장음표시 사용
421쪽
Omnia, quae sunt in nave, quae domini intersuit
servari, l. a. g. a. videlicet etiam pro ipsa nave . at in corporibus liberis non vertitur id quod interest, quoniam hoc habet rationem pecuniariam, quam liber homo non recipit, ae s. a. Quae con sit mendi causa in nave sunt, etiam non conseruntur, ut cibaria, vel ideo, quia in casi necessitatis ea fiunt communia, d. g. a. In vestimentis di annulis vertitur etiam ratio ejus quod interest, LF. 2. quod tamen moribus hodiernis non placuit; exceptis gemmis di pretiosis ornamentis, Grol. d. cap. U. n. tS. s N. Pro talibus igitur fit etiam
eontributio, quamvis ad onerandam navena nihil contulerint, quia dominorum aeque, respectu talium rerum interest navem esse lalvam ac aliarum ponderosarun , d. s. a.
6. in modo aestimationis ineundae, distinguitur inter res, quae perierunt, quaeque servatae sitiit. Illarum pretii speruntur, quatenus emptae sunt,
etsi jam pluris vendi possent, quia non lucri, sed
detrimenti ratio habetur; Verum quae supersunt, aestimantur quanti venire possimi, d. l. a. s. q. Moribus hodiernis. simplex ratio recepta est, ut tam quae periere, quam quae servatae 1iuit, eo pretio quo vendi possunt illic, ubi destinatae erant,
aestimentur, ut Grotius d. cap. b. u. IS. De pecuniae aestimatione non est laborandum; tenent tamen, internum ejus valorem esse spediandum, ut Groitus ibidem n. 17. α quia scut nunc in Europa res sunt, ingens saepe distri inen est inter valorem, quo mecies nummorum suo loco, & alio expendi pomini, ratio loci, quo nummi destinabantur, habenda videtur, secundum quod de aliis
rebus est dictum. Nostratibus Edieiis datur
optio mercatoribus, utrum velint aestimari navem, an universam mercedein pro transveelione mercium promissam, teste GrOti O , praeae cap. U. n. ιε. Omnibus rebus ita in unum aestimationis cumulum redactis, tam quae periere , quam quae servatae sunt, inquam, ponitur Calculus, quantum
perierit. & quantum supersit, quantumque delingulis florenis jacturae serendum sit, arbitrio
peritorum bonoruinque virorum, d cap. 2ν. n. Lata ut si quis e mercatoribus casu non solvendo factus sit, hoc non magistri, qui primus tenetur, sed commune damnum haSeatur,t. q. g. 1. quem locu ui Struvius accipit, n. 27. h. de naulo, quod Vectorum aliquis solvere non possit, quasi hoc reliqui vectores dare cogerentur; plane contrajus locationis conductionis, nothumam, ut exbssimo, Praxin. 7. Ut haec contributio ad effectum deducatur, Magi ster Navis retinere potest, ct debet, merces quae supersunt. donec Collatio saetis fuerit. nam vectores & mercatores ipsi cum inter se nihil
egerint, non hahent actione in adversus se invicem : verum hi, quorum interest, agere possunt locati, si merces locaverint transvehendas; vel conducti. si navem aversione conduxerint . ad quid 3 ut magister sive nauclerus, merces reliquorum servatas tantisper retineat, donec contributio re ipsa perpetrata sit, quam ec actione locati ipse ab illis petere potest, ι. a. in . h. t. quae in hac specie praebet similitudinem Arresti, in actiOne,quae tendit ad detentionem rerum. Quid autem si magister sorte colludens cum reliquis cun-clctur, an hi, quorum merces sunt ejectae, non posIunt adversus reliquos agere immediate 3 AE- qui uinium est,posse, nec adeo dubitetri,quin Con
dielio incerti,aut ex Lege,lege Rhodia dari possit. In foro non admodum de nomine labrarabimus, nec de re ipsa dubitabitur, quin actio de re tam signate Legibus stabilita competat: nihil opus esse nomine, quod exprimatur, satis constat. 8. Caeterum si jactus naufragii vitandi causa factus quidem sit, Omniaque requisita contributionis adlint, mercatores autem, quorum mercessunt salvae, probare queant jacius necessitateiunavicularii culpa evenisse, qui navem male mu niverit, aut enormiter oneraverit, aliove inodo auctor mali extiterit, manifestum est, nauclerum non habiturum esse actionem,nec adeo contributioni locum esse futurum, sed magistrum re exercitorem ad damnum resarciendum fore obiugatos, ut monet Grotius d. c. 29. n. 2 .
9. Haec ita de jactu &jactura; Merces interim
ipsae manent eorum, a quibus ejectae sunt, quia
Iro derelictis habitae non sunt, hoc est, quia non
abent ejicientes mentem, quod merces illas amplius in dominio rerum suarum esse nolint, Verum ut vitae suae considant. ideoque dominium retinent, quamdiu sunt ejus animi, uis res V ctas invenerintaeus auferre velint . t. f. ust. 1 L. . h. t. qua de re diximus in Parte I. pag. Ios. n. 27. essequ. ubi contra Gmtium, qui amitti vult domi-Hium, quando recuperandi spes abjicitur, re desiit quaeri. Cujus 1ententia ex juris Romani ratione, per d. I. S. I l. in . de A. R. D. refellitur, loco citato. Jure Gentium vel more juris hodierno, magis esse videtur, ut Grolii sententia praevaleat. Hoc omni modo concedendum, si longum aut longi stimum tempus sit elapsuna, ex quo
422쪽
res ejecte vel naufragae in profundo delituerunt, eas tunc inventorum fieri: quo jure nuper Angli naufragium Hispanicum vetustissimae desperatio. nis, stupenda urinandi solertia,suum secerunt, inexpectatissimo ditescendi exemplo. Caeterum, qui res naufragas depraedati sunt, eos jubebat Lex Rhodia βασα inod vi την προσγενομενην cη
μιαν απολογε/das κατοι τὸ διπλακτιον, tormentis
jubjici duplo multari. Hac de re locus erit adiit. de A. R. D.
