장음표시 사용
291쪽
cuit, eum teneri ad litium impensas de fruetibus suis faciendas, sine ulla repetitione deinceps; In causaJohannis Natrach, contra Curatores liberorum suorum, Laa. Maji ιθε idque per L . C. de
H. De aedisicio per Fructuarium agri extruen-Υ r T.
do vel consummando, vide conciliantem L s. g. L cuin I. s. h. t. D. Wissenbachium ad h. t. Res huc redit. posse eum aedificare, quod ad studius percipiendos sit necessarium, amplius non Posse.
I. Continuatis, s qui us Merseendi, remissive. II. D erentia Dris Acerescendi, quoad proprietatem is usum . III. In verbis tantum confunctis habere locum jus Accres probatur 'ex L 89. de Legat. 3. qua explicatur. IV. Argumenta quadam contraria refelluntur. CVm duobus eiusdem rei Ussisse. est Iegatus conjunistim, pars deficientis accreicit alteri conjuncto : Quid autem sit jus accrescendi, quotuplex coniunctio. dietum est ad tit. Inst. de Legat. n.22. eqq. Hic observanda duplex dis- ferentia juris Accrescendi inter proprietatem reusummi fium legatum. I. Quod in proprietate jus accrescendi cessat, quam primum legatarii suam quiSQue partem agnoverunt; sed in uilifructu Io- eum habet jus accrescendi non tantum ab initio. Verum semper, quocunque tempore fructitarii moriantur, L l. I. I. h. ubi & ratio redditur: Ouia Uinfructus quotidie constituitur s legatur, non, ut proserietas, eo solo tempore quo legatur. Est αalia ratio,qua solemus uti, magis popularis, quam di Thomasius adiecit.
Sed ratio is , ni fallor . nimium subtilis est. Apertius es, A dicamus, dimerentiam hane ideo
obtinere, quod is fructus non transeat ad hereis des. vero con et, tesatorem volui . quod uter aue infructuariuspra herede Uumfructum habere debeatis Alterum discrIinen est, quod in proprietate portio accrescit portioni, non secus ac alluvio adjicit incrementum fundo; proinde is qui partem iliam amisit, non gaudet hoc jure. l. h. s. l. GUufr. L a. g.l. de cepi. reisuae sed in usustuctu sortio deficiens accrescit personae, licet sorte uam Portionem amiserit. I. ro. h. t. Qua de re non pauca supererant inquirenda; sed exquistitas difficultates usu carentes heic prosequi, non seri ratio instituti:Legi enim nunqua ait Morna eius ad ZI. o. nec ab ullo audivi motas in id fuisse ullas quaestiones, non dicam, in tribunalibus, in
quibus quotidiana magi knt. quae praescripti cu-jMque regionis mora crunt, sed ne quidem in careris,ucti pro lege est. quidamsuriRubrinotavit.
. Praeter haec, quae fere in politionibus ad hunc tit. collocata fuerant, vix aliud occurrit
quicquain, quod ad Inst. de Legatis. ubi de rure Accrescendi. dii timi non sit: nisi quod ibi de
his, qui verbiis tantum sunt conjuncti,an inter eos Accrescendi ius obtineat, pareius diistum est: quia, quam ibi posuimus, sententia Adficinativatam plana, ducrepantes nationes tam sunt te nues, ut longa oratione, in re praeseritin vulgari, opus esse non videretur. Quia tamen Λuditores nostri id desiderare videiatur, placet heic ali quanto latius eam rem expouere: Idque, ut res tota melius intelligatur, secundum verba Pauli in I. v. de Legat s Sic ait: Re Conjuncti videnturi non etiam verbis, cum duobus separatim eadem res legatur, ut, Priino Fundum Cornelianum,do, lego: Secundo eundem landumCorn
Lanuin do, lego: Hi Re sunt conjuncti. quia
vocantur in eandem rem; non verbis, quia ver
bis commate distinistis, nullaque particula coniunctiva connexis. vocantur, ideoque disiuncti
appellantur in s. S. in ι I. de Legat. PAULUS rnem verbis, non etiam Re; Titio G Seis fundum aequis partibus dolego. Addit Paulus, θuoniam semper partes habem DSararii. ad occupandam objeetionem hujusmodi: Qui habet partes ab
initio, non sunt conjuncti,fit verbis conjuncti habent ab initio partes. Respondet Paulus. hoc nihil obstat: quoniam omnes Legatarii conjuncti habent partes s scilicet. habita ratione concurissus; Totum vero singuli habenti in casum alterius deficientis. ut distincte Celsus docet in Ια d. litori Legat.I. Haec res clama est; Duo non possunt eandem rem habere, si concurrant. Ε
fo hoc respectu, omnes habent partes: Rurinus, in casum si alter deiiciat, singuli habent solidum
292쪽
ndum: priorem easura exprimit Testator in Veris bis conjunctis, posteriorem in reliquis speciebra.
3. His duabus speciebus propositis. pergit
Paulus; Praefertur igitur omnimodo Geteris, quis re es verbis coniunctus est. Ponatur schema
omnium conjunctionum; Primo esseeundo fundum C. do, lego; hi sunt Rect verbis conjuncti. Tertio G quarto eundemsundum, do, lego, a uis
partibus. Hi 1unt verbis tantum, quia partium expressa fit mentio, respectu concursus, quem
Testator praesumit. Iuturo fundum C. do, i g6. Sexto eunde uiarum lego. Hi sunt Re tantum Conjuncti. Moriente Primo, Secundus praesertur reliquis& pariem ejus jure Λccrescenis di aufert. Si Quintus moriatur, an & Sextus reliquis praesertur 3 Negatur; Ita enim Paulus: suodsi Re tantum conjunctus Irr, constar non esse potiorem. Quid ita Quia omnes quinque reliqui sunt etiam Re coniuncti, ad eandem rein vocati; Ergo pariter admittuntur. Paulus por-xo : Si vero verbis quidem conjunctus sit, Re autem von, quaestionis est, an Cου unctur potior sit: Et magis es, ut es ipse praeferatur. Cur ipse p
fertur Z quia conjunctus esu & quidem arctiusquam Re conjuncti, alias non P serretur, quia Re tantum conjuncti non gaudent iure pMlationis ; et si jure Accrestendi potiantur,ut in consesso ests. S. I. ALeot.1 Iinc clarum est,uerbis tantum conjunctos habere praelative jus accrescendi,quia fortius id habent quam Re tantum conjuncti, ut Paulus docet. ob arctiorem coniunctionem in una periodo verborum . quae voluntatis Testatoris indices sunt. Inaue est . quod aliqui vo-Iunt. verbis coniunctos ideo preferri in L c v. quia sunt etiam Re conjuncti ex accidenti. proin pter adjectionem Re conjunctorum: Λtqui ad erelationem, Re coniuncti nil conferre risiunt. aqua ipsi sunt alieni, ut Paulus tam dilecte inculcat. Non negamus, Legatarios partibus separatis, fieri posse conjunctos ex adjectione Reeonjuncti, ut accidit in I 4ι. in pr. de Legat. a. Sed ad prelationem ea re conferri quicquan aeque repugnat L L ηι. quam legi v. Manet igitur haec ratio Pauli verbis tantum conjuncti se
feruntur aliis in Iure Accrescendi, Re conjuncti non possunt p serri. Ergo verbis conjuncti per se habent praelationem; multo magis simplexius Accrescendi, quando sunt soli. Idem firmatur ex I 61. F. de Hered. Inst. est. N. I. ult. de Legat. r. ubi quod de conditione aliqui conjiciunt.
