장음표시 사용
191쪽
dius, quam porci, qui in luto volutantur, vitam d gant. Quod si moralem aliqui disciplina pertractat, his sunt cliam deteriores : gloriam enim & laudem laboribus aucupantur. Nihil enim aliud sere homines stulti sibi proponunt nisi ostentationem, & in
nes rumusculos, miseriae suae vilem ac sutile mercede captantes. Nam ' perpetuo silent,& vescunt oler bus, lacerisq; vestimetis induuntur, indolioq; inclusi versantur, nullii post morte praemiti eripectat. Quid porro stultius , si vita hac virtutis praemia terminare, & certamen inire, in quo nulla coronar sit spes 3 & pugna perpetua suscipere,cui nulla merces proponaturλ& sodiendo sudorem assequi, ac praeterea nihil λ Iudaei vero, qui talem vivendi ratione in-
. . stituerunt,a Ionada sunt oriundi,&oes,qui ad se, ut eode modo vitian accedunt, ad eadem ducunt instituta.In tabernaculis perpetuo habitant, a vino, atq; omnibus cibis delicatis abstinent victu tenui cotenti' corpus affigunt. Magna igitur morum curam geriit,
Scontoplationi vacant assidue,ex quo lesbei appellant. Ac recte prorsus undiq; constat illis propositu philosophandi, cum nullis de robus cotendere profiteant. Caeterum quae certaminu utilitas,aut qui fructus ex laborios, vita pol illis esse, qui remuneratore Christum sustulerunt λ Inanes cnim pariter sunt istoru labores, eum neganti ii, qui praemia & vcra Viatam certatibus dilargitur.Iccirco a philosophiae scopo abcrrauerunt.Philosophia cnim cst morti corre- .ctio cu vera certar cognitionis gloria coniuncta. Ab hac tum Iudaei,tum G rqci, repudiata,quq e coelo descederat, sapietia, longe recesserat. Na si ne Christo, , qui factis & vcrbis vera philosophia ostendorat,philosophari conati sunt. Hic enim primus hoibus .huiusce studii via patefecit,puram vivendi ronem docens, & anima corporis cupiditatibus reddens superiore, ac demum vita etiam ipsam contemnendam
192쪽
esse re ipsa demonstrans, cum hominum salus,quam sibi propositerat,vi morte oppeteret,postulauit.Docuit igitur, vero philosopho , reiectis omnibus vi igvoluptatibus, labores :equo animo subcudos,cupiditates superadas corpus cotemnendu,& vitam ipsam non es le magni faciendam, sed alacriter profundendam citin id osteden de virtutis tempus exegerit. Ad hianc uiuendi ratione Sancti Apostoli, simulatq; vocati sunt,mundo renunciatcs,contenderunt. Patria cnim, & propinquis, & fortunis relictis, asperum &laboriosum vitae genus complexi siunt,& per dissicillima quaeq; transierunt, cum amicti, iniuriis allecti, eiecti, nudi, rebus egetes necessariis, mortem deinniq; oppetierui, & magistrum praeclare in omnibus imitati, optimae nobis vivendi rationis exemptu reis liquerunt. Verum,cum ad hoc exemplum vitam dirigere Christianos omnes oporterct,pleriq; vel noluerunt,uel nequiuertit, pauci despicere mundi perturbationes, & ciuitatum procellas effugere potu Xunt,atq; ita tempestatibus f uperatis,& vitam solitaxiam amplexi,apostolicae virtutis ossigiem expresse-rc.; Diuitiis paupertatem, ut sine animi distractione vlucrent, anteponebat: ut impetum frangeret cupiditatum, delicatis epulis tenuem frugalemq; victum praeserentes, quolibet cibo corporis necessitati satisfaciebant. Mollibus indumentis, usuique non necessiariis reiectis,ut qui voluptatem humanam negligerent, simplici ac minime operosa veste,qua frigus a Corpore arcerent,induebatur. Indignum eni in homine philosopho,qui rerum coelestiu studiis incumberct,existimabant, de rebus terrenis,& que sponte sua vel seris suppeterent,olle sollicitu. Mundu ignorabant, cum ab humanis ostent per turbationibus remoti. Apud eos non erat, qui magis alio vel egeret, vel abundaret,qui iudicaret, aut iudicaretur. Habebat enim quisq; iudicem incorruptum propria con-
