Io. Georgii Walchii ... Parerga academica ex historiarum atque antiquitatum monimentis collecta

431쪽

VETERUM SOPHISTAR. ATQUE ORAT. 399

hus, quos haec animae humanae adpellatio respicit, perspicue fane possumus obseruare, quod daemones a mente nostra plerique plane

distinxerint, ut paullo post pluribus id exponere instituamus. - hinc Sc Ap VLEius de deo Socratis librum inscripsit, quo de daemone Socratis egit. ac sint nonnulli, qui per genium ipsius nihil aliud intelligunt, quam ingenium eius ac

Prudentiam, vide GABRIEL. NAVDAEVM apol. pro vir. mag. suspect. cap. XIlI. q. . PETRVΜ GASsENDv Μ syntagm. philos Epicur. P. II. se'. a. cap 6. auctorem libri:

Platonisne devolia p. 36. g. XIII. Hisce ante positis, inquiramus in ipsum enthusia1mi veterum sophistarum fun-namentum, quem qUum ipsi Oratores non modo sibi vindicarunt, sed & alii crediderunt, eosque diuino adflatu incitatos habuerunt, dehisce duobus momentis distincte ac distribute dicem non ab re erit. quod ad ipsbs sophistas atque oratores adtinet, iterum hoc loco duplex existit quistio: altera est: num sophistae ipsi sibi, siue per speciem quamdam rationum,

siue minus, talem enthusiasmum persuaserint paltera vero: num res ex fraude, mendaciis, fallaciis ad quaestum constare videatur ξ quod utrumque certo modo adfirmare adeoque vetereS cum erroris, tum prauae voluntatis insimulare possumus. nam ut de priori dicamus,

probabili ratione existimamus, quod quidam per doctrinam praecipue Pythagorae ac Plato- . nis de daemonibus proprie sic dictis & de geniis in opinionem de instinctu diuino fuerint deducti. varia enim spirituum genera posue-

432쪽

πων , manifeste Dost deum quatuor spirituum classes. constituit, . in quarum prima deos immortalem sectanda daemones; tertia heroas; &quarta denique homines, qui aureis carminibus adpellantur δοάμονες καὶ 'ονιοι, collO-ος quam diuisionem inprimis sequitur iA M BLICHVS. PLATO autem post deos immortales tres spirituum ordines posuit, quorum primus complectebatur angelos; secun-.dus bonos daemones, Sc territu heroas, de quibus pluribus videri potest MARsIL Ius FICI Nus. 3 quod ad daemones speciatis, astinet, illorum indolem ac naturam A PVL a v s ' ita tradit: mones Fun genere animis rsia, ingenio rationabilia, animo passiua, corpore aeria, tempore aeterna; & CHALCIDivs,

daemon est animal rationabile, immortale, patibile , aetherium, diligentiam bominibus impertiens, de quo momento copiose disseruit

tem hoc officium administrare crederentur, vi ad deos humanas preces & sacrificia; ad homines vero deorum leges & sancta instituta reserrent, illorum fauorem conciliare sibi,' ac cum istis habere commercium & consueti dinem elaborarunt, quo omnis veterum the-

urgia spectabat. adhibebant quippe varios

ritus

433쪽

dissi

ritus & ceremonias, quae' dicebantur τελεταI, ac inprimis in eo positae erant, Vt partim animum a labe & contagione, quam mens o ipsorum sententia per coniunctionem cum corpo- re tibi contraXerat. purgarent, ipsumque ad consuetudinem cum daemonibus & congressum cum diis redderent aptum; partim Visa

crificia in. honorem daemonum ipsisque grata& a epta facerent. cuius theurgiae effectum esse dicebant diuinos adflatus, quos & theurgi

prae se ferebant, uti testantur EVNAPI Vs & IAM BLICHus, y cuius verba latine tantum adferamus : . ea vero cha non quam illa-minatio . alit ipsis usque diis promanans spirL usque ab iis prouenientes , N obfessio, qua nos tenent plena es absoluta , qti e quidem omnes no ras facultates absorbeat, motusque re operationes humanasinsensum no ri prorsus exterminet' siermones proferens , quos tamen

