장음표시 사용
341쪽
Communi dividundo atque pro Socio hoc interest: Illa pertinet ad divisionem rerum; haec pro
Socio ad praestationes personales, non ad divisionem, sicut illa nec ad praestatione , quae Per sonales vocantur. Potius oppositio in h. l. . hunc habeat 1ensum; Pro Socio non datur ad divisionem, verum ad praestationes: Communi dividundo prorsus ad divisionem, an nec depraestationibus persenalibus 3 Non ita quemadmodilin Pro socio; tumen etiam de praestationibus datur, ut ex L u. h. t. spassim liquet: Exposuimus rem ad rit. I. de Obl. ex qu.Contri n.s. ys Schol. hac sumina; Aetionem pro Socio videri competere depraestationibus, quae durante si,cietate fiant adaequandae; finita communione, licet de lolis agatur praestationibus, tamen esse Communi dividundo
iudicium, ae L M. Atqui ne hoc quidem dicendum videtur; Nam etiam impendiorum nomine
utile judicium communi dividundo. de quo illic
agitur.)οιιbi dari debere in fetu etiam manenteres Communione, scriptum est in l. 4. in med. . I. h. t. Recte, inquam si communio sit absque societate; nam focios vocari omnes,qui rem habent Communem, licet absque secietate, satis constat vel ex s.f.d. tit. I. de oblig. ex qu Contr. Subsistere igitur in hoc licere videtur, Actionem pro Socio dari de praestationibus e contractu societatis. absque divisione rerum adaequandis.
COMM. DIVID. 3. Reliqua hujus tituli ad Communia iudiciorum referri possit iit: e quibus Primum sit, quod diuisio se instar Venditionis habeat, i. t. C. Comm. Wr. Dd. Proinde si pars uni e sociis decisa fuerit evilata, reliqui ad aestimationem tenentur, sine eo quod alterius interest, cum heic nulla sit alterius culpa, l. σε. ult. β. de Evi t. quod etiam in successione ab intestato locum habere, verius est per ea, quae tradit Sand. lib. q. tit. II.
4. II. Commune. quod ossicium judicis in rebus dividendis & praestationibus personalibus utrobique eodem sere modo administretur, ut quae sine causa ab uno e sociis alienata sunt, reliquis praestentur, inter quae donatio hene refertur, quam proinde qui secit rei communi imputare non potest . ut judicatum in Curia die 4. Mart. I 68 I. in causa S. V. B. contra J. a B. cum sec. Porro curandum, ut aequalitate divisio quam maxima fiat,g. S. I. de B. Contri sequatur tamen judex quod .mnibus utilitanum est,i. 7. g. Io. Lai. h. si sorte
res commode non possit dividi, ut uni res tota ad judicetur, alter in certam pecuniam condemnetur, quod & in domibus etsi corporales & naturaliter dividuae sint, usu venire, probatSandius lib. q. tu. l . def. q. nec semel accidit, ut consulti, quid Delo opus, ubi unus e pluribus domum communem habentibus, eam ingenti cuin incommodo reliquorum, dividi vellet,responderimus; socium illum transversarium cogi posse, ut pro sua parte Pecuniam acciperet, per ea. quae tradit Sand. d.
quod in re communi nemo dominorum quicquam, invito altero, facere possit; verum alteri
jus prohibendi sit, antequam fiat; factum tollere socius non aeque potest cogi, si alter prohibere supersederit; de damno eu uidem si quid datum
sit, conveniri potest, Lag. b. t. cum qua tamen conser l. 21. de S. V. P. Hinc parieti communi non licet immittere lumina. fine servitute. l. ψαde S. V. P. Sed quaesiti im memini apud Curiam; Cum paries duorum vicinorum communis esset in confinio utriusque soli, alter partem lati tudinis dimidiam, quae super aream suam erat, altius sustulerat, quod alteri displicebat: Quaerebatur, an hic prohibere posses. Non videtur; nam etsi lapides promiscue communes videantur, paries tamen magis est, ut singuloruin sit pro parte, qua solum cujusque Premit, . U. ' I. de A. R. D. ideoque in sua parte cuilibet facere licet, quod alterius partem non faciat deteriorem, I. U. I. s. Ol. ἐά de S. U. P. Atque ita in illa specie judicatum ruit. in causia Vpellationis intre Ahonem van der Hoes s Drusium I altercante vigiliam quadrages icta. Thomasius hunc articulum aliquot incommodis urget.
Hoc non dixerim. Nam l. non Videtur cohaerere, Lapides indisincte esse communes, parietem
vero pro parte, qua Blum premit, e se fingiιA-
m. a. Haec a sterι is parum conUenit cum l. 13.
de S. V. P. 3. quod arg. g. 29. Inst. de R. D. at tinet, dubito, an a his alieno ad eonsulum valeat convenientia, quin potius arbor in confinio posita
tota est communis, M. 3I. Inst. eod. tit. cum alias ex
Autoris ispothesi dimidia tantum par; arboris. I ea. qua meumhlumstremit, mea esse debeat. Ex
aliis igitur principiisjudicatum sud defendi δε- bebita orte ex d. l. i3. de S. V. P.M feri poterit.
Prima obiectis es captio tu vota communes.. Dixi
342쪽
Dixi lapides indigium videri communeΙ, quia sic a fabris connectuntur, ut paries potius secundum latitudinem, quam secundum lapides Ieparetur. Insantia ab arbore non valet, qua non ex Iuperficie, verum ex radicibus aestimatur. Murus
est insup.rficie, in hoc igitur habet secum atatim. a solo ad D erficiem, qua de re viae quae rix. adiit. I. de A. R. D. n. aT. Argumentum l. I 3. qt odprobat Thomasius, cum nostro coniungendum es.
f. suomodo posset esse captio in voce eommunis, quomodo explicatio illa de communione lapidum poset objectionem tollere Τ Lapides ideo communes junt , non quia promiscue sunt a fabris connexi, sed, quia quaestio es de toto pariete communi. Si paries es pro parte illa , qua serum
Iremit, singulorium, rum totus non est communis. II. AI secundam objectionem nihil restolidet Autor, N ita tacendo fatetur. III. Ego quidem non dedi instantiam ab arbore: Ied negavi, argumentum Autoris procedere a pari, s ostendidissparitatem : Atque adeo fiententia haec mea magis confirmatur per respoufionem AuIoris. II . Dubito , an Autor senserit, quodnam argumentum exd. LI3. de S. P. pro defendendo issio judicato formare voluerim. Scilicet id volui: In re communi quidem potior est conditio proh bentis , nisi quis re communi utatur eum in D nem, ob quem es comparata, ing. communis v ero adflepeliendum, communipariete ad superaedrificandum se. Hoc argumentum Pero, cum plane ex oppositis principiis de unitumsit, quam responso Autoris tacilicet fundatum in ruitura rei communis, cum haec sit desumta a natura proprietaris, non nisi inconcinne cum isa responsione jun
IV. Commune ; Quod utriimque judicium non modo inter omnes simul, sed et t.im inter pauciores e pluribus, ac ita saepius accipi ix exerceri possit, i. a. g. A. Fama. ercis. s I. I. in pr.