facilius negatur, quia non reperitur ἱ quam adseritur quod non probatur. 4. Videbimus argumenta quaedam adversanis fiuin, quae pM manibus sunt, minusque ab aliis excussa videntur. Primo sic instituunt; Jus Rc. crescendi tunc obtinet, quando talis injunctio est, ut tota hereditas vel tota legata singulis data videantur, partes autem concursu fiant, ut est in L So. de Legat. I. quom p sumptionem di voluntatis conjecturam. cessare putant in conjunctione verbis facta, ubi ipse testator partes ab initio constituisse manifestum sit. Atqui hoade omnibus conjunctis adfirinaturi singulis totum esse datum, partes autem Concursu fieri, aec So. Ergo eodein modo de verbis tantum conjunctis; qui certisiune sunt etiam conjuncti, d. I. go. neque possent esse, nisi singuli in casum alterius defieientis haberent solidum, α
partes concursu fierent, ut pluribus demonstrat D. Wissenbach. ad h. t. n. ra. Neque prosecto contrarium ex ullis textibus liquet. Proserunt legem I. h. t. Ex qua verissime Thomasius in Schol. ad posit. ult. h. t. sententiam nostram liquidissime probari adseverat: Sic ait Ulpianus; 2uotlans usus ructus legatus est,ita inter fructuarior est jus serescendi, si conjuncturi u Urn-ctur fit relictur; Atqui verbis tantum conjunctis etiam eam unctim relictus est usussructus, d. L D. Pergit Ulpianus; Caterum,flseparatim unicuique; partis rei usus acturAr relictus ne dubio jus acerescendi cessat.Quinam illi. quibussepara
tim partes relinquuntur; an verbis conjuncti Juris valde incuriosari oporteat esse, qui sic Opi netur. Separatim hoc modo paries relinquuntur; Motofundi partem dimi iam do lego, Seja ejusdem fundi partem dimidiam lego. Inter
quos si soli sint, non potest esse jus Λccrescen di. L ar. in pri de legat. a. idque Pro certo de conseta habetur. Tales autem ab Ulpiano iud. L r. in pri significari. non potest clarius, quam illi e expressum est, designari. Citatur adhuc Pa. Pinianus in Lyen. h. t. his verbis; Cum Angulis ab heredibur Angulis ejusdem rei'uctus legatur, fructuariis arati videntur; non minus quam flaquis portionibus duobus ejusdem rei fructus legatus fuisset. Undest, ut inter eosjus accrescend nonfit.Sunt hic sane portiones aeque,sed Conjunctionis nulla mentio; diserte separati dicuntur esse fructuarii, bifariam. Primo, cum a diversis heredibus ejusdem rei fructus legatur, sine mentione paruum; hi tam separati esse dicuntur. Μm a . . quam
293쪽
quam si partiun entio in separatione facta sui Dset; Haec, qui principia nostra legit, ae riι. Inst. deletat. n. 22.non potest ultro non intelligere .Quid autem sibi velit argumentum cI . ys. de legat .I. quaesii niliter pro illa opinione laudatur, non animadverto,nisi ut argumentum nostrae sententiae addat, his verbis; Si conjunctim res legetur, constat, partes ab initio fieri. Atqui inter verbis conjunctos constat ab initio partes fieri, ut distentientes postulant,& nos concedimiis.Ergo verbis coniniuncti sunt etiam conjunisti, & jure Accrescendi fruuntur, ut Ulpianus illic adfirm. it. Simul evidentissimum en e colhatione dicti Leitor l. D. de Legat. I. conjunctos omnes h .ibere partes ab initio, respectu concursus, d. LIq. g. s. & solidum
singulos, in casum descientis aIterius, d. l. δα quorum alterutri verba sua Testator eventui ad- temperat; Utriusque concurrentis casui incon junctione verbali; deficientis alterius in caeteri maxime in Reali duntaxat. Denique proserun tur Lun. g. ιι. C. de Cadue. tolZWsa.IU.deLegati magis ad numerum, opinor, augendum, quam
ad aliquid evincendum. Nihil enim aliud in hancirem habent, quam in eonvunctis G disjunctis habere lociuia jur Accrescendi ; quod nobis obstare
fatebimur, ubi,verbis coniunctos non esse re tantum conjunistis. quisunt ibi disjuncti, oppolitos. approbatum fuerit. Adde Wisiunbacui tuu ash. t. n. ta. & diligentissime hanc rem ex aliis executuiti Joh. Uerllegen deu fri obf. tq. T. III.
Quando dies Usus fructus legati cedat.
