Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

141쪽

go Ex LIBRO IIII.

quum deprebendisset, non autem, ut Aldo. brandinus, Sos eum accepisses. De Deme.

trio narrat Menagius ex Iustino lib. a 6. unMercae concubitu caesum , quem ita corriges , in socrus concubitu. Adi Iustinum. Paullo post, ε απολαυσιs convivium. opinor, maxime Signincat: idque , quae

statim sequuntur , satis declarant ,κκι παραιτουμ νει εκας τε etc. hoc est ,

Ubi , qui te reger disputatioπes quae intre se hos habentur, devitaret, Arideis quaestionem quamdam proponenti ad eamque diacere jubeoti, respondit; at enim hoe ipsum

maxime philosophiae munus est, rivularum reretis opportunitatem agnoscere. Παραιτ μενος porro equidem recte legi, ut est in mss. codicibus Cantabrigensi et Arunderuliano, non παραιτουμιενον, ut in editis. Mox etiam Eιs δε το διαβαλλει-ενον αυτου φιλοχλον malo , quod praesert Basileensis ediat O , quam συπω φιλοχλον , quod posteri res caeterae : ad est, In quo vero umquam

popularis occvsbatur etc.

142쪽

DI S. LAERTII

SIS. XXVII.

AD SECT. XXXXVIIII. LIB. IIII. IN BIONE.

Dictum Bionis decuratur. Laertius ea ingento corrigitur.

Mihi legendum videtur, n ει hac sententia: Crebro habebat in ore, optabilis esse, aetatis forem alteri gratificari , quam alienum Acerpere . corpore enim polim quam animo ueri . Quod ex falsa opinione dicit, videlicet, qui hujusmodi agit, non etiam, qui patitur, flagitium pD

trare .

f. XXVIII.

AD SECT. LII. LIB. IIII. IN BIONE.

De Archyta musico. Quo ametent carmina Bio A. Quid, - Υ-- tis, significet.

143쪽

3a ET LIBRO IIII.

ad musicam referre non dubitamus. Quippe in fidibus η' ματη, vel n Δατη est , quo e gradimmum sonum edit , n τον ὀαρυν-αποτελουσα, inquit ciuicas ;

tissimum etficit. Quum vero de istis multa a musicis disputarentur; quod liquet ex emrum libris, qui supersunt, una a M. Meti homo editis; Bion Archytam irridens, vincat certaminis de summa chorda omnium

hominum serisinimum; qui VcIsus inve Au

144쪽

DIO . LAERTII 8a

λει In παντων in ταγλοτατ' ανδ ιν . Idem Homerus Uις πολεμιν , Pδα et alia his si lia : et Euripides in Ureste. χρυσειοι ιs σαργος , quod ipsam rem . de qua certatur, significat. Τηs ύπinrismate Aldobrandinus, supremae rixae . etiam deterius utrumque carmen ab alio interprete conversum exhibet Meibomus:

O tener Arebia nitidoque beatula sartu Litibus et cantu ruperar dicacibur omnes. S. XXVIIII.

AD SEcT. XI. LIB. v. IN ARISTOTELE. Versus TheoerIti Chii prave explicat . Suidas a do

145쪽

dami atque alibi libris legere est: Hermiseeunuchi simul Eubulique sepulcrum. Etenim

non heic duorum, Hermiae et Eubuli, sed unius Hermiae, qui eunuchus ac servus Eubuli fuerat, scpulcrum significatur. Quam. quam , si Harpocrationem audiamus , potius heic esse , quam Es λειου ευμ, deberet. Ejus enim illa sunt, Ti τίν δε τον Es πιαν μιονον γραφουσι δια του Ii quod tamen verum non videtur ; siquidem utrumque , Ερμιιαs nimirum et E ιας, scriptum apud antiquos conspicitur . Verba modo allata ex Harpocratione desumpsit Suidas, iisque illa subjecit, Eν-τοισ

χος -- , Ei νουχος ων κω δουλος riparεν Ερολιαs: ob quae sane a Menagio in adnot. ad seci. s. et ab aliis graviter reprehensum video Propterea , quod illud Συν ca os ων και δουλος ηδε χεν ΕρμιαyHipponacti, qui longe hujus Hermiae, Aristotelis sere aequalis, aetatem ante ivit, tamquam auctori tribuere visus sit,

146쪽

Sed juvat Suidae locum paullo diligemitus considerare, ut ejus Sententiam, quae hactenus sapientes latuit, explicemus; Suidam vero ipsum a gravissimi erroris culispa , si possumus, absolvamus. Enim vero quis credat, tam rudem tamque ignarum temporum atque imperitum fuisse, ut anti. quissimum poetam, quem Ol. 6o. floruisse Plinius tradit lib. 37. cap. s. itaque ducem tis sere annis Hermia vetustiorem, ipsum post Hermiam vixisse existimaret Aliter ergo Suidam accipere atque interpretari oportere mihi est exploratum : illaque Eν

non , quod putant caeteri, Inter iambienverin ab ipso Hipponacte eompositos, sed potius , Inter Hipponactis metro scriptos,

omnino exprimere pro certo habeo. Scimus enim iambicorum carminum auctores A chilochum et HIpponactem suisse, eum qui dem iambici recti, hunc autem claudi, seuchol iambici: quod, ut alios taceam, Clemens Alex. Strom. I. pag. 36s. edit. Venet.

prodit. Nam postquam Suidas Hermiam per

147쪽

3s Ex LIBRO v.