Io. Placet ad L. 'Αξ-ις. IX. h. t. notabilem magis quam intricatam, breves collocare notas. ξ ις Eυλωαονος Nικορε ηδείους, Supplicatio, sive libellus lupplex. potius quam Deprecatis, ut vulgo, Eudacinonis Nicomediensis. Προς At δε νον βασιλεα. Ad Antoninum ImperaIorem. Pium, an Marcum, non sacile dixerim. Utriusque enim tempore floruit Maecianus; e cujus libro est hoc excerptum tesse Capitolino in vita Pii, juncta l. Divi. de jure Patron. l. an. de liber. causi magis tamen et . ut sit Pius, utiniox videbimus. Graecos vocare Caesares Βασιλεις , Reges, satis constat; unde paulatim in Latinum fluxit sermonem . non quidem ut Impp. ipsi Reges vocarentur, sed resaa eos pertinentes hoc nomen participarent, ut Adoptio Regia, Capitolin. in Hadr. Lex Regia, ct id genus alia. Κυριε βασιλευ Αντοι-ε. Domine Rex Antonine. Tonitrua verborum liaec fuissent in auribus Augusti, qui Domini & Dictatoris, nedum Regis nomen, nudo pectore deprecatus est a populo, teste Suetonio. Sed adsuetudine serviendi, primo a Graecis, dein haud dissimilia a Romanis
admittere didicerunt. Nαυφραγιεν ποιησαπες. Naufragio facto. Dominantis linguae Romanae usus Graecis etiam obrepsit, ut sermonem suum corrumperent; et finihil prius erat quam ναυαγιον ποιμαντες. Nolim tamen emendare textum, ut pro ἁγιον, legatur ναυαγιον, ut Vinnius ad Peckiuiti ct hane
L s. Tu vero nota , quam sine praefatione, λακονικῶς ct simpliciter , incedat stylus libelli supplicis. Imperatori orbis terrarum Oblati, quem hodie Regulus aliquis panaceus aegre ita simpliciter admitteret. g. τῆ is ui In Italia. Intersui olim colle. io Pandectarum, quo Vir Celebris explicansnane Legem, nulla crisi adi russa, cum moveretur ab auditoribus. quo modo in Italia, ubi nullia in mare, naufragium esset Deluin, monstrabat aliquot lacus & flumina, quae videlicet naufragio faciendo sussicerent. Probabilius adhuc paulo, quam D. Beckmannus ad h. tit. nihilo magis admittens criticam manum, qui naufrasium in Italia, intelligit in Mari Italiae subjeelo, sive Imperatori Italiae domino, quale suerit etiam mare Cycladum. Bona verbal Nωn, si valde criticos esse non expedit, Iurispr. ad ακνατίαν deflectere
Oporteat. mox ea de re. υπο ταπ
δημοσίων. Direpti sumus a Publicanis. δη ab σιοι minis i publici, publicani; alii pro oηαοσίων, τῶν σημο- νων. Hinc Veteres notarunt
naufragorum bona Lege Rhodia pertinuisse ad fiseum, & hujus nomine ad Publicanos; quod merito displicet Vinnio in L loco: nec enim probabile, Rhodios, apud quos mercatura visebat,
ct ouorum intererat, mercatores humanissime tractari, tam acerbae saltictionis auctores se tu lisse. Sed neque locus hic ei sententiae favet, nam si id ita Lextulisset, non ausus suisset Eudaemondice te, διαζ παγημεν, direpti fumus . si jure fisei, hoc est . nomine Principis. vi Legis id institutum fuisset. Vinnius igitur, Credibile est . inquit , Publicanos bona naufragorum, quorum Dominus intra certum tempus, Legeproxum non
apparebat, sibi ceu si eo vindicasse: caterum ea adservare solitos, proque ea custodia jus habuisse partem eorum bonorum, dominis ea tempestive repetentibus, retinendi, taurum nimirum, quantum Lege Modia de itum erat. Heic conjeffu-rae; nihil enim auctoritatis profertur ; obstat triplex ratio. Prima. Publicani vestigalia conduxerant , atque in hisce ius fisci habebant, naufragia nihil ad conductiouis causam ; ut hodie- , que res illae sint distinctissimae. II. Si publieaninabuissent jus bona naufraga retinendi, non suisset direptio appellata ab Eudaemone. III. Quod Publieani non habuerint tale jus, indicat L ult. de Incenae rum. nati . Unicuique naufragium sitium licet impune colligere. idque Imperator Autoninus eum Divo Patre Sus refripsis. ait Ulpianus; non quasi ex novo iure, quod per Rescriptum novum fuisset introductum, sed convenienter veteri aequissimo iuri. Et si recentius esse Reseri. pluin illud in d. l. ult. quam hoc Responsum Eu- daemoni datum, facile concedimus: secus ac putat D. Wissenb. in . th.π. ad At. putans eundem toninum utriusque Rescripti auctorem esse;
423쪽
in quo fallitur; Antoninus,qui in L I. ult. nominatur, est Antoninus Caracalla, quia cum Patre dici. tur rescripsisse, qui fuit Septimius Severus; Praeter quem nemo Antoninus cum Putre imperavit; cui accedit,quod Maecianus, a iustor L. IX. sub Antonino Pio ct Marco Antonino floruit, ut dictum, non sub Canacalla, plus 3o. annis iuniore: Quin Propius est, ut Pius, o. annis major, Eudaemoniresponderit. Nam quia Maecianiis sith hoe floruit, ct Marcum docuit; hic autem primos novem annos cum Uem imperavit. non est credibile, post mortemVeri Maecianum scripsisse: ct antea nullus fuit Antoninus solus. qualis hie est in nostra L. IX. Si conjecturis locus, proximum videtur, Publicanos, cum Eudaeinon naufragii reliquias collegisset atque in unum locum convexisset, praetextii vestigalis non soluti, aut professionis non factae, contendisse, merces in commissiun cecidisse quae propterea ad ipsos pertinerent, eaque
illos diripuisse, id est violenter invasisse. quomodo apud Suetonium Caesar Iulius in Praetura dicitur Vectit supellectilem diripuisse; quatenus officio magistratus violenter usus fuerat, ut est audaeia ct impudentia publicanorum, L a. de Publicam ν τας Κυκλαδας νησους οἰκουντων. qui habitant in Cycladibus infulis. Dum Viro isti Claro Juris Antecessori, de quo Iupra ius, objiceretur,. quomodo Publicani Cyclades insulas habitantes, naufragos in Italia diripere potuissent . idque in officio, duobus maribus S universa Graecia in- - terjectis, regercbat ille; Nescitis, quam sagaces. quam sit proximum diabolo id hominum ubique volitantium genus 3 Sed tu noli dubitare. quin verissima sit emendatio Grotii, in florum sparsione, pro εντη Ιταλία, in Italia, ἐν in Iearia cilicet thalassa, seu mari,quod est juxta
Cycladas insulas,& noti nominis ab Icaro Daedali: Icarus Icariis nemina fecit aquis. Plinius; Mox, cum e militia rediens in Icaria inseula ventis detinerer, Latinos elegos in illud
ipsum mare ipsamque insulam feri. lib. 7. epip. q.
damoni. Fuit totus Eudaemonis libellus linc petitione certa, cujusmodi libellus hodie supplicanti sine responso redderetur,nec qiiicquam valeret. Sed erat haec ejusmodi narratio, quae conclusionem taciterium satis expresse contineret; Quis enitia non uatelligeret, hoc velle supplicantem; Rogo, ut jubeantur milii res meas restituere, me.
