장음표시 사용
161쪽
decorum scio. Verum haec verba ab ipso Κulinio conficta, mihi sane parum probantur. Si me audis, scribe, una tantum indita Iittera , ανεπαστρε mri ντα, quod est nihil eu.rantem . Ex quo eisicitur haec sententia , Cratetem aliquando detrito pallio , opinam pellem adfuisse, nihil de pessim laborantem'. nam graece ανεπις ρεφηs dicitur nihil eu-rans, ανεπις ροφω ncgligenter , et ανεπιπε- 4γιοι est contemptus, negligentia apud Clem. Alex. Strom. lib. 7. pag. 8 o. edit. Ven, Ratio nominis cst, quod ea, ad quae minime convertimur, ea negligere ac parum curare videamur: επις ρεφω enim est con verto , a quo habemus etiam ανεπις ρεπτως et ανεπιπεπτι , vel ανεπιπεπτει, denique
ipsam vocem, de qu3 loquimur, πεω : quam equidem in graecis glossariis non reperi ; sed adhibet tamen Laertius in
ιs voιs συνεπιπιπτειν , Peregre proficiscens ad
162쪽
oION. LAERTII Io Iad fines ne respicito: quod inferins repetit paullo aliter, Eις απώnμυιαν βαδιζοντα μη. Satis inepte, πρωρα ιυ ανεπιτρεπτ τα, Sic Aldobrandinus. Pellem inversam insuisse.
AD SECT. XXVI. ET XXVII. LIB. VII. IN ZENONE.
Quid sit a.υρα - , qua usus Zeno perhibetur. Me homus refellitur. Veraus Philemonis illustrantur. Groistius ac Io. Clericus reprehensi. o. δε πο- - non esse a Laertio.
Quid sit απυρος τμφη , docet Suidas in An α σιτα, his verbis; Ampos Vοφη,
163쪽
n δι οπωρας και λαχανω M. tum subjicit La. ertii locum, o Zηνοον απυρω τροφp εκμχρητο κυ τριβωνι λεπτω. Non dissimile illud Philemonis, o ιον , nimirum sie- eas flos Zenoni obsonium fuisse. Idem suis pra seci. I. dicitur Xαιρειν συκοις ροις και ἐλιοκαιαις sic enim Iegere ma-IO , quam n λιοκαιαις, ut in editis Ηλιοκαιαι autem Sunt, credo, ficus , qur in sole siccantur , idem fere atque ι αδες : ut ista significent, Zenonem ficubus, tum viridibus , tum passis delectatum His omnibus profecto illa comprobantur, Anυρον τροφ'χρωμενος. Addo, et in PIutarcho esse απυρα σιτια , et rursus apud Laertium in ubta Pythagorae lib. 8. seci. 13. Ωςs ευππι- ς αυτοις ειναι τας τροφας, απυρα προσφερομενοις, και λιτον γωρ πινουσιν. Haec, quae caeteroquin facile praetermisissem, ideo mandavi litteris, quo M. Meibomi levitatem ressitarem, qui απυρον τροφp, grave mendum esse contendit plurimis verbis, idque, seu Vocem ipsam spectes. seu sententiam vel maxime: pro quo οσπιων τροφp, Iegumi
164쪽
num alimento, legendum decernit : Sed om. nia, quae is in hunc locum congessit, nu. gae atque ineptiae sunt, ut ea ab homine vel mediocriter erudito contemni merito
Quod ad versus attinet Philemonli j
quos eosdem recitat Clemens Alex. Strom. lib. a. pag. 493. edit. Venet. sed ita, ut sit Ioco postremus, quem primum Laertius posuit; recte Is. Casaubonus aprost inetos mutandum ex eodem Clemente censuit hoc modo, Eις αρτος, συν-Nos addimus , et) κε, pro καινην pariter ex CI mente scribendum videri: hoc enim multo
venustius ac elegantius. Ridet quippe phialosophum poeta, Iuditque voce ipsa , vacuam phi Iosophiam dicens tradere Zeno nem , qui esurire discipulos doceat; idemque, opinor , eam vanam ac sutilem esse ipsa nominis ambiguitate significat. Displicet vero Clementis interpres latinus, qui κεν, reddidit vanam e tum Grotius, qui versus Philemonis edidit, ut in Laertio ha.
bentur; quum tamen in Clemente, et o
165쪽
do carminum probabilior, & multo sit melius , quam καινην, ut modo ostendi , itidemque Eις αρτος , ο νον ισχας, et a m panis, obsonium caricae, quam Eις αρτον o ιον ισχας , ad panem obsonium βcus accedit, ut idem Grotius interpretatus est: nam si hoc poeta vellet, προς αρτον potius diceret, quemadmodum I. Clericus adnotavit: qui tamen et ipse aliquid peccavit, quod statuit, καινην τορκεν praeferendum esse, mentem videlicet ac propositum Philemonis non videns. Jam illa οι δε Ποσειδιππου extrudenda : quippe adulterina meo judicio sunt . Videntur primum adscripta in margine codicis ad Posidippi carmina, quae superi ra Philemonis sequuntur, quasi σι δε IIo σειδιππ- ροχοι r postea vero in orationem Laertii temere injecta .