6. V. Communio, si quidquam aliud, est res liberae secultatis, ad quam non modo nemo compellitur ineundam. verum nec ad continuandam, L 26. g. 4. D. de Condict. indis. l. ult. C. Comm. di. vid. Quod adeo verum est, ut nec paehim valeat, ne omnino diviso instituatur. I. q. f. a. h. t. nec ulla in mernum societas durabilis esse potest. I. o. Pro. Ioc. Ratio redditur in I. 77. s. ao. in . de Legar. a. quod Communio mater audiat discordiarum. Notum est Homericum illud,
Communes agitare domus mensesque viritur.
Ad tempus valet pactum, ne liceat e Communionerscedere, d. l. q. s. a. Quod cum ita sit, non video, qua ratione Mornacius ad L acl. de cinae ind.& wissen bachius ad h. t. v. ai. laudare queant Boetii lenientiam Ou. D. Quod et si Pater com- inunionein liberis ad certum tempus praecipiat, ea nillilominus ex justa causa dissolvi po1 sit. Nec enim Patris voluntas minoris enicaciae , quam conventio esse videtur. Utuntur arg. l. 7. de Alim. Iegat. ubi quaedam dispositiones ad auctoritatem potius testatoris, quam praecepti necessitat ei a pertinere dicuntur; Auctoritate sensit proprio accepta Vereque latina, quomodo apud
I aettum jubendi testas σsuadendi auctoritas
opponuntur in lib. de moro. Germam ubi depriscis Germanorum regibus. Verum est, poste communionem hoc modo heredibus commendari. ut fit in L Lucius. I. in pri ad SC. Trebar. At si pater enixe prohibeat, intra certuin tempus fieri divisionens rerum a se relictarum, dissei ledictu est, id minus valere quam pactum. Si tamen longum tempus sit, cum hoc in Jure multos habeat esse stus perpetuitatis, ut in L vn. g. I. D. de Superficiis. tibi; ad non modicum tempus pnon videtur esse dubium, quin talis communio bonis quoque moribus adversa habeatur: quoniam immensae contentiones, ut ait L a1. de S. V. P. plerumque faciunt, ut divisio inevitabilis sit. Quod tamen aliquando per consequentiain sucus esse potest, ut si Testator fideicommissum rei singularis individuae. quae civiliter saltem dividi nequeat, proximis sitis cognatis perpetuum reliquerit; Divisio institui non potest, tam ne pU: lupupraejudicetur, quam quod domus 1 epe non possunt separari. Nec cjius rei exempla destini apud
nos, magnificarum nobiliorumque iam iliarum domuum , quas hac ratione misere neglectus Ecin ruinas sedisse videmus, cuin plures in eodem
conjunctionis gradu ad jus fideicommilli concurrerent. At tamen ex Juris publici natione. Principis hoc casu dispensatio de fideicommi sis implorari posset; Licet hoc jus a nostris ordinibus non usurpetur, bono sorte in Ore tamen, quam incommodo publico. T. Hinc
343쪽
r. Hinc oritur aliud Commune utriusque Iudieii , quod Divisionis facultas nulla temporis praese iptione tollatur, ne quidem, si communio
per centum annos duraverit, quia nunquam initium habere potuit praescriptio, quamdiu paries
in communione manent: Ideoque frustra Opponitur, omni juri dc actioni XXL annis p scribi consequenter etiam huic juri divisionis & acti nibus divisoriis, LI. C. de Praeseripi. Io. anm Procedit hoc, si termini habiles praeici ipitonis
adlint, quos inter est inprimis animus sibi soli habendi in possessore, qui deest, quamdiu partes VO-lunt rem inter se esse communem. At si alter ex sociis rem solus possederit. Quin solius casu esse palam prae te serens, iam his actionibus, ut a. liis omnibus, praescribi, dubium non est ; idque volunt citati a D. Wissenbachio ad h. t. n. U. At quo tempora finitur haec praescriptio 3 Sivit perionales hae divisoriae actiones. Sta habent in
annos, I. I. C de sum Exc. Si tamen partibus sore aequalibus coheredes aut socii res communes possederint, ct separati in coluerint crueiusque perceperint, decem annorum inter praesentes, &viginti inter absentes possessione, praesumi fictam divisionem. votivit GloK ad 4. C. Comm. uir. iud. Bariolus, ct alii, quos i ecuta est Curia nostra, apud Sand. I. q. iit. des, 8. Hoc etiam Gnunune habet utraque actio. quod ad Praestationes personales attinet; de expensis in rem coinmunein factis, ita demum hisaelionibus experiri licere, si res non tulerit, ut quisque seorsi in pro se expenses collocaret; Nam si illa facultas adsuerit, volunt Iuris auctores, negotiorum gestorum esse agendum ; sorte quod
haec actio sit expeditior, & ne judicia divisoria,
satis alioquin intricata, pluribus quam sit necesse praestationibus, implicentur, LAI. a. Iub . h. t. L ao. Fam. erci . L ιδ. s. pen. D. eod. l. v. s. rem de Contri empl. Wissenbach. ad b. t. th. in Haud raro fit, ut hujus rei distretio, sitne communi dividundo, an negotiorum gestorum actio,
notabilem usum habeat. α habuit in hac specie. Primus dederat hujusmodi chirographum; Fateor . Secundum participare obligationem octo millium flor. quos debet Tertius, Instrumento in metim Aolius nomen facto. sed ita, ut dimidia pars ad quatuor millia si periculo Secundi; es Me Oblig.itio nobis est communis, atque a me custoditur. In solutum Primus acceperat quatuor millia, Se- eundus duo millia. Dein Tertius debitor erat mortuus, non solvendo. Primus suo nomine ciuri creditoribus caeteris, inconsulto Secundo. transegerat, ut de bis mille reliquis septingenios ipse cum usuris remitteret. Sic mille trecenti supererant, quos Secundo adsignabat accipiendos. Hic vero obligationem a Primo repetebat, de restitutionem damni, saltem pro parte dimidia. Primus. se accepisse qua et uor millia pro sua parte dimidia: Partem alteram pro Secundo persecutum esse, ut negotiorum gestorum; de hac remissionem fuisse inevitabilem: nec se esse culpae reum in eo, quod cuncti creditores etiam diligenti Tini seci sient. Alter illum ut negoti
rum gestorem egisse, negabat, sed communi nomine tanquam Obligationis communis custodem
egisse, & agere debuisse, contendebati Quod etiam Curiae visitιn est; non potuisse illum ero se solo accipere partem dimidiam . ubi nulla divisio
facta erat: Quanquam in remissione nulla culpa ejus argui poterat. Ergo Ratione communionis. damnatus est primus ad damnum remissionis pro dimidia parte praestanduin et ad quod ut negO-aiorum gestor non fuisset obligatus. In causa Adrianae Simonidae, corura Greardum Fortuin, ante vigiliam Quadrages 168i. 9. Utraque Divisio. tam Faeniliae quam sinam lariura rerum, fit vel sine iudice, parti uinconsensu, vel per judicem. Utroque modo vel praecedente Judicis sententia de divisione iacienda, vessite illa, mero liberoque consensu inde ab initio: nec enim, ut seu Pravida mus, condemnatio ad divisionem faciendain, pars est hujus judicii divisorii. Quando judex adlubetur. tum vel ejus interventu paries consensu divisionem perficiunt, quo sensu arbiter ille vocatur, vel judex orium inter socios aut coheredes Iurgium sine sententia perimit , L ult. D. Famin ercise. In ivili fori nostri.
