . sub conditione, spra
parte relicto. VI. De limitatione usuifr. generalis, s an bona futura comprehendat. VII. De Solutione aris alieni hoc easse. VIII. Anufisorinus mi etiar in proprietatem data potestate alienandi, vel prohibitione illius. IX. Vel Servitutis altius non tollendi. Ubi da sensu L. 39. h. t. x O cium cs fus fructuarii in rebus exercendis. XI. An rem aliunde Iustentare debeat Uinructuarius, exempto rei judicata, proponitur. XII. An impenses liatium δε fructibus ferre debeat. XIII. An aediscium extruere post in fundo. AB lutae sunt actiones in rem corporalem, sibi is dominii pars esse dicatur. I h. id est noli
sequuntur Semirutes, de quibus non modo semper ut jus a dominio separatum, εἰ d frequen- actiones in rem, sed etiam vindicationes ter ut pars integrans dominii pleni consideratur. dari di euntur, arg. Rub. Is si serv. vinae Nota quemadmodum ad rit. Inst. de r. demonstra- est differentia Servitutum in reales & perlonales, vimus, ut ita non obstet exceptio, quam D. Wisi quarum tractatus ad Institutionet pnaesuniptus & sentach. rh. a. movet adversus hanc responsi occupatus est. De realibus actum illic est primo nem. non multis, inquit, ut ait sed in eunctis loco. secus ac in Pandectis fieri videmus. quoniain casibus procedit, ut Uinfructus es sensu pleni δε- heie Rei vindicationi subjunsuntur. ad quain minii partem constituat. Nobis Λccurru potius, Ductumn & ususseuehis consideratio notabilius quam ille p seret. responso textui repugnare vi- quam ad tit. de Servitutibur spectat. Sicut econ- detur. Hi enim ille, sensum ae . esse, usuin stu-tra in Inst. post res incorporales. Servitus realis, elum in multis casibus similitudinem& effectu quae simpliciter servitutis nomine designa usi prω obtinere dominii, ut us ructuarius quandoque xiine se offerebat. pro domino habeatur. At hanc expositionem a. Personales Servitutes sunt tres, Ususscuebis, proprietas verborum, para dominii es, nequa- Usus, ct Habitatio. nisi quartam addere velis spe . quam admittit. Prior explicatio pariter intelle-eiem, quae est, operae servorum. De iis ructa cluni Legis l. h. t. suppeditat, ubi Paulus; D. qui habuimus definitionem. ejusque exegesn, divi- fundum naber. inquit, quanquam usumfructum sonem, modosque constituendi, ik quibus finituri non habet, tamen usin fructum cedere potes. Ii1 Hete igitur de spici legio videndum. Usiisseuehis promptu est objectio, non posse fieri, ut aliquis adeo proprietati astinis est, ut etiam in multis ca- det, quod non habet, 4. σ ιao. de R.I. Sed habet
In Saxonia tota obligatio una praeseriptione, lapsu scit. amor. 32. 6. sept. 3c 3. dierum, tollitur, sive
ea ex contra his, sive ex ultima voluntate descendat. 8. a. C. H. a. i. CarPZov. ib. def. r. re r. via in praeis
seriptione redituum annuorum, qui ex pacto de trovendendo solvunttuli aliud ait obtinere, add. Heig.