193쪽
scientia. Non erant apud illos alii diuites, alii paupe: es. Non liquefiebat alius fame, cum alius cruditatCla Dorarcta egentium enim inopiam, eorum, qui abundabant,benignitas explebat. Par inter illos ius &, quabilitas vigebat, rciecta propter diti orsi cum te
a as oribus comunione inaequalitate. Imnao vero lsic Cisa erat in equalita et ex eo,quod, ut nunc propter in
1aniam aliis alii student anteferri,ita tuc humilitate alios alu vincere, & abiectiores esse contendebanta Aborat odiu, aberat inuidia, exulabat inanis gloria uxulabat arrogantia, omnes sed tionis causis cran: 1u olatae. Ad eiusnodi enim cupiditates erant velut
mortui, atq; omni seni carctes, adeo, ut ne in somnis quidem cas viderent. Cum enim ab initio memoriam earum abrecisiciat, ex quotidiana exercitati
ne pio positiq; constantia talem animi habitum sibi toparauerant. Lucernae prosem orant in tenebris fu)gentes. Et stelle in inime errantes, quae vitae se e splendore noctem itustrabat. ac veluti portus qui diluti, qui perfugiu facile onan bus a cupiditatum tempestatibus ostendebant. Verum accurrata ac coele uis illa vivendi ratio non aliter,u imago pre destriabentium negligentia,paulatim in dies deterior essecta, ad sit minam dissimilitudinem peruenit,& omnino defecit ab excinplari. Etenim qui mundo erant crucifixi, quiq; huic vitae renuntiauerant,atq; homines elle desierat,& deuictis cupiditatibus ad coelcstiui flaru mentiu natura aspirare contendebant, rursum ad terrena negot a reuersi turpibus occupationibus recte viventiu diligentiam inquinarunt. Et qui virtute celobrcs este poterant, propria segnitie infames euaserunt. Et qui aratri stitiae manu admouerant, habitum grauem seruantes,propterea quod retro conuersi unit, & studiose complexi, quae obliuisci debue rant, apti regno Dei non extiterunt. Neq; enim amellius apud nos Dugalitas, ac vitae simplicitas colitur,
194쪽
neq; silentiu , S quies,quae utilis est,ut ab antiqu is in, quinamentis abistrahamur. Sed negotiorum multitii do,quae sollicitudine a recto vivendi proposito aliena affert, in pretio est,& honoris, rerumq; terrenaru cupiditati salutaria cesserunt instituta. Cum enim omni ratione nos Dominus a terrena sollicitudine dehortatur, iubeatq; ut solum coelorum regnum inquiramusmos quasi dedita opera per contrariam via incedentes Domini prscepta negleximus, & reiecta illa cura sipe in manibuq nostris collocauimus. Nam, cum ipse dicat: Respicite volatilia coeli,quq no seminat, neq; metunt, neq; congregant in horrea siua, &pater vester coelestis pascit illa. Et rursum: Respicitcailia campi, que non laborant, neq; nent. Praeterea eam iubeat,ut neq; sacculum, neq; peram, neq; baculum sumamitu, sed solo iubentis minime mendacis promisio confidamus, quod distipulis fecit, cum eos ad bene me redum de reliquis hominibus mitteret , Dignus est, inquiens,operarius cibo suo, quod quidepromistum ad ea, quo necessaria sunt, subministra da firmius cst omni nostra llicitudine mos autem nobis minime temperauimus, quo minus, quam maximma potuimus, agroru spatia possideremus, oviumq; greges,& boues aratores tu pulchritudine, tum magnitudine insignes, & pingues asinos coemeremus, ut agri quidem nobis abunde fruges susscerent, boues autem tum agri culturae labores sit stinerent,rum cibum nobis,& pabulum sibi ipsis, ac reliquis anim libus submistrarent: iumenta vero, ut quae regio no stra non sert,ex aliena conveherent,& victui non sis Ium necessaria, verum etiam iucunda comportarent.
