장음표시 사용
171쪽
D1ssERTATIONEs HISTORICAE. MYRT. II. r se tus, nec recipi debuisset, ut constat ex seniorum istorum responso. Quod autem dixi eum inter Hygini & Eleutheri Portificatum receptum suisse in communionem a Romanis consentiente patre ex Tertulliano colligitur qui dicit eum IIb Elauthero cum ducemu . fuis pia Ecclesia intulerat, novissime in perpetuum dissium re
De causa lianorum circa diem Paschae.
ANtiquissima quorum memoria extat Concilia Provinciarum ea sunt in quibus adium de celebratione Paschae. Cum enim varia esset inter Ecclesias disciplina circa celebrationem Pasi hae , per Provincias celebrata sunt Concilia sine iussu & assensu Romani Ponti scis & in iis uniuscujusque Provinciae Episcopi disciplinam quae sibi magis arridebat sanciverunt. Cum lautem Uystor Romanus Episcopus in Asanos commotus eos a communione sua removisset, non modo Asiani Episcopi hanc eius excommunicationem irritam esse duxerunt, sed & alii multi Episcopi ac praesertim Irenaeus & Galli qui eamdem cum Romana Ecclesia di linam sequebantur, ejus factum acriter reprehend
runt, Victoremque , inquit Eusebius, monuerunt ut ea potius sentire vellet qua paci 2 unitati charitatique erga proximum congruebant. Extant etiamnum, inquit idem, rarum litterae quibus Victorem acerbius
perstringunt: quoa si tum temporis in more positum fuisset nihil gravius ad disciplinam pertinens sine Romani Pontificis autoritate decernere , si Victori licitum suisset iudicia in Asia lata retractare, si Asiani debuissent parere judiciis a Romano Episcopo latis, immorito Episcopi Catholici rem acerbe perstrinxissent, cum potius Asiani sui sciat reprehendendi qui quidem contra eius iura & privile gia nec non contra consuetudinem Apostolicam, ut adversuti volunt, tam audacter peccassent. Porro excommunicatio a Victore lata noti probat cum ullam in Asianos jurisdictionem habuisse , cum omnes pariter Episcopi ex veteri consiletudine possint se ab aliorum communione secumere , cum stat aut disciplinae Ecclesiasticae meritumus postulat. Adde quod caeteri Episcopi cum Asianis communicare
172쪽
NUlla orbis pars est ouae veteris disciplinae a nobis antea e mpositae plura submini ui et exempla quam Africa. Haec haberi mus in Epistolis Cypriani. Primum est Fortunati & Fclicissimi de quibus stripta est Epistoli sue. qua constat Fortunatum & Felicis
simum excommunicatos suisbe tiam propter alia crimina, tum praecipue quod Christianos qui pci secutionis tempore idolis sacrisc Verant sine poenitcntia in pristinum statum restituendos esse con-rci crent. Constat deinde Fortunatum Privato cuidam se adjut Aisse, a quocum aliis quatuor Pelice scilicet, Iovino, Maximo, &Reposto ipse creatus est Episcopus: Hi inquit Cyprianus, ic paucissurificatis vel malis sili consciis; Fortinuitum fibi Pludoe scopum coaptarunt. De Felicii simo qui lcm non constat an Episcopus . fuerit; certum tamen est ipsum communi cm cum aliis quin veΓpiscopis habuisse, imo illum propterea contidisse non potuisse sibi communione interdici jactando insuper vi nil quinque Episse pos a suis partibus stare, quod iresere ac refellit ibidem tanctu; Cy-stianus, potio Cornelius Romanus Episcopus, nec de causa istorum omae iudicavit, nec ejus retractationem decrevit, imo nequidemissos, ut potE damnatos ab Episcopis suis, audire voluit. De ill rum auicni confugio sic judicat Cyprianus in praefata Epistoli ad .