κυζιος. Ego quidem mundi dominus. Satis magnifice i pro modestia optimi PrincipisAntonini; nelcio an ulli praecedentium Imperatorum adeo tumida vox. S a veteri disciplina Romani Imperii abhorrens exciderit. Nihil quidem usitatius est.
quam ut Imperium Romanum, orbis terrarum, αPrinceps hyperbolice Rector orbis terrarum, generis humani. appelletur. sed ideo non est decorum, ipsos ita loqui. Sapit hoc insolentiae aliquid exoticae. Haud absimile fuit complementum. quod titulis si is Hilpaniae Rex subjicere solebat. Dominator in Asia ta in Africa; cujus tandem &illos cepit satietas: nondum Galliae Regem sui minus barbarici, Car teloi no repla r. de quo
tamen vide. quod notavimus ad tu. de Arrepti.
Quanquam autem vulgaria mirari non solemus, nec quicquam vulgarius est, quam, quod horum occasione verborum disputatur. an hodieque Caesar Imperator totius mundi hi domi onus, non possiimus tamen quin miremur accidisse, ut Interpretes super interpretatione horum verborum, quaestionem deduxerint in centum opinionum myrtoas, ut loquitur Peckius ad hanc Ly. nec minus, quod ipse earum numerum augere voluerit, sententia tanto viro indigna, nec ulliuseedente absurditati. Ego sane, inquit, in eorum sententiam transeo. qui Imperatorem respectu universalis regiminis, de fure, mundi dominum esse declarent, T quamvis alia ad particulares Principes pertineant, uniuersitas tamen de jure
ad Augusuriolum. Igitur et si diversa regna divers Reges obtineant. cy tamen omnes, nisi peciali privilegio exempti re riantur. Imperatori non Iecus lubesse, quam Pontifici Cardinales, eae. terique Ecclesiasici ordines videntur. Nihil est simplicius & certius. quam Antoninum se mundi dominum vocasse, primo per hyperbolen, partis
insignioris, non maximae, pro toto, quia satis con. stat, Romanos nunquam Partem mundi tum co.
anili tertiam, ne longe minorem dicam. ha duisse sub imperio. Praeterea; locutum esse An. toninum de iure suo praesenti, non de eo, quod plura post secula suturum esset, & tempore Baldi vel Pechii suit. Quid enim in ius, quam Imperium Romanum liabere nunc idem ius, quod fuit tempore Augusti, possit excogitari, non
animadverto. Certe non est absurdius statuere.
quod Reges Romani aeque domini mundi fuerint.
424쪽
ae Imperatores deinde fuerunt. Nam si jus suum
Imperatores iure belli amittere non potuerunt, nulla ratio fuit id primum acquirendi; adeoque tant semper id eos habuisse oportet, quam deinceps suum ius amittere non potuisse credantur. o δὲ νομος τῆς Θαλάσσης. Lex autem maris. Laboratur hac connexione; Fgo sum mundi Dominus. Lex autem metris. Sen1iis idoneus variis emendationibus quaeritur, quas videre licet apud Vinuiuin loco citato, & wissentachiuin th. ta. sU. h. t. Alii conantur expli re verba, ut habentur; Et quidem Aleiatus Wissenbachio laudatus rh. lin. b. t. universi textus di sensus rationem satis perspicuam exponit: hunc vero peculiarem contextum; ego sum mundi dominus, Lex autem maris, non inducit apposite. Plerique emendant , Struvius in M. F. t. laudat Michaelem de Luna, qui sic acceperit; Ego sum mundi dominus, idem ego sum lex maris. Obstat, ni fallor, graecisinus. ὲγω μὲν τῶ κοσαου κυριος, ο δὲ νομος της θαλάσσης. Hae particulae, o x, uovam personam inserunt, non patiuntur ejusdem per-stnae continuationem, si quid judico: praeter T I T. MIquod durius hoc est, ego sum lex maris. Neque tum bene cohaerent haec, Fgo sium lex maris, judicetur Lege Rhodia; Cur Lege Rhodia' quia ego sum lex maris 3 est omnino haec abrupta ratio. ο δὲ νομος τῆς Θαλασσης. Igitur adde sis, των Po-δίων. hoc sensu; Equidemstim mundi dominus, sed Lex maris, es Lex Rhodia. Niliit tamen addere velim textui; Levis transpositio 1ussicit, hoc modo; gγω μὲν του κοσμου κυριος, ο δὲ νομος Hῆς
τικω dcc. Id est, Ego quidem mundi sum domi. nux, Lex autem maris, es Rhodiorum; Iudicetur Lege nautica. Λlias ita loquitur; gγωμὸν του κοσμου κυριος , o δὲ νομος τῆς Θαλα-ης. Tω νομφτων Poδων κρινε θαι τῶ ναιαικω. Apparet, nulla opus esse litera mutata. modo των Pοδίων pona tur ante τω νομω : Nec opus est poni bis τῶν 'Pοδίων, quia Lex Rhodia per excellentiam nautica dicta est. Reliqua diei, Legis 'Α5-σκ, in quibus nil sil est observationis nostrae particularis,
I. Continuatio. quid Institor. II. suci d erat a Procuratore ne otiationis. III. Disserentia inter Exercitoriam/Insitoriam duae. IV. Tertia, in Iolidum detur, an secus, actio in Exercitorem. V. suarta disserentia, circa subsiturum. VI. Postrema circa Mutuum. HIe titulus in Parte Ip. 42K conjunctim cum
Exercitoria actione tractatus est, quia proprietates utriusque iisdem ferine regulis constant: uuatentis tamen subjecta materia, nonnullis etiam effectis discrepant, locum hunc Institoria seorsim accepit.Definitio est in Parιe Ie. ψ21. n. 4.dc datus iis, qui eum institore contraxerunt de rebus ne eotiationis terrestris, quibus spraepositur, adversus dominum negotiationis. Institor ab instando dictus, non modo is est, qui tabernae, sicut exercitor navi, praeponitur, II. h. qui labernarius vocatur in I. 4. is. 7. sed cuicunque alii negotiationi : qualis est insularius qui aedificio praepositus est, vestiarius, lintearius, qui vestem, qui linteum pro aliis circumserunt, vulgo circitores, I. F. g. q.