Quidὸ quod ex artibus eas delegimus, qui lucri plus essent allaturae, quaeύ; cum omne temporis spatium in se consumerent, ad cogitandum de Deo otii nil iii omnino relinquerent. In quo vel gubernatore D um imbecillitatis damnamus,vel nosmetipsos,pri
195쪽
rem pro sessione abiccerimus. Quanuis enim id verbis non cofiteamili ros tame ipsa nos coarguit,quod hominum saeculariu vita delectemur, quandoquidQea de sequimur instituta, ac magis etia fortasse in corporis occupationibus immersi sumus, ut sere ia pietatem quaestu existimemiis,&nulla aliam ob causana priscum illud liboru ac beatum vitae genus exco I mus, ni sivi ex ficta religione, laboriosa ministeria sugamus,&genio indulgendi liccntiam nacti, sine interpellatore, arbitratu nostro nos oblectemus, magna cum impudentia simplicioribus, & superioribus nonnunqua in insultates quasi virtutis studiu no humilitatis & modestis, sed tyrannidis materia submi-n i stret. Inde factu est,ut abiis,a qbus coli nos opor tebat,ia nil importuna turba, despiciamur, & vicinis atq; obuiis hominibus in foro mixti ludibrio simus, ut qui nulla re caeteris,ut equsi erat, p ratile mu3, nce cximia viuedi rationc, sed habitu tatum differamus,& tamen eam gloriam furiose appetamus, quae debetur virtuti,cum labores, quibus virtus excolitu negligamus,&veritatis persona duntaxat, tanquam in licena,gcstemus. Et hodic no desunt qui graue hune habitum sumant, clim animae maculas nodum ablu Tint,nec veterum peccatorii notas mentibus suis improsias exemerint, scd eas adhuc impudicis cogit tionibus solicant. Cumq; non dii mores ad id, quod
professi sunt,accsimodauerint,& diuitis philosophie
scopii ignorent, pharisaicum tanasn supercit una tollunt, sis iq; placent talici solo habitu virtus acquiratur. circunserunt instrumenta,quom artem non didicerunt . & quam ne summis quidem labris gustat ut, scientia hal tu profitentur.Ex quo sit,ut qui portus,& templa Dei,& oues esse debuerant, scopuli,& sepulchra dealbata,& ad corii, quos deceperunt, per niciem, lupi deprehendantur. Cum enim ex mola
itcriis, propterea quod exquisitam viue di rationen A
196쪽
terre non possunt,aufugerimi petulanter in ciuitatibus versantur. Hic vetris coacti necessitate, quo multitudini imponant,ceruice inflectunt, & pietatis speciem tang escam praeseserui,& nihil facere recusant, quod corporis necessitas cogat. Nihil enim naturali cstare solertius ad ea, quq sunt usui nece staria, c5quirenda, praesertim si ad ignauiam accesserit moditatio, tunc enim callidius simulatio progreditur. Obseruant igitur diuitum sores, no secus, ac parasiti,in foro autem more mancipioru ad cos accurrunt,&illos, qui appropinquant, arcent: quod si ropellantur ipsi ab iis,qui occurrui,facile libenterq cedunt, idq; mense gratia,ut ad delicatiores epulas admittantur, quippe qui voluptatem coercere no didicerunt, nec Mosis refossiim ncccssitatis paxillu in balteo gerere voluerunt.Vsu enim edocti non ignorant, omnem, quae ex cibis prouenit,voluptatem gutture terminari,& quocunq; cibo necessitati sucrit satisfactum,importunae cupiditatis turpidine tegi. Iccirco nomen Dei blasphematur,& prsciam viti genus despicitur, vere ex virtute viventium institutio fraus existimatur, & illorum temere vagatium pondere prena untur ciuitates,priuataeq; domus amiguntur, & omnes inuiti mendicoru vultus intuentur,cum eos videant
impudentius soribus inhqrentes. Quinetiam multi hoipitio suscepti, cum exiguum ad tempus religionem simularint, & sub hypocrisis persona sanctitatis opinionem occuluerint,acta prida subducunt se se,& in omni vita notatur infamia. Sic igitur qui mo- , desti& sancti putabantur, tanquam corrupto res,ac pestes,non aliter, ac si lepra laboraret, e ciuitatibus expclluntur, & oppugnantur, & minor, ci sicariis, &parietum effractoribus, illis habetur fides,qui vitam solitaria prosessi sucrant.Facilius enim ab aperta vicaucri posse, si ab occultis insidiis homicies putant. Cum igitur nullum pietatis Sustum habeat & silet Deut. 23
