장음표시 사용
121쪽
DISSERTATIO II De forma judicio rum Ecclesia ficorum, ubi de appellationibus adetersus nuperam Chrisiani Lupi de
illis lucubrationem. Ρ R AE L O Q U I U M.
IN omni secietate necesse est aliquos esse controversiarum judices, necnon aliquam judicandi formam reperiri, circa res illas quae finem & salutem societatis respiciunt. Cum ergo s-nis societatis sdelium sit vita aeterna per fidem & bonos mores dipiscenda , bonumque illius commune sit conservatio fidei &int ritatis morum in singulis Ecclcsiae membris, haud dubium quin Ecclesia suos habere debeat judices, qui de his statuant, necnon ic-gitimam ac certam de his iudicandi fortuam. Illud potio inter om
122쪽
nos constat eos esse in Ecclesia controversiarum judices, qui Christianos inside& moribus instituunt, quales fuerunt Apostoli&post
Apostolos, Episcopi&Pastbres, qui singuli in Ecclesiis, quibus praesunt, judices dici possunt. Si verb aliqua gravior quaestio sit
exorta, tunc in unum convenire debent, ut mutuo deliberent & s-nem controversiae simul imponant. Sic Apostoli in unum convenientes cum Senioribus Hiero lymis quae itionem de legalibus sinierunt. Post istos eadem consuetudo mansit, & coeta quaedam judicandi sorma statuta est. Cum enim Episcopi in singulis Ecclesiis essent constituti, qui supra Presbyteros eminebant, his persenarum suae in illorum Ecclesiis degerent, &controversiarum illic ortarum iudicium attributum est sed ita ut simul cum Clero, hoc est cum aliis Presbyteris judicarint. Ab illorum judicio provocatio concesiaca ad Metropolitanum Episcopum, cum quo judicabant caeteri Episcopi Provinciae. Haec videntur esse cxtra omnem controversam.
At illud intor multos controvertitur, utrum a Metropolitani & Synodi Provinciae iudicio ex veteri Ecclesiae disciplini provocatio. con
Duplex autem distingui solet causarum genus, quarum aliae maiores dicuntur, aliae minores. Majores sunt eae, quae vel ad Episcopos vel etiam ad disciplinam aliquam graviorem spectant: minores vero dicuntur eae, in quibus agitur de Presbyterorum &Clericorum iudicio, vel de aliquo leviori disciplinae capite, quod Lcclesiam aliquam privatam attingat. De his omnibus quaeritur utrum provocatio detur ad Romanum Pontificem' alii in omnibus, . alii vero in majoribus tantii in provocationem locum habere contendunt. Caeteri negant antiquitus a judiciis quibuslibet Synodorum
ad Romanum Pontificem esse provocatum.
Scripsere porro de illa ouaestione complures magni nominis viri. Nam ut Baronium & Bellai minum mittam, quaestio ista novissimEintcr nostros acciter agitata est, post editionem libri de Concordia, auctore Petro de Marca Archiepisco Tolosano ad Parisiensis Ecclesiae administrationem designato. In eo quippe negat ille appellationes ad Romanum Ponti sic molim & ex veteri iure in usu suisse. Eiusdem sententiae est Latino iis Parisiensis Theologus cruditione insignis. Istos aggressus est Davidius auctor libri Callice editi, de judicio Discoporti Canonicis. Hunc consutavit Anonymus non ignobilis in libro de aurisuis majorabiu Discoporum causis, typis mandato Leodii. In calamum arenam descendit eruditus I conis
123쪽
DrssERTATIONES HISTORICAE. Dilat χτ. II. M
operum editor Paschasus Quenellius indissertationibus ad Leonem, faetom. a. reperiuntur. Accessit his opus Gerbasii Doctoris Parinensis, qui Davidium aggreditur, licet a sententia Petri de Marca ci ca praesentis temporis disiciplinam dissentiat. Istorum libri, ut feri solet, a Romanis damnati a nostris Episcopis propugnati sunt. Pro Romani si spondendi provinciam sibi sumpsit Claristianus Lupus, qui opere isto vixdum absoluto e vivis excessit. Vir certe bonus, ut Wrtur, & meliori causa dignus.. In ejus tamen opere animi aequitatem & modestiam requiro. Nam si quaestionem istam sine selle Scamice tractasici, quis eum reprehenderet' quis incusaret ' At tantis probris viros in is es & Catholicos afficit, tot in eos maledicta congerit, ut dignum mihi videatur opus ejus in perpetuum abscondi, quod succo loliginis ubique imbutum est. Inscribit illud, ad resurrophanus vocum novitates, adversus quos iam temportim novatores
