Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

101쪽

ctis Diodoro ac Stilpone aliisque ex Mega. rica disciplina, ne deinceps ad eos in hoc de vitis philosophorum volumine iterum redire cogatur. Post, alios, qui restant, Socraticos Critonem, Simonem, Glauconem, Si miniam ac Cebetem leviter attingit. D nique his addit Menedemum , illum quidem e Phaedonis schola ; sed tamen , tum quod is novam sectam instituit, Eretriacam dico , tum quod erat ejus vitam Laertius longiori sermone explicaturus, ab eodem disjunctum Phaedone in hujus libri fine col. Iocavit . Accipe verba Laertii, quae Sunt in ultima parte vitae Phaedonis: Και εως

AD SECT. CXXXXI. LIB. II. IN MENEDEMO .

De Menedemo apud restem Demetrium accurat . amminen pro Διαι meam legendum .

102쪽

Vitiose admodum , Λογος δε διαβλεπειν. etc. reddita ab Ambrosio ac Meldomo sunt,

Per eam epistolam ilium admonet , caveret unum ex his, qui sibi essent infensi, Aesebγ- Ium nomine. Male etiam Aldobrandinus. Fima est , Arachmum eum quemdam adversarum libi in rep. partium designare. Is. Casauboenus pro διαβλεπειν , legit διαβαλλειν in hanc sententiam, Fama est, Aeschylum quemdam qui Menedemo in re . administratione

erat contrarias , solitum esse eum calumniari . Sed ne iste quidem Laertii mentem, etiamsi ad eam propius, quam caeteri, ac cesserit, est adsequutus. Scribendum ergo potius διαβαλειν , itaque interpretandum est: Ama est autem, Anebium a perrarum in rep. partium , Mesedemum ea de re apud regem calumniatum esse . nam ante dixerat Laertius, Προς δν διαβλη γεις, cus την πολυν εγχειριζων Πτολεμι-ορ, απολογει- ται-εm λms, ns n αρ en' Mενε diiuns βα-

103쪽

42σιλει etc. hoc Ist. Apud quem Demetrium ) eo nomine aecusatus, quod Bois maeo eisitatem traderet , epistola se defendit , cujus est initium. π Menedemus R. Demetrio S. Audio , ad te delatum esse de nobis α. Feriar autem A seolus eum quidam

adversarum in rep. partiam accusavisse. Vides . opinor , διαβαλειν superiori διαβλη- ΘEis omnino respondere: itaque recte pro διαβλεπειν, suisse suppositum. g. XUL

AD SECT. XX. LIB. III. IN PLATONE.

Annicerint pecunia ad se a Dione massa pro redeminptione Platonis, hortulum huic in Academia emisisse . Castigatur Mei mus .

Hunc Iocum depravavit Meibomus, Amstelo clami edens προσεσθαι. Esse enim debet προεσθαι , ut a Stephano ac Romae vulgatum. Idem prave etiam ex Ambrosio

104쪽

latine vertit, Blumque Annicerim eam nulla ratione admuisse; sed hortulum quoque in Academia sibi eo arasse. Nam est contraria sententia, nempe, Aliqui Dionem quoque pecuniam ad eum c Annicerim mbrisse perhibent pro ea, quam Anniceris in Platone redimendo erogaverat) quam is non remiserit quemadmodum ab amicis Platonis missam repudiaverat sed ex ea ipsic Platoni hortulam in Academia eompar

οι δε τριακοντα forsan οἰ- ιακοντα e libri margine huc irrepsere και ανα-

terpretati , vel etiam ad N αργυριον, peem niam referri hoc modo, Sed ipsa hortulum in Academia emisse. Platoni videlicet. Lege Apuleium ac Suidam apud Menagium

hete. 3. XVII.

105쪽

a x LIBRO III.

f. XVII.

AD SE T. XxvI. LIB. III. IN PLATONE. De mendaciis Platonis. Athenaei locus emendatur. Ως ιανεπλαττε Πλατων πεπλασμιενα λατα ειδο s.

Timonem , a quo haec habemus, a nominatione in PIatonem ludere, quum est per Se perspicuum, tum vero etiam ab Al. dobrandino animadversum: itaque ανεπλαττε, non ανε πλασσε, heic quoque esse deis here, quemadmodum in Athenaeo Iegitur. Cujus locum sane elegantem, sed qui aliqua tamen emendatione egeat, ex lib. D. cap. I s. depromptum heic exhibeo: Aχλωδε φασιν, cos o Topγιας τον Πλα

etc. id est, Resrunt alii, Gorgiam quum Platonis dialogum legitiei qui nempe Go gias

106쪽

DIOG. LAERTII

gias inscribitur iis dixisse , qui aderant , nihil ejusmodi re, vel loquutum fuisse , vel audivisse. Eadem etiam Daedonem narrasse memorant , postquam dialogum , in quo de animo disputatur cui Phaedoni nomen est is quoque perlegisset. Itaque festive de illa Timon ait, di Plato confinxit etc. In qui.

bus profecto verba, παρα Πλατωνος, non sunt ab Athenaeo, sed ab inficeto librario, cui post mina quiddam deesse visum est. Nam certe Ουτε ηκitra intelligit is πυα Σωκρατου , a Socrate inquam, vel ab iis, qui buscum colloquens inducitur in eo dial go a Platone Gorgias . Abiiciendum est igitur. παρα Πλατωνος , quemadmodum nos modo hunc locum latine interpretantes prae. termisimus.

f. XVIII.