285쪽
doinimis usiniimi mina,qui pars dominii est; hic a praesentiexplicatione magis simplicat quam ex- dominio separi tus uec alteri concessiis, fit servitus plicat. Si, ut nunc intelligo, mea explicat io ultima ejusdem nOininis in quo formali, ut sic loquar, do- coincidit eu ententia Aut oris, nihil mihi facilius
minus eum non habuit, ac ita quod non habuit, erit, quam sentire, Aurorem mentem suam pa-
cedere dicitur in L l. 6. quam ita de causali, quein rum concinne exposivi se, dum dixit, d. l. 63. loqui δε vocant, usustuebi intelligimus; Uufructu causali. Age videamus. Ait Paulus; Is, SCHOLIUM. mii fundum habet, qtranquam usummiel nnin Si de causali Usufructu intelligendus es Cius in habet, Hic non potest intelligi usu fructus causa- d. l. 63. tuncpraesupponit rufum, quo cedens Iolam lisse ormalis. Nam causum utique habet is, proprietatem habuerit, alius vero usumfructum. qui fundum habet, sed formalem. i. e.servitutem, Sed F hic tamen duplexpoterit casusIuluntelligi: non habeto tamen usum etiam cedere Potest. Unus, quo ceIens, quius se. um habet, possit ra- Nee hie loquitur de Uufructu ea ali. Eis enim
men una cum proprietate eedere alteri Wumfru- hunc habeat Dominus fundi, tamen eum non ce-ctum, hoe est. ius rei ipiendi usuufructum ad pro- dit, nam alias u fructuarius acciperet particu-prietatem .st penes usefructuarium is uerit ex- lam Dominii; cessit ergosormalem. D minus per riuctus. Alier, quo 'proprietarius, usu ructu apud rinenter frivare vult Autor doctrinam suam per tertium nondum extincto, possit cedere cessionario distinctionem inter id quod cedit Dominus, es quod eundem absque proprietate, ut seruitutem. FH -- ceditur. Nam idem jus esse debet, quod alter cedit, choandam demum, si eandem prior usis Atuarius s quod alteri reditur. Neque enim aliudius Cesyamiserit. Et hune cinum videtur in mente habui e marius potest habere, quam quod alter ipsi cust. Auror. Vide poli t. s. hie. Verum plicius or- Rem declaremus alio exemplo, substituamus I Lre commodius explicari potest d. l. 63. de Uufructu tem servitur praedialem loco usuifructus. 1 in-fo ali ut sensu te Dominum, qui una cumpro- ge P.uilliindixisse: Is, qui fundum habet,quamvis
Irietate habet potestatem titendi re sua, quamvis servitutem itineris non habeat, tamen servitutem Uumfructum ut servitutem non habeat, posse ta- itineris cedere potest. Hie sane recte quis ita immen ad alterum cedendo transferre servistitem queretur. nulla distinctio interservitutem is usi V ructus. neris causatim efformalem eo applicetur. Non RESPONSIO. rum turbavit, ut apparet ex praecedentibus, Aut
Ni fallar, es nodus inhirpo, cujus explicatio rem regula juris, non Iose fieri, ut aliquis det, desinit in nostrumsensum; quem modo explicitum quod non habet. Hujus vim ut tollat, putavit sibi dedimus. Videtur putasse Thomasius, me usum- opus esse disinctione inter usi ructum causalem
fructum, qui ceditur, ind. l. 63. habuisse pro ea a- EFformalem. Sed absque urgente ratione. Simpli-li: Sedintelligo cedentem non habere usu mom eius respondetur, eam regulam valere saltem de malam, quem cedit; habere ramen cavsalem, qui dominio rerum corporalium . non de aliis juribus; dicitur, atque ita non habere, quo cedituri s ta- Non de juribus aliis realibus. Deservitur itus ammen habere quod cedit. vidimus. De pignore eadem es ratio. Defuribus ad N. ADDIT. rem sinitiiser dicenium. Dominus re kam non O potius Autor parum apta applicatione refus- habet locatam, non depositam, se. σ tamen Perfructus eat alis add. l. 63. rticem mihi fixit, es in consensium incit, ut alius depositam is locatam ha-
' Paulus in d I ctuod nostem non est, transferemus adaliosJeluti is qai fundum habet, quanquam usumserectum non habet tamenns ructum cedere psest. Huberum rem hic magis implicare, quam explicare existimo. Illustri
Thomasio placet easus in Schojio ab ipso allatus tertio loeo; Mihi ex reliquis secundun, quem a Gothois do quoque in noris allatum video. Dol7mplicitate casuum JCti illi parum fuere sollieiti,& est hie ex Pauli libro singulari de Iure lingulari. Forte Se sua simplicitate idem gaudet, quod intricata distinctione & imeommoda in usumfructum causalem & formalem, opus non habear. Servirus usu frumis non est penes proprietatis dominum, cedit tamen eam tertio in opem consolidationis futum, & ita quod eius non est, transfert in alium. Sophista enim videtur Paulus ex dissentientium opinione explicarus: non habet usum-
fructum. formalem, eedit tamen usumfructum scausalem. Et hunc habuit; ergo fallit regida, transisseri, quod quis non habet. Neque reEtius dicent: non habere usumfructum formalem, eedi tamen foris malom. Quis quaeso ecdet quod non modo non habet, sed quod ne quidem est. Auod nostrum non est, ait
Paulus; hoc vero cst id, quod eli aliorum, ut in nostro casu, ususfructus, qui jam est penes aliquem. Ex opinione aed versae patiis dici conveniebat, transferri ad alios quod non est. eat,
286쪽
DE UsUFRUCTU ET QUEM ADMODUM QUIS UTATUR FRUΛTUR. et 83
teat.De iurepersonarum eadem ratio.Nemo habet
Iuspia ternitatis, item dominium in Ie ibum. Et tamen per consensum in alium transferrepotes
jur paternitatis, item moribus Germanorum jus dominicum. Ita populus eligendo regem consiluithoe consenDjus Majestatis, etsi majestatem in se
non habuerit ante. Latius ea de re di putavimus alibi.