α omnium puto, ubi jurisdietio est penes integra Collegia, quando his judiciis agitur, inde ab initio dari debet Commisiarius, qui dicitur, aliquis e Collegio Iudicum, qui partibus arbitri fungitur, ut socios ait toritate consilioque dirimat; si non potest, verum partes ad jurgia procedunt, ipse cum Judex solus non sit, ea decidere nequit; sed
controversiae ordinario more disceptantur atque
in pleno Iudicum Consessu dijudicandae sunt,
Io. Hinc oritur ultimum Commune, quod in Posit. ult. liis verbis collocavimus; Utrobique ob enormem laesionem, licet infra duplum, datur restitutio. si absque Iudice res gesta sit; secus Aper judicem, idque sive sententia sit dicta, live judicis
344쪽
interventu partes consenserint, L ult.F. Fam. dicia diviseria inter socios, Mo ἐξορον bonae fi- cist. LI. C. Comm. urr. Iussi dei dicuntur, ob insigne studium aequalitatis in SCHOLIUM. iis servandae: unde ad caetera bonae Mei judicia Dissent. Wisset . h. t. th. 24. quod nimirum l. non valet consequentia, quasio omnibus ex aequo Comm. utri judic. non fir inrelligenda de loone talis rescissio locum habere deberet. Ne quidem quavis, sed de enormi ultra duplum, quod Proba- si per Iortem facta sit divisio, is enormis inaequa-hilius, is moribus nostris etiam es receptum. Vid. litas reperiatur. Omnino rescissionem esse negau-
des i9. Adde Wissenbach. & Brunnem. ad d. l. 3. Sandius L 4. tit. ii. def. I. ex sententia Baldi s d. Si enim a Iudice div o facta auo con - Castrensis, licet infra duplum: quam tamen seu
mata fuerit . ne quidem laeso ultra dimidium m- tentiam Brunn annus ad d. l. 3 inta veretur, scindetur. Carpet. d. Pari. 3. Cons L II. des 2O. multis litibus occasionem esse daturam.
RESPONSIO. N. ADDIT. Missmbaebius sentensiam a nobispositam, lon- Utraque interpretditio es in utramque partemge receptissimam inforo esse fatetur. laudaris au- disputabilis. Hine elige, cui dicas, tu mihi Flactoribus. Argumentum ejus in contrarium ex placen
zm μυ- II. quibus detur, is contra quor. III. Seopus re usus hujusu δ ὲ IV. Accessiones εὐ- actionis. V. An locum habere possit aliter, quam ante principalem actionem. VI. M is de rebus immobilibus obtineat.
I. suis fit hae actio, seaus ejus.
rimis triplex. Vtionibus in rem subseruit adfici ad Exhibendum, cujus usum perquam esse necessariuin,& vim ejus consistere in usu quotidiano, adserit Ulpianus in I. r. h. t. quanquam hoc tempore minime quidem obsoleta, tamen adeo frequens in usu Fori esse non videatur. Falla est ejus mentio ad tu.Ins. de π.Judns. & definita quod sit Actio in rem scripta, qua darur his, quorum interes, adversus quemlibet Possessorem, ad hoc, ut detur illiseopia rei viden explorandae. Aetiones in Rem scriptas esse personales, quae in hoc imiten- ου Naturam a striniuriis Rem, quod dentur adversus quemlibet possessorem. dilhun est alias, ct conflat ex Ly. g. ult. D. 2uod mei. e. Talem autem esse hanc ad Exhibendum , ex aequitate prose ' im. patet ex II. g. 7. s ult. h. t. ubi personalis dicitur, dc in s. t. non ex dominio. Quaesit ejus causa positiva, praeteraquctarem ex re lya, ut in L 32. de Reb. Creae nusquam est proditum; Sunt, qui ad quai Leontraehim reserunt; sed hi suo arbitratu numerum quasi-contra iuruin, ubi lex tacet, multiplicant, ut disseritu hornasus ad h. t.
