장음표시 사용
191쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. DisssRT. II.
versus eos sentcntia, ut si quis damnatos in communionem suscipis sit, sciret in se eamdem sententiam esse promendam, clim ergo imus Decreti poena Damasum non secus ac alios Episcopos spectaret, non
illi plus juris erat quam coeteris, rescindendi judicii a Synodo adversus. Priscilianum lati
D, Eustathii Seba soni ad Liberium confimo.
DE judiciis in Eustathium Sebastinum latis multa dici possent
quae ad historiam pertinent, & valdh sunt obscitra , sed ea sunt alterius instituti: unum hic praetermittendum non est, quia ab adversariis velut alicuius momenti nobis objicitur Liberii scilicet in eius causa judicium; nam ille depositus in Synodo Constantinopolitana & ab Arianorum factione vexatus Romam confugit ad Lia
iarium, auo litterire obtinuit per restitueretur , ut ait sanctus
Basilius Epistola Verum istud ad appellationum exemplum minimὸ pertinet. Nam primo Eustathius non venit in Occiden tem ag Uberium ut restitueretur, quippe qui depositus non fuerata legitimis iudicibus , sed a synodo Constantinopolitana anni 3 '.
quae erat Acacianorum. Secundo , misitis es: ad Liberium non ut ageret de sua restitutione, scd tanquam Lemtus Synodi Lampsa- cenae , ut Liberium ad communionem Episcoporum qui Semiari ni dicuntur, amplectendam adduceret: ac propterea suspectus erat Liberio , nec ab eo susceptus est in communionem , nisi postquam Nicaenam sidem professus est. Tertio, non est restitutus socii suae, sed datae sunt litterae a Liberio in quibus ejus sdes commendabatur: arid, reversus istasiitteras Tyanensi Synodo exhibuit; cumque indec Povissent Episcopi Catholici illum rectὰ sentire, judicarunt eum csse restituendum. Quid autem ex his sive ad appellationum ius Romano Pontisci vindicandum, sive ad assercndum Discoporum judicium ad eum solum pertinere inferri possit, ego proruis non video.
De causa Mascimi, Nectarii Gregorii Naesanetem Itemque deMelitii Paulini ac Cyrisii caul P.
EX celebribus hisce controversis non pauca colligere est quae ostendant Pontifici jus nullum suisse rescindendi aut retractandi judicitin Oriente lata .
192쪽
Maximus a Petro Alexandrino ordinatus Episcopus Constanti no olcos a Gregorio Naria: eno pulsus ad Occidentales coniugit, de in Synodo quae ex totius orbis Episcopis viribatur e e praefriptis, hoc est ut putamus qui hiemes, causim suam egit, tum vero Oc'cidentales judicium sibi non usurparunt, nec sibi aut Pontifici Roman' sine Orientalibus illud competere arbitrati sunt; sed tantum propositerunt ut commune esset Orientalium Occulenti limn Me Dicium: cum, inquiunt, cognovis ni Orientales ad cpartium venisse Vaximum ut causam in 'nodo ageret suam, quod etiamfi intactum G cibum mufuissetjure more major sicut σ sanctae memoriae Athanasius, da mPetrus , si an ei cusiae Episcopi Orientalium pleriquefeceruis ut ad Eoo sia Somana Italiab totius Occidentis Uuasse judicium via aerentur. Cum eum sicut diximus experiri vere adverson, mi qui Epsc parum ejus abnuerant comperi sent, praestolari ver eos serere, iam nostra debuerunt. Non praerogarivam vinaicamus examino, sed conserti semen debuit ese communis arbitrii. Ex his constat nullum ibi exemplum appellationis aut revisionis ad Romanam Sedem extare. Primo, quia nulla in Maximum lata erat sententia, cum 'in Concilio causam suam egit; scalisthin suerat constantinopoli pulsu atque ideo ad Occidentales omnes consigerat. Appellatio autem aut rex judicium stipponit. Secundo, Occidentales non sibi rius judicium vindican . sed Imperatorem rogant, ut commune sit Occidentalium Orientaliumque iudicium & Concilium. At si ius Sardicensibus Canonibus Roma e S i indultum in usu fuisset, illud procul dubio occido itales in Epiastola sua jactitassent. Tertio , non hic agitur de solius Episcopi Romani juricio, taetiam universae Italiae atque totius Occidentis. Qiorto, sine ullo Occident ilium consensu imo iis invitis Orientales Maximum reiecere, & in eius locum Nectarium ordiu
