장음표시 사용
101쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIDI INA
ni ab 1 piscopis Comprovincialibus ordiriabantur. Sed qui, post mortem Metropolitani inter Episcopos Comprovinciales nullus occurrebat maioris auctoritatis, S quo possent dissidia quae inter Epis- copos Provinciae nasci poterant componi, procedente tempore consuctudo haec invaluit , ut post electionem Metropolitani , . Clero &populo, itemque confirmat nem ejus ab Episcopis Con provincialibus, Patriarcha totius Dii cccseos adiretur, ut is Metropolitanum consecraret; & id juris ex consuetudine habuerunt insinculis suis Dioecesibus Patriarchae. Et quidem in Concilio Chalcedonensi, quod P/tria harum privilegia exaeie novetat, Episcopo Constantinopolitano simul cum Patriarchaiu istud juris concesium est. Idem de Antiocheno afirmat innocentius Papa Ep. i8.
ad Alexandrum Antiochcnum, Scire Metropol fastos aut toritare, la-
uit, ordinar singulari. De Alexandrino & Romano res cst extra ubium; advertimus enim antea illos non modo Metropolitanos, sed & universos Patriarchatus sui Episcopos ordinas te. Ccrtum quoque est ius ordinandi Metropolitanos intra Palaestinas Hicros, - lymitano Praesuli delatum esse Act. 7. Concilii Chalcedonensis, . quibus evidenter ostenditur procedente tempore Patriarchas jus habuisse ordinandorum per universam Di celim Metropoli an
Ipsi autem Patriarchae ordinari sescbant ab Lpiscopis ex D ccccsii niversa, praecipue vero exta Provincia, cujus Metropolis erat Patriarchalis sedes. Romanum Episcopum ab Ostiens Episcinis vicino, non abal, quo 'Metropolitano olim ordinari consuevise restis est S. Augustinus in Drericulo collat. '. c. s. Ad eius tamen ordinationcm pli rimos Italiae Episcopos convenisse, patet cx ordinatione Cornelii, quem Cyprianus y pist. 17. Episcopum dicit esse factum a pluri-
-is C. Qi , T contra vero ordinatio Novatiani traducitur, eo quod a tribus t nitim Episcopis Italiae ordinatus seret. Eum vero morem
Romani Episcopi ordinandi diu viguisse docci nos libellus Clcri
Romani, oblatus Honorio Imperatori anno i 8. de Bonifacii electione , in quo haec laabentur: PHi a sesum S. Zooam Papa Getissae Catho ut fieri mos ibat atque Usi Seogia is i
virum Boni ficium invitum acclamationibus totius popuI ac eo seu metiorum .i eruimus divina iuVl. ut Onis ordinec insecratum. Nampub
102쪽
δε-m P metarum Osuis, benedictisnem competenti tempore con-
fu se celebratam. Ex parte vero Eulalii qui tum Romanum ambiebat Episcopatum, a rant etiam nonnulli Episcopi, ut constat ex Commonitorio Honorii ad Synodum, quae ob controversiam istantici,ngregata suerat, quo in Commonitorio iubet, ut hi Episcopi, quos utriusque ordinationibus inre uisse constabat, judices minitamὰ sederent: sed maxime gloriabatur Eulalius Ostiensis Episcopi
patrocinio, qua licet.senex, aeger ac propὸ moriens, fuerat accitus, ut
Eulalium ordinaret. Ex his & aliis similibus exemplis constat olim mortuo Romano Pontifice quamplureς Episcopos ex Vicariatu Rominae, ac praecipies vicinos in urbem venisse, ut electum a Ciero popul que Romano Antistitem ordinarent, manum ordinario im nente ,
