장음표시 사용
141쪽
tur iniquum, ut ii denuo iudices collocentur qui jam sententiam tulerant, nam uti diximus, novum instituitur iudicium vel quia prius non sitit ri id factum , vel quia ab istis iudicibus, causa non est satis examinata , quare nihil vetat adi illos eamdem causam remitti rem amplius examinent, & in iudicando lotimam, semiam obiervent, sicut haud iniquum im5 ar itussimum , ut cat sar quae a supremis senatibus sunt iudicatae, iisdem iterum examia nandae, & iudicandae remittantur, de videmus caeph eos ipsos judices re maturius expensa diversiri prorsu, a priori sententiam
Lx die is huc usque patet, Hincmarum in Epistola ad Joa inem octavum quae nomine Caroli Calvi sciipta eii cap. undecimo, tam rectd sensum Canonum Sardicentium assecutum csse, ut nil ail. ad eos exponendos aptius dici possit. En ejus verba, Oilui, inquit,
ja, ctae Gn li Nicaenae Constitutionem S ira censes GD nes non vel ut qui cum Pontificis Rcin Du Vicario, vel arbitrio c. s. 0 sivi in Provinciali S i δεμ uini, etiam Episcoporum arbitrio, vel dicioqui eum judicaverunt, cum Episiopis qui in propinqua
Provinciasium, praecipiunt ic=ramna , quatenus e in mutandusententia , juxta Canones Alcaenos commune 'placitum.
Porro Canones isti Sardicenses nunquam in Oriente & sero in Occidente recepti sunt. De Oriente iam constat illo ipso tempore, quo condebantur, Orientales Episcopos contrarium prorsus si tuisse. Deinceps autem tum in Concilio Constantinopolitano, idni in Chalcedonens , tum in Trullano nullam hujus revisionis mentionem secerunt, jusscruntque causti omnes Synodi Provincialis, aut ad summum Patriarchalis iudicio finiri. D Occidente pono post hanc Sinodum adversus disciplinam in ea sancitam rectam irent Asricani, reclamarunt & Galli, ut dicemus i fra , imo ne
ipsi quidem Itali illos in authoritatem admiserunt, illi quippe in Epistola Concilii Italiae ad Theodosium agentes de depositione Masximi Constantinopolitani Episcopi, quem iniuste ab Oriclitatibus
dejectum esse arbitrabantur, quique ad Occidentales confugerat,&eis causam suam exposuerat, in hoc, inquam, casu, nec sequuntur, nec allegant Canones Sardi censes, nec ex corum praescripto jubcnt iudicium renovari, nihilque aliud contendunt, nisi ut Synodus Oecumenica indicetur, in qua simul cum Orientalibus co gnoscant de depositione Maximi, inquiunt, praerogativam nobilvindicamus examinis, sed consortium communis arbitreu, quod si
142쪽
116 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
nones Sardi centa, alicujus authoritatis esse duxissent, illos isto opportunissimo in loco non praetermisissent. Posthaec Innocentius I. in Epist. ad Clerum Constantinopolitanum , Nicaenos Canones solos vigere testis est, & in Epist. ad Theophilum Alexandrinum
alios quippe Canones, inquit, Romana non admittit Ecclesi- Post a tamen Zorimus, Bonifacius, & Ccclestinus Canones Sardi censes, plerumque , sub nomine Nicaenorum quaqua versum in Occidente promulgare conati sunt, illorumque obtentu appellationes ad suam em trahere conati sunt, & causarum ad se per appellationem devolutarum Romae iudicandi sacultatem sibi arrogarunt, rcnitet
tibiis tamen Episcopis. Idcm deinceps secerunt, Leo primus, Vis filius , Pelagius II. & Gregorius magnus, qui nonnullos quoque ivcrsarios nactisunt, sed de his dicemus infra. Adversus haec quae huc usque de Canonum sardicensium sensu & autoritate diximus, nihil scrin) obiicit Christianus Lupus,
quod non suerit a nobis abunde refutatum, nonnulla tamen hic iterum excutiemus. Cauones Saraecenses, inquit, ille pag. Iri. donante ectum non solim; devolutivum, sed risuspensivum, ergo imis agitur de appellatione proprie dicta. Respondeo Canonibus Sardicensibus proprie nec devolutivum, nec suspensivum dari effectum: non devi
