장음표시 사용
201쪽
Mortuo Innocentio successit Zorimus, ad quem festinanter pe rexit Caelemus novi Pontificis ut fieri solet gratiam aucupari sti dens: novum ab eo petiit examen , datisque Pontifici verbis innocentem se esse & ea quae adversum se gesta erant iniqua esse persuadet: quid multis ab eo sibi non parum sevcntes litteras obtinet quibus ad secundum mensem Romam citantur Africani ut ipsum accusent. Illi ad tempus constitutum minimὰ veniunt. Nec
miriun cum ipsis persuasum esset judicia in Provincii siniri oportere; alias ergo ad Africanos dedit litteras Lorimus quibus exposti lat quod nemo adsuisset. Ecce, inquit, Pela ius Crisfusique Apo- solica Sed, in litteris suis er confessionibus suis i yi Heros, ubi serus, O c. misit praeterea Caelestius Subdiaconum a ciuo Paulinus Di s conus ad Sedem Apostolicam & Loetimi iudicium citatus est. Vadimonio constituto , hic Diaconus adesse renuit. Tum convenientes in unum Asicani Episcopi circa Autumnum anni i 7. C .linii & Pela si errores damnaverunt, glandemque ad Zo inati
Epistolam scripsere; in qua querebantur nimium ab ipsi, sidem C lesiit, adhibitam esse& quae in hac causa acta fueris psum edocebant , missis etiam gestis quae fuerant acta de illo vel cum illo Caelestio. Haec Marcellini opera milia sunt, per quem simul de Paulini commonit rium Romam delatum est Tilm Z imus lectis hisce litteris & consideratis Africanorum Decretis Epistolam 3. ad, eos misit in qua factus paulo aequior postquam Apostolicae sedis autoritatem commendavit, negat se in omnibus Caelestio fidem accommodasse ut visum suerat Africanis Testaturque se nihil definivisse aut sine maturo examine desiniturum. Idcirco , inquit, noverit vestra fraternitas nihil nos post illai quas su perius vel litteras et e ras accipimus mst se ; Id in eodem cuncta reliquisse tu, in quo fuerant cuin hoc minis litteris ve- sh ae in Scazimio fructitati ut illa pM a vobis missa erat ad vos obtesta-
Interim Asricani metuentes ne Zmimus aliquid in gratiam Cae
lesbi stitueret Legatos ad Honorium Imperatorem Ravennae tunc deIntem miserunt, quibus quidem ab eo obtinuerunt constituti
nem, in Pelagium 2 Calestium eorumque errores. Ac demum uo
ius a Zoesmo ad audientiam citistius, inquit Marius mercator in commonitorio, ut quae promiserat festina rei impi me, id est ut dam, natis praedi tis capitulis sententia Africa rum Episivorum qua fuerat nioneIri tui a solveretur , non flum nou a fuit; sed. iam m
202쪽
memor ita urbe profugit, a pre ob hoc beate mem GDiso ore sentis a fissimis est irae mmitus. In toto isto negotio apparet vitilitigatorem Caelestium ad Innocenthim appellasse, apparet Z diimum conatum esse ad se trahere Asticanos ad reddendam rationem iudicii sui, apparet cliam Asticanos multum laborasse m. Torinatis deceptum se esse agnosteret a Caelestio, at non apparet cos agnovisse in Pontifice Romano potestatem rescindendi
judicii a te in Caelestium lati , imo contrarium ex dictis colli i iacillimε potest.