p H. ex Thirisophia juris, quae juris ipsius termi
N. ADDIT. Hic primo ex Philosithia Iuris, ad quam provocavi in Scholis, explicanda es mens mea. cur
non filum actionem ad exhibendum, sedis aliam
actionem, ad cullus exemplum hisproυocat Autor, nempe actionem ex l. 32 de R. Cred. revocem ad
quasi- contractus. υ quidem Deus prolixior patiis , sed cum tamen autor saepius hane choris dam tangat , adjuvabit eum hie inferere int grum. Ita vero dixeram in Philosophia Brisi quae es inter differt. Li enses tertia. 3. I24. seqq. Obligariones e quaincontractu quod eon- cernit , paulo distinctius considerandum erit, quid At quasi- contractus, is ex quo fundamento
oriatur ejus obligatio. Tribonianus pr. Inst. de obl. quae quasi ex contracti nascuntur, quain contractum magis describit. quid non sit, quam in quo esur sentia consistat, qui riturus Instituti
num, si cum L s. pr. F. I. a. ck3. ff. de O. ex A. con- fcratur, pater. Tribonianum tum in definitione qua contractus . tum in recensendis ejus specie-bui. Case vestigia legisse. ni fl quod inter quo
contractus s. 3.&4. InsL d. t. referar communionem rerum fluviarum s universsatis, de quibusCajus d. l. s. ne γρο quidem memorat. Iam quia per descriptiones negarisas rerum essentia non perfecte cognoscuntur, ideosesiiciti fuerunt Com-mcnyatorcs, in naruram quasicontra tuum curatiuε
345쪽
Hur inquirere , s definitionem aliam tradere. Reperies tamen apud Augulor fere autores flumlar definitiones, quarum quasdam hic recensebiamus. Quasi- contraeliis sunt, ubi consensus de re saltem interveni me presumitur. Ita desinit Frat iret . ad pr. Insae de obl. quae quasi ex contraditi nasc. n. I. Quasi - Contracti is est ex Jure praesumpta conventio, qua mediante negotio aliquo, inter ignorantes etiam Jc invitos obligatio inducitur: Verbasint Strauchii Diss Justin. is .il I4.Giphauius ad d. pr. Insh d. t. dicit, esse negotium
quoddam sine ullo tractatu, sine conventione habitum, quod majorem cum contra fiu,quain maleficio , cognationem habet. Ludiest Dissert. ad Inti. 34. th. s. vult, esse quasi-conventionem, cinnex facto aliquo actio producitur. Biccius dupliacem definitionem quasi- eontractuum format Aureorum ieel. 4. th. II 3. simulque Viateris Boceri definitiones apponit. Nobis quemadmodum etiatim non superes, ut singular hic examinemus, itai primis placet des uitio inrici Huberi ad d. t. iis . de Obl. quae quasi ex coninaehil nascuntur,th. l. uod quasi- contractus Aut facta honesta, ex quius cia est quorum occasisno sine conventione nascitur obligatio propter aequitatem. Dico: Facta honesta. Nam in omnibus quasi- contractibus factum aliquod praesupponitur, bonesum tamen, id est non in sum, alias ad malescium vel quasi es et refcrendum. Dicor sine conventione. Conventio enim s duorum, vel plurium . in idem placitum consevjus: Consensus autem est vel expressur, vel tacitus. Ille est, quando voluntatem Ham contrahentes declarant per verba Agui cantia. Hic es, quando contrahentes deciarant voluntatem suam per facta directo tendentia ad hune rerum, cujus re pectu obligatio, vel etiam liberatio oritur. Hujusmodi factum es nutus, arg. l. 4. β. I. de pael. stem patientia, ut alter prome Mejubeat, l. 6. . a. l. I8. ff. mandati. remansio in re conducta ita conductione . patientia uxalter fluita locatione in re locata maneat, i. I 3. 6.ult. locati. redditio chirographi, l. a. . I. de pilet. acceptis usurarum futurarum. l. 3T. pr. is eod. l. a. I. 6. de dot mal. except. Feltin. de jure in re c. 3O. β. 49. seqq. p. 473. Permissio, ut is, qui servitutem debet, in Do contra servitutis utilitatem quis faciat, l. 8. pr. T. quemadmodum servit. amitt. perceptis inurarum minorum quam debebantur, l. I3. pr. de usur. Ouod si ergo facta d recto uon tendunt ad certum aliquem em, sed eorum varia lusunt reici causae, ex illis etiam
TIT. IV. factis nee consensius elici potest, nec directo obligatio oriri. I alefactum in g. est redditio pi- noris. quod non directo tendit ad remi 1um δε- iii, l. 3. ff. de pael. Ousmodi facta Itat etiam,
qua intercedunt in quasi-contraritibus, nam Aquis v. g. alterius ne otιum gerat, principaliter huius facti causa suasit nonsa est, ut velit obligari , sed potius, ut beneficium alteri exhibeat, res etiam alia quaecunque, Uforte per lucelli cujusdam Te. Cau ergo proxιma in quass- contractibus obligationem inducens, non es factum ipsum, sed hoc potius es saltem causa, sine qua non. Inde dixi, quod Ialtem horum occasione nasiatur obligatis. quae etiam mens es Huberi ipsius d. l.
Neque etiam consensus tacitus; per modo dicta. quibus accedit, quod consenos tacitus quandoquσsis causa verorum contra tuum, vide exempla in β. I29. quod it qu Dcontractus etiam invitos obligent, i. a. fi de cond. indela s eos, qui alias non e caciter, aut plane non consentire possunt.
