Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

201쪽

I4o Ex LIBRO VII. pag. I sq. iterum nominat την φρονι δην περικνα πηπιν inter ea bona, quae ad ultimum finem spectant: cui ex adverso statuit τηνα, φρονα ερωτησιν, insipientem interrogationem mala inter eodem pertinentia. Sed infra apud Laertium res est apertior , ubi de officiis

Quid enim sit Ψο περιπατειν, declarant ibla , το ερωτῶ ν και αποκρινεσθαι : quem a modum Siobaeus Tm π ιπατησιν , atque τηνερωτησιν και την αποκρισιν usitato Stoicis di. cendi more perinde accepit.

' g. XXXXVIII.

ρετιν δοκουντι ύπου χειo . Hujus definitionis. ea vis est: Volupus est animi elatis rationis expers pro er b i

nam id enim est αιρετον quod videatur

202쪽

DIOG. LAERTII I Iadesse , vel, ut cum Tullio dicam Tuscul. quaest. lib. 3. ex opinione praesentis alicujus honi. Male explicarunt latini interpretes hac sententia, Propter id, qIod videatur expetendum.

f. XXXXVIIII.

sapientum esse omnia I xtultorum tamen quaedam diei r quemadmodum domus , t Icet ea civitatis sit , aliquo tamen modo ejus etiam dicitur, qui illa utatur . Laertius ex conjectura emendatur δ ac pro δικον seu - Αδι is Subditur τεν

ω , Vλωs δε των χρ μενων φαμεν .sanum non esse hunc Iocum mihi quidem perspicuum videtur: neque enim percipi il.

Ia possunt, ον τροπον και των αδμων, αλ-λsias μεν Tns πολε , αλλως δε των χρωμιε- νων φαμεν . Equidem opinor, mendurm Ia- tere

203쪽

tere in vocibus υν-. Ac quoniam Basileensis editio τον αλκον praeseri, Venit in cogitationem , scriptum a Laertio suisse τον ονυν ζ unde sententia elegant ac Stoicorum doctrinae maxime accomodata ,

Q adorodam et domum alio modo civitatis , alio utentium esse dicimur. Est quodam modo similis in iis, quaς Tullius ex Chrysippo disputat lib. a. de fin. cap. 2o. Sed , quemadmo uor theatrum quum commune sit, recte tamen dici ρο est , ejus esse eum locum , quem quisque occuparit; sic in urbe mundove communi non adversatur jus, quominus ruum quidque cujusque sit. g. L. AD sECT. CXXXII. LIB. VII. IN ZENONI.

P naetium, Boethum, Posidon Ium ae Babylodium Di genem, immortalem esse mundum mulassos. Philonis sententIa de Diogene, haud cognita Gelenio, Nangem ac Iusto Lipsis , declaratur. Diogenem , de quo Philo , non esse Apolloniatem , ut a Manageyo adsertum. Meadum e Philone sublatum.

204쪽

DIO G. LAERTI I I 43

Panaetio, qui mundum non esse interiturum voluit, tres alios Stoicos, qui idem senserint, adjungendos, a Menagio est asnotatum; Zenonem scilicet Sidonium , de quo Numenius, et Boethum ac Posidonium,

de quibus Philo memoravit. Verum a Phi. lone id ipsum , quod de Boetho, Posidonio ac Panaetio, etiam de Diogene Babylonio proditum est. Afferenda heic ipsius verba ex libro de mundi immortalitate pag.

6so. edit. Tum b. eorumque vis ac significatio , eruditis non bene comprehensa ,

breviter exponenda est 2 καιΠοσιδο νια και Παναιτια , εν τοιs

ειν'. quae ita Gelenius, Sie Boethur, P . sidonius, Anastas , viri Stoica doctrina Ientissimi, tamquam eorrepti numine, omis sis exustionibus et instaurationibus , trans

205쪽

gerunt ad divinius de immortalitate mundi placitum. suis et Diogenes etiam tum ju-ι venis frIur subscripsisse huic sententiae . Non dissimiliter postrema, Δεγέτυ δε και Διογενης etc. interpretati Mangeyus, uuinet Diogenes etiam num Inenis stertur his jam supra dictis consensisse ; ac Iustus Lipsius phys. Stoic. lib. a. diss. a 3. Dicitur et Diogenes , quIm juvenis esset , subscripsisse istis . Quos omnes vehementer errare, mihi est apertissimum . Sic enim illa certe reddenda suere, idem de Diogene, προς δογμα

