장음표시 사용
401쪽
A T. II. Plura Θ ola et Hieroschemata Gemmarum Λω earum unam Alexandriani Aegyptium PersPicue demonstrant. Ea nempe primum , quae spectant ad Haryocratem , et Anubidem Abraxeum , qui omnino Alexandrini sunt et quum certum sit horum Deo in Schemata, ut sunt Alexandrina, et Abraxea, Duspiam identica Arma conspici in Hierodramatibus veteribus , quae sunt in Parietibus Τρmplorum cuiuscumque alterius Urbis Aegypti. Α- deoque Datis HarPocrate, et Anubide Alexandrianis. a. Duto Flore Loti. 3. Dato Flore Pe seae. 4. Crocodilo. 5. Ce OPitheco. 6. Data Figura Nili Symholica etc. quae saepe in Gemmis maeeis conspiciuntur, Data etiam ne essario est Alexandria Aegyρtia. Et quoniam in Lemna. Hierograph. Sec t. II. Cap. 3. Pag. 246. et Cap. 4. Pag. 25O. ostendimus Leonem Abraxeum indicare Niliacam exundaιionem: Quin Sect. I. Cap S. Art. 4. Pag. 222. 224. totum Lemma AEbraxeum ad Nilum , et bona , quae ex felici inundatione expectabantur referendum Esse demonstravimus , magis magiSque firmatur Sedem sive unicam , sive principem Abraxeographorum
fuisse Alexandriam AegyPtiam. Aκτ. III. Nomen φsum Alexandriae Aegratiae
in Gemmis Abraxeis est Saeste agnOScendum. t. Et primum in praestanti Gemma, quam modo citavimus, et quae conspicitur upud Monis au con Tom. II. 2. I ab. 347. in qua Lemma clauditur vocibuq BI-ΑΛEEANΔP r Atqui BI esse non potest nisi praepositio , quae aequivalet IN, et adeo vertendum IN ALEXANDRIA. a. In alia Gemma apud eumdem Montlaucon
402쪽
Tab. 353. cuius antica pars habet sive Solem sive Hamocratem Luto insidonium , et cui adia
AΛΕEANΔ. Des gratiam Alexandriae. 3. Iu alia Gemma apud Passerium Tona. II. Gemm. Astris. Pag. 27O. Dum. II 6. probabi eost legi etiam ΑΛΕΣΑΝ Δ P. Alexiandr. a. 4. In alia Gemma , quam adieri Κircherus in
Arithmologia ; et cla iuS Lemma interpretati sumus ad Lemmat. LIterV Ph. Pag. 23O. 23 I. agnoscendam eSSe Pariter Alexiandriam non 3lexandrum quempiam arbitramur. Nam in Θο advocantur et Bel Symmm, et o mazes Persa rum , et haec invocatio ut inepta est cuicumque Alexandro , ita est contra aptissima Alexandriae
Aegyptiae , in qua et Syri . et Palaestini, et Persiae plurimi semper haLitarunt.
CAPUT II. Hierogrammata Abrax a tribui non ροssunt Hierophantis Aegyρliorum , non Isiacis , non Hellenistis , non Iudaeis
Alexandrinis: Sed tribuenda omnino sunt Alexandrinis Asterolatris, Hebraisantibus, et Originis Sy -Persicae, volbro-Phoeniciae.
