Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

121쪽

g. XXII L

AD SECT. XVII. ET XVIII. LIB. IIII. IN POLEMONE.

De MIemonis eoiastantia ae durit Ia. Laertii sententia deelaratu e .. Eius interpretum , tum etiam Stanteyiae Bruckeri negIigentia perstringitur.

tentia : Ergo, quum eanis rabidus ejur poplitem morsu Leeranee, ne expaliuisse quidem ; auditoque tumultu in eisitate exorto , immotum peraridisse. Male Aldobrandinus . Solo nequaquam expalluiue, Stanteyus quo 'que

122쪽

que ac Brucherus, Solum praesentium, quum nulla de praesentibus fiat mentio . Iterum illa, Πυλμενον το γεγονα, male idcm AI-dobrandinus una cum. Ambrosio ac Methomo, actum raset rorantem, Vel, Percontatum, quid nam contigisset. Omnia pra-Ve ac inepte, quos .modo nomin/vi, Stante.

yus ac Brucλerus in hist. phil. ubi de Polemone , ille quidem, Canis rabiosi morsu is aura vulneratus , solus praesenIium non expabluit; tumultuque ob eam rem in civitate orto, quid rei esset interrogavit, hic vero, Sis, tis canis rabiosi morsu in aura vulneratur, tumultu hae de re exortρ, solus praerentium non expalluit : in quibus illud est sane r indiculum , quod tumultum in urbe exortum scribant, quia morsus esset a cane Polemo. Laertius enim confirmandi gratia, quod di-

νειν , id est, Tanta morum constantia miserisse . . ut eumdem Oi is habitum constantis-rime retineret , duas res narrat in Ur Se Omnino diversas. primum nihil commotum rabiosi

123쪽

RT LIBRO iat. biosi canis morsu , alterum quum audivisset concitatum tumultum, στρεπτον M. ιναι. Iam caetera, Και ὀλως ην τοι treos, eιον φησι etc. eodem modo perperam accepta

ab Ambrosio ac Mei bomo sunt, tum etiam a Stanteyo ac Bruckero e quorum illi sic,

Ommodi ratem profecto fuit, quaIem describit Melanthius pieior in libris de pietu

ra ' ais enim, oportere contumaciam quamdam atque duritiam operibus et moribus ex arquo moderari'. Stanteyus autem cum Bru.ckero, Polemo talam re praestitit , qualem in Iibris de pietura Melanthius repraesentavit; is enim ei quamdam in moribus contumaciam atque duritiem tribui . Enim vero heic

certe sunt ejus artis opera, de qua Melanthius scribere instituit, picturae videlicet. Illa vero, οἰον φησι etc. prosecto non hoc sibi volunt, Melanthium de Polemone fuisse Ioquutum, sed istud omnino significant, eam ipsam, quam in picturis exstare debere contumaciam ac duritiam quamdam Melanthius scripsit, eam ipsam, inquam, Polemonem vita ac moribus e

124쪽

BI G. LAERTII is spressisse. Credo enim, in rus κεν τοun. εο ιν , non sane Melanthii esse, verum ipsius Laertii verba, cui, quae is de operibus artis suae protulit , αυθαδειαν τινα και σκληροτητα τοι εργοις eadem huic ad demonstrandum , cuJusmodi esset Polemonis ingenium, aptissima vi. sa sunt. Quare hunc locum sic autumo es, ferendum esse : Ac omnino ejusmodi erat Alemo, quemadmodum in libris de pictura inquit Melanthius pictor ais Prao, conmmaciam quamdam atque duritiem exstare in operibus oportere, idem modo ad mores trans feraI

F. X XIIII.

AD SE T. XXX. LIB. IIII. IN ARCESILA.

Laertiua eorrIgitur ae una eum Arcesilae epygrammate, T ων etc. explicatur. Quid de Tama. sentien

125쪽

Saepe per egregiam memorMur Peromas ἄν mis bem et equis Piram et relistione racmam.

126쪽

DIO S. LAERTII 6sEadem bene Aldobrandinus. Pergamus non armis inebia lotum, Ied et equis , saepe in

Iebrarur Pisam per sacram. In caeteris, Αλλα και ειs etc. utrumque' videas non leviter peccasse;

quum Aldobrandinum explicantem, Sed uin Menodorum Eudami filium , unum ex condiscipulis ab eo amatism; tum etiam Mei-bonaum ita , Ae in Menodorum Eudami βtium , unum ex condiscipulis amantem. Nam est haec sententia; Arcesilam scripsisse auterum epigramma in Menodorum , quem amavit Eudamur eondiscipulus Arcesilae . Quare τον Eυδο iat ne vertas filium Eudami , quum hoc ad Ῥωμαενον oporteat rest re, ut sit amasus ab Eudamo. Idem Meuodorus male dicitur Aldo. brandino condiscipulus Arcesilae, quasi ἐναin Laertio esset, non Gos : denique falso amatus ab Arcesila perhibetur. Pejora etiam illa sunt, Unum ex condiscipulis amantem. Versus igitur, Ἀλου-etc. si bene percipiantur, epitaphium continent Menodori, qui fuerat Eudami servus eique in pri-E mis