Cornctium. ire audent, inquit, ad Petri Carhedram a Ecclesiam principalem unde unita Sacerdotalis exorta est a schismaricis profanis litteras ferre. autem causa venienae Pseudoc si pisum contra Episcopos fictum nunciandi: aut enim placet His quo s.cerunt Ur in suo scelere perseverant; aut si di cet 2 recedunt sciant , Duo revertantur : nam cum palmum t om ius nobis , ct aequum fit pariter ac justum ut uni scis lue causa istic audiatur ubi est crimen a
uni tu Ayue gubernet ration fui astio Domino re iturus ; oportet minue eos quibus praesumus non circ cursare , nec Episcoporum coocor iam cohaerentem sua subdola or fasiaci temeritate colli re , sed e re illic causam suam ubi ct accusatores habere ct i effrici minissas fui; ni si paucis desperatis 2 perditis , minor videtur. esse autoritat 'soporum in frica costitutorum, qui Iam de illis ud: et erunt Oeorum cons entiam multis delictorum tu aetas vinctam, judicii nuper
173쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. Dis sRT. II. Is
gravitate iam runt. Pam si eorum cognita est, δε- de eis di se tentia est. Nec cen crae congratit Sacerdotum mobilis atque inconstinis inrami levitate reprehendF.
i Hic omnia ponderanda sunt, enimvero si iure statutum vel in more positum suisset, ad Sedem Romanam per appellationem aut ad revisionem causae obtinendam confugere, confugium Felicii mi & sociorum ejus temerarium non pronunciaret Cyprianus ; -- ne incient ad Petri Carhedram. Nec diceret secuncum statutum Africani Concilii unis V aue causam illic aud, ndiam . ubi crimen est admissum, si altos Dioecesi Asricanae, circumcursare. sed agere in Africa causam suam, quia iA accusatores haberi 2 testrans non diceret standum en sententiae adversus illos prophan prolatae, ne sententia Sacerdotum mobilis atque inconstantis animilavitate reprehendatur. Ex quibus colligere est, mantum aberraverit recens scipi dum contendit haec Cypriani scripta nihil ad Episcoporum causas attinere. Enimvero Decretum de quo loquitur Cyprianus unive salissimum erat, ut patet ex illo verbo uniuscuis Pue, quod tam ad Episcopos quam ad Presbyteros spectat: iactit quoque hujus D creti causam quae generalis est, necesse est ut ubi negotia trae tentur, Misces m testes arque reorum accuset res cspossunt. Nec opponas ibia verba: oportet utique eos, quibi praesum non circumcursare, nec
Episcoporum concor iam cohaerentem sua subdola ct fallaci, temeritatec dere. Nam per eos quibus praesumus intelligi possunt singuli Provinciae Episcopi, judicio Episcoporum in Concilio Provinciali
congregatorum obnoxii. Nec iterum dicas solum Felicissimum qui Presbyter erat Romam ivisse, non vero Fortunatum. Etsi enim in Epistoli Cypi ani non habeatur Fortunatum Romam navigasse, hinc tamen non potest concludi nullos ex iis desperatis Episcopis It mam una cum poeticissimo confugisse, quidni enim ex illorum numero quorum caterva stimius erat Foelicissimus, nonnulli fuerint ex his naufragis a quibus ordinatus suerat Fortunatus. Ad haec etsi demus Fortunatum Romam non ivisie, non tamen sequitur cum ad Cornelium non confugisse , id enim egit per litteras 1 legatis suis delatas , de quibus Cyprianus hic loqui reri de
His vero qmd aecam , qui unuc ad te cum Forticis o omniuri crimia' num reo navigaverunt, legari a Fortumito Pseudoepiseopo missi, tam falsas ad te littera. asserentes, quam est Ur Ese, cu litteras ferunt, falsus, quam es qui peccatorum multiplex conscient/a, quo si cor
174쪽
3 3 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
is vita, quam turpis est. Igitur Fortunati Episcopi non secta re Presb orum conuigium reiecit Cornctius & temerarium pronum favit Cyprianus; quemobrem huc respicientes Patres Africani Concilii in Epistola ad Caelestinum de cpia supra, sic loquuntur tom. 2. Conc. col. I 7 . Presbyterorum qiuq sequorium CD, corum improba retulia sicut te dignum es, repetat senstitas titit, quia cr nuta Patrum de imoire . hoc Ecclisia derogatum canis,sir Decreta Nicenas eissertarisgradus Clericos, sive ipso Episeopas ,suis Astropolitanis apertissime commiserunt, pruintissime enim ustis eique viderunt quaec qum otia in suis locis, ubi orta sunt, inienda , unicnique Provinciae gratiam Spiritus se inti non defuturam, qua aequitas a Chrsi sacerdotibiu 2prudenter videatur cor constantiis E tenearur