Episcopo Ostiensi. rAlexandrinus quoque Patriarcha ab Episcopis Diceces eos ordinatus legitur, sic Athanasium a se secundum vota Cleri & populi ordinatum esse Alexandriae Episcopum, testes sunt centum Patres .ex AEgypto universa, Alexandriae congregati in Epistola sua apud Athanasium Apol. 2. p g. editionis Commetianae, & Arianos qui eius ordinationem clanculum a sex aut septem Episcopis factam esse criminabantur, mendacii ais uunt. Julius item in Epistola sua veritur, in locum Athanasii Gregorium esse contra Canones constitutum Em scopum Alexandriae, nec a plebe postulatum, nec ab Episcopis AEgypti ordinatum, sed illuc missum ab extraneis rpis copis triginta mansionibus ab urbe Alexandria dissitis. Mortuo Athanasio successit Petriis, in cuius ordinatione teste Theodo- vicini Episcopi Alexandriam constinxerunt. Post multos annos Proterium praessentibus Episcopis .mgyptiis Episcopum esse ordinatum testatur Liberatus in Breviario cap 1 Similiter J'annes Talaia ordinatus dicitur ab Episcopis , Clericis& Monachis Egypti. Idem scriptor mentionem faciens ordinationis Theodosii, qui Timotheo Alexandrino sticcessi, sic des- cribit modum inthroni Iandi Archiepiscopi Alexandrini c. ro. Visetudo , inquit, est Alexandrii itam defuncto precedit,
excubiassuper defuncti corpus agere manumque dexteram ejus capiti in ponere, ut videat' manibus sevis accipere cosio suo P. Marci Parulium, or e legitime sedere. Quh sequunt ordinationcs Epita 'coporum Alexandrinorum, Pauli scilicet, Zoili & Apollinarii, ordinem saetae sunt, ac proinde non possunt in exemplum Κ α An-
103쪽
Antiochendi Ecclesiae Praesul ordinari solebat ab Episcopis oriciatis di sic Domnus ab universa Sy nodo Episcoporum orientis Antiochiae concremta, sublato Paulo Samo teno, Episcopus est ordinatus,
ut testes sunt ipsi hujus synodi Patres in Ep. sua Encyclici apud Luseb. lib. 7. c. 37. Eustathius ad eamdem sedem evecti is fuerat communi Episcoporum omnium sustra io, telle Theodotito lib. I. c. 7. Eustathio dcjecto suffragia Episcoporum in Eulebi inclinabant , sed Imperator ad eius preces id vetuit i ussitque Episcopis, ut alium ordinarent, quod & fecerunt. Ad Episcopos ex diversis Provinciis vota sua contulissetellis est v eod ritus lib. z. c. si . Nullibi vero disertilis describitur, quo pacto Lenconsuevisi tordinatio Episcopi Antiocheni, quam in Epirioracilii Constantinopolitani apud Theodotitum lib.
vero veraeque sice Antiochen sium in 'ria Eccles M, qua v Meraii m Chri Dinorum nomen primum innotuit, erenis mum OEi se io, si uni Fla: um, tesm illim Provinciae, tum Orientalis D. oeces 'sopi in unum congregari communi o Epsopum ordinarunt, universa Ecclesia communi consensucst quasi uno ore cum hono-
Ibi Vide, Antioohenum Praesulem non solum ab Episcopis Pr vinciae, sed & ab aliis Episcopis, aliarum intra illius
Provinciarum suis te ordinatum, qua in re clucet Patriarchalis sedis dis nitas. Nam Hierosolymorum Episcopum, qui nondum crat Patriarcha , non a Dioecesicos scd xantum a Provinciae Episcopis ordinatum suille statim dicunt. Hierosolymitana autem, inquiunt, , ni amat rest omnium Eccles irrem reverendi mum ac Leligiosi
vinciae Ohmfuit ordina . Porro laudatam a Synodo ordinandi P triarchae Antiocheni formam approbat Simplicius Ponti sex Romanus Ep. sq. ad Zenonem, in qua laudat Imperatorem , quod scriptil-
sit ut deinceps secun rem ordinationem Patrum orientali o nodo creatio, fiochem Ponti is reservetur. Et postea commendat ejus ea de responsionem, quod posthac in Antiochena tirpe, teri servaro more a Comprovinciali spuis Di opus orditetur. Dirantinae Ecclesiae Sacerdotem quamdiu Heracleensi Metropolitae subjectus suit, ab eo & ab Episcopis ordinatum fuisse dubium nullum csse potest. Ubi vero Patriarchalem honorem ista sede sambire coepit, hii in Episcopus non soli im a Provinciae, sed & aD Eccseos Lpiscopis est constitutus: ita Nectarius a Synodo Con-
104쪽