lutivum , quia judicium non devolvitur ad Romanum Pontificem, nec proprid suspensivum , qui, Episcopus depositus semper pro de posito habetur, donec in secundo judicio reuituatur. Addit idem. Lupus dari Romano Pontisci potestatem retractandi judicii, vel in urbe Roma , vel in partibus per Legatos, primum est omnino in siim , susE cnim ostendimus nullam aliam potestatem illi dari quam decemendi retractationem iudicii in partibus. Secundum eae parte salsum est, nec enim solis Legatis committitur judicium, sed tantum permittitur Romano Pontifici ut L tum aut Legatos mittat, qui Aim Episcopis Provinciae & sinitimis iudicci, coeteras ejusdem Lupi in Quencilium & Marcam expostulationes hic prose re nihil attinet, nam in iis ille nitul omnino probat, scd sua sensa
esse totidem putat axiomata, de quibus dubitare nefas cst , qu que nulla probatione indigent, & quidquid cum eis non convcnit erroncum csse autumat; non alia de causa, nisi quia cum opinionibus sitis non congruunt. Perlege totum cius horum, intclliges id ita se habere; nam ubique adversariorum arsumenta ei resque clamat, nec aliter id probat quam quia cum sententia sua non
coharcui. Q sacias homini qui nou aliter de veritate quam ex
143쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. DissERT. II. III praejudicatis opinionibus suis statuit, jubera hunc miserum esse Ii
Ut autem probet Sardicensis Concilii Canones in autoritatem admissos ctiam ab Orientalibus suisse paulo plus laborat, sed non magis promovet. Adducit i Concilii Hierosolymitani sub Macatio sententiam, in qu. a Concilii Sardicensis acta comprobata sunt, at scriptor bonae fidei advenere debui si et in illo Concilio probatos mini- md suisse Can nes Sardi censes, cujus nullam notitiam liabuerunt ri tales, sed tantum Athanasi restitutioncm, &ea quae habentur in Epist. Sunodica cui subscripset unt Orientales. Idem dicendum ad id
quod subjungit Lupus, hanc Synodunis robari a Basilio, Epiphanio, 'Socrate, soromeno, Theodorito& aliis Graecis, nam ab istis probanturiantiam acta ejus de restitutione Atlianasii; non aut in Canones quorum ut dixi nulla erat in Oriente notitia. Ita etiam Chalcedonensis Synodus in pros honetico ad Marcianum, per constituta Sardicensis judicii Orientalibus directa nihil aliud intelligi: quam Epistolam
Synodicam de restitutione Athanasii, quae sola per totum orbem vulgata est. Unum stiperest quod fortasse gravius videatur argumentum, cos dem, inquit Lupus, Giones ruat secundum ipsis R. amnis cir c-- fami appellationes exequitur Innocentius, ii siue per omnem Oriente et tuis te rur P.rnarus. Respondeo Innocentium Canonum Sardicensium non incinini ire,
nec secundum eos appellationcm Chrysostomi suscipere, quinimo ille in Epist. ad Theophilum apud Palladium pag. et . solos Nicaenos Canones admitti a Romana Ecclosii testis est , Iu igitur , inquit, Ajudicio confidis, e te ad Synodum, quascundum Christum co-
itur,'ibi expositis criminari uisus sub tesibus Nicaeni Concilii CD ο-nibus: alios en in Canones Romana non a istis Ecclesia, irre agibile'
securitatem habibis. Ncccst quod dicat Lupus, nomine Nicaenorum Canonum hic intelligi Sardicenses , nec cnim Innocentius dicit se Theophilum, ad Synodum vocare , vi Canonis alicujus, sed tantum ait in Synodo ad quam ipsum vocat, sore ut iudicium scratur ex legibus Synodi Nicaenae, quas solas, inquit, admittit Romana Ecclesia , quod idcirco dicit quia secundum Antiochcni Concilii Ononem damnatus sucrat 1 Thcophilo Chi γ sostomus. Hanc ejus csiumentem perspicue dcclarant haec verba Epist. ejusdem ad Cloioni Constantinopolitanum , Caudinibus porro, inquit obse uendum esse stabimui et i Nicaa sum do ιti, quos solos cosicri ae ct E ci am
144쪽
C atholicam, er- uxta eos judicare, sin aliis a quo ain proferuntur Nicii Canonibus istonantes reticos amores referentes loquitur de Antiocheni Concilii Cataonibus ii a Catholicti Episivis
rejiciuntur, quapropter non solum dicemus istos sequendos non est e, τ' rum etiam, cum reticis, E fhismaticu lo in tibus condemnando,
quemadmodum antea in Sard cense Concilio ab Episii is qui nos praeces.forunt fastum. Vides hic Innocentium Sardi censes Canones a Nicaenis distinguere, & horum tantum autoritate niti, quamvis Sardiu talium Patrum factum in exemplum adducat, ut probet setos Nia cxnos Cancines s qui Oportere.