Decausa Apiarii dissensione Epi coporum Africano; mcim et O , Bonifacio, o Caele lino circa Episco porum appestationes ad Roma iam Sedo
MAjor fuit deinceps Zmimi contentio crini Amonis de appe
lationibus Γpiscoporum post motam de Apiario conti ersiam, hinc enim cernere est Iozimum& eius succe res nihil non nollentes ut appellationes Episcoporum sibi vindicarent , itideris canos pro veteri consuctuat ne Synodoriamque sitariim sit premi. autoritate tanquaru pro aris & socis di adlantes. sed res alio-.quin intricata breviter ac dilucidE ermonenda est. Urbanus Siccen-
is Episcopus olim A stini Discipulus Apiarium Presbyterum, cuius ordinationem irritam esse censebat, excommunicavit, & dei xit. Is ad Romanum Episcopum Metimum confusit & ab eo besnignὰ exceptus ac in communionem acceptus est. Inde magnum
non sellim in Ecclesia Sic iis, sed & in liniversa Africana scandalum exortum est, cum otimus videretur Canones violas e Clelixum damnatum suscipiendo. Vertim ille Pontifex tres L mos in Ecam misit, Faustinum Episcopum Polemina plebis, & Philippum, ac Asclium Presbyteros qui restitutionem Apiarii procurarent. Postm uam in Africam pervenere, praesentes adiuerunt Concilio Africae universali ducentorum & septemdecim Episcoporum quod habitum est pos Cos Honorii II. & Theodosii VII. anno i9. attulerunt illia Zorimo litteras & mandata: ac primum restitutionem Apiarii u pere caeperunt, quid circa illam gestum si in hac Synoso docet a pistola Synodica ad Bonifacium succei rem Zorimi, nam hic antequam res ista perficeretur, e vivis abierat: c ntimi, inquiunt jiscui, /tic eis Domi M A his raraeno cum e re fructi atrones i
203쪽
Quei Episcopus Tasimus ct compresbyteri Philippus 2. peltas, Mubeata memoria Episcopo et uapra aes nos man ta O litterias det Dr H , sed tua venere rioni in ejus Dcuis, es Q quas con stitutus ibi illitas nostra refrocret ea Deviter insim o due -- qua mirari a: ire concordia terses ta sint, non eapse prolicis x orum inmini a fisiemur, in qui j fu i quid i charitare tamen fine pax altercationis labore demorati sumus ea gestis delibanies prae mine ad Euriam pertinent. si Omquam est illesi adhuc esset iis torpore, hoc a biperet gratius ινι-Gaeretpacatiust ininum. D inestater, rius Presbyter, ad cujus ordinatione 2 ex in uisitatisne fuerat exortu his tum Siccensis, vera etiam totius sic ae Ecelsae mul esca si uis, de omnibus erratis scis veniam petens comm Miloni est restit reus. Prior autem 'sopus noster Siccensis Urbanus quod imi eo corrigendu
et sum est sine ulla disitarisne correxit, quia verὸpacis quieti ci non tantaim a presens, sed etiam imposter prespiciendumsuit, uia Mialia multa aec erant, ut vel similia vel etiamn aviora raecaveri oporareret, placuit nobis ut de Siscensi Eccosa retento scilicet Misore grauis fui Pre 'er removeretur iarius accepto Epistolis ubicumque a
vellet O posset Perab terit m nere so genetur. Vuud eidem lsi perbueras postulanti sine in ustate conce mus. Non habemus acta Concilii in causa Apiarii, sed ex hac relatione intelligimus. Primo Torimi Legatos petiisse ut restitueretur Apiarius. Secundo , Astia canos obstitisse ac ut verisimile est conquestos esse de Zmimo. Tertio , Apiarium videntem se non posse restitui nisi errata sua s tercti veniam eorum ab Episcopis Ati canis petiisse. Quarto, eum ne sic quidem restitutum Siccensi Ecclesiae , sed honorem Presbyterii ei servatum permissumque ut ubicumque sibivellet communi caret. Haec de Apiario in ei Synodo gesta. Verum hujus occasione intre ZoZimum & Asticanoς actuni est
de appellationibus Epis horum & sormi judicandi Clericos. Nais
prius uam , iuris causisso te lino clauderetur, inquiunt, iidem imter alia quae diuturnis certationibus vers Hamur; quia rario 'sansis
bat ut apud acta Medi a tica, O fambus nostris I restim coepiscop,σ mih Apello Compresbyteris quaereremus , ut pro rent qui sed .
eis nobiscum agendum furis i impositum, nνnnulla quidem e ulu seri io prosecui; fisin verbis; Iῖd cum H ρο iis flagit tremus quod iis litteris
ferrent, commonitorium postularunt, quod recitatum nobis etiam gestis riuae secu- etia- au vos deferunt est alligatum. Habemus etiamnum .