Petrum de Marca Archiepiscopum, Quenellium Oratorii Presbyterum, Gerbasium Doctorem Sorbonicum, & Garnerium Jesultam Novatorum nomine disignans, & eos indignis modis ubique prosicindens achaereticis semper alui mens. P. ircent, ut non dubito, viari illi piissimi&charitatis amantistimi, Patris Lupi manibus, &hanc niliosi ensam, prout Christianos decet, condonabunt, quam utinam ct illi Deus omnino condonet. Nos certξ eamdem tractaturi mat a iam, licet non possimus non eum sicubi quid paulo gravius dicat re-sellere , ne verbo quidem memoriam illius laedemus: sed ubi se dederit occasio, rationes ejus ac responsa solummodo excutiemus. Caeterum duae Dissertationis hujus partes erunt, seu capita, in primo quaestionem iuris examinabimus, & Castones antiquos circa Episc porum judicia exponemus : in secundo, facta quae ad appellationes ad Romanum Pontiscem probandas adducuntur, examinabimus.
124쪽
N DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
f. I. ne Canone G cilii Mice . iN Ullos habimus Canones authenticos Nicaenis antiquiores. Ex his Canon quintus est de judiciorum sorma, ab hoc expo-
ncndo ordiemur : Sic autem se habet, de his qui communione privantur , seu ex Gero, seu ex Laico M aene ab Episeopisper unamquam que Provinciam, sententia regularis obtineat, ut hi qui abiciuntur, M aliis non recipiantur. Requiratur autem nepusitammitate, aut con- tentione aut alio quolibet Episcopi vitio videatur a congregatione feci sus. Ut hoc ergo decentius inquiratur , placuit per unamquamque Pro vinciam bis in anno Consilia celebrari, ut communiter omnibus simul Epsopis congregatis Provinciae, dissutiantur hujusmodi quaestiones, est sc quishopeccaverunt evidenter Episcopo, excommunicati rationabiliter ab omibus aestimemur. Uyquequo vel in communi vel 'iscopoplaceat humaniorem pro talibu ferresententiam. Concilia vero celebrentur, tuum quidem ante quadra simam Paschae, ut omni dissensione sublata munus osseratur Deo puri si um , secundum vero circa tempus
Autumni. Hoc in Canone judicium omne definitivum Epis copis Provinciae committitur sine ullo recursu aut provoca
Respondent vulgδ hic ali de minorum Clericorum in causis criminalibus judicio, non de Episcoporum damnationibus. Idque post alios affirmat Christianus Lupus cap. 12. At responso ista nullo nepotio disiicitur. Primd enim etiamsi daretur hic tantum nominatim mentionem seri de judiciis Presbyterorum & Diaconorum, quis non ex his intelligat eumdem circa Episcoporum judicia morem suisse : nam si quae illorum fuisset praerogativa, si quae peculiaris ad cosjudicandosso a in usu suisse, set, nonne Concilium Ni aenum casum hunc in suo Cauone excia
125쪽
mssERTATIONIS HISTORICAE. DrssPRT. II. -''pre debuisset i Deinde Onon non modo latus est de judicio unius piscopi in Clericum aut Laicum, sed etiam generatim de iudiciqplurium Episcoporum in quemlibet. De hu qui communione privan turis Disivis per unamquamque Proiciam, non dicit ab Episcopo per unamquamque Parcociam, seu, ut nunc loquuntur, Dic cesim. Additur ut qui ab iciuntur ab aliis, non recipiantur , non au-xem ut qui abiciuntur ab μνo Episeopo, .ur ad is non recipiantur; ac
