장음표시 사용
211쪽
nec aliorum tunc temporis confugia in exemtum appellationum trahi
nossunt: haec enim per id temporis gesta Rint, ut rectE in notis adnanc Epistolam observatur, quo nonnulli Africani ad exemplum Aria ita Romam appellare coeperant sub Pontificatu Bonifacii, & initio Caelestini, quo tempore nondum Nicaeni Cmones in Africam a Lma tis in Orientem missis delati suerant, statuerantque illi nim in Epist
ad Bonifacium tom. r. Conc. col. II r. tum in Canone q. Concilii
Carthaginensis 6. se Sardi censes Canones, qui nomine Nicaenorum obtrudet, iratur, tantisper servaturos, donec comperissent utrum reavera essent Concilii Nicaeni, necne; unde non nurum si sanetias Augustinus in hac Epistoli Antonii Fussalensis confugium non omnino improbare videatur : cum ipse in Concilio Carthaginensi c. ibidem col. r. nomine Numidanim , quorum Legatus erat, proscillas esset se memoratos Canones servaturum , faria in uisione Concilii Nicaeni. Verum postquam Nicaeni Cmones in Africam allati, compertumque nihil in eis ejusmodi reperiri, omnes omninb pestitioncs tas habuerunt Asricani, nec deinceps illas seri passi uint. Nec opponas sanctum Augustinum in hac Epistola a noscere an liquissima esse appestationum ad Romanum Pontificem exempla . cum ait: Existura exempla, ipsa Sede Apostolica judicante, vel aliorum Iudicia D mante, quosdam ira culpis quibuslam nec Episcopali spoliatus
hon re, nec rei hos omnimodis impunitos , quae ut a nostris temporibus rimori non requiram , recen ta memorabo. Clamet Pristus 'ovi iciae Caerareensis, est clamet alius ejus lem Provinciae Victor ; or cla trertius ejus m Provinciae maerentius, cte. Unde colligi potest non modo tres istos post appellationem fuisse delectos; sed& plura alia antiqua hujus rei exempla reperiri quae non improbaret Augustinus. Versim si haec verba ita intelli enda forent, Epistolani anc spuriani esse, ves saltem haec adjecta eue haud dubium foret; satis enim comsat Zorimi & Bonifacii petitionem omnino novam visam esse, Ac antehac inauditam tum ipsi Augustino, tum caeteris A canis Episc pis. Sed cisa illam non ita suissent assecti, si antiqua & a suis temporibus remotissima a pellationum exempla novissent. At si quis Augustini verba mentemque penitius scrutetur, intellisci haec ab Augustino oratorio more , & ad captandam Coelestinis: aliam esse dicta. Unde antiqua illa exempla minimE commemo rat: scd tantlim recentia quae nihil nobis obsunt, cum, ut diximus,
contig H intellige de Episcopis, Metropoli. seu Diceresi Romarii pomistas sub m
ctis, nixus autoritate Disciplinae Ecclesiasticae, quae primis vigebat Ecclesiae seculis ; nec contrariam probare potest Cluisti ut Lurus, cui tamen hoc probatulum
212쪽
tontigerint eo tempore quod interfluxit ab appellatione Apiarii ad reditum Africanorum Legatorum ex Oriente. Deinde vero non dicit Asustinus olim appellatum esse ad Sedem Apostolicam , sed tantum innumera esle exempla, quibus probetur dem Apostolis eam noxios Discopos pumisto, non tamen omni honore Em pali polisse, vel, inquit, igia Dineante, vel aliorum judicatas manu; iudicante qui de Episcopos suae Metropoli subjectos, si rum judicata si ante per consensim & approbationes , & damn tos ad se confugientes reiiciente. Nam ut observavimus, conquetitur hac Epistoli Augustinus, quod Romanus Episcopus Antonium Fussalensem benignὸ audivisset: quam haec exempla tantum abest ut nobis noceant, quin imo probant Africanos Episcopos non modo Presbyteronim inferiorumque Clericorum, sed & Episcoporum appellationes indignὰ tulisse. Denique non dicit Augustinus Priscum, Victorem & Laurentium Romam appellasse , sed tantur punitos& mulctatos sui se, licet Episcopatu non spoliarentur. Hoc quippe in loco refellit hanc Antonii propositionem : Aut, inquiebat, in mea cathedra sedere de i, aut Episeopus es e non δελώ. Ut id refellae Augustῖnus: existunt, inquit, exempla Sede Apostolis Daua,te, amasorum judicia firmante, quo am pro culpis quibusiam nec Epi patu
