장음표시 사용
171쪽
nam , ut supra Laertius , Τιρ πιν ηλερααλοχουθει το ς ως εςι ' τορ φω εςινουχ ἐπεται το nμ ερα ες ι. Graviter castigandus Ludolphus Κusteis rus , quod in Suida , quem Cantabrigiae edidit . ex Laertio reposuit , quum recte legeretur; tum haec subnotavit, Tene GEratas, male Didae editionet ακολου-λν . Alia praetereo neque enim , ut dicam, est heic locus olim pure ac emendate vulgata , quae deinde ab eodem Suidae correctore vitiata sunt et quorum tamen nonnulla, sicubi se offeret oc
AD SECT. LXXVI. LIB. VII. IN ZENONE.
De teciprocatione ea unciationum. Aλη- pro A N- , et Ammoφαι pro legi oportere . Quid sit, Πηιαε ω σν Πλατιι λπεων , declaratur. Laertii interpretea castigantur.
172쪽
Uitiosa haec opinione mea sunt, ac alatinis interpretibus prave explicata. Si mihi credis, primum lege αλnθων : quod inveteri codice invenit H. btephanus I nec tamen vidit , ita omnino scribendum fuisse: deinde αντιστροφαι pro αντις ροφα . Tum ita 'eadem latine reddas: Sunt aliae quoque pronuntiatorum disserentiae , ae mutationes e veris in salsa conversionesque in iis, qquae cum latiore temporis significatione enuneiantur. De convertione autem seu reciprocatione enunciationum ac transitu a veritate ad falsitatem et vicissim, multa Stoici caeterique dialectici. Pessime vero Ambrosius ac Meibo-mus recitata verba sic sunt interpretati :Sunt item aliae pronunciatorum disserentiae , ipsorumque ex re irviem in falia ac comersa incidenime, de quibus utim dicemus. Illa maxime, Περι δε-τω πλατειλεγομεν , nec ab iis, quos modo nominavi,
nec ab litteratissimo AIdobrandino perce ta sunt. Et ii quidem . ut vides; Ald brandinus autem sic, ambas de rebar af
173쪽
fatim dicimus: quod est ab eorum sententia remotissimum. Significant illa enim, ut in. dicatum est, propositiones, quae ουκnon praecise de certo quodam ac definito tempore enunciantur; sed latius aliquod spatium comprehendunt. Ea quippe Graeci dicunt εν πλατει , Seu παρατατικούς. Ita Iulianus L. 13. D. de Solui. Sed hoc εν πλατει , et cum ροθdam temporis spintio accipi debes. Ex quo Ulpianus L. I a. g. E. D. Ratam rem hab. me aufein πλαισει aeeipiendum , et cum quodam spatio temporis etc. Idem Iulianus L. I. D. Unde legit. mee verba edicti . . παρατατικως es cum quodam temporis spatio accipiuntur. Lege ilics. graec. H. Stephani V. Παρατα- .
AD SECT. LXXII. LIR. VII. IN ZENONE .
174쪽
Corrigendus hic locus est, ac pro M in eεται scribendum ου μαχετου : quod inter variantes lectiones ab H. Stephano subjectas
invenies . Qui quum tam multis Basileae editos libros mendis purgaverit; sic istud etiam debuit tollere , si quidem agnosceret . Nam , si conclusionis contrarium sumptionum complexioni repugnaret, prosecto syllogismi περαντικοι essent; non au tem απεραντοι : cujusmodi esset hic t Si
dies est , Iux est ; est autem dies ; Iux est igitur et est vero πιραντικος idcirco . quia contrarium conclusionis , quod est , t Anigitur lux est, repugnat sumptionibus , Si dies est, lax eri; atqui dies est. Quare,
ut sit απεραντos, necesse est, ου .non pugnare cum illis concIusionis contrarium; veluti istud , Ου περιπατει αρα Διων,2 lon ergo Ombulat Dion z quod certe cum
175쪽
illis, Si Les est, lux est; cit aurem dies,
nequaquam pugnat . Simile est, quod de enunciatione connexa dicebant Stoici apud
γαρ, ουχι Διων περιπατει , ου μαχεται τετυλερα oSupra H. Stephanus reprehensus est a nobis, quod non ediderit ου Aiax σαι, quem. admodum in antiquis nonnullis exemplari-hus reperit . At id quidem merito ac jure: is enim ita suerat praefatus: Qum s perior Diogenis Laertii editio. quae Sasi-
Ieae prodierat, eum variis exemplaribus as-tiquis collata partim a me partim ab aliis fuisset: eaque collatio magnum variarum Iectionum numerum nobis dedisset , quarum puraequι melior ea rasens iis, quor editio II '
176쪽
is habebat, nonnullae ejusmodi essent, ut, atrae viris anteponi deberent, dabitare quis posset, aliquae autem DPit, aut uultius et in momenti ene viderentur et in hae vari tute consilium hoc a me initum Dit, ut, quae aperte potiorta forent iis, quas editio illa attulerat, istarum loco in ipsum comtextum reciperantur ex caeteris aliae inealae Uitus libri annotarentur c nempe de quibus dubitaretur, utrae utris anteponi de. berent aliae vero praetermitterentur cillae nimirum, quae levis aut nullius momenti essent .
