Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

271쪽

ne facerent cavebant. Alibi adhibet nemi , ubi inquit Pyrrh. hyp. lib. cap.

autem Laertius illud, Eγγυα,-r eum,

Scepticorum dictis consentaneum esse Scribit : quum eo nimirum spectet, non esse facile credendum, nec cum certa assensio

ne fidejubendum, ne illico damnum sequa tur. Hoc vero . simile effatis Pyrrhone rum, quae Sextus cap. a. lib. I. Pyrrhon hyp. appellat σκεπτικας ιαποφασεις, id est. Scepticorum pronunciata negantia: ut illa sunt, Mηδεν οριςεον, Ουδεν μαλλον, et a lia hujusmodi ; quae ab eodem Sexto lib. cit. cap. I s. et deinceps, et a Laertio imserius, copiose enarrantur. Sed haec, in quibus versamur, dico Tιν βεβαιως καιπεισμενως διεγγυωμεν' επακολουθειν ατm , prave exposita leges ab Ambrosio ac Me,

homo sic, sui s dejusior exsistat, illam opertigia certa eompertaque incommoda subse iquit male item ab Aldobrandino, Sodis, qui constanter fideliterque fidem suam liberaverit, domuo in eo officiatur. Nam ita

272쪽

explicanda, Sigui Dari enim, eum, qui cerata iudicio ae nihil haeritam si istierit, damno exinde affici

At illi etiam . nec enim istud praete mittam, quae infra habentur secl. 74. '

iisdem Ambrosio ac Meibomo sunt latine reddita hoc modo, Caeterum sentemur ali rum proferimur, notirae infirmitatis indiciaum . Quam imperite, προφερομεθα ταs απa. ψαο ias, rententias aborum proferimus e Sunt

enim απαφαοrare, ut iterum dicam, neganintex Scepticorum enunciationes, quas supra notavi , Ουδεν ὁριζομεν , Ου μαχλλον , os καταλαμβανοa , et similes aliae . Admo. dum ridicule et illa μηνυσιν τns απροπιτωσι , nostrae infirmitatis indietum; quum. certe significent, ut continentiam a lapsu id est, ab assensu indicemur; quemadmodum recte Aldobrandinus . Hanc enim ab assensa continentiam, απρο rωσιαν Scep uci vocabant, et yicissim adfirmationes negationesque caeterorum philosophorum ,

O , 'qui

273쪽

qui Dogmatici nominantur, προπετειαν , ut est apud Sextum lib. a. Pydi Thon. hyp. cap. a4. seci. 23s. Eandem dicebant απε ιιαν I de qua Laertius paullo post , Δια της ουν, ορι φλεν , φωνns , το της ανδυα - pna. ται : est autem haec status animi neutram in partem propensi . Hunc eundem Iocum, de quo agimus, ex Laertio descripsit Suidas U. Ουδεν μαλ- λον : quem absurdissime ab Aemilio Porto

sic explicatum, Sed proferunt sententias liorum ad deelarationem , si ita loqui I eat, suae impravidentiae, id est, ut deelarent sia ingenii imbecillitatem , ob quam futura prae

videre nequeunt, perverse etiam Porti eme dator Κusterus interpretatus est, Sed sim Iliciter Iantum opiniθnes tuas proferum, ut ostendant, se non temero rebus assentiri . Male enim αποφασεις, opiniones vertit, quum nullas plane haberent Pyrrhonei. IDNo rarae-σια autem non tam est, ex eorundem sensu , rebus non temere assentiri, quam nullo modo assentiri, eadem, uti diximus, at.

274쪽

que απειικοῦ quando animus nullam in partem flectitur, nec adnuit quidquam, vel abnuit. Sed haec hactenus.

De effata Pyrrhoneorum, Παοι λοεν-., Quomodo id impugnarent , qui Dogmatiel vocantur. Quid his Sceptici re uerent. Verba Laertii de Dogmatteia accepta, ad Scepticos reserenda esse .

Illa Moνον ουν , usque ad αποδεικτι- κως δου, certe continent id, quod Sceptici respondent Dogmaticis, qui eos, um ρυροντον λογον , . αλλα προσεπισχυριζειν , objec rant . Verum post haec αλλια προσεπια-χυριζειν, fortasse deest aliquid: neque enim

o a Se

275쪽

se Laertius ad Scepticos orationem converatere significat ; sed in eodem de Dogmat, eis videtur sermone perstare, si verba quidem spectentur e nos autem , ut oportet,

sententiae rationem habemus; itaque Iocum latine Ivertimus : Contra Dogmatici , eor scepticos rationem , seu enuntiationem non Iollere, sed confirmare disputant. At

num aes enuntiationum utebantur : nee enim feri poterat, ut rationem non ratione to urens : quo modo Giam, quum istum esse negare istumus , necenario lacus nomiua dua eu; verum non ric. ut ad memur, redui demonstremus . Sermo heic est scilicet de illo Pyrrhoneorum effato, quod ante Laertius, Παντι λογον λογοs αντικειται, quos tamquam sundamento, eorum haeresis ni tmbatur : inde enim suam illam εποχην sive αρρε ιιαν petebant. Ad hoc porro, inquit,ajunt Dogmatici, eos, quod ita statuant,