spoliatos, nec relictos o modis impunitos ; pMiu a nostris temporibus remoni lana non requiram, recentia memorabo. Clamet Prisius Promi
cia ci reensis Episcopus, aut ad primatum locus fletu caeteris mihi ρ tere debuit, aut piseopatus reman me non debuit: clamet alius ejusdem Provinciae Victor Episcopus, cui relicito in eadem poena in qua Prisius fuit, se quam nise in Diar si ejus ab alis communicatur Episius; clamet aut iretque communicare debui, aut etiam in meis sicis communia care non debui. Clamet tertius ejusdem Provinciae Laurentitu E sivus,c prorsus hujus vocibus clamor aut in Cathedra cui ordinatusfum
dere debui, aut Episivus esse non debui. Nae caecus sit , qui non videat haec exempla non esse Episcoporum appellantium ad Romanam sedem, aut Romae iudicatorum, sed Episcoporum ab ipsis Astas ex ptate tantum mulctatorum, nec omnino gradu dejectorum. Sed de his satis ; nunc pauca dicamus adversiis Christiani Lupi circa haec commentationes. Longam is dissertationem instituit a Afris inae Ecclesiae Romanis appellationibus dicerebebuerat de appellationibus Episcoporum Africanae Ecclesiae ad Romanum Pontificem haec quamvis grandis & verbosa, vix tamen quidquam habet ad propositum e siriora undecim ejus capita alio pertinent omnino, caput
213쪽
ox DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
16. in quo enumerat errores, ut ipse putat circa appellationes As rum ad Sedem Apostolicam, nullum meretur examen: igit ad
- Primunt exemplum appellationum ab Astis Episcopis ad Romanum Pontificem refertur ab eo, privati Lambesitani quem coi tendit a Numidiae Synodo ad Priinatem Carthaginensem, ac deinde ad Fabianum Romanum provocasse. De isto Privato bis mentio fit Ψud Cyprianum, semel Γ pistoli z9. in qua Clerici Ron De
Ecclosiae: lixe de deo Murat. Vi/ autem pertinet ad Privatum Lami iam m pro raro more fecisti,qui rem nobis solicitiam nuntiare voluisti; omnes enim nosciscet, pro corpore totiusEcalefae, cujusper vari rpro . et lacri membra die Dra, eae fare, sed nos etiam ante biterin tua fraus callidi hominis latere non potuit. N. antehac qui iam emi us cohorte venisset et exillarius Privari futurm ct frauduleneter ii teras a ' bis Hicere curaret, nec quis is latuit, nec litteras quas volobat accepit. . Et iterum Epist. ipse Cyprianus sic de Privato loquitur, ut per mel cianum AP a i tibi frater venisse Girthaginem.
Privatum vererem Haereticum in I ranbstana Colonia ante mulios ferrannos ob multa O gnariora dei dia nonaginta E si v enuntia condemnatum.- Antecessorum est nostrorum quod G vestram conscientia non latet, Taliani es Donati litteris severi me notatum, qui cum causa --, in Concilio quod habuimus Idibus quaeproxime θιλ nt, si ire velles diseret, neca issus esset, Fortuna transeum ipsi Pseudo se pum me,lle fecis Nemini, ut puto, ante Lupum in mentem venerato his aliquidinis appellationum ad Romanum Pontificem gratiam insore: primus ille uispicatus est Privatumrppellase ad Donatum; ac deinde EDonato ad Fabianum Romanum. Sed istud merum cstcommentum, nec
enim dicit Cyprianus ipsam ad istos appellasse; sed ab istis per litteras
fuisse notatum cumque postea confugisse ad Clerum Romanae Ecclesiae, ac deinde ad Synodum Africanorum utrobique suisse reicetum, G ne quidem auditum. Quomodo hac in exemplum appellationum trahi possint, ego prorsus ignoro. Aciducit sc nco loco idem Christianus Lupus Novati exemplum qui de s Africa Romam confugit & illic Pseudocpisse pi Novatiani ordinationem persccit. Hac multis exponit Lupus, a quid ad propositum pertineant, ais qui ncqueo. Conatur deinceps idem scriptor respondere ad ista Cypriani verba, cami rum sit omnibus nobis C P m pariter ac j sum , is G amet .