Idem patet ex causa Paulini de Meletii ac Flaviani ordino
Nam primo. Orientales Messium licet ab Occidentalium de Romani Epis x pi communione . alienum sit sua communione habu re, & P contra Paulinum a Romanis & Italis approbatum Episcopi
Secundo , post mortem Meletii Flavianum in ejus locum ordi-
193쪽
narunt Episcopum invitis Occidentalibus t Hujus ordinationem non .cus ac Maximi depositionem Synodus Constantinopolitana probavit i reclamant Occidcntales, petunt ut fiat generale Concilium , ut illic causa utriusque examinetur. Quid ad haec Orientalest Deci rant se sequi Nicaenos canones & juxta illorum praescriptum Nect itum in Synodo Contantinopolita ordinatum eme, Flavianum vero in Oriente ab Episcopis Diore eos. Monent occidentales ut unitatem & pacem legesque Ecclesiasticas privato erga aliquos studio praeponant : uno Verbo supponunt cunctii quae , Synodis Provinciae & Diore seos sunt stituta retractari minime poste , idque per Canonem sanciunt. Ita victi Occidentales non quidem circa api lulationes aut revisiones de quibus nondum agebatur; sed circa i cintonse minoris momenti, nempE ut graviores istae res communi Orientis & Occidentis Episcoporum arbitrio ac judicio limite
Quoniam autem mentio incidit hujus Synodi Cqnstantinopolitanae, inqui rillus Hyero limitinus in in Episcopatu confirmatus, ol se are oportet illum ab Acacio damnatum, primum omnium, inquit ocrates, non ad Romanum Pontificem, se ad orem 'uis mi μbesium areellationis de r. Ex quo constat primo, supremae huc usque autoritatis habitas filiae Synodos Provinciae. Secundo, morem non fuisse provocandi ad Romanum Episcopum, alioquin ad cum potius appellasset quam ad majus Conc sum, quod non erat ita facile tum
II lustre veteris dis plinae monumentum habemus in causa B nos Episco i, is ad Capuensem Synodum delatus, quasi perperam de Virginitate Mariae sentiret cum ad Anysium Thestaloni censem Metropolitanum & vicinos Episcopos eius judicium esset romissum a Synodo, ii causis graviorem esse cernentes Sirici uni Romanum Episcopum per litteras consuluere , i garuntque ut ille de Bonoso eiusque sententia judicium aliquod scirci. Quid ad haec Siticius ' Respondet sibi iudicandi formam non compctere ; sed illorum esse sententi ani ferre, nec ullam resus adi aut elabendi a cusatoribus, vel accusato copiam esse. Accepi, inquam, titte v stra dehon solis Io vel pro veritate vello modestia nostrai
194쪽
snuntiam sesitari voluistis. Sed cum ejusnod fuerit Concilii Capueri As judicium ut irimi sonos, atque ejus accusitoribi jud ces tribus rentur praecipue Macedones qui m Episcopo Thessalonicensi de e facitis crenserent, advertimus quod norus judicandi forma competere non postere S pos: alia, 'vestrum est, itur qui hoc accepistis μάγω - , sen euriam ferre de omnibus ; nec refugiendi vel emundi accusi rori ivel accusiuo copiam dare; & infra: denique ci- Bonsui Episcopus p judicium nostrum mi set ad fratrem nostrum um, qui ejus Iotentiam consuleret inter i ta bi Ecessam im pere arque ingressi, re 'ponsum est ei quod nihil timerandum 'oret, sed omnia modeste, parienter o ordiis gerenda, neque contra sententio vestram tentantium
aliquid. Igitur ex Siricii & Ambrosii sententia iudicatis semes Episcopis in Synodo Provinciae, nihil est adversus judicium tentandum, nec licet uni Antistiti ne quidem Romano causam ad se evocare, seu ut verbis Stricii utar, nullis aliis quam vicinis Episcopis sorina iudicandi competit. Hancypistolam quae erat inter Ambrosianas 71. Si ricio restituerunt Iustellus, Holitentus& alii omnes eruditi. Unus Davidius cum huic ais amento satisfacere non posset, eam in di hium revocare conatus est , sed infelici adeo successu , ut nemo in Mus sententiam descenderit. Quapi ter superfluum est incius coniecturis reserendis immorari, quas jam stiis abunde autor operis de antiquis S majoribus Episcoponim causis exstinflavit.