AD SECT. LXXIIII. LIB. III. IN PLATONE.

Platonis opinis de astris. . Ejusdem verba ex Epinomide exposita. Serranus ac Ficinus notati.

107쪽

πτηνον , ενυδρον , πεζον. Multa peccant in his Laertii interpre. tes: primum Me ibomus, Enti ουν intivos M.

χε . ex Ambrosio explicans , Somam ebtur ille mentem habebat; neque enim mens in graecis exprimitur, nec de mente illud dicitur, Ea ει ουν μεινας ειχε: deinde Aldobrandinus male εκωνος reddidit, quoniam illud, reserens, opinor, ad το ν υν ζωον, quod minime debuit; nam D εινος intelligitur κοσμs: quod si vo νο mrον ζωον Laertius significare voluisset, αεινον fuisset dicendum. Sed vehementius errarunt, quos moedo nominavimus, Ambrosius atque Melbo- .mus, quum illa, Θεουs μεν εχειν το πολυπυρως, interpretati sunt, Deci esse ut plurimum igneos . nam Cχειν non est esse, nec voluit Plato, si tamen eo reserunt, Deos plerosque ex ignis natura constare I quum sit ejus sententia, Deos omneS, quos cae

lutu

108쪽

BI G. LAERTII

Ium complectitur, sidera videlicet, habere plurimum ex igne; non nihil tamen ex caeseris elementis admixtum esse. Quare locus erit hoc modo explicandus: --tem mundur ad ejus ammontis, quod inre tigentia eo rebenditur, exemp- eum, perfectus usu, ideo caeterora n naturam ani mantium esse generatam οῦ quae quidem quo niam mundus in se haberet, caelum quoque habere oportere. Habere i Iur Deos, hoc est, animantia divina, continentes ignis plirimum. Sed eue tamen eae era genera tria, Iatilia, aquatiata es ferrestria. Itaque sensit Plato, mundum, id est, caelum, aetherem, aerem, aquam ac ter ram, a Deo animantibus repletum, in quibus inesset aliquid ex eIementis omnibus, sed pars multo maxima ejus naturae, in qua posita ac procreata fuissent; videlicet caelestia caeIestis sive igneae naturae habe re plurimum , aetheria tota fiere ex aethere, aeria ex aere constare , et ita de reli-- sic enim is Ioquitur in Epinomide pag. s84. toin. a. edit. Serraa. Λιμα

109쪽

αιο ερα , εξ αεsos πλαττειν την ψ/άχην γε- νος ετερον etc. uuae, quoniam a Ser. rano ac Ficilio haud intellecta sunt, praestat latine transferre : Aetherem enim post

ignem ponamur; ex quo putemuι, animum antinantia fingere, quae, ut ex caeteris ge neribus igne , aere et c. aliquid, sis plinrimum habeant ex ipsius aetheris natura , miniisum, colligandi gratia , de generibus

eae eris. Bois a Gherem porro ex arae etc. Porro ineptissime, Γ σπερ των αλλων γενων, το πολυ μεν Os αυτου φυσεως, Sunt a Fiecino versa , uvae similiter , ut in caeterris generibus fit, plurimum de suo habeant, et a Serrano , abae similiter , ut caeteris generibur fit, vim potestatemque retine

ani genuinam ex ipsius natura. Illud vero , quod supra Laertius, πιν Ῥανον Cχειν ,3 Exs πολυ πυριω, perspicue in Timaeo ira

110쪽

ditur eo loco, qui in commentariis ad eundem Laertium adsertur I ubi de eo genere animantium, cui divinitatem adtribuit Pi to, vocatque πρανιον γε ros, nimirum de astris haec habinatur iOm. 3. pag. 4. edit. Serr. Του--ουν - γενri) τνim πλειςην

g. XVIIII.

AD SECT. LXXXXuIIII. LIB. III. IN PLATONE.

Tae Evoxius Platoniea definitio tradituri in qua Rosin pro Tin'o Θον supponitur.

Ita in editis. Tu vero, si sapis, lege Topo ων me auctore: nec cum Ambrosio, aut cum Aldobrandino, ut decet, vel recte , Sed mecum prosere interpretare, hoc

m0do, seum, quae quis apectat, haec pror-pere Ociat, quae quidem pirum bonum s-

cere oporteat .