naec gesta a quibus incipit Codex Canonum Micanae Ecclesiari Z i in
204쪽
,18 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
in iis Aurelius in primi sessione Concilii 8. Calendas Iunias, primum profitetur iervanda esse Decreta Nicaeni Concilii, eaque proferri iubet : id ipsum cum placuisici omnibus , Daniel Notarius recitare caepit, verum statim Faustinus interlocutus est di s aliquaesie in mandatis a Sede Apostolica cum Episcopis Asris tractanda de Nicaenis Canonibus, simulque commonitorium sibi a Zotimo datum protulit, quod iubente Aurelio Daniel Notarius recitavit. Sic autem conceptum erat: frarri Faustino ct siliu Philippo o Uri Presbyt
xu Zo imus Episivi , vobis commi sanegotia mn latent vos ita aesi nostra, imo quia nostra ibi in vobis praesentia est cuncta peragite, maxime cum 2 hoc nostrum possitis habere mandatum, O verba Canon qua in pleniorem sirmitatem huic commonitorio inseruimus. Ita eni dixerunt fratres in Nicano Oncilio cum de Episeoporum appe arion .ecernerent. Sequitur 7. Canon Sardicensis nomine Nicaeni adductus.
Quo recitato Alypitis interfatus est iam statuis se Africanos se sere inros Decreta Concilii Nicaeni. Verum se nil in simile in eo inveni Gidedque yctit ab Aurelio ut mittat Legatos ad Constantinopolitanum, Alexandrinum, & Antiochenum Antistites qui Concili Ni aeni exemplaria mittant, ut omnis ambiguitas tollatur. Monet etiam petendum a Bonifacio ut idem faceret. Consilium hoc probat Faustinus, hostaturque eos ut ista ad Bonifacium perscribant. Deinde recitatum est alterum caput controversum hujus commonitorii de apellationibus Clericorum inferiorum quod sic habet, de applieationibus amem ci xi rem id es minoris Aci, est ipsius Synodi certa responsio , de Dare quid acturi sitis cred mus inferendum. Sequitur Canon Concilii
Sardicensis in quo sancitur ut Clericus a suo Episcopo damnatus p testatem habeat finitimos Episcopos interpellandi, ut ab iis ejus causa inter eum & Episcopum judicetur, hoc recitato Augustinus pro usost Asricanos id servaturos salva diligenti m inquisitione Concilii Nicaeni. Post haec Africani iubent Decreta Concilii Nicaeni, ut erant allata a Caeciliano actis inseri, necnon ea statuta quae in Africa pri is
condita sucrant. Etiam, inquit, Aurelius quae dudam vestraesanis rati inti et imus, nunc patimini exemplaria statutorum Nicani G
cilii, sed Ur quae his salubriter is mi 'ris decessoribus secundum est ni
Concuti formam vel qua nunc a nobis ordinata sint recitari θ tsi, siri. Interim tamen pollicentur se firmaturos esse capitula allata Hustino, si reperirentur in verissimis exemplaribus Concilii Nicaeni, aut ibiim , inquiunt, reperta a nobis firmabuntur, aut se non in Gniantur, c la Synodo , de hoc in sequenti iractabimus.