214쪽
Hubi accusuorcst testis, Sed quammisad, quam pueriliter Deceluditi inquit, purgas aliquo singulares zntu edisti . ImA Cyprianus ut FHichiuni appellationem irritam eiscyrobet, i gem generes , nec Asticanis tantum, sed omnibus Episcopis se vandam proponit ; causas in Provincia debere terminari. At ii quit , Lupus non asseris id esse nec istium, sed apu- aejustum. Ati quam o annon istud nugari est ' quasi vero non sit necessari unservare id quod justum & aequum ac ab omnibus statutum. Mitto si a Lupi hanc in rem dicta quae seriis omnibus risum commovebunt. N o enim, ut puto, haec verba omnibus bu, & ista, vo
ut ut ue eos quibus praesumus , de selis Africanis intelligi bcbere a ,sitrabitur, D modo Cypriani verba legerit, de omnibus enim ille Pastoribus loquitur, cum, inquit, sin ubi Pastori in pinio gregis με ipta , quam rei t gubernet unussusque ration m M ussus D mino redditurus. Non attingam ea quae Christianus Lupus addit cap. i s. sunt enim jam abunde resutata & Paralis sius ubique sca
Tertium exemplum ab eodem adductum cap. r . est Caeciliani Carthaginensis, in cuius causa mire nugatur, nobis singulas eius nugas per qui non libet, nonnullas tantum exsufflabimus. Primo, supponit Caeciliani ordinationem confirmatam ὶ Romano Episcopo, & e contra Donati ordinationem in limitum missam; sed hoc salium cst. Nullum enim super ea re decretum a Romano Pontifice est emissumante Synodum Romae habitam. Sccundo, lapponis Constantinum a Donatistis rogatum ut iudice
daret irem judicandam reliquisse Melchiadi, ob ius quod ille habebat
retractandorum judictarum:. atqui, ut probavimus supra . Melchi des non saeus ac caeteri datus cst a Constantino iudex; .nec hanc sibi potestatem vindicavit, ut testis est Augustinus &nosant susὶ Vimus.
Tertio, opponit nobis i tentiam Romani judicii, quam dicit si lius Melchiadis nomine latam suisse. Unde concludit ius illisili suisse retractandi judicii. Respondeo ex Optato omnes Episcos os in iudicio Romano se tentiam tulisse & omnium sententiis absolutum fuisse Caecilianum. judicium alucin clausum fuisse Melchiadis sententia, qui post, alumeam dixit: Cecilianus, inquit, omnium supra memoratorio utentiis is uocens pronuntiatus est , etiam larua is sententia qua judici.