proinde loquitur Concilium de omni excommunicationis genere, si, ab uno Episcopo, sive a pluribus lata fuerit; tum adversus Clericos; tum adversus Laicos. Episcopus autem ex Clcro est, &excommu-rucari potest bynodo Provinciae. Tt certe nemo dubitare potest, quin Concilium hoc Canone iudicium Epis pqporum, non sectis ac CeterorumClericorum judicio 'modi Provincialis permittat. Primo enim Concilio Provinciali iudicium tribuit, & cxamen excom municationum ab Episcopis latarum in Clericos, quod fieri non potest, quin de Episcopo judicium seratur. Secundo, si Provinciae Synodo non committoretur hoc Canone judicium Episcoportura, estet Episcopus exlex & ὶ nullo iudicari posset. Denique certum est ex usu G disciplina huius temporis Episcoporum, causas in Synodis Provinciae trali tas & judicatas fuisse. Itaque Canon intelligendus tam de Episcopis quam de caeteris Clericis. Porro iudicium Synodi Provinciae cujus in eo si mentio, ultimum est, nec ab co datur ulla IVovocatio. Jubentur enim I Synodo e
communicati tamdiu extra communionem manere, donec eisdem
Episcopis visum suerit humaniorem serre sententiam. Jam vero si post illorum iudicium aliqua fuisset concessa provocatio, non hoc dilatset Concilium , sed dummodo superior ad quem provocatiosacta suerit, judicium confirmet. Uno verbo supponit Concilii Nicaeni desinitio judicium Episcoporum Provinciae i nullo alio iudice infirmari posse, quὶm ab ipsis Episcopis Idiovinciae, qui illud tule .rant. Adversus haec objicit Christianus Lupus, adeo verum esse hic mentionem seri tantum Presbyterorum & Diaconorum, ut Concilium id manifestὰ designct his verbis : qui suo peccaverunt Disopo, vel ut habet Herveti verso; si quos Episiopum Ufenisse conuit rit. Ex quibus patet mentionem hic esse Clericorum Episcopo subjectorum.
Respondeo Concilium quidem specialiter loqui de Clericis Epis copo iubjectis, quia illae causae frequentiores erant; sed praeterea ex illorum verbis colligi eamdem suisse disciplinam servatam in
126쪽
iudiciis Episcoporum , ct intentionem eorum fuisse, ut cadem servet.
Vbba Cunonis Nisaees expo filio confirmatur exsequenmtium Synodorum Decretis.
EX sequentium Synodorum Decretis elucescet, &abundὶ cons
inabitur nostra Canonis Nicaeni expositi'. Secunda Generalis Synodus omnem administrationem rerum Tcclesiasticarum Synodo Provinciae Concilii Nicaeni Decreto commissam elle actitariat Canone 2. tom. 2. Conc. col. 9sq. servataci praefripta est degubernatio tibiis regula manifestum, quod illa quasi aufer unam quotmque Provinciam, ipsius 'nodus Provincia administret, cui Nicaeuo constat decretum esse Concilio. At interea quae per unan quamque Provinciam occurrunt, maximi momenti est Episcopi rum delinquentium correctio & depositio. Ergo ex sententia Niscaeni Concilii & Constantinopolitani ad Synodum Provinciae tota pertinet.
Respondet Christianus Lupus hoc Cunone Concilii Contantino, politani non explicari quintum , sed sextum Nicaenum. Verum sive quintus, sive sextus explicetur, nostra quid interest ' modo hoc habeamus Constantinopolitanae Synodi Patres existimasse omnem administrationem, ac proind) judicia Episcoporum pertinere ad Synodum Provinciae secundum regulam & ment in Nicaenorum Patrum. Verumtamen Lupus hac in re fallitur; nam licet prima Canonis hujus Constantinopolitani pars, sextum Nicaenum respiciat, secunda tamen respicit quintum : nam in sexto nulla Syn di sit mentio, nec ei tribuitur administratio Provinciae, sed Episc 'porum Alexandrini & Antiocheni jura servantur. Cum igitur in Dac siccunda parte Canonis secundi Constantinopolitani sat mentio Synodi Provinciae, respicitur ad quintum Canonem ubi de Synodi Provinciae iudiciis agitur, non ad sextum, ubi de illis ne vcrbum qui dem. Unde Lupus seipsum veluti retractans cogitur addere pag. III. umntum it, tanait a me um mr iis . Nullam tamen aliam respontioncm adhibet.