Erant etiam, qui praepositos sabris & fullonibus habebant,g. 1 qualis fullo & faber Ciceronis, nec non Demosthenis pater, fuisse traditur, apud Plutarch. invit. qui ex Crassii in ejusmodi fabros institores habuisie, refert in illius vita. Quin ct sar. tores, pistores, & aurigae institores erant, qui per
alios illas artes exercebant, denique di libitinarii sive sepultores. s. s. 1. g. s. d. l. s. Proinde αAgriculturae praepositi tales erunt, quos nostri vulgo Telme era appellant. Να Cum autem aeque possint esse liberi homines quam servi. L r. h. l. t. s. q. de Exercit. act. quaero, qualis contractus sit inter institorem dc praeponentem; Mandati actionem, aut Negotiorum festorum dari, auctor est Ulpianus in I. r. h. r. 'Atqui si mandatum interveniat, Institor erit Procurator. I. I, in pr. de Procum Quid est igitur. quod procurator dc Institor opponuntur. diversis etiam effectis, ut de eo, quod procurator egit,
mandans tertio non teneatur, quod in Institor egit, de eo plane teneatur, l. q. sto. h. t. y Dicenis dum videtur, Procuratorem quidem semper constitui Mandato; non omnes tamen, qui mandatum accipiunt, dici Procuratores: uui mandat alii pecuniam eredi, fidejussoris instar habet, tit. δε
425쪽
A Fidejussor. Μandator. At creditorem illum,
qui mandator est, Vocari Procuratorem, non memini. Qui mandato domini curam alienae negotiationis ut officium suscipit, eamque ita exeriscet, is est Institor; qui vero ab amico rogatus oculos animumque advertit alienae negotiationi. vel aliquid eo spectans curat. non ut officium, sed extra ordinem, hic Procurator esse videtur. Si ehodie Institores sunt non modo , qui tabernis praeficiuntur, sed omnes, qui se dedunt huic officio, curandi alienas negotiationes, vulgo Ma- elaers, qui sane ad singula negotia Mandato constituuntur. υ commi , nec tamen sunt Procuratores , verum qui hanc professionem prae se non serentes aliorum mandatu aliquid negotiati sunt.
hi sunt Procuratores, d. g. io. Ubi differentia admodum notabilis, inquam; Mandans ex eo, quod Procurator egit, conveniri non potest; Ex institoris Delo tenetur, directe scilicet, ex subistilitate juris; nam ex aequitate placuit, utilem mandati & contra mandantem dari a filonem; ad exemplum institoriae. l. ι'. g. Si Procurator. G. de action. ev pt. Adde l. N. h. tu. quae distrinaen, modo quod dedimus, illustrat, quatenus docet, hanc praepositionem morte non finiri; sed etiam in heredem dari, quod est contra naturam manis dati, ut constat ex I. ult. I. Manae 3. Placet addere differentias hujus actionis ab Exercitoria, postquair, parte priore convenientias vidimus.Praecipuae disserentiae sunt hae: I. Exorcitori ae major eli utilitas , quia ad summam Rempubl. navium exercitio pertinet ; Institoris non est idein usus, i. t. s. ao. de Exercitor. II.Magistri navis debet esse major potestas. quia locorum distantia non patitur Exercitores consuli; Institorum conditio facilius cognosci, ct ollicium ejus limitari potest, d. l. . in pr. de Exercit. aft. 4. Hinc oriuntur differentiae speciales. III.
Exercitor, quo volente magister negotiatus est. tenetur in solidum. Institor tantum ratione mercium, in quibus est negotilatus. d. l. t. s. a. idque ob
hanc rationem, quod exercitionis navium major sit utilitas. At haec eadem ratio, moribus hodiernis . contrarium introduxit. Nam Exercitores navium, ob utilitatem mercatune magnariae ct transmarinae, tantum tenentur, quod attiueat ad merces naVe contentas. ut sigerius intelle diuineit; meliore, ni salior. ratione, quam Romanis placuit. Magis autem mirandum, quod e contraelii institoris hodie, si recte puto, dominus nego-
tiationis in solidum tenetur: Qui contraxit. inquam, per institorem, rior em Mahelaer, absolute tenetur. & minime tantum quoad illas merces. Λdeone mores Iuri veteri e diametro adversi 3 Potius ita dicendum: Si quis tabernae sit
praepositus institor, dominus, quo volente PraepO- situs est . ultra merces non tenetur. Idque sorsitan aliter nec moribus hodiernis obtinebit, d. g.
ao. Verum si quid ex speetali mandato domini Contrahat Institiar, ex eo non potest dubitari. quin mandans in solidum, tam jure civili quam moribus hodiernis teneatur, ac ita res in Priore parie disserent iae subsistet. s. Quarta differentia; Exercitor aeque teneture facto ejus, quem Magister sibi substituit, quam ex ipso illius contraelu; etiamsi Magistrum hac. lege dederit, ne liceret ei alium sibi substituere l. l. y.F. b. t. ubi secus esse dicitur in Inllitore; facilius hoc in Magistro, quam in insitore admittendum dicitur, propter utilitatem. rei scilicet
exercitoriae navalis. voxfacilius non tam suspendere, quam adficinare videtur oppositionem inter
lior erit retentio. continetur absoluta positio denegatio, confer. Brisson. d. V. S. voe. Facile. Adjuvatur haec positio, ratione, quae redditur in Irid. it. Cum sit major nece in contrahendi cum
Magistro, quam cum Insitore; quippe res patiIur, ut de condictione quis insitoris dispiciat flecontrahat: in navis maSistro non ita. Non est dubium tamen, quin valeat in ipse Exercitore exceptio. quae de institore posita est in M. g. r. cI seqq. h. t. Ut si palam proscriptum fuerit, ne
cum alio quam cum certa persona contrahatur,
ita ut prohibitio iacile a quovis intelligi posset, eo
casu contractus a substituto Magistri initus non
6. Quinta disserentia circa Mutui usum consistit, scilicet Magister mutuam pecuniam accipere potest in usum earum rerum, quibus est praepo-iutus, nec creditor plus probare debet, quam ita convenisse. & rem in tali statu fuisse, licet magister pecuniam eo non converterit, L . s. g. s l. y. de Exercit. H. De institore nihil tale reperio sed eum mutuis pecuniis oportet esse praepositum. l. U.ul. N. de Inst. act. vid. d. l. . in . Addi posisunt, quae habui nitis ad titlade Reb. Cred. Atque haec de Institoribus Observata. quo minus hodieque obtineant, nihil obstare videtur.