I Dem Cyprianus Epist. 67. ad Stephanum Romanae urbis Episcopum didicisse se testatur Marcianum Novatiano sese conjunxisse, ideoque Stephanum rogat ut ad Arelatenses scribat in hunc modum: Dirigantur in Provinciam Ur ad plebem is elatae odi piemem a te litterae, quibus abste isto Asarciano Histi in locum ejus sub tituatur et quo loco prcinam Romani Pontiscis in Episcopis adbicandis etiam primae cognitionis iudicio potestatem probari posse censent Baronius, Iacl-larminus & Davidius. At si res propius examinetur, constabit isto exempta minime lxdi antiquam illam disciplinam a nobis superius e positam. Primum enim non est omnin6 certum Marcianum ab Episcopis Gallis judicatum non fuisse : sic enim de eo loquitur Cra,rianus nec Ila agat, inquit, scilicet Marciantu, quasi ipse judiciscierit de Colligio Episcoporum quando fit ab universis facerdotibus judicium. Quamvis cnim ibi Gallorum nulla sat mentio, cum tamen ab omnibus Epia scopis iudicatus dicatur, cur ab hoc judicio Galli includantur non video' Quod si Galli Marcianum iam judicaverant, falsum est id quod assciit Davidius Cyprianum Stephano primam hujus causae cognitionem adiudicasse. Verum dato quod a nemine abstentus suisset, hinc tamen non sequitur Cyprianum agnovisse Stephanum primam huius causae cognitioncm aci se trahere posse. I nimvero manifestὸ declarat non sui se ncccsse Marcianum a quoquam damnari aut ullam Synodum in
175쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. DissERT. II. I 'in ipsum congregari. Quid enim e siet Synodus adversus ii,sum congregata ' An in Novatianum dogma iam proscriptum in Concilio plurimorum Episcoporum ut ait Cyprianus sententiam protulisset ι V.rum serviesus eras honor Murcessorum Lucii ist Cornesi, qui piem Spiritu Dei dandam esse pacem cenquerant, quam rem, inquit Cyprianus , omnes ommno ubique censuimi. An Synodus Marcianum in numero Schismaticorum esse convinceret ἐ Verti
palam se fatebatur cum eodem Cypriano teste; Colligio Episcoporaemansultaret. Cum jampridem jactaret, dia praediceret quod Novatiano studens, or ejuspe vicaciam sequens, a communione se Ecclesiastica s gregasset : cum Episcopis illuderet, & de m. aiestate ac dignitate Ecclesiae iudicaret' An demum Synodus Marcianum deposuisset verum iam depositionem ipse suam pronuntiarat : a communione se Ecclesiae haeretani, a Catholicae Ecclesia unitate atque a corporis no ι, ait idem Cyprianus,' ' Sacerdotu consensione disiungens tenens ue haeretica praesumtion clarissim pravitatem.
. Igitur Cyprianus non rogat Stephanum ut iudicet Marcianum, sed declarat ipsum ad Novatianos descessisse, quemadmodum Faustinus Episcopus jam ad eum scripserat, eumque rogat ut ad plebem Arelatensem impietate Marciani commotam ; sed tamen ii
cietatem cum ipso adnuc servantem , litteras scribat, ut rupta omnino cum Marciano societate, alius in eius locum cligatur Episse pus ; atque hic est horum Cypriani verborum genuinus sensus: di-riointur in Protincti , dcc. hoc est ad Episcopos & plebem liticiae mittantur, ut abstentum Marcianum dcii iant de alium in rius locum ordinent. Et sand Faustinum Lugdunensem Episcopum non idco ad Romanum Episcopum de Marciano scripsisse quod cxiiii maret ad Solitarium Papam confugiendum esse pro Episcoporum depositione , ut existimat Davidius , hinc constat quod ad Cy num quoque scripserit : sicut ergo ex eo quod Galli auxilium Cypriani imploravere , non licet concludere Marciari causam ad Cypriani Tribunal dclatam fuisse ; ita ex eo quod ad Stephanum scripserint, non sequitur dulatam esse Marciani causam ad Stephani Tribunal, ut ab eo tanquam 1 supremo causariim Episcopalium arbitro judicaretur. Praeterea sanctum Cyprianum non existimasse solius esse Romani Pontificis sententiam dicere in causa Marciani, argumento est quod nominatim testatur id ad omnes Episeopos pertinere : Cui, inquit, rei nostrum est subvenire est conjulere , fater c arissime, qui nam clementiam ros ures cst gubornatata Eci lcsi.e
176쪽
ueo DE ANTIQUA TCCLESIAE TUSCULINA '
libram tenentes , sic censuram rigoris peccatoribus exhibeamus, utramen Mois erum is curandis vulneratis , Maritatis er m I ricordia disia
