장음표시 사용
251쪽
RI N CIPI V M flos est proficiendi.
Et recte vivendi principium est tepe, rantia. Qiij ventrem cohibet, voluptatis vim stangit: qui autem cibis indulget,incitat cupiditates. Gcntium princeps Amalec,& cupiditatum dux est ingluuics.Ignis
materies sunt ligna, ventris autem cibi .Lignoru c
pia ingens excitatur flamma c ciborum multitudinc voluptatis inccndium adaugetur.Dcficiente m teria ignis cxtinguitur, & ciborum inopia cupiditas et rcctur. Qui gulam domuitiis alienigenas super uit,& manu suarum vincula facile disiecit. Dcuicta gula fons aquae gignitur,& ingluvie oppressa cotemplationis vis acquiritur. Tabernaculi clauus gulam aduorseriam tollit, & continetiae ratio cupiditatem interficit. Appetitio cibi peperit inobedientiam ,&gustus iucunditas caecit hominem e paradiso.C1boram magnificentia ita gulam oblectat, ut insomnem
laseiviae vermem nutriat. Vcnter esuriens orationi
vigiliam sebministrat,plenus autem somnu adducit. In victu parco fit animus prudens, in lauto mons in pronindu demergitur. Sobrii oratio volat ut aquila, ebriosi autem crapula grauis humi repit. Ic1um mesut stella sereno coelo sulget,saturi vero tenebris o prelsa iacet obscura. Nebula Solis radios togit, & ciborum multitudo mentiς splendori caligineo fiundit.Speculum inquinatu accedentis faciem no exprimit, & animus crapula contaminatus Dei notitiam non admittit. Ager incultus spinas gignit, & animussulosi scedas parit cogitationes. In coeno non licet aromata reperire,neque in guloso contemplationis
252쪽
suauitatem.Oculus gulosi conuiuiis inhiat, sobrii voro ad consilia sapicntum aspirat. Animus gulosi Martyrum memorias numerat, sobrii autem vitas eoruimitatur. Miles ignauus ad sonitum buccinae praelia indicantis exhorrescit, & homo gulosus sermone adiciunium & temperantiam cohortante cotromiscit et Gulae deditus ac ventri obnoxius monachus,ne Verberibus quidem cursum diurnum absoluittat temporantiae studiosus, quemadmodum viator expeditus
celcriter ad ciuitatem, sic ipse ad animi pace & quietem peruenit. Viator tardus ac piger in solitudine 'eprehensus sub dio comorabitur,& monachus in indul ens gulae ad tranquillitatis hospitium non acccis
det apor inccnsi per aera diffundit bdorem suum,& oratio hominis icmperati suauissima ascendit in conspectu Dei. Si te ipsum dedideris ciborum cupiditati,illam expicbis nunquam: est enim velut ignis, qui quanto plus materii suscipit, tanto magis esurit.Vas,cum id, quod capere potcst,acceperit,impletum est:venter autem,quamuis disrumpatur, sibi s , tis esse non dicet. Manuum Mosis sublatio Amalec in fugam conuertit:& monachi honestis in rebus o cupatio carnis cupiditates expellit. Abiice quicquid
malitiam spirat,&membra carnis tuae mortificave hementer.Nam ut hostis sublatus terrorem amplius non affert, sic corpus mortiscatum animam no per lturbat.Vt cadauer ignis ardorem non sentit, sic qui voluptati mortuus est, cupiditatis incendio minimECommouetur.Si percusseris Aegyptium, in sabulo ilitum abscodito: & victa cupiditate corpus ne pingue-7 facito. Quemadmodum cnim quod in terra fescunda eoditum est,crumpit,&nascitur:: se in pingui corpore cupiditas revirescit . Extincta flamma,si malo
Mam aridam adhibueris, rursum accenditum sic in ciborum salictare iam edomita voluptas excitat. Noli corpus ob debilitatem quoulum miti ari, aut cibo- .