non infestigant, qui loqui videntur; sed furio

so ore pronuncisut , si omnia prorsuae, quae no-

prasini, occispaniis dei potesati foci ministreis

tantum 'bsecundentur. sic plena superstitioliis opinio oppleuerat paganos homines, quod daemones adspectum ac praesentiam eX-hibeant id quod tam firma mentis persuasioise crediderunt, ut mirati sint Pythagoraei oppi- ,siqvis P denegaret; unquam vidisse daemonem , auctore A PVLEs O. ' Vti autem varia talis dς0rum spirituumque praesentiae genera obseruamus in Profanis Veterum monimentis, de quibus legi Possunt IAC. GOTHO FRE-

434쪽

DUS, ID. LUM EI E RVS, EZECHIEL s P.AEMIus; sic inprimis celebris erat ἐπι γένεια, quae per TitVs theurgicos fiebat. cuius iterum duae praecipue specios notae sunt, atque ε οπτεια, qua de re pluribus disserit . IA M D L I C H V s, Cui addas T H O-M A M .G ALE. ' atqui hos daemones variis fungi muneribus in utilitatem ac tutelam hominum, ipsisquemulta adserre bona existimabant; illinc si animam humanam tantum resipicere velimus, dicit SAL Lusi I vs ex ὐπD- κοσμίας Θεοχ μὰν το, NΟΥN, τους δε τοις ΨTXAΣ ποιμν' quae anima ex doctrina 1 AM-BLic HI 7 etiam per eorum τὴν ἀπ άυτων ενδιδομενην φωτος ὼκλαμψιν, Στοὰ ακις ἀνωτερω-lari μειζονα τε ταξιντην αγγελικῆν, benignitatem.infusam ab tiatis istaminationem saepe alti ascendit,inis ordinem maiorem angelicum pro uelutur: qui&alio loco 3 scribit: ἴσα λογιζομεόα , αυτοῦ τας αρχίώς- ινλδδετος, λανοουμεθα

suae cogitamus ab eo daemoneo p Uncipium habent, eo agimus quae nobis in mentem is induxerit quodue etiam nobis ea sit pedi-

435쪽

Telemache, alia quidem in mente tua perspicies , alia vero re deus seueret.

crediderunt, hos daemo i es tanta celeritate' adparere, ut sint τοῦ νου qua formula apud graecos scrilWores usitata indicatur sur a & mentis 'nostrae norioneς superans 'celetiras. H E s I o D U s de Perseo scur. Herc. V. 222. o δ' ως τε νeημ εποτοῦτο , i P GDiem v lut coptatio volabat. adde t o. CLERICU Μin h. l. p. 17o. Vnde haec dicendi ratio tianitie ad latinos auctores, cx qUibqS CLAVDIA- i D l A N V s de rapi. Proscrp. lib. II. V. 2CI. scri bit, Plutonis equos tam celereS Lilisia', quantum , . non lene fissicitae mentis discurrit acumen.

IIII. Hi daemones, quum in hominum conciliationem consiletudinemque per theurgicas ceremonias estent deducti, ipsi GENi ierant, quorum plura genera a paganis finge- bbantur. namque crediderunt genios publicos locorum, regionum, ciuita cum, rerum publicarum, societatum, patriae S inprimis imperantium principum, nec ullus tam sordidus fuit locus, Cui non aliquem genium, tutelarem quali deum adsignarent, quorum ordines &munera etiam secundum loca diuersa distribuerunt. Primum Vero genus eorum erat, qui geniturae prUiderent, hominisque vitam ob ipsis nascendi principio ad extrema Vsque fata tuerentur, de quibus disterit CENsORI- v s: g vim es deus, cuius in tutela, ut quisque natus es, vivit; di paullo poli: ge-