stantinopolitana ordinatus, or ante eum Gregorius Nazianzenus 1 Meletio totique Synodo fuerat in Throno collocatus. Mortuo
Nectario quamplures Episcopi ad ordinationem Joannis Chrysi,stomi Constantinopolim venerunt, a quibus ille est ordinatus invito Theophilo, qui cum primum ordinationi ejus obstitissct, tandem
ei consensit. Vide Sozomeniam lib. 8. c. 2. Caeteros autem deinceps Episcopos Constantinopolitanos, ab Episcopis Provinci: e ac Dioeceleos ordinatos esse vix ullum potest esse dubium. Haec enim erat generalis r gula, quam Concilii Constantinopolitani tertii Patres veluti communem & ubique in oriente observatam tradunt, ut ex singutis Provinciis Dissopi issim Provincia 2 si illas placeret una cum ipsi nitimi, prout utile judicarent, ordinationes faciant. Haec autem clausulatina cum eis ultimi, locum semper habuit in magnis illis sedibus, quae non soliam Provinciae, sed etiam Dicereseos erant capita. Convcniens etenim erat, ut quoniam in universam Dioece- sim aliquam habebant auctoritatem, ab universis dias Episcopis aut saltem ex eorum consensu ordinarentur. Hac de causa Episcopi Ephesini ab Asianis omnibus ordinabantur, ut jam observavimus, ubi de actione septima Chalcedonensis mentionem fecimus, in qu tantopere laborarunt Asani, ut ius istud sibi conscrvaretur, quia scilicet hoc sublato Ephesinus Episcopus amittebat Patriarchatum suum, ac thm ipse, ilim caeteri Asiani subjiciebantur Constantinopolitano Patriarchae. In caeteris vero totius orbis Provinciis, ubi nulli erant Patria
chae, Metropolitani vulgo ordinabantur ab Episcopis Provinciae raro adjunctis sinitimis: Inde in Concilio L hesino Episcopi Cyprii
obtinuere, ut secundum antiquum morem illorum Metropolitanus ά.:οκέφαλος ab Insulae Epis opis inconsulto Antiocheno ordina
In Italia Mediolanensis Antistes totius Vicariatus Italiae Exa chus a synodo Episcoporum Italiae ordinabatur, ut constat ex O dinatione Ambrosi apud I heodorit. hist. lib. q. c. 7. at temporis progressu Romani Pontisces ad Episcopi Mediolanensis ordinationem consensum suum requiri voluerunt, ut constat. ex Greg. lib. a. Ep. I.
In Africa vero Carthaginens s Episcopus totius Diceceseos primas ordinabatur ab Episcopis vicinis, ut constat ex Augustino in Breviculo collationis Uiei te letiae c. s. ubi objicientibus Donatistis,
105쪽
3 DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCIPIANA
thaginensis a Primate Numidiae, ordinatus, respondet Ecclesiasticam
consuetudinem esse, ut v -drae, seupropinquioret E clesia Carthagi/un is Disopum ordinent.. In Hispania, Gallia, caeterisque Provinciis nulli proprii dicti P
triarchae erant, atque idcirco in iis ordinationes Metropolitan rum febant ab Episcopis Provinciae. De Hispania constat ex Concilii . Toletani Canone io. & Tarraconensis Can. s. prioris hoc est
decretum, Episcopus Comprovinciatis ordina diu est, uri et posit. 1ins erexerit Atropoliti ius autem nonn im citatine aeter poti , Coni provinciali s ibidem convcnientib-.
De Gallia idcin demonstratur ex Concilio Arelatensi primo Camam in quo ne tim statuitur, ut quilibet Episcopus, septem Epiti
copis ordinetur. In Synodo Aurelianensi secunda Can. 7. antiqua haec renovatur formula institutionis, quam per incuriam videbant amissam, verba sunt Synodi, ut Alicet a tropol tanus ora netur a Gmprovincialibus in unum coniregatis. At sequens Concilium ibidem anno s8. convocatum Can. s. novam consuetudinem renovavit, urAMetropolitania a revolitanis, omnibus sieri potes , Convroviri A Eibus praesentibus orssinentur.