426쪽
I. Tributoria, unde dicta. N ejus natura. II. Usus ejur hodiernus. III. M, quod alii eredito. res aliis praeferuntur, secundum mercet, in quas crediderunt, hodieque valeat. IV Dipinctione discrepantia Dd. expeditur. TRibutoria adlio datur etiam ex alterius Gn. tractu adversus alium, sicut expolita est in Parte L p. 427. n. ff. Dicta est a TRIBUENDO suum cuique: creditorum scilicet; Habet enim usum. Quando pater vel dominus merces, in quibus filius aut seruus est negotiatus, male divisit inter se & ereditores. ad hoc, ut divisio iniqua corrigatur, &Dum cuique tribuatur: Scilicet, ipsa in divisionem hae actione non peti, sed dolum malefactae divisionis corrigi, adeoque ex delicio actionein esse rei persecutoriam, loco eitato probatum eiι Sane quando Praetor male factam divisi nem corrigi jubet. hoc ipso effieitur. ut divisio recte fiat; Intentio est, ut divisio male facta corrigatur, exitus est, ut inde sequatur rectitudo divitionis; ae ita si quis dicere velit. divisionem ipsam per hane actionem perpetrari, licet equidem hoc illo sensu dieere. Verum ut divisio primitus hac actione petatur, non habet sacultatem; supponitur divisio male doloque facta, ut ita facta c. irrigatur, L 7. g. g. F I. ult. h. t.
a. Moribus hodiernis, hujus a stionis non magnum esse usum, ' colligi potest inde. quod cum servis non utamur, fili ita milias autem per separatam negotiationem consensu patris saetam, jure patriae potestatis liberentur; ut probat Grinne-πegius ad LI. C. de antip. lib. manifesti m sit. Tributoriam actionem, quae potestatem patriam vel dominicam supponit, in iis locis institui non posse. In hac provincia cum habitatio & negotiatio seorsim instituta, non solvat potestate in Patriam, teste Sandio I. a. tit. 7. deses non est haec actio remota a facultate fori, tametsi rarius ex
s. Neque tamen deest . quod ex argumento βum, quae sunt in hoc tit. ad usum, ab his ipsis.
qua negant usum ejus esse, colligatur. Servus aut
filius habuit diversas negotiationeq. sagariam dilinteariam. alios habuit creditores in his, alios in illis mercibus: Hi non sunt confundendi; sed ut
diverse crediderunt. ita separatim in tributum vocantu I. s. Si plures. U. equ. h.t. Quaeritur. an haec distin filo locum habeat in aliis mercatoribus diversas negotiationes habentibus, ita ut qui ratione hujus negotiationis. aut tabernae. credidit. is in mercibus eo spectatilibus praeseratur aliis creditoribus. qui respectu diversae negationis vel
tabernae crediderunt. Ita communiter tradunt.
ut probat. Auctores laudans, Struvius ad h. t. n. 7 Negat hoc iuris esse, Griaene'regius ad h. I. Morinnacio nitens auctore. Curiaeque Batavi eae praejudicio, quae censuit, omnes omnino creditore', ubiis elinque bona debitoris inveniantur, proiniscue pro rata ejus, quod cuique debetur, penning pen
nacius; in tributum esse vorandos.
. Reetissime in illa specie, quando debitor plures tabernas si ve negotiationes, ipse per se exereuit, ut casum uterque ponit. Verum hoc mihi
potius argum. d. l. s. s. t s. T seqv. colligendum videtur; Si quis diversas tabernas. sub diversis in. st i tot ibus habuerit, isque solvendo esse desierit.
tum creditores, ut quisque credidit, in hane aut illam tabernam, esse praeserendos. Hic enim textus. qui de allione ex alieno contrae v nata loquitur . ad Obligationes ab ipse debitore immedia.
te contrastas, non debet produci; quo minus ad eos, qui per alium celebrati sunt. extendatur. nihil obstare videtur: maxime si verum est, quod adiit.praeced. Observavimus, e contra stu institoris tabernae praepositi, non teneri praeponenteiri insolidum, sed quatenus est in taberna. per L . g. 2o. de Exercit. aci. Secundum illam disinistionem reis spondet etiam Behman. ad h. r. n.ys. Iacob.Schult.' Sehilter. aQ. M. a . ν 47. existimat, posse eam applicari apud nos ad filiumsam. qui. peculiari coeo nomia nondum instituta, in pecu Iio a Patre concesso negotiatur, imprimis si pater sibi in filium potestatem expresse reservet. Dissent. Hahn. - instit. de ausim tribui. n. ε. Idem Schilterus L e β.r . l. s. I. U. rL ad negotiationes liberorum hominum applicar, ac merces inter cujuscunque negotiaticinis creditores separatim vult distribui, cons. Decian. f. r. Confιον. n. ap. 6. sed quia cum libero homine eonia trahentes, personae magis quam tabemae fidem sequunciar, a. cf. s.fΤ. de contrab. empl. Groene egit seniatentiam potiorem videri, monitum fuit a Mencken. Contr. Jur. GF. Disp. UL b. I. add. Huber. .. l. f. s.
427쪽
suis. pra I. qu. O. n. n. Intelligendum hoc au- dominii reservati vel hypotheeae ius habent, ut tem de creditoribus personalibus, . non de iis, qui docet eadem praedicta I. l. s. U. h.
Quod cum eo, qui in aliena potestate est, negotium gestum
luu cessat. V. UDr ejus hodiernus. ΗTe Rubriea in Institutionibus, continet O.