253쪽
rum copia pinguencer nam si vires recuperabit, intc consurget,teque tandiu bello vexabit,quoad animam tuam captiuam reddat,luxuriaeq; dominationi subiiciat. Equus bone stat natus, corpus inedia domitum. Ut enim ille hamo cedit, & cquitis parci impe. rao: sic corpus lamc vigiliaq; subactu ronis obtepcrat Voluntati, nec cupiditatis impetu lasciuies reluctata
gula mater cst impudicitia . Lucernae flammam oleum nutrit,& libidinis a dore accendit consuetudo foeminaruis darum impetu nauis male instructa periclitatur: & vcrborum impudicorum vi mens imparata peruertitur. Libido gulam sibi sociam assi ii sit in bello , ut eius auxilio atque insidiis tande cripugnet aduersarios. Inimici iaculis invulnerabili
in qui solitudinem diligit. Qui autem in multitudianc versatur, assiduis vulneribus assicitur. Mulierum aspectus sagitta veneno illita, quae serit animum, &vcncnum immittit, & quo diutius manet, co magis vulnus computrescit. Qui vitare eupit eiusmodi vulnera,is a publicis spectaculis abstinebit, neque in celebritatibus versabitur. Satius est enim ut domi m neas,quam dum putas te celebritates venerari, in manus inimicorum incidere. Si vis pudice vivere, mulierum suge familiaritatem , nec aditum illis ad ic liberum permitte. Principio enim religionem Sc verecundiam praeseserunt, mox impudcnter audet omnia. Cum primu adeunt, oculos humi defixos tenent,modeste loquuntur,pias effundunt lacrymas,in gestu sunt graues,&accrbe suspirat,de castitate quPrunt aliquid,atq; audiunt diligenter. Cum iteru a cedunt , oculos sublimius tollunt. Tertio nulla pu- ,
254쪽
doris habita ratione irruunt. Si paululum subrisisti,& illar cachinos edunt. Oritantur deinde, oste tantque se iam libere, & vultus ornatu, quid in ani mo lateat, indicant, intendunt supercilia, & palpebras circumuoluunt, collum aperiunt, & toto corpore delicias agunt. Mollibus utuntur verbis , &. dulci vocis sono auribus blandiuntur, donee antimam tuam plane diripiant, & depmdentur. His ve- luti stimis atque esca ad mortem raperis imprudensthis retibus & variis plagis captus traheris ad interia. tum. Cave, ne te blandis sermonibus irretiant. P stiferum enim illis venenum inest. Ad ignem p tius ardentem quam ad mulierem iuuenem iuueni
appropinqua. Nam si ad ignem accesseris, dolore allectus cleriter resilies: At si sceminae vcrbis inee sus sieris,haud ita sacile recedes. Florent olera propter aquam sata, & libidinis semina familiarit te mulierum cxcitantur. Qui vetrem cibis explet, &se caste victurum profitetur, ei similis est,qui dicit, in stipula se flammae impetum fraeno cohibiturum. Quemadmodum enim iuror ignis in stipula Leuiesti coerceri non potest: ita luxuriae vis in eo ore ei bis distcnto percurrens retineri nequit. Columna innititur basi sita, & libidinis vitium in satietate r quiescit. Navis tempestate iactata portum quaerit, Muiri pudici anima expetit solitudinem.vr enim il-Ia fluctus maris naufragium minitantes fugit,ita haec mulierum aspectus perniciem asserentes vitat. Fa-eies mulieris exornata quavis procella perniciosior est: cx hac cnim quisque desiderio vitae studet euadere: foeminae vero species ita decipit, ut vitam etiacontemnere persuadeat. Vt rubus in solitudine ab ignis flamma non est combustus, sic homo castus amulicrum conuictu recedens ardore ibidinis non exuritur. Nam ut ignis recordatio mentem non urit,ita cupiditas absente materia nihil potest . si te i
255쪽