I notari declaravit, quod ab Harpocratione praeceptum invenerat; quia idem per EI quoque in aliis scribi non ignorabat, idcirco illa subdidit, E, δε τοις του In νωνα κτος etc. id est, Inter iam hieos tamen Hipponacteos ferri hunc . Eυν χος ων και δουλος etc. Addidit autem Hipponacim data opera, quia nempe μειας in eo esse, non Epιλιας, significare voluit. Deis sinit enim spondeo choliam: bicum seu Hipponacteum carmen, quum alterum multo sane communius atque usitatius iambo finiatur. Vides me porro heic, ηρχεν Ερμειας, non γχεν Ερμιας, ab Suida scriptum p nere : idque sane merito ac jure ; quum sit ex ipsis ejus verbis apertissimum; ut

idem valde mirer, unquam animadversum ab aliis non fuisse. Pugnaret enim secum evidenter, qui versum Hipponacteum, quocumque tamdem modo Tit Iππωναατος accipias , seu choliambicum se heic exhibere professus, postea non claudum, sed rectum. scribendo υχεν ERMαs, Iitteris mandaret.

Quamvis vcro hoc satis ex se ipso peripia

148쪽

DIO S. LAERTII 8

cuum ac mani sestum sit, idem tamen praeterea Photii auctoritate confirmatur e qui hunc eundem, quo de agimus, versum meis moriae tradens cod. a s. sub initium, uti.

que Ep μειας in eo legendum offert. Quo ex loco etiam de pervulgati hujus carminis auctore conjecturam aliquam capere possumus , sumptum id videlicet suisse ex Helladii των 'raneo αα θειων libris ; quum illud Photius in excerptis Helladiani operis, quod iambicis ex versibus compositum testatur pag. Isss. exhibeat. Dixi, Eραειας Suidam primum scripsisse ; quod deinde corrupit librarius quidam , sortasse quia, quod ille docuerat , Πν EPώαν μυονον γραφουσι δια του I, hoc ipsum scilicet, ut rip χεν Ερμιας heleesset, requirere videretur . Postea Κust rus aliquid ipse quoque ad Suidam depravandum contulit: siquidem Πιλιας , plane videns, sententiam vero omnino non videns; ut hoc , credo , cum iisdem illis , Tos μυιαν μονον γραφοι-του I. melius congrueret; quum editi libri omnes,

149쪽

Eν δε τοις του , hoeberent, in eo, quem is Cantabrigiae vulgavit, ex ingenio, opinor, Eν γαρ τοις posuit: itaque, hunc Iocum, quod minime voluit, certe tamen vitiosiorem reddidit.

XXX.

AD SE T. LXXXI. LIB. V. IN DEMETRIO.

Quid sit a. , de quo Demetrius Phalereus seripsit. Bolatenius, Menagiva , Ruhniua refutati.

Περι του δοκου. Quaeritur a doctis, quid sit περι του de quo librum Demetrius Phalereus conscripsit. Eruditus, nescio quis, ut apparet in libris Amstelodami vulgatis, ripa scribendum censet: Holstentus apud Menagium περι τοκου et Menagius vero ipse atque una Ioachimus Κuhnius tenent ma κου; sed explicant de opinione. Quos omnes vehementer errare mihi persuasum est. Lan is enim . de quo Laertius . est ignis in speciem trabis emicans, a qua nomen accipit, pertinens ad genus των μετεπων, seu

150쪽

D OG. LAERTII

ταν ναεταρσιων ' De his Plinius lib. 2. cap. 16. Emicant et traber simili modo, quas δοκους voeam .' Suidas et alii Antillas appe, Iant . Ut vero ita sentiam . moveor Achillis Tatii testimonio, qui de iis Detaetrium scripsisse tradit isag. in Arati cap. 34. Περι

πολλοι, ωσπερ και Δημnτριος. Etiamsi vero non exprimat, quis fuerit, quum multi fisrantur Demetrii, esse tamen eum, qui Pha-Iereus vocitatus est, ex hoc ipso Laertii loco conjicio. His addo, Δοκος, si pro opinione sumatur, poeticum esse, et a prosae orationis usu alienum videri. Semel utitur

Callimachus apud Eustathium ad Odys. pag. 1627. lin. 43., et I 6 I. lin. 34. Sic , Τοργ-δοκω: et Xenophanes philosophus in

eo carmine, quod saepius a Sexto recitatur , Δοκα επι πασι GYυκται. Non tamen unquam, quod putaverit quispiam, Menagium legens, illud adhibet Sextus ipse:

quin, veluti minus notum atque usitatum , interpretatur lib. I. adv. Iog. seci. s I. his Verbis, Δαον δε την δοκησιν και την δε-