205쪽
. Porro antequam ultra progrediamur , solvendus est nodus qui multis dissicilis videtur, cur Africani Canonem Sardicensem de Clericorum judiciis ad finitimos Episcopos deserendis, videantur nonnisi ad tempus admittere; cum tamen ipsi tum in hi tori Synodo anni tum in ista ipsi eandem disciplinam Canonibus suis definiant. At si quis rem attentd ponderet, statim intelliget Asricanos est de causa Sardicensem Canonem de Geticorum iuviciis reiecisse quod videretur permittere Clericis, ut quosvis finitimos Episcopos accerserent, cum e conita diserte in Canonibus Atacinori sistis tutum, ut Episcopi illi consensu Episcopi qui sententiam tulit, etiagantur , utque ab istis nulla sit provocatio ad alios finitimos, sed
tantum ad Primatem aut ad Synodum universitem Asricae. Uno verbo , crediderunt Asicani Zorimum , ut verisimile erat, hunc Canonem adducere ut ex eo probaret, Apiarium & alios Presbyteros , praesertim mari vicinos , posse ad transmarinos Episcopos cai fima suam deserre. sed ad narrationem gestorum Concilii rede
Postquam res ista cum Legatis Romani Pontificis est composita , ut ad tempus servarentur duo Canones ab istis rim' ait, interim tamen ut tum Nicaeni Concilii Decreta, ut habebantur in exempla mbus vulgatis in Africa, tum etiam priorum Conciliorum sub Aurelio decreta, necnon ea ipsa quae in hac Srnodo sancita erant, recitare tur. Cum, inquam , de his convenisset, recitata est formula Nucarna. secundo, Canonibus Nicaenis adjuncti sunt triginta tres C nones in hac Synodo conditi. Post haec recitati sunt Canones Conciliorum in Africa gestorum , ab anno 393. ad annum qis. Dentiaque statutum ut ne diutius universi Episcopi, qui ad Concilium coimm ti erant, tenerentur ab univcrio Concilio , ut judices remingerentur de singulis Provinciis, quod statim statutum est , & ita conclusum est Concilium universese. . At Legati a Concilio deputati in unum convenientes 3. Kalend.
Junias ejusdem anni, rursum nonnullos Canones ediderunt, ac de- .mum Aurelius Episcopus Synodum sic conclusit. Juxta Statutati
rius 'nodi congregatae, meae mediocritatis sentcntiam placet facere' rerum omnium conclusionem universi tituli d signati , di esti hujus diei tractatis iis Ecclis aestas cipiant: quae vero adhuc expressa non sunt. Eiesequenti perfratres nostras Fau linum Episcopum, Philippum 2 A se Alum Presbyteros venerabili fratri Coepiscopo nostro Bonifacio rescribs is , ODbscr serunt. sequuntur Legatorum ex omnibus Provinciis
206쪽
1go DE ANTIQUA ECCLEsIAE DISCIPLINA
deputatorum nomina , ex quibus patet Codicem hunc Ecclesiae Asita canae synodale opus esse, & quidem synodi totius Africae. Extat deinde Epistola Concilii ad Bondacium, in qua postquam ea de Apiario scripserunt, quae supra retulimus , narrant quid ciri commonitorium Z imi sit gestum & sincitum a Synodo
inquiunt, communtorio ris 'ata V qu dinu no rora enae .nsa atris Unum de appellaraonibus Epis porum ad Min rara. Ecclesia Sacer dotem. Alter , --comitatum se pii oriune navigent. Tertim 'de tractandis Pres terorum 2 iconarum carses apud initimos Episco pos , si a fini excommuricati perpera fuerint. Ouars , de Uriam, Episcuo excommunicando, ves Romam voca o nisi ea se via aritur
corrigeni corrigere 'cum um ominum de primo est renis ut ceat str vacare, ct ut Cis storumc sapis muri Pro Cinciai in Epia si pol finiantur , D priore anno etiam orteris nostris ad eundem ven τὶ illis memoriae ZoiamumEpiscopi n datis , insinua e curavimus, ut eas' a re te i Ia ejus i uri re sineremus, ue ad is sit vim ratorum Oncilii Nicaeni. Et nunc et poscimus victitate, ut em Wdmodum ea via caeam a Patribus costitutasunt; Hea nobisfacias custodiri, or Marii vos ista quae in commonitorio attulerrant, faciin exertaceri. Deinde relatis Sardicensis Concilii Canonmisi duobus de Episc porum S: CIericorumjudiciis, haec addunt: Haec utique usque o a mento verissimorum exemplarium cani Conciti tinferta sti unt, quosi i i , quem modum ipso quod apud nos ratres ex Apo Oisco Seded is ti
corum toris allegaverum, conliserentur, eoque oriane, vel apud vos in Italia custo Deruium, milis modo nos talisqualia commemorare jamn m.