Posthaec tempora a vo cum Lugdunensi Praesule Ponti scis ordin tiones sibi vindicante pro Comprovincialium jure sortiter decertavit : cum enim ille ex peret, ut Senonensis Episcopus electus prosellionem canonicam sibi faceret, obstitit hic, idque Canonibus. contrarium esse asseruit. Cum ergo, inquit Ep. 6o. tam bla quam a
generalia instituta tam absolute, consecrationem Metropolitanorum com- tineant, miramur cur privatis legibus novis traditionibus, veteres traditiones'conseretudines removeri contenditis, praecipiendo ut Senonensis
elicitus ante consecrationem se m vobis praesentetur. Uno verbo hi csuit vetus Ecclesiae forma teste Gelasio Papa Epad Natalem,ut obe res Disivos, in eadem regione Metropolitanusseum debeat ordinare, eumdemque ipsim Metropolitanum, si humana morte transierit, O r Oalo Episopi studeant Ordinare. Quod etia ' novo jure non omnino siblatum videtur, ut constat ex responso Lucii III. de tempore oressi hchiepsopus, inquit , fuerit Ordinaritas, omnes Episivi e ius m. Proet inciae ad sedem Metropolitanam conveniant, ab omnibus or in turr reliquivero Comprovinciales Epsopi, sineces uerit, caeteris consentientibus a trib ui jussis Archiepiseopipo erunt ordinari. Ex dictis abund), ut puto, demonstratum est Romanum Pontisc i, nec Episcopos, ncc Metropolitanos extra Vicariatus Romae
106쪽
imites instituisse tantum abest, ut ejus iuris suerit omnes orbis P riarchas& cunctos Occidentis Metropolitanos ordinare. Hoc vcrocum diisteri non possuit, qui putant divinum Romani Pontificis privit um esse ubique Episcopos aut saltem Metropolitanos ordinare, eo recurrunt, ut dicant eum orientis Patriarclias, &occidentis Episcopos non ordinasse, desectu voluntatis, non autem desectu potestatis : quia scilicet uti nolebat jure quod sibi competebat. Quasi vcro Romani Pontilices ita dignitatis suae fuissent immem res, ut eximitam ius suum ab Episcopis per multa saecula invadidi disertis decretis impugnari passi forent. Deinde unde cognosci possunt Romani Pontilicis jura, nisi ex Canonibus, aut ex usu & conruetudinet sed ex neutro capite jus ordinationum in toto occidente Pontifici Romano delitum est: ergo sine sundamento asteritur illud
Nihil habent adversarii, quod opponant, praeter nonnulla Pontis una Romanorum dicta, quae peseram illuc trahunt. Sic verbis alii jus illud Pontificem Romanum in Illyrico habuisse prohint ex Epistolis Pontificum, in quibus Vicariatum suum conserunt Tlieli lonicensi Episcopo, ad quem idcirco pcrtinere scribunt Metropolitanorum omnium hujus tractus ordinationem. Huic obj
ctioni quaesit adhibenda responsio, patct ex dictis. Observavimus enim Romanos Pontifices conatos esse Illyricum Patriarchatui suo addere & Vicario suo codem sere modo hanc regioncm subjicere quo sibi subiectae erant Provinciae suburbicariae. Quare non mirum si Metropolitanos ibi non sine auctoritate sui ordinari voluerint, cum Illyricum occidentale post mortem Constantii ad Dioec sim suam pertinere existimarent, illudque sit Patriarchae privilegium. In Gallia idem ius Ronaean o Episcopo competiisse probare conantur Epistola 66. Cypriani de Marciano, in qua scribit ad Stepha
num, ut d rei litteras .id plebem Arelatae conoentem, qu: bin abiento M rcimo, alii in locum esu seu Ji sui . Verum ex ea contrarium planὸ evincitur : sic enim se res h bct. Marcianus Arelatensis Episcopus Novatiano se coniunxerat, de a Catholicae Ecclesiae unitate ac pace discesserat. Faustinus Lugdunensis ea de re certiores secerat Cyprianum & stephanum , d iis ad utrumque litici is. Cyprianus Stephanum fortὰ dubium lit- . teris suis hortatur, ut dentur ab ipso litterae ad Episcopos in Garulli constitutos, & ad plebem Arelatae consistentem, quibus abstento
Marciano alius in ejus locum substit ratus Episcopus clectus scilia
107쪽
cet, plebe Arelatens&consecratus ab Episcopis Galliae: has autem titteras ab ipso in Gallias mitti exoptat, non quod ille ius in cas Patria chicum obtineret, Sed quia idcirco copiosum, inquit, corpus est
cerdotum concordiae muti glutino auiue unitatis vinculo copulatum, ut