CHrysostomi exen plum prosci iis plerique ut Appellationum ad
Romanum Pontificem uitam in Ori te vigui seprobent. Nos contra ex cius causa demonstrabimus hunc usum tum temporis ii audicii suisse. Ad Sunodum quae ad Quercum cclebratur vocatus, Chi stonius multis de causis istud judicium recusavit. Harum prima haec est debere iuxta Canones in quibuscumque Provinciis causas illarum tractari, nec sienarum regionum Episcopos ad iudicia Provinciarum trahi. Nos, in it, sciores leges Patrum, oportere in quibusque Provinciis sua negotia trachari tra smontaη que ad nostra judicia
nouattrahendo ortiter detrecta mus neque enim com uum est ut, hi qui in GED Uunt, judicent cos qui tu Iaracia. Ergo multo minus
195쪽
mus congruum, ut hi quun Occidente& in Italia sunt, iudicent. S
cundo, Judicium Theophili recusabat Chys stomus quod nos
.dum ille se a criminibus quibus accusatus erat purgasset. Tertio, aeum veluti inimicum ac hostem non immerito suspinum habebat, nos, inquit Chrysostomus, mi uniri aci eum dicentes nos detanis sedulum, se aperti hostem es ita cum manifesum. Deinde cum absens & nulli contestitionum rius ratione habita ii dicaretur, non ad Romanum Pontificem provocavit ; sed ad ina: rem Synodum : Nobis, inquit, assere in o paratos esse praesim Aucenium O mi Episcopis crimina objectar HI repassus non est. DEAE Dibiti nobis 2 Synodum convocare volentibus, judiciumque Listani Au Maue cognitisne umentibus, sed inimicitias manifestas. Post haec ab Imperatore revocatus cum appellationi suae ad Sy- modum insisteret, Synodum iterum postulanta Cum, inquit, tri gradita Epsopi ct clementissimi Imperatoris Notarius au hoc missus redua sent, ingressi ta Regem oravismis ut ad ulcissem facinora inodum c
His nihil obstantibus in alia Synodo damnatur Chrysestonius, Quod iudicatus a Synoda sine sterius Synodi ductoritate sedem ruam recepisset. Post domnationem eiectus cum nihil resiquum es se sibi videret, litteras ad Innocentium Romanum Gipsit, in quiatius di at ut sibi inimicorum facti mibus oppressi, & iniustE ac cometra leges iudiciorum iudicato opem strat ac communionem impe
ita non desinat. Ideo, inquit, chariearem vestram obsecro utprovocetur ad conuoletarem faciendumque omnia quo mala hac Mamtur .....igitur Domini venerandi maxime ac pii cum haec ita se habere diaue iaris, studium et ob in magnam coligentiam adhibete, erub retund
tur haec, in Ecclesias irrupit iniquitas. si pes mos invalue-Fit fas erit curvis alienam Parochiam in De .... Propter ne
.co fusis haec quae sub caelos nationem isset Eat, Asecro ut scribaris qua lac tam inique facta est absentibus nobis or non declinantibus judiacium , non habeant robur; scut ne me sua natura habent. amrem pri linque egerunt poenae Ecclesia ticarum legum objaceant, nobis vero qui neccon icti, nec redarguti, nec habiti, ut rei luseris vestris stcharitate vestrua Drum equorum silicercst antea scietate fruebamur, frui concedite.