Nec vero κάσις illa, qua Us D. pars sundi dicitur, usu caret; hinc enim qui paetus est, ne sundum petat, usumfructum petens exceptione Pacti submovetur. I. M. M. S. de Pare & qui usu infructum fundi stipulatus est si deinde fundum petat, perinde sacit, ac si primo partem, deinde totum stipularetur, L sx de V. O. 3. His adde, quod cuin uni legatur fundus, alteri illasfruetus sundi, legatarius in usustiustu concurrati s de Uinfri eam rer. l. s.de UsUrIeg. n. s. in f de Usu . acer ut jam daximus ad Ins. h. t. I. a. At huic articulo videtur obstare, quod in iudicio familiae ereiscundae, quando judex uni fundum, alteri risumst. adjudicavit, is, qui standum
habet ulum fructum non participat, ILI. E. Fam.
ere. Sed ratio differentiae perspicua est,quod Judex aequalitatis servandae causa rem ita partitur, ut unus proprietatem, alter usum fructum habe.at, quod ni praecise servaretur, aequalitas divisionis everteretur.Ad Objeetiones alias ex IIo.s l. s.
de Usu . leg. respondet D. Wiisenb. th. 4. verum ibi deficit responsio ad i. U. f. a. de Accept.ubi, qui fundum stipulatus est,usumst.acceptum ferre ne. quit, etiamsi lando promissit, usu,ti iustus, ut diximus,debeatur. Hoc ideo fit, quia necesse est, acceptilationem convenire cum Obligatione, quod non fieret, si is, qui laudum stipulatus est, usuru- fructum accepto serre . quia usussi uistus nec ipse fundus est. neque pars rundi, proprie scit. ac scir- maliter, ut diserte habetur in L LII. s. a. juncta ahq.Caeterum,non eodem,quod usustr. saepe dicatur pars dominii, reserendae videntur omnes Leges, in quibus ilib usust. dominium intelligitur. Id
enim ex aliis potius testatorum verbis, quam .ussisse. vocabulo colligitur, velut in 1 I . g. 7. δε Leg. a. L ult. de UIUr. ear. rem adde L 4. s. .. Pen. g. I. de Adim. Diq. Porro, quae consertim uno loco in Parte Lhabuimus, ea per diversos sparsa titulos in hoc libro exhibentur. Praesens Rubrica duas continet partes quaruns prima de Utafructu. altera suemadmodum quis utaIur fruatur. Pars prima constat exegesi definitionis, divisionis, & modis, quibus constituitur ac finitur usustriustus, de quibus omnibus dicta Parte priori. non repetimus. Veis rum de Constitutione ususfruetus articulum mi.
nus plene Iustinianus peregit. Dicamus igitur, constitui Usumst. bifariam, facto, vel lege sola, id est immediate.Famura hominiis, quo ullisDuctus
statuitur, quadruplex esse videtur. Primo, per Testamentum aliamve ultimam voluntatem, Lipris
h. Secundo pactionibus & stipulationibus d. pr. LI. Tertio, per cessionem in jure saetam;qua de re Ulpianus Fragm. tit. s. g. Io. Quarto, per officium Judicis,quando in Iudiciis iam. erciscundae αeommuni dividundo, judex alii usumst. alii proprietatem adjudicavit,l. 1. g. . b. t. Per legem immediate constituitur usu rumis, I. Praescriptione
longi temporis, l. vlt. in M. C. de praefri Aug.
remp. arg. l. ult. C. de Servit. I. Io. Si Servit. vita. Joh. de CastilL Tom. r. lib. t. de usi me. G. a Pr. Id ue sine scientia domini,quando titulus est a non omino, d. I. ult. O . U.secus, quando per domini patientiam acquiritur, arg. l. Si egr. II. I. t. APBI. in rem kLCastili. ibid. Brunnem. ad I. I. ult. Ita resp. de herede, qui passiis erat, usumlehiariam uti miihonis sibi perfidei c. restit uendis, cum ipse haberet benes inventarit,idque peret . annos. I 8. Aug. Ib8a. Patri in bonis liberorum adventitiis & maternis, jure patriae potestatis. I. a. Ius. Per
lib. II. Parentibus, qui ad secunda vota transierunt, ususfructus legalis injungitur in rebus, quas a priori conjuge, vel prioris coniugii liberis' Circa Usum frumim patris idem, quod Iure Civili constitutum est, in Saxonia obtinere, dictum fuit sipr.
