장음표시 사용
111쪽
stat litteris; αγραμματος, quae liueris non constat: Ilia honiluuiit, haec propria est brutorum animantium. Aristoteles in problem. pag, 7 4. Tοι γαρ αλλοι ζωοι η ουδεν γραμ- λα n Φλιγα διαλεγονται. Male Aldobrandi. nus επιραμέ - ος et απαιάματος φωνη interpretatur , Pox, quae scribi potest, et, quae scribi non potest , quemadmodum et Η. Stephanus in thes. graec. εγγραμ ματος φωνns vox scripta: aliud est enim εγγραμματος et απαμ ματα , aliud πιγραφος et αγραφει. Ambrosius, ex quo ruisi bomus, επιρα As t. - τον et ατραμ ματον φωνην vertit litteratam
et illitteratam vocem , quo si, quam in
112쪽
graecis diximus inesse vim, exprimere voluit. parum latine , vel certe inusitate est loquutus
Τοιιν γαρ ουδεν δι ερμηνειας χωροι , obscuriora videntur. Ea meo quidem 1udicio sic efferenda sunt ; Horum enim nia hil , ut verbo exprimitur, alio tendit; hoc est, manet ac spectatur in sese , sive per se lautum intelligitur, quin alio reseratur. Hujusmodi sunt absoluta, eaque ratione a relatis secernuntur. Est ergo idem, v δι
113쪽
ερι νεια Σωρειν, ac, quod antea dixit, καθ' ἰαυτο λεγεσθίοι. Quare Perperam ex Ambrosio Mei bomus, Ουδεν γαρ Tντων etc. Ie-tine convertit, Nihil enim horum intertretistione indiget: qui nec, ἐρι ι - , quae est dictio rem enuntians , quid edi primat, perspexit; et illa etiam , Ora. εν Tpμηδενος προσδειται, prave rt ddidit, eae nulla interpretatione , ut intelligantur , indigens ; et alia similiter , ora. προσδεreata τινος ἐριγι νειαν , 2ae interpretatione qua dam egent. Alter Laertii interpres, nimirum Aldobrandinus, utrum vim loquutionis perceperit nec ne, mihi perspicuum non est: sic autem exposuit, Horum enim n hil langiorem Hoeutionem desiderat.
114쪽
AD SECT. III. LIB. IIII. IN SPEUslPPO.
eusippum pliti triari non obiisse. Laertii earmina Isalustrantur. Alia , Πλε-- Φπιν π νη Δυσανδρου -- is λου-- ἄσκι ἀυτον , adulterina videri. Vade sint, ae quia sibi velint , inquiritur. in Casavis. nus plectitur. Aliquid de eorumdem carminum me ito additum .
n λουταρχος δε ς ησιν εν τον Λυσανδρου ρι και φθειρσιν μυσαι αυτον. ' Versus Laertii paullo obscuriores , ae ab eruditis haud quaquam intellectos sic equidem explicandos puto: Dent ge aetate confectuι, prae animi Iristitia volem vitam
115쪽
cum morte commutavit. In quem est iliud πο- stram At, nisi Speusippum sic esse mortuum nempe Sponte sua comperissem, nemo mibi hoe narrans persuasisset Vel, non persuasisset mihi qms, hoe diceret, quippe quum editio princeps ac Romana exhibeant λεξαι. editio Stephani λεξας ita enim non esset is Plintonis consanguineus nam salis non tristitia obiisset, sed ob aliquid valde parvum T . Serestri Laertius, opinor, ad id, quod lib. 3. seci. 4 . scripserat ex Philone, in proverbio suisse Platonis pessimus, ύς μοιs . inquit , αυτου τελευτησαντος . Quare sententia epigrammatis videtur hujusmodi : nisi id certo comperisset, se numquam crediturum suisse, Speusippum sibi ipsi mortem attulisse moerore animi; non enim sic propinquus Platonis esse videretur, cujusmodi fuit Te vera, sororis filius nempe: nam Platonis consanguineum non eo modo occumbere , sed ob quiddam valde parvum, vid licet ob pediculos, consentaneum fuisset. Haec opinione mea Laertius, sane parum venuste ac eleganter; quod minime mirum;
116쪽
sunt enim pleraque illius epigrammata frigidiora , velut quispiam dixerit, saera. iis ei Apolline nulla. Absurde haec eadem et inscite Meibomus, isod si non didicis rem, sic mo' tuum esse SpeusippYm. non miri quisquam penuasisset dicens. fuisse eum Platoni propinquum quippe qzi moerore mortuus non esset, sed ob aliquam parvam caussam. Aldobrandinus quoque, nec ipse L erili sententiam intellexit, nec nos ejus per
cipere facile possumus. Quid enim ista sibi voluntὶ At nisi Speusippum aecepissem sis mortuum esse , non persuasisses mihi quia hoe dicere: eam non erat, Platoni pruin- ar Non enim prae angore obiisset uu quam . At ob quid ξ valde parvum. Quod ad caetera pertinet. Πλουταρχος δε εν τιν βιον και Συλλα,