Quod ad Palladium spectat, is dicit equidem Canonem Antioch
num Concilio, a Romanis, Italis, Illyriis, 2 Maced ni us arque Graecis abrogatum esse. At non dicit id factum per Canones Sardi censes, sed quando , in quit, Liberius aut Pulius Conflantis Pri claru Athanasium in communionem admisit oe Marcellum Galata ,
propter quos Er hic Canon factus fuerat; inde porro colligi non poteshCanones Sardicenses in Oriente fuisse reccptos. obiicit denique idem Christianus Lupus Canones istos in Coi otio Trullano Canone secundo inter eos, qui ab Ecclesia probantur fumerari, itemque a Joanne Scholastico Patriarcha Constantinopolit no in collectione quae nonacia Theodotiti praesert in manuscriptisCodi cibus Bibliothecae regiae insertos fuisse, &ab ipsi, Photio in Nomoc
Respondeo inde mininis colligi posse Canones Sardi censes in Oriente viguisse, nam in Concilio Trullano laudantur ij omnes Canones qui ab Episcopis orthodoxis erant conditi, licet non omnes essent in iis ii, praesertim in Oriente. Id de Sardicensibus dicendum cse coims at , ex Synodi Chalcedonensis Decreto de supremo Synodi Dic ceseos iudicio quod ab ista Synodo Trullana confirmatum est. Coulectiones Canonum , Ioannis & Photii ad usum utriusque privatum consectae sunt, non autem ut authentica essent & publica instrumcnta , sicut Codex Canonum Ecclisiae universis , in quo Canono Sardiacenses non reperiuntur : undd ipse Photius. lui eos Noni moni ii seruit, contestatus es eosdem in Oriente non recipi. Nihil in ergo quod probet Sardi censes Canones in Oriente viguisse, videami nunc quae disciplina post Sardi censem Synodum, tum in Oriente, tum in occidente vi erit.
