장음표시 사용
221쪽
Est unus ex libris Chrysippi, qui ita inscribitur. Sed vitium inest in verbis. Και
Logici Dei ea, quae sunt extra quavor diffrentias praedictas: quaeque sparsim tradiatas, non tu corpus redaetas Itali ad veraham e graeco, E non in corpo qusertioueris eas continens
Laertii epigramna de Pythagora enarratur. Rusdem cinendator corrigitur.
222쪽
ο- αδικειν ' αυχs ναυτos αρην ἀδικων. Planissima sententia: Talis erat Ouigoras sapient, ut 0re quidem non tangeres earnes , oc diceret , rare ne ar ; sed alios i men iis pasceret . miror Iapientem: ipse Hebat quidem , non agendum injuste; alios autem injuria inciebat. Quare nihil erat, cur in editione Amstelodamensi, adnota l. 2 4. leotio Stephaniana , Aυτος αν ην αδικων, rej, ceretur , eique haec , Aυυς εα γ' αδικειν, ex iogenio substitueretur. Scripserat porro Laertius seci. I 2. δεεγεται δου και προου Tos Πυδ αγορος κρέασιν ασκηκται τους αδ an os : ideo heic dicit Σιτιζειν αλλει .Quamvis id verius Pythagorae αλιπτpsubinde Iribuatu I , 3. LVII.
223쪽
Εx LIBRO VIII. desunt, ex ingenio suppleis. As- διωκολοι subdi. titia esse. Ad As- Ma , in margine libra primo apa posita . Etiam Aram ε, δε-τnες, aliena videri.
Novum plane ac inauditum , το - τοs εφα ad Pythagoram Zacynthium, qui fuit musicus, pertinere . Omnis enim antiquitas id , tamquam de Pythagora philosopho ab ejus discipulis ac sectatoribus usurpari solitum , celebravit. Eundem ipsum philosophiam εν αποπητον tradidisse, omnes norunt: quod certe de musico prodidit nemo . Suidas quidem diserte , Elyαυτος εφα, ad Pythagoram philosophum Tetulit, sic ista ex Laertio describens: Aυ- τος εφα . Τουτο παροιμιακον επι Πυθαγο
224쪽
του φιλοσοφου εισηλθεν εις τον-. Ego igitur mutilum hunc esse locum opinor, seu post verba τριτος Ζακυνθιος, credo de. siderari quidpiam, quo caetera, quae post habentur, de magno Pythagora suisse dicta demonstraretur. Hoc totum hac ratione confirmo. Nam si, ταπονητα Tris φιλο ς ιας, εφ' ἡ και To αυτos εφα etc. Zacynthium ad Pythagoram, qui tertius ponitur, spectarent, quartus Omnino praetermitteretur , quum tamen Laertius quatuor se dicat nominare velle, qui iisdem fiere temporibus vixerint. Fortasse Laertius scripsit ita, Τρι-τos ZMιυνδ ιos μουσικει, τεταρτos αυTos mos quo modo eos a quorum vitam exponit, designare solet, quando caeteris, qui eo. dem appellati nomine fuerint, adnumerat ειναι ταχυρρητα της φιλο φιας 'εφ' ὐ και To Αντος εφα παροιμιακον ειs PRον ὐθεν. Illa vero , αυτων διδασκαλος, quae cum caeteris non conveniunt, tamquam alim
225쪽
164 LIBRO VIII. φιλοσοφιας αυτων διδασκαλος, sententiam
exprimas 7 Sed ea tamen, dico αυτων duis unde orta sint, videor conjectura adsequutus . Nam fuerant , opinor , ad haec Aυτος α, in margine adscripta , τοAυτος declarandi caussa . Deinde in historiam Laertii temere illata sunt a librario quodam imperitissimo , qui omnia fiere , quaecumque ad oram codicis reperit, in mediam orationem ingessit; itaque effecit, ut corruptissimum Laertium ac mendosissio mum haberemus. Ita porro ad istud , Αυ. τος εφοι, quod erat semper in ore Pythagorae auditoribus, appositum est, Aυτων διδασκαλος, quemadmodum ad illa Aristophanis in nubibus vers. Is s. Im sei ,εινος νιλιν επιτυχη, in Scholiis haec adnotantur, To/Εκεινος κατ' εξοχην . Aλλως E-
226쪽
DIOG. LAERTII 16sSed alia quoque , nimirum , Eτεροs Φλιασιος σωμασκητη , αλειπτris, es φασι τινες , interpolata mihi videntur. Γνησια sorsan haec tantum , Eτερος Φλιασιos o a. u.ασκητns. Caetera Aλειγ'ns, es φασι τινες, ni fallor, adnotatio quaedam sunt otiosi hominis; quia qui modo σωμια non , an tea αλει rens vocatus Sect. 12. per illa, οἰδε Πυλιγναν MMZπην τινα. Enim vero σωμμασκητηs idem , qui αλειπτης. Suidas, Αλεινται ' οἱ γ os τους αγωνας επαmουντες. Vide etiam Pollucem lib. q. cap. 3. et lib. 3. circa finem.