436쪽

nius ita nobis assi uus obseruator adpositus eqvi ne puncto quidem temporis longius abse- dat, sed ab utero matris exceptos ad extremum vitae Hem comitetur. quae doctrina atque opinio de geniis apud Veteres magna consensione erat confirmata, adeo Vt CHALCIDI vs δ testetur, illam fuisse instam animis barbarorum, graecorum ac latinorum, eX quibus praecipue schola Platonica ea de re erat celebris. nec est, quod eXistimemus, genium - hominis fuisse mentem humanam, suos spiri-- tus veluti diuersos plerique a se distinxerunt; ac quamuis apud nonnullos talis esset sentenritia, uti s ENECA scribit: sacer intra noson ritus sedet, malorum bonorumque nostrorum obseruator custos; haec tamen distincta eo nomine perturbarunt, quod mens humana interdum adpellata fuerit&genius: confer GYRALDUM. 3 Io. T AFFINvM, ' GEORGIvΜWΟΝΝAM & alios , quos collegit

haec sententia de angelis tutelaribus Iudaeo rum quoque fuit, qui hominum tutelae praeis essent eosque perducerent ad variarum rein xum cognitionem , uti cabbalistae nominaiit praeceptorem Adami Raetielem, Semi Iophielem, Abrahami Zedehielem, Isaaci Raphae-' Iem, Iosephi Gabrielem, Mosis Μetatron, vi de I. A. FABRICII codicem pseudepigraph. V. T. p. q. & interpretes ad Matth. XVIII, Io.& Αctor. XII, Is'. nec omnes christiani primi . t ' tiuae ecclesiae ab hac opinione penitus su

437쪽

ieti

martyr, ORI GENES, BASILIVS n nriis, HIERONYΜVS, EU SE BIVS, CHRYSO-

s Τ o M V s ita senserunt, lingulis hominibus a tempore, quo editi sint in lucem, adesse ge

g. X V. Haec, quae exposuimus de daemoni-ibus ac geniis bonis, quos veteres pagani coluerunt, ac de quibus inprimis Pythagoras &

Plato disputarunt, argumentum dissertationis nostrae illustrant multum, Viamque monstrant, qua rationem enthusiasmi apud quosdam so- . phistas atque oratores eXponere atque eXPlanare possumus. Vt enim altera Veritas gignit alteram; sic homines quoque partim propter intellectus imbecillitatem, partim mentis Pro cliuem ad id, quod a recto ac vero abit, indo

lem eX vno errore rapiuntur ad alterum, etiam

ad varia non solum impia, sed & absona atque

absirda animi studia commouentur. quapropter quum pagani in tantis tenebris erroris atque inscitiae de daemonibus eorumque indole & natura vertarentur, quid mirum, quod itui rerum theurgicarum tradiderint sese penitus, quod superstitiones aniles omnino produxerint in lucem, quodue multa enthur

iiasmi genera sibi persuaserint 8 atqui si inde

' originem persuasionis, quae de adflatu diuino nonnullos sophistas occupauerat, repetamus, amplectimur sane sententiam, quae rationibus haud contemnendis nititur, ac ipsi argumento

clarissimum praefert lumen. nam Primum nota sunt ea, quae PLATO Cum generatim de

enthuliasino eiusque diuersis generibus dise- Cc 3 ruit,

438쪽

ruit, tum speciatim de adflatu caelesti orato rum sensit, ut ex si1perioribus constat. nec - Cui quam , qui Vel leuiore industria historiam i, litterarum philosophicarum persecutus est, . lobscurum esse potest, quam plena sint Platonis . . monimenta doctrinarum de daemonibus δ ac igeniis, in quibus tradendis copiosus sane fuit & diligens, exemplum Ρythagorae singulari secu tus cura. ac quamuis ipse rebus theurin igiae non amplissimam daret Operam; credi- i dit tamen non stilum commercia cum diis dete- i' monibusque. & inde in persitassionem de en- lthulissimo est de luctus; sed etiam per doctri- tnas de variis spirituum ordinibus, deque mente humana, quae eX natura diuina emanauerit, ac per Corpus contamipata ex ipsius vinculis liber nila, cumque deo iterum coniungenda lsit, sectatoribus largam fecit facultatem. qua se grauissimis erroribus vitiisque theurgicis admiscuerunt atque implicuerunt. qua in re