AD SECT. LXVIII. LIB. VII. IN ZENONE.
Qiita sit pronunciatum , quid constans exuti. την ex Stoicorum sententia. Κvhnii
166쪽
D OG. LAERTII Ioserratum detegitur: a quo etiam vitiosus Laertii l eos vitiosior factus. Idem sanatus. Quid συλλογισο --, additum.
Perperam αξιωμα διαφορουμενον interpretati sunt , AIdobrandinus pronunctatum in dubium vocatum, Mei bomus ex Ambrosio pronuntiatum ambiguum. Quid ilIud sit, a Fabricio expositum in commentariis ad Sextum Iib. a. adv. Iogic. secti Icis. his verbis. Vocant Stoici Uξιωμα διαφορου δε- νον eandem enuneiationem bis repetitam , sive , ut supra dixit , ous λαμλν 4sνmν ita ,
ut porterior non disserat a priore, res ita, oc ii disserret, ponaturi quare etiam diritur διαφροπιαεm, ut, si dies ut, dies eri.
167쪽
Itaque perspicuum est, ubi Laertius , , σι ν ει μεραεσιν, omnino legendum, αξιοι λαυς πιν αφρο μενου, οιον ει η,ερα ετιν , nμερα ες ι, quod ex H. Valesio a Menagio est adia
Porro Ioaeh. Kulinius nihil inter pronunciatum διαφορουμενον ac constans ex ματων διαφεροντων credidit interesse magno sane errore . Allatis enim Plutarchi verbis ex libro Περι του ει εν Δελφοις, ista subnectit, L Rerum hoe axioma διαφορουμενον , ει ν μερα ες ι, φωs ες ι, ουδ'εν αλλο ζωον ο ιν ne ι πλnν ανθρωπος - . Quippe διαφορουμενον , a Kulinio additum: quum certe ejusmodi non sit illud effatum, ει ημερα
168쪽
Sed, ut ad locum Laertii redeam, sucut addendum ημερα ερον cum Valesio diaxi , ita , ubi ait, Απλα μεν ουν ε νεστωτα εξ αξιωματος itan διαφορο λενου, nεξ αξιωματων , omnino abjiciendum ri εξαξιωματων, existimo: quod locum habet tantum in sequentibus , Ουχ απλα δε ε τα συνες ωτα εξ αξιω λατος διαφορου λεγου , nsξ αξιωματων . Vocum similitudo ac vicinitas librariis errandi caussa profecto sitit. Haec eadem, in quibus versamur, Ioachbmo Κuhnio mutila videntur. Sed quoniam is, quid ista sibi vellent, non intelligebat, ita ex Ingenio supplevit, ut ea reddiderit
169쪽
εςιν' nμερα αρα ες ι : quod sic Tullius in quaest. Academicis: Si lucet, lucet; lucet autem, Iucet igitur
AD SECT. LXXIIII. LIB. VII. IN ZENONE.
De verItate ae salsitate effati eaussalis . Laertii Iocua explicatus. Pro A--. is, an . ιν repositum . Suidas a Kustero depravatus.
170쪽
Abjecto ανακολουθον, subde vi ολουθον:quo modo Laertii locum V. Αιτιωδες νε δος Suidas effert. Nam, quia posuit Laertius , effatum ea au sic dicunt grammatici latini esse verum, in quo posterius eonsequitur id , quod est prim , . quo caussa redditur; non autem vice versa : ita inquit falsum esse, si habeat πω λη- γοντι το αρχομενον ακολπων, id est, si Irius consequεπι sit ejus , quod ponitur posterius. Si ανοι-ολουθον Scriptum esset, contraria sententia efficeretur . Exemplum , quod adsertur , Διοπι-ε , Διων περιπατει, exprimit eam falsitatem, quum caus. salis enunciatio, sin εις ἀκολουθ' Τν ληγει,
non desinit in eo, quod consequens est ' nec enim istud, nox est , caussam exhibet, cur perambulet Dion. Enunciatio vitiosa ob id, quod sit τορ ληγοντι το αρχομενον ακολουθον, haec esset, Διοτι φωs επιν, μεμ .