cia sum est. Non ago selus iudicavit, sed cum caeteris sentcn inmi
215쪽
dixit ultimo loco , ut Praesides sileig. Porro ejus sententia non
aliter concepta est, quis caeterae. Cum constiterit, inquit, Ceci Gnum ab is qui cum Donato veneror, juxtaprofessione mim, nona emri; nec a Donato convictum esse in aliqua parte constiterit Sua co muniori Ecclesiastisae in tetro flatu retinendum merito esse censeo. Privatam hic se tentiam aperit Miltiades quae juncta cum caeteris at thoritatem habebat sola sine caeteris non habuisset, tum enim mos erat in Conciliis singulorum sententias exscribi non teneralem emi rem & Episcoporum concordantes in se invicem sententiae locum habebant generalis judicii. Unde subdit Optatus, fusscit ergo sti onaium, to sententiis esse perculium, Ur Caecilianum tanto judicio G arum. Judicium scilicet in istorum omnium sententiis non in solius Miltiadis sentcntia continebatur , in judicio quippe sententiae sunt plurium de tamen unum iudicium , cum omnes sententiae conve
Quarto , opponit idem Lupus dictum Ausustini Concione secundi super Psalmum ubi comparans caimum Primiani contra , Maximianistas causae Caeciliani contra Donatistas, haec ait; Si i nocentem te Primianum reddidit Sedes Ba Via , quanto potiauillum Sedes Aponi a Res iideo Augustinum hic antitheses sectari, &idcirc5 Sedem . Apostolicam Ii ncre Bagritanae. At Quid inde ad propositum Lupi essici possit , ego pro, iis nescio. Inae etenim non magis cor cludi potest Caecilianum a Miltiade solo fuisse absolutum quam Pi mi anum a B itano Episcopo; scd iste non Bagaitani tantum , sed plurium Episcoporum Donatistarum sententiis est abs tutus letino ille quoque non solius Miltiadis , sed & aliorum sciatentiis est absolutus. Dinde quid ex istis verbis aliud inferre potest Lupus nisi Caecilianum absolutum suisse Romae a Miltiade. At nemo id nesat, verum de his controvcrtitur, uti lim ille solus iudicaverit &l lius ejus autoritate judicium sit latum. Deinde num causam istam judicaverit ob potinatem aliquam sibi peculiarem retractandi judicii: an vero ob delegationem imperatoriam , ncutrum autem probant adducta sancti Augustini verba. Post haec Qpite vigesimo Epistolam Augustini 162. in medium producit Lupus , ubi ait Augustinus secundum Tigistanum perperam . iecisse iudicando Caecilianum ii P adbibito transmarinorum Epic coporum judicio, non repetemus ea quae de scopo Augustini hac in Epistola semel atque iterum diximus. . Hoc unum in praesentia m
216쪽
Honemus nihil, aut ferme nihil in ea reperiri eorum quae inde deducit Lupus. Sic exempli gratia nusquam docet Aumstinus Caeculianum utpote Primatem exemptum a judicio totius Africae; sed tantum ait conveniens suisse ut dissidentibus Africanis Caeciliamisa secundo non damnaretur absens, cum praesertim communionem
haberet cum Ecclesiis transmarinis , sed sequius suis te ut Episcopis transmarinis iudicium: mitteretur; non in majorem illorum aut litatem , sed quia neutri parti studebant. Sed cur, inquit Lupus, gustinus obser at Cecilianum magnae Sedis Antistitem fuisse , qua toritatem haberet. Rebndeo Augustini esse scopum, ut jam ob servavi, ostendere Secundum Tigistanum imprudenter omnino Caecilianum damnasse , quia ejus damnatio plus allatura erat mali, quam boni; cum ille esset eius sedis Episcopus, quae autoritatem haberet, quaeque transeamnis esset vicina Ecclesiis: & ideo posset facilius sese tueri illarum ac praesertim Romanae auxilio & communiciane. Nam si mediocris cujusdam&ignobilis suisset civitatis Episcopus nihil periculi erat, ne communicatorias litteras haberet a trairim rinis quae solebant ad Primates 5 praecipuos Episcopos praesertim dirigi, at quia Carthago, verba sunt Augustini, cujus Caecilianus