P. r. ρ. Caeterum haud pauci Doctores contendunt, secundum Ius Saxonicum Commune, post mortem Patris Marri, quae liseris alimenta luppedi ta , eorumque tutelam suscipit,jus usu Sfructus cotti perere. a. 8.N lib. e. art. ιι Richr. A. . 1 f. n. M.A Id. Vineare. Aeaά. Disp. V. o. r. Srruv. S. I. C. Em 1. G.I. Berlich. P. a. Cone . a. n. M.6 bicli ili. ad y Ex. III t.. ρι. si donec secundM nuptias contrahat. Richt. d. me. n. o. Sed
scuri rationibus hujus opinionis dudum satisfecit Carp v. D. de Iur. Is n. g uc Dio. 3 poc . I ad P. i. O . H. o. def. V. it labr. o. Αεθ. o. ira in Electorali Saxonia usum fructium, tanquam et rum p testatis Patriae, matri prorsiis denegavit Dec. H. L. ad quam confer. Philii p. Ob ι. n. V. qq. ' Hane poenam secundarum nuptiatum in Saxonico foro non obtinere monitum fuitμPr. P. 1. P. 1 . add.
287쪽
acceperunt. I I. C. de Aee. Nupt. quod moribus
qu. riindam gentium productum est ad omnia
bona, quae parentes binubi tempore secundarum nuptiarum habuerunt, quod appellant ius DiavoLUTIONIS in Br.λ.mtia vicinisque re-ionibus: unde celebris belli Gallo. Hispanici ii ra memoria praetextus, quasi Philippus IV. Hispaniae Rex, cum transiret ad secundas nuptias,ditiones, quas tunc habebat, dominio tenus amisi Gset, ulu fructu tantuni retento, dc proprietas filiae
ipsius regi Galliariun nuptae cessisset, qua de re libri utri maue extant animosi.
s. Modus constituendi Usu in . duas recipit observationes: Primam, quod tam sub conditione, quam pure; Alteram, quod etiam pro parte constitui queat. s. b. t. Quando autem sub conditione legatur, non Potest alibi esse, qu.uia apud rarietatem; unde ii quis heredem instituerit αum legaverit, detracto ususructu, eundeminque usumst.tertio sub conditione reliquerit quaestum est . ubi pendente conditione, suturus sit ususscuctus: Nain apud proprietarium esse nequit, quia sandus ei. detracto usu fructu. Iega. tus est. nec apud heredem esse potest. quia testator id noluit: Λt quia hie nec usu infructum nee funduin habet, ergo tamen apud legatarium residere debet, invitis verbis detracto usi ructu, ne-eelsitate iuris,quae aut detegit aut supplet voluntatem testatoris. l. 4. Si usisse. pet. quam L. quod Bernardue Autumnus in Centita sua ad d. l. arguit absurditatis, melius arguit ipsa in in a DRctata Iuris Romani censurae gloria. absurditatis. Porro, quod pro parte constitui potest UsusDuctus, s. pr. h. etsi deservitutibus e iatra placuerit, III. pr. cle Servit. non habet obscurain dita rentiae rationem; Servitus enim in patiendo vel
non Deleudo consistit, & incorporalis est. ta in in sese quam in exercitio considerata, ct sic divi.
sonix laeapax:Sed Usu structus in se quidem JUS
est. ideoque incorporalis; sed in effectu exercitioque totus corporeus, edens Diustus palpabiles dc divisibiles, cujus eventus ratione, dividuus ipse
dicitur, L s. de Us Thab. LI. syISI. g. ad L.
6. Divisionein Usu fructus in generalem aspecialem cum prioris 1 peciei limitationibus.habes Part. I. ad d. t. I. n. es quae suere, ne dodrantis aestimationem excedat, nec oneret Lesitimam,exIN. junct. Nov. g. e. l. Additur a quibusdam, ne
minuatur portio conjugi superstiti ex Statuto debita, item, ne quid detrahatur bonis ex fidei cominissis restituendis. Prior limitatio nullam habet diiseultatem: posterior ab aliis non admittitur ;utique si restitutio facienda sit haeredibus, qui volunt item defuncti as noscere coguntur, qua de re San. ius noster agit l. 4. 4. s. Nec dubium est. quia
si Testator bona fidei coinmisso subjecta heredi. que relli tuenda, diserte sub ususructu generali
comprehendat. heres ad parendum teneatur. Verum, quando Tellator generalibus omnium bonorum verbis usus est, an tunc heres legatario
usus fructius generalis, bona perfideicommissi nisibi restituenda concedere debeat. commodius adiit. de tu . leg. considerablinus. Illud hete addi velim de Usu fructu, an sub illo bona futura comprehendantur. Distinguendum videtur,inter certarum rerum, & omnium bonorum ulumstu
eluin. Si prius. ut si dicat vestium mearum, auri
argentique mei, vel librorum meorum, non videntur eorum generum species futurae comprehendi, per l. I. de auri arg. le . In usu fructu omni. um bonorum, distingue rurius, utrum post mortem constituentis, an eo vivo fit exercendus. Priore cassi,non videtur esse dubium, quin sub omnibus bonis intellecti sint . quae tempore mortis erant sutura. Si vero fructuarius statim a constitu. tione usus fruetus bona possidere, fruet usque per cipere debuerit, nulla causaeli, ea, quae deinceps acquirenda forent, comprehendendi.