ta esse παρεμβεβλη αενα conjicimus; cujusmodi esse paene infinita in Laertio compeditum habemus. Quum enim fortasse ineptus quidam, δια τι σφοδρα μικρον, in Laertio legeret, putaretque, Speusippum dici
117쪽
pediculis consumptum; illa Πλωρχος
φησιν cic. in ora codicis adscripsit lectoris
erudiendi gratia, scisiscet, Plutarchum referre in vita Lysandri ae Sillae, hune etiam Syblam) ex pediculis esse mortuum. Quae quumpcstea in Laertianam historiam irrepserint negligentia aut inscitia librariorum , ex eo factum, ut haberentur, tamquam scripta a Laertio , et ad Speusippum pertinere existimarentur: quum tamen Plutarchus in vi. ta Syllae, ubi eos diligenter enumerat, qui pediculari morbo interiissent, de Speusippo nihil memoret Laertius vero non sue. Tit tam negligens, ut ejus rei Plutarchum auctorem proferret, quam , neque is, neque alius quisquam litteris tradidisset. His accedit, cum epigrammate sup Tiore, si tamen recte, ut videmur, sumus interpretati , ista , Plutarchus vero ait in
stra lasonis et blue, Speusippum pedi
tulis absumptum esse , minime convenire , ut ab eo, qui apte ac cohaerenter loquatur, eadem subjici omnino non possint. Absurdius vero , αυτον a
118쪽
Laertius de Sylla dixisset, quemadmodum censet Mer. Casau bonus ad hunc iticum, ut nempe ex iis , qui phthiriasi confecti mortem occubuissent, aliud exemplum pro. duceret: nullus enim erat locus, ubi nihil ejusmodi de Speusippo narrasset. Si haec ita se habent, ut a nobis exposita sunt,
concidit jam illa de morte Speusippi ex
morbo pediculari doctorum recentiorum opinio: nam id nec Laertius perhibet in epigrammate, de quo Sermo est, sed certe ne gat : eruditulus autem , qui flla in margine apposuit, Πλουταρ χος φησιν etc. quod nobis est visum similius vero, tantum de Sylla hoc ait a Plutarcho memoriae pro ditum . His explicatis tria verba dicamus,
portet, de illis, Εν τον Λυσαν δνου βι' και in quibus haerent Aegid. Menagius ac M. Casaubonus; quia Plutarchus de Syl-Ia ac caeteris, qui phthiriasi laborassent, nihil is quidem in Lysandri , sed in vita Syllae dumtaxat mentionem fecerit . At plana , uti nobis videtur . et aperta res est. Nam s
119쪽
Nam, quum Plutarchus vitas scripserit mran ους, alteram Graeci, alteram Romani hominis, hinas aliquando veteres nominare non est mirum, etiam tum , quum pro re proposita unam appellari satis esset. Quare Lamprias in elencho Iibrorum patri , Θη- σευς κω PQ αυλος. Λυσανδρος και Συλλας:eodem modo caetcras recenset non ita , Sησευs . Pωμυλος. Λυσανδρος. Συλλας. Mer. Casau bonus nodum se expedire putat
his verbis et Eo τον Λυσανδνου βι ν και Συλ- λα, id est , in comparatione vitarum LMandri et ΘIIae; quod tamen praecise Perum non est ; non enim in ipsa comparatione, quae visae Θllae appendis, sed paullo ante narrat id Plutarchus. Quod si fateris, id
verum non esse, plane ineptus es, qui eadem, in comparatione vitarum significare credas, ac te pugnantia loqui non videas . Paene fugerat de genere carminum, quae supra descripsimus, aliquid adnotare. Ac primum quidem et alterum esse heroiacos versus. Seu dactylicos hexametros, cero te vides. Postremos autem duos esse paria ter
120쪽
ler dactylicos pentametros, dubitari non poetest: cujus carminum generis Hephestion . ubi γαρι του Δο τυλικου , exemplum hoc profert,
hβαs. Laertium vero scimus libro, quem ea de caussa Παι μετρον inscripsit, omne metri genus tasse complexum: ex quo sane, ut alia tam multa. in hoc de vitis philosophorum volumen collata, carmina deprominsit, sic ista quoque suisse desumpta multo verosimilius existimo. Quamquam ultimum ex his non ita omnino, ut in vulgatis libris legitur . e. hibui: sed, quum Romana editio; Κατθανεν, ἀλλα αν τι, Cantabrigensis ms. Codex ,- -τι, prae serant; ex his tertiam, quam vides, sane meliorem, ac cujusmodi tum sententiae tum