ut sunt pupillus, fur ur. Ue. l. 46. de o. oc Λ. Sed consensui a jure praeseιmtur, seu Iictus, vel
accuratius loquendo , jus ipsit in naturale, seu naturalis aequitas. jure civili corroborata, unde poterit ad obligationem realem possivam, immediate ex lege venientem, supra . O . Ueferri.J Praesumit enim Lex civilis. cives consensuros esse, Pes certe consentire debere, in id. quos naturalis aequitas dictitat. Et ita explica locutiones Iciorum, quando ex ipsa re in quasi- contractibus obligationem oriri, l. 46. it. de O. & A. aut ex quas - contractibus tacitam oriri obligarionem, l. I 3. g. fin. T comm . dicunt. vide
Felim. de jure in re cap. 3I. β. I. Scap. 30, 6 S4. 3. Huben ad pr. Insi de O. & A. th. I. Subest haec aequitas satis aperte, v. g. ut unus Ialtem
exemplo rem declaremus.y in contractu uegotistrum gesorum. Nam actio directa eo principis nitis ur, quod culpa negotiorumges oris nn debeat nocere absenti; contraria illo, quod nemini beneficiumsuum debeat esse damnosum;utraque communi isto, s quod in reliquis quasscontra Iibur
fere omnibus locum habet: neminem cum alterius
damno fieri debere locupletiorem. vide supra β. 6s. De speciebus qua contractuum, ex bispraesuppositis facile dicari potes. Et quidem de negotiorum gestione . tutelae adminis ratione. hered ratis aditione. indebiti Iolutione. forte nullum restat dubium, eum Cisos l. s. F. de O. & Λ. satis aperte bas Decies quasi ex Conι ractu venιre. .erat. Cur autem Tribonianus in Imb g. 3. α 4
346쪽
d. t. eommunionem rei flvularis Eue hereditatis adjecerit, ide actum, quia vidit, Cavum ιn d. l. s. magis exempli causa quatuor isaprius nominata genera Verre, quam ut species quasi contractu-tim determinaret: quaesivit igitur alia exempla, s forte incidit in L G. g. 4. iam. ercisc. item in I. 25. β. I6. Vers. fin. eadem. ae eod. L 23. pro sota l. 46. ff. de O. & Λ. in quibus cum videret actionem familia erciscundae. s communi dividundo, adactiones personales ex conventione praesiumpta s equitare oriundas referri, non putavit se peccare posse, A hac exempla in primis elementis Proinponeret distinctius. Porro interpretes In itutionum nonnulli, cum viderenti rationem Triboniani. quam in delineandis quasi- eontractuum speciebus suppeditat pr. Inll. d. t. s in aliis exemplis, ibidem non expre s. adhiberi posse. pa malias quasi- conIractuum species recensuerunt. ex volumine Pandectarum desumptas, qua1 omneσhic apponere tempus non permittit. Videantur interim Hulier. α Uoet. dd. IL Strauch. exerc. Is. th. I4. Giphan. ad pr. Ins l. de Oblig. q. q. eX contr. n. p. m. 326. Bicc. in Aur. seel. 4. . II4. seq. M viter : quoties actio datur ex jure ad rem oriunda, ubi tamen reus citra consensilmssilum, propter aequitatem, spraeprimis ex regula illa, de qua .6S. dc I34. actum, non accedente facto proprio illicito, obligatur, totiet die obligationem ex qua-sDcontractu oriri, per rationes ultatas, secundum
quas exemFa . Iaa. adducta facillime explicare poteνD. EN ad Obrectiones Felimanni de Iure in re
P. D. . H. seqq. non magno neSotio respondere. Si vera melioris doctrinae ratra quasi- contractus subdividere velis. tr lici via id commodeseri poterit. Vel enim I. secundum diversitatem factorum, qua in omnibus sua contractibusp supponunturi dices: Factum adesse vel utriusque eorum, qui quasi ex contractu obligantur, vel a terius Ialtem, vel omnino tertii, Meeurationem hujus divisionis pete ex Met. ad pr. Inst. de obi quae q. ex contr. n. aut ad instar verorum contractuum subdivides quaineontractus, a. in unitate- mala, s bilaterater. vid. Bicc. in tab. s. ad res quotid. aut I. in nominatos innominatos. Nomi nati exemplum est nvotiorum solis, innominati
v. g. unde stritur condictio causa data. causa non
secuta, s condictio fine causa. His ita ex Philosophia juris praemiis, jam credo, Autorem non
ita sinistre de doctrina nostra sensurum fuisse. si
hane Philosophiam nostram legisset. Facile enim
doceri potest ex dictis, id quod jur appellavit P AR a II. qua contractus, id ab aliis Ioisfuisse dictum,
quod obligario ex re φώ, ex aequitate, ex lege Deniat ; quae adeo bi invicem nonsunt ononenda, Ied Gordinanda. 2. 'Datur his, quorum interes, III. L s. h. r. Peculiariter, est in I. s. hoc est, ex propria &solida causa. non ex generali praetextu eras quos
intersit, ut si quis petat. alienos sibi libros exhiberi, quo doctior inde fiat. d. l. s.
Scilicet propter faciendam vindicationem, d. l. 3 f. M. h. Si enim alio modo intersit, vel plane non dabitur actio, L pen. hic. vel saltem actio in factum, seu utilis. d. l. 3. g. I3.
Non modo propter vindicationem, sed F quamlibet resistitionem, dari hane actionem, patet ex L 3. . 3. & seqq. In factum actio datur ei, cui hoc jus, cujus gratia vult ad exhibendum agere.
non competit ,' sed aliam aequitatis rationem habet, ut eum perere vult rationes suas, aut meditationes in charta aliena conscriptas. Dix. in Part. I lib. a. fit. I. n. 26.
N. ADDIT. φὶ error etenui. Satis diserte vindieationem hic non oppono aliis actionibur realibus. sed ubi aliter quam ex jure reali interes. Aliud es rei vindicatis , aliud vindieatio rumpliciter r inia times personales generali nomine condictiones vocantur, ita reales dicuntur vindicationes. c. Ielast de ast δ' Sed ex patrimoniali causa, pecuniarie, ut legerunt aut exposuerunt Basilici, ω τινι χηηματια διαμι, cujus pecuniaris interest. Unde multi in L I. s. pro peculiariter, legunt, pecuniariter ς sensu optimo & auctoritate Basilica, ratione etiam suffragante, quod hoc verbum inelius conis veniat rationi reddendae. quare ad liberum hominem exhibendum non detur haec actio. l. r. s. 4. de Iom. lib. exhib. Nam potest, ut videtur ad exhibitionem liberi hominis, causa peculiaris id est propria &specialis existere, L. Ita h. t P euritaria non potest. Quia vero & vox pectiliariter de eo, quod ad patrimonium spectat, accipi potest, nee adeo necessitas cogit mutare lectionem Florentinam . satius est το δελ1ταν, nihil ut emendetur. Adverpus quemlibet possessorem, ut dictum, eadem latitudine, qua Rei vindicatio Ly. de R. V. ut omnes, qui resiluendi facultatem habent, etsi tantum sint in possessione, compre- Tt heu.