Quaestio de aeris alieni praestatione ac deindustione, sitne ab lierede, an a legatario facienda, si eventum inspicias. non potest habere difficultatem: Nisi quis ita putaret, ususructuarium aes alienum de fructibus suis solvere debere, quod ab omni natione civili alienum est. et Ii Bariolus ita
senserit ad Di .st .de Usu . les. si modo ita sensit; nam ista sola Lex ultima sufficit ad probanis
dum, quod aes alienum ex bonis deducatur eo - ExempIum UlasDuctus legali etiam in Saxonia, suppeditant mariti, quibus in uxorum bonis ius administrandi dc utendi fruendi, eoneeditur Iure Sax. Comm. 8 x ιδ. art. 3ι. F. Sc Electorali ν. a. C. El. U. s.f.
non tamen, vi huius iuris, in Electo ali Saxonia proventus partium metalli earum, ad ipsoapertinent, eum hi non fructuum, sed corporum instar apud nos habeantur, unde in iis usum frustum ran. tum habent, P. I. C. H. U. ibique Carpta def. 1.j. Sand. tib. F. tit. I. d. a. rumque
288쪽
DE UsUFRUCTU ET QUEMADMODUM QUIS UTATUR FRUATUR. r8s
mmque substanti . , sive ex omnibus rebus ut est in L D. . ad L Falciae Hoc vero certum est. debere fructitariuin pati,ut aere alieno de bonis deducto, Ulusfructus ejus consequenter minuatur, si item si fuerit usus fructus geumalis. Specialis ususseu-ctus nullam prorsus diminutionein ob aes alienum, ne quidem pro rata, lutare cogitur, d. l. uis
Si quaestio de iure actionis a Creditoribus iasii tuendae moveatur, nihil clarius est, qua in heredem esse qui ad solvendum tenetur. L uti. C de heri Uenu. I. I. es a. C. Si unus explan heri Tamen si Usu fructuarius cuncta poludeat bona, cum adversus eum, vel saltein in ejus bona, dirigenda sit executio, nihil errabit actor i pariter illum voca. bit; cautionibus in venditione bonorum servandis, quas habet Sanctus s. s. r. adde Wissenbach. h. th. K. 8 .Haec ad partem primam Rubrica de Uructu. Sequitur altera pars; lemadmodum quis utatur fruatur.Ea res spectat ad ossiciumFructuarii de quo diximus in Parte Idib. 2.tis q. n.s. Scit quod debeat uti frui boni viri arbitratu, salvaque rerum substantia, conjunctim, quatenus hoc Patrisfain. ossicio fieri potest; nam interitum rei naturalem, vel diminutionem temporariam praestari non posse manifestum est. Sed alienandi perdendi, iataque opera diminuendi facultasab usu-sructu penitus abest, adeo ut si Testator potestatem alienandi & diminuendi adjecerit,etsi secerit Uinfructus mentionem,proprietatem tamen reliquisle censeatur,ut unanimiter statuunt Interpretes, qua de re vide Facb. s. Cont. s. aliosque
Iassim. sub onere scilicet fideicommissi, si post
mortem alii heredes sint scripti.
Sed quomodo cum onere fideicon isssy An ut Uufrustuarius. evisimul potesas alienandi data. Fos mortem resiluat herediIundum P Sane huievissem eontrarium es. quod potesas alienandi
ipsi data sis, quafrustra dareι uris undum per si-deicommissum restituere deberet. Ergo mallem Ampliciter cum Fachinaeo d. l. dicere, proprietatempleuam hi uisse legatam, nisi aliud serjuaderet
Sande U. 3. q. ad quem haud disiere Texit Autor.