I. cedendi vocis significationes ad singum hujus tituli Iubordinatae. II Rario, cur dies Uufra ctus legati satim a morte cedat. III. Aia ratio Iubtilior ex inpiavo in l. 2. g. α h. L
QV nquam haec quaestio de Die usi ructus
te Ii Cedente, ut &praecedens de Jure Ac-creiaendi, melius ad locum de Legatis referri poteratn sorte debebat, est tamen quod boni consulamus hanc methodum. Cedendi vocabulum multis modis in Jure di alias accipitur, variisque gradibus ad se uiri, qui est hujus tu. venitur. Princeps significatio est, pro abire S alii locum facere. Ita cedere loco, fundo, l. a. de Aqu. Iaquapludi Cedere possessione, L 1ε. de Dumno U. Cedere bonis, cedere soro, Cede meliori, passim. Cedere ususculta tr. g. ult. de Nox. act. id est derelinquere usum D. ut ait L M. doti fr. II. Inde paulo fortior sensus vocis; der licium jus in alium transferre: Ita cedere aliis
actionem, servitutem, L ιδ. de S. P. R. I. U. Comm. Praed. aliaque passiin. III. Gradus. Quando quaeritur, ad utram rem aliquid pertineat; cum ab una specie removetur di ad alteram refertur, ei res cedere dicitur. Ita cedere penui dicitur, quod sub penu continetur. LI. s. r. sHq. de Pen. Leg. cedere legato, l. U. 1 Lult.desupeli.leg.sic aedificium, frumentum cedit solo, Ly. pr. I. l. de A. R. D. cedere commodo alterius. I. 17. C. de Legat α Lucro I. ι7. Funae dot. Usuris l. lo2. g. ι. de Iolui. id eli, refertur ad lucriuri, ad ii su Fas. IV. Gradus. Hi ac cedere dies, hoc est incipit reputari in alterius commodum. Ita Legati dies cedit, quando incipit deberi cum effectu transimillarus ad Eeredem, tot. tu. f. Ouam do di. leg. GIL G s L G. de Legat. r. obligationis dies cedit, quando nascitur obligatio ed dies venire dicitur, quando peti potest cum est tu. I. 2 h de V. S. a. Iii Legatis ita iuris est, ut dies cedat a morte Testatoris, antiquissimo & novissimo jure, L uv. i. s s. C. de Cad. toli. Cujus rei non tam ratio juris gentivira, qtiatri civilis esse videtur. Nam quia Legatum est donatio quaedam ab herias praestanda, s. r. Inst. de Leg. res indicat e videtur. id non habere sacultatem, ut cedat. hoc cit locum mutet atque ad alium pertineat, antequRm extet heres a quo praefleturi Verum quia fit, uehereditate diu iacente, Legatarius deliciat, an tequam heres exsistat. oriebatur id incommodi, ut multa legata deficerent. voluntasque Testatoris exitu careret, atque alius, quam ille voluis set, legatis potiretur: Aut enim apud heredem manere debebant 3 aut Fiscus ea tibi vindicaturus erat,quod utrumque Testatorem futile aversatum, satis constabat. Ideo line ita consultui est, ut dies Legati cederet in continenti a mortu Testatoris; α, si Legatarius ei superiles fuisset, Legatum ad heredem suum transmitteret, Ueniret autem dies. ab adita hereditate, sicut jam prae dichim est ad tit.Ins. de Legat. x t. δἰ. Ita& naturali rationi convenire videbatur, ne Lega tum Peteretur, antequam esset a quo praestari
posset: re civili, ut dominium ipso jure transiret, ne Legatum deficaret. Porro; nanc rationem in
294쪽
QUANDO DIES USUS FRUCTUS LEGATI CEDAT.
ususruehi cessare manifestiun est; quia, cum usus-sti tus sit jus personale, quod cum persona eX- tinguitur, nec unquam ad heredem transit, inanis metus erat, ne, si Legatarius ante aditain hereditatem moreretur, usumstitistium Legatum non transmitteret ad heredem sutura; utpote ad quem nunquam transmitti potest 3. Ulpianus auctore in citans Iulianum, reddit aliam rationem, in L un. a. h. t. ubi; Dies autem Uinfructus, item resus, non prius cedat, quam Hereditas adeatur: tunc enim constituitur
usuifructus, cum qui1famfrui potest. Haec ratio illustratur alia ratione, quam habet in prine. d. I. un. Ususseuchis ex fruendo . id est frueIualiquo eius, cuifruitur ta utitur,consipit. Quamdiu illud factum exerceri non potest, usu sfructus non habet inteIlechum, ideoque nec prius cedet , nec Aelio quidem ante aditam heredit,tem. Hinc etiam ratio redditur, Cur . si usus- fruetus ex die certo legatus sit, actio ne quidem adita hereditatὰ , cedat ante diem Penientem p cum alioqui, dies obtigationi & proprietati le-Τ i T. gatae adjecti, non impediat actionem nasci, sed agendi seiuni nodo facultatem disserat, ut habuimus ad tit. I. de Verb. Oblig. posit. ια 'DNam quia inus chis in facio percipiendi fruehis conlistit . ante diem vero fructus percipi
non possitiat, consentaneum est, elim nec cede
re, priusquam existere possit: verum proprie late in diem legata. statini nascitur actio, quia dominium est juris, quod in continenti sine factaininsire potest, ideoque transit etiam ad hereisdem: Dies statim cedit, non tamen venitunt diem elapsitan. Ideo, qui petit ante diem, visis agit, non agit nihil. d. locopos t. II. Qui vero petit usuinfructum ex die relictum, ante diem; cumis agat ante diem , non modo venientem, sed etiam ante cedentem, hic jam non modo male, sed nihil agit. Hoc vult apud Ulpianum Scaevolae di-elinia, Agentem ante diem ustusfructus . nihil agere: quamvis alias qui ante diem agit, male agit. d. Lun. in . Caeterum, nisi dies cedit a morte sicut reliqua Legata,qua de re dicendum adiit. . da Aiu. les. Interim vide sis D. Wisse . aab. r. u. ILIR
Quibus modis ussisse. amittitur. .
I. Expositio Rubricae, remissue. II. Contrarietas. quae νιdetur esse inter i. II h. t. ct I. Π. de Usuisse. tollitur, atque ad insum applicatur. III. Alia inter sa9. h. t. & l. 32. 3. I. de Acquir poetI V. Ouid furis. Spars rei intereat, exemplo quadrigae declaratur. QVae ad hunc titulum parathiari modo exis liciandi uia pertinent,ru Parte I lib. 2. tit. 4 π.1ι. ad g. pen. Inst. δε usufri ordine justo Prose- elui sumus; atque ut dilata repetere non est moris nostri, ita quod dictis addatur, nihil admodum occurrit. neque singularia, quae habet nonnulla D. Wissenbachius. referre volupe est. De praescriptione Usi numis :iliemis annis leuti qua de re prolixum Scholium apposuit D Ili masius, quia cohaeretivm Quaestio cum simili deservitutibus amittendis, eam usque in librum sequentem reliciemus.