II nes, quae ex facto eorum, qui sunt in aliena potestate, competunt actione S, Exercitoriam,
Institorialia, Tributoriam, Quod jussu. de inxem ver , ct de peculio. Heie eadem loco inter illas actiones medio collocatur, ratione, quam reddit Gaius in I. r. h. t. Praetor enim in Edicto cum tres actiones e contractu eorum, qui in ali ua potellate sunt, maxime frequentes, Ob utilitatem promiscui usio, id est mercaturae, ut habet L ι7. s. a. de Ins. ag proposuisset, consideranseas posse descere. subjicit ad desectum illum sup-Plendum, aliquot actionum species, de Peculio, de in rem verso, & quod jussu: Praemisso tamen ineo generali in hac Rubriea; lieet ea non expleat rubrum nigio; sed limitationem collocat, appli. candam obligationibus eorum, qui sunt in poteilate patria.
tur ut pater se milias, t. s. de O. s A. publiea ta. men utilitas fecit, ut aequum censeret praetor, quo filiitam. novi patres familiarum facti, nec in re ampla constituit, haberent beneficium, ne tene. antur ultra quam Iacere possiat, respectu obligationum. quas dum erant in potestate. contraxe.rant, etsi jam condemnati fuerant, L 2. inpr. V Isis tr. h. t. ubi explicatur, quando hoc beneficium illis proprie indulgeatur. Nempe, si emancipati suerint. aut morte quidem Patrum sui iuris iacti, sed exheredati, vel hereditate patris abstinere coacti, aut etiam ex minima parte heredes instituti, juncta l. a. Minima pars videtur esse Legitima, nec enim citra exheredationem minor pars relinqui potest. l. 3. s. g. de Ins. Testam sorte etiam aliquanto majori parte relicta, dabitur benefici. una, l. 4. In pri
ram Veteres Romani praecipue, multoque majorem quam hodie publico malo, praesides civitatium, habuere ne familiae dissiparentur: quod evem
turum videbant, si Iecm. ςmancipati, patrimo ruis beneficii filiaifum. indulti. IV. Casus, quinio adhuc apud Patrem existente, vel eo mortuo nihil aut parum ex bonis paternis aucti, in soli
dum e contractibus antea initis excuterentur.
Quid enim aliud quam ut domus ab illis aegre
constitutae super novos dominos ruerent, expe
ctari poterat ' Visum igitur rectissime. dandum illis aliquod levamentum, saltem ut consistere possent; ne in amplius, quam facere possint, conde innarentur, hoc est, ut tantum iis relinquatur. ut NE EGEANT. l. s. in . de Reyud. hoc est, ne ad extremam paupertatem redigantur; Egesta tein enim plus esse quam paupertatem, aliquoties dictum est. Relinquendum iis est, quantum ad honestain vitae exhibitionem requiritur; cujus moderatio quomoda accipienda ut, ad tu. de MDd. dispieiendi locus erit. 4. Cessat hoc beneficium, quando favoris illius ratio cessat, quemadmodum, si post multos annos agatur. quia itine Filius in. satis invaluit, avi si adhue miserationis egeat, adjuvari non potest, certe non debet, cum alieni juris praejudicio, I. 4. g. 4. II. Si exheredatus, deinde receperit hereditatem ex fideicommissi . aut per Querelam, L s. s. r. III. Si contrahens filiusfain. se patre insa- initias esse simulaverit, I. 4. I. I. dc l. 1. h. r. IV. Iudelictis non habere locum hoc bene fietum, ratio manifesta dictat, l. 4. g. 2. V. Si pater mandaverit, ut filio crederetur, habet creditor electionem, utrum heredes patris insolidum, an filium in s Iidum convenire velit; ut tamen si filius conveniatur, is in quantum facere potest, condemn turi L 7. h. s. Moribus hodiernis usum eius cessare, tradit Grcene'regius ad Ly. h. t. quia singularis iula Romanorum patria potestas in desuetudinem abierit, cum suis effectis peculiaribus, idemque adfirmat Autumnus Cens Gall. h. t. Adhaeo prima ratio est; non ubique illam cessare patriam potestatem ejusque effectus. utique non apud nos. Dein, ubi maxime cessit peculiaris illa patria potestas, ibi profecto adhue usum iuvenit ra-
428쪽
tio πολιτικωτατη inpr. h. t. exposita; pareendum iuramvis igitur aboli ius non sit, ratior tamen esse novis patribusfamiliarum: quia non minus usus est hujus privilegii, quia contraditis filiorum. interest nos irarum Remin p. domos integras ter- sana. ante nuptias, quibus solvit ut Patria potesta Vari, qua in veteris Romae interesse credebatur. non sunt frequentes, aut notabiles.
I. Origo hujus Sili. II. Sententia ejus remis e. D usus ejus hodiernur. III. An pertineat ad filiolf in dignitate constitutor. IV. siuid si locupletior fit sitis . aut pater. V. Condictionem soluti ex m. non dari. VI. An fama conscientia inurpari queat. VII. An flexceptio nou opponatur, Judex mi rationem habere possit, remissior. ALexander ab Alexandro lib. I. geniat. dier. c.
7. narrat. se incidisse in quasdam antiquas imges ereptas e naufragio, ac inter eas inveni lIe ve. tus Senatii sconsultum, cujus verba citat, eadem
uae sunt in Selo Macedoni ano, quod est in I. l. . t. atque hoc vetus populi Rom. Selum a Claudio Aca Vespasiano fuisse repetitum, narrat in fise praedicti eapitis. Stupore dignum erat, homi-uem vetustatis gnarum, ignorasse Macedonianum Sistum, quod erat in Pande stis eius aevo notissimis , dc ex naufragii reliquiis eruisse. quod ia nantiam manibus erat. Ex illo scilicet vetere Sela, explicat diei uiri Terentii in Phorm. ubi pater ina. te contentus. filium quasi lege eoaelum indotatam uxorem duxi m. set vii in increpat, quod non pdi ius dotem dedisset. quia legi sali facere potuis. sent, & li pecunia deerat, potuisse steriori sumere; Cui servus respondit: Huis pulchre dixistis quidem quisquam crederet te vivo. Huius dieii
rationem petit Alexander ex illo vetere Se o, quo jam antiquissimis temporibus cautum fuerit, Ne filiosam . mutua pecunia crederetur. Atqtii Senatus . ellipsit in illud Macedonianum. tempore Claudii vel Vespasiani conditum , antea quod constet, ignotum. Ad Claudii principatum refert Petrus Faber t. Semesr. ult. Cui favet Tacitus N. Annal. U. referens. Claudium lege lata cavisse inter alia, ne in mortem Parentum pecunias silii fam. faenori darent. Bristoniug aliiqite ad impe. rium Vespasiani reserunt. atri ore Suetonio in
Vespas cap. ιι. verbis: Auctor senatui uis, decerisnendi, ne siliorum m. faeneratoribus exigendi jurerediti unquam esset; Me es, ne post patrum qu
dem mortem. Haec loca sententiasque Faber ita conelliat, ut Claudii tempore putet Settim ct levem de Mutuo non dando filiiss esse faetiim, esse latam. Vespasianum autem ante Principatum, pro libertate relationis Senatoriae. suasisse Senatui,
ut ejusmodi Cousultum vetet, quod cui fiat verbsiluit et Non est dubium, quin bis eadem de re
cautum fuerit, semel Lege, rursus Scio tantum. χ poliremo plenius. Lex Claudia tantum vetuit Mutuum dari, ut habetTacitus, in mortem Parentum ; hane Lege in sceneratores, ct facile princeps eoruin Macedo, novis commentis eluserant; quorum unum fuit, ut incertis nominibus crederent. sicut est in textu Se i. Iucertis nominibus, explieat Struvius an pr. h. non expressi quantitate ex verbis, ne quid amplius diceretur, vel de indesinito solutionis termino, ne in parris mortem creditum videretur. Simplicius videtur, incertis nominibus esse. fillitiis nominibus. collusione inuis tua, ct occultis cautionibus, e quibus post mortem patris ageretur, quod Lege Elaudia non videtur
suisse prohibitiun. vel ba ne quid amplius dueis retur.) alias Macedonis fraudes & machinatio.