Non magis ad Sandium, quam ad rem ipsam respexi. qua nullo modo patitur, ut, eum υν muctu relicto, alius post mortem n f cIuaria heres in siturus est, libera proprietas relicta censeatur. Porsas altinandi, quam urget Thoma , desΠciι. ut Fructuarius bona diminuereIusit duntaxat ad dodrantem, ae ut sit proprietas, non ut
omni parte libera At proprietas. N. ADDIT. Dum dixi, sutorem ad Saudium respexisse, non exclusi naturam rei φ sas rationes Savati. Neque adeo opposit quicquam contra rationes Samdii.&dpotius haee responsoritoris mentem mcameliarius exFlicat. Quui nec desunt, quibus similis transformationcta videtur, cum Fructuario prolsibita est alienatio. sed πιταμορφώσεκ non sunt multiplicatiis dae absque necessitate. Multo potius dicendum. supervacuae cautionis esse prohibitionem, vel potius, esse coinmone actionem ejus,quod Testator scit, ossicium esse Fructuarii. ut recte probat Fa-
Dependet decisio hujus quaesionis a decissoneso
uentis, ut patet ex Fachinaeo da L Placet igitur soe easu Proprietatem legatam censeri, arg. LProculus. ff. h. t. RESPONDEBIMUS infra. Multo minus proprietatem dicemus esse leg tam, quando Testator vetuit, ne servitus praedio fructuario imponatur: nam si prohibitis alienationis universae,non inseri proprietatis argumentum, quod minus est, interdictum videlicet imponendae servitutis, emcacius esse nequit, ut recte Pachin. d. l. e. Q. D. Wissentach. I .f. ad h.
Momentum controversia haret in explicatione d. l. Proculus. I9. F. h. t. quam emtra Autorem sasseclas defendi cum&rauchio in notis ad dissert.'th. 33. p. 93. seqq.Objectiones, quas movent dissentientesiondus aliquod habereui osquaesto praesumptione hominisforet dirimenda.Jam cum rex rus aperte nobis praesumptionem Legis ostendant. frustra a feruntur covectura a praesumptione hominis de mTis. i
Omnibus excussis nulla ea a videtur recedem di asententia, quamposuimus. De ratione Thomasi liquebit ex sequentibus. N. ΛDDIT.
Hic ante omnia opponenda illa nota ad Strati-ctium ad quam provoco in Scholio. Ita vero dixeram: Verba textus a Proculus putati insulam poste ita legari, ut ei servitus imponatur, quae alteri Insulae hereditariae debeatur h. m. Si illa heredi meo promiserit, per se non sore, quo altius ea aedificia tollantur. tum ei eorum vi sicloruin
289쪽
rum quoad altius, quam uti nunc sunt, aedili eatae non erunt, illi uiuinfructum do, lego. On-rra auctorem Iacit etiam, Praeter citatos, Du. Stru P. EX. 12. lli. M. Sedplacet tamen opinio Auctoris. Frrauebiisteaque, praeter rationes ab ipso adductas, contra quas non bene se tuetur Du. Sri v. d. l. verta neque ob l. probuyur eo, quodytus dieat: INSULAM b. m. posse legari, h. e. proprietatem plenam insul non olum ejus u km-fou Hum. Sub voce enim fundi cujus species es insilia. intesiuisur plena proprietas. l. IO. dc I9. 1 f. de usus legat. l. 8. dc V. o. me obst. casum sum Iatis vulgarem esse, quod testator possit diversis proprietat ni legare diversarum aedium, ET Gy
nere ut hae illisor viant . I. ιχ l. 6.1 f. de servit. leg. l. 3. comm. Priaed. jam autem Proculum singularem voluisse afferre pectem. Respondeor manet casus singularis, T singularitas conmit in verbis: IIOC MODO. Singulare scilicet es, quod, quamvis testator verbo usi fructus fuerit usus,
ramen proprietas plena censeatur esse legata. Denique quod . Struυ. in acutis a Proculo duabus formulis duos casus disincZos contineri pu-xat , nec in eo consentire possum. Putar quippe
in prima formula aedibus MDfructuariis impossiam esse fervitutem altius tollendi. seu di ψ-