λησαι, sertur , qui, dum erat juvenis , Stoicis omnino consentiens fuerat. Nimirum Stoi. corum principes, inquit Philo, Boethum , Panaetium ac Posidonium, suis mundi exustionibus ac renovationibus abjectis , divi. nius de ejus immortalitate dogma postea amplexos: istud ipsum de Diogene traditum , quem juvenem, ait, perfecte planeque Stoicum sui se . Sunt enim Oι ενδοθex, homi ues ex intima secta, et τα , ejus

206쪽

ejusdem familiae scita maxime . propria, non ii, qui ab ea disciplina recessere, nec

sententiae, quas, ab eadem prorsus alienas, amplexi sunt : ut Συνεπιγρα. φαμιεν Nιs

ενδολν , huic sententiae de mundi immo talitate , vel istis, Boetho scilicet, Panaetio ac Posidonio, subserysisse aut eomensis-sa , intel Iigi omnino non possit . Συνεπιγραφεσθαι autem significat , consortem ae participem esse; quo modo usurpatum videas ab Alexandrino Clemente .stromat. Iib. 7. pag. 86o. edit. Ven. cujus haec verba, A.

γραφε -ι ; sic ab Herveto conversa , etiam decet eum omnes preeta et probe s cere et eum probis ; est enim periculorum ςum peccatis aliorum communicare. Multo illud absurdius , quod in suis adnotationibus subjecit Mangeyus, Diogenem hunc Apolloniatem videri. Loquitur enim Philo de Stoicis, qui mundum perire ac ignescere arbitrati, deinceps ab hac opi-

207쪽

Ex LIBRO VII.

nione desciverint. Quare de Diogene BD hylonio nobili Stoico sermonem heic esse non est dubitandum. De ApolIoniate autem , cujus aetas longe Stoicorum tempora anteivit, nihil hujusmodi accepimus . . Addam heic, antequam finem facio , in aliud quiddam ex eodem Philonis Iibro , quod quum legerem, mendose editum, pra-veque itidem e graeco versum deprehendi . Habetur autem id pag. 64s. ejusdem

iacitum esse de mundi imerita, sid in qua

208쪽

uionem venit Iantum Boe etc. tum etiam inscitius a recentiore Philonis interprete ac editore Mangeyo , I, re pero adeo stultum est ambigere, utrum mundus prorsus in nihil inierit, sed ii recipis ex ordinatione mutationem . Tu vero , nisi errare mavelis , scribas ευηθηs hac Sententia, Neque enim erat adeo vecors Euripides nimirum, qui

etc. ut dubitaret, an mundus interiret in nihilum , sed potius an iuarum par tum o dinem ae descriptionem amiueret, seu variis elementorum atque corporum formis ad unam eandemque 1peciem redactis quae fuit opunio Stoicorum putantium omnia in ignem converti seu confractis ac commismis omnibur inque unum confusis quod Epicuro

ac Democrito visum est . Quamvis autem Eυηλs To απροειν sic , ut expositum est, graece equidem dici posse credam ; si tamen quis dubitet, τορ αππειν, quod parum ab illo differt, legere etiam me auc tore poterit.

209쪽

De Iuetae desectibus. Correctus ac explicatus Laertii locus. Speeialiter, quid git, Σελ- ω - κα- λον, - ουεμ τον διω tum quida ο ηλακιε et O δω ι proditum.

Nescit omnino, quid dicat Laertius, si tamen haec ita scripto tradidit, ut in tu. cem prodiere: ea siquidem . quae inter re conjuncta sunt, plane disjungit sic inqui

210쪽

τα μηνα Πλιορ , hoc est, sampis sincgulis mensim ris e regione solis ; tamen eam tantum in pleniluniis defiure' quoties enim ita soli luna oppollitur , semper inplenilunio esse dicitur. Geminus isagog.

Sed ego certe in hac opinione Sum , scriptum . a Laertio potius , και et , non και περ quamis: quo posito haec recte se haberent: nec enim illud enunciarent, mo

rantum in pleniluniis deliquium pati, licet

singulis mensibus sit e regione solis; sed i tud , Ideo tantam in pleniluniis deliquium poti, se quando per mensem eri e regimentis. Quod tamen non ita accipiendum , quasi in pleniluniis omnibus ac mense M libet deficiat luna ; verum eo modo, quo