127쪽

mis earus, cui amator ac dominus vita sun.cto tumulum extruxit. In his, δριν 1ς ἀνδρων, idem valere , atque, C s δεινος ανδρων εφn, ostendit IS. Casau bonus: quae male Aldobrandinus, Ut prudem es vir ;multoque absurdius ex priori interprete Mel. bomus , δεινos ἀνδρων , παντοθεν με- Πευμενα, ita,

Qem peripicaci mensus es praerentia. Sic ista namque latine debent exprimi , Ast ad Acherontem haud fandum sunt a qua itinera, ut ait vir sapiens Anaxago- Tas andique dimensa. Itidem inscite iidem, , Pauperrimo quidem. Πε-

νεpeta enim servi erant apud Ihessalos, de quo Suidas: eoque nomine interdum vocabantur , ut fieri solet, etiam caeteri. Auctor Eustathius Iliad. Π. in fine. Καμικος τιs επι του απλως δουλου Τους χανεςαs τι . Quare , Πολλων πενες εων προσφιλες sos, equidem interpretor, Multis servis eras carior . Paullo ante , in secundo carmine Uidelicet . Καδαναδη latine redditur Cada

128쪽

DI G. LAERTII 67

node. Sed mihi videtur nomen esse Καδανα, δn autem particula adjuncta ad versum expIendum. Forsan suerit Muta urbs.

quam alii in Phrygia , quidam in Lydia .

aliqui in Mysia ponunt . Eadem tom. a. conci l. edit. Hard. pag. I I. dicitur πολειτων Καδοηνων, quae ab antiquo interprete latino vocatur civitas Carina , et pag. aTI. Cadonia . Κικληνων habemus etiam in antiquis nummis ab Harduino illustratis. Iidem Plinio Cadueni lib. s. seci. 3O. At Stephano , Eiam oι ; scrinit enim , Καδα πολει. - δηνος. Habeto jam totum epigramma , Πλουιαεν etc. ad verbum de graeco conversum:

Procul est quidem Arnia, promi et sacra Tisatira , ae o Menodore nam, κ' ω - δωρε , malim patria tua Carina . Ast ad Aeherontem haud fandum sunt aequa is . nera, ut ais vir sapiens , undique dimensa. Hunc tamen tumulum illustrem fecit tibi Eudamur , cui is multis tervis fuisti carior.

129쪽

g. XXV.

AD SECT. XXXm. LIB. IIII. IN ARCEIILA.

veitus Timonia de Areesila quomodo legendiae intelligendi sint.

ιαρ δεο συνοισι Ene εται, η Πυρρωνα υ παν Vms, n Διθ- δωρον specie Is. Casaubonus pro θη-αι, te. θευσετου, quod est eurret , ex husebio. hi iam quadraret a , quod est. loem pro Μενεμ s nam de AN cesila sermo est scribli Mενεδ μου ex eo dem Eusebio ; quod bene habet. Sed ego malim M-δημν, ut est in editione Laertii Romana ac in nonnullis mss. codicibus Stephanianis. Nam, ut in altero versu di-Σit, Eχων Πυρρωναι το παγκρεας, ita hete , opinor, μωλυβδον hac sententia: Ille rura imIructus exerimo , tamquam

130쪽

παγκρεατι. Παγκρεας porro nam hese ita Iegas ve'im, ut in Eusebio, non autem πανκρεας ) est Corpus glandulas is, in me mesenterio situm , vaIors,n divisiones fulciens , ut verbis utar Gorraei apud H. Stephanum in thes. graeco . Arcesilas enim praeter Academicos etiam Diodorum. Pyr. rhonem ac Menedemum audivit, ut eorum armis ac viribus instructior ad pugnandum accederet; quem tmodum narrat Numenius Pythagoreus apud Eusebium eodem loco , nempe lib. I . praep. ev. cap. s. pag. 729. Qui, postquam de Diodoro ae Pyrrhone di. xit, idem de Menedemo subiecit his veris

bis . Tιμων δa και υ πο Μενεφημου το ερι- σικον φησι λοιβοντα εξαφτυ-Nναι, ειπEI Mφησι περι αυτου ' Tyμου ὐπo ςερνοισι etc. Menedemi discipulum suisse, etiam Laertius inquit paullo ante per haec, Κώ των ηπτετst λογων. vides ergo, versus Timonis perperam explicatos , tum ab Aldobrandino .

enim habens Menedemum sub pectoribus plumbum Deabit, aut 'rrhonem omnem