197쪽
tii lucru ignorent, quippe qui necessitate aliqua adoducti ad solitariam vita temere confugerint, eamq,1 sibi res neces ,rias stippeditaturam existimarint, cui mea quidem sentcntia grauius vacarent, nisi ad Om-,nium fores accederent, sed habitu maiores utilitates
conquirerent,verum cum ex eo velint rerum neces ,
sartu vectigal corpori pendere, voluptatum delicivi immensa, illis renouant cupiditates, quibus tanq. pQ stiseris morbis laborantes curare difficile cst. Quomodo enim bonς valetuditus comoda queant interuli gere, qui bona nu quam fuerint valetudineὸ Sed ab ipsis incunabulis letali morbo decubuerint,&vsu ipso si castecti sint, ut aegritudinem a natura differre nihil existiment. Frustra verba funduntur, cum audic tium vita praeceps in peius ruit. Consilia rapiuntur in partem contrariam, prie sertim cum lucri spes alid cupiditatem. Admonitionibus aures occludunt, Vt nullus ad eas aditus palcat, mente in quaestus auiditate,sicci turpis sit, occupata. No, vero, charissimi, qui studio virtutis incitati viis mundiq; cupiditatibus renuntiauimus, nobisq; Christu sequendii proposuimus, quid rursum siculi negotiis implicamur3S qui bene destruximus, male rcaedificam us Cur Ca, qui non decet, exerccntes, malis costiis Vtimur, S vanitatum studio animos infirmiorum incedimus, S simplicioribus via ad auaritiam patefacimusῖcura ex praecepto Domini curare infirmos, non irritare debeamus,& ea coplecti, quet illis utilia sint, ne si temere sequamur cotraria, causa simus,ut ipsi vestigiis nostris insistetes terrenis occupationibus implicci tur. Cur mundii magni facimus, que contemncre edoeti sumusὸ Cur diu tiis & posscssionibus cumulandis incubimus, ct in multas atq; rnutiles curas distrahimur, que nos a studiis auocant magis neccssariis, &negligere faciunt animi bona, atq; homines vlis ne di Sotiis inhiantes in magnu barathrum trala ut, dum in
198쪽
ne dis diuinis summu esse bonu arbitranturὸVidunt . enim eos, et se philomphos, & voluptatibus sit periores profitentur, maxime, omnium in id studium m-cumbere. Neminem manent certiora supplicia,q. 1llum, qui multos vitiorum suoru disti pulo, facit. Imitantiu enim interitus poenarii cumulum asteri preceptori. Neque tamen discipuli magna effugient tam natione, cum in magistro ea turpiter imitentur, qu S, uti foeda, ratione ipsa dii cc sugere debuissent. Nemo igitur mihi nunc ob ea, quae dicuntur, succenseat, sed Vel corrigat, qua multorum negligentia perperam gesta, nomini nostro dedecus attulerunt,uel no mcnctiam ipsium recuset. Nam si propositum est philoso phari, diuitiae sunt superuacance, cam philosophia propter animi puritatem a corpore etiam structione polliceatur. Quod si qui diuitiis incumbere,& viritae voluptatibus frui volunt, cur se verbis sapientiae studiosos profitetur, cum re sint ab ea si alienisi imi cur splendidis se appellationibus exornat, cum ea faciant, quae sunt ipsoru pro sessioni contraria3 Nonne pudendu est,nos ab iis, quos mundanos appellamus, obiurgari, quod Saluatoris leges violemus, doceriq; ab illis mandata ipsius, qui ca discere a nobis debebani3 Cum enim nobis rixantibus dicunt: Servii Dei litigare non decet, sed erga omnes mansuetum et se. z- im 2Et rursum , cum de pecunia aut post essionibu con' 'Adm no tedimus,& aliquis dicit, Si quis tibi tunicam eripiar, c da illi dc pallidam, quid aliud agunt, nisi nos reprc- M.tit. s. Frahendunt, & opera nostra possellioni repugnatia de fridentλ Ne possessionibus quidem creptis, inquit,pu gnare fas est,eaq; facere, quae cura illarum ra quirit, Movit aliquis terminum agri tui,& suo adiud cauit, alius in pascua tua pecus immisit, alius aquam hom-ris influentem auertit. Insanirene propterea decet,&haec omnia fgillatim ulciscendo furentibus fieri doteriorest & mentem, quae rerum contemplationi