hostis misericordia ceperit, is aduersum te consumgct,& si cupiditati peperceris, te adorietur atq; o pugnabit. Mulieris aspectus impudicum allicit ad voluptatem pudicum verbad Deum laudandum adduia est.Non invitorsi familiaritato cupiditas animum n5eommouerit, ei tamen tu minime fidas. Canis enim qui multitudini abblanditur,egrediens irruit,& instam improbitatem ostendit. Cum te muliers reco datio nihil laeserit, scito te ad pudicitiae culmen pervcnisse. Ateiim imagines earu & simulacra sic in animo tuo obseruabuntur, ut eum ad cogitandiu de specie & membris illarum excitent, tunc a virtute abense te puta quam longissime. Noli diutius in clusimodi cogitationibus immorari, neq; mulierum formaxanimo considera. Hoc enim vit um subinde reue titu S in propinquo periculum manet. Mais moderatus argetum expurgat,immoderatus ac nimis diuturnus consumit. longior item de mulieribus coetiatatio castum animu corrupit. Cave ne diu ante metatis oculos mulieris species obseriretur, ne cupiditatis igne accendat,& animae tuae aream exurat. Que-
admodum enim scintilla inter paleas diutiusmo as citat flammam: sic diuturna de mulieribus cogutatio cupiditatem incendit.
Deia moritia. Onatis. 1 ILVARITI A malorum est omnium radix, & reliqua vitia tan et ramos ini i probos nutrit, nec quae ex se pullulat, ea sinit, arescere. Qui vitia eupit c
.eindere,radicem euellat. Licet cnim WIiquos amputes ramos , manente auaritia nihil proh es: nam iterum renascentur. Monachus qui
multa possidct, cst veluti nauis onerata, quae in filiactuum tempestate facile subme igitur , quemadmodum enim illa singulis undis aspergitur, sic opu-
256쪽
Icntus sollicitudinibus opprimitur. Monachus, qui nihil pollidet est veluti viatorexpeditus, qui tecta
ubique reperit. Monachus pauper est tanq aquila in sublime volans, quae tuc ad eseam sese demittit cum Vrget necessitas. Qui talis cst, omnes seperat tetationes, praesentia despicit,& quq sutura sunt animo coplectituria terrenis recedit,& in coelestibus versatur. Alas enim leues habet, & nullis onustas solliciatndinibus. Si caIamitas invadit, loco cedit sine molestia. si mors aduenit,aequo animo migrat e vita. Nubio enim terreno vinculo anima cius obstricta est.Diues autem aerumnis & mo Iestiis impeditur, & canis instar catenis deuinctus est. quod si migrare compellatur, diuitiarum memoriam & dolore inutilem tanu grauem sarcinam circumfert, moerore stimulatur,& animo angitur vehementer. Diuitias reliquit,& molestia torquetur. Si mors instat,a praesentibus distedit iniquo animo. Animam agit,nec Oculos ab opibus auertit.Inuitus trahitur veluti struus fugitiuus. A corpore, non autem a diuitiis separatur, ii movero ab illis rapitur & dctinetur.Nec multitudine fluminum mare, nec diuitiarum copia auari animus CXpletur.Pecunia duplicauit, & eam rurium studet duplicare,nec a duplicandi augendiq; studio do sistit prius,quam inane studiu ipsius mors interrumpat. Prudens monachus corporis consulet necessitati,& pane atq; aqua uentri satisfaciet. Propter ventris voluptatem diuitibus non adulabitur,nec animi libertatem multis Dominis subiiciet. Manus enim
idones sitiat, quae corpori seruiat, & quae naturq sunt necessarie, subministroni. lonachus, qui nihil possidet,est pugil inuictus,& cursor leuis, qui vocationis
bravium celeriter assequitur. Monachus auarus cumulari proiiciatibus gaudet: pauper autem spiritu, coronari virtutu officiis & recte factis. Monachus au
vis laborat vehemeoter: pauper spiritii precibus &
257쪽
Iectionibus incumbit. Monachus auarus auro studet' arcam implere.pauper spiritu thesaurum in coelo roponere. Execrabilis cst, qui facit idolu,& in abscondito ponit: Huic similis est qui auaritiae vitio laborat. Vt enim cultor idoli numen adulterium & inutile veneratur: sic auarus vanam duritiarum imaginem animo complectitur, & colit. De Ira. oratis. i III.