Scilicet ad titulum quemadmodum servit.
amitt. n. 3. Caeterrim ut eo melius ea, quae ibi traduntur, expendu'star, an a Statolio nostro rissemriant, an cum eo conveniant, juvat hic spositionem Autoris G Scholium istud adjicere. Dixeras Autor: Sitisuifrti Ius alternis annis legetur rempore etiam duplicato opus est, l. 28. qui b. naod. usisti. amittit. idemque A tervituto aqua Us itinerit, scriptum es in L 7. quem servianiit t. etsiscrupulum
moveat l. I3. de usust. Ieg. Ad ista adnotaveram IDuplicem scrupulum movet d. l. 13. Primo enim quod in d. s. 13. dicitur,servitutem aqua aut ΣLe inlinternis annis legatam, esse Ferdit titem unam, id Diaritur pugnare cum L T. Menui. . servit. amitti deinde quod in dII3. ytus inter u infructum anternis annis legatum, is viam auernis annis relictam, disrentiam esse vult, satis aperre est eourrat. 28. u. h. t. veθω ius conιra ejus expositiouem ab Aurore hic t raditam. D certe malim Auror responsionem suam apposuisset. Nam mihi quidem. cur statuendum sit, aes. 2' velle, ut duplicaro tempore praescribtressit usiusfructus alternis annis logatus, rario nulla subc . videtur. 9uin poriis apertestis Paulusin is l.28. innuit: Uun fructum ita legatum plane non Iose praesicribi, ad praescriptionem vero itineris ta via, hoc modo legatae, δε- plicato tempore Fus esse, Ll. T. quemadmod. 1ervit Rationem disserentia autem tradit in d. l. I, de
usu 2 us ructu legato. Et bae explicatio non δε-
295쪽
ex d.l. 13. --r se ita convenit eum desinitisne ULpiani in eo milia.I. . D. h t. inter quem alias UPaulum, assique necessitate dissensus iterum esset
flatiaendus. Adde Munnem dc omnino Busium ad Li 28. h.L 2uod Peropriur dubium concernit, ad hoc non disseilis erit conciliatio, si dieamtis: Paulum D d. l. I3. unam servitutem opponere pluribus; in d. l. T. et ero imam uJFarronoumice pro quotidi na,is adeo non Fonere pharibus ervitutibur , sed uni non quotidianae, quod facile patet ex verbis
reliquis textur. An vero recte Paulus vocem una
Dasupponat, hic nouisquirimur, uti nec philosophiam ejus integram in d. Ll, approbamus, prael primis quodservitutem viae, alternis diebus lega- eam. adservitutes quotidianas referat, quod mihi Auidem satis videtur esse inconveniens. De specie antinomiae, quae est inter i. v. s La . diximus in Parte I. lib. 2. tit. I. rus.
a. Sed de Consolidatione placet addere notabilem specient, quae est in I ι . h. t. quam in Praelemonibus ad Iulianum tractolinus. Legatus est tibi pure certi landi ususfructus; proprietas ejusdem landi, detracto usi ruehi, legata est Tisio, sub conditione. A navis ex India venerit.
Antequam navis veniat; tu aequiris dominium
sundi, cujus usus fructus tibi legatus est, atque ita hic, ut apparet, consolidatur. Deinde venit navis, & Titius petit fundum. Tu das ei landum juxta testamentum, ususructu tibi reiento. Ille solidum fundum petilius in ructum ait esse extinctim, quem tu proinde, cum nullus sit, retinere non pollis. Et habet rationem ex sententia Iuliani ; Benim, ait, dram tu proprietatem aequiris,
jus omne legati usuifructus amisisI. Molinaeus ad
Consuetuae Parisiensi s. tingis iniquum censet hoc Iuliani responsuin, amplectendam esse contrariam sententiam , si eadem unquam species proponatur. Idem censet Autumnus in cinissura Gallica ad h. l. in Momacius haud proculabit, qui dicit etiam, contrarium reperiri in suae rei. 11 s Lincio. seq. nec non IIed etsist. O Gn-trab. empr. atque id in radem hypothesia inquit,
Unde propterea implacabilis antinomia argumem
tum essuriosis. Bona verba, si hae sunt antin miae implacabiles, eaedemque hypotheses; aliter legerit, oportet, Mornacius in illis locis, quam nunc in iis est; argumenti non nihil inde posse deduci, verum est, antinomia nulla species. Magis obstat l. Dominus. n. de Usu . Legatus est tibi
fundus cujus usumst. habebas aliunde, ac ita con-
1blidatio iacta est; Deinde filius per Querelam TIT. IV.
rescidit Testamentium, in quo tibi Andus erat Legatus . eique tu landum restituere coactis es: αtamen usiimmiebam retines. Hoc ideo, quia per Querelam Testator redigitur ad casum intestati, quasi retro nullum fuisset testamentum, L M. s. t. in . D. inoff. res. ita consolidatio pro non facta habetur. Sed in hac Ir . is, cui usi seuehis est legatus , ante conditionem existentem acqui sivit proprietatem; quae acquisitio non Potest retractari, quasi inde ab initio nulla fuisset ac- uisitio, quia res alii sub conditione relicta, penente ea, potest alienari. L η3. s. i. de jure Ffei. sed per conditionis existentiam ad inutilἱtatem redigitur. Cum igitur consolidatione vere facia, ususfructus extinctus fuerit; sine n Vaca sanon potest reviviscere. Neque Legatarius, etsi plane dominus ante conditionem suerit, existente ea. per se ustunsructuin renovare potest; quia
tum Legatarius proprietatis, ipso jure dominus est, qui proprietatem nudam sibi legatam vindicans, eamque cum ususructu consolidatam reperiens, quemadmodum est, ita consequitur. Est tamen haec legalis consequentiae subtilitas potius. quam aequitatis populare dictamen. Ideoque in iis locis, ubi hoc illi praesertur, posset fieri, ut aliter a judicibus acciperetur, quemadmodum de Gallia sua non dubitant Mornacius dc Autumnus. Mihi valde placet, quod idem ex Gri invido Fisti M.
dentis Patrono luci. cap. a. de Retractu refert, Legatarium inisseuehis recte tacturum, si, duari
Pendente conditione, proprietatem acquirit. se
muniat protestationis auxilio; scilicet, usi ructui sibi Legato praejudicium ne fiat, in casum existentis eonditionis; Protestatio enim conservat jus, quod alioqui per apices juris interiret, arS. t. q. r. verb. ni alva causa signori ui consensit. D. quo. ex causPign.sem.'3. Non ut cessio in proprietarium facta finitusumfructum, ut ad s. pen. Ins. de Uufri inlelleximus . ita per Locationem ab usustultuario factam in proprietariviti, accipit finem; quid ni enim ipsi aeque ac alii, meum jus locare posum Z α possum, I. F. inPr. h. t. sed proprietarius, fundo
ita conductoris titulo utenς finiens, vendit eum
Tertio, non deducto ussurei, vel etiam locat eum suo nomine; an ejus sectum mihi nocet. ut usumfructum amittam; Ita respondet Ulpianus in L l. 2'. usuinscii muri amitti. Quod sane mirum, jus in Re mihi constitutum, sarib conductoris mihi auferri. Idque Juris nationi &aequi. tau adversum esse, non immerito adfirmare vid
296쪽
QUIBUS MODIS USUS FR. Λ MITTITUR.