praeter PORPHYRIVM, 3 IAM BLICHVM

aliosque, inprimis P L O Τ I N v s celebris eXtitit, qui plurimum temporis in acerrima Cogitatione le spiritibus posuit, etiam sibi genium quendam ac syiritum familiarem adtribuit, qUem non ex ordine daemonum, sed superiorum, Vel plane deum fuisse, adfirmat PoRPHYRI s. at vero ut rem adhuc illustriorem faciamus, non alienum erit a Proposito, , praeter PLATONEM etiam eXemplum A P o L-Ι o NII JUanenses, ex vetusta aetate petitum, adferre. hic enim, ut iam obseruauimus, fa-

439쪽

pientitam adeoque etiam probabili ratione eloquentiam dixit Θριασμὸν . . Diiv va insin- sum; constat autem, quod magna opera se exercuerit in rebus magicis, de locum omnino inter illos, qui cogitationes ac studia ad congressus cum diis daemonibusque contulerunt, adquisiverit sibi non mediocrem, siue opera illa, quae PHILOs TR ATVS de eo commemorat, 1idia sint ab hominibus paganis, ut eo facilius dignitatem miraculorum 1eruatoris nosti ita factarent; sive vera & producta pec vires aut rebus naturalibus insitas, aut a malo daemone suppeditatas, qua de re copiose atque erudite GoTT FRIED OLEAR Ius disputat,

cui addas maxime Venerandum I Ο. F R A N- Cis CUM BUD DEUM. eluin etiam recentiore aetate extitit I VLI US CAESA R SCALIC E R, qui adesse sibi genium. quendam credi dit, cuius adflatu incitatus animum conferret ad scriptionem: quae caussa e t , iii quit , it

scriptiovem aut commentatioGcm n quam

accingawtar, nisi ab ino genio inuitati , qui

nobiyci iret loquitur, neque auditur, o cadens diuinitatis late patentes campos in a imis nobis, quos ab iniciis corporis se pensos atque' ab traisos aliis distinet functionibus : ut non penitas temere dixerit, qui Aristotesis in-t Pectum agentem euutaem cum Plutonico genio exi imauit. 3 id quod exemplum iis de caussis Obseruamus, quod S C A L I C E R in primis pocsin. cuius magnam consecutus clilaudem de gloriam, rei piCiat, Ctiam notum sit.

440쪽

esse similitudinem inter enthusiasmum Poeti

' quae adhuc de daemonibus ex philosophia veterum pag*norum disgutauimus, intelligi

debent de daemonibus bonis. m praeter hos adhuc malos esse crediderunt, ac in monimen'tis vestigia cognitionis de lapsu angelorum reliquerunt, siue scientiam hanc ex operatio- nibus spirituum pessimorum, siue ex tradi- , tione hauserint. sic mentionem facit PoRP H Y Ri v s da abstin. lib. II. p. 8o.

que δαίμων apud CALLIMACHUM hymn. in Cerer. v. 31. ubi EZECHIELS P AN HEΜ I vs p. 686. bene obseruat, quod idem sit ac αναθ ... vi ορνισ de fau- sta ac bona aui, φασι Φα de faustis osten- tis apud AEsCHILUM Agam. V. Iψψ3. qua propter P. D. H VE TIU s quaest. Alneian. lib. ι I. cap. q. f. 3. p. Io7. male interpretatur δε- ξιον infaustu=n. . malus autem daemon adpellatur δώμων Αερω, quasi alter siue sinister daei mon apud PINDARvM Pyth. Od. Ul. quam adpellationem Veteres critici explicant per κακοποιοῦν, quod Sc obseruat ERAsΜvs

R E N E Ri differt. i. de daemonibus S. 17. discrimen hoc daemonum bonorum Sc malorum non diserte a P L A 1 o N E, sed Platonicis qui- . busdam&christianis propositum fuisse, Contendit FICI Nus ad conuiuium Platonis, quam sententiam adprobat GoTT FRIEDO L E A R IV s de Socratis genio. g. 3. alii autem loca quaedam ex Platone, quibus hanc dae- monum i

라틴어 텍스트