347쪽
hendantur, etiam commodatarii, coloni, deposi- I. 3. Post actionem principalem institutam, nocitarii. creditoresque pignora utii, II. g. ult. cum L posse iseum habere, palam est. Quod tamen non seq. h. t. adeo videtur univcriale , quin aliquando cautia. Ad hoe, ut detur illis copia rei videndae s cognita, pendente lite . aetionem ad Exui ben- contrectaudae. His verbis continetnr sco is ix dum permittere liceat, quatenus rationes prinusus actionis, qui est praeparatorius actionum ni dicti tistis, quem isabet lNec Milo. conveniantirem, & quibus agitur ad rem restituendam, d. l. Exemplum; Socer a vidua generi sui varias res, s. s. a. h. t. Praeparatio illa duplicem habet quae filiae fuissent, repetebat; inter alia lineam usui lar Primo si quis dubitet, an ea res, quam re- margaritarum, quam vidua negabat eandem esseus pollidet, illa ipsa sit, de qua est agendum, ut si cum ea, quain possidebat, sed verbis ambiguis rquis servum petere volens eum non recognoscat, Socer petebat, ut quam possideret, eam apud aut nomen nou teneat. auis aliter nisi ex prae- Commissarium Curiae exhiberet recognolcetiis
Duribus, destinare possit an vindicanda iit. a. l. I. dam. Stispicione malae fidei hoc impetravit g. o Alter iistis eli; si res alii forte juncta per se causa cognita sententiaque iata, ante natales M. vindieari nequeat. tiun ad exhibendum agitur. I68I. in causa D. B. a S. contra Z a J. Non iit ab illare, cui est junista, separetur, ac ita Vmdi- potest hoc esse ordinarium I actor enim para-cetur, ut de gemma auro alieno, O sigillo cande- tus esse debet, re priusquam assiat, instri linis. An labro incluso, traditur in I. 6. h. t. etiam potest conjungi friec actio cum principali λή. Hic eli duplex hujus actionis usus, ct qui- videtur . si agendum iit ad Ieparationem, ut resdem ordinarius. Alius est extraordinarius, quo seorsilia posita vindicetur; tum uihil obstat, quo datur ham actio in id quod interest versus eum, minus sic agatur, ut Reus condemnetur, genI- qui dolo fecit quo minus exhibere possit, Ly. in mam v c. ab annulo separare. tibique domino deis pr. h. t. Quo freti su de glandibus a suibus come- clarato, restituere. Sed quando ad exhibertis nis, agitur ad exhibendum, s. l. s. Ly. α de tigno dum, propter dubitationem Λelaris, agendum alieno mala fide si is aedibus juncto. Ll. s. Mu. D. est, non videtur res serre. Prius ut agatur, quam de Tign. Duot. de quo tamen negatur ad exhi- id , quod cognitu ad aetionem est necessarium. benduin agi posse, in L 1. h. t. s cilicet, en messectu aetione exhibendi sit praeparatum I secundum adfiialis exhibitionis, ct separationis ab aedibus ea, quae de conjungendis actionibus dicti ad tu. alienis, quam lex XI I. Tabb. prohibuit, d. l. 1. in de Edendo n. io. De rebus immobilibus non posse
pr. Aliquando & is, qui sine dolo possidure de- dari hoc judicium,cum ivsὰ per se pateant, res ipsi sit, damnatur in id quod interest, si inmora fue- abunde loquitur. Vid. t. s. s. . l. s. s. II l. 1. λ' rit, nec res apud actorein aeque peritura sitisset. SCHOLIUM.Lia , . . Sed ob dolum locus sit jurijuram Regulariter non dari, concedo, ara. L a. hic. Ldo in litem, is s. a. h. L. s6. de Procur. dari non posse, neso. 0uid F enim s. Aceedit Exl ibitioni condemnatio in star- mihi legatus sit fundus Cometianus, quem ego,
eius. dc in iis quod interest, I. . IV. de Osf. Juae ubi Attis fit, ignoro, heres vero hit ρ Vide Ee
I p. g. pei . h. t. stilitet de utilitatibus circa rem. holt. h. t. Non obstat d. l. 36. Nam ibi propon Etenim si res ipsa deterior facta sit, non ad exii, tur regula; hic exceptio. bendum, sed in sactum, aut ex L. Aquilia agen- RESPONSIO. dum csse. placuit L 17. h. t. l. 7. Ceod tu. Qui Magis est, ut hoc in ipsa legati assione rentia post litem eontestatam possidere coepit, L 7. . . q. neatur; scilicet, ut heres condamnetur adfundum S ten. h. t. imo etiam heres rei, qui non posside- lgatum, ubicunque fit, praestandum; Actionem b it, ii post litem contestatam possidere coeperit. ad exhibendum ea gratia Eari, ab Iuris i ι alie- qu i Dosscsibi, non ut heres, coudemnandu est, num viduam. c. g. h. Nani heredi ct in heredem, qria talita- N. ADDIT Iemve. nondari hanc actionem, tonstat ex Ita. possem quidem regerere, me quoaI usium iuris Mit. h. t. oeatenus sane locupletior factus est Romani hic respexise vel ad modum antiquum loheres, eum teneri certum est, d. f. ult. gandipe vindicatiouem, vel ad cum caseum, m6 Ex his liquet, actionem hane prepatutorti re voviore, etiam in aliis legandi nodis quis v ruri, ante principalem Reii iunorminesser novere. lit rei viudicatonem instituere. Sed malo im
348쪽
DE INTERROGATIONIBUS IN IURE FACIENDIS. siue
fur, qui ibi supponitur, vix sit moraliter diabilis. jure exhiberi . docebit Cicero pro Murena NCaeterum quod a juris usis non sit alaeuum. rem Gellius i. s. c. I9. immobilem. quamvis to modo, per glebam in
De Interrogationibus in Jure iaciendis.
I Interrogatorias a times praecipue in personalibur, aliquando T in realibus habere heum. II. quid sint. nec esse proprias uritionum pecus. III. Hodis neminem extra litem contest. de jure suo respondera teneri. IV. suando, cs quomodo hae interrogationes hodie instituantur. V. Interrogationer non debere esse de novis factis . quorum antea nulla mentio sit habita. VI. Per contumaciam interro satos pro confessis haberi. VII. Ouid juris, Is Actor non
ad D. eum proponenda sunt. VIII. Posse Aiax fieri quovis tempore. usque ad sententiam. IX. Regulae Pris de Egis. X. De interrogationibuι a Judice factis.
em usum habet actio ad Exhibendum in
Rei vindicationibus, eundem Interrogato
riae Actiones sere praebent in Iudiciis per-s: nilibus, ut, quoties Actor rei qualitates, sine
quarum notitia formulam agendi concipere non
poterat, ignoraret. jus ipsi esset. Reum de qualitatibus illis interrogare , etiam ante judicium, quod haee verba. IN IURE, significant, ut exl. i. g. I. h. t. & ex iis, quae dicta sunt ad tit. de Judiciis n. ι7. intelligitur; apud Magistratus vel
Iudices, qui Tribunal habent. ἐν βηματι,
ut Graeci, l. 4.L o. h. t. Dicuntur autem interrogationes tunc esse necessariae, cum in personain
est actio, I. r. in n. b. t. quod tamen ex eorum genere, quae ούς ἐμὶ το πλειτον, ut plurimum. inon seinper. Obtinent, esse videtur: vel dicendum . necessarias esse interrogationes in personalibus, ob rationem in aec . redditam; ne plus petendo causa quis cadat; in actionibus autem realibus idem utile esse aliquando. Certe etiam in actionibus in rem, factas fuisse interrogationes, arguit lex ir. de Heredit.petit. ubi Reus, utrum pro herede. an pro posses re possideat, respondere debet, non etiam quota ex parte heres sit; hoc enini de person.ili actore traditur in L 1. g. t. h. Cum etiam in Rei vindicatione sit praecognitu necessarium, an Reus possideat. non videtur esse dubium, quin respondere debuerit interrogatus, utrum possideret, an secus. L36. II vla. δε R. V. & aliquando etiam quota ex parte possideat. I ao. g. r. h. t. ad quod regulariter non tenetur.