127쪽
Canonem quintum Nicaenum eodem modo intellexerunt Asric ni in Concilii Ep. ad Caelest. ubi sic eum alloquuntur. Pr fatodia flutationis officio impendio deprecamur , ut deinceps ad voti is
aures hinc venientes non facitima mittatis, nec a nobis excommuni--os in communionem velitis admittere , quia hoc etiam in Nicano
Concilio desinitumfacile advertit venerabilitas tua ς nam etsi de ins rioribus Claricis veloi cis videtur ibi racaveri, quanto magis hsc de Episcopis voluit observari, ne in sena Provincia a communione fuse postat sanctitate , velfestinat. , 0raepropere, vel induite videam tur communioni restitui, quia or nulta Parrum d nitione, hoc Eccle-μ derogarum est Africana, cor Decreta Nicaena, sive inferioris gradus Clericos, sive ipsi Episivas suis astropotitanis apertissime commiserunt. Prudentissimo emmis,stissimequeproviderunt, quaecumque nego tia in seris locis ubi ortasunt finienda, nec unicuique Provincia, gra tia ancti Spiritus defuturam, qua aequitas a Chrisii Sacerdotibus prudenter videatur oe constantissimo teneatur. Ubi apertissim h assis
mant illi Episcoporum non secus ac Clericorum judicia in Synodo Provinciae juxta Nicaenae synodi regulam terminari debere. Sed quia hos controversiae nostrae judices admittere recusat Chris iamis Lupus , audiat Innocentium primum in Epist. ad Victriciunt Rhotomagensem Episcopum cap. s. Si quae causa, inquit, vel con
tentiones inter Clericos tam superioris ordinis quam inferioris sint exoseia , ut secundum Synodum Nicanam congregatis ejusiam Provinciae
Epsopis jurgium terminetur. Addit equidem, sinepraejudicio Romanis Ecclesiae. Sed id de suo & mihi satis est, quod agnoscat Canonem quintum Concilii Nicaeni intelligendum csse de majoribus Episcoporum causis. Sic quoque Chrysostomus Epist. ad Innocent. probat non potuisse se a transmarinis Episcopis judicari, quia secundiun leges Patrum oportet in quibuscumque Provinciis sua negotia tractari. Ante hos eadcm docuit Cyprianus Epist. s . Nam, inquit, cum tutum sit omnibus nobis, aquum sit pariter ac justum, ut unius, cujusque causa issic audiarur, ubi est crimen admissum, tulis p storibus portio gregis D Uripta, quam regat uno uiserue gubernet, rationem sevi actus Domno redditurus e oportet utique eos quibus prae mus non circumcurore , nec soporum concordiam coharentem
smisubdola ex fallaci temeritate collideres agere illic causim suam,ubi inaccustores habere 2 testessui criminispossin . Videtur hic Cyprianus designare Canonem illum vetustum Apostolicum, quo cave- N . tur,
128쪽
etur, ne ab aliquibus ejeciti ad aliosa es . Quae quidem regulae senerales sunt, & omnes omnino Clericos ac proinde Episcopos comelectuntur. Adde quod tio propter quam vetantur exim 'udicia, nempe quia ibi debet seri iudicium, ubi crimen . t um es, ubi testis Ur accus ustre unt, Episcopos muὸ ac caeteros Clerico ruiti t. Id a luculentercolismatur ex Concilio Antiocheno, in quod,