Itaque Cyprianus hortatur Comesium ad Marcianum e eblandum non ot,singularem Ecclesiae Romanae praerogativam, sed ob eam quae omnibus quidem Episcopis, praecipita tamen Romano ob Primatum , incumbit sollicitudinem. Quia cum unus sit omnium I piscopatus in plures concordi mi merositate diffusus , unusquisque Leelesiis sibi vicinis laborantibus debet huc currere, &si contingat earum Episcopos fide desciscere cios oportet curam gregis qui ipsis commistiis suerat suscipere ; et i, i inquit ibidem Cyprianus , i multi
Hoc Marciani exemplum ac Mit Christianus Lupus & eas Q nellii circa illud observationes reprehendit cap. r. ac pm more suo totidem emores esse diciti Vcrum ipse ubique serme labitur. Di xerat Quenellius Gallicanos Episcopos idcirco aliorum auxilium implorasse; quia nihil audebant adversus bonainem potentem, cum nec id temporum ratio sineret, cumque silebs Arelatensis Episcopum tueretur ac defenderet. Ad Primum regerit Christianus Lu-l us Episcopos Gallos adeo si legeneroses, ut sitis clamoribus Gauiam permoverint & Marcianum apud vicinum Metropolitam detulerint, atque non id negat Quennius, vinam illud dicit non ausos esse eos illum Ecclesia dicere ; εc alium in ejus locum ordinare. Ad secundum ait temporum rationem tulis se ut delita causa breferrent ad Sedem Apostolicam; et Locriam, inquit, ut iudicarent. Respondeo id non sequi quia ut judicarent, Episcopos an uniam convenire oportebat quod erat dissicilitis isto tempore ; at inprit Lupus quin refritiones istae fuerint Sino les seu est dubitan um. Imo verisimile est caseiusmodi non suisse. Nam Cypriarius significat litteras a Paustruito & a reliquis Epis vis seorsim omisas. Significans, inquit, ea
quae nobis utique nuntiara Jam ab eo , quum an toris Coepiscopis nos, ii in eadem Provincia consituris. Alitto quod idem I ii iis negat plebcin Arelatensem adhaesisse Marciano, namque etsi lubens illi concedam nonnullos E plebe Marciani se eritatem non tulisse quod unum ostendunt Cypriani v ba , dubitari tamen nequit quin eum pro Episcopo omnes haberent ac plerique ex iis illi adiacererent, si qui nihil odius suisset ad cum expellendum extemorum auxilium
Quartum ut ipse putat in menellio errorem repreli dit Lu-
177쪽
pus quod dixerit eos ab exteriorum Provinciarum Episcopis praecipueque a Romano & Carthaginensi opem imploravisse, atqui immerito id errorem vocat quod disertό Cyprianus asserit. Ait enim Faustinum bis ad se scripsisse, scinet quidem cum primum scripserat ad Cornelium , atque iterum paulo antequam Cyprianus hanc Epistolam scriberet. Quomodo autem ad Stephanum C primum & alios pertinuerit via cause explicat Cyprianus : His verbis se erat, inquit , m istos illic e patribus no bis minis tuis supe--ribus ex se, si pace, vel caeteris subveniatur qmsupersent , puer Hebus 2 noctibus ingemiscunt, or Quinam ac pater m misericordiam Aprecantes, flatium nostra vitulationis exposcunt nostrae opitulationis, id est, ut observat Rigaltius, tam suae qJaam Stephani. Iacisco enim, pest Cyprianus, copio=m corpus est Sacerdotum concordiam tuae glutino atque unitatis Uuculo cons at ,. ut si quis ex Collegia nostro hare facere, or rege, Christi lacerare ac vastare tentaverit ,sub-τeniant caeteri, quase Pastores utiles 2 misericordes, in Vegem collia gant oves dominicas. Eat nunc Lupus, δί dicat ad Carti aaginensem
Antistitem, Gallia quid clinet, re hoc sibi responstitia halicat: omnibus Episcopis, insolidum Ecclesiam esse commissam, qui proinde
sebvenire debent laboranti gregi, in quacunque tandem re onest, & cuilibet eius parti . inquit Lupus, ex eodem o iano unicuique portio gregis est Osiripta, quam curare discit, rationem fiat Adtus Domino redd turus. Resbondeo id ita esse ncc quidquam Christiani Lupi placitis magis adversari, quam hocce Cypriani effatum. Verum illud ii tellistendum de ordinaria lege, non de extraordinario casu, cum Ecclesia est in periculo, ut tum Arelatensem suisse arbitrabatur Cyprianus. Et quidem Limus haud dissitetur Cyprianum hac de causa curam hujus rei suscepisse. Cur ergo non similiter faretur Stephanum ob eadem causam debuisse curam ejus gerere : cum de illorion secus ac de se loquatur Cyprianus, & ne verbo quidem significet eam peculiari aliqua ratione ad Stephanum pertinere. Observarat praeterea Quenellius hic non agi de depositione, sed de excommunicatione. Opponit Christianus Lupus agi de depositione, cum mentio f. at de Episcopo in ejus locum lubstituendo. At non negat absolutὰ menellius in Epistola Cyoriani mentionem fieri de depositione; sed contendit Cyprianum postulare tantummodo θ Stephano ut Marcianum a sua communione separatum csse declaret; ac deinde ut moneat Episcopos vicinos , & plebem Arelatensis, ut cum deponant, quippe cum necdum videretur a communione Ste-