Ex his verbis ; obsecro ut siribatis ut ea quae tam im e facta AMMon habeant robur, concludunt adversarii a Chrysinomo appellatum I In ruentium rog tumque cum ut auctoritatesia judiciain Orie
196쪽
te lata irritaret; vertim qui sic ratiocinant non vident se nihil omni . no probare, quia plus probant quam oporteat. Inde enim sequitur idem jus suisse Venerio Mediolanens, & Chromatio Aquileiensi ,. ad quos in eamdem planὸ sententiam scribit Chrysostomus. Non igi tur petit Chrysostomus ut illi irritent judicium in Oriente latior, sed ut scribant illa quae ibi facta sutiant robur habere non posse, cum contra Canones & sormam judiciorum Ecclesiasticorum ibi iudicatum foret: atque ideo petit ut quoniam haec iudicia ex seipsis sunt ii sta, non den tur sibi ab Occidentalibus communio , sed consio. metur. Confiigit ergo ad istos Occidentales opem petens & contra vim Theophili& aliorum, auxilium implorans, non autem proprie ad Innocentium Sedemque Apostolicam appellavit. - Deinde quae in causa Chrysostomi gessit Innocentiris, docenteum non sibi arrogasse jus rescindendi iudicii in eum lati; sed tam tum illud ini robandi; utpote quod contra Canones esset factum G natura sua irritum, quou ut , inquit Gelasius Epist. ad Faustum tomo Concilio col. Ii 68. non flum Praefisis Apostolis facere licet ;sed Er cuicumpie Pontifici. Cum cnim Theophilus primus de lamia tione Chrysostonii ad eum scripsisset comens eum sellam scripsisse; nec adiunxisse 'sectos silos aut rei seriem satis expositisse, de ejus modi ne otio judicium sui cndit. Deinde cum litteras Chrysi,st mi accepissct Innocentius utrique tum d heophilo tum Chrysi,st mo litteras communionis misit, cumque videret iudicium Theo 1 illi esse per se irritum , nulli den ndam censuit communionem , donec aliud iudicium legitimum haberetur; scenim scribit ad The
philum. Nos te est atram Io nnem communionis nostrae esse deor mimus no debi rex est is it - sequatur judicium, nonpos in a 'annis communione d aere. Unum nobis opponunt ut ostendant Innocentium latam a Theoph . .
sententiam Decreto rescidisse: Palladii scilicet testimonium qui dicit Innocentium judicium Theophili cassum atque irritimi decrevisse. Vertim haec obiectio quae alicuius momenti videri poterat ante editionem autographi illius Palladii, nunc proralis evanuit. Quippὸ illud verbum decrevit ab Ambroso Monacho. Camaldulensi veteri Palladii inter ricte Eugenii IV. Romani Pontiscis madiosissimo fuerat de industria nic interpolatum. Quemadmodum & in Ipist. Chi sostomi multa alia erant addita ad extollendam Romani Episcopi. potestatem, quale erat illud autoritate vestra decernite; & hoe L
desiis uoi jurite restitui, istud jam o Gue t viri do sti, nunc u
197쪽
ui potius, ad haec beatus Innocentius Papa serique parti litteras comm
nonis misit improbans judicium quod a Theophilo factum videbatur dicens daebere cogiirreprehens bisem S nodum Occidentes Orientalium, priamum qiisdem cedotibus ab itu concessu amicis, deinde inimicis. Ex his constat nec Chi ostomum, nec Innocentium, nec Pauladium , nec ullum omnino alicujus fidei scriptorem prodidisse in moriae aliquod decretum ab Innocentio emissum, ad irritandum j dicium 1 Theophilo in Chrysostomum latum. Sed illud unum po-milasse Chrysostomum ut cum ex natura sua iudicium esset irritum sibi communio non denegaretur, sed res integra iudicio alterius synodi reservaretur, Innocentium vero contendisse ut Orici talium de Occidentalium esset ista Synodus. Itaque omnes Pontifices 1 Julio ad Z imum non usurpant sibi potestarent retractandarum causarum in Oriente aut aliis orbis partibus judicatarum: sed tam tum petunt ut ipsi cum Occidentalibus ad Synodum voceatur, suumque consensum praebeant, quae quidem disciplina , licet no--va suerit, ut advertimus , in causa tamen chrysostomi ubi totus Oriens erat divisus, iustissima erat. Porro si Innocentius credidisset
sibi ius esse retractandi judicii in Chrysostomum lati, illud procul dubio in irritum misissa, nec postulasset aliam seri Synodum, nec Theophilum in communionem suscepisset, sed sita auctoritate rem
omnem terminasset: quin etiam Innocentius agnoscit selam Syni dum causam Chrysostomi posse retractare. Caererum, inquit, quid contra istos inpraesenti t. pendum 'n' ait cognitione peropus est, quam trium c lendam etia- ese censuimus, seu eni nilla tali procellariunmtotus spire potest. At, inquiunt adversus, adeo verum cst irritatum csse judicium Orientalium ab labocentio ut Legatis ab eo in Orientem missis in mandatis dederit, non oportere Ioannem in judicium venire, nisi prius & Ecclesia & communio restitueretur, unde post hujus momaem Occidentales omnes cum Orientalibus communicare detrectav avnt, antequam eius nomen in opticis poneretur.