tur Autumnus in eos ad Z I v. Sed tu dic, non in continenti unii ructam amitti, sed praescriptione longi temporis, quod in L .. non eXPressuin, ex Lege Praecedenti, ipsaque rei natura, colligitur; etiam ex ea ratione, quam reddit Ul-Pianus , quod emptor suo nomine possideat, sive utatur; quod esse requiti tum viii pionis & praescriptionis, constat ex t. a. C. de Prasci So. anu. Quanquam Scita videtur obstare LIr. g. r. re Acquir.pog. in qua tamen est diveria species; In L et Proprietarius est venditor, in Laa. g. r. Conductorrem vendit: In Lap. agitur de usustu fhi amittendo; in altero tritu de possessione rei ipsius. dc de Proprietate consequenter amittenda , quae disparitates, ne haec sit antinomia . facile prestabunt.
Sed hac subtilitate sorte nihil opus est, post L ult. C. de Acquir. pus per quam Justinianus statuit,
factum conductoris, aut alterius, qui nostro nomine sis inpossessimo, nobis ad amittendam possessi
nem non obsure; sed nos retinere possessionem,e s conductor rem vendiderit. Quam decilionem ad hanc speciem extendendam esse , recte observat Autumnus.opinor, omissam a Cujacio ad L Liat. praesertim, quia species i. v. fuit pars Quae ilionis Sabinimae, quam Justinianus in L ult. se resormare declarat. Hactenus bene Autumnus
Sed vide sis, quam hac observatiuncula sibi placeat, levi ct tralatitia licet. Notato oblivionis Cujacio; quod si nos, inquit, non Interpretum fungimur munere , sed tuemur ea, quae dici umab iis, Quos probamus, eique nostrum judicium snostrum Icribendi ordinem adjungimus, quid habent invidi, ι praeferant NOSI RISycripta ab
aliis P Hoc ideo visiun est excerpere , ut animadvertamus, quo Spiritu indutos Oporteat esse, qui Censuras juris Romani scribere in animum ii
4 Porro de modis finiendi usi fructum, tam realibus quam perii, libus. Ordine traelatum est adris. Inst. de re fr. n. ιL quos inter Rei interitus; de
quo nota est uuaestio; si res pro parte perierit, an
partis, quae superest, usiisDuctus debeater; ct distinctio, utrum Pars, quae superest, nomen totius retineat, an secus. Verum quod hoc usque ideo valet, ut si quadrigae usi fructus sit relictis, uno equorum peremte, reliquorum usustitimis e tinguatur, Lια. s. ult. h. dubitari potest, an nostra lingua usum hiscite Nec enim est nobis vocabulum, quadriga aequipollens. Cette, si usu fructus quatuor equorum relinquatur, uno per inte, etiam jure Civili manet in reliquis ususseu.etus. d. l. to. g. ult. Atqui vix est ut aliter hodie se Inone nostro ejusmos legatiun relinquatur: Nisi cum additur, em gestan . copula tot equorum. tunc aliud dicendum lit . unoque rim Pereunt reliquorum etiam usus cius tollatur. In prinPrietatu quadrigae legatae, tunc unius interitus totum aufert usuinfructum, si ὀ is qui demonstrabat quadrigam raecluus, sit mortuus. habetur in L θ.LLA LRatci. Sed utrumque subtilius esse . quam ut hujus temporis simplicitate recipiatur, censent Λutiunnus & Grienen egius ad h. L iat. s d. s. g. r. Quin etiam Moria eius, ita visum esse Jurisperitoriim Corome ad F ri Columnam , scribit ad ae L io. g. ult. quod haud difficulter concei Ierim , non tam ob incivilem Romanae prudentiae subtilitatem , quam ob di- versam sermonis nostri proprietatem; cujus exemplum elegans fert Mornacius ibidem; quod cum Advocatus quidam senior exemplo dictionis, quae est in d. s. uiror unus ex equis decesserit;ii Curia Parisiensi dixisset, te che i sunt decede, spissae risum Coronae sustulerit. Adeo unaquaquσgens suas habet dialectos, ait, tam proprias, ut transmitti ad aliam ea proprietas non possit. R manus enim ait, equum decedere: Galliis hoc ridet. Reliqua apud Insii. dusta sunt; nisi quod densit fruetu civitati legato proditum est. eum finiri civitatis interit triar sit. α centum annorum spatio, Lys de usu . denique de praescriptione ullis fructus alternis annis legati, agetur ad tit. Ovem
De usustuctu earum rerum , quae usia consiimuntur, vel minuuntur.
I. Eapositio Rubrica remusive. II. nominum sit etiam qtiain usifructua. III. A ne iis
esse jus utendi fruendi animalibus ae utensilibus. eis veriti earum rerumfusus '. quibus Me liceat abuti ae adtrita vel mortua reddere. IV. Ridieulum hoc Pragmaticis videri . Hum que juris ejus incommodiorem videri V. Si pactione res non redigatur as instar qms
297쪽
LIB. VII. TIT. Rufus'. posse fructuarium illo jure tamen uti. VI. quando j qui in rebus immobilibus
qua vi fr. constituatur. VII. Talistactione non amitti jus testamentarium'. quas novatione facta. DEfinitio Ususseuebis, nota ex Institutionibus, dein, quae sacit quasi-usumfructum, ut ad Inst. Lindicat, in rebus, quarum sinstantia salva loco demonstratum est. Nam hoc est medium.
manere nequit, usi fruetum constitui non pos- quo res ususseuetus incapaces, ad similitudinem se; Proinde nec in rebus, quae usu consumun- ususfructus rediguntur ; ut caveat Fructuarius,tur, vel minuuntur. Et tamen haec Rubrica pnae- se non easdem res, sed tantundem vel aestimatio-sert ejusmodi rerum usumfrivstum, scilicet improprie dictum. Non enim Naturalis ratio auctoritate Senatus mutarip tuit, ait Gajus in La. in
. h. t. Lege non potuit cilici, ut ejusmodi rerum, quarum ustis consistit in abusu, substantia' salva manere diceretur: Ideo Ou D ῖmfructum in ejusmodi rebus constitui, tradit Iustinianus in . a. in f I. de Usufri de cujus natura disserentiaque a vero usi ructu, actum a nobis est in Part. I. lib. a tit. 4. n. S. ubi & res. in quibus hoc improprium
jus constituitur, Vinum. Oleum, frumentum, pecunia numerata, &c.