mus, vel tolerare cor remur ; sed credimus, a juvante misericord a Irin mini Dei nostri quoi tuas litate Romanae Eccl si presidente, nonsumus jam istum 'phum passuri: Ur servabuntur erga nos quae nobis etiam iram disseren ibus ustia i debeant. Cum fraterna charitate praefecundum, tapientiam atque justitiam quam tibi donavit Altissimus , etiam ipse perspicis esse 'vandis, is ab re se habent Canones Concilii Nueni. Aiunt deinde se id non inveniae in exemplaribus suis, & in Graeciam
misisse, ut Canones Nicaeni sibi afferrentur , monentque Pontificem ut i lcm faciat, profitentes s interim servaturos ea quae de a
pellationibus Episcoporum & Clericorum iudiciis apud finitimos Episcopos in commonitorio habebantur Verum haud diu expectarunt illi ; nam sub finem ejusdem anni formulam fidei & Canones Nicaenos viginti ab Alexandrino C
tilio di Consuatinopolitano Amisitae Attico. ad se millis reces
207쪽
nim , & statim ad Bonifacium direxerunt α Kalendas Decembris. Nihil deinde sub isto Pontisce hac in causa gestum memoriae proditur. At sub testino res ista recruduit. Namque Apiarius rursum accus aus, Romam iterum consis't, cum Faustino Legato Coel stini rediit in Africam , putans se eius autoritate res si tuendum cstri At Asioni Antistites jam certi nihil esse in Concilio Nicaeno, quod Pontifici Romano savere posset, iugum apertὰ excusserunt, &Api damnato peremptorio Dccreto Otuerunt, non esse tolerandas iscoporum appellationes ad Romanum Pontificem, nec Clinc rum improba restigia probanda esse. Epistola si ripta est nomine Ai . ivlii Palatini, & inorum qui univer Concilio Carthaginis adsuisse.
dicuntur. His autem verbis concepta est. Optare usi quema ρ- dum sanctitas ii de ad n iamiaratos fuisse, net stiper Com p is sermo no Leonem litteris intimavit, ita nos quoque de ejus purgatione haec Fripta cu- laetitia mitteremus. Esset est nostra 9 vestrum o aocritas certior , a vi opter vider tur qua huc alear dioido qua de amittopraecesserat. Adveniente certe adno mcto fratrect civisivo nostra Faustoro, Oncilium congregavimus , ct credidimus ideo cum illo sum, quoniamsicut per ejus operam e terio antea re ditu uerat, ita nunc posset a toris criminibusbia Tabracenis objectis eo laborante purgari, cujus tant actam: mani agitia Acursum nostri Concilii examen, ut memorati patrocinium potius quamis tum defensoris magis operam quam discutatoris justitiam sis rarent. Nais primum quant obstarerit omni congregati id versas injurias ingere da quasi Ecclesia Romana asserens privilegia, ct volens eum a nobis in communion Ascipi, quem tuas in litas credens appense, quodprob re non potuit communioni reddiderat; auod minime licuit, quo e ruinetiam melius lectione cognosces. Tria eano tamen latoriosissimo agitio judicio, cum diversa eidem obse ta . ficti simi quaereremus , vel moras Coepisivi nos i Faustini, vel tergiversationei i tu , piarii, quibus nefandus turpit ines occulere con a r. Deus a justus, fortis Olonganimis, magno compendio resecavit, tetriore quippe ac putidiore o stinatione compresa, qua tantum tibi tum cornu n impudanti negationis volebat obruere. Deo nostro ejud conseiensia coarctante, O occulta qua iuatas corde tanquam in volutabro criminum jam d. Nabat, etiam homi ni spublicante repente in conse Anem cunctorum obje Zorumgagitiora in Arobris negator erupit: incredebit s opprobriis ulcroneus segse convicit, Qque ipsam quoque nostram hem, qua eum edebamus is optabamus is ammon up e rgari, iringemit o. Nisi quoniam: m
208쪽
tisne ii sentitiraris, salvu uerna charitate Astica ulteri minime potia ur, & alii manu Deus noster se litatem et em mi aevo longiore pro nobis orantem custodiat, Domine Frater. Prolixam hanc Epistolam lite