199쪽
vacare debet, tribunalis aingere , atq; animi vim adspcculandum accomodata negotiadi solertia distrahere, ut corum , quae nihil nobis asterunt utilitatis , prouentus abude suppetat3 Cur aliena nobis ut propria vindicamus Θ grauesq; rerum terrenarum con cdes iniicimusὸ nec prophetam audimus eiusmodi ominum genus m1serantem, dicentcniq;: Vae qui congregat, quae sua non simi, & vinculum suum graue roddit vehemeter. Nam si,ut scriptum est velociores sunt,quinos persequuntur, aquilis coeli, nos autem ipsi mundi negotiis oneramus, tard ores ad cursiim est ecti, facile ab hostibus capiemur, que Paulus monet ut fugiamus,fugite, inquiens,fornicationem, Savaritiam. Qui enim ad bravium currunt, nisi totis viribus expediti contendant,ab aduersariis celerius insequentibus longo superantur interii allo. Ad virtutem tendentibus magno cst impedimento reruaffectio torrcnariam, animoq; ac sepe ctiam corpori
perniciem assere. Quid cnim Naboth Israelita per didit, nisi vinca inuidiosa cuius cupiditate vicinus Achab ad cotidem ipsius adduinus est3 Quid duas diamidiatas tribus extra promisionem manere fecit,
nisi possessionum multitudo3 Quid Loth ab Abraha
separaui nisi multitudo ouiu, quae cum assiduas inter pastores eorum contentiones pareret, postremo diremit etiam ipsorum coniumstione3 Si igitur diuitiae ad eorum, qui eas possident, inuidiam,homines mouent,& a grauioribus nos studiis alienat,& ncces situdines dirimunt,atq; inter amicos pariunt inimiscitias,& cum aeterna vita nihil habet commune , nec multum huic prosiunt corporeae, cur a Dei seruitute abstracti nos totos addicimus vanitati λ Non sumus nos qui victum nobis comparamus: Deus est,qui ib-lum nobis sebministrat. Ac studium quidem humanum sine Dei auxilio finem assequi optatum no potem Dei vero cosilium etiam sine opera humana bona prae-
200쪽
na praebet persecta Quid inis profuit proprium st dium,ad quos dixit Deus: Multa seminastis, & pauca An. i.
intulistis,& excussi ea de manibus vestrisΘQuid pom μ' in virtutis studium incumbetibus unquam defuit, quod vitae clIet necessari si quavis nihil omnino sola liciti essent N6nnc quadraginta annos pavit Israelem in solitudine, eum cx agricultura nihil percipe- .re nec tamen indiguit ciboΘNouum enim & admira bilem cibum ortygomctras attulit mare. Coelum in- Sap. Is. solitam,ac peregrinam pluit iam manna demisit. Pe- Nu. ΣΟ.tra humoris expers, uberrimos confracta latices CL Deu. 29. fudit 3 Vestimenta, nulla per totum illud tempus vetustate consumpta sunt. Quem porro Elias agrii c Icns in torrente nutritus est 3 N6nne corvi cibum
illi afferebant 3 Quid in Sarepta, nonne vidua illi 3. Reg.
venienti rebus ipsa indigens iaccessariis, ereptum i 'ex ore filiorum cibum praebuit λ ut perspicuum esto, etiam naturae virtutem antecesscreὸ Haec quavis ata mirabilia sint, alia tamen sunt magis admiranda. Fieri enim potest,ut etiam sine cibo, si Deus velit, vita traducat. Alioqui quomodo Elias quadraginta die- 3. Reg. rum iter in sortitudinc panis unius cosecisset Quo. 19. modo Moses in monto dies octos inta cum Deo lo- Exo. . quens nihil humani cibi degustasset3Cum enim post ' dies quadraginta descendisset, statim ob vitulit coi statum indignatus, conisactis tabuli ,in montem recurrit, ibiq; rursum totidcin dies comoratus, secudis tabulis acceptis, ad populum descendit. Nulla potest
humana ratio dcclararo, quomodo fluxa corporis i natura in tanto motu duraret, cum vires illas, quaeria otidie consumebantur, nihil explerct. At ratio Matti . iii ina soluit hanc quaestionem: No in pane solo,im Deut. 8. utens,vivet homo, scd in omni verbo quod proc it ex ore Dei. Cur igitur humanis miseriis onerati coelestia instituta in terra detrahimus, & qui in co cducati sumus, ut in lamentationibus suis inquit