erat Episcopus, erat vicina transmarinis regionibus , ct fama celebe rima nobilis, non mediocris utique authoritatis habebat Episcopum, qui posset non curare conspirantem multitudinem inimicorum , cum se via derer Romanae Ecclesiae in qua semper , postolicae Cathedrae viguit primcipatus caeteris terris per communicatorias litteras esse conjun tam
Autoritas igitur Ecclesiae Caithaginensis ex mente Augustini, non
in eo sta est quod ejus Episcopus non possit iudicari ab Episcopis Africae; sed quod inique & ab inimicis judicatus absens Ioterat
se defendere communione transmarinarum omnium Ecclesiarum,
quod sacere non posset exiguae aut lotas semotae civitatis Episc pus. Ex his concludit Augustinus Secundum, si pacis studiosus fuisset debuissie vel Coecilianum Deo dimittere; vel transmarinis judicium ejus comittere pro bono pacis non ex stricto iure. Haec est mens Augustini ut quivis satebitur, qui Epistolam istim legerit. Quo semel. observato cuncta Lupi commenta statim explodentur. Unum tam
. intactum p; eterire non possum prae caeteris insigne quod unusquisque, sat scio, stupebit. per Ecclesias scilicet transnarinas asserit Lupus ab Augustino, caeterisque Africanis manifesth solam Romanam i telligi quod omnino absindum est. Eadem quippe in Episto sane iis Augustinus sic loquitur. Misita quippe collegarum transmarinares
217쪽
, , DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA ,
bant, ubi apparebat eos jusMiri posse qui Afros vel Numidas tam umiabantur hibere fus Zios , ex quibus manifeste patet transnaarina rum Ecclesiisum & regionum nomine non solam Romanam Ecclesiam aut civitatem ; sed omnes omiuno qui trans nure sunt Africae respectu ac praecipes Italos , Gallos & Hispanos significari. At inquit Lupus, por trans matri u Ecclisias apud qmuta cilianio ct Dona in debueremit suam causim primitia gere, -- religit illam quam postmodum acta fuit qua mani se
Respondρolia urinari cum duplici ratione. Primo, quia non se lum Augustinus de his tantum Ecclesiis hic non loquitur, apud quas postea acta est causa Caeciliani. Sed generatim de iis omnibus apud quas agi poterat, millia quippe, inquit Collegarunt, trans mi restabant, Urc. atqui non apud mille sed apud paucos acta est causa Caeciliani. Secundo, in eo turpiter Lupum errare quod existimet causam Caeciliani actam suisse tantum apud Romanam Ecclesiam; acta enim fuit apud iudices transmarinos datos a Coptantino, quorum
Affert deinde Lupus quosdam Canones Ecclesiae Asricanae , ubi transmarinae Ecclesiaenomine videtur intelligi Romana. Vertim ibi primo transenarina Ecclesia, in singulari ponitur, non in plurali E clesiae tra marina. Delati haud dubium quin istis in Canonibus transemarina Ecclesia confulatur adtransmarina non provocetur, pertransmarinas Ecclesias intelligantur Ecclesiae omnes trans mare sitae, quarum sententiae praecipud in negotiis gravioribusconsulebantur ab Afris; resimiliter pertrasmarina judicia omnia omnino judicia extra Africam. Hoc evidenter patet ex ipso Carrone quem Lupus ad istorum explic tionem adducit. Littera mittantur ad fratres θ Coepiscisos nostros cr lxime ad Sedem Apostoboam. Licci ergo RomanaEcclesia sit prima inter transmarinas, non sola tamen est transmarina, &id dicereris iure est.
Sed nonnullis fortasse videbitur argutius id quod idem Lupus in sine huius capitis reponit ad haec Augustii i verba: Ecce putemus
illos Episcopos qui Romae juacarimi nonfuisse bonos judices, restabat . huc plenarium Eretissae cincilium, ubi etiam cum iasis Dd Mus causalset agitari, undeconcluditAnonymus Ausustinum non existimas.
e Miltiadis si lius sentcntiam supremam suisse. Quid ad haec Lupus' Respondeo, inquit, Anonymum ab ipsis Augustini verbis penitus evati. Etenim aiunt, Cum lsis judicibus. Proinde inquat, istius'
218쪽
Δ prosocato Pontificem non demutat in reum, asu accusatorem, Icapermittit judicem non lem qualem, se supremum ac plenum fu: uri Concilii Praesidem.