Respondeo haec non probata iudicium in .Chrysostomum latum
198쪽
1 1 DE A IQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
in irritum esse missum ab Ili nocentio aut occidentalibus , tam
tum illud natura sua irritum suisse , nam iuxta regulas iuris, quilia bes detest prilis judicari quam spoliari. Pritis vero fuerat spoliatus Chrysostomus quὶm iudicatus. Cum judicium Synodi ad Quercum in i p. tim latum ex jure irritum sora, quipi' in otio iudices se
derant, non modo ii qui legitimi ac natur es nus judices non erant, sed & inimici qui eum absentem ac adversus lorum iudicium re
'clamantem damnaverant. Igitur restitui eum oportebat antequam
iudicar tur, id tantum in mandatis habebant Legati non solum Innoccntii, sed & Imperatoris Honorii, Chromatii, Aquilii ensis&Venerii Mediolanensis ac reliquorum Italiae Episcoporum. Lice th in commonitorio non decernitur absolute restituendus Chrysi stomus aut restituendus ex Occidentalium aut Innocentii sciitentis& autoritate, sed silum Joannem non debere iudi io se sistere nisi prius restituatur, ne scilicet si communione Ecclesiae privatus ad causim dicendam venisset, videretur judicium in se prius latum
quoad formam approbare : eadem de causa noluerunt Occides Des cum Orientalibus communicare , donec honor & Ona Cha - stomi memoriae restitueretur, quo injustum erat illum pro data
nato habere qui a i timis iudicibus non erat damnatus. Mitto nunc Gelasii autoritatem qui dicit Chrysostomum absque ulla Sy nodo solius Apostolicae Sedis iudicio absolutum: haec quippe dicebat Gelasius eo tempore quo Romani Pontifices ius adnuitenda rum appellationum sibi arrogabant, solabantque ad illud consio man um adducere exempla hiscoporum qui vexati in Oriente ad Occidentales confugerant, ut Athanasii, Chrysostomi de Flaviani. Adde quod verum est Chrysostomum sine Srnodo restitutum esse non ex solius Sedis Romanae autoritate; verum ob manisses in in iustitiam&ut ita loquar nullitatem judicii in ipsum lati, quae Episco pis omnibus postea innotuit, unde ut observavimus nomen Chry- stonii ab Chientalibus in Dypticis inpositum est, antequam ab Occidentalibus id pereretur. Nihil hic dico de excommunicatione Arcadii & Eudoxiae rab Innocentio, haec enim narratio omnium iu dicio commentitia est
Unum praetereὶ nobis opponi posci ex Epistoli ab Imperatore Honorio ad Arcadium in gratiam Chrysostomi scripta, ubi videtur dicere nihil licuit se agere in causa Chrysis mi sine Romani Episc
199쪽
Dalia ex utra ire parte Legati ex e Libantur ex omnium auectoritate furentia informatura Regillam Hsciplinae. Integrum nempe esse doburram neque nou ri, vitam Afinitio deluer procederet, cum interea mirum praecipitium fe inarionis exarsi, ut non e pectaris litteris secerdotum furum mutua partium Legatione conseruit in exilium truderentur sit, hos amimadversioni prius addidi, auis
sententiam judici, Epii pacis experti. Ergo , inquiunt, Chrylost vii causa non poteratjudicari in synodo Provinciae sine autoritate Rommani Pontificis quia Episcopalis crat, aut cerid non debebat sententia in ipsum lata executioni mandari post appellationem ad Sedem R Respondeo hanc Imperatoris Honorii Epistolam scriptam esse post iudicium Synodo ad Quercum latum, misi sque ais utraque parte Romam Legatos: ex parte quidem Dieophili ut communio Chrysestonio denegaretur, ex parte veroChrysostomi, id madiues dam communionem, ilim ad implorandum auxilium Romani Pontia ficis adversus vim sibi a Theophilo illatam, non autem ut peterenta Romano Episcopo ut ipse causam iudicaret. Docent id sequentia verba. Devique qua rura ilia damnati aeris res probabitimoque hi quorum expecta rura tori aspari a Danni Episcopo communione premisia sanciendam concor censu runt, ni cis mPu p rarum an uis consa iis repet en M. Itaque non id si vult Ii