si quis ex eorum colligio haeres facere, O gregem Christi lacerare Ur v. sare tentaverat inu eniant caleri,'quasi Pastores utiles 2 mi ericor des, oves Dominicas in gregem coirigant. . . . cuia etsi Pastores multisint, metum tamengregem pasiunt, ct oves unii ersu, qui Gristio se guine
Do passione quaesi iti fovere debent. Annon apertὶ si incat his verbis Cyprianus se stephanum ad id hortari, quod quilibet alius Episcopus praestare potui Teti Huius rei insigne nobis exemplum suppeditat sequens eius Epistola ad Hispanos scripta de Basilide S Martiale, in qui id erga Hispaniam facit, quod Stephanum et Ia Gallias praestare suerat hortatus: Basilidem quippere Martialem libcllorum idololatrix reos expelli jubet, Sabinumque in Basilidis locum legitim ordinatum remanere: quamvis ille Romam mi gens Stephanum seselliaci, ut exambiret reponis in Episeopatum,
Itaque Cyprianus non modo nullam agnoscit in Romano Pomtisce ordinandorum Episcoporum in Hispania potestatem, verum- ctiam ejus iudicium de restitutione alicujus Episcopi iam ordinati improbat, & Hispanos litteris suis hortatur, ut ei minimὸ p
Alio deinde testimonio conantur ostendere ordinatos fuisse a Pontifice Romano in Gallia Metropolitanos, quod non minus leve est : Zorimus, inquiunt, dedit Arelatensi Episcopo jus o dinandi Episcopos in Galliis; vertim Zoχimus non tribuit hane Ar latensi Episcopos potestatem : sed quia ipsium Viennensis &Narbonensis Provinciae Metropolitanum este putabat, statuit ut in ordinandis Ei scopis teneat auctoritatem. Perabsurdum aut inest inde in serre jus ordinandorum Metropolitanorum in Gallia, id Pontiscem Romanum pertinere. Caeterii in tantum abest, ut Romanus Pontifex ordinationes a piscoporum aut Metropolitanorum in Gallia sui iuris esse existimarit, ut S. Leo Epist. 89. ad Episcopos Viennenses Hilarium re- Prehendat, quod non modo ordinationes Ecclesiarum Galliae sibi vindicaret, sed etiam mentiretur id juris Romano Pontisci competere. Non enim, inquit, nobis ordinationes Provinciarum vestra
108쪽
bis per vestra ossicitudinem vindicamus. Quid clarius aut apertius desiderari potest ' Pontis ex Romanus discnd pronuntiat se sibi
ordinationes Ecclesiarum in Galliis minimὶ vindicare, an non persi ietae stolatis eos esse oportet, qui invitis& reclamantibus Pontiscibus imid juris, ipsos tunc temporis obtinuisse, confidenter assi mant i Non me laret Quenellium per ordinationes Ecclesiarum hic non intelligere ordinationcs Episeoporum, sed Ecclesiarum administrationem, & sellicitudinem quae Metropolitano aut Primati competit. Verum ctiamsi haec expositio vera toret quae tamcn parum verisimilis videtur,) subsisteret tamen argumenti nostri vis; nam si Romanus sipisco pus non habet sollicitudinem Ecclesiarum Galliae. multo minus habebit ordinationem Episcoporum & Metropolitanorum . in quo praecipua administratio leu sollicitudo& ordinatio Ecclesiarum sita est. De Hispania perspicuum esse volunt jus ordinationum in Dice-cesi Hispaniensi Episcopum Romanum habuisse ex institutione Primatiui , ut constat ex Epis . i. Simplicii. Hormisdae, dc
ex Concit. Tol. ia anni 681. c. 6. Vcrum existis potius perspicuum
est Episcopum Romanum jus istud in Hispania non habui te. Simplicius & Hormisdas Vicarios suos faciunt duos Episcopos Hispaniae, hic Silvanum, . ille Zenonem; sed ne verbum quidem habent de ordinatione Metropolitanorum. Concilium vero Toleta num Can6ne 6. concedit Toletano Pontifici hoc privilegium, ut iactos a Rege Episeopos probet , omnibu Ecclesiis prae cuti, eat Durn lege, ut is infra trium mensium 'alium Astropolitaniproon'tiam vi seras accedat. Hoc autem quid faciat ad j iis Romani Pontiscis asserendum a stequi ego prorsus nequeo. D iniim de Astica Episcopum Carthaginensem totius Asticae Primatem ab Episcopo Romano constitutum esse ex omni retro memoria confidenter asserunt. Unde concludunt cum Metropolitanos ordinasse auctoritate sibi a Romano Pontifice commissa. Verum qui ita ratiocinantur, morem Asticanae Ecclesiae ignorant. Nam Episcopus Carthaginensis non a Romano Pontifice, sed a vicinis ordinabatur Episcopis, idque ex omni retro memoria. Metropolitani vero Ecclesiastici ad illum gradum perveniebant cx sola antiquitate. Metropoleon vero civilium Episcopi misso prae caetcris jure nitebantur. Itaque cum tam leves asserantur rationes ad ostendendum Ro