a. His addit nomina sive obligationes Ulpianus in o. h. t. contra sententiam Nervae, secutus Cassii uia dc Proculum; & tamen Nerva debi-' tori ipsi Nomini uia quasi - usumlauctum posse logari ilatuebat, cujus usus in hoc consisteret . quod debitori remitterentur usurae, d. l. r. Quid igitur obstare potuit, quo minus & Tertio legaretur ususDuctus nominum, cum hoc ei sectu. ut usuras ipse perciperet 3 An Nerva sorte putavit. illum esse veruin usumfructum, quando usurae, salva sorte,perciperentur, non improprium; Sed talem esse. cum debitori legatur nomen, quia tum ipsam ille sortem habet in potestate; quam consumere aut alibi collocare Pollit, ut tantumdem finito usustiustu restituat 3 Res ab hoc tibtellectu non est aliena; s ponamus, semper eodem loco manere sortem ; quales sunt sortes. quae debentur ab universitatibus aut a Republ. quae tuto in eodem statu retineri possiuit. Sed Proeulus & Cassius usumstudiuin nominum ita ac cepisse videntur, ut ipsae sortes in potestate Fructuarii essent. eo quo diximus modo. Atque hoe sensu nomina non nisi ad Quasi-usumti imeliam pertinere posse, tanquam usumseuehunPecuniarum, Inanifesta res est. Unde sic videtur colligendum, sere ut diximus, Si ususfructus M. minum in eodem statu relinquendorum sit reis lictus, nihil obstare, quo minus si verus ussisset elus, aut ejus exemplum. Si vero sortes ipsae in
arbitrio stumiarii sint, pecuniasque ipse exigere possit, opus est Cautione de rellituendo tantiumnem ess)redditurum, ut ad tu. vlt. hujus libri videri potesL3. Quo exemplo res etiam aliae, in quibus est
verus unissinii lus, mediante tali cautione, ad instar quasi suffructus redigi possimi; quod fit in
ejusmodi rebus, quae utendo quidem non con1uniuntur. 1ed quae paulatim deteruntur & obsolescunt, ut sunt animalia, vestimenta, ulensilia.
s. a. inprid titans. L U. g. . de L P veLQuae res. finito usustuctu, in eadem specre, licet detritae. reddi possunt, Ly. LI. Uruct. quemadmod. cari
Atque adeo si usifructuariur velit, potes animalibus, veste, supellectile. aliisque rebus mobilibus
uti ais extremum usque e proinde mortuis pecud bus, detritis vestibus, ceterisque mobilibus rebus.
non tenetur fructuariura retium earundem rerum, quodfuit prius; sed Aefungi potes, res easdem, ita ut nune siunt, redhibendo, verba sunt CO- renii decis Cur. Holl. .Nec potest aliter,si verus j mentorum mobiliumque rerum sit usi fructus; Bos enim reddi potest vivus aut mortuus, validus. infirmus, modo fructuarius illo boni viri arbitratu sit usus. Utens lia,vestimenta,quorum verus, ut diximus, est usus Ductus, adtrita reddi possunt. l. s. g. s. D. fructuari quenlad. ων. idemque in aliis rebus. quae adsiduo usu non minuuntur,
sed paulatim utendo deteriores fiunt, certistites Iuris est.
4. Sed dici non potest, quam haec res nova pragmaticis nostris oc ridicula videatur; Adeo ut jam quotidianus apud nos usus hoc modo serat; Quando usu ructus pecudum, vestituri, aliarumque rerum mobilium, seu specialiter. sve juxta
usumseuehun omnium bonorum generaliter est relictus, tum solet earum rerum aestimatio fieri; quam aestimationem usi ructuarius cavet. se finito usustuctu restituturum; idque sine ulla ips ruin contradictione, qui sic Juris esse non dubitant, instituitur: adeo ut vix linquam ejus sententiae, quam verbis Grenii expressimus, usum apud nos extitisse putem, certe non meminerim:
Etiam vero ut plurimum praxin hujua juris i commodam esse,non nesaverim. Quocirca &Jn-
298쪽
DE UsUFRUCTU EARUM RERUM, QUAE USU die. que
re Civili receptum videmus, ut bestiae, quarum LM. de Lego. Quod eum ratione introductum, Verus est usu sfructus, numerentur; in hoc, ut sed errore primum, deinde consuetudine obtentum eadem quantitas, finito us ructu, restituatur, est, in aliis ilibus non obtinet. Consuetudines cum alioqui fructuarius eas occidere non possiet. sateor habere vim Iuris abrogandi; verum ad illas alere vero semper. ineptum foret, L D. g. r.Τ. de non modo requiritur desuetudo & diversa popu- Ur. Haud dissimilis aliarum rerum incommo- laris observatio. sed actus contrarii. &positivi. ditas emet, mobilium inquam, si 1emper iisdem maxime judiciales, iique Deouentes atque signati
utendum seret, idque vel maxime experiremur concurrere debent, II . d. t. de LL. juncta l. a. C. in vestimentis, quae ideo Tribonianus interea re- Ouaesis long. consuet. Simile exemplum habeatulit, quae materiam quasi-ivilisfructus constituunt apud Sandium lib. q. tu. fides. S. ubi; Aliter, imadversus certam juris sententiam, quae est in tex- quit, hactenus observatum sn colono .ia. absque ullatibus modo adductis; quod ipse aliter scripsit in I. contradictione ipsorum dominorum, qui ita iurispen. de Uufr. motus est, ni fallor. usu hominum esse non dubitarunt. At hie mor magis ex legum re aptitudine rerum, in diversam partem. Id ignorant M.quam furis ratione est introductus. Et tamen ex hac observatione velim colligant hi, deinde; His considerati Senatus, repudiatostem quorum interest, ut si fructuarii consentiant in plosos Aper errorem introducto Ge. aestimationem rerum mobilium, ne aliter eam ad . 