R A furori atq; insanis assinis cst, pediturbatio emeratos animos reddit, &ab hominu cosuetudine aba lienat.U hemes ventus no mouebit turrim: ne animu ab iracundia alienu cocutiet indignatio. Aqua vetorii impetu comouetur,& iracundus imprudelibus cogitationibus perturbat. Monachus iracundus apor sylvestris: videt alique,ct detes acuit. Aere caligo cassiore esscit,& ira di anima obtundit indignatio. Solis radios nubes intercipit,&hois rationem memoria impedit iniuriaru. Leo frequeter In cauea cardines mouet: & iracundus in cella versat irae cogitationes.Tranquilli maris aspectus iucudus est, scd pacifici animi status loge ilicsidior.sedato enim mari dephinos insultant, animo aute pacifico diuinis de rebus cotemplationes 1nsidet. Monachi masuetudo sontis instar amoeni, iucuditate cunctos aspergit .ira cudi aute acerbitastanu aqua turbata coenoq; oppleta nulli'sitim valet extinguere.Iracundi hominis oculi horribiles & cructi perturbatqanetis indices sunt: masueti vero vultus ti aquilliis &oculi tu di recta intuentur. Vir masuetus in pretio est apud Deu,& animus ab iracudia alienus teptu est Spiritus sancti.In spiritu masiletudinis Christ ' caput inclinat,& mes pacifica sanins Trinitatis est domici-ltu. In animo ultionis cupido vulpes inhabitat, & in
258쪽
DE IRA. Irs corde iracudo & perturbato serae nidos essc t. Vir grauis a turpi abhorret hospitio, & Dcus ab animo
iracudo. Lapis in aqua coniectus ea perturbat, & hominis mate sermo malus. Expelle ab animo tua ir cundis mot', & indignatio ne resideat in corde tuo,& ne turberis in tepore precationis. Quemadmoducnim palearii sumus offendit oculos, sic iniuriarum
memoria precationis tepore mete peruertit.Iracundae cogitationes laqua viperae scelus cor, unde ortae
sunt,extedui: Iracundi pcatio thus foetidu ac dotestabilo,& psalmoru decatatio ab iracudo prouenies inuisa atq; execrabilis. Munus illius, qui ultionem aio voluit,tan qua hostia verrucis plena ad altare no ad . mittit. Homo iracudus in somnis spectra cernit horreda,& seram incursiis cogitat Vir masuetus in quiete fruitur Angeloru cosuetudine,& sermones versat spiri tuales,& in nocte pcipit mysterioru solutiones. De Trictitia. Orasio. V.
PI RIT V S voluptatu ignorat Monachus, qui se tristitiae dat.Est autem tristitia, animi contractio & moeror ab iracundia proficisces. Clim enim ir cundus ab ultionis, quam appetit, spe depulsum se videt, tristatur & moeret. Tristitia leonis est os, quod hominem moestum facile deuorat. Animi vermis tristitia est,qui parentem exedit.
Doloribus aiscitur maior, dum filium parit, sed posteaq peperit, non dolet amplius. Tristitia vcro& in ipso partu dolorem affert , & posteae nata est vehementer excruciat. Vt ille qui febri magna laboret, mellis dulcedinem non sentit, sic Monachus,
qui se tristitia sinit opprimi, spirituum est cxperseonsolationis. Monacnus tristis non excitat anima ad contemplandum, nec puras ung cffundit prece . .
259쪽
omnibus cnim rebus bonis tristitia est impedimeum. Ut vincula pedes a cursu prohibent, sic tristitia mente avocata contemplatione. Qui capiuntur a barbaris seri cis compcdibus vinciuntur, & qui sup rantur a cupiditat bus, tristitis vinculis coercentur.