de Episcoporum iudiciis sit mentio. Hujus Canones, ut alias discimus, in Concilio Chalcedonensi S deinceps in Ecclesia universa
-sunt in auctoritatem admissi. Inter hos non a s. ex interpretati ne Dionysi sic habet : Si quis Epi popimi certis crimini accu πι- condemnetur, ab omnibus Epis lus ejusdem Provinciae, cunctique consonantes eamdem contra eumformam decreti potulerint, hunc apud alio
imme jud cari, sed firmam concordantium Disivorum Provincia Mere autiloritatem. Ita si convcnirent Episcopi, illoriun senten--tia rata crat, nec a quoquam poterat dissolvi. Si vero non convenirent, ut nonnunquam fieri solet, statuit eadem Synodus Can. q. ut Ouno Metropolitanus Et cum a vicina Provinciajudices alios convocet, qui controversiam tollant , ut per eos mulo Comprovinciales Episcopos inruod justum fuerit approbetur.' Itaque omnis causa Episcoporum iuxta Antiochenos nones, vel Tpiscoporum Sinodi Provinciae iudicio, si conveniant, vel si varietillorum sententia, finitimorum, & Comprovincialium arbitrio plane terminatur, nullo posthaec relicto loco appellationis ad sui orius ali- quod Ecclcsiasticum tribunal. Nilii lominus tamen in eadem synodo videtur aliquid innovatum circa Ecclesiastita judicia in gratiam Rescriptorum Imperatoris, idque Canone tr. qui sic se habet : Si quis a proprao Episcopo Pr
'ter, aut Diaconus, aut a 'n' ofuerit Episcopus orte damnarus,s Imperatoris auribus molestus extiterit, oporteat ad majus Episcoporuos converti Concilium , qutputaverint habere justa plurimis Episcopis
fugi erant, Ur eorum discessiones ac judicia praesole rur. Qui quidum non cum illis, quos modo protulimus, pugnare videtur : nam in illis suprema constituuntur Synodi Provinciae saltem sinitimis asiectis iudicia; at in isto datur recursus ad majorem Synodum : scd si res accurate spectetur , facil) secum invicem conciliabuntur hi
Canones. Tunc enim tantum datur recursus ad maiorem Synodum,
quandoquidem rescripta obtinuit ab Imperatore , quibus causa eius retractari jubebatur. Quippe erat Imperatorumconc edere
129쪽
re rescripta ad Revisionem causariun a supremis etiam iudicibus, ut a Praesectis Praetorio latarum constat exl. a G. c. desunct. Praefecti Praetorio. Litigantibus in ampli mo Praefectu Praetorianae sed cio non provocandi, sedIupplicanae licentiam coAcedimus. Hoc remedium in Cod. de appellationibm lege uti. vocat retraIlatio. Varia huius rei in
rebus Ecclesiasticis exemia subministrat Petrus de Marci , hujus observationis auctor e sic Athanasii causam in Synodo Sardicensi iussu imperatorum retractatam esse probat ex istis verbis Epist. Synodicae ad Julium. Nam, inquiunt in illa Episcopi, religiosi simi
Imperarore remiserunt , ut de inigro universa dis a tractarentur.