145쪽
Quaenam disciplinatost Sard cens Syno asancita
Λ Dvertimus iam supra Orientales Episcopos, in Synodis but, cliena, & Coni tantinopolitana haritisse , ut 'ovinc; Anti 'ovincialium
Synodorum judicia in majori aut Dicecesina Synodo retractentur, modo id ipsi judices peterent ad compescendam damnati pervicaciam, non tamen integrum propterea fuisse damnato, a Synodi Provinciae judicio, ad Srnodum Dicec eos provocare, nisi illi ipsi a quibus iudicatus erat, id postularcnt; in Concilio vero Chalcedonoes , cuius Episcopi studiosissimi fuerunt iurium Patriarchalium praesertim Constantinopolitanae Ecclesiae extollendorum nova in iudieiis Ecclesiasticis distinctio inducta esst. Distingunt enim inter Γpiscopum & Metropolitanum , jubentque ut prima de crimine Episcopi cognitio instituatur in Synodo I ovinciae, Metropolitani vero causi statim ad Exarchum Dicecescos deseratur, quod idcirco factum esse crediderim , quia Metropolitani in Sunodis Pr vinciae magni autoritate pollebant, & dissicile erat eos ibi judicari
verba Concilii haec sunt Onone nono. Si Clericus cum proprio, τοι etiam alio Episivo negotirim aut litem tabeat, a Provinciae Sy nodojudicetur; si autem cum in s Provinciae Metropolirimo Episcopus vel Ck,icus controversiam habeat, Dioecesis archum adeat, vel Imperialis urbis cingantinopolis thronum, apud eum litiget. Item Canone I 7. Si quis autem injuria a ficiatne a proprio Metropolitano, apud Exarchum
arcesis , vel Constantinopolitanam sedem litiget, sicut prius di luis
Porro gravis hic dissicultas exoritur, ex eo quod videatur Syno-dus Constantinopolitano Episcopo judicium tribuere omnium omnino Metropolitanorum qui erant in Oriente; idque magis minimvidetur, quod haec ei praerogativa tribuitur , antequam Asiana &Pontica Dioecesis ei subiicerentur , quod non est in m nisi actione ultima Concilii. Hanc dissicultatem secit E e edit Petrus de Marca, scribens hanc praer tivam conccsam esse sedi Constantinopolitanae. Lso vero vix crediderim mitem fuisse Concilii, ut
146쪽
Patriarchatus Antiocheni & Alexandrini Metropolitani, ad iudicium Constantinopolitani Episcopi traherentur. Sicut ergo 1 jurisia dictione Constantinopolitani rificopi sine dubio eximendi sunt Occidentales Metropolitani, ita itiam crimendi videntur ii, qui Patriarchae Antiocheno & Alexandrino subjacebant, ita ut ista sancti bad Metropolitanos tantum Asia .& Ponticae Diocces eos pertineat, quas Di ccccses Constantinopolitano Praesuli subjiccte iam, tum in mente habebant Synodi Chalpedonensis Patres. Porro Metropolit nos Di iccscos Orientis & 4 gypti ad Constantinopolitanam sedem dcferri non potuisse, consta; cx Justiniani Novelli, cap. 22, &Novclla i37. in quibus sancit ut unitas iusque Dicue seos patriarchae Metropolitanorum causas sitae Dioeccs os judicent. Addit praeterea Justinianus, ut in causis Episcoporum sit provocatio a Synodo Pr vinciae ad Patriarcham ; qua de re Concilium Chalcedonense nihil statuerat: rescitur haec Imperatoris Constitutio a Photio in Nom
canonetit. 9. Episcopi ejus μ' di interse actionem habentes ad stropolitamim suum, alis; 'nodi Epscopos titigant, Wsimra ire pars γ i tu i si at, i rum Patriarcha causim cognositio , ac nugieontraincendi istis qua ab isio statuuntur, potest. uestor, si clericus adve
fus Episiopum suum a Bonem movere velit, idem esto e cum autem contra Adoreopolitanum interpellatio instituitur, Patriarcha ipsius sim liter e gnoscito; siquidem Episcopusjudicavit, Astrolobianus rem examinato; . s ver os tropol tanus, triarcha cognoscito. ibidem ex Constitui. 19. Nemo prima vice pure Patriarcham, se Episcopum suum Clericu- au
fato ; si vero se imuissum habeat ad Metropolitanum, si postia M tropol tanus solus, et e cum Synodo sua Episivi aut Clerici Oissim,
sententiae non acquisatur, ejus ditionis Patriarcha cognostat, usius ue dicatis, perinde ac initi uicasset, rur, a Patriarcharumna que Euris nonprovocatur. Haec &alia nujus nodi quae in Novellis occurrunt, ostendunt causas Episcoporum apud Graecos post synodum Charu donensem. primum a Metropolitano cum Episcopis Provii ciae iudicatas suisse, ac deinde, si sententiae ab iis latae non acquiesceretur, eas ad Exarchum, seu Patriarcham , Synodumque Di oec secis suisse de uas : unde nulla dabatur alia provocatio, sed Iupr mum crat istud iudicium. Causas autem Metropolitanorum iE
scoporum immediate ad Patriarcham synodumque Diodcc eos suisse dclatas, ibique sine provocatione ulla dcfinitas. Hanc disciplinam
Graeci deinceps receperunt, ut colligiturex Photio in Nomi canoneri . non supra citato, tum ex Zonara&Balaamone in Comment rus ad hos Cataoncia la
147쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. Drsi' T. II. 12 In Occidente vero Sardicensis Concilii Canones hinc de inde sunt ventilati, nec statim , nec sine multi disticultate recepti sunt, licet
Pontifices Romani, quoniam eorum intererat illos in autoritatem admitti, multum laboraverint ut eos promul rent.