6. Potest etiam fieri. ut in ipsis rebus imm mittant, quam multo infra veriura cujusque rei bilibus Quasi-us fructus constituatur, veluti in pretium, quia per cautionem de pretio vel ea- metallis inis, quae non renascuntur, & cespi- dein quantitate restituenda , conditionem pro . tifodinis. in his regionibus; quae sic effodiuntur. prietarii longe meliorem, suam vero deteriorem ut substantia salva manere nequeat. In illis ita seris Iaciunti Nam dominus fit certus. se finito us, vatur, ut ejus, quod effossium est, fiat aestimatio fructu tantiindem esse recepturum, ac ab initio vel distractio, caveatque Fructuarius, se pretium fuit in patrimonio ; ciun si fructuarius uteretur illud. finito usu ctu,restituturum, ita ut ususku-jure suo, quod Leges ei tribuunt, haud parum in- ma tum consistat in usu gratuito illius pecuniae; de mortibus animalium atque tritura aliorum quandoquidem rerum ipsarum Fructuarius tum corporum abscederet. Ipse vero Fructuarius tit dominus; aestimatione, dominii translatio- . aestimatione facta, recipit in se periculum rerum nem arguente necessiariam, l. q. s l. lo. C. de juri casu fatali intereuntium, quae damna alioqui in dot. qua de re vide Sandium lib.f. tuci. def. a. proprietarium redundabant, juxta regulam coin- T. Quaesitum memini, cum usust uctuarius ejii munem; Dominus quisque rei suae periculum inodi conventione de pretio post finem ususti m seri, Ly. C. de Pignorat. an. ct aestimatio cum do- ctus restituendo, dominium rerum usi ructua-rninio semper quoque periculum transfert, ns. s riaria in adeptus emet, ait nihilominus testamenis IN. C. de jum dot. ti jus tanquam legatarius ex usi ructu retineret,
s. Quod si proprietarii aestimationem infra in casu deficientis alterius, ad jus accrescendi
iustum valorein admittere nolint, quemadiram aliaque jura Legato connexa ἔ ratione dubi- diuti plerisque nostratibus id paradoxii in videre- tandi ; quod novatio totalis ususDuctus intur, ego ita existimo, Fructuarium uti possie jure dominium, & ultima votivitas in obligationem
scripto, resque mobiles atque animales exercere transformata videretur. Sed verius est, hanc Poste, dum vivat, easque post mortem. ut sunt, conventionem non ad novandum. sed ad ex
domino relinquere colligendas. Quod ipsi sor- quendum jus Testamenti en factain, dc leg te quidem incommodius, sed domino longe da- tarium ususfructus . retinere jus Legati. mnosius suturum, ipsa res loquitur; Nec est quod atque ita judicatum es a Suprema Curia inquis hoc jus usu contrario putet obsolet uiri eta; ea a R B. cum Soc. contra Λ. R. die p. Iunii Magis est, ut haec res pertineat ad observationem l So. Τ i T. VI.
Si Ususfructius petetur, vel ad alium pertinere negetur.
L. Continuatio. T ratio nominis Confessorias Negatoria. II. Definitio Confessoria, s an F ctuarius pessit vindicare servitutes, qua de re conciliantur l. I. in pr. h. f. cum l. m. 4. de PARs II. N n Re.
299쪽
Reniiss III. Intentio es exitus harum actionum.
ab hisee diversam dari. Ρostquam causae, jus, essectus, ct amittendi
ususfructus rationes satis expolitae simi, merito non putavit omittendam Iuris conditor Achi nem, qua ususfructus peteretur, aut ad alium pertin re negaretur. Quibus verbis duplicem Acti nem,coniel seria quae dicitur,oc Negatoriam significari , ex Institutionibus pridem 1atis notiim es LEnimvero confestariae nomine Justinianus in A. r. Inst. de Actiom non utitur; sed Ulpianus in La. g. t. D. Si fervit. vis f. ct in I. I. uti. h. t. Confessoriam oc Negatoriam in usu harum actionum inter sese opponit. Alioqui Conses ria magis proprie dicitur Λctio , quae ex Adversarii coufius ne datur, apud eundem Ulpianum, in Las. s. ult. cI L G. s. r. ad L. Aquit. L ult. de Interr. act. Videtur autem inde productus vocabuli usus ad Servitutes, quod cum Actio, qua servitus negatur ad alium pertinere, ' dicatur Negatoria vel nesativa, ut Iustinianus ait in d. s. t. de Aelion. in M. & consessio negationi solet opponi ; hinc opposita Negatoriae actio Confessaria diceretur. Nam alioqui vindicatio A Adsertio juris alicujus, minus proprie Confesso appellari videtur, quam tamen εμψασιν huic voci
inesse, observant alii apud Calvin. in Lex. sub
a. Est autem Actio Consessoria laeujus loci; In rem actio, qua quis contendit, sibi esse jus utendi
Iruendi rebus alienis, adversur dominum omnemque possessorem, quemlibet impedientem, Is.
l. h. l. ιo. g. l. Pen. quicunque impediunt. D. Si Servit. Dind. Unde, siqua servitus fundo fructuario debetur , fructuarius non tam servitutem, quam usumfruchim vindicare, o sic agere Con-ressoria, debet, ae L ι. s. t. s I. I. inpr. h. t. Sed huic adversatur I un. g. ψ. D. de Remius ubi, Iuliano
sttacet, fructuarioservitutum vindicandarum jus esse. Wisseu chius nosteTadh. t. narrat, responsionem Cujacii ι. ob 16. qua volebat, Juliani sententiam in d. l. uv. recitari, non probari, resutatum eta a Vultei , disiept.Ichol. c. I. Vulte jum refutari iterum a Bachovio not. Treuth vol. i. di p. ιε. Ih. 7. sit. C. ut ita desinamus in consessione antinomiae. Ego in conciliatione Veterinia acquiescere malo, qui distinguebant, inter vindic tionem principaliter concedendam, re pur consequentiam: maxime, ciun Ulpianus utrimque
chius antinomias st εινα. In L un. s. q. 1 praeced. non id agitur, ut de vindicanda ab usu- fructuario servitute quaeratur, sed an usi ructu
rius opus novum nunciare possit. In eam rem
ponitur Regula in L un. g. I. Jus habet opus novum nunciandi, qui aut dominium, aut servituI em habet: id est praedialem servitutem. Inde quaeritur, an & Fructuarius novum opus nunciare pos
sit; Adfirmariir ex hac ratione, quod, ut Disano placet, Fructuario*jus vindicanda Nervitulum, fecundum quod opus novum nunciare poterit vicino. Rursus in L .pr. h. t. Ulpianus, laudato
etiam Juliano, scribit; Fructuarium, servitutem
quidem vindicare non poste ; verum usum ciuin vindicaturum, ac per hoc vicinum, si non patiatur eum ire agere, teneri, quasi non patiatur uti frui. Haec est exacta rei definitio juris r tioni conveniens, quae servitutum jus arructuario removet abscisse, L 1s. in M. de Uufri se ltamen elsectu vindicandarum servitutum potitur Fructuarius per consequentiam, vindi Cato usi
fluctu: Quod sussicit ad jus novi operis nuntiandi. Satis cli, Fructuarium per vindicationem sibi adserere servitutes, ut nunciare possit; FOrmula vindicandi, oc accuratio rei limitandae. aliunde petenda est. Haec sitiem probabilia conciliatio mihi potior esse videtur , quam non modo Tribonianum Πανδμιτροτριον, sed αUlpianum, & fere Julianum sibi ipsi, ponere contradicenteS.