Sum cujusvis generis actionesi munita responsio nibus adversariorum . ante litem eontestatam facta. Ergo non sunt distinctae actionum species. Verum adjectitiae tantum qualitates alia. rum actioni ii N. Hinc, qui in Iure interrogatus; suane sit quadrupes 3 respondisinon esse suato, teneri dicitur in solidum eadem adlione quadrupedaria, Ir. g. . Si suadrup. pavp. Nec obstat. quod in I. 11. s. a. h. t. scriptum est. eum, qui interroeatus responderit, Ac teneri, quasi ex eonistra L. Nam etsi interrogatio & responsio speciein quasi . eou tractus facere posse videamur; heie tamen nihil quam accessione in principalis actionis exhibent; Tenetur, ait textus, quasi econtractii, pro quopul bitur, id est, ex quo paratur actio , non ex alio diversi generis conis
hodie non utimur. habetur in L i. g. r. b. t.' Quae verba non esse Callistrati, sed Triboniani inte polantis, facile persuadet D. Wissen bach. emblem. Tribon. ad havi I. Simili evidens est ejus, quod
ad tu. de Orig. Dr.Psas. observaVimus, exemis plum hac in re; quod in Pandectas non pauca sint relata. quae tempore compositionis eram abolita. vel desuetudine inumbrata; quemadmodum de his interrogationibus in ael. . g. r. habetUr . earminus frequentari s abiisse in destietudinem. Cujus rei praecipua ratio haec esse videtur ; Si
quis plus minusve petere . aut vitii aliquid in soris mula petendi committeret, is omni causa eadebat.
s. Si quis agenc. G. I. de action. Deinde vero sublatis formulis, S solennibus actionum impetrationibus . in tit. C. de formul. s impet r. sita l. siquid erratum esset, salva ejusdem judicii inflantia. Tt a Pote-
349쪽
poterat emendari. g. 34. s sequ. eod. tit. I. de Amon. Atqui ita deinceps nulla causa fuit,
quamobrem aliquis ante judicium litemque contestatam de jure suo respondere cogeretur; quod non esse juris . adfirmatur in eadem I. l. s. ι. Hoe igitur hodieque verissimum est, neminem ante litem contellatam de Iure suo quicquam respondere cogendum ; quod operae pretium est cibservari contra vulgi opinionem, quae nonnullis locis sere in praxin abiit, ut aliquis de lite
movenda cogitans, futurum adversari uin, aut testes, vocet ad Magistratum, ubi respondeant ad amticulos interrogationum, quos vocant Praeparatorios. Nihil certius est, quam ad hoc neminem teneri. nec Migistratus ossicii sui partes ad cogendum haelenus ullo modo interponere denet; quod cum aliquando in civitate quadam Fritiae contigisset, a Curia si preina memini suisse improbatum, ocrescissurn. 4. Postquam igitur placitit, ante litem conte. satam neminem teneri ad respondendum. alius interrogationum mos invaluit, in usum probationum . quem indicat d. l. r. g. r. Nam quae
hoc modo ex adverse parte expres fuerint apud
judices, non egent ulterioris probationis, d. l. g. r. Gail. .obfδ2.n. 7. Harum usus in plerisque
Iudieiis hodiernis est frequentissimus, etsi non
desint etiam, ubi nullus. aut rarus earum usus existit, ut de Batavis & vicinis testatur Groene regius ahr. h. t. etsi legibus institutu in illarum esse
praescriptum, idem testetur. De Saxonibus ita
Ouamvis de Dre Saxonico usus interrogari numfere sis exiguur, solentamen apud nor, D.g. in concursu creditorum, Iudex adinstantiampaniaum, si debitor durante processu moriatur, hered bus Uus imponere, ur se declarent, an velint heredes esse, vel non. Apud nos in usu adsiduo ac quotidiano sunt: cte hoc modo exercentur. Post litem contestatam. non prins, ut habetur in L I. r. g. r. Actor petere potest a Iudice , ut Reus ad interrogata sua respondeat. in quem finem delegatio decernitur, in aliquem ex Iudicum collegio. ut hodie res sunt,
mi ops litem conte iam. At tamen haec petitio ab A flore ultro suffa, interrogationum causa, rarior est; nec temere fit, nisi quando petitor in mora periculum esse putat; plerumque partes
expectant. dum Iudex interlocutione sita, pondisceptationemjuris oc Deli, causam probationi bus deleget; Tum qui probandum aliquid habent, intentionis suae siciique merita certis posiationibus, an hae ab articulis disterant, viae Gail. L. Ista .) comple mantur, easque judici offerunt.
ut secundum eas adversarius intereogetur, Praestito utrimque juramento calumniae; quod olim initio litis, ante contestationem praestari sblitum, in hunc locum usumque reda fium est, ut diximus ad rit. Ins. de poen. tem. litig. n. a. Non est hoc juramentum veritatis, sed opinionis; qua ratione fieri potest . ut positiones utrimque contrari sine alterius pessurio adficinentur aut negentur, ut tamen, si quis sciens sesellisse deprehendatur, amilctae poenaeve subjiciatur; quod Sandius exemplo rei judicatae confirmat, L Atiris. d. f. a. Et cum haec res ad secreta animi cujusque pertineat, si pater nomine filii. maritus de facto uxoris, Curator de saeto adolescentis interroget, aut in. terrogetur, ipsi, de quorum conscientia quaeritur, quatenus jurandi capaces sunt, ad hoc praestan-Gum tenentur, ae iv.f. def.I. Si qui ad jurandum inidonei sint, pro his Curatores admitti, moris αnecessitatis est.