nes, quas recensere longum erat, spectare viden. tur. Quid vero ad locum Terentii dicemus, unis de Alexander antiquitatem Senatusc. sered II. ta.
bulis parem colligit 3 Nihil aliud, quam non suisse expectandiim, ut adolescens, patrimonio peculioque carens, vivo ct invito patre, fidem pro notabili pecuniae summa inveniret: Etsi enim id genus eallidi audacesque sceneratores aliquando inveniebantur. id tamen non suisse ordinarium re inventu facile, res ipsa loquitur. Potest etiam objici locus Ciceronis Orat. pr. M. Cael. Nam quodas alienum, inquit, objectum es, sumptur reprehensi, tabulaesagitatae.υidete, quam Pauca renton
FICIT; versuram nunquam omninofecit ullam. Λtqui nominum & mutui obligatio, per labiit assere conficiebatur, ut ad rit. I. de litem oblis. di imam. ubi ct vide Hotomannum. Quod si tabuistas filiussam. non habuerit, nec Mutili facultatem habuisse videtur contrahendi. Sed non unica fuit, per tabulas sive rationes collatas, mutui conis
429쪽
trahendi ratio; potuit etiam per chirographa αλ alendaria argentariorum, quomodo filiosfain. oportet Obligatos suisse: Quia tabulas accepti &expensi, e quarum collatione fiebat obligatio nominum, soli patresfami l. habebant, ut helcM.Tullii is scribit. Idem negans, Caelium nec versuram sectile, id est . pecuniam scenebrem accepisse. Mutuum aliter etiam, quam in tabulis, contrahi potuisse declarat. Teneamus igitur, olim filios-fanti dissiculter mutuas accepisse pecunias, nulla
tamen Lege suisse prohibitos. Exiitisse scenera. tores, qiii iniquit simis conditionibus, illis crede. te sint soliti; Quod Lege Claudia & Senatus- Consulto Macedoniano fuerit intei dictum.
cum argumentum ipsuiu supra in Part. Ly. 4 . oecupatum sit, heic brevioribus esse licet. Quem usum habeat hodie, non magis est Draetereundum , quam origo ejus ab antiquo. Locum ad. hue liabere Sctmii in filiissam. minoribus annisas. statuit Grcene wegius ad pr. C. h. t. non habere locum in majoribus, quoniam hi desinunt hodie esse filiisam. Unde tequitur, sicubi aetate non finitur Patria potestas, ut apud nos, hunc in dum ignorari. & Sctuin etiam in majoribus locum este habiturum; modo non contraxerint matrimonium: quoniam hoc ubique Europae finem Patriae potestati imponit. De separata habitatio ne . quanquam apud nos per eam non solvitur Patria potestas. nec filiussamilias delinat esse talis; valde tamen probabile est, si pater separationi or onomiae consenserit eum simul naui uico'.
trahendi potestatein dedisse videri; Qitanquam hic ea sis inter eos, quibus cesset hujus Scit beneficium, ii in recensetur. ideoque dubius videri potest. Quod etiam Ulpianus in I. i. g. vlt. tradit. in filiosam. nihil dignitatem sacere, qno milius Sctum Macedonianum locuin habeat, id & jure novo & moribus hodiernis hactenus mutatum esse, quatenuς dignitates hodie tollunt patriam potestate in , ratio juris omnino dictat. 3. Eil α aliud, in quo Autumnus & Grcene. Megius Romanum ius abrogandum censent; Quod in l. p. g. a. h. t. scribit Ulpianus, nihil interis es , qtiod ad usum Scti, consumptisint nummi, an exte ut in peculio; quin nee de filiae mutuo dari actionem, quae alioquin aeque Scto quam filius.
Din continetur, etsi ornamenta pro numinisecim paraverit. haec ita sbsolute accepta, merito
illi ut iniquissi ina improbare videntur. Sane, si hoe vult Ulpianus, patrem filiumque luerum it
Iud in peculio posse retinere, nullo remedio creditori dando. non poteli negari, eam esse rem injustam: Sed tu dic, actionem ex Mutuo per Sctuin excludi. non aeque condictionem, quatenus filius est locupletior. Nam si haec actio datur ad verissus pupillum, ex causa Mutui, cujus obligatio est ipso iure nulla, t. s. inpr. de Auctor. Tur. multo magis dabitur adversus filium iam. qui ct natus aliter & civiliter est Obligatus, cum per Exceptionem se tueri debeat, I. pen. Npassim b. t. qua de re Wissenbachius ad pr. h. t. etsi Bariolus S Salicetus, eosque secutus flacho vius not. Par. ad h. t. n.