178쪽
rsa DE ANTIQUA ECCLESIAE DIwIpLINA
phani & aliorum Episcoporum abstentus, necessie erat litteras I si phano dirigi, quibus abstineretur ut Episcopi Provinciae cernentes cum excommunicaturri ab Episcopis magnarum statum eum deponerent, &in ejus locum alium substituerent. Itaque suturum crat ut Stephanus Marcianum excommunicatum per litteras non deponeret, sed deponendum est e significaret Episcopis Provinciae&plebi Arelatensi, ex consilio sancti Cypriani. Non est porro quod glorietur idem Christianus Lupus, sevirum
eruditissimum Ri tium sententiae suae Patronum habere ; is enim in notis suis cod in pro iis modo quo nos antea Cypriani mentem exposuit, & omnes Lupi Christiani opinationes rejicit: eius igitur verba hic a nobis coronidis vice ascriboitur. In hac, inquit, ciani Episivi - elatensii causa, slaus ab Memis, si excommunica bcompete .u mi Episior Romano, cur Tausi u Epsopiu dunensis C priam Episivo Carthaginensi longe in suo, semel atque itera n sim Acat ea de Marciano, quae jam utique Faui imo im cst alii ejustam Pr
et incia Epycopi nuntiaverant Stepvano proximiori, or omnium Dis p xum Principi. Dicendum igitur factum id fuisse aut per negligentiam Stephani, aut quod magis videtur per disi linam, cluae tunc in Eces vigebat, ut omnes quidem in circumpositis locis, sea praeserti- urbi clari Omarum Disivi incommune conjulerent Ecclesiae, viderentque quid detrimenti res Christi. a Catholica caperet. Ita uesuper isto claui Arelatensi acinore Lugdune sim Episcopum ad Rom--
thaginensim dedisse littera. 1, i tam vero ut remotissimum dedisse vicin suas ad Romanum, ut farrem es Colligam qui in propinquofacilius posset
de negotio cognsere, stat re: &post haec adnaee verba unum in gregempsimiu. statis cura, inquit, non astetantum os stane pertinet, verum etiam ad nos qui tibi sumus Coepi pi. Vnumi em dicit, ut supra , unitatis vinculo copulauum: Et lib. de unit. Eces liae. Disivatum dicit se unum, cu us asingulis infli Nars tenetur. Ac dem timidem rigestius observatione ultima, quam ex aequo, inquit, vivebat Carthaginensis cum Roman nimirum ut flet in er stati ei est collegas.
TLrtium exemplum ex C mriano petitum ia flant mirum in m dum Bellarinimis, Davidius, & alii; desumitur ex Epistola
179쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. DissERT. II. Is j iisdem Cypriani sexagesimamctava ad Clerum & populum Hispaniae. Bolides, inquit, post crimi Iliadetecta, cor conseremiam etiam propria confessonem latam Romampregens, Stephanum Papam long positum, O rei aetacita viri risi lauru Hefessit, ut ex Aret m=r erepanim Epi parum, de quosvena depositio. Sed res paulo suuiis narranda. Basilides & Martialis ambo erant Hispaniae Episcori, in quos propter crimen idololatriae depositionis sententia lata suerat in Provi cisi Synodo: in locum saltem Basilidis alius erat sussectus: nihilomianus Baiisdes Romam perrexit, &a Stephano in communionem receptu ab eo litteras communionis obtinuit,quibus munitus in Hispaniam reversus, ambiit Episcopatum recuperare. Tum HispaniCyprianum
constituerunt quid tibi facto opus esset. Rcspondit Cyprianus, nihil obst te Stephani sententia , ordinationem Episcopi in Basilidis i cum substituti, non posse rescindi, Basilidemque suo ad Romanam Ecclesiam confugio nihil aliud profecisse, qui in ut cumularet delicta
delictis. Huc eopertinet, inquit Cyprianus, ut Bolidumniam ab I asini quamcumulata delicta, ut adsuperiora uiupeccata, etiamfaz
cis G circumvintionis crimen accessent. Et ibidem: uecrescindere ordi
rationem Dreperfectam terit, auod Fotides 'si crimina fra aeterita,
est conscientiam etiam propria confisone nudatam, Roma pergens, cstc.
