Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

352쪽

σι , του Ἀευδος ει ναι . Quae Alb. Fabricius hac ratione in latinum de graeco tran Struri

lii: Ex Epieuri ergo sententia , opinionum aliae quidem sunt verae , aliae vero stlac.

353쪽

es non refragatur : shae vero, quibus re, flagatur et non rufagatur evidentia. Est autem suffragatio sive auestatis , comprehensio elidens , quod id, quod opinamur , tale sit , quale optuamur . Ut , Platone procul aecedente, eoujicio quidem et opinor ,

interposito intervalio , quod sit Plato. Cum autem ipse appropinquarie, sit at citatio, quod sit Plato , sublato Iam intervallo, suffagante ipsa evidentia . Nos refragatio

ag Im est , consequentia rei inevidentis , quin supponimus es opiπamur, ex evideoli. Ut Epicurus , cum dicit esse inane , quo quidem est inevidens, hoe probat per rem evidentem, nempe , per motum. Nam , si nou sit inane, nec debet esse motus; quoniam corpus movendum desii uitur Deo, in

quem se recipiat , quando Iidem plena omnia prestaqxe sunt. Go fit,. ut inevidenti illi, quod opinione conceptum ess , non re fagetur evidens ; datur enim motus . Est autem re agatio oppo itam quid non re

354쪽

hio c. LAERTir fis Itationi; siquidem est coeperato rei evidentisona eum in idente , quae supponitur . Ut Stoicus dicis non esse inane , statuitque adeo vliquid inevidens . Cum hoe ita suppositoneeesse est coeperas rem identem , ne emotum. Nam , Π non rit inane , necessarione erit qu dem motus, ut iam ess declara tum . Similiter non a rogatio sufetati ni opposita est: est enim subvers o opinionister evidentiam faeta , qua constat , rem s

quam opinati sumus , non esse taIem , qua

jem visione nobis finximus . Ut , quopiam

procul accedente , ex intervolii ratione con- scimus , eum esse Platonem : seὰ , sublato Intervallo, cognoscimur per epidentiam, quod non sit Plato . Haec est non iustiragatio :opinioni enim res evidens non suffragatur. ὀuamoubrem 1 rogatio quidem et non refragatio , criterium est , quo Perum esse quid, exploratur. At non sufetatio et re fragatio , est eriteriam falsitatis . Cassendus porro, a Fabricio in suis adnotationi bus ad Sextum laudatus , illa Sexti . Ην

355쪽

Ex LIBRO X. 294.

γαρ ανασκε του φαινομενου τορ δεος αλντια ρηλ , veluti prava essent, corrigenda a hi tratus cst itaque pro ἀνα-ευn legit in μανααευn prCPterea , quod subinde est , το φαινομενον--: quem sibi idem Fabricius omnino sequendum ratus , quasi συνανασκευn esset in graecis, sic recitata verba reddidit , Siquidem este evertio rei midentis una cum Devidente , quae supponitur; quod est Sane absurdissimum . Neque enim Sextus ait, utrumque toIll, το αδηλον scilicet καt To φαινομε- νον ; sed certe , uno posito , quod est αδεγλον, alterum , nempe το eprapo in ον eve ti : quemadmodum , inquit , posito hoc, non esse inane, quod est αδηλον , tot Iitur

ται. Quare , Ην γαρ ανασκευn etc. ita ver tes, Est enim destructio rei evidentis per obscurum, quae ponisur . Eodem modo et

υαζεσθαι, intelligenda sunt . Quippe non idem

356쪽

idem significant, quod haec , Tirro μοις

da , Eo autem sic posito , το φα μενον simul ulli debet, seu nequit illud poni.

quin simul et una. το φα μενον destruatur . Alterum Fabricii erratum est in illis. Ην γαρ υ προωσις δι εναργειας του τε ruboμενον μη εινώ τοιουτον, ὁποιον ηερ εδου - . Nam , οπτωσιs ερι εναργειας του etc. Iaii ne vertit , subversio opinionis peres Ventiam etc. quum contrarium demonstrent , nimirum, subjectio sus sensus , vel sub adspeetam, uti loquitur Tullius lib. 3. de orat. eius rei, seinees, quod visati su

mus, non esse , quemadmodum existimo reus . Est ergo οητωσις εναργειας του mi ειναι etc. sub sensus eadere istud , non esse etc. Nec sane unquam Δοητασιν apud Graecos agendi vim ac significationem habere reperias.