Nihil roboris habet tristitia, nisi reliquae adsint perturbationes:quemadmodum nec vincula qui cu pose sim nisi adsint, aut illa admoueant. Qui tristitia obstrictus est, is utictus csta pcrturbationiblis, & tristiatiae vincula circunscrt, tanq indicia calamitatis sug. Tunc enim praesto est tristitia,cum id, quod appet bat caro,consequi no potuit. Appetitio omnibus ii est perturbationibus. Qui vicit .appetitum, is pertu bationes superauit:& qui perturbationum est victoriis tristitiae non succumbet. Vir temperatus ciborum penuria non tristatur: nec cassus, quod libidinis nequeat indulgere, nec qui vitio caret iracundiae, quod ulcisci se no potuerit. Nec humilis dignitatumq; c temptor, quod ad honores humanos peruenerit. Nec ab avaritia alienus, quod iacturam aliquam secerit. Quid itaZquia rcrum eiusnaodi cupiditates abiecerunt. Virum probe armatum minime isdunt ictus iaculorum:& qui aduersus cupiditates munitus cst,atristitiae aculeis no vulneratur. Clipeo miles,& ciuitas muro de senditur, Monachus aute victis cupiditatibus utroq; munitior est. Clipeus enim picrunque sagitta transfigitur, & oppugnantium multitudine murus suffoditur: At tristitiae vis nihil in cum potest, qui domuit cupiditatcs.Qui vero succubuit vo luptati, is tristitiae vincula non effugiet. Qui trist tur assidue, seque a perturbationibus liberii si mu latismilis cst aegrotati, qui valere se fingit. Quemadmo' dum enim ex colore aeger, sic ille agnoscitur ex tristitia. Qui mundum diligit, saepe tristitia asscietur qui
autem contemnit ea, quae in in udo sunt, in perpetua istitia versabitur.Auarus iacta iactura vita sibi acer- .
260쪽
bam putabit, qui autem pecunia negligit,animo crit tranquillo. Ambitiosus dolebit ignominiae, honoris despector eam ut sociam aequo animo suscipiet.Fornax argentum haud ita probum expurgat,& tristitia secundum Deu emundat cor peccatis contaminatu. Ignis assiduus plumbum imminuit,& mundi tristitia mentem atterit. Oculorum aciem hebetant tenebrae,& cotemplatricem animi vim obtundit tristitia. Aquar profunditas Solis non admittit spledorem,&cor triste non ςxhilarat lucis cotemplatio. Solis o tus, qui omnibus hominibus iucudus est,displicet animae in tristitia versanti. Ut gustus vim adimit febris, sic animi sensus aufert tristitia.Vurtim qui mundi voluptates aspernatur, is a tristitia non opprimetur. D e Aecidia. Oratis. VI. NI MI debilitas est acedia, quae sane debilitas nec robur habet naturale, nec strenue pugnat aduersus tentatio nes. Quod corpori sino valentiq; cubus cst, idem est tentatio animo forti ac gei a OlO.Plantas enutri ut venti,& tentatio co firmat animi sortitudinem. Nubes sine aqua a vento disi: citur, & animus patientiae expers ab acediet spiritu dissipatur. Aeris ros auget fructum agri, di ser ino spiritalis animae statum sotiet. Acediae spiritus domo monachum extrudit, qui aulcm costans & patiens est, perpetuo quic si it. Aegros visendos propo nil acediosui,sed propriae desidiae satisfacit. Monachus ac zdiosus ad ministerium velox, & mandatum sua metitur voluntate.Plantam imbecillam inflectit aura tenuis, & peregrinationis cogitatio trahit ac diosi m. Arborem bene fixam non euellit impetus ventorii, nec firmum animi propositu flectit acedia.. Monachus vagus,ut frutex aridus insolitudine pau-