Videri potest illuc pertinere Gratiani emetiim , ad preces Synodi Romanae Iatum, ad compescendam potissimum Ursicini factionem:
preces Concilii hae sunt. Vi Hus clementurm vestram, ne ruria in plurimis cosse videamur onos, ut Iubere Petin vestra ignetur. quicu 'evele us, vel nostro judicio, qui Catholici sumus, fuerit demnatus atque expulsus, volucrit Ecclesiam retinere, vel vocatusa cerdotali judicis per contumaciam non adisse, seu ab Uustribus virispraeferitis Pratorio Basa vesibae, sive a Vicario accisus ad urbem vendat, aut
si in longinquiori spartibus hujusmodi emerserit quaestio, ad nset pol tam per lacorum Dicia deducatur examen, velsi ipse Metropolitanus est. Agmao necessario, vel ad eos quos Romanus Episcopus judices dederit, contenderesine dilatione jubeatur Cert si vel Metropolitani, vel cujusMmque alterius Sacci ritissuspecta gratia, vel inquietus fuerit, vel ad Romanum Episcopum, vel ad Concilium certe quindecim Epimporum finitimorum ei liceat provocarer, has preces Gratianus rescripto suo si mavit. Volumus autem, inquit, ut quicum ejudicio Damasi, quod illi cum Concilio quinque vel septem habuerit Epsoporum, vel eorum qui Cathohessunt judicis vel consitio condimnatus fuerit, Ainjuste volueris Ecclesiam retinere; ut qui evocarus ad Sacerdotalejudicium per contum ciam non isisset, aut ab illustribus viris praefectis Praetorio Gallia atque Italiae, sive aP, constabus vel V.catriis aratoritare adhibita, ad Disi pale judicium, ut aci urbem Roma ub proscutione proveniat, aut situ longinquioribus partibus alicujus ferocitar talis emerserit, omnis ejus cause dialo, is Metropolitae in eadem Provincia Episopi, deducatur examen, vel si ipse Metropolitanus est, Romam necessario, vel au eos quos Romanus Epsopus bis res dederit, sine dilatione conten L
cm vel Metropolitani Episivi, vel cujusiumque iniquita 'scta, aut gratia, ad Romanum Episivum, vel ad Concilium qui Oeci stati rum Episivarum accersitum, liceat provocare, modo nepos exa- .m n habitum, quod definitum fuerit, integretur.