tum, ut uili fructuarius promitteret, perse noufore. quo MINUS altius sae aeris ab herede istiantur. Verum τὸ M INUS in d. l. non extat saliud utique es promittere, per se non fore, O aedes altius toliantur, h. e. se nolle cooperari, ut ades altius tollantur, aliud vero, per se non fore quo MIN altius tollantura . e. se nolle impedire aedium altiorum extructionem. ConfDm Sehilt. EXerc. II. th. 47.48. 49. Hactenus ibi. Hoesuppo-sso autem, Judicium Lectori relinquor an a formulis. quas Proculus proponit, diversa sit quoad Dufum illa in qua Auctor putat P Prietatem non Isiari: Usuin se. domus ei lego, sed altius eam tollere veto. 'o non acturor. Nam quas Hor pro tuenda sententia sita allegat rationes, possent etiam adduci adversus formulas Proculi. Unde dixi in Scholio, praesumptiones hominis non esse opponendas praesumptionibus legum. Hoc Deinro obtento, eadem erit ratio casus in Seholis
praecedente, si quis leget v mfructum domus EF
9. Quanquain in hac Thesi consentimus laudatis maetoribus, dissicultatem, quae iii per hoc articulo in l. s. h. se prodit, reeie ab iis sublatam
ideo non concedimus. Unum oecupat argi mentum w issent, ichius quod eu levissimum; Ni δε- cavilu.haec est obieetao,ropriuarem iii is ac D eis legatam intelligi .jrustra videbitur a ce Iaprohibitio, ne fructuarius domum alitur Iulia cum etiam citra prohibition Ir Diarιus ius cere nonpossit, L ψη. h. Facile rei pondet saepe Te n. tores Oc contrahentes ea, quae de jure tacite mintelliguntur, verbis adjicere lolitos, juxta dictum Pauli in L Ia. g. es de Aur. IV. Non mutat subsantiam rerum, non necessaria Derborum multipli. a-tio. Sed stia sunt. quae Obst. ni in L l. δ'. h. Primo, quod Proculus pluat,insulam ita posse legari, id est domum qua voce proprietas ipsa, non ususDecius significatur, re tamen ponit, ulum frumetum este Legatum, hac lege, ne altitis tollatur. Secundo, quod Pomponius ait, hujus legati haucesse vim, ut domui legataeferrituI imponatur cujusmodi vera servitutis ilia positio iii usum studium nullo modo convenit l. N. g. . b. Videndum igitur, ne non verba testatoris in hac lege vim habeant diversain a simplici prohibitione, ne tollat altius, de qua es quaestio. Etenim si hoc modo dicat. Usumfr. domus ei do lego.sed altius eam lollere vero, nihil puto esse dubitandum, quin non fiat proprietas, sed abundans sit cautio, ne quid Legatarius ternere faciat. Sed formulae apud Pomponium in L o. longe aliter se habent. Prima est haec, Si ille haeredi meo promiserit, per Ienonforet, quo allius aedificia tollautur, tum ei e rum aedificiorum Uun fructum do lego. Tribuere vult legatario tale jus, quo ab ejus promissione
pendeat, utrum altius tollere velit, nec ne, e
que promissionem supponit . ut conditionem legati usus fructus. Talis oratio tam signata, tam praegnans. haberi nequit pro adjectione supervacua, sed arguit. testatorem plus in animo habuisse quam simplicem usum fructum, etsi hoc verbo sit usus. Aliquando enim fit, ut vocabulum uis sis fruetus ex his,quae adjiciuntur, de proprietate Ca tendum sit, ut sit peritis dictum, di amplius pro atur a Sandio tit. I. des ult. t. r. def. a. Λltera legati forma,quae extat in d. l. s. est haec: AEd iam illarum, quoad altius quam uti nune sunt,adi-Acata non erunt, illi usumfructum do lso: hicus frumis legatus 1 uspenditur ab, vel potius continuatur, ad observantiam servitutis altius non tollendi: hoc non potest aliud inserre, quam proprietatem: nam ususseudius morte finitur, ejus autem quod heic legatur jus durat, quamdiu aedes altius non tollentur, quae est perpetua facultas.. Hac
290쪽
DE US RUCTU ET QUEMADMODUM QUIS UTATUR FRUATUR. σκν
Hae ratione communem Dd. sententiain,de sensu legis i9. admittere, licet wissenbachio aliisque ab eo citatis improbatam, nec tamen a Thesi, quam iidem Auctores propugnant. animus est ditererere. D. Thomasius ad Strauch. differt. I. tb.A. disputat contra Struvium. qui ad h. t. n. Io.