Λητ. Ι. Hierogrammata Abraxea tribui non possunt Hierophantis Aegyρtiorum. I. Primo, quia nulla Collegia merophotica, nulla Tribus veterum Sacerdotum receptu muris Alexandriae umquam fuit , nec Schola ulla merophantum in ea urbe instituta , qua Litumgia sua , Dii sui , DisCψlinae suae Scriρια-
403쪽
2. Secundo . quia Hieroρhantae Castici et hereditarii vetera Systemata sua Theologica ,
antiquas Deorum suorum formas numquam mutant , numquam deponunt , nisi ipso Casticismo reiecto, nisi per Uost iam alio Theologico Systemate adoptato et recepto. Atqui Hiero hantas Aegratios tertio , quarto . quinto saeculo Christiano servasse adhuc ipSas sere vetustissimas superstitiones Suas, et ipsam suam absurdi simam Zoolatriam ex omnibus Scriptoribus, qui per haec saecula Aegyptiorum Beligionem attia gerunt, constat , nosque id animadvertimus in Fund. Hermenet. Libr. III. Sec t. I. Pag. α86. Quin quum Servis Ponticus Deus factus esset Deus maximus Alexandrinorum , et adeo ratione Regiae probationis , omnium Aegyptiorum, constantissime Hiero hiantae obnixi sunt contra, ne olus Sacella et Templa intra Urbium suarum recinctum inferrentur , sed extra Pomoeria reiicerentur . quemadmodum tradit Macrobius Saturnal.Lib.I.Cap. 8. Pag. I 85. Atqui Pantheum mbraxeum penitus discrepat a Pantheo Aegratio Aethioρico veterum Hieroρhantum. Nam in infinitis Dramatibus sacris nerῬhrenticis , quibus tota sere adhuc Aegratus eXOrnatur. , nec ullus Aeon Abraxeus , nec ulla Hecate , nec ullus M les Galliceps, et Ser 'enimes, nec ulIus Cor S,
nec ullus SerPenS Cristatus Conspectus umquam fuit : et ipsius Imrρocratis Icones , ut iam monuimus, plerumque longe diverSae sunt, et numquam plane similes Vel caedem cum Abraxeis. Quamobrem exploratissimum osse debet longe
alios, et penitus diversos a meroMantis Thebaeis, vel Memphiticis suisse Auctores mutuet
404쪽
aar. II. Istaei Alexandrini uberi non possunt Auctores Hierogrammatum Abraxeorum. Nam quamvis inter Pantheum Liscum . et Abruxeum plura similia sint, vel plura non dissimi Ita, ut vidimus supra Pag. 3O3. 3O5., plura etiam sunt diversa , et Omnia insuper alias manus , alia ingenia . alias origines produnt. Et profecto in Pantheo Abraxeo non Lis, non Serapis apparent Symbolis suis, iisque manifestis i signes , et hi Tyρi plane fundamentales et primi sunt in Pantheo Isiaco. Tum ipse HarPocrates, ipse Anubis Abraxei, ve numquam , Vel fere numquam ita prorsus exsculpuntur in Gemmis , ut in Monumentis Isiacis genuinis conspiciuntur. Tum nee COrous, nec Gallus , nec LD-caω Triformis, nec Miles ille, sive GallicePs, sive Leontocephalus in Pantheo Isiaco uspiam apparent. Atqui haec tanti sunt , ut plane alios Auctores , pIane alias origines Pantheo Abruxeo fuisse Certissime evincant. Vid. Ρag. 282. 283. Astr. III. Hellenistae Alexandrini, stoe Graeci Macedones , et alii omnes , qui Hellenis
Nam Typi Panthei Abraxei sunt prorsus alii alapis Panthei Graeci , et Macedonici. Quis
GVaecorum, vel Macedonum Deos magnos habuit
μιites Gallicipites , vel Leontocephalos 2 Quis
saltem Diis Abraxeis Paredros et Adhaerentes vidit Doem . tinonem . Mineruam ollinem eveI Aquilam illam Gotalem Stemma receptisSimum Ptolemaeorum 2 Ad Gentem ergo longe
aliam a Graeca, vel Macedonica spectasse Gem mas Abraxeas certo pariter tenendum eSt.
405쪽
Aκτ. IU. Gemmae Abraxeae tribui non Possunt Iudaeis Alexandrinis. Iudaei enim a reditu ex servitute Babrionica, et longe diligentius post tempora Antiochi φλρ nιs ita penitus Legibus Mosaicis adhaeserunt, ita vehementer a cultu Molorum , et a quibus- eumques Iconibus et Simulacris Idololatricis ab horruerunt , ut Verissimum iacientes quod Deusint .max. per Hieremiam Prophetiam Cap.XXXII v. 38. 39. Pollicitus fuerat: atrocissimis potius persequutionibus, Insandis malis Vexari, et tandem obrui,et disperdi penitus maluerunt, quam vellovissima cultus Idololatrici infamia amplius see- dari. Iudaei porro singillatim , qui in Alexandria sedem suam posuerunt, quanta Cura Se SE
immunes ab Idololatricis usibus servassent exsisFho , et Philone patet , et ex historia ceterorum Iudaeorum ibi illustrium colligitur . quam magna eX parte exornavit doctissimus Walhenaer in suo Aristobulo Iudaeo.