Lex ista nonnulla tribuit Roniano Pontifici, quae Sardicensis SP nodus ipsi non tribuerat, ac nonnulla etiasti ipsi non tribuit, quae Sardicensis Synodus ipsi tribuerat; nam Sardicensis Synodus non triabuit Romano Pontifici, ut causas Episcoporum Galliae atque Italiae,
necnon Maropolitanorum , qui in lon qui bus Provinciis do
148쪽
gunt, possit ad se evocare; quod lex ista ipsi tribuit. At Synodus Hicensis Romano Pontifici potestitem facit decernendi novi judicii in causis judicatis a Metropolitano, & Synodo Provinciae, etiam in longinquis locis: lex vero ista vetat ne in Provinciis long. a R diistis provocetur ad Romanum Pontificem , & causa de novo in retur, post judicium Metropolitani & Syn Provinciae. D inde eadem lex potestatem sacit ei cui suspecta est gratia, vel iniquiatas Metropolitani, aut Episcoporum Provinciae immediath ad Pontificem Romanum, aut HSynodum finitimorum provocandi, istud
autem non permittit Sardicensis synodus. Porro lex isti Gratiani nunquam suit promulgata, nec usi recepta; sed aut vetus Synodi Nicaenae, aut recens a Sardicensi Synodo constitutum jus obtinuit. Hic autem seia consentientes nobiscum habemus adversarios, atque imprimis Christianum Lupum , qui can. '. duo circa legem hanc ob Nait alterum est, legem quae d
sinit Episcopos esse iudicandos a Romano Pontifice cum Concilio quinque vel septem Episcoporum, esse intelligendam de suburbi cariis tantum Episcopis : alterum , id quod de Metropolitis in illat se sincitur, non esse intelligendum de Episcopis Orientis, sed de Patriarchatus Occidentis Metropolitis, praestitim vero de Italia&Callia; nam de Asrici licet aegre concedit eorum Metropolitanos non fuisse immediatὸ iudicio Romani Episcopi subjectos. Itaque de Gallia sermὰ sola nobiscum cum illo lis est; nec enim dubitamus quin Episcopi Ecclesiarum illatum, quarum Metropolia tanus erat Romanus Pontifex, suerint ab ipso dejecti in Synodo Pr vinciae; & quamquam de caeteris Italiae Episcopis, Metropoli Romanae minimh siil ectis, aut de Metropolitanis ipsis, non idem sere dum sit iudicium, de illa re non multlim sumus sollitati; ipsi res suas
defendant, at de Gallia nunquam concedemus ei Metropolitanos iis,
omisso medio subjectos fuisse Romani Episcopi judicio, ut Gratiani
Id constat primo, ex eo quod GaIlicani Antistites, Canones Nicaenos, Antiochenos, & Asricanos, necnon licet serius Sarescenses, in autoritatem admiserint, & eos pro regula habuerint, sed per istos
administratio Provinciae judiciumque Metropolitani ipsius Synodo
Secundo, lcx Cratiani flatim atque Iara suit, videtur extincta; misquam enim P Pontiscibus Romanis, qui ea praesertim uti debuis sint, allegata legitur; quamquam illi, ut dicemus, nihil non m
149쪽
DIssERTATION HISTORICAE. Dinr T. II. Ityliti sint ut judicia Episcoporum, ac privsertim Metropolitanorum ad
Terrib, Innocentius primus in Ep. ad Victricium ditatὸ est, omnes omnino causas Galliae non ante iudicium Synodi Provinciae ad em Apostolicam referri debere: Si autem, inquit, majores causem mediu uerarait devoti adsidem Apostolicam, Acut 'nodus tuit. p. st is palejudicium, referantur. Certe Metropolitanorum exces et iudicia, si sine medio ad Sedem Apostolicam devolutae sitissent. Uno verbo Pontifices Romani, post tmem Gratiani, id unum tam tum petunt, ut delitu appellatio ad Romanam sedem, a judicio Synodi Provinciae, non ut ulla causa ad se primum deseratur; ex quo perspicuum est, eos legem Gratiani non magni fecisse. arto, innumeris exemplis constat Metropolitanos a Synodo Pro vincia deiectos fuisse, ut intra docebimus. Quinto, idipsum Canonibus suis Ecclesia Gallicana sancivit. A
resianensis Synodus tertia Gn. q. Metropolitanus utique lapsus, a Coa provinciali Uuisae tinguatur, & s. Canone 17. Si, Metropolitanus a Comprovincia in Episcopo bis fuerit in causa propria appellatus , eu audire aestulerit, a roximam Synodum quae constituetur, negotiumsuum
in Concilis habeat, exerenae, o pri projustitia fuerit a Provinci .libus suis tutum, prideat obsereare : quod ipsim repetit secunda A vemensis Synodus. Respondet Lupus Canonibus istis occasionem dedisse Reges Gauliae barbaros, qui suis Episcvis interdixerunt Regni egressum. V rum ista responsio merum est commentum; nam primum editi sunt hi Canones, Childeberio Christianis limo Rege regnante, deinde quis Lupum serat, istiud sine ullius omnino scriptoris autoritate as- firmantem di denique ut aliquid verisimilitudinis haberet ista responsio, ostendere debuisset Christianus Lupus, Canones antiquiores Galliae qui jus Romani Pontificis assererent. At nullos proferre potest, imo, uti diximus, seni per in Gallia obtinuerunt ii Caanones , qui iudicium omnium omnino Episcopo n tribuunt Synodo
Adversus isti multa objicit Christianus Lupus. Obiicit primo, Gelasi verba in Epist. ad Dardaniae Episcopos, de causa Acacii & intonio de anathematis vinculo, ab inferiorans potior di tinοκροtest: aur iudicari.