357쪽

Εx LIBRO X.

g. LXXXXIIII.

AD SECT. LII. ET LIII. LIB. X. IN EPICURO.

AuditIonis sensus quomodo effetatur. Illustrata ex epistola Epicuri nonnulla. quae a Meibomo , Xutanto, ac Gassendo prae caeteris, male habita ae de

formata suerant.

358쪽

DIOG. LAERTII

Ambrosio versa , Porro Auxus hic in ae- qualium partium rumores dissunditur, quamdam ad invicem remantes eonIensionem at

que unitatem propriam , ad id , quod emi- sit , arque ad sensum per ingentem, qui in illo ut plur/mum seis. Vitiosius a Meth mo sic, Porro Auxus his in similium pamitum corpora dissunditur, quamdam ad invicem remantia consensionem atque unita'

cm propriam , ad id , quo mittitur , per tingemem , qui pereeptionem ab illa ut pla-rimum facis. Ab eodem et graeca inquinata sunt. Neque enim πος το αποςειλαν, Sed προς δ απος ελλεται edi voluit , recta depravans; praveque istud ipsum nos es αυ-ςελῖεσαι reddens : quippe quum ad id, qtiod mistitur , ron ad id, quo mittitur,

359쪽

exprimat. Itaque hujus loci ab bis T. δι

tatio talis debet esse . Haec autem si is in quaedam eorpuscula limilibus e partibus eonstantia disseminatur , quae lemant consensionem inter 1e quamdam unamque proprietatem , ad id, quod vocem emisit, peristinentem , ae sensum in nobis ejus quod vocem emisit ut plurimum serientem . Το αποζειλαν cum Aldobrandino converti , quod vocem emisis, quia ρευμα, quod appellatur , est ipsa VOX; ne , si dicerem fluxionem emisit , parum latine dixisse ubderer sJam illa quoque , ευ ο υs την γινομενυ πληγυ , ad , υ -ους ικον ημιν παρασκευαζει , seu potius aliqua ex iis , male item ab Ambrosio ac Aldobrandino exposita ; a Κulinio autem ac Gassendo mu Iis etiam magis. qui insuper haec , quae omni vitio carebant, corrupere . Audi, ut hic . postquam sic posuit , Και το vo

360쪽

ὁ λιν παρασκευαζεσθαι, illa , in. quam, perversissime explicaverit; Sed si mul, ae in nobis fit ictus, quando vocem emistimas , ipsam talem ex certis quibusdam spiritualis est luxus molemus , ad Θοe idoneis , articulari , et , appulsu ad aures faeto , auditionem in nobis creare . Nam,

si τοιαυτην εκ τινων πικων .. cum Gassem do intelligas την φωνην , superiora haec, Αλλ' ευΘυς την γινομενην πληγὲν εν nμιν spendeant, necesse est, nec habeant omnino, quo referri possint. Ergo Epicuri sententia est hujusmodi: Sed plagam , quae continuo nobis infigitur simul , ac vocem emiserimus , eam a quibusdam corpusculis

spiritus est luentis Umientibus fieri, quae ipsa

nobis audiendi sensum ad erat. Supra enim dixerat , ακ αυτον ουν νομιζειν τον αερα etc. hoc est, non posse aerem in no- his audiendi sensum gignere; sed plagam, quam statim auribus accipimus, quum vox emissa est, a corpusculis spiritus effluentis

efficientibus infligi. f. LXXXXV.