describendam duxi, quia in ea nihil est quod non faciat in propositum. Primum , ex ea constat Apiarium confugisse ad Caelestinum , &ab eo communioni restitutum cum Faustino in Africam rediisse. Secundum, Faustinum in Concilio Asticanorum defensionem Apiarii suscepisse, & sic asse privit ia Ecclesiae Romanae, ut quia reuitutus fuerat communioni a Coelestino, etiam in Mica restitu
Tenilim, Africanos haec privilegia non admisisse, sed e contra pro injuriis duxisse, & Appianum invito licet Faustino convictum
damnasse. rtum, eos in hoc Concilio aperid mentem suam declarasse Pomtifici, circa capitula allata Nicaeni nomine Concilii, quorum unum
erat de appellationibus Episcopolim, alterum de confugiis Cleric rum , & denuntiasse Pontifici ne utrumque deinceps fieri pateretur. Quintum, id ab iis probatum, primo, ex Concilio Nicaeno, dei de ex iustitia & aequitate, quia debo illic audiri causa ubi testes &accusatores esse possunt. Tertio , quia credibile est Episcoporum multorum judicium, in quo adsunt necessariae peribnae, melius esse ac aequius, quis iudicum unius Episeopi, qui lones degat ab iis locis ubi sunt testes & accusatores. Sextum, non modo Asticani pati se non posse assi ant appellationes Episcoporum, sed ne quidem aiunt se passuros esse, ut Legati mittantur a Pontifice, quoniam illud privilegium nullo Canone ipsi
indultum est, cum constet citatos a Zorimo Canones, non esse Nicaeni Concilii, ut screbantur. Septimum, rogant Pontificem ne sumosiun saeculi phum in Ecclesiam inducat, ne executores Clericos mittat, ne Faustinum Leg tum in Africa relinquat, denuntiantes se ista minimὰ toleraturos. Hac responsione accepta , C testinus vidciis Mos Episcopos iussium tam constanter tueri, a proposito deterritus cst. Nec enim an plius est conatus Apiarium restituere , nec Legatos in Africam mist, nec appellationes Episcoporum suscepit, nec Clericos Astos ad se confugientes, restitui curavit, nec tamen propterea ab illorum
communione di secuit, sed se ab iis victum esse haud aesi e Pssus est. Somniant enim qui dicunt aliquod propterea schisma inter Afri a nam & Romanam Ecclcsam exortum fuisse. EN
209쪽
,8 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
Ex his quae huc usque diximus luculenter constat, de appellationi . bus Episcoporum .questionem fuisse inter Afros, necnon inter Zmetimum, Bonisecium 5e Coelestinum; nam quamvis huic imaestioni occasionem dederit Apiarii Presbyteri tantum confugium, scii appetilatio, attamen proprie disputatum tantiim est de appellationibus t piscoporum: nam septimus Canon Sardicensis Episcopis tantum imquitur. Quapropter ii de Clericorum appellationibus lis tantum sitisset, incassum Africani tanto labore Cationem istum conquisivissent. Deinde Zotimus non vindicabat sibi appellationes Presbyterorimi, nec ad id probandum Canonem Sardicensem septimum allegabat, statantii in contendebat potuisse Apiarium ad se consul ere, & causis suam apud se agere, quia Canone altero Sardicensi permissum erat Clericis vexatis ab Episcopo ad finitimos causuri agere. lino hoc unum continet capitulum secundum de Clericis. Agebatur ergo de
appellationibus Episcoportim ad Romanum Episcopum, & de Cloricorum inseriorum confugiis ad finitimos. Ac proinde ruit prima nonnullorum responsio de appellationibus Clericorum hic tanti agi, clim certumst propri)non agi de illorum, sed de Episcoporum appellationibus. Secunda re iasio est eorum oui dicunt ab Asi canis non esse re iectas appellationes Episcorum aa Romanum Pontificem, sed mi dum appellandi. Haec etiam ex dictis facit E disiicitur; constat enim eos omnem omnino appellationem indi P tulisse, nec selii in pati noluisse ut Romae judicium ferret; sed etiam ut Legatos in Africam mitteret ad judicandum. Uno verbo non aliud ius petebat Pontifex Romanus, quam id quod sibi Canone septimo Sardicensi indultum