F. negant, per jus novum, quo diguitates liberant a Patria potestate. mutata esse, quae in favorem filii sana. introducta sulit; Atqui hoc SQ non simpliciter in savorem filiisam. introductum, aliquoties dictum est; Cui accedit, quod actus prodigensae ct insidiarum in Patrem, non conveniantiis, qui publicis munerum ossiciis d gni suiu habiti. Adde Bachbv. not. ad Tr. D. 2υ. tb. 4. Caetera ex praedicto bico ad Inst. petenda; junctis iis,quae adiit. Ide Obligat. ex quassciuir. n. lo. pag. dicta sunt, quamobrem Condictio indebiti filiosam. soli ita pecunia non detur; eo quod scilicet in odium sceneratoria in potiusquam savorem filii Din. sit introductum; Atqui tamen subveniri cichurstio m. hoc Senatus. Conissulto, I. 7. LI. h. t. Nempe rei veritate inspecta consulitur filiis ana. praecisa ipsis prodigentiae sa. cultate; Sed non est ejuSmodi favor ille, qui rem in arbitrium filii sana. conserat . cum potius ad cohibendum illum comparata sit. s. An filius Din. salva conscientiae integritate
Senatus Consulto possit uti, videbimus in simili ad D. tu. deSC. Veliciam. Wissenbachius Noster usum hujus Seti damnat . ad h. t. n. 32. ni. mis abrupte usus argumento juris naturalis, cujus obligatio in hoc Seio manet, i. Io. h. t. Nam facultates naturales, quae ad patrimonium spectant, lege gubernari possitiat, eiusque dispositio. neq a civitate receptae, videntur esse sponsioues civium, per L . N a. de LL. quibus si invicem i tantur, non faciunt mutuas injurias, sed exercent publicas conventiones, quρ de re di x. ad tu. de
6. Postremo. si exeeptio in judicio non Dppo. natur, an iudex Scti rationem habere debeat; item quod etiam post sententiam opponi possit, videbimus iusta de Sc. Vestes n. 7. LIB. XV.
430쪽
LIB. XV. TIT. I. DE PECULIO. 9M
L. Continuatio, is remissis ad Partem primam. II. Species adventitii peculii, quarumjus plenum ad filium pertinet. III. Παραλειπομ ενα actionis de peculio. IV. Usia hvus actionis hodicr nur. V. Observario de peculio adventitio.
F Xcepta Mutui causa, quae Sisto Macedoniano
filiissem. interdict.1 fuit, ex omnibus aliis fi- ' lii e tractibus Pater, ct quasi talibus & veris actione de peculio tenetur, quemadmodum etiam dominus e contractibus servi, aut si peculium delit, ct pater aut dominus aucti sint e contractu, datur actio de in rem verso; si nec hoc quidem, jusserit autem pater, tum postremo loco quod jussu agitur in quibus hic totus liber consumitur. Actum est de illis in Parte I. tit. 2uod cum eo, qui ina pol. de peculio, de in rem verso . di quod Jussi, postquain de Exercitoria, Institoria. quae sunt etiam apud illum titulum Insitutionum, ab. solvimus. Institulum peculii, quid & quotuplex sit, accepimus apud alium Partis L titulum, per quas personat cuique acquir. Pag. tD. N seqq. De peculio castrenu, vere cc quasi tali, nihil hele
habemus adjungendum. a. Sed Adventitium, quod a Graeeis ridicule L. tis, απολ/άττικὸν, quasi a peregrinando vocatur.
reeipit hoe discrimen; quod, etsi jure Codie is
proprietas ejus sit liberorum, usu ructus autem patrum; non tamen nulla sint bona, quorum u- suffructus ad patrem non spectat, verum quae pleno jure sint liberorum, distin ista tamen a castrensibus di quasi .cas rensibus. De his capienda videntur esse verba Nov. 22. CIq. ubi; Ο x των ἰδιοκτητων κ quasi- castrensum peculiosum iEM. ρωβω λόγοi και Αρων τινων, ut verba citat Bal. duinus ad hunes. Haloander vertit; Excipitur tamen ab his eastrensium G quas - castrensium
peculiorum, is item quorundum aliorum ratio. Serinigerus & Gothostedus, pro ιδιοκτητων habent castrensium, verba autem εσε - τινων, quorundam aliorum, non agnoscunt: Est tamen
ita, quod praeter castrensita & quasi- castrensia, quaedam alia conditionis alioquin adventitia:, de quibus jam loquimur. pleno jure liberis acquirantur, ut quae relicta sunt liberis, sub eonditione. ne pater usuit fructiun habeat, Nola. t 7. cap. I. inpr. Unde suth. Excipitur. sub d. l. 6. minus re-
ete descripta est, quae parentibus id tantum licere vult, cum in fine L prine. cuivis personae, παῆὶ προσωπω id permittatur. II. Hujus generis sunt
boua. quae filius lam. una cum patre ex successione statris intestati capit, N. IIS. e. a. III. Pater,
qui divortium instituit illegitimum, amittit bona sua, quae pro triente monasterio, cui includitur, pro besse liberis pleno jure cedunt, Nov. Isq. c. II. ubi vulgatus interpres habet haec Verba; γοει- am Pater rerumfilii in potestate positi non habet usu r. quae neque sensum habent idoneum, ne.
que in Graeco extant. nec ab Haloandro agnoscuntur; quod miror a Gothosredo non animaduer
sum, ct magis quod ipse aliique hine colligunt. injusto divortio solvi patriam potestatein, quod
sane hoc loco minime sancitur. IV. Res donatae a Prinei pe, instar castrensis peculii sunt, L 7. C. debon. quae lib. V. Si filius invito Patre hereditatem adierit. vel rem alia in acquisierit, quod cum olim non posset, hodie permittitur, i ta ut Patri inde nee lucri spes neque damni metus immineat, Lust. pr. C. de bon. quae lib. VI. Jam olim ejusdem Iuris legatum militiae fuit. LI. f. 7. in fri minor. id est, lanctionis agentium in rebus, quorum schola vocabatur militia, ct erat in commercio. Bris n. de C. S. verb. Militia. VI . Si pater in bonis per fidei commissim filio restituendis, fraudulenter se gerat, multo magis in advenistitiis, omne jus suum dc usum D. perdit, nisi quod egenti prestanda alimenta. t. so. ad. M. Trebel ubi filium hae parte militi comparandum ait JCtus, nempe quod ad plenum jus Dominii; unde&Glossarium graecum illa bona pri, quasi- castrensibus habet, in voce πεκουλια. Sic etiam Lex T. C. de boni, quae lib. appellat res a priueipe dona. tas; sed de reliquis potius est, ut adventitiis cono numerentur. Nam alioqui adventilia magis ea bona quam castrensia sunt. quod essectum in iure testandi habet, de quoad tua quib. non est perm. De. res. Casti ensia enim ea tantum habentur, quae vere ui bello atquc eastris quaesita sunt.