s. Cum autem hae interrogationes. Causae, de oua sitis contestatio & disceptatio facta esl, inserviant. quo inter se omnia conveniant, non est faciendum,ut in illis nova saeta, quorum in disceptatione praevia nullam secere mentionem, inserant, quod notas Statutis expressiun legitur . in lib.I. tit. II. an.s. N io. Proinde si eui talia proponantur, is ea silentio excipere potest. Sed quin stum est, si adversarius ad ejusmodi nova fac' quae transmittere posset, responderit, an judex eorum in ludicando rationem habere possit. Exemplum hujusmodi erat; Filii is hereditatem maternam aditurus. beneficium inventarii petebat; cui petitioni se Creditores opponebant. H- legatis diversis saeti rationibus, e quibus constaret, filium se miscuisse hereditati, quorum in s cutis interrogationibus nullam speciem posuerant, verum in his alia omnia; dc haec ipsa filius
minen consessus erat: Si haec pro non positis haberentur, erant a flores repellendi; H admitterentur ea sue a. filius erat condemnandus. Iudicatum est, non posse transmitti a judicibus, quae pari adversa, cujus intererat. agnovisset. Ait quidem Lex, Iudicem non posse talium Delorum, etsi probatorum, habere rationem, quasi
posita non essent; verum Coasessione secuta, ad
350쪽
DE INTERROGATIONIBUS IN IURE FACIENDIS. 84
versarius concedere, jurique suo renunciasse videtur, ac ita Senatus censuit, in causa Tiberii Pio Ima cum se. contra M. Groen inte festum omniis iam Sanctorum Iss. o. Quando se non sistit adversarius ad respondendum, accidatur de contumacia; tum denuo, tertiuinque citatur, atque ubi toties accusatus fuerit, interrogationes habentur pro consessis, quod in Curia Suprema post alteram contumaciam decernitur. Nec tantum adversus absentes, sed etiam contra praesentes,qui jurare calumniae causa recusant,ut fit aliquando adversus Mennonitas; Forum aliquos hac occasione non leves causas perdidisse, vidimus. Nec tamen haec ficta consesso tam valida est, ciuam vera & actualis esse
debet ac solet; quia adhuc probatio ab eo. qui tale decretum de positionibus pro consessis habendis contra partem adversam impetraverit, exi
si possit, ut a Curia Suprema judicatum refert Nauis. Decis ias. in causa N. Polman contra Johannem Coumans, d. g. Junii Ios quod non abhorret ab iis, quae Gallius hae de re scribit in lib. r.
Observ. So. n. F. meoque tempore scio, per sententiam. permissilmsuisse Reo nobili, jus praeiudicio interrogationes adversarii pro consessis habitae fuerant. illas ipsas reprobatoriis mediis refellere, ante serias natalitias ID et. Quid ii Actor, qui Reum ad interrogationes citavit, ipse non com pareat, Reus vero adiit,
an hic petere potest, Iudicium circumduci seque absolui ab instantia, secundum L U.g. t. ῆqu.de
Iudie. y Iuris ratio non abhorret, cum,quia cir eum ductionem, de qua in L l. 7ῖ post litem cou- testatam committi satis constat; tum. quia, cum Reus per absentiarn consessione P sumpta perdat causan , Actorem instantia mulctari,aequissimum videtur. In nostro tamen foro magis hoc non esse receptum aut ustatum. quarti improha tum,videtur. Mos impetrandi circumduetionem instantiae cognitus in principio litis, non aeque post contestationem frequentatur. Nescio, an
plusquam in id quod interest. irnpensasque re-sundendas,agi possit: etsi minus id ab iniquitate. respe sto Rei, cujus alioqui causa favorabilior est,
8. Positio interrogationum ita statim a lite eontestata, sed inaxime post judicis interlocutio. nem fieri solet, ut diebim; Uerum tamen & alias.
ubicunque Iuricem aequitas moverit, permittere potest . ut fiant interrogationes, adeoque etiam post conclusionem in causa, tam a Reo, quam ab Actore .penuit. h. t. quam Legem non de vetustis
interrogationibus. sed de probatoriis post litem contestatam saetis agere, palam est ; idque in usu Fori nostri quotidianum est admittere; sed tamen ita. ut Iudicis officium sit, animadvertere, ne
Praetextu interrogationum pronunctitio senten. tiae eludatur; ideoque rationes, quae riecessarias
arguant interrogationes, nec prius illas fieri potuisse, probent, sunt exigendae; alioqui petitionem interrogationum post conclusionem causae recte negabit ut faetum a Curia,cum alias, tum iueausa Mosae Nicolai contra heredes Anna Thoma. ante serias Caniculares 168I. Prudenter etiam consulunt,qui suspicantur,adversarium adhuc interrogationes propositurum, si per libellum .petant , ut adversa pars, si quas liabeat interrogationes, intra certum tempus eas exequatur, alioqui
curia ex his, quae apud acta sunt,serat sententiam; secundum quam petitionem ordinarium est rescribi.
toriae, ab iis, quae olim in Iure fiebant,usu modoque proponendi diversae sint, regulae tamen, quae in hoc titulo de illis traduntur, cum nostris sunt Communes, quarum praecipuae sunt hae; Interrogatus respondere debet, nisi iustam recusandi causam habeat; qualis est, si in alia causa sibi responsione praejtulicaret,ut exemplum est in Is s. r. h.t. aut si quid nimis curiosum pudenduinue proponatur ; ad quae merito dixerit, non teneri se ad restondendum, ut sit; de propriis factis nota est formula respondendi per verbum credit, vel noueredit; non simpliciter, alo, nego, quia non sunt responsa veritatis in re. sed opinionis ius, ut Io- qui sic liceat. De Dictis alienis, ad causam perti nentibus,probatum est verbum Nescit; etiam de Propriis antiquis, & quorum probabilis ignorantia est. Sed de factis ad alios aliasque cauias spe etantibus, responsum abrupte negare licet, i p. I. I. h.r. potest etiam de suis saetis ex causa. Reus Pe teretempus deliberandi, Is. h. Si quis generaliu , aut dubie respondeat. iterum examinari potest, Ly. g. es ubi, plenius responderi jubear: estque judicis, ejusmodi clusiones praecidere,& urgere
simplicia responsa. Qui tacuit, cum tacendi causam non traberet aut ambigua respondi pro con sesso habetur, ψ.inpr. s l. II. I. . b.t.Si quis meri ritus sit, mendacium contra eum Vertitur; nunquam prodest; ita ut si heres ex quadrante, se dixerit heredem ex asse, Creditoribus ex asse teneatur. α qui ex semisse herus, dixit, ex quadrante,