3. Intentio S exitus hujus judicii est . ut Usu-
fructuarius res sibi servientes liberamque utendi fruendi facultatem, cum fructibus ec eo quod interest conleqtiatur, L a. d. se. g. I. s ulr. h. t. Eique adversa est intentione oc exitu Negatoria, quae datur domino Rei, adserenii ptaedio suo libertatem dc neganti in eam alteri competere jus utendi fruendi, d. g. a. Dist. ubi plura de fundamento dc intellectu hujus actionis. Vid. Part. a. lib. rit. L m s. seqq. Posse dominum qu que per exceptionem effectum hujus remedii adipisci, non est dubium; idque tum Hroxime. cum dominus est in possessione, locum habet. Actio movenda est , cum fructuarius possidet.
dc dominus res ab eo liberas evincere cupit. I'otest tamen etiam qui possidet, agere Negatoria. d. I.F. I. ult. h. t. cum hoc discrimine, quod tum
de Ductibus nulla sit quaestio, quos scilicet Possessor
300쪽
setar ipse tum pereepit. Uerum hoc tunc consequitur dominus proprietatis, ne inquietetur, ait Jctus in M. d. l. 4. Hae autem actiones cum sint in Rem, dantur adversus quemlibet possetarem, s. g. r. Sed est etiam in personam actio, per quam is, cui ex
conventione vel testamento ususfructus debetur. agit adversus heredem solum, ut sibi ususscite ius praestetur, euiri eo quod interest sua. per culpatu aut factum heredis . l. a. h. t. pressius uoc videbimus ad tu.F. Si servit. vindT 1 T. VII.
I. Servi operae an distinctam faciant servitutem, reinissue. II. Et usum . is operat in fumeonfistere, diversosensu, F ea ι. III. Jus operarum ad bruta animalia non posse tran ferri. IV. An liberi hominis operae promitti vel legaripossint.
gens copia & utilitas servorum apud Veteres tamen ideo, quod non in facto per nae. cui de- fecit, ut de illorum operis titulo peculiari age- helitur operae, sed in actu ejus, in quo est servi-. 'retur; ut pote, quae nec usus, nec usi Ssruetus tus, consistunt, hanc servitutem non esse perso. erant, L . A.'. D. ad L. Falci I etsi ob amnitatem nalem, sequi. re ille monet Struvius ad h. t. in . modo fructus, modo usus appellentur, in l. 4. s cum adhuc definitio servitutis personalis iis con-Is. h. t. quemadmodum illos textus, suae eincn- Veniat, quae haec est; quod res eam prestat perdatione . ad quam alii confugiendum putarunt, sonae, ut dimam ad iasit. rit. de Servitut. n. a conciliavimus adiit. I. de usi s labit. n. 4. 3. An haec hodie ad operas jumentorum trans. a. Habent hoc proprium operiae servi. quod serre licebit, quemadmodum pleraque de servis a nactu consistunt, ut habetur in l. r. h. t. hoc est veteribus prodita transferuntur ad iumenta pe- in operatione servi; nec prius operarum Lega- cudesque 3 Non videtur; nec in illis quicquam tum in rerum natura csse creditur, quam dies ve- aliud. quam Usus esse videtur. LI. ivn. Ins. denit. quo praestandae sunt. d. l. r. sive a die peti- usu s habit. neque subtilitates. quas olim intertionis, ut est in I. 7. D. de usu s Uufri leg. Quae usum operasque servi excogitarunt, ct quas ca- ratio est . quod capitis diminutione Legatarii. ut pere se non posse scribit Rachovius in not. ad Mode usu fructu intelleximus, non pereant, I. a. h. sens. h. t. ad animalia recie producentur; sed quae
Λctus enim operandi totam earum naturam ab- tantum ut inachinae serviunt operis exercendis:
solvunt, qui a mutatione juris in persona ejus, etsi, an nihil aliud quam inachinae sint, ego non cui debentur operae . non pendent ; secus ac dixerim. qui phaeno inena de brutorum actioni. Ususfructus, qui etiam in facto consistit. verum bus machinali ratione demonstrare non possem. facto ejus, qui fruitur ecutitur. pr. I. un. Ouand. 4. Sed quid de operis liberi hominis videtur; dies leg. Uusfr. ced. Hinc etiam petenda ratio. Λn hae non possunt legari 3 Minime equidem ut
cur. usucapto servo, Legatum operarum extin- servitus; sed quo minus aut heres iuberi, aut quis-guatur, La. de Uufrileg. cum ususDuctus usu- que se obligare possit. afl Operas vel su.is, vel al-CaPione non pereat, L ι . g. pem de UR . nem- terius praestandas, nihil obstare potest. Veruinpe, si dominus proprietatis rem suam neglexe, hoe nihil quam pecuniariae aestimationis Legarit: Adde Wisbenbachim ad h. t. 1L TI. Nee tum, aut obligationem esse, uMnifestum est. Τ r T. VIII. δ'
I E hae Rubrica tam copiose actum est ad titu- chio Cujacius. Costasius, Connanus. Paetus. luin parallelum Institutionum,ut nihil quod Summa haec est, ut dominium materialiter conti. ad ejus expositionem pertinet omissum videatur: net proprietatem & usumst. ita Usiisse. & uluna postquam ct antinomiae speciem, quae est inter L comprenendit & Ductum; potest enim fructus ita ι . g. l. D. de usu σ habit. oppositam l. s. g. r. D. constitui, ut penes alium sit usus, qui tum habet Ura ues. quemadm. ωυ. removimus in P. II. m. id quod necessitas postulat: fructuarius reliquum g Τί r. e. ιε. Et si paulo aliter citati a Wisse ba- emolumentum ; quin nuda proprietas apud