Respondeo hic inulta salso adduci , primo est haec re bacum ipsis judicibus, idem esse ac judicibus in judicio secundos dentibus ouippe agere ni judicibus, hic est adversus ipsos judices. Unde iacit Auzustinus ut si mald iudicasse convicti essent, e rum sententiae solvetentur. Secundo dato quod judices priores s dere debuissent in secundo judicio, quis inde probare possit eos summos esse iudices, ouin potius quis inde non probet illorum ii dicium in majori Synodo polle examinari ' Tertio ne per umbi a quidem significat Augustinus, Miltiadem esse debuisse in posteriori judicio supremum ac plenum Concilii judicem. Quarto etiam si in
eo Praeses suturus suillet, an sequitur eum tum esse judicem solam supremam autoritatem habere, caeteros ab co vestitiassessores&cos silianos abhiberi, omnem vero in eo autoritatem esse. to salsum
est Sylvestrum suisse invitatum ut praesideret Concilio Arelatens, nec enim ei per Ligatos praefuit, sed Marinus qui initio Epistolia Concilii caeteris omnibus praeponitur. Immerito ergo Chriuianus Lupus in Anonymum quem Facuit talis Parisiensis Doctorem esse non nesciebat, quemque vel hoc solo nomine revereri debuisset, tot tamque atrocia maledicta congerit; nec
serre ovis animo aequo potest de illo hic a Cluistiano Lupo dici quae de traditore Juda Christus olim dixit: bonum erat ei si natus non Diser homo ille. Quasi vero idem sit crimen salso allegata Rom ani Pon isiciet
jura resollere, ac Christum ipsum Dominum nostrum per summum nefas tradidisse. An non oportet eos qui talia dicunt & sentiunt inim ni vertigine laborare lCapitibus sequentibus demonstrare conatur Lupus ex Epistola Augustini de Antonio Fussalensi appellationum ad Romanum Pol tisicem usum in causis Episcoporum semper in Africa viguisse. Noscam nihil ad illius propositum sacere jam suprὶ demonstravimus, nec quicquam ille dicit quod non fuerit a nobis disjectum. Sic verbi gratia supponit primo hanc Epistolam esse genuinam & stilum Augustini omnino sapere. At nos docuimus supra id esse in controversia positum , & nonnullam stili dissimilitudinciri in ea reperiri. Illud praecipue in illa h. sinio Augustini alienum notatur, quod in ne Epistolae abici ἡ omnino & ignavd loquitur. Me me, inquit,
quia c. Ure, um est ri tu ini Vestrae in isto mi ora' e periculo t-
219쪽
Υ DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCDLINA
tus timor est moerore excruciant, tu ab incis cogitem geremi, Di parmas dere est me timentis errori meo com menti us is iere. Haec cat
declamantis potius verba sunt quam Augustini serios entis. Q yd ad tae respondet Lupust Augustinum delicatae sitisse consuentiae ac valdὸ timoratae, quae ipsum mordebat eo quod videreturio lignum ordinasse. Atqui ut ex hac Epistoli liquet nihil ille pec--icarat Antonium proponens ordinandum quem indignum csse minime sciebat, imo quem optimis moribus praeditum da noverat , cum praesertim nullum alium digniorem tunc haberet. Sed quicquid sit de huius Epistolae veritate, quam nolim inter spurias, inter dubias nutrier i ς; multa alia manifest supponit salia Lupus ut exta. quid concludat. Secundo enim loco supponit Augustinum distinctionem seris. . se intcr Clericorum&Episcoporum causas, & idcirco tunc cum Posia:
sidio & Alipio ab Aurelii partibus recessisse, quod falsum esse insta
docebimus.. Tertio, supponit autorem hujus Epictolae as rere antiqua extam e cmpla Vpellationum ad Sedem Apostolicam: atqui non id dici sed tantum antiqua esse exempla Episcoporum non omnino dejectorum, & tamen aliqua poeni mulctatorum.