227쪽
ὀπερ ε ιivra ΘεMTmos Legendum omnino Απλουν δε vitra , hoc est, Id deelarari etiam epigrammate , quod fecis Neaeretur. Inepte AIdobrandinus, Est aliud quoque hoe epigramma simpliciter scrip tum , et ex Ambrosio Mei bomus, Simplex est huis epigramma , verbum pro nomine
Iidem, Aldobrandinus, inquam, Ambrosius ac Methomus insta in quadam Pyth gorae epistola ad Anaximenem, illa, Eι Fesaetis οι oνηποι τας πολεις ει λει, τε quae Is. Casau bonus ita correxit, Eιχύμεις οἱ em ι satis ridicule interpretati sunt, Godsi vos augures civitates deseresis , et, Si vos augurio urbes deseretis, quasi ομνις αι Iegis sent . Sed ineptior Meibomus, qui oνm ι ex emendatione Casau boni posuit in editione Amstelodamensi; et tamen nihilominus
interpretationem Ambrosianam sequutus est.
Est autem hujus loci haec sententia, Godri τοι , qui meellitis, urber deseretis. f. LVIIII.
228쪽
AD SECT. LXI. LIB. VIII. IN EMPEDOCLE.
Epigrammatis ab Empedocle eompositi I ab Interpreistibus vero nou intellecti sententia panditur.
Παυσανιην ιπτρον εχ νυμν , LYχιτου υιον, Φωτ' Ασκληπιαειν πατριs ε, ρε se Γελα. Os πολλους Νιογεροισι μιαρωνομενri κω ποισι Φωτας απεπευν Φερσε φονης α ων. Enωνυμος heic est habens nomen rei conveniem . Nam qui medicus est, multas. que aegritudines depellit, Παυσανιηs vere dicitur. Hoc non viderunt interpretes Laertii ; quorum alter inebrum, alter clarum 1πωνω ν reddidere.
AD SECT. LXIII. LIB. vIII. IN EMPEDOCLE.
tam illa ex Laertio atque adeo e rerum natura tollitur. Laertii locus commode explicatur. Nostra de Potam illa conjectura, multo Κubniana probabilim , proponitur.
229쪽
Expungenda est, opinor, haec Ποταμιλλα; de qua nulla ab antiquis scriptori. hus mentio facta reperitur. Legitur ea qui. dem vox in editione Rotriana; sed Basileen. sis ac Stephanianae non habent. Nec vero vo φηG , quod aliqui putent, caret, ea sublata , recto casu: Heraclitus enim , vel Heraclides commode subauditur hae sententia , Magnam vero Agrigentum Empedo.
elam vocare , ait Heraclitus ) quod eam urbem octingenta hominum millia ineo rem Nam supra haec Laertius, ΟΘενειπεν Ο Ηρου λειτοs αυτον τον
NGO' ακραπολεως etc. Quibus carminibus continuo subjicit illa. Mεγαν δε υν Aκραγαντα ειπειν φησι. De Pota milia autem accipe, quid verosimilius putem . Nam quum A αγας , tum urbem ipsam, tum etiam fluvium, ad quem sita est, significare possit, quemad-r
230쪽
modum antea Empedocles , κατα ραγαντος, ad haec Laertii, Mεγαν δετον Ακραγαντα ειπειν , Graeculus fortasse adscripsit, Ποταμ.. αλλ. quod est Ποταμον αλλοι, vel Ποταμos αλλοις ζ quae notae
deinceps in orationem Laertii, quod ei sa, pissime contigisse, pluries diximus, receptae sunt. Ex his conflatam conjicio Ποτ μιιλλα, quae nomen auctoris, quod deesse videbatur, referret: lectumque est φησι Πωταμιλλα. Atque haec quidem opinio Men gii testimonio comprobatur , qui hoc ipsum , Ποαμον αλλοι, Potam illae loco in codice Palatino esse, nos certos facit. Ioachim. Κuhnius porro aliter haec explicare in
ac constituere conatus est. Verum, si nostram cum ejus sententia conserat intelligens ac eruditus Iector ,.nostram, inquam, certe