Quasi sine illorum permissu isti a non licuerit. Sic Photinus iam damnatus ab Imperatore, impetravit, ut iterum eius causa in Sirmiensi nyciatu ageretur. Sic etiam Chrysostomus teste Palladio iudicatus 1 Synodo ad quercum petiit ab Arcadio, ut aliud Concilium celeoraretur, in quo causa ista tractaretur. Itaque Synodus Antiochena non ordinarie concedit provocationem ad majorem Synodum, sed tantii in permittit Imperatoribus, ut sicai sim alicujus Clerici vel Episcopi haud benὸ iudicatam esse censeant, majorem Synodum indicere possint, ubi iterum retractetur. Quod mirum esse non debet, chin omnes paulo maiores Synodi ab Imperatoribus tunc convocarentur. At in casibus ordinariis, ubi non intercedit Imperatoris auctoritas, nullam provocationem, aut revisionem cuiquam concedunt; sed volunt iudicium siniri 1 P nciae Episcopis, si conveniant, adjunetis vicinioribus, si inter ciscopos Provinciae sit dissensio. Porro li et ista expositio Petri de Narca sit instentosὶ omnino excogitata, vereor tamen ut non sit sitis solida. Mallem igitur Canonem nunc ita exponere, ut major quidem Synodus celebrari debeat, non ad petitionem aut provocationem damnati, sed ad eorum qui ipsum damnaverunt petitionem, ut sciliacet ille qui damnatus novas res molatur, &judicio in se lato stare non vult, compesci possit. Ita ut sensus sit Canonis : siquis damnatus ab Episcopis Provinciae pervicax sit, & Imperatorem sollicitet ut restituatur, oportet ut ii a quibus damnatus est, Synodi maioris auctoritatem adhibeant, ut ejus causa ibi cognita nullam excusationem as. serre possit. Id certὸ statuunt Concilii Constantinopolitani Patres Canone 6. Quod evenerit, inquiunt, ut Provinciales Episcopi crimina, quae Episcopo intentatuunt, corrigere nonpossint, iuncinos ad majoremo quod Dioecesis issius Disivorum pro hac causa convocatorumo credere. Si quis autem his quae , ut prius ductaraium est , dureia
130쪽
fuerunt contemptis, ausus fuerit vel Imperatoris aures molestia a re re, uriscularium Principumjudicia, vel uniersalem S Odum perturbare neglefiu Diue sis Di vis, eum nullo modo e se ad accusatio neni a mittendum. Itaque Canonibus Antiocheno &Constantin
politano non datur facultas damnato ad majorem Synodum provocandi, sed tantum conceditur Episcopis iudicibus majoris Synodi auctoritate uti, ut damnatum, si pervicax sit, & se per Imperatorem rostitui conetur, compescant. Uno verbo nunquam sinunt, ut a judiciis Provinciae aut Diceces eos Episcoporum ad Romanum Pontificem aut
Hanc porro disciplinam mordicus retinuerunt Orientales, &Occidentalibus succensuerunt, quod vellent judicia in Oriente s-nita refricare : Id primum contestati sunt in Ep. ad Julium scripta, ac deinde in Concilio Philippopolitano queruntur Athanalium receptum esse iii communionem ab Occidentalibus, postquam damnatus suerat in Oriente, &assii mant se ideo noluisse communicare occidentalibus in nodo Sardicensi, quod Episcopos, a se damnatos non proiecissent, nec dignum honorem tribuerent Orientis Concilio, dein sim sectum Occidentalium sic incusant.
Hanc novitatem, inquiunt, moliebantur inducere, quam horret verusco uetudo, m tu Concitio Orientales Episcopi, quod forte saluissent, ab Occidentalibus refricaretur similiter quidquid Occi malium partium' vi ab Orientalibus olveretur. Peterum omnium Conciliorum D l. legitimeque a forum decreta firmanda majorum nostrorum a con- Agnant. Nam in Urbe Rom. ub Novatoc bellio Valentino hae-γeticis factum Concilium ab Orientalibus confirmatum est, ct iterum, uorient ob Paulo Samositeno, quod tutum est, ab omnibus est natum. Hinc Imperator Constantius in I p. ad Ariminensem Synodum sic Occidentales alloquitur, Non erim, inquit, de Orientalibus Discopis in Concilio ves, o patitur ratio aliquid de ii proindesuper his tantum quae ad vos pertinere cognoscit gravitas vestras flare deύe tis. Et post alia. O cum irasini, a se Via Orient. Ies ii hil fuere vos oportet, aut ,i aliquid volueritis contra eo sitim praeiciis ab uibus de ire, id quod fuerit usurpatum, irrito tuan et u. Scio equidem Lupum de alios hic nos accerbὰ pcre, quod Schismaticorum&Haereti coriam, ut aiunt, testimonia laudemus. Versim non eo consilio id facimus, ut illorum causam probemus, sed tantiim ut ostendamus, quae fuerit Orientalium distiplina, quae non solum ex istis monumentii elucescit, sed