Nec dici potest ex Iudaeis semper suis ;e plures Ethnicophilos . et qui propterea vid ri possint idonoi ad haec Hierogrammata condenda. Nam si ei Ethnicophili adoptassent quidem hoc vel illud Hierogramma Persicum, Syrum, Phoenicium,
Aegyptium, ut semper secerunt: non Vero Pertinacissima cura integrum Pantheum magna ex
Parte a reliquis distin tum condidissent : quod fieri non potuit nisi a Tribu, vel Gente ampla , numerosa. et florent . Atqui iam II. Saeculo Christiano Dulli sere erant Iudaei . atrocissimo illo Bullo Hadmunes penitissime contriti . reliquiisque miserrimis vel in extremos Mundi angulos dissipatis. At ab ipso Saeculo primo . et Si minus, a secundo Christiano Gemmas Abraxeas
406쪽
celebrari coepisse observatum a nobis est Scet.Ι. Cap.VI. Pag. 3O. 3I 2. ATR. V. Attamen Hierogram nata Abraxea tria huenda esse Sectae vel Genti Hebraietianti - . bitari non PoteSt. r. Nam nisi Auctores Abraxeogrammatum aliquo penitiore vinculo, et intimiore relatione sociati
fuissent cum Hebraeis, numquam tam constanter
et perpetuo nominibus Dei , et Angeloriam Hebraicis uti potuissent: Numquam in Voce ΑBRA XAS imitari contendissent arcanum et ineffabile
SCM Hebraeorum , ut animadvertimus ad Lemm . me grvhica Sect. I. Cap. 3. Pag. x 3. II . : dumquam tam constanter et pertina iter ab adponendis Dominibus receptis et solemnibus
Deorum Gentilium Hur ocratis . Anubidis , Hecates abstinuissent : Quid quid sit de Serui/idis nomine semel, quod sciam , ad Typum inopportunum in Gemma Abraxea adposito. Praeterea uni Hebraei inter veteres Gelites conStituere et tenere potuerunt Monarchiam quamdam inte-rolatricum , ut illa sere est . quae ex Gemmis Abruleis colligitur, quemadmodum Ob SerVuvi mus Sect. Ι. Cap. 3. Pag. 286. 293. : Et Hebrueos
Ethnicophilos primos Angelos in Planetis collOCaSSe , ex iis, quae toto Cap. 7. Pag. 3I4. ad 329. disputa Vimus , abunde patet. Quamobrem plane certo tenendum est Abruxeograρhos spectasse ad Sectam , vel Gentem Hebruigantem. ART. VI. Alexandrini Hebraiann tes Auctores λbnu Ogrammatum habendi omnino sunt ori
ne bro Persae , oel Sy - Phoenices. I. Primo, quia, ut vidimus Sect. I. Cap. g. Pag. 3o5. 3io. inter Pantheum Abruxerun, Mi-
407쪽
thriacum, et Pulmyrenum est intima et munifesta relatio : Et haec intima relatio oriri non potuit nisi ex originis communione. Λ pat Pantheum M thriacum, et Palmy renum sunt Syro-Persica. a. Secundo , quia T us Hecates Abraxeae omnino Syro-Persicus est habendus. Hecate enim
est 'ines A CD, ACAD, ΗΕ CAD Syrorum , Bellonia , et Anaitis Medorum atque Persarum, Diana Taurorum atque Comanorum , de qua egerunt Vossius , Μillius . IablonShius , Creugerus cum Guigniauto , et alii plures. 3. Typus Galli et Militis, sive Martis et Galli
est etiam Persarum . apud quos uians Deus summus . et Gallus maxime sacer. ut iam indicavimus ad Lemmata me gr. Se t. I. CuP. I. Pag. 199.2OO.
4. Ipse Leo , etsi Aegyptiis non ignotus. est tamen Sym lum celeberrimum Syris. et Persis: Leo M thriacus . Leo Palmyrenus, Leo Heli Politanus ad Libanum nobilissimi.
5. Aeon Abraxeus est satis similis Saturno Phoenicio , et Ser ens caudum mordenS est Symbolum omnino Phoenicium, ut teStatur Macro bius Lib. I. Satiam. Cap. 9. Pag. I93. et minime Aegratium, vel Aethiopicum, quum nuspiam in Veteribus eorum Monumentis conspiciatur. Auctores igitur Abraxeogrammatum fuisse Ο-riginis Θω-Persicae , vel Sy -Phoeniciae Certo tenendum est.