AD SEcT. LXXXIII, LIB. VII. IN ZENONE.
177쪽
rpectent , inquit, talis intelligere mihi pia deor , sed verba, quomodo restituenda, pes supplenda sint, non item .... Qod asserit Bete Laertius , hoc , opinor , αι , adeo necerrariam esse dialeeticam, ut ne leges quirim de rebus udis condi seu sanciri possint recte
sine verborum cognitione και Tris o νωλατων
πωτητος π Deinde ad haec ipsa , Περιτε ον ματων γλτητος, ait, Mutilus hie Deus est . Κulinius vero ad eadem illa, Eις μεν γαρ το λογικον etc. Sic: Loeus satis obscuras , uti vel in interpretibus videre est. mutarim hane esse mentem auctoris : Euid vero dicam , quae de recta nominum signia
fleatisne in lagicis Stoici constituerunt sui
178쪽
do corrigenda ac distinguenda ille censet,
. Caussam , cur non dixerit in Stoicorum Imbeis de γλτητι oνοματων , reddit hono Laenius, quod ipse, ut Epicurem, qui r/has ipsis mentem occupat, ignoret, quae Stoi- cI de poribus subtiliter tradiderunt. Haee viri eruditi Mer. Casau bonus et Ioach. Κuli. nius scribunt: quae pIuribus refellere non est necesse; quum ea quivis plane falsa ab que absurda . si animum adhibeat, facile
agnoscat. Nec mu Ito rectior atque accomo.
datior Aldobrandini interpretatio est, Issam, ei quid dicere oporteat, et de reeta nominum raIione loqui, pertinet ad disserendi rationem et quid vero de rebus ipsis leges constituerint, non habere eam, quid dicere posset. Aeque inepti videbuntur, tum Ambrosius, qui ab iis, Οσα τε του - , eadem latine vertit; aaeque ad naturam pertinent et quae rursum ad mores, Iuleae egere a mi nicula. Qid dicere oporteret de rectitudine
179쪽
uominum, quo pacto itatuerunt Ieges in operibus, non Deile dixerim: tum Meibomus, qui ab illis, Eις ιλεν γαρ το λογικον, ita:
Ad logicum enim pertinere dispicere, quid
dicere oporteat de nominum rectitudine, at, quomodo eam Ieges constituerint super operibus , id dicere non poIIe. His repudiatis habeto hunc eundem Iocum, quem recte atque emendate editum intelliges, facile a nobis e graeco conver
sum : Ae hQusmodi quidem sunt in D eis
Stoici, ut maxime obtineant, solam esse du- Deticum sapientem. Omnia enim, tum quae ad posisen pertinent, tum etiam quae ad ethiceπ, ex rationum contemplatione speet ri. Nam quod ad sermonis rationem attiner ι quid quidpiam voeare oporteat, ac de recto usu verborum is aetionibus vitae, quem modum seges aliquid ea de re constituerunt, eor, quid dicere possint, non habere . Est igitur sententia hujusmodi: Iogicen, id est artem disserendi, quae est philosophiae t
tius ac sapientiae pars, quum ad natura Iem ac moralem scientiam quam maxime
180쪽
necessaria sit, ab Stoicis diligentissime per tractatam e sed το λοικον, quatenus signioficat verborum usum ac rationem de rebus , quae ad hominum vitam ac consumtudinem spectant , de quo aliqua Iegibus constituta sunt, ad eos minime pertinere . Solent autem Ieges nonnumquam etiam de usu nominum ac significatione praecipere e
quemadmodum est in jure civili titulus d. Significatione verborum, et de nominibus
quaedam Iustiniani 13. novella constituti ne decreta sunt: de quo nos Men Casau- bonus admonuit.
AD SECT. LXXXU. ET LXXXVI. LIB. VILIN ZENONE.
PrImam appetitionem a natura tributam non esse Fo. Iuptatis: Naturam non sibi dἰBimilem esse in planatis atque animantibus ex opinione Stoicorum . La ertii verba a prava Claudit Salmasii eorreetione viaindicata . Subiiciuntur duo loci e Simplicio ab eodere non percepti ac pariter depravati.