. inario , supponit sedem Apostolicam judicasse Episcopos,
tra suam Dioecesim , quod promim in inad potest ex hac Epi stola, Quinto, supponit illud pactum quo se per tempus obstrinx rant Africani aci observationem Sardicensium Canonum, donec omperissent utrum essent Nicaeni Concilii, supponit, inquam, itili ad solos Cleric n0n ad Episcopos pertinuisse quod susum est. cum hos potius quam illos reipiciat, quippe qui soli compi hin . dantur Sardicensis Canonis stitutis, quaesiuia i pus ob anda proposuerant Africani. Sexto, supponit hanc Epistolam non esse sciiptam anno q23. Db initia Caelestini: vertim eius ad id probandum conjectura omni
no sutilis. Tria, inquit, intercesseri r Duer elicitisnem Carcis hanc Augustini Epistia ; relatio Primaru au Caleslinum , mors Prima Hi Lissuensis populi ad Augustinum querimoniae ac imum Di la Og iimi, qua omnia videntur non potuisse conti ere intra eundem --. Respondeo nihil obstare quominus haec omnia codem anno sint peracta. Dcinde constat equidem ex Augustino eum si nem Primarum qui Antonium ordinarat suillum tuum, ani Quam
220쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. Diss RT. II. ' hanc Epistolam scriberet Augustinus. At hunc sub Caelestini Pontificatu mortuum post factam ad eum relationem de damnatione
Musdem Antonii ex Augustini Epistola colligi non potest. Imo is qui de damnatione Antonii scripsit ad Caelestinum , videtur suis illius succeisor. Prior erat Sylvanus ommensis, posterior Valent, Hanus Baianensis, poreb Epistolam esie scii tam sub initia Coelestiani constat. Primo , ex hac gratulatione Augustini, qui Epistola
incipit: primi n gratulationem reddo meri uiuii, quod te tu illa sede Dominus Deus noster ne ulla, sicut a bet imus, ρ bis se a disti oneo tituit. Quae omnia designant Caelestinum recens evectum; haud
enim verisimile est Augustinum ita Coelcstinum allocuturum suisse, si diu post ejus ordinationem ad eum sati silet, quamvis prima foret huius ad illum Epistola. Nam gratulationes ejusmodi non solent fieri nisi paulo post ordinationcm. Nam post aliquod tempus gratulario riet Epis opis, non solum de oriunatione , sed etiam magis de administratione Ecclesiarum suarum. Secundo , constat eam essesci ii tam antequam Africa divideretur ab Italia, per turbas quae post Honorii mortem anno ser) 26. contigerunt. I ertio, apparet eam esse scriptam ab Augustino statim post mortem Bonifacii antequam Caelestinus quicquam adversus Afros cisci.
Monet enim eum ne sinat quicquam violinter fieri. Supponit tertio Lupus haec verba: extant e tu rei exempla Sede Ap solio judicante vel aliorum judicata firmante ouae ut a temporibus no no remoti sima non requiram , O c. pertinere aci appellationes omnium omnino Ecclesiarum, ac praesertim Africariae. Vertim multis modis
labitur. Primo mini de appellationibus intelligi non debent, sed de iudiciis in quibus ex parte tantum mulctantur Episcopi. Secundo , - haec, Sede 'ostolica judicante , aliter non possunt intelligi, quam
de Episcopis eius Metropoli subiectis aut qui se ipses Romanae Sediiudicandos praebuerant, consentientibus accusatoribus &judicibus.
Tertio , ista vero aliorum judicata firmante , optimὰ latelligi possunt de consensu & approbatione judiciorum ab aliis Episcopis lat
.rum, non de illorum retractatione. Quarto, addiderat aliquis At Iustinum respicere ad Ecclesias suburbicarias , ac fortasse ctiam adllyricianas, ad quas Patriarchatus Romani limites exicndcbantur, clamat ad haec Lupus praevaricatorum hunc esse de Eusebianae .Hctionis Michaelis Cerularii ac Photii errorem transcendere. V tum ut ostendimus nullus hic error est; sed antiquae disciplinae g ruina expositio. Dinique in ultimo capite, in quo notas ad c Au- Bb Σ . Ux.