perator ex selius Romani Pbntificis autoritate & iudicio deturbandum ibisse Chrysostomum: sed dicit eum a communione non suisse pellandum & exturbandum ante Gientalium Occidentaliumque Episcoporum iudicium. Id patet ex Epist. Innocentii, in qua nonnetit ut Chrysostomus in communione maneat, donec a se in eum iit sententia prolata, sed donec de eo iudicatum silerit in Orientalium Occidentaliumque Concilio. Honorium porro ad verba Innocentii ,
eruntur examinantur exempla appentisvrem quae volo proferuntur in judiciis qziuto Osexto saeculo latis.
Uc usque non soliun nullum appellationis ad Romanum V piscopum exemplum reperire potuimus, sed cium nullus no-
200쪽
bis occurrit Pontifex Romanus qui in aliqua causa ius istud sibi arrogarit; at quinto & sexto Ecclesiae saeculo exempla occurrunt sppellationum S Pontifices inveniuntur qui eas sibi arrogarunt. Verum cernere ςst Episcopos univcriarum orbis partium a)versus illud jus reclamantes, & pristinam iudiciorum formam observat res. Romani Pontifices, hi sunt zimus, Cactestinus, Bonifacius re Leo, quibus res primo fuit cum Atticanis; deinde cum Gallis ac post modum cum Orientalibus. Istonio omnium concenationes
tuo ordine rescremus.1 causa coele - . P Rima appellatio ab Asi canorum iudicio interposta fuit a C
lestio Pelagiano qui in synodo cacthaginens anno ir. damma
rus ab Africanorum sentcntia ad Romani Episivi examen appellandi esse credidit, inquit Marius mercator in commonitorio cis. i. Hanc
Caelcstii appellationem parvi penderunt Asricani Episcopi Cael siumque post appellationem ante judicium a Romano Episcopo
confirmatum pro haeroico habuere. Nam in Sunodo anni i s. judicium anni ir. rccensitae & confirmavere. Unde inquiunt, fise tum est ut recensendum peteremus, fe ne ante quinquennium stupere Calestis nomine hic apud Ecclesiam Carthaginensi uerat agitarum quo recit ira cui ex subitis advertere poterit sanctitas tua; quia ipso rempore E is pali juduris recisum hoc tantum ulcus ab Eccles, et Uer tur , nihilominus tamen id communi det beratione censuimus hujusmodi persu sonis autores, quamvis er ad Presbyterium n mi Caelestius postea pervenisse aecatur, nisi haec apertis e auathemari severint ipsos anath tis ri oportere , ut si ipsorum non potuerit saltem eorum qui decepti sunt a vos; vel decipi possunt, coenita sententii quae in eos lata est, simias procuraretur. Itaque Cademum ad Innoccntium appellasse ce
tum est. Scit incertum utrum Innocentius Caelestii appellationem gratam habuerit: certo ccinius Africatios appellationem ejus foci iiecisse, nec expectato ejus ad quem appellatum judicio Caelestium iterum damnasse, & Innocentium ipsum illorum damnationem a Pprobasse, quod argumento cit eum appellationem quoque Caelestii non admisisse, alioquin enim posterilis Africanorum judicium indi E tulit set, non auicni comprobasset; sta aut ipse sciatentiam de Cae-Jestio tulisset aut judices in Provinci dedissi G