Respondeo Gelasium id dicere de damnatione Calendionis Amtiocheni Episcopi, itemque Joannis Alexandrini, quos Acacius ais
150쪽
toritate sua, nec coacti itimὰ synodo, deposuerat, di exturba dos ab Imperatore curaverat, in illoriun locum homines Chalc donensis Concilii adversarios statuens. Hoc in casu dicit Gelasius iniquum csse, ut superior ab inferioribus judicetur. inquit, Acacius ut Dat mem qualemissa homi rem Cathol cum tamen a tholicis ord natum de Alea arina excluderet, Petrumque in haeres a d reeium atque damnatum absque Sed, solis consultarione reciperet, aliquasti 'nodo illic habita, hoc daciter pura ut Calendis rim de IAtiochia pelleret, hareticumque Petrum, quem l e quoque da naierat , ab que notitia Sedis Apostolicae rursus admitteret, aliqua 'n Gidfecisse non atur, si certe de dignitate agitur civitarum secundae IN diser tertiae, majores agnitas Saci ritum, q am ejus civitatis, quae non solum intersedes minime num ratuin, fednec inter A et potitanorum
juracensitur. Itaque hoc graviter angit Gelasium, quod Acacius sibi potestatem arripuisset judicandi de Episcopo secundae, ut putabat, se dis, idque sine Synodo, & sua autoritate; sed istud nihil ad praesensi stitutum pertinet : primo enim non agitur hic de iudicio Patriarch rum , sed de Metropolitanorum iudicio. Secundo non dicimus eos iudicari posse ab Episcopis qui sunt extra Provinciam, qualis erat Acacius. Tertio, non cicimus unum aliquem Episcopum Provincia id posse sua autoritate praestare; sed consentientes esse volumus omnes Provinciae Episcopos. Quario , non propterea asserimus superiorem ab inferiore iudicari ; imo contendimus Episcopos Provinciae in Sin dum coactos, superiores esse Metropolitano, quia totum cuilibet, licet praestantissimae parti, merito praeponitur.
Obiicit idem secundo illud Juvenalis Hierosolymitani hi Ephescio Concilio adversus Joannem Patriarcham : Oportebar Dannem aecurrero confestim M Ap olicam Sedem magnae Romae nobiscum cono Hutem, apud quem mos est ex Apostolico ordine, ct tria iisne, ut si sis Antiochena, dirigaturo Iudicet'
Res , ondeo Christianum Lupum hic indignὰ & pessimo excmplo
truncare vota Juvenalis, ut ex iis aliquid consciat, ecce haec int Oportebat quidae Joannem reverenissimum Antiochiae Episcopum, haesumor venera iis Synodo confiderata, pari, ut se purgaret, a eurrere, est ad Do obcam Serim nobisum confidentem, magnae Romae Apsolica etiam imἷZa Dci Ecclesia Hierosol motanorum hono rem d ferre , cr obedire, pr 'tim cum consuetudost, Sedem Antiochenam ex
Apostolico oratu: ος tria tione ab eo inpiseopo Hierosolimitano aenisi, Pasia i Μm uicari. illic Christiani Lupi placitis siveat,