manuat Ponuficem ius ordinandi Metropolitanos in toto occiden-
109쪽
si DE ANTIQUA ECCLESIAE DIsCDLINA
ie habuisse, firmum manere debet & inconcussum, Metropolitanorum ordinandorum in Africa, Gallia, Hispania caeteritque occidentis Provinciis cxtra Patriarchatus Romani limites 1 nobis assignatos sitis, poteritem, penes Comprovinciales Episcopos, non penes Romanum Pontis ceni suisse; qui iure isto antiquitiis fruebatur tantum in Provinciis sit burbicariis, ubi omnes Episcopos ordinabat, rein Illyrico, ubi Metropolitanosi suo Vicario Thessalonicensi Epis
copo ambicbat ordinari. Lodem, ut observavimus, iure si iebantur Patriarchae orici Lis, Alexandrinus, Antiochenus, Constantinopolitanus, Hier solymitanus, sed in suis tam tun Dioecesibus, non cxtra Patriarchatus sui limites, ubi Metropolitae iuxta antiquis limam sormam ab Episcopis Provinciae, adjunctis si placuisset finitimis, constituebantur. Atque haec de primo Patriarcharum tui e , quod ad ordinati nes spectat. De postelioribus, Concilii scilicet convocandi potestate & super totam Dioecesim in pectione, vix ulla potest esse dissicultas. Nam statim atque recursus datus est a Sunodo Provinciae ad Synodum Direc eos, ut in Concilio Chalcedonensi Canone 9. sancitum est, haud dubium quin Patriarchae jus habuerint Episcopos ad Concilium invitandi. Caetera vero iura inspectionis eadem sunt propo tione servata Patriarchae super Dicecesim, ac Metropolitani super
Nullus autem Patriarcha maiorem habuit in sua Dioecesis' testatem quam Alexandrinus. Nam praeter omnium Episcoporum ordinationes adeo ab ipso pendebant caeteri Episcopi, ut nihil sine ipso majoris momenti sacere auderent. Hinc in Concilio Chalcedonensiact. 4. AEgypti Episcopi adcoenixὰ obtestantur Patres Concilii, ne ad subscriptionem fidei sine Archiepiscopo adipantur, quia extra sententiam Z jussum ejus nihil ejusmodi facere pote
110쪽
Sextus Canon concilii Nicaeni exponitur, provincia ira uburbicariarum limites inqui rum tur.
QVoniam ad praesens institutum imprimis spe stat sessus C
non Concilii Nicaeni, quo quarumclam Ecclesiarum supra caeteras jura & privilegia firmantur : ideo nos antequam huic dis sertationi finem imponamus, genuinum eius sensum, qui multis disputationibus involutus esst, investigabimus. Ac prim lim exscripturi sumus Canonem ex versione Dionysii Exigui, quae omnium videtur optima. Antiq consuetudoservetur per Omptum, Libsam cst Pentapolim, ut Alexandrinus Epsopiti horum omnuim habeatpotest rem; quia res urbis Romae Episcopoparitumos est. S militer auum cst apud Antiochiam caeterasique Pro mcliuinui privilegi erventur Eul sis. Id autemgeneratitor clarum est, quod quis praeter Metropo ianismenii fuerit factus Episcopus, hunc magna 'vidus domuit Episcopum esse non oportere.
Prima circa huius Canonis sensum quaestio est, utrum iura illa seu privilegia Romanae, Alexandrinae, & caeterarum Ecclesiarum, de quibus loquitur Concilium, Patriarchalia sint, an Metropolitica Posterius istud indistinatione ea de re consedia probare studuit La notus Parisien sis Theologus. Sed hanc dissertationem refutare conatus est Valesius, in alia dissertatione quam ad calcem Socratis & So-χomeni inseruit, contendens de jure Patriarchico hic agi. Nos utrius-queopinionis si damenta res et cmus, praetermissis illis quae ad quae-nionem istam solvendam non pertinent; quid in utraque opinione vitii videatur, docebimus; ac demum nostram expositionem aperiam, ut puto, ac planam subjiciemus. Launo ius censsit hunc Canonem editum esse occasione schis. malis Melitii, quod ille per singulas Provincias Episcopos, Presbyteros & Diaconos constituere ausus fuerit e clam antea consuetudo esset, ut ab Episcopo Alexandrino ordinarentur. Vult igitur hoc Canone antiquum illud ordinationis pera totam AEgyptum , Lia byam, & Pentapolim, jus Alexandrino Episcopo vindicari. Ita ut ille Canon sit veluti cxceptio quarti, in quo iutuitur, ut con