paulo aliter instituit. Nos in eo subsistimus, usumfructum non fieri proprietatem, impositione servitutis prohibita ; Posse tamen ejusmodi verbis uti sestatorem, ut colligi possit. Testatorem per ususfructus vocabulum, intellexisse proprietatem, sicut in d. l. s. IO Quomodo aute in Usu fructuarius in re utenda versari debeat, inultis verbis &exemplis Iulianus declarat in I. U. g. 4. seqq. b.r. quorum suinina est; deteriorem proprietatis causam eum facere ruri posse. meliorem posse, di unodo qualitatem praedii non immutet,si. 7. d. I. nec in alium, quam cui destinata est, usum. rem con vertat. Hinc navis ad navigandum potest mitti,
licet naufragii periculum immineat: si quidem
navis ad hoc paratur, ut naviget, L u. g. l. h. t. quem β. temere abrogandum statuit Bernardus
Autumnus in Cens Gall. ad ae L II. Sane, quod de periculo naufragii addit Ulpianus, ita capiendum, ut ne prudentis nautae ossicium Fructuarius egrediatur; sed ut alii mercatores solent, qui vix unquam sine aliquo naufragii periculo merces &naves suas mari committunt. Similiter viridaria & deambulationes arboribus infructuosis
opacas atque amoenas non debebit evertere, ut
hortos olitorios, vel aliud, quod ad reditum spectet, faciat. d. f. 4. neque in aedibus Gena a transmutare, nec domum altius tollere potest, g. 7. nec utile quid detrahere, quamvis melius repositurus sit, l. 7. in . l. x h. nec stabula meritoria aut balneum facere, β. 8. nec arbores succidere, nisi in caedua sylva, aut tu non Caedua ad sustentationem praedii. to. s L u.pr. h. t. Tantundem de arboribus vi ventorum evulsis sumet. quarum stipites ad dominum pertinent, L s. g. iast. sed de inormae arbores fructuarii sunt, modo novas substituat. l. I. h. t. perinde ex seminario vendere potest, modo id seinper renovetur, ut finito usufructu sit salvum, Ly. I. K. Eadem gregis est ratio, quem integrum servare debet; sub situtis loco demortuarum ovium aliis ex scere, quae statim proprietarii fiunt, at carnes mortua.
rum, agnique reliqui, fructuario cedunt, L G. sseqq. b. t. g. 33. I. de R. D. Ita in grege est, nam qui singularum pluriumve pecudum liabet usu
Ductum seorsim illis mortuis, nihil restituit, sed ius ipsius& proprietas extiuguitur, ut semper sit rei interitu, quod infra videbimus. Secundum
haec, aedes etiam reficere tenetur. hactenus ut
sartas tectas habeat, nec immodica sit resectio. l. 7. I. a. Si quid vetustate collapsum pIus impensae requirat, hoc reficere non cogitur, d. s. a. Λn
igitur dominus ad hoc tenetur ne ille quidem. 8. g. r. Quid ergo 3 Dicendum videtur, posse utrumque, si velit; At fructuarius, quos secerit sumptus, a domino repetet, L T. C. h. t. heres sibi imputabit, vel si dubium sit, utrum in genere mΟ- dicorum, vel contra sint, arbitrium sument, a quo si modici judicentur, fructuarius eos praestabit; cui tamen liberum est, si hoc malit, derelinqriere usums. l. 43. h. t. Caeterum teneri Puctuarium adtributa & functiones publicas, certum & notum
est ex L 7. g. a. ius. I. 27. h. t. it. Diximus ulli fiuctuarium in Iocuin eorum, quae deficiunt, nova. quibus res sustineatur, mn ferre debere; quatenus a rebus ipsis procedunt. Uerum si haec sit rei natura, ut non nisi augmentis aliunde venientibus salva manere possit, alia fit άναΘεωρησις. Huc pertinet sequens facti species: I estator reliquerat filiae ultra Legit Dinam. usumfructum ossicinae iunibus nauticis sa ciendis, Mn Limbaen, amplissilia reditus; qui
tamen pendebant a partibus exercitoriis navium, quarum plurium usumfructum adjunxerat ossicinae. His, cum navibus, paulatim pereuntibus, usufructuaria petebat. ut heredes in locum
desieientium novas navium exercituras compa
rarent, ut sine quibus ossicina deficeret. Heredes alebant. ipsain in locum deficientium novas substituere debere, exemplo ovium in gregibus. arborum in hortis demortuarum. Curia censuit. diversam hic esse rationem, medianique viam inivit, heredes iussit comparare partes navium, quarum proprietas ad ipsos pertineret, usus uinctuariam jussit usuras pecuniarum expensarum solvere, tu eausa Titia Thoma contra N. N. Lepr. Iul. ror. reserente Nauta Decis. MK. t.
12. Memini di hoc, quod est eiusdem generis, quaesitum uter impensas litis de bonis fructuariis terre debeat,Proprietarius, an usustumarius 3 Et judicatum est, Fructuarium illas prorogare debere, sed finito usu ructu in expensas referre & deducere posse Proprietario, in ea a Lucae Brisa contra D. A. Nan O. ante vigiliam Ouadragesimae notivo. Sed de Patre, qui habet usui nim-ctum in bonis liberorum suorum, jam olim pla-Mm cui