408쪽
CAPUT III. Samaritanos Palaestinos fuisse originis Sym-Persicae , Vel Sym-Phoeniciae , et ultra quintum Ecclesiae Saeculiam plurimos ex eis tuisses cives Alexandrinos , et Hebraizantes Certum CSt. Aar. I. Samaritae Palaestini fuerunt origine Syro-Persae , vel Sy - Phoenices. r. Nam haec leguntur Libr. IV. Regum Cap. XVlΙ. v. a . Adduxit autem Rex Assyrιωrum ueBablone , et de Cuthia , et de Aoiah, et de Emath , et de Se 'hnretirini: et collocaυit eos in Civitatibus Samariue ρrosiliis Israel: Tum haec in
Libr. I. Esdrae Cap. IV. v.9. Reum Beelteem. et Samsai Scriba , et reliqui consiliatores eorum Dinaei. et ueharsathachaei, Terρhialaei, ohar mei, Archiaeι, Babylonii , Stisanechaei, Dic-- , et Aelamitae . et ceteri do Gentibus, quuStranstulit AsensePhar magnus et gloriosus, eι hiabitare eos fecit in cloitatibus Samiariae. etc. Α qui etiamsi ex his Populis plures sint obscuri et indesiniti, plures contra noti sunt. et Certae StaiS. Et quidem Babylonios, Archuaeos, Sus-echaeos, quin etiam Ciataeos ex Irtica Bias lonia, et Susia
na esse educendos plane conStat: ut Contra Ama
thiaeOS , et Auneos , et Smhar altas ex Emath Syra, et aliis Urbibus Sy -Phoeniciis esse pe tendos. Vid. Calmetum, et ceteros Inter retes ad
haec loca, Michaelis in bicilegio Geographiae Hebraicae , et L arenberg in Misceli. Berolin. Tom. VII. Pag. 433. 434. etc.
409쪽
xandrini a tertio saeculo Pro-Christiano ut tra quintum et sextum Christianum.
Plures Samaritanos ductos suisse Alexandriam a Ptolemaeo Lagi silio restis est Iosephus Flavius Libr. XII. Antiqv. Cup. I. Pag. 585. : et a lios plures deinceps soli bonitate, et Ptolemaeo rum clementia allectos in Ae ρtum profectos fuisse ibi etiam indicavit quamvis de unis Iudaeis
loqui videatur. Secundo autum Saeculo Chri stiano Samaritas fuisse ex illustrioribus μt insignioribus Gentibus, quae Alexancimum incolerent, testis ipse Imperator Hadrianus apud Voρiscum in Saturnino Pag. 7 a I. scribens : Nemo illio Archisynagogusi Lia eorum, nemo StimariceS, nemo Christianorum ρrcs ter non Matheo alicus, On uariasPex, non ALPles. Ipse vero GPiscus quarto saeculo sororas Paullo Supra Pag. 7 ν 9. scripserat: Alexandrini venis uti Ves, ignamma tarii, Mathematici HaruFices. Medici, iat et ChryStiani, et Samiaritae, et quibus Vma enim Semperten ora cum enormi liber cute dis 'liceant. Exoratione XI. Eulogii Archiepiscopi Alexandrini cuius Excerptum Photius in Bibliotheca servavit Cod. 23o. Pag. 883. 884. constat sub ipsum sinent Saeculi sexti Christiani plurimos fuisse adhuc Samaritanos in Alexandria ista Aegyptia. ART. III. Samaritanos Alexandrinos fuisse Hebraizuntes certum eSt. Samaritanos Palaestinos suscepisse Legem Mo sis , et Pentateuchum adoptasse iam a LemPoribus Asaradonis Begis Assyriorum ex IV. Lib.
410쪽
Hebraeorum ipsimet testantur apud EsdramLibr. I. Cap. IV. v. a. dicentes : Ita tit Dos quaerimus invocamus Deum oestrum: Ecce nos immolaMGmias victimas a diebus Asar-a n Regis Assur, qtii radduxit nos huc. I um Samaritanos Alexandrinos Perpetuas contentiones cum Iudaeis exercuisse , et quandoque uSque ad sanguinem , de praestantia et praeeminentia Templi sui G rizimitici testis est Iosephus Flavius tum Lib. XII. Antiq. Cap. r. tum Libr. XIII. Cap. 6. Et sub ipso fine Saeculi M. Christiani omnino Hebraiziasse ex oratione Eulogii Archiepiscopi Alexnndrini a Photio in compendium redacta , et modo citata constat. Quamobrem Samiaritanos . adhibuisse Nomina Dei ορι. max. Hebraeorum
timo commercio plurimorum Iudaeorum et time-litarum , qui ante et post Manassem Sanabal Iati Cutaei Generum ad Samaritanos tranS gerant , nomina Angelorum Hebraeoriam MI-
sumsisse et adoptuSse omnino tenendum est.
CAPUT IU. Samaritanos Alexandrinos Hebraizantes, et originis Syro-Persicae fuisse Aste latras adhuc quanto saeculo Christiano dubitari non potest.
AR . I. Samaritani Palaestini erant Idololatriaetidhuc sub Esdra. Num haec leguntur Libr. IV. Resgum Cap. II. v. 33. At quum Samaritani Dominum colerent, Diis quoque suis serviebant maeta conStic-tiamnem Gentium , de quibus transluti fuerunt