Ex quibus patet primo , non fuisse tum in more positum appellare ad Pontificem Romanum, alioquin Hispanis non visum istud suisset insolitum. Secundo, appellatio ad Romanum Episcopum, si quae fuisset, non habebat suspensivum effectum, ut loquitur Lupus; alioquin Hispani Episcopi in locum Basilidis alium non ordinassent. Tenio, constat Cyprianum & Hispanos ratum habuisse judicium in Provincia latum invcrsus Basilidem & Martialem , nec per se tentiam Romani Ponti scis, ordinationem ejus qui post Basilidem fuerat ordinatus rescistin suisse. QOrto , Cyprianum existimasse judicium 1 synodo Provinciae latum esse supremum, nec rescindi posse Romano Pontifice, sive in casu appellationis, sive per visionem. Respondent siccensuisse Cyprianum, quia justa erat depositio B silidis, &justa ordinatio Sabini in ejus locum. Verum haec responsio difficultatem non tollit; enimvero in omni appellatione iudicis ad quem provocatur sentcntiae standum est, sive justa sit, sive injusta. Sic quia conceditur provocatio a iudicibus Praesidi libus a u- dices Senatus supremi, nabent hi potestatem rescindendi iudicituri Curiae Praesidialis, & sare debet Senatus Decretum, sive justum, sia
180쪽
Stephanus, potuisset restititere communionem & Ecclesiam Basilidi.& deponere Sabinum ; ac stare debuisset ejus sententia , sive justi, sive injusti, non obstante iudicio Syno Provinciae, & Sabini essctione, vel talem retractanda crat eiusdem Basilidis causa, si reo ctationem decernere potuisset. Neutrum tamen Hispanis p scripsit Cyprianus , sed uni versim pronuntiat judicio Stephani restitui non posse Basilidem, ncc Sabini ordinationem rescindi. Ergo coisiuit 1 iudiciis Synodorum Provincialium nullam provocationem concedi
Unum sic jus momenti nobis opponit Lupus: Ecc&sia, inquit, 'Africana judicium EDd C priani non probavit: Etenim Angustinus Epistola it r. Secundum Numidiae Primatem, & alios Numidas a suit, quod damnato per ipsos Caeciliano Carthaginens Episcopo, Majorinum ordinassent, antequam haec damnatio confirmaretur per X manum Erepam. Vertari huic a mento res risum est a nobis si pra, & ostendimus Augustinum non loqui de uricto iure, sed de eo quod faciendum erat Secundo pro bono pacis. Adde quod causa Caeciliani multum differt a causa Basilidis & Martialis , ut cuilibet perspicuum cst. Sed haec de judiciis tunc temporis latis in Occiden te, nunc de Orientalibus.
Cum haeresis sabelliani in superioris Lubiae partibus grassaretur ,
Dionysius Alexandrinus Episcopus, studio resigionis impulsius, Pentapolitanis scripsit ut eos ab isto errore revocaret. Quidam v io recte sciatientcs, Dionysii mentem non assecuti, existimariuitis' sum in errorem oppositum esse prolapsum , & Dei Filium opus ac creaturam asseruisse. Ab istis apud Dionysium Romanum accusatus cst, in Synodo quae tum Romae habebaturo Synodus Alexandrini Dionysi sententiam miniis rectε capiciis, eam improbavit. Id cum iste comperisset, librum edidit nomine Apologiae , seu Elcn-chi inscriptum, tum ut se ab objectis pulsaret, tum ut mal sentientes at cret. Haec constant ex sancto Athanasio in libro de sentcntia Dionysi di in libro de Synodis. Ex his horro concludunt Baroniusci alii, Episcopos primarum saltem Scinum recta accusari debere apud Summum Pontisiccat, ibique judicati; veriun illi oppido su-