est; sed illud est valdὰ exiguum. Tiso Africani Episcopi de isto
iure contendentes cum Romano Pontilice, omne omnino jus r
tractandarum causarum quae ad Episcopos spectant, Pontifici dine garunt ; qui enim id quod minus est non concesserunt, multo in
gis illud quod maius est denegassciat lAdversus haec a multis o ponitur Epistola sancti Augustiui ad
Ccelestinum Romanum Pontilicem, quae olim 263. nunc ros. in
ea sanctus Augustinus ad Ccsininum nuper evectum scribit de quodam Antonio , quem in oppido territorii Hipponensis, cui nomen rusiala, curarat ordinandum ; sed cum is postea rapinarum dona nationis ac iniustae oppressionis convictus foret, non est tamen omni honore Episcopatus spoliatus, sed tantum administratione Ecclesiae
suae, cujus curam sicut prius gessit Hipponensis a piscopus Augusti-
210쪽
DIHERTATIONES HISTORICAE. Dissi T. is. nus. Ast Antonius judicium istud x Me serens, ad Bonifacium com fugit, & ab eo litteras obtinuit, quibus ille jubebat eum in int prum restitui. si ordinem remm siriliter exposuisset. Mortuo Bonia facio, Caelestinus praedecessoris sui iudicium probans, excculctibus Clericis quos tum habebat mandaturus erat proculdubio, ut per ini, si aliter fieri non pollit, Bonifacii sententiam ex utioni marmdarent; quod praecavens Augustinus ad Caelestinum hanc Epist iam scribit, in quatum Antonii causis exponit, tum Caelestinum dehortatura proposito. . Respondeo primo, hanc Epistolam ab eruditis non paucis Augi mno a udicari; habetur enim tantum in unico codice ducentorum circiter annorum, & quidem Vaticano ac proinde non parum suς pecto. In cateris autem omnibus omittitur, ut observarunt ii qui nuper Epistolas Augustini mira diligentia in luccm ediderunt, & ad
innumerorum pene manuscriptorum fidem recensuerunt.
Deinde qui in S. Augustini stilo versatissimi sunt,non pardo putant hie esse discriminis ab Autumniano. Cend haec Epistola videtur clegantior. & Rhetoricis p iis ornatior quam solent esse Augustianianae, praetcrquam quod illi nec tot nec tam crebris scatet verborum usoninus. Respondeo secundd, nihil ex hac Fussalensis Episcopi causi, adversus ea quae diximus de Africanorum mente colligi. Quamvis enim Antonius russalensis Episcopus per subreptionem a Bonifacio litteras obtinuisset, ut restitueretur si ordinem rerum fideliter india casset. Africani tamen Episcopi Pontilicis Decreto non obtemperarunt, atque inter alios Augustinus ipse a quo fuerat Fussalensis mulctatus : parcre renuit, & hanc Epistolam statim post mortem Bonifacii ad Caelestinum misit, in qua statur eum per Christi sanguinem, ,er Apostoli Potiri memoriam, qui Christianorum praepostos popi orum monuit, ne violenter dominentur in fratres, ut Sedis Aposto icae sentcntiam per vim exccutioni mandari non sinat; unde constat Augustinum non existimasse Romano Pontifici jus esse restituendit piscopi in provincia sua dejecti, alioquin ipse paritillet ejus Decreto, nec timuisset ne per vimad id co erctur. Licet autem Caelcstinus ius istud sibi tribueret, ii proposito tamen, ut credibile cst, dinitit, nec Antonium Fussalensem restituere invitis Assicanis tentavit. Constat certὰ ex Epistola 2 r . Augustini, Antonium Fussalensem non fuisse restitutum, sed Ausustinum huius Ecclesiae curam gessisse. Caeterum nec Fussalense imus is copi, A a n