ηανYι λοποι λογον αντικεισθαι, hoc Ipso ,αιρον, non tollere τον λογον , sed ponere ac confirmare. Quibus contradicunt Pyr

Diuitiae

276쪽

pytthon et, se rationibus seu enunciationibus uti quidem ; neque enim ratio sive

enunciatio everti non - ratione . Seu non-enunciatione potest; sed rem ita se habere, quemadmodum quum, itan ειναι τοπον, pronunciamus i namque πον τοπον dicimus quidem; verum αποδεικτικως, non δογμα-

Eadem res a Sexto melius ac diluci. dius explicatur lib. I. Pyrrhon. hypot. cap.

chimum Κuhnium , Aldobrandinum, Ambrosium atque Mei bomum; quos prave asmodum Laertii verba accepisse, ex his , quae hactenus exposui, in aperto est. Sed unum Superest, de quo te admouitum ve-

277쪽

- Iim , Laertianiam illud itan λογον, mihi quidem conjunctim efferre placuisse ; quod Euhnius approbat exemplis allatis ; idem.

que latine reddere non - ratione , auctore N. ΤuIlio, qui Acad. quaest. lib. I. cap. non corpus eodem modo dixit.

AD IECT. LXXVIIII. LIB. VIIII. IN PYRRHONE.

Dede eem Scept Ieis Ioeis. Laertii verba Gmipte edita facile sanantur . Ir. Casau boni ae Euhnit emenda. Iones reiectae. Locus a Methomo eorruptior factus .

Id est, Hos decem locor opponit singulor Irisnom etc. Sed nihil, opinor, his emendatoribus est opus. Nam, si scripseris, ut

278쪽

etc. tum pro ἐν posueris δεα; sic omnia fa- et Irintegritati suae restituta videbuntur: erit enim haec sententia, Decem vero modos Iesucos , hos ponit: primum hujusmodi: qui exanimalium ad volupIatem et dolorem, ad D. trimentum es militatem dissimilitudine da- ritur . Abest , uti vides, ab illa editione καF ςς: deinde habetur εν πρωτον, quod et in aliis, Aldobrandiniana scilicet ac Stephanianis ; nam, qui Amstelodami edi ex

ingenio voluit εις πρωτος hoc modo , Τουτους δε τουs δεκα τροπους , καθ' ει πιεισιν , εις πρωτos, ratus se locum belle emendasse, multo depravavit magis ; veramque scripturam, quam esse diximus ενα παπον, quod in se suit, cognoscendi nobis aditum inter. i clusit.

De aeeundo Seeptim loco. Erratum Aldobrandini. La. ertii sententiam non perceptam, ac depravatam a Μν. nagio suisse.

279쪽

Σιοκρισεις prave eomparatisnes dixit AIdobrandinus, ista e graeco transferens, Secundus Deus ex hominum naturis accipitur , quae ex nationibus eomparationibu uespereantur. Est enim heic συγκρισις concreistio ac temperatio corporis , ut paullo ante Laertius , Και τα μεν ουτως, τα δ' ἡτοις συ

κεγεριται , id est , Et alia quidem ani mantium corpora sis, alia aliter composita ac temperata sunt. Ergo eadem intem pretanda , Seeundus Deus ex hominum MD-ris sumi ur , quae ex nationibus ac corporum constitutionibus spectantur . Menagius quidem vir eruditissimus putat, graeca ver ba vitio non carere. Nam , de nationibus,

ait, non est heis quaestio , sed de propri

tatibus Iemperare entorum: quare omnino I sensim pro κατα εο νη και συγκρισεις κατα ιδιοσυγκρισιας : et ita apud Sextum ete. Ne credas. Idem quippe Laertio συγκρισεις, quod Sexto ιλοσυγκρισιαι . Κατα au tem

280쪽

rem non esse alienum , sed apte quadrare in hunc locum, ex ejusdem Sexti verbis quae deinde adscribam , intelliges . Expenditur enim in hoc , qui ex decem Scepticis locis est ordine secundus , hominum natura pro nationum diversitate ac pro habitudinis uniuscujusque corporis varietate . Audi igitur jam Sextum , lib. I. cap. I . Pyrrh. hyp. hunc ipsum , de quo agimus,

secundum locum scite, ut caetera solet, ac dilucide pertractantem e nis Toινυν ει νυ