장음표시 사용
241쪽
aut seriptor, quem aequitur, amplius considerandum . Ista quidem Scaliger. Dicam nunc ego, quae hac de re mea sit opinio. Credo equi. dem , non Τρα νι δουποιος nam in graecis ita apud Syncellum, Σενοφανης φυσικος τρα- γορδοποιος. sed omnino Πουορδοποιos , qui latine est parodiarum scriptor , ab Eusebio editum: qua laude clarissimum Xenophanis fuisse nomen accepimus. Παρωδὰς autem , seu παρωδιας Graeci denominant carmina ad aliorum similitudinem composita, maxime ad reprehendendum vel irridendum ;veluti quae a tragoedia ad comoediam transferuntur. Hesychius, Παρινδουντες ' παρατραγ δουντες , χλευαζοντες . Suidas , Κυ
porro , vel paroedias Latini quoque usu passe videntur: eamque vocem in Asconio in prooem. act. in Verr. etiam nunc legimus.
Sunt vero valde similes ΠΑΡΩΔΟΠΟΙΟΣ et ΤΡΑΓΩΔΟΠΟΙΟΣ; et ea quidem vox haud trita consuetudine Ioquendi ; haec au
242쪽
tem communior ac vulgatior est; ut hanc pro illa fuisse a scriba librario acceptam , a veri similitudine non abhorreat. Neque vero cogimur, ut, quemadmodum graeca ΤΡΑΓΩΔΟΠΟΙΟΣ , sic etiam latina rimgoediarum scriptor fuisse corrupta credamss. Potuit enim fieri, ut ipse interpres Hiero. nymus , vitiosa codicis Eusebiani lectione deceptus, Tragoediarum scriptor , uti nunc habemus , litteris mandaverit. Qui tamen erit, ne non minus ab Eusebio ipso, quam ab historiae veritate dissentiat, emendan
Iam quod dixi, Xenophanem nomen iit, sillos seu parodias habuisse, multi testarum reliquere. Ita apud Athenaeum lib. a.. cap. 13. legitur, Σενοφανης ὁ Κολοφωνιος εν ταις που δαις. Et apud Strabonem lib. I 4. pag. 6 3. ubi nobiles Colophonios appellat, Ανδρες δ' εγενοντο Κολοφωινιοι Tων
Eustathius ad Il. B. pag. Is . Οτι η μονον
243쪽
μ ne ην. Eadem Aristophanis scholiastes adequiti vers. 4os. Silli autem ac paroediae Xenophanis inter se omnino non differunt; sive quod is sillos ad modum paroediarum scripserit, quem deinde Timo fuerit auctorem sequutus; seu potius quia, Xenopha
ni qui adscribuntur, sint illi ipsi a Timo. ne compositi: in qua opinione StanIeyum
ac Fabricium fuisse, supra ostendimus. Timonem porro constat eos fecisse εν παρορ- , ut ait Laertius lib. s. seci. III. Itaque hoc etiam nomine ab antiquis v cantur: ut Aristocles apud Euseb. praep. ev. lib. I . cap. IS. Timonis αργαλεας παρορ- διας dicit: quibus hic, plerumque versibus ab Homero sumptis, veteres philosophos iori sit ac insectatus est. Sed, ut ad verba Eusebiana sermonem reseram , Menagius a Uallarsio ad chron. Euseb. laudatus, sic eadem corridinda censu it, seriptor elegiarum. At vero elegiae ac tragoediae sono ac litteris non parum discrepant. Deinde, licet elegias secerit, non
244쪽
DI G. LAERTII 13stamen , eam ob rem maxime, clarus Xeno.
phanes fuisse perhibetur. Quapropter Stra. ho , cujus verba jam protuli , illustres Colophonios Mimnermum ac Xenophanem physicum laudans, eum quidem elegiarum scriptorem , hunc sillorum seu parodiarum suisse narrat: ut istam etiam ob caussam Τραγορδο ιον Xenophanem, veluti proprio nomine , appellaturum Eusebium unquam non suisse putem , etsi tragoedias quoque
ab eodem scriptas constaret. Cur enim nou , potius εποποιos , aut ελεγειοποιos , vel , si iambos fecit, ιαμ ιμμι pos nuncuparetur SchurEfleischius, ab eodem Vallarsio memoratus, pro ea, quam Caeteri omnes
libri exhibent, . lectionem quamdam adsertcodicis Palatini, quae est hujusmodi: SLmonides earminum scriptor Iuricorum . . et Theophanes scriptor tragoediarum et ph Acus. Tum, expuncto nomine brieorum , ac verbis de uno in alium locum ex arbitrio translatis , sic Iegit, Simonides earminum criptor et tragoediarum . Quis ullam ob haec SchurZfleischio laudem tribuat Is ta-
245쪽
men est, quod sane mireris, a Uallarsio maxime commendatus. Profecto nihil mu. tare multo suerat satius. Nam et Simonides lyrica scripsit ; et Theophanem physicum ex Stephano ByZantio V. λιs novimus, etiamsi de ejus tragoediis hic quidem mentionem non 'faciat. Sequuntur in Laertio, Αλλα κώ αυτος τα εαυτου, quae ex Ambrosio Me,
bomus reddidit, Sua ipse quoque publice eantabat poemata: ego malim. Verum ipse quo- ραε ius ipsim placita versibus tradidit; quorum nonnulli apud antiquos scriptores suis persunt, sersan ex eo, quem Pollux lib. cap. s. laudavit, Xenophanis libro π ι φυ- θεως deprompti. Haec sententia cum an recedentibus mire congruit: nam, postquam Homeri ac Hesiodi poemata de Diis carpsisse Xenophanem Laertius dixit, con-t: nuo addit. Verum ipse quoque rhapsodias rcripsit , quibus sua ipsius scita mandavit . , Qitare nihil necesse erat, Xenophanem ex N philosopho cantorem facere , ut sibi de pieta prospiceret: quod ex hoc Laertii lo.
246쪽
eo Bruckerus hist. phil. Vol. I. Pag. 114s. recte conjicere sibi visus est.
AD sFCT. XVIIII. LIB. VIIII. IN XENOPHANE.
Quomodo haec interpretanda xi ιππι- ει - - - eo . Errasse Baylium , Brucherum , Stanteyum , Meta Casaubonum ae Laertii interpretes. Quae suerit Xenophan Is de Deo senten ia. Aliae eorumdem , tum etiam Menagii ac Euhnii halucinationes . κω - lπολλα νττου νη εμι a quo pertineant. Opinio ejusdem Xenophanis de anima exponitur. Denique pro μακι T. πελλἀ ηTr. potius , Fφη δε κα- πελλἀ irrisa scriptum a Laertio videri.
247쪽
8s Ax LIBRO VIIII. I6yus tom. 3. ac caeteri omnes, qui Συμ- παντα τε ει νυ νουν κου φρονησιν sic explicarunt , Deum esse omnia , mentem ac prudentiam λ quum potius, ritum mentem ac prudentiam esse , interpretari ex Xenophanis sententia debuissent. Etenim quum is Deum fingeret σφαψoειδri, seu conglobata
figura , ut ait in Lucullo Tullius cap. 37.
tum , sive omni parte sui , videndi pariterasque audiendi ae denique egitandi si ae
scultate praeditum putavit: quae certe La. ertius expressit ex illo Xenophanis, quod
Sextus lib. I. adv. physic. Secti AIq. me moriae mandavit, Ουλος δρα, ουλα δε νοει , ουλος δε τ' ακουει:Xenophanis, inquam ; constat enim iisdem quum sententiis tum etiam verbis. Propterea inquit, Ουο ιιιιε δεου μηδεν δμοιον σαν ανθρωπον. quod ita Xenophanes apud Clem. Alexandr. suom. s. pag. 7I4. edit. Venet. Ου
248쪽
Oυ τι δεμαs O λοι- , ουτε νειὶμ : Homines quippe alia quidem parte cernere, alia vero audire, alia item cognoscere ac cogitare possunt: Deus autem, ut et Plinius loquitur, hist. nat. lib. 2. cap. 7. ι Ius vim , totus est auditur , totus animus ac mens. De eadem Xenophanis opinione
Denique Aristoteles libro de Xenophane,
Zenone ac Gorgia , Eνα δ' οντα, ομοιον M- ναι παντn , δραν τε και ακουειν ras τε αλ-λα αισθησει εχοντα παντri. Sed iis, quos supra commemoravi, haec ipsa, Συμ.πανταειναι νουν και φρονησὶν, certe ineptius in suis adnotationiblis est interpretatus Metic. Casaubonus r siquidem ita scribit, συμπαντα significare To συμπαν, aniversum: tum
sic, Dicit igitur Xenophanes , inquit, an
Iam ad illa veniendum , quae viris doctis difficiliora sunt visa, Eφη δε πιαι τα
249쪽
dem ex Ambrosio , Ls Iluris a deIerior mense esse ; et Aldchrandinus simi Iircrn Da quoqxe inseriora esse, qIam mens RAE; sane p3rum scite: quis enim hoc ignorat ZMenagius vero perta sibi de m no sus eccuesse , ait , ac forsan lege dum , Tρι πολλανὶττω AG ειναι. Eadem Κuhnius aliter ac cepit , cujus ista sunt: Multa esse meus: inferiora, hoe est, mentis non capacis ruam ineptitudinem, vel, s Da esse meo eisferiora , quatenus ob sui σι ι Ysστ ra amente v n agnoscantur aut cognita digπa judicentur. Sed hos certe una cum Petro Baylio loc. cit. not. D. Bruckero loc. cita pag. IIS C. Mer. Casau bono heic; qui, ut caetera sere , ita hunc etiam locum magis acute, quam vere aut probabiliter exposuit , longius a re ac Lacriti proposito ab errasse mihi persuasum est: quippe qui,
cedentia pertinere, ac, ut equidem credo, de anima dici non viderunt: quod si lateblexissent, facile haec, ab iis, Προτα τε
250쪽
sent: Primui, quicquid generatum est, mortale esse pr unciavit: avimam quoque φλritum di I ; multoque eam ait mente infe
riorem eIIe. Fuit igitur Xenophanes. in ea sentenistia , quam ' alii plures sunt amplexi, menistem differre ab anima eique praestare. Con. tra Parmenides auctore eodem Laertio seci. a a. Και την και τον νουν ταυτον ει - ναι. Sic Democritus, ut Aristoteles tradit Iib. I. de anima cap. Σ. Ψυχην ει ι ταυτο και νουν. At Vero Anaxagoras , Eoικειλεν ετερον λεγειν ψυχ tu τε κου γουνοῦ neminpe , si s Θειοτείου Oντα του νι παρα την, ut ad Aristotclem Ioannes grammaticus . Multa in hanc rem, utrum anima amente discrepet nec ne, tum ab Aristotele loc. cit. ac deinceps, tum ab iis, qui ad Aristotelis libros de anima commentati sunt, Themistio, Simplicio ac Ioanne grammatico disputantur ; certe ei, quem modo ap. pellavi , Mer. Casau bono